Jongens Hormonen - 29

Derde dag in Parijs. ’s Ochtends, Pierre en ik samen naar de douche. Elkaars rug wrijven. Pierres handen wreven ook mijn billen. Ik kreeg er een stijve van. Pierre zag het.
- Doet je dat iets, dat ik jouw billen wrijf ?
- Ja. Het geeft een leuk gevoel.
Pierre keek me aan. Ik stond daar met een keiharde lul en hij met een slappe piemel.
- Sorry, ik wist het niet.
- ’t Geeft niets hoor.
Mijn handen wreven zijn rug en billen.
- Ja, dat geeft een leuk gevoel, zegde Pierre.
Zijn piemel bleef slap.
Aankleden. Naar beneden. Ontbijten. Tateren. En dan de hele dag in de grootstad. We bezochten het Musée des Sciences en in de namiddag het enorme Louvre. Je kan er een hele week in rondlopen !
’s Avonds aten we pizza en tegen tien uur terug naar de slaapkamers. Het moment waarnaar ik reeds de hele dag verlangd had !

Kleren uit. Naakt op het bed.
- Oef, eindelijk ! zuchtte Pierre.
- Zo’n reis is niet te doen, hé !
- Herinner jij je nog alles wat je gezien hebt vandaag ?
- Met moeite !
- En nu eindelijk de zalige rust…
Even stilte. Gewoon op onze rug liggen starend naar het plafond. Hoe kon ik Pierre opnieuw aan het vertellen krijgen ?

- Zeg Pierre, op een nudistencamping, wanneer ga je dan slapen ?
- O… rond tien uur, soms elf uur. Al naargelang ….
- En je slaapt ook naakt ?
- Ja, en of ! Maar soms kan het wel fris worden tegen de ochtend. Dan trekken we een laken of iets over ons. ’t Gebeurt dat we ook wel eens met kameraden gewoon buiten slapen. Doch ’s ochtends is het dan altijd fris hoor !
- En wat doe je dan de hele dag door ?
- Wandelen, praten, zwemmen. Soms ook eens onze kracht tonen tijdens een worstelpartij.
- Dat moet leuk zijn zeg !
Pierre had de dag voordien verteld dat hij zo eens zijn sperma verloor toen de andere worstelpartij tegen zijn zakje duwde.
- Dat is ook leuk.
Pierre keek me aan.
- Nog nooit geworsteld ?
- Ja.. ja, met Serge
- Naakt ?
- E… Ja….
Even stilte.

- Zou je het kunnen halen tegen mij ?
Ik keek Pierre aan. Wilde hij eens worstelen ?
- Ik denk het wel.
- Willen we even ?
- Durf je ?
- Ja. Waarom niet ?
- Nu ?
- Wel ja.
- Zo, naakt ?
- Natuurlijk !
En voor ik het goed besefte viel Pierre me aan. Nee, dat had ik echt niet kunnen vermoeden. En hij had meer macht dan ik dacht. We rolden over elkaar. Spartelden. Grepen om elkaars armen klem te krijgen.
- Sssttt… Ze zouden ons kunnen horen !
Nu eens had ik de bovenhand, dan weer Pierre, dan opnieuw ik. Ik lag op mijn rug, dwars over het bed, Pierre lag over mij heen en trok mijn linkerbeen ophoog, duwde het tot tegen mijn borst en dan plots kletste hij zo hard hij kon op mijn gespannen billen. Hij lachte. Ik vloekte. In een uiterste krachtinspanning duwde ik Pierre van me af, drukte hem op zijn buik en gaf een keiharde klets op zijn blote billen.
- Daar zie !
We lachten.
We vielen languit op onze rug op het bed.
Pierre had een stijve. Ik ook.
We keken elkaar aan. We schoten in een lach uit.
- Ja, dat gebeurt hoor ! Als je opgewonden raakt, dan komt die lul omhoog hé !
- Ha, de meisjes kijken dan nogal zeker, als ze dat zien ?
- Sommige jongens zijn fier dat ze zich zo kunnen showen.
- Ja, teken van mannelijke kracht, hé !
- En of !
Even stilte. We lagen gewoon naast elkaar.

- Zeg Rik..;
- Ja ?
- Ik vind jou een toffe gast.
- Dank je. Ik jou ook. En waarom vind je mij een toffe gast?
- Omdat je zo ook ongedwongen naakt kunt zijn. Zo heel gewoon.
- Ja.. tijdens het douchen na de voetbal staan we ook met een aantal samen, naakt.
- En meneer Vervaecke ook ?
- Een keer maar. Hij komt wel binnen in de kleedkamer hoor en ziet ons naakt.
- Ik heb eens gelezen dat er in Nederland enkele moeders kwaad waren omdat de turnleraar in de douches ging kijken terwijl hun zoontjes aan het douchen waren. Ze vonden dat een uiting van pedofilie.
- Nee zeg…
- Ja. En er waren nog ouders die de turnleraar veroordeelden.
- Waar heb je dat gelezen ?
- Op internet. Een forum over naakt douchen na sport of gymles.
- Amaai zeg ! Hoe is dat nu mogelijk !
- Ja, ik kan begrijpen dat sommige jongens en meisjes zich eerst schamen als ze naakt staan, maar ik vind dat ze die valse schaamte moeten overwinnen. Maar ze hebben het weer gevonden hé ! Ze schermen met privacy….
- Privacy, privacy… Hoe kun je nu een douche nemen met een slip of zwembroek aan ! Zever in zakskes !
Plots sprak ik wat luider. Ik begreep niet dat er ouders zijn die er niet mee akkoord gaan dat hun kinderen zich na de sportles samen naakt douchen. En dan aan de leraar pedofiele neigingen toekennen ! Waar halen ze het ?
- Ongelooflijk, zuchtte ik. Allé, meneer Vervaecke verdenken van kwade bedoelingen als hij de doucheruimte binnen komt !
- Ja, Rik, ik begrijp het ook niet.
- Alles is nu privacy ! D’r was daar in Knokke een dame die er tegen op kwam dat men kilometers ver in zee windmolens zou oprichten. Haar zicht op zee was geschonden en daarmee haar privacy !
We lachten.
- Ik denk, zegde Pierre, dat die ouders die er tegen zijn dat hun kind zich naakt doucht bij andere kinderen, hun zoontje te fel beschermen, afschermen van de werkelijkheid.
- Misschien vinden ze naakt nog steeds zonde, zoals in de tijd van onze grootouders !
We lagen nog een hele tijd te praten. Tot een eind over middernacht.

Vierde en laatste dag. Bezoek aan het kasteel van Versailles. Het oord van losbandigheid. Dan de terugweg richting huis.
Het was over tien uur ’s avonds als we terug aan onze school kwamen. Pa stond me op te wachten met de auto. Een ferme handdruk aan Pierre.
Ik had een nieuwe kameraad gevonden. Een toffe kameraad. Een kerel met het hart op de juiste plaats.
Thuis vertelde ik aan pa en ma dat Pierre met zijn ouders naar een nudistencamping gaat. Hoe zouden mijn ouders reageren ?
- Ja, zegde mijn pa, daar gaan veel mensen naartoe waarvan wij het niet zouden denken. Het is een manier van leven.
Hij keek me aan.
- Zou je misschien ook willen gaan ?
- Ik ga er in elk geval niet heen, wierp mijn ma op.
- Heb ik ook niet gezegd. Maar Rik misschien wel.
Ma keek me aan. Ik kleurde zeker rood.
- Ja, ging pa verder, de jongeren van nu denken daar anders over dan wij. Naakt is in zich niet verboden. En ik denk niet dat daar buitenissige zaken gebeuren, zaken die het daglicht niet mogen zien.

Ik sliep slecht. Blijkbaar was er pa er niet tegen dat ik met kameraden naar een nudistencamping zou trekken. En ma had tegenover mij ook geen veto gesteld.
Zou het eens lukken ?
Pierre was een toffe gast. Naakt was voor hem heel gewoon. En naakt wilde niet meteen zeggen aftrekken of zo. Ik liep ook graag naakt en telkens eindigde het op masturberen. Ik verlangde naar Serge. Voor de seks. Ik verlangde naar Lieven. Voor de seks. En nu verlangde ik ook naar Pierre. Niet voor de seks. Gewoon omdat het een vriend was. Zonder scrupules. Een volwassen kerel met een eigen kijk op de zaken. Jammer dat zijn pa overleden was.
Ja, ik wilde Pierre als vriend. Niet voor de seks. Nee. Omdat Pierre zo eerlijk was.

De paasvakantie kan elk jaar een aantal echt zonnige dagen tellen. Zo ook dit jaar.
Het weekend dat we terug waren uit Parijs, paste wel niet in dat mooie-weer-schema. Het regende twee dagen aan een stuk door. En op maandagochtend scheen de zon als nooit voorheen. Op zondag hadden Serge en ik de hele namiddag op de fitnesskamer doorgebracht. Met enkel ons slipje aan. Pa en ma waren eens komen kijken naar onze vorderingen en om half vijf bakte ma pannenkoeken. En ze had ook Serge zijn ouders uitgenodigd. Het werd een leuke avond. De ouders van Serge kwamen ook eens kijken naar onze oefeningen-in-slip. Ze vonden het leuk dat Serge bij ons mocht fitnessen.

Maandagmiddag. De zon scheen echt op haar zomers. En het was zeker tweeëntwintig graden buiten.
Vlak na de middag kwam Serge.
- Gaan we wandelen ? vroeg hij.
Afgesneden jeans aan, zomers hemdje, blootvoets in onze sandaaltjes. Achter de huizen, de veldweg tot achter de bosjes. Richting vijver.
- Firmin heeft gebeld.
- Firmin ?
- Ja, een jongen uit mijn klas. Hij vroeg of ik wilde gaan zwemmen achter de bosjes. Hij zal er ook zijn, samen met kameraden van hem. Ja, je kent ze, Bart en William. Bart zat wel in mijn klas, doch die stond op de speelplaats altijd bij die Firmin en William. Bart was wel een toffe kerel, doch nu ook niet de meest voorbeeldige op school. En eigenaardig, de meisjes meden hem.
- Firmin, is dat die lange dunne slungel ?
- Haha, ja.. Toffe gast.

Onderweg wees Serge me op de vele vogels die we zagen en hoorden. Begin van de lente, de vogels op hun mooist. Hij was een echte vogelkenner.
- Zal het water niet te koud zijn ?
- Pfff… Dat gaat wel.
- En zal die Firmin ook naakt zwemmen?
- Ik denk het wel. Het kan leuk worden.

We bereikten de vijver. Aan de ene kant mooi gras tot tegen het water, aan de andere kant modder en modder en modder….
- Een moddergevecht… zou dat niet leuk zijn ?
- Hahaha….
We wachtten een tijdje. En dan kwamen ze aan per fiets. Firmin en Bart en William.
- Hoi !
- Hoi !
Ze legden hun fietsen in het gras en kwamen tot bij Serge en ik.
- Mooi weer hé !
- Nee, zeker !
- Zwemmen ?
- Waarom denk je dat we hier zijn ?
In geen tellen onze kleren uit. Bart en William had ik natuurlijk reeds naakt gezien bij het omkleden voor de zwemles op school. Die Firmin nog niet. Wat een lul had die kerel en allemaal pikzwart schaamhaar er rond.
Hup het water in.
- Brr….
Het voelde wel fris aan. We zwommen heen en weer. Dan duwde Firmin op het hoofd van Bart en deze dook helemaal onder. En zo ontstond een watergevecht, waarbij de een de andere onder water duwde of trok. Tot Firmin mij bij mijn piemel greep. Lachen ! Spelen. Vechten. Zich verdedigen. Watertrappelen, spartelen, vloeken. Heerlijk !

We lagen even uit te blazen, op onze rug in het gras. Firmin zijn lul stond stokstijf omhoog. De eikel helemaal bedekt. Wat een zicht.
- Zeg, begon Bart, er is daar allemaal modder. Willen we eens een moddergevecht houden ?
- God, ja zeg !
Lopen tot in de modderpoel. Een handsvol modder grijpen en werpen. Lachen. Werpen. Modder vangen met ons blote lijf. In geen tijd waren we modderduivels. Dan grepen Bart en Firmin hun kameraad Wiliam vast en sleurden hem op zijn buik door de modder. Lachen. Dan grepen ze Serge vast en sleurden hem door de modder en terwijl Serge op zijn buik lag kletste William hele handsvollen modder tegen Serge zijn billen. Lachen.
- Godfert…
Ze hadden mij vast. Duwden mij op mijn rug, grepen mijn enkels en trokken me meters ver door het vuil. Met twee trokken ze mijn benen over mij lichaam en de anderen kletsten kilo’s modder tegen mijn blote kont en ballen. Lachen !
Iedereen kreeg zijn beurt. We waren een en al bedekt met modder, ons hele lichaam vol ! Enkel ons gezicht bleef blank. En dan worstelen in het vuil. Vechten, grijpen, spartelen, lachen. En grijpen naar elkaars lul en ballen.
Hoe lang ?
Ik weet het niet meer.
Dan naast elkaar liggen. uitrusten.

- Wie moet ik eens melken ?
Firmin zat rechtop.
- Jij daar, Antwerpenaarke ?
En voor ik ‘ja’ of ‘nee’ kon zeggen zat hij boven op mij. En Bart en William en ook Serge sprongen ook recht en gingen links en rechts van mij zitten. En vier paar handen begonnen mij te betasten. Mijn borst, mijn buik, mijn dijen, mijn voeten, mijn lul, mijn ballen. Ik kronkelde in alle bochten. En toen mijn zaad spoot, en als een witte vlek op de modder plekte, dan deden ze nog door. Ik kermde, smeekte, zuchtte. Ze lachten en bepotelden mij zeker nogdrie, vier minuten lang.
- Wat denk je er van, Antwerpenaarke ?
Ik zegde niets. Ik was leeg gemolken.

Ze begonnen elkaar te bepotelen. Het werd een orgie. Ze rolden opnieuw doorheen de modder, over en door elkaar, grijpend naar elkaars lullen en ballen. Ze spoten hun zaad.
Ik keek toe.
Ik dacht aan Pierre.
Was dat hier het echte leven ? Brute seks. Niet omdat je elkaar graag ziet. Nee, omdat het beestige in jezelf de bovenhand haalt op de mens.
Ze pochten met hun prestaties. Firmin trok zichzelf nog eens af. En hij spoot !
- Dat is kunnen, hé !

We stonden daar. Van top tot teen vol vastgekoekte modder. Ons gezicht vol vuile vegen. Ons haar samengeklit van het vuil.
Alsof we afgesproken waren liepen we met zijn vijf het water in, lieten ons neervallen, zwommen, spartelden en probeerden het vuil van ons af te wrijven. Modder is echter moeilijk helemaal weg te wassen. De grove brokken kregen we wel weg. Daarom begonnen we elkaars lichaam te wrijven, rug, onderrug, billen, benen, borst en… ja natuurlijk ook pietje en zakje. Lachen. Een stijve krijgen. Handsvollen water tegen elkaar op kletsen. Geknield in het water, voorover gebogen, ons haar wassen. Op elkaars blote billen kletsen.
Na een hele tijd zagen wij er weer proper uit. De rest zouden we er thuis wel af krijgen. Languit in het frisse gras liggen drogen. Gelukkig scheen de zon op een bijna zomerse manier.
Vertellen. Nog eens worstelen. Lachen.
Kleren aan en naar huis.
- Waar heb jij gezeten ? vroeg mijn ma toen ze me zag. Jouw haar ! Jongen toch ! Allé naar ’t bad.
- We zijn gaan zwemmen in de put.
- Ha, ja !
- Ja, en daar was veel modder….
- En je hebt een moddergevecht gehouden zeker ?
Ik knikte.
Ma lachte.
- Met Serge ! Jullie zullen nooit veranderen. En was het leuk ?
- Ja….
- Allé, hup nu naar het bad !

Dank je ma dat je me begreep en geen verdere vragen stelde.