Gerard

"Kleed je uit, ja, je schoenen, T-shirt, broek. Nee, hou je slipje aan. Ga naar de grote spiegel naast de kleerkast. Druk je lichaam tegen de spiegel, kus je spiegelbeeld. Meer, langer, met je tong. Duw je geslacht tegen de spiegel, wrijf je slipje heen weer tegen de koude spiegel. Dat wind je op, niet ? Ok, ga nu op bed liggen, op je buik. Streel jezelf tussen je benen. Nee, niet van van achteren, van voor. Streel je piemel door je slipje, voel je hoe het je toch opwindt ? Trek nu je slipje uit. Trek het uit, zeg ik je ! Blijf op je buik liggen. Betast je balzak tussen je benen. Kneed de teelballen. Hou je penis stevig vast, ja trek de voorhuid ver over de eikel, verder, zeg ik je, verder. Draai je om, op je rug. Laat je penis bloot, geen handen daar voor, ik wil hem zien. Mooi, hij is mooi, je bent goed geschapen. Buig voorover. Aan het voeteinde rechts hangt een zwarte leren riem. Steek er je rechtervoet in. Steek er je voet in, zeg ik ! Knoop de gesp dicht. De andere voet aan de andere kant. Waarop wacht je ? Moet ik het soms doen ? Ok, ga nu weer liggen en strek je uit. Onder het kussen vind je een zwarte lap stof. Nee, hoger, jong. Knoop die lap als een blinddoek over je ogen. Steviger. Opnieuw. Je mag niets kunnen zien. Strek nu je armen achter je hoofd tot je de hoekspijlen van het bed voelt, één links en één rechts. Grijp die stijlen goed vast, span je lichaam op. Rek je helemaal uit."

Toen voelde ik hoe mijn rechterhand met een leren riem vastgebonden werd, en toen ik met mijn linkerhand vlug mijn blinddoek naar beneden wou trekken, werd die hand vliegensvlug vastgegrepen en stevig vastgebonden aan de andere kant. Nu lag ik daar spiernaakt, op een bed, dat niet met lakens maar met een soort ijskoud-aanvoelend wit plastiek was bedekt. Toch zweette ik. Het was warm in de kamer. En ik had het warm. Wellicht was dat ook onder invloed van de nachtelijke tocht hier naartoe.

Ik was laat gaan stappen in Gent. Ik had urenlang bij vrienden (collega's eerstejaarsstudenten) zitten kletsen op hun kamer, en toen ik alleen terug naar mijn kamer wandelde door de donkere stad, realiseerde ik mij plots dat het al over één uur was. Ik liep wat vlugger en besloot om dwars door het park te gaan, om tijd te winnen. Mijn kamer lag in de buurt van het station en ik kwam van de Citadellaan, dus. Het park was doods en donker. Ter hoogte van de kiosk had ik het onbehaaglijke gevoel gevolgd te worden. Maar telkens ik achter mij keek, zag ik niets dan dreigende bomen. Ik kreeg het koud en rilde, ik droeg maar een jeans en een katoenen T-shirt met wijde boothals, en geen kousen. Ja, het was, toen ik naar mijn vrienden vertrok in de late namiddag, zeer warm geweest. De eerste zon in mei bakte Gent heet. Ik was toen ook door het park gegaan, en op het graspleintje aan het Kuipje lagen er warempel jongens in hun short te zonnen. Maar nu was het koud. Toen ik het viaductje in het park binnenliep (eigenlijk een grillige grotconstructie met drie parallelle gangen) hield ik plots in. Ik hoorde of dacht toch dat ik dat hoorde, stappen in de gang naast mij. Maar alles was muisstil. Voorzichtig, met kloppend hart, haastte ik mij uit de pikdonkere gang. Net toen ik de gang wou verlaten, werd ik van achteren door iemand vastgegrepen. Een stevige hand forceerde mijn linkerarm achter mij en ik voelde een scherp voorwerp door het dunne katoen van mijn T- shirt in mijn ribben priemen. "Maak geen geluid, of ik steek je neer, begrepen ? " De kerel trok mij terug in de pikdonkere gang. "Ga met je handen tegen de muur staan, het hoofd naar de muur. Als je omkijkt, ga je eraan." Nauwelijks stond ik in die houding, of hij trok een zwartlinnen zak over mijn hoofd. Nu zag ik helemaal niets meer. Hij greep mijn beide handen achter mijn rug samen, en met het mes in mijn rug, dwong hij mij te stappen. Ik werd ergens in een auto geduwd, achteraan op de bank, plat op de buik, en mijn handen werden geboeid. In die ongemakkelijke houding gierde de wagen met mij door de stad. Ik voelde duidelijk de hobbelige kasseien van het centrum. Toen stopte de man. Toen de deur van de wagen openging, was het muisstil in de buurt. Geen auto's, geen stadslawaai. Hij duwde mij een huis binnen, trappen op, een kamer in. Door het zwarte linnen zag ik plots een heel fel licht aangaan, en toen kreeg ik een duw dat ik weer op mijn buik viel, languit. Mijn boeien werden losgemaakt. Even bleef ik bang, en tezelfdertijd versuft liggen. Toen krabbelde ik recht, en trok de muffe zak van mijn hoofd. Wat ik zag was een soort operatiekamer, oud en afgedankt wellicht. Er stond een groot wit bed, eigenlijk eerder een verhoogde tafel met matras dan bed, er stond een glazen kast, met allerlei, wat ik niet meteen kon onderscheiden. Naast de kast stond een meer dan levensgrote spiegel, op wielen. Er hing boven mijn hoofd een reusachtige ouderwetse operatielamp, met oogverblindend licht. Nergens zag ik een man. Toch, in de uiterste hoek van de kamer stonden twee enorme halogeenlampen opgesteld, waaruit zo'n fel licht kwam dat ik er nauwelijks kon naar kijken. Daarachter zat iemand, in een zetel. Even zag ik een hand met mes uit de lichtvlek te voorschijn komen. Toen hoorde ik voor het eerst de stem. "Ben je al een beetje bekomen? Geen schrik, het ziet er allemaal akelig uit, maar het is om het clean te houden. Ik hou van netheid. En als je je afvraagt waar je bent, dit is de oude Kraamkliniek aan de Coupure, de refuge, of mooier, de Toevlucht van Maria, met andere woorden, je bent hier wel in erg erg goede handen." En hij lachte gemeen.

"O ja, waag het niet dichterbij te komen, ik steek je neer. Niemand hoort het geschreeuw, en ik kieper dat mooie lijk jou van hieruit meteen in het Gentse water, dus niemand zal je vinden. Afgesproken ? Ok, als je precies doet wat ik zeg, kan er je niets gebeuren."

Zo was het dus allemaal gegaan, ik had mij schoorvoetend -op zijn bevelen- uitgekleed, tegen de ijskoude spiegel gestaan, mij op bed gelegd, en daar lag ik nu met handen en voeten aan die operatietafel vastgebon den, en met een blinddoek om.

"Je bent geen onaardige jongen, niet te oud, maar je hebt te veel haar. Laat ik dat eerst verhelpen."

Ik hoorde water stromen, en toen de stappen dichterbij kwamen, voelde ik hoe mijn benen van boven tot onder, mijn balzak, mijn schaamhaar, mijn oksels, met een zalfje werden ingesmeerd. Toen ik echter het warme, kietelende haar van een kwast voelde, begreep ik wat hij aan het doen was: mij inzepen met scheer- zeep ! Ik wrong mij in alle richtingen maar ik kon geen beweging krijgen in de vakkundig aangespannen riemen. "Lig stil. Het enige wat je daarmee bereikt is pijn. Lig stil nu, het zou jammer zijn dat ik die lieve balletjes van jou zou kwetsen." Ik hield me verder doodstil. Ik voelde hoe hij langzaam, met een haarscherp, ouderwets scheermes, al het haar rond mijn geslachtsdeel afschoor. Ook op mijn balzak. Toen ging hij verder op mijn been. Ik werd compleet onthaard. Hij maakte bij elk been zelfs even de riem los om ook de achterkant te kunnen scheren. Toen hij bij het tweede been bemerkte dat ik ook rond de aars, aardig wat schaamhaar had, trok hij er even aan en zei "Dat moet er straks ook nog aan geloven. Bah, hoe onhygiënisch ben jij toch. Er moeten wel duizend bacteriën in dat haar van jou leven. Maar Gerard maakt jou netjes schoon en glad, hoor !" Na nog mijn oksels te hebben onthaard, kondigde hij aan :"En nu je achterwerk, kereltje. daarvoor maak ik je benen even los, maar doe geen domme dingen, bij de minste beweging snij ik je de ballen van het lijf, begrepen ? Mijn scheermes is pas geslepen." Hij maakte mijn benen los, trok toen onverhoeds mijn voeten en benen over mijn lichaam naar mijn handen zodat ik dubbeltoegeplooid op bed lag. Daar maakte hij mijn voeten aan nieuwe leren riempjes aan het hoofdeinde vast. Nu lag mijn achter- werk netjes naar boven, en hij zeepte alles zorgvuldig in. Zijn scheermes deed de rest. In die houding kreeg ik buikkramp en ik moest wel even een wind laten, waardoor mijn aars zich wijd open rekte, en tot mijn grote verrassing, bleef openstaan. Dat had hij blijkbaar meteen in de gaten. "O, je hebt er zin in zie ik, kom dan zullen we maar daarmee eerst beginnen. Ik neem even de vaseline, hoor."

Ik voelde twee onbeschaamde vingers die mijn hele aars, buiten en binnen, overvloedig insmeerden met een koude gel, vaseline dus. Toen verdween hij even, en toen hij terugkeerde werd ik gewaar dat hij bij mij op bed kroop. O, ik had al geen lange uitleg meer nodig want meteen voelde ik hoe een kanjer van een erectie als een paal in mij werd geplant. Mijn sluitspier trok zich krampachtig dicht, geschrokken van de koude vaseline en de gloeiende staaf die binnendrong, maar daardoor ook ging mijn aars niet helemaal meer dicht, en omsloot ze klemmend dat hete ding. Als een wilde stier priemde hij zijn potige pik in mijn darmen. Op en neer gleed die stalen staaf geolied door de vasaline mijn jongenslijf binnen. De cadans van die eentonige beweging, als was het een trein die op een stevig gangetje over de sporen denderde, werd ondersteund door het ritmisch, zwaar gehijg van zijn machinist. "Hoh, jij hebt een heerlijk holletje, kereltje, wat zou ik daar graag in wonen." Languit leunde hij op benen, zijn handen zochten steun rond mijn dijen of mijn kuiten. Terloops kneep hij even in mijn spieren.

Omdat ik hem niet zag, alleen maar voelde, dacht ik dat het lange lid dat dus in mij roerde minstens een voorarm lang was. Traag en diep, als een zwaard heel diep in zijn schede, zo stond zijn stamper in mij ge- plant. Tot hij met heel zijn gewicht zijn gloeiende zwaard diep in mijn buik plofte, zijn geile gif reet mijn darmen open alsof een hete waterstraal recht in je opengesperde oog spuit. Verdoofd was ik me ervan bewust dat mijn benen weer in normale positie werden geplaatst. Normaal, d.w.z. harder dan tevoren bond hij mijn voeten vast : hij spande mijn hele lijf op, zodat de riemen aan mijn polsen zich spanden, en een kreet van pijn mijn mond ontsnapte. "Ga je roepen, niet doen, want dan moet ik je doen zwijgen, kereltje." Mijn voeten werden over de bedrand getrokken en opgespannen aan leren riemen die niet aan het bed, maar ergens achter het bed, aan een muur of zo waren bevestigd. Zo zweefde mijn lijf opgespannen enkele milimeter boven de matras. Ik werd langzamerhand uitgerokken. "Nou is het jouw beurt, mijn lieve jongen. Nou zullen we jouw dingetje eens doen groeien en bloeien, en zelfs laten sproeien. Wat vind je daar van, zeg, ...? Hoe heet jij eigenlijk. Sorry voor mijn onbeschaamdheid, maar we hebben nog niet kennisgemaakt. Ik ben Gerard, en jij ?" Toen ik hardnekkig zweeg, kneep hij voorzichtig maar overtuigend in mijn ballen. "Komaan, zeg eens flink je naam." Schor produceerde mijn keel een hees "Tom" en hij lachtte. "Tom, dat vind ik een leuke naam voor zo'n knappe kater als jij."

"Nou even flink op je tanden bijten, straks is het daarmee allemaal des te plezanter." Ik voelde hoe hij in die opgespannen houding van mij, mijn billen even uit elkaar trok, en een piemeldik, keihard voorwerp werd in mijn aars geduwd, ik vermoedde dat het van plastiek was of zo, de lengte van een lange schroevendraaier, diep in mijn binnenste. Ik kreunde lichtjes want het schuurde, maar mijn pijn werd slechts op een schamper lachje onthaald. "Niet zeuren, jouw slappe stengeltje heeft dit graag. Wat steun van onderen stimuleert hem, hij groeit van plezier." Hoe verschrikkelijk ik dat ook vond, het was waar ook. De druk van dat stokje in mijn aars, op mijn sluitspier, stuwde vers, wild bloed door de zwellichaampjes van mijn lid en ik kreeg een erectie. Midden mijn gespannen lijf voelde ik een keiharde, tot barstenstoe gevulde stomp waarin mijn hart klopte, bonsde, tot in de naad ervan. Het volgende ogenblik zat Gerard schrijlings op mij, zijn ruwe handen trokken mijn lid omhoog, ontvelden de eikel, en hielpen die in zijn eigen -waarschijnlijk ook met vaseline ingesmeerde- aars binnen. Toen ging hij op zijn dooie gemak op mij zitten. Mijn pik schoof pijnloos, als een vlijm door boter, in hem binnen, maar het gewicht van zijn lichaam sneed de riemen aan handen en voeten diep in mijn vel.

Vakkundig melkte hij mijn mannelijke uier; de orgiastisch roes werd nog versterkt door het stekende stokje in mijn aars, zodat ik al gauw een hoogtepunt zou bereikt hebben, maar zijn linkerhand voelde ervaren hoe de balzak zich samentrok om te spuiten en toen hield hij abrupt op. Hij liet mijn penis uit zich, verdween even -ik hoorde de blote voeten op de vloer- en toen hij terug kwam werd mijn kloppende klepel met een ijskoud, kletsnat washandje ... gewassen. Het ijskoude water liep op mijn buik, liep naar mijn ballen, en toen hij met het ijskoude washandje mijn balzak nat sproeide, klopten de aders van mijn geslacht de spons van mijn schacht nog dikker vol met heet bloed en de drang om te ejaculeren werd haast onhoudbaar. Maar Gerard wist wat hij deed. Met zijn duim duwde hij krachtig op de eikel (daar waar de eikel met een riempje huid aan de schacht vastgeknoopt zit) en vreemd genoeg verdween die drang lichtjes. Toen kroop hij opnieuw tussen mijn benen, trok mijn erectie naar mijn voeten toe, en zo kon hij hem in zijn mond steken. Op en neer, in een razend tempo gleed zijn mond over mijn eikel en schacht, en het tipje van zijn tong kietelde daarbij telkens het fremulum tot dat touwtje de poorten opende en de melk van mijn mannelijke klier door mijn uier gutste en Gerards mond binnenstroomde. Wild dronk hij mijn sap. Hij zoog vakkundig mijn vlezen flesje leeg, en zei : "Niet slecht, voor zo'n knaapje. Je produceert een redelijke hoeveelheid zaadcelletjes, boy, maar in Gerards buik zullen ze niet groeien." En hij lachte. En terwijl hij lachte, trok hij met een ruk het staafje uit mijn aars.

Ik zuchtte diep. Ik was ervan overtuigd dat alles nu afgelopen was. Hij had mij vakkundig onthaard, als een patiënt die voorbereid moest worden op een grote operatie. Toen had hij mij op de operatietafel (inderdaad bekleed met een wit plastieken dekzeil) vastgemaakt, en toen was hij met zijn instrumenten gekomen, zijn eigen naald, hij prikte die in de grote ader van mijn darmen, en spoot er zijn mannelijk medicijn. Toen hij was klaargekomen, gaf hij mij willens nillens -en daar voelde ik mij ongelooflijk schuldig over- een orgasme, dus wat kon er nog meer gebeuren ? Ik hing daar aan handen en voeten opgespannen, en rustte half op het bed. Mijn boeien begonnen aardig pijn te doen.

Toen ik de eerste lichtflits zag, begreep ik meteen wat er aan de hand was. Hij wou een souvenir, hij wou mij in die houding, poedelnaakt, met een halfopgerichte piet, waaruit nog wat vocht nadruppelde, op de foto. Tien, minstens twintig foto's maakte hij. Uit de intensiteit van het licht dat door mijn blinddoek drong, nu eens dichtbij, dan weer verder af, kon ik opmaken dat hij nauwkeurig elk deel (en ik denk vooral dàt deel) van mijn lichaam fotografeerde.

Toen maakte hij één riem los, die van mijn rechterhand. Ik probeerde onmiddellijk mijn blinddoek weg te trekken en vreemd genoeg lukte dat. Hij hield mij niet tegen. Toen mijn ogen aan het licht gewend waren, begreep ik waarom: hij had zijn plaats achter de schijnwerpers weer ingenomen.

"Denk om je lieve leventje, Tommetje, geen dwaze dingen. Nu wil ik nog een paar leuke fotootjes van jou, en daarna mag je naar huis. Dus doe braaf wat ik zeg, en dan is het des te eerder afgelopen." Hij nam de foto's vanuit zijn zetel, het toestel zag ik vaag op een statief achter de lampen. Er zat een grote lens op. "Ga maar op het voeteinde van het bed zitten. Wat een klein pietje, maak er eens een grote, sterke piet van." Ik bewoog niet. "Tommy, geen dwaze dingen doen, kneed je lulletje maar eens flink stijf." Onwillig nam ik mijn dingetje in mijn rechterhand en schoof emotieloos de voorhuid op en neer. Ik kreeg een matige erectie. "Goed, ga nu maar achterover liggen, waar je zit." Ik liet mij achterover vallen en sloot de ogen voor het felle licht van de grote lamp. "Ah, je vindt het al leuk, mooi zo.""En geef je jongeheer nu maar eens een flinke beurt." Het duurde eeuwen voor ik klaarkwam. Het kleine plasje bleke vocht stroelde op mijn buik. Intussen had de kerel tientallen foto's van mij getrokken. Hij gooide mij een handdoek toe. "Hier, je hebt wat gemorst, ruim maar op." Ik veegde mijn buik droog en ging als verdoofd rechtop zitten. "Je mag je aankleden. Je kleren liggen naast de kast." Ik haastte mij om mijn slipje aan te trekken, ik was blij eindelijk weer iets om mijn lijf te hebben. Terwijl ik mijn jeans aantrek en mijn T-shirt over mijn hoofd trok, gluurde ik stiekem naar de glazen kast. Er lagen blauwgekleurde doosjes in, stukjes watten, een grote plastieken staaf, zo lang als een potlood, riempjes, een scheermes, enkele grote tubes en nog meer van dat fraais. Toen ik aangekleed was, moest ik de zwarte zak over mijn hoofd trekken en op mijn buik op bed gaan liggen. Mijn handen werden geboeid, en ik werd naar de auto geleid. We hobbelden door de binnenstad, en toen ik uit de auto werd gehaald, hoorde ik het zachte geritsel van bladeren: het park. "Nu moet jij eens goed naar me luisteren, Tommy. Ik wil jou hier volgende week op hetzelfde tijdstip terug zien. Precies kwart over een 's nachts. Als ik je hier niet vindt, dan hangt er 's anderendaags in Gent een fotoverhaal van hoe jij jezelf masturbeert. In het groot en in kleur. Ik hang het op in een jongenscafé in de buurt van het station, en ik zet er jouw kameradres bij. Je was zo onverstandig om dat op jouw portefeuille aan te brengen, Tommy DEVREESE." En mijn familienaam sprak hij heel nadrukkelijk uit, om te bewijzen dat hij inderdaad in mijn portefeuille had gesnuffeld. God, dan kende hij ook mijn thuisadres en zo ! "Dus ik zie jou hier volgende week terug, of alle jongens van de Gentse stationsbuurt zien hoe goed jij hun pietjes kan verwennen." Ik werd ruw in de struiken geduwd, op mijn buik, plat ter aarde. De handboeien gingen los, en toen ik mij van mijn blinddoek had bevrijd, zag ik nog net een zwarte wagen in de straat verdwijnen. Ik kon geen nummerplaat lezen.

Het duurde drie dagen, tot na een triestig weekend thuis, voor ik er met iemand durfde over spreken. Ik zocht mijn beste vriend Peter op, 's avonds na het studeren, en vertelde hem, eerst met horten en stoten, daarna uitgebreider het hele verhaal. Ik zei Peter natuurlijk niet wat de man allemaal had gedaan, maar vatte het samen onder het woord 'verkrachting'.

Wél vertelde ik Peter over de foto's en over zijn dreigement. Uiteindelijk was het Peter die erop aandrong dat we met z'n tweeën op de afspraak zouden zijn, hij weggescholen in de struiken, en dat hij de auto op een afstand zou volgen met zijn motorfiets. Hij zou aan het huis van de man wel zien wat hij kon doen: ofwel proberen binnen te raken in huis en de man bij verrassing overmeesteren (maar gezien het mes vond ik dat niet zo'n goed idee) ofwel aanbellen nadat hij met mij naar binnen was gegaan, en van op afstand met flitslicht een foto nemen van hem in de deur van zijn huis, om hem dan onmiddellijk te kunnen chanteren: mijn foto's tegen zijn foto. Dat laatste vond ik een beter idee. Zijn identiteit zou hij wellicht volledig willen beschermen. Onze plannen waren wellicht naïef en dwaas. Wij kozen helaas niet voor de makkelijkste oplossing : de politie waarschuwen. Ten eerste vond ik het verschrikkelijk dat anderen dan mijn naaktfoto's zouden zien, en ten tweede zouden ze precies willen weten wat er allemaal gebeurd was. Ik schaamde mij teveel om dat aan te durven.

Er wachtten ons nog vier dagen voor de bewuste avond. Ik hoopte dat het vlug voorbij zou zijn.

Donderdagavond, één week later.

Peter en ik zaten zwijgend, een beetje bang, op zijn kamer naar de klok te staren. Het was middernacht. Nog een ruim uur.

Eigenlijk vertrouwde ik ergens wel op Peter. Hij studeerde lichamelijke opvoeding en was een prachtig atleet: één bonk spieren en een flink stuk meer uit de kluiten gewassen dan ik. Met z'n tweeën zouden we misschien wel slagen. Als ik mijn rol van gewillig slachtoffer maar goed speelde, dan kon Peter intussen tot de actie overgaan.

Kwart voor één vertrok Peter met z'n motorfiets naar het park. Het leek hem beter daar ruimschoots op voorhand positie in te nemen. Hij had zijn donkerblauwe trainingspak met kap aangetrokken en zijn groene sportschoenen, om zich zo onopvallend mogelijk in het park te kunnen verschuilen.

Het volgende kwartier kroop tergend traag vooruit. Ik had me uitgebreid aangekleed. Ik hoopte dat Peter straks zou aanbellen terwijl ik me moest uitkleden en daarom had ik extra veel kleren boven elkaar aangetrokken. Het was ook weer kouder geworden, dus konden dat onderhemdje, een T-shirt, een sweater, een trainingsvest en een K-way niet het vermoeden oproepen dat het allemaal opzettelijk was. Om het helemaal sportief te maken droeg ik boven mijn slipje een nauwaansluitende, zwarte lopersbroek en daarboven een donkere short. Die zwarte beenbroek spande zich met riempjes onder mijn voetzolen, en de sportkousen en sportschoenen maakten mijn (voor een stuk van Peter geleende) outfit compleet. Het leek alsof ik ging joggen in het park. En dat deed ik dus ook.

Kwart na één precies rende ik het duistere gangetje van het rotsachtige viaduct in het park binnen. Het was er stikdonker en muisstil. "Gerard", fluisterde ik "ik ben hier, Tom." Als het dan toch moest gebeuren, dan kon het beter vlug gaan. Niemand reageerde. Het bleef muisstil. Misschien was hij er niet. Ik liep naar één van de grote gaten die de drie parallelle grotgangen met elkaar verbonden. Ook in de zijgang kon je geen hand voor je ogen zien. Net toen ik mij weer omdraaide, gooide iemand onverhoeds een zwarte kap over mijn hoofd, dat moest Gerard zijn, en ik zei gewillig "Ok, bind me maar vast." maar zonder commentaar werden ruw mijn handen al geboeid en ik werd, veel ruwer dan de vorige keer, haast naar de auto gesleept. Ik rekende erop dat Peter het allemaal zag en nu in staat zou zijn om met zijn motorfiets de auto zou volgen. Toen de deur van de auto werd geopend, werd ik niet op de bank neergegooid, maar mocht ik gewoon op de achterbank gaan zitten. Meteen hoorde ik een bekende stem en ik begreep. "Tommy, ben jij dat, hij had me te pakken voor jij kwam, sorry." Peter was dus ook in de val gelopen, en nu kon niemand ons meer redden. We gingen een moeilijke nacht tegemoet, dat wist ik zeker. "Kop dicht, jullie !" De auto gierde door de straten en in de verlaten steeg van de vorige keer, dwong hij ons allebei naar binnen en liet hij ons de trap op strompelen (geblinddoekt !) om naar de bewuste kamer te gaan. Eerst liet hij ons geruime tijd, geboeid en geblinddoekt op de grond zitten, terwijl ik hem in de glazen kast hoorde friemelen. Hij werkte ook aan het bed. Toen dwong hij mij alleen voorover op bed te liggen, in de breedte. Hij maakte mijn boeien los, en toen ik mijn blinddoek losknoopte, zat hij weer achter de felle lampen van de vorige keer. De kamer was dezelfde maar ik kon nu rustiger rondkijken dan de vorige keer: een oude operatiekamer met bed of noem het tafel met matras, een lavabo, glazen instrumentenkast, een felle ronde en verstelbare lamp boven het bed. In de hoek stond een verrolbaar apparaat, zo'n medisch toestel, stokoud dacht ik, zoiets om cardiogrammen mee te meten maar met reusachtige draaiknoppen. Peter zat geboeid op het bed naast de grond. De man had Peter z'n trainingssweater achterstevoren laten aantrekken zodat de kap voor zijn gezicht getrokken kon worden. Achteraan was die kop stevig dichtgesnoerd.

"Smeerlap die je bent, Tommy, ik had je gewaarschuwd niets te vertellen. Aan niemand. Daar zal jouw vriendje nu mee voor boeten. Och, eigenlijk is het wel eens leuk twee in plaats van één schandknaapjes te kunnen ontvangen. Goed, aan het werk. Weet je wat, Tommy, jij mag je eerst uitkleden. Gooi je kleren daar maar in de hoek naast de deur." Langzaam ontdeed ik mij van mijn schoenen en kousen, en ik trok mijn K-Way over mijn hoofd. "Vlugger, kerel, dit is geen striptease show. Jongens, jij bent vandaag goed ingepakt, zeg. Komaan, uit met die troep." Ik trok mijn sweater uit, mijn T-shirt en mijn zwarte legging en stond toen in ondergoed te wachten.

"Nee, vandaag hoef jij niet in de spiegel te kijken, je hebt immers een vriendje meegebracht ? Maar hou je slipje nog wat aan, dat maakt je vriendje straks nieuwsgierig en jaloers. O ja, kerels, het stoort toch niet dat ik wat foto's maak voor mijn album, hé ?" En terwijl hij mij fotografeerde, trok ik mijn onderhemdje uit. In mijn rode onderbroekje stond ik bang te wachten op de volgende bevelen. "Leuk slipje, staat je wel. Kom, nu mag je je vriend uit zijn lijden verlossen. Breng hem naar het bed." Ik hielp Peter voorzichtig naar het bed en liet hem zitten. "Maak maar zijn kap aan de achterkant los, dat jullie elkaar kunnen zien." Ik knoopte de hard aangespannen touwtjes open, en trok de kap naar voor. Peter ademde diep in, als was hij blij bevrijd te zijn van die muffe blinddoek. Ik durfde hem niet in de ogen te kijken. "Kereltje, ga maar achterover liggen, Tommy zal het jou eens wat makkelijker maken. Tommy, trek maar zijn schoenen en kousen uit en help hem dan eens uit die knellende broek van hem."

Met bevende handen knoopte ik zijn veters los en trok Peters schoenen uit. Ik legde ze naast mijn hoopje kleren. Zijn witte sportkousen legde ik bovenop zijn schoenen. Van zijn middel af stroopte ik zijn traningsbroek van zijn benen. Hij droeg er een sexy -maar in deze toestand volkomen misplaatst- zwart tangaslipje onder. Gerard floot van bewondering. "Kijk eens, wat een verrassing. Je vriendje heeft zijn speciaal broekje voor mij aangetrokken! Leg hem maar languit op bed, Tommy." Ik hielp de nog steeds geboeide Peter in lengtepositie en ging naast hem zitten. Peter keek droef. "Kom, Tommy, zie jij niet hoe hard dat zwarte broekje spant? Help jouw vriend eens uit dat knellend ding. Zo kan zijn visje eens wat lucht happen."

"Sorry, Peter," fluisterde ik schor en de man reageerde met "O, ben jij Peter ? Ik ben Gerard. Heeft Tommy je dat niet verteld ? Aangename kennismaking. Tommy, ga door."

Ik trok Peters broekje naar beneden. Peter keek niet naar mij, maar staarde naar het plafond. Hij bloosde. Het fototoestel klikte. Nochtans had hij een mooi geslacht. Het lag kleintjes tussen een bosje zwart schaamhaar, en in een teer zakje huid bengelde links en laag één grote, en rechts hoger een kleinere teelbal. "Tommy, jij hebt smaak, dat moet ik toegeven, wat een allerleukst speelgoedje heeft Peter. Dat belooft. Knijp eens in die balletjes, schuif het vel eens over de eikel." Gehoorzaam betastte ik Peters edele delen, terwijl de flits van het fototoestel ons verlichtte. Ik wachtte. "Geef mij maar dat broekje, dat hou ik als souvenirtje. En maak Peters voeten eens vast."

Voorzichtig wou ik de riemen aan het uiteinde van het bed rond Peters enkels bevestigen, maar Gerard riep vlug :"Nee, stommeling, niet daar, neem deze riemen aan de muur, Petertje is nog groter dan jij, en jij kon er al met moeite helemaal op." De riemen die Gerard bedoelde en waar hij mij de vorige keer ook had mee vastgebonden, waren lange leren riemen die met ringen aan de muur bevestigd waren. De riemen konden ook aan de muur worden aangespannen. Ik trok de lussen tot aan het bed, schoof in elk van hen één van Peters enkels en gespte de leren lus dicht. "Mooi, maak nu zijn handen eens los."

Ik knielde tussen Peters benen, trok zijn bovenlichaam tegen mij aan, zodat hij op bed tegen mij aan zat, en maakte de touwen rond zijn handen los. Peter rekte pijnlijk de armen en strekte zijn vingers. "Trek maar die trainingsvest uit, Tom, en dat T-shirt dat ik in het park al heb gezien." Twee minuten later was Peter helemaal uitgekleed en kreeg ik het bevel zijn handen aan het hoofdeinde van het bed in de riemen vast te maken. Aangezien ik dit niet in detail had verteld aan Peter, flitsten zijn ogen bang en angstig naar mij en hij trok aan alle vier de riemen van handen en voeten als om te proberen zich te bevrijden. "Span zijn spek en spieren eens wat aan, Tommy, hier, bij zijn voeten." En terwijl ik de riemen aan de muur eerst links en daarna rechts voorzichtig aanspande, ging het telkens "Harder, harder, zeg ik je." Noodgedwongen trok ik telkens de riemen aan. Peter lag nu, net als ik vorige week, aan benen en armen piernaakt opgespannen bovenop het met wit plastiek bekleedde bed. Meer foto's.

In één fractie van een seconde -en daar heb ik nu, weken later, nog mijn schuldige twijfels over- genoot ik van het prachtige lichaam van Peter. Ik weet niet wat mij overkwam, in die situatie, maar bovenop dat smetteloze witte zeil zag ik een goddelijk bruingebrand lijf. Krachtige grote voeten, lange gespierde benen, één en al pees en spier in de kuiten, slanke lenden, van waaruit een atletisch bovenlijf rees, bruin en machtig, een platte, harde buik en diep ingetrokken navel, een brede borstkas met speldekopjes van tepels, stevige schouders en een lenige nek. Onder het bruine vel van de uitgerokken armen welfden de opgespannen spieren de huid omhoog. Peter was een zwemmer, een sierduiker. Absoluut geen bodybuilderstype maar slank en atletisch: één en al spier. Hier lag een roofdier, lenig, klaar tot de strijd, maar dan nu wel een gekooide tijger.

Gerard moet ongetwijfeld hebben zitten kwijlen bij het zicht op Peter. Ik was in vergelijking met Peter maar klein bier. Dit was een klassedier, een prijsbeest. En dat zei hij ook. "Tommy, jij mag straks een wens doen. Wie Gerard zulk een heerlijk snoepje meebrengt, mag toch wel bedankt worden." Het bleef even stil. Peter lag doodstil, met gesloten ogen, bleek op bed. Gerard slikte moeilijk.

"Trek je slipje maar uit, Tom. Ik wil jouw thermometertje straks zien stijgen, als je dit leeuwtje temt." Ik gooide mijn slipje in een onwillige handbeweging op mijn hoopje kleren en stond beschaamd naast Peter. Hij keek niet op. "Eerste bedrijf. Jij vindt alles wat je nodig hebt, Tommy, in de kast. Daar in de hoek is water. Wees voorzichtig, dat jij ... O, nee, wacht. Straks is dit geen verrassing voor Peter. Knoop eerst eens deze blinddoek rond zijn ogen." Nu keek Peter wel naar mij, met bange, vragende blik, toen ik behoedzaam de blinddoek voor zijn ogen knoopte. Net voor hij mijn blik door het zwarte doek kwijt raakte gaf ik hem een geruststellend knikje. Dit was nog niet zo erg, dacht ik. Op het bovenste plankje in de glazen kast vond ik alles wat ik nodig had. Ik begon bij Peters benen. Zonde, toch.

Tot op zijn enkels krulde prachtig mannelijk haar, en het welfde met de vorm van zijn spieren mee tot op zijn dijen. Ik smeerde de scheerzeep op zijn benen. De huid was gloeiend heet. Met de scheerkwast en warm water zeepte ik tot schuim. In de kast had ik een modern scheermesje gevonden, en in plaats van met dat vlijmscherpe ouderwetse scheermes (vreemd, dat ik niet had gezien ?) schoor ik Peters benen maagdelijk glad. Toen ik de restjes scheerschuim met een nat washandje verwijderde, blonk het bruin van zijn benen en was zijn gave huid één gladde, glanzende diepbruine verleiding . Alles gebeurde in stilte, slechts nu en dan hoorde je het scherpe klikken van de camera. Peter onderging gewillig de vreemde scheerbeurt, Gerard keek toe en genoot. Na de benen, besloot ik de oksels te nemen. Heel voorzichtig onthaarde ik Peter ook daar en toen maakte ik aanstalten om mijn scheerwater in de lavabo weg te gooien. "Tom, je vergeet iets, wees toch voorzichtig, haar is toch zo onhygiënisch." Peter strekte zijn hoofd fel achteruit, wellicht denkende dat ik hem kaal zou scheren, maar hij berustte toen ik een kwak koude scheergel op zijn scrotum spoot. Voorzichtig zeepte ik het tere vel in, en heel precies, in een bijna panische angst om hem te kwetsen, verwijderde ik met een bibberend mesje zijn schaamhaar. Zijn teelballen kropen bangelijk bij elkaar in hun verschrompeld tentje. Na afloop was Peter bijna volledig onthaard en lag zijn lulletje (door mijn gefriemel een beetje flinker geworden) onbeschaamd op bloot en maagdelijk vel. Het was een vreemd gezicht : de geslachtsdelen van een volwassen jongen, maar door het gebrek aan schaamhaar op onderbuik en benen leek zijn stoere lijf op dat van slechts een groot gegroeide twaalfjarige puber.

"Kijk, eens, Tommy, laat eens zien, en achteraan ?" Toen ik Peters billen wat open en omhoog trok, zagen Gerard en ik een onbehaard achterwerk. Gelukkig voor mij had Peter daar geen schaamhaar. Ik ruimde de scheerboel op en was bang voor wat volgen zou. Zou ik nu Peters pik in mij moeten stoppen ?

"Help pietje eens rechtop, dan komt er wat kleur op Petertjes wangen, hij ziet zo bleekjes." Zittend naast Peter masturbeerde ik zijn piemel wezenloos, emotieloos. Maar hoe ik kneep of trok, zijn lid bleef een slappe stengel. Dat vond Gerard uiterst amusant. "Kijk eens, zo'n grote jongen, je bent toch niet impotent, zeker ? Kijk nou toch eens naar dat pielemuisje, jij zegt nog 'piesje' tegen je dingetje zeker ? Kom, Tompoes, we zullen zijn jongeheertje wel eens rechtop helpen. We zullen eens zien of er niets is dat helpt. Alle baten helpen! Span eerst maar eens de riempjes wat aan hier aan de voeten." Toen ik noodgedwongen de riemen nog wat aantrok, en er geen spier meer was die niet gespannen stond, kreunde Peter zachtjes. Hij trok zachtjes tegen aan de handen, dat zag ik wel. Maar dat zag Gerard ook. "Lossen, Peter, het heeft geen zin, je doet jezelf pijn." En toen hij gehoorzaam het trekken met de armen staakte, en de rest van zijn lichaam zich daardoor ontspande, moest ik van Gerard de riemen nog eens aantrekken. Nu lag Peter als een in de zon gelooid stuk opgespannen slangenvel. "En nu Tommy schuif je dit maar stevig onderaan op zijn tegenstribbelend stokje." Hij gooide mij een zwartleren, twee centimeter breed riempje toe.

Peter reikhalsde om te zien wat het was, maar zijn hele lichaam was zo opgespannen dat hij zijn nek niet zo hoog kon plooien dat hij kon zien wat ik deed. Ik gespte voorzichtig het riempje onderaan de schacht van Peters penis vast. "Aanspannen, Tommy. Door de vernauwing van de aders klopt Peters bonzend hartje straks zijn lulletje voller dan het ooit geweest is." Maar de angst, of de pijn krulden het tere slangetje als een piertje in elkaar. "We geven niet op, hoor Peter, het zou zonde zijn om jou niet te laten genieten van dit moment. Tommy, neem eens die draadjes uit de glazen kast, dat helpt meestal wel." In de glazen kast vond ik een stel draadjes in een doos. er zat een spuitbus bij, en nog wat dingen. "Nu spuit je boven elke teelbal een flinke hoeveelheid van dat spul uit de spuitbus." Er kwam een kleverig, doorschijnend vocht uit. "Aan het uiteinde van elk draadje zit een plat dopje. Met plakband boven op het vocht kleven." Aan elk draadje hing inderdaad een metalen rond schijfje dat ik in de gel legde. In de doos vond ik ronde pleisters die precies over de metalen plaatjes pasten. Aan elke teelbal bengelde nu een lang maar dun draadje. "OK, Tom, jij mag het doen,dat vindt Peter vast veel leuker dan als ik het doe. Rol die zwarte machine eens dichterbij het bed. Je stopt het ene draadje in A en het andere in B. De linkse ronde knop stel je in op 10, om te beginnen. Druk nu op de grote rode knop bovenaan, en hou hem drie tellen ingedrukt." Angstig nieuwsgierig om wat er zou gebeuren, drukte ik stevig de knop in. Een zacht knetterend geluid, en Peter schrok even, maar geen kreet noch zucht. "Ik zie het al, we zijn te voorzichtig begonnen." Achtereenvolgens liet hij mij 20 en 30 instellen, maar omdat Peter alleen maar even op de tanden beet, ging hij resoluut naar 65. Toen ik de knop indrukte, knetterde de electriciteit door Peters teelballen, zijn lichaam krampte in één korte snok in elkaar, hij gaf een korte schreeuw, "Tommie-ie-ie-ie-ie-ie-ie !!" , hij rukte wild met zijn handen en wou zijn scrotum vastnemen maar bleef pijnlijk aan de gespannen riemen hangen. Een erectie kwam er echter niet. "Tja, dat lijkt me ook niets. We zullen twee vliegen in een klap slaan. We brengen dat slappe spul omhoog en we koelen zijn gekookte kastanjes een beetje af. Weet je wat, Tommy, onder het bed staat een oud transplantatiekoffertje met zakjes. Haal er eens eentje uit." Uit een metalen koffertje haalde ik een langwerpig, vrieskoud zakje in blauw plastiek dat heel soepel was : een ijszak. Het was zo koud dat ik het niet in mijn ene hand kon blijven vasthouden. Het zakje bevatte onzichtbare, miniscule ijsbolletjes. "Hang dat eens rond zijn ballen, wil je ? Zakje rond zakje, haha !" En hij lachte smerig. "Je zal zien: koude activeert. Dat is een eeuwenoud verschijnsel. Koude stimuleert nu eenmaal de bloedsomloop."

Ik bracht het zakje dichter bij Peters balzak en rilde zelf bij de gedachte aan de snijdende koude die straks op dat filterdunne vliesje rond die zwetende teelballen zou liggen. Behoedzaam maakte ik de draden van de machine los.Toen ik het ijszakje tegen zijn scrotum aanbracht, snokte Peter even aan de riemen en trok wanhopig zijn bekken omhoog, maar ik knoopte de aan het ijszakje vastzittende touwtjes rond de wortel van zijn geslachtsdeel zodat de koude van het transplantatie-ijs niet meer wijken kon. De diepvriesmethode had succes. Het ijs wakkerde de hartpomp aan en deed heet bloed naar de bedreigde zone pompen. Het scrotum verstijfde en in een oog wenk spande het zwartleren riempje de schacht van een opgezwollen penis stevig en hard dicht. Daar het bloed op die manier gedeeltelijk afgesnoerd werd, puilde het lid boven het riempje van het bloed als de barstensvolle uier van een koe. De eikel stond bloedrood, en snokte bij elke hartstoot bloed wild aan de ketting van het fremulum waarmee hij ter hoogte van de krans aan de schacht vastgeklonken lag. "Kijk eens aan, wat een kanjer, die is dik, zeg. Ik ben bijna jaloers op jou, Tommy, dat jij daar mee mag stoeien, en niet ik." Knoop het ijszakje maar los en stop het weg, het heeft zijn dienst bewezen. En het riempje knoop je ook maar los." De teelbalzak zag blauw van de kou. De penis ontzwol lichtjes toen ik het riempje losknoopte maar toch was hij groter en harder dan mijn deel in erectie.

"Je mag Peter losmaken, dan hebben jullie wat meer armslag, bewegingsvrijheid. Maar let op, geen stommiteiten. Ik maak je niet van kant, nee ik snij je knikkers uit je zakje. Hoe zullen we het doen ? Laat eens zien, ok, Tommy, jij gaat op je knieën zitten met je billen naar mij toe, buig voorover tot je hoofd op bed ligt. Petertje, in de kast vind je een groene tube, op het bovenste schap. Ok, draai ze open, smeer er wat van op je rechterwijs- en middelvinger. En nu flink diep in Tommy's holletje."

Met afschuw stak Peter zijn met glijmiddel ingesmeerde vingers in mijn aars. "Spuit wat glijmiddel voor de opening, Peter, mooi, je bent een flinke jongen." En toen deed hij Peter z'n piemel in mij steken. Ik voelde hoe Peter voorzichtig zijn reusachtige eikel in mij wrong, en eenmaal die punt in mij binnen gleed de rest als een soepele speer vanzelf naar binnen. "Het spijt me, Tommy", mompelde Peter, en Gerard had het niet gehoord of hij reageerde niet. Die commandeerde Peter tot actie en machinaal bewoog zijn lid in mij op en neer. Maar gaandeweg kreeg die verschrikkelijke drang tot klaarkomen, die lust, ook in Peter de bovenhand. Hij vergat mij, vergat wat hij aan het doen was en -tot genoegen van Gerard- gaf hij zich over aan zijn verlangen. Hevig en diep stootte hij nu zijn pik in mij, ik voelde hoe zijn onderbuik, telkens die tegen mijn billen aandrukte, nat werd van het zweet, zijn handen klampten zich in mijn lenden en omklemden stevig mijn flank, klamme handen, nu en dan leunde hij volledig voorover, op mij, om zijn lange lid nog dieper in mij te kunnen brengen, en dan voelde ik de warmte van zijn bezwete buik en borst op mijn rug.

Gerard legde die heerlijke, dierlijke lust onophoudelijk vast op foto. Peters razende roes was mij vreemd genoeg niet beschamend, integendeel, ik genoot en genoot. Peter was mijn vriend, en alle omstandigheden in acht genomen, als zoiets nu toch moest gebeuren, dan was ik liever de schietschijf voor een vriend dan voor een onbekende, oude, ongelikte beer. Bovendien had ik liever Peters pik in mij dan die van Gerard en ik wou Peter liever niet nog eens electrocuteren. Toen ejaculeerde Peter al zijn schaamte, pijn en woede, maar ook al zijn lust in mij. Ergens diep in mij zochten miljoenen van zijn zaadcelletjes hun weg naar de vrijheid: krachtig, diep, lang waren de stoten van het verlossende spuiten. En na de laatste stoot viel hij hijgend en bezweet op mijn rug neer, zijn gezicht op mijn schouder. Ik greep zijn hand en hield die stevig vast. Peter kneep er eventjes in.

Gerard liet ons echter niet tot rust komen. "Komaan, haal je spul er maar uit. Wassen. Aan de lavabo. Intussen, Tommy, kun je op je rug gaan liggen." Peter spoelde zijn nog natrillende, bloedrode penis schoon, en keek toen afwachtend naar de man, onzichtbaar achter de felle halogeenlampen. "Jij bent nogal een diertje, Peter, nu mag je Tommy wel eens tonen hoe dankbaar jij bent voor zijn gastvrijheid. Maak hem maar vast, zoals jij daarstraks lag."

Met duidelijke tegenzin maakte Peter eerst mijn handen, en daarna mijn voeten vast. Zoals hij daar recht stond, rondliep, was hij een slanke, lenige kat. Op aandringen van Gerard, en met zijn onbegrensde spierkracht spande hij de riemen zo hard aan dat ik kreunde van de pijn. Toen liet Gerard hem bovenop mij kruipen, zijn knieën links en rechts van mijn borstkas, zijn enorme geslacht precies boven mijn hoofd, zijn hoofd boven het mijne. Ik had het begrepen, en toen Peter zo dichtbij met mijn schaamdelen geconfronteerd werd, wachtte hij het te verwachten commando van Gerard ternauwernood af. Hij ademde diep in en hij nam mijn slappe piemel in zijn mond. Tegen een razend tempo zoog hij mijn lid vol bloed en in nauwelijks vijf minuten tijd kwam ik klaar en loosde ik mijn zaad in zijn mond.

Toen hij zijn mond wou schoonspoelen aan het kraantje, zei Gerard tergend : "Drink het op. Het is van je vriendje. Je bent toch niet vies van hem ?" Peter slikte ostentatief mijn sperma door en ging afwachtend op bed zitten. "Maak Tommy eens los, Peter." "Sta recht, Tommy, hier voor het bed. Peter, kniel neer, zuig nog eens die laatste druppeltjes uit zijn pieltje." Terwijl Peter mijn verslappende piemel tot het laatste druppeltje leegzoog, klikte het fototoestel onophoudelijk. Toen mijn piemel tot een onooglijk lulletje in Peters mond was geschrompeld, trok Peter zich terug en we gingen beiden op bed zitten. Even bleef het stil, maar toen nam, totaal onverwacht Peter het woord.

"Tommy mocht nog een wens doen. Maar ik wil hem doen, in zijn plaats. Laat Tommy voortaan met rust. Als je mij wekelijks 2 briefjes betaalt en als je een condoom gebruikt, dan wil ik jou twee keer per week met mij laten stoeien. Je mag foto's van me maken zoveel je wil. Voor privégebruik. Geen publicatie. Maar geen riemen. En geen electroshocks. En dan moet je Tommy voor altijd met rust laten." zei Peter plots traag en koel, alsof hij daar heel lang op had zitten denken. Gerard zweeg perplex. Het aanbod dat hij nu kreeg, zo'n schitterend dier dat zich aan je voeten neervleide, verwarde hem. Het streelde zijn ijdelheid. Hij had gewonnen.

Maar omdat hij niet meteen reageerde, voegde Peter er aan toe

"Voor mijn part beginnen we vandaag. Voor 2 briefjes zuig ik je af, en laat ik je bij me binnen. En maandagavond opnieuw, voor niks. Twee keer per week, als je wil."

Ik wist niet wat ik hoorde. Meende Peter dat ? Maar hij keek niet naar mij. Hij wachtte slechts op de ja van Gerard.

Gerard speelde het spel voorzichtig. "Ok, Petertjelief, ik accepteer je aanbod, maar dan wil ik niet dat Tommy mij ziet. Dus blinddoek en bind hem, dan brengen we hem straks samen weg. Maar eerst wil ik wel eens zien of jij straks mijn drankje ook zo lekker vindt. Blinddoek Tommy en bind zijn handen. Ga dan op bed zitten." Peter bond een blinddoek voor mijn ogen, en knoopte mijn handen vast. Vreemd, ik had het gevoel alsof ik ze kon bewegen, ook al had hij de touwen keihard aangetrokken. Hij plaatste mij met mijn rug tegen de muur, ik was nog steeds naakt. Nu moest ik op mijn gehoor vertrouwen. Ik hoorde hoe Gerard zich uitkleedde. Peters blote voeten bewogen nog in mijn buurt. Ik hoorde hem zeggen : "Wassen, Gerard, ik wil geen ziektes." En waarachtig, het rook even naar ontsmettingsmiddel. Toen commandeerde Peter: "Laat mij maar doen. Als je op bed gaat liggen, plooi dan je benen en trek je voeten onder je billen, dat stimuleert de zaadleiders, je krijgt een knalorgasme." Terwijl ik de touwen achter mijn rug lostrok, hoorde ik hoe Peter op het bed kroop, en daarna volgde het klokkend geluid van een door speeksel gesmeerde penis die in een mond glijdt. Ik wachtte even tot het hijgen van Gerard zijn orgasme aankondigde, en toen rukte ik mijn blinddoek af, en schreeuwde "Nu, Peter !". Peter gaf Gerard een geweldige beet in zijn erectie waarop de man het uitschreeuwde van de pijn en zijn handen naar zijn geslachtsdeel strekte. Op dat ogenblik grepen Peter en ik elk één arm en gespten die vast in de riemen van het bed.

De spartelende benen bonden we vast met de touwen waarmee Peter mijn handen had vastgemaakt. "Net op tijd, Tommy, straks spoot die kerel zijn vuile zaad in mijn keel." Vliegensvlug kleedden we ons aan. Ik haalde de film uit de camera en nam die mee. In een aanpalende kamer vonden we meer dan honderd foto's van mij, in alle mogelijke houdingen. Toen Peter de foto's zag waarop Gerard in mij binnendrong (blijkbaar met automatische instelling genomen) legde hij troostend een arm om me heen en zei "Dat jij dit twee keer hebt moeten meemaken.""Nee," repliceerde, ik, "ik heb er spijt van dat ik er jou bij gehaald hebt. Jij hebt meer moeten doorstaan, dan ik.""Wat jij met mij deed, vond ik niet erg, Tommy, ik voelde van jou geen pijn, en ik schaam me niet voor jou. Maar ik zou het vreselijk vinden dat HIJ zoiets met mij zou doen." Ik zweeg.

We namen alle foto's en negatieven mee. Toen we de kamer verlieten, wilde ik Gerard eerst nog wat kwellen, maar Peter was verstandiger en stuurde mij door. Daarna maakte Peter één hand van de man los. "Als je ons ooit weer lastig valt, dan sleuren we jou voor het gerecht. Tommy durfde niet, maar ik stap morgen zo naar de politie als 't moet. En (de foto's tonend) met bewijsmateriaal."

We holden de trap af en naar buiten. Het was een oud gebouw op de Coupure Links. We renden naar het centrum.

Later, terwijl we naar het park wandelden, zwegen we allebei. Toen ik aan het park bij Peter achterop zijn motorfiets kroop en mijn armen automatisch rond zijn lichaam sloeg om mij vast te houden, wachtte Peter even en hij zei :"Tommy, het is gebeurd en het is gebeurd. Maar het is ook voorbij. We spreken er met niemand over, en we spreken er nooit meer over met elkaar. Akkoord ?"

"Akkoord." In volle vaart reed Peter richting station. Ik legde mijn hoofd op zijn sterke rug. En op weg naar mijn kot dacht ik terug aan het zalige moment waarop sterke Peter IN mij zat en hoe ik ervan had genoten dat hij zijn zalige zaad in mij had leeggespoten.