Awakenings - 6

Hoofdstuk 17

(Sven)

De dag erna ging ons gezin een boottochtje maken op de rode zee.
Mijn ouders en Kars waren lichtelijk gammel vanwege hun uitstapje naar de piramides, maar de zeelucht en vooral het heerlijke en vooral heldere water van de rode zee deden wonderen…. Uiter-aard wilde iedereen weten hoe ik m’n dag had doorgebracht. Ik vertelde heel enthousiast over wat ik had meegemaakt, waarbij ik natuurlijk met geen woord repte over dat heerlijke en fantastische wat er aan het begin van de avond tussen Ashraf en mij was voorgevallen. Ik wilde dat mooie nog een tijd voor me zelf houden, en bovendien was ik er nog lang niet aan toe om hun te vertellen wat mijn eigenlijke geaardheid was, dat kwam nog wel, ooit…..

Toen we rond 17.00 uur weer terug waren bij ons hotel gingen we allemaal douchen, ik haastte me zoveel ik kon, want ik wilde natuurlijk mijn vriend nog even zien, als dat kon. Tot mijn grote te-leurstelling trof ik hem bij het zwembad niet aan. Ik liep terug naar m’n hotelkamer, waar Kars net uit de douche stapte. Ik mompelde goedendag en nam een boek uit mijn tas om de tijd de doden tot we om 7 uur zouden gaan eten. Kars droogde zich af en vroeg toen: ‘Is je vriendje niet bij het zwembad?’
‘Nee’, gromde ik, ‘hij zal wel elders moeten werken’. Ik bepaalde me weer verder tot m’n boek.
‘Nou, dat is dan wel een teleurstelling voor je!’ plaagde Kars, ‘jullie kennen elkaar pas een paar dagen, en nu al liefdesverdriet’
Ik pakte m’n boek en liep zonder iets te zeggen de kamer uit. Kars is echt een toffe vent, maar soms kon ik hem wel achter het behang plakken, zoals nu. Het liefst had ik hem een flinke mep willen geven, en hem van alles willen toeschreeuwen, maar zwijgend het toneel verlaten leek me nu de beste optie; ik wilde natuurlijk voorkomen dat ik in een emotionele opwelling dingen zei waar ik later spijt van zou hebben.

Even na zevenen trof ik mijn familie in de eetzaal, en zag ik tot m’n geluk Ashraf achter een van de tafels staan te bedienen. Hij gaf me een knipoog toen hij me zag. We wisselden snel enkele woorden, terwijl hij wat eten op een bordje schepte en spraken af dat hij me de volgende ochtend om 11.00 uur zou komen ophalen.
Gelukkig maakte m’n ouders geen bezwaren, die waren denk ik allang blij dat ik hier zo’n leuke tijd had met m’n nieuwe vriend….

De volgende morgen, klokslag 11.00 uur kwam Ashraf aanrijden, in de jeep.
In één vloeiende beweging parkeerde hij de auto voor de ingang, sprong eruit en liep op me af. Hij omhelsde me hartelijk en zei: ‘ik ben zo blij dat ik je weer zie, Sven’.
‘Anders ik’, merkte ik op.
We stapten in de wagen, hij startte de motor en we reden het stadje uit.
‘Ik laat je maar eens wat meer van deze omgeving zien’, zei Ashraf.
Ik vond alles best, al had ik natuurlijk het liefste van alles hem in m’n armen willen houden en/of door m’n knappe Egyptische lover bemind te worden, maar dat zou ongetwijfeld vandaag nog wel komen……
We bezochten enkele hier en daar verspreide vissersdorpjes langs de Rode Zee. Omdat deze nog niet zo toeristisch waren was het bepaald plezierig om er doorheen te lopen. Tegen het middaguur begon m’n maag te rammelen, letterlijk en figuurlijk. Ashraf keek me aan.
‘Hongerig, mijn vriend?’
‘En hoe!’
‘Dan gaan we terug om te eten.’

Hij reed de wagen terug naar Hugharda en parkeerde de auto tegenover een mooi huis, pal in het centrum. Ik floot.
‘Vind je het mooi?’ vroeg hij vol trots.
‘Absoluut!’

We liepen naar binnen en gingen naast elkaar op een van de bankjes in de woonkamer zitten. De kamer was smaakvol, zij het enigszins druk ingericht. Ashraf nam m’n handen vast en zei, terwijl hij me aankeek: ‘Zo, mijn lieve vriend, ik ga je zo meteen echt laten genieten van heerlijk Egyptisch eten, zoals je nog nooit geproefd heb!’
Dat geloofde ik graag, maar eerlijk gezegd wilde ik eerst nog van wat anders genieten… Ik zon op woorden om m’n verlangens uit te spreken, maar bedacht toen dat woorden hier en nu totaal overbodig zijn. Ik nam Ashraf stevig vast en begon hem te kussen waar ik maar kon. Al snel nam Ashraf het van me over en begon me op zijn beurt overal te zoenen en te strelen, wat natuurlijk heerlijk was. Hij trok m’n T-shirt over m’n hoofd en begon vervolgens m’n tepels te likken. Ik huiverde van genot, wat was dit heerlijk!

Ashraf onderbrak z’n liefkozingen en zei op hese toon: ‘kom, lieve vriend, we gaan elders verder’.
Hij nam me bij de hand en bracht me naar een grote slaapkamer.

Ik begon m’n sandalen uit te doen, maar Ashraf was me voor.
Hij bukte zich en maakte m’n sandalen los en trok ze vervolgens van m’n voeten; de sokken gin-gen er achteraan. Toen streelde hij met rustige en langzame bewegingen mijn heupen, vervolgens ook m’n billen en ten slotte ook de plek waar m’n piemel was, een ongekend genot! Ashraf begon me overal te kussen en nam veel tijd voor m’n pik en ballen. Ik had m’n onderbroek nog aan, maar geiler als dit had het haast niet kunnen zijn! Ik trilde van genot en vreesde dat ik al snel zou moeten klaarkomen.
Langzaam liet Ashraf m’n witte onderbroek naar beneden, en – eenmaal bevrijd – sprong m’n stij-ve en trillende penis naar voren. Terwijl m’n lieve vriend m’n pik met 2 vingers vasthield begon hij m’n ballen te likken, en ook dat was onbeschrijflijk heerlijk! Heel langzaam en voorzichtig begon hij aan m’n pik te trekken, terwijl hij met z’n tong m’n ballen verder bewerkte. O, wat was dat lekker! Ik begon diep te kreunen en wilde dat dit heerlijke gevoel nooit voorbij zou gaan. Ik voelde het einde naderen, maar dat wilde ik (nog) niet! Ik deed een pas achteruit. ‘Ik kom zo’, hijgde ik.
‘Prima toch! Kom, spuit maar, laat het gaan!’
‘Nee, ik wil samen met jou komen!’
‘Zoals je wilt’.

Ashraf kleedde zich heel snel uit, en we gingen samen op bed liggen.
We hielden elkaar stevig vast, kusten elkaar overal en ik ervoer een gigantisch gevoel van intimi-teit. Ashraf liet me op m’n buik liggen en begon m’n billen te kneden, hij bracht z’n hoofd kortbij en begon toen m’n sterretje te likken.
Ik had geen flauw idee dat zo iets zo ontzettend lekker kon zijn! M’n pik onder me was knoerhard en ik hoopte maar dat ik niet te snel tot een orgasme zou komen. Ashraf bracht z’n tong in en uit en ging maar door. Toen stopte hij.
‘Ik zou graag bij jou van achteren naar binnen willen gaan, lieve Sven, mag ik?’
Ik huiverde, van een gespannen geile verwachting, maar natuurlijk ook van onzekerheid.
Ik aarzelde: ‘Doet dat geen pijn?’
‘Dat weet ik niet zeker, het kan in het begin wel pijn doen, ja’, zei hij heel eerlijk, ‘maar ik beloof je dat ik direct zal stoppen als jij dat wilt, vertrouw je me?’
Natuurlijk vertrouwde ik Ashraf, en dat zei ik hem ook.

Voorzichtig bracht hij z’n 17 cm lange lul in stelling en drukte tegen m’n kontgaatje, en dat was al een hele geile sensatie! Langzaam drong hij voorwaarts en ik voelde op een gegeven moment hoe de top van z’n penis bij me naar binnendrong.
Oef!! Dat deed pijn. Ik slaakte een zachte kreet.
‘Stoppen?’
Nee, ga door, het went wel, neem ik aan’.

Heel langzaam, tergend langzaam haast ging Ashraf een heel klein stukje verder. De pijnsensatie van zojuist was bijna weg, en geleidelijk aan kreeg ik door het neuken van Ashraf een heerlijk ge-voel van onderen. Ik bracht m’n bekken een beetje omhoog, vooral ook om Ashraf aan te moedi-gen vooral verder te gaan; dat gebeurde dan ook, en even later was z’n hele pik in m’n achterste verdwenen.
Ashraf wachtte even, en begon toen rustig z’n penis heen en weer te bewegen. Het gevoel dat ik daarbij had was gewoonweg Goddelijk! Er was helemaal geen sprake van pijn, alleen maar van het opperste genot. Mijn eigen pik schuurde tegen het laken, en ik bewoog zo min mogelijk, om niet nu al te exploderen.
Ashraf versnelde nu z’n bewegingen en bewoog z’n geile stengel in een rot vaart in en uit, in en uit… Ik kromde mijn vingers en klauwde in het laken; Jezus! Kon genot zo groot zijn?? Ja dus!
Ik bleef zo stil mogelijk liggen, maar voelde wel dat het bij mij echt zo lang niet meer zou duren.
‘Ik kom zo, lieve schat, ik kan het haast niet meer tegenhouden’ kermde ik.
‘Ik ook, wacht, dat doen we dan samen’.
Hij trok langzaam z’n piemel uit m’n kont en gebaarde me op m’n rug te gaan liggen.
Ashraf ging op z’n knieën tussen m’n gespreide benen zitten en begon te trekken, ik volgde. Ik keek strak in z’n mooie donkere ogen en bespeurde niets dan liefde, die alle seks en lust mijlenver overstijgt.

Toen naderde het Moment: ik voelde hele krachtige samentrekkingen in m’n onderbuik, zoals ik ze nog nooit ervaren had, en even later spoot met alle kracht het zaad door m’n pik naar buiten. Ik schreeuwde hard, en op dat moment begon ook Ashrafs pik heftig te pulseren, onder grommend gekreun spoten zijn spermastralen werkelijk alle kanten uit: op mijn buik, op mijn armen, en na-tuurlijk ook in m’n gezicht. Ik vond het niet erg……
Mijn lieve minnaar kwam naast me liggen en met een heel teder gebaar nam hij me in m’n armen. Ik drukte me tegen hem aan, waardoor ons beider zaad zich vermengde.
‘Ik hou van je, Sven’.
‘En ik van jou, mijn Egyptische prins!’.

Nog een half uurtje lagen we zo in elkaars armen, en al gauw kwamen de tranen bij mij. Ashrafs streelde m’n hoofd. ‘Tranen? Ben ik dan zo’n slechte minnaar?’
Ik lachte door m’n tranen heen.
‘Nee, maar als ik denk dat ik overmorgen alweer op het vliegtuig naar Amsterdam zit word ik heel verdrietig, ik zal je vreselijk missen’.
‘En ik jou, lieve jongen, maar ik weet ook niet hoe het anders kan. Ik moet m’n studie afmaken, jij moet er nog aan beginnen. We zullen elkaar schrijven en als ik het geld bij elkaar kan krijgen kom ik je zeker opzoeken daar in Nederland’.
Ik knikte, maar bedacht me tezelfdertijd dat het Leven soms zo ontzettend moeilijk kan zijn. Te-genwoordig zijn we gezegend met mobiele telefoontjes waarmee je kunt SMS-en, en computers met MSN, waardoor de communicatie veel sneller en directer is dan in de jaren zeventig….

Ashraf gaf me een dikke zoen en sprong het bed uit.
‘Kom! Douchen en dan ga ik toch echt koken, ik lust wel wat!’
De rest van de middag en avond was uiterst gezellig, fijn en vooral intiem. We aten heel lekker (ook daar was Ashraf dus een virtuoos in!), we vertelden en natuurlijk hadden we tussendoor ook seks….

Met Ashraf kon ik er maar geen genoeg van krijgen, hij gelukkig ook niet met mij, en toen we ten-slotte – op het grote bed van zijn ouders – elkaar tot een orgasme pijpten was de koek op. Ik zakte uitgeput achterover en viel bijna in slaap….

Maar ja, uiteindelijk was het uur van weggaan aangebroken. We kleedden ons aan en later reden we in stilte naar mijn hotel.
Ten afscheid kreeg ik een grote knuffel van Ashraf en een innige tongzoen, en toen was het dan echt voorbij……

In treurige stemming sjokte ik het hotel in. Ik ging eerst maar ergens zitten om tot me zelf te ko-men, want zo kon ik me echt niet aan Kars of m’n ouders vertonen! Er zouden lastige vragen ge-steld worden, en daar had ik nu ff geen trek in. Ik droogde m’n tranen, rechtte mijn schouders en zette m’n zondagse gezicht op.


Hoofdstuk 18

(Sven)

Mijn ouders zagen natuurlijk wel dat ik uit mijn doen was, maar interpreteerden dat gelukkig als verdriet hebben om een dierbare vriend te moeten achterlaten; ik maakte hun natuurlijk niet wijzer…..
De laatste dag in Egypte ging - althans wat mij betreft - als in een roes voorbij. Wat rondhangen, nog maar eens wat winkeltjes bekijken en natuurlijk afscheid nemen van Ashraf, en dat was echt heel moeilijk...
We kissed eachother goodbye... en jankend liep ik naar m'n hotelkamer om zelf ook te gaan pak-ken. Kars begreep deze keer heel goed dat hij z'n mond moest houden en onthield zich gelukkig van ieder commentaar.
In mineur stapte ik op het vliegtuig, richting Nederland.

Eenmaal thuis ging het leven weer in normale banen.
De school begon weer – mijn 4e leerjaar - en ik stortte me daarbij vol overgave op mijn jazz activiteiten. Daniel bleef m’n allerbeste vriend, en ik zou hem graag deelgenoot hebben willen maken van mijn Egyptische avonturen, maar dat kon natuurlijk niet….
Ik had Ashraf half augustus een gloeiende brief geschreven, waar ik na 2 weken dan antwoord op kreeg. We bleven elkaar schrijven die maanden, al kreeg ik op een gegeven moment toch wel de indruk dan mijn enthousiasme groter was dan dat van hem.

Het einde kwam de laatste week van ’72, ongeveer anderhalve maand voor m’n 17e verjaardag.
Ik kreeg een lullig briefje (anders kan ik het niet noemen) uit Luxor, waarin hij schreef dat hij aan het genieten was van een korte vakantie en tussen neus en lippen door onze ‘relatie’ of wat daar-voor moest doorgaan verbrak.
Hij had op school een aardige studiekameraad leren kennen, waar het zeer goed mee klikte, en gezien mijn leeftijd en de afstand, bla bla bah……… Bah bah bah!!! Ik was eigenlijk nog niet eens zo verdrietig, maar meer boos. Verdorie, zo dacht ik, was dan ten minste een man geweest, had er een paar Egyptische ponden tegenaan gegooid en had me dan ten minste gebeld!! (we hadden telefoonnummers uitgewisseld).
Nee dus.
Natuurlijk was m’n puberzieltje danig gekwetst, en natuurlijk had ik verdriet, maar gelukkig niet zo erg als ik gedacht had. Dit was de eerste keer dat ik zo gekwetst werd, maar het zal wel niet de laatste keer zijn geweest, dacht ik grimmig.

Ik concentreerde me op mijn dagelijkse dingen, en dat ging me wonderwel goed af. Ik genoot van onze wekelijkse repetities met ons jazz groepje, en ja, ik ging steeds meer genieten van mijn vriendschap met Daniel. Zijn intellect, zijn humor, zijn vriendelijk en zachtaardig karakter, dat alles trok me beslist aan. Niet gek dus dat ik op mijn 17e verjaardag stapel verliefd werd op die knul. Het was dan wel niet wederzijds, maar (voorlopig) kon ik er wel mee leven.

En nu was – zo vreesde ik – alles verloren. Ik was te ver gegaan, Daniel had ik in verwarring ge-bracht met m’n toenaderingspogingen en ik had heel puberaal en verkeerd naar hem toe gerea-geerd.
Jullie kunnen nu denk ik mijn verdriet wel voorstellen!

‘ Het is niet makkelijk, pa’ had ik tegen vader Daniel gezegd, niet makkelijk, nee, zowel wat er die avond was voorgevallen als wat er nog ging komen, want ik was vast van plan m’n kaarten op tafel te leggen. Ik trok het in m’n eentje niet meer langer, en waar heb je per slot van rekening liefheb-bende ouders voor, nietwaar?

‘Het is niet gemakkelijk, pa, en ik wil jullie iets vertellen, jou en ma’.
‘Zal ik Karlijn vragen naar boven te komen?’
‘Nee, ik kom wel naar beneden’.
Ik kwam van het bed af en samen liepen we de trap af, mijn knieën knikten, maar ik moest nu echt doorzetten!

Moeder en Kars zaten aan de grote keukentafel te lezen (we hadden een hele gezellige woonkeu-ken) en Karlijn keek op toen we binnenkwamen. Ze keek me bezorgd aan. ‘Gaat het weer een beetje, Sven?’
‘Nou, ik heb me wel eens beter gevoeld, ma, maar ik voel me in ieder geval iets minder wanhopig dan een uur geleden, dank je’.
‘Sven wilt ons iets vertellen, Karlijn, daarvoor zijn we naar beneden gekomen’.
‘Prima’. Ze keek Kars aan die meteen gehoorzaam z’n boek sloot en opstond, onderwijl mij nieuwsgierig aankijkend.
‘Nee, ik wil graag dat Kars ook blijft, hij is ten slotte ook lid van de familie, en…. Ik heb jullie alle drie hard nodig…..’
Ik begon weer te huilen. M’n ouders legden hun armen om me heen; ik werd weer kalm en bedacht hoe ik het brengen zou. Maar gewoon zeggen waar het op staat leek me de beste optie, de verdere invulling zou dan wel vanzelf komen. Ik haalde diep adem.

‘Goed! Daar gaattie dan….Nou ja, goed, zo goed is het niet, hoewel….. van de andere kant….ik vind het wél goed, het….eh… past bij me’. Ik sprak in raadsels, ik moest duidelijker zijn.
‘Ik ben homoseksueel!’

Het werd stil….

‘Ik ben homoseksueel’, zei ik iets harder dan de eerste keer.
‘Ja, lieve jongen, we hadden het de eerste keer al verstaan hoor’. Karlijn aan zet.
Ik begreep dat ze meer informatie nodig hadden. Ik begon te vertellen over mijn ontdekking (zon-der natuurlijk te vervallen in al te sensationele details!), mijn escapades met Evert – wiens naam ik uit hoofde van discretie niet noemde – en uiteindelijk die mooie zomerse liefde in Egypte, vorig jaar. Ook hier bespaarde ik mijn ouders en broer de details, maar bracht het wel zo, dat duidelijk zou worden hoe diep dat in mijn jonge leventje had ingegrepen.
Ik eindigde mijn relaas met het voorval op m’n 17e verjaardag, afgelopen februari, waarbij het voor mij duidelijk werd dat ik verliefd was op Daniel, en niet zo’n beetje ook!
Ze onderbraken me geen enkele keer, gelukkig, en luisterden met volle interesse naar mijn emotio-neel en vaak verwarde verhaal.

Het werd stil, en ik werd bang voor hun reacties. Ik boog m’n hoofd en alweer biggelden de tranen over m’n wangen.
Vader doorbrak uiteindelijk de stilte.
‘Lieve jongen, je had al veel eerder bij ons moeten komen met dit verhaal, te lang heb je dit alleen moeten dragen…’
‘Ik was bang’ snikte ik nu, ‘en ik ben nog steeds bang’, denkende aan het voorval in de tennishal.
‘En daar zijn wij dus om je bij te staan en je te ondersteunen waar nodig’ zei Karlijn ferm. ‘Had je dan anders verwacht???’
‘Nee, eigenlijk niet’, mompelde ik, ‘maar ik was erg bang voor jullie reacties, en eerlijk gezegd ben ik nog steeds bang, en verdrietig….’ Ik dacht alweer aan het voorval van vanavond.

Moeder doorbrak de stilte.
‘Heb je het Daniel verteld?’
‘Nou, min of meer, nou… eigenlijk niet, maar ook weer wel’. Ik vertelde, wederom zonder al te veel details natuurlijk, dat ik een schuchtere toenaderingspoging ondernomen had naar Daniel toe, en dat deze manoeuvre dus totaal verkeerd was uitgepakt. Daniel totaal in verwarring, ik boos, lieve hemel wat een puinhoop!

Kars deed ook een duit in het zakje.
‘Hey broertje van me, ik vind het geweldig dat je dit allemaal verteld hebt! Je stijgt in m’n achting, en natuurlijk is er tussen ons hierdoor niets veranderd, je blijft m’n jongere broer waar ik nog steeds veel van hou’.
Hij kwam naar me toe en gaf me een ferme zoen op m’n wang. Ik was geroerd, en had zo’n bijval uit die hoek echt niet verwacht. Dankbaar keek ik Kars aan en mompelde een dankjewel. Ik droogde m’n laatste tranen en keek m’n dierbare familieleden aan.

‘Dit verhaal blijft binnen deze 4 muren, oké? Het is al moeilijk genoeg zo, laat staan dat ik een niet begrijpende buitenwereld onder ogen moet zien’.
‘Natuurlijk Sven, dat lijkt me ook wel het beste’ sprak vader, ‘maar jouw vriend Daniel dan?’
‘Ik hou van hem met heel m’n hart, dat is me wel duidelijk sinds begin dit jaar, en ik had hem dat als het moment juist was ook wel willen vertellen, maar helaas heb ik vanavond iets doms gedaan, en nu is het waarschijnlijk te laat…..’
‘Dat denk ik niet’ zei Karlijn, ‘jouw vriend kennende zal alles wel goed komen, je moet hem alleen wat tijd gunnen, per slot van rekening heeft ook hij nu heel wat om over na te denken’.
‘Ja, dat kun je wel zeggen. In ieder geval, momenteel zie ik niet zitten dat hij bijdraait, maar wel-licht is het morgen anders…… In ieder geval ben ik ontzettend blij en dankbaar dat jullie me zo opgevangen hebben, dat voelt werkelijk als een grote troost op dit moment.’

Ik omhelsde ze alle drie en ging toen naar boven om m’n spullen klaar te leggen voor morgenoch-tend.
Ik voelde me erg opgelucht, het Grote Geheim was geen groot geheim meer, althans binnen ons gezin. Ik voelde me sterker na dit emotionele en ook wel fijne gesprek en had weer ietsje meer zelfvertrouwen.
Tijd brengt raad, dacht ik, en uiteindelijk zal ik wel een manier vinden om dit met Daniel uit te praten.

Ik viel uiteindelijk in een tamelijk onrustige slaap, waarin meerdere malen afwisselend Ashraf en Daniel voor m’n geestesoog paradeerden…..