Tre Systrar (drie Zussen) - 12

In de tussentijd dat Ester spannende tijden beleeft met haar zussen, is Roald druk bezig met zijn zaken in Nederland. Hij heeft het echt druk. Eerst zijn bezoek aan zijn ouders, samen met Henk.

Dat was een vreemd, maar leuk bezoek. Zijn vader heeft hem toegezegd, dat hij al volgende week kan komen, hij heeft vrij gekregen van zijn werk. Maar liefst 3 volle weken komen zijn ouders hem helpen met het opknappen van het huis. En dat zal Roald ook hard nodig hebben.

Na het bezoek aan zijn ouders heeft Henk Roald bij de notaris afgezet, Henk moest naar zijn afspraak, terwijl Roald de verkoopakte moet onderschrijven.

Daar wacht Nancy hem op, die hem daarna ook naar zijn huis brengt. Als de papieren ondertekent zijn, en ze onderweg zijn naar het oude huis van Roald, zegt Nancy: ‘Roald, weet je hoeveel geluk je hebt gehad met de verkoop van je huis?’

‘Geen idee, Nancy. Ik denk veel, gezien het geld dat ik voor dat huis gevangen heb.’

‘Heel veel geluk. Dat stel zocht echt met spoed een appartement in een goede buurt. Jouw appartement voldeed echt aan al hun wensen, en daarom waren ze ook bereid diep in de buidel te tasten. Dat heeft je gewoon vijfentwintigduizend euro opgeleverd!’

Roald fluit eens tussen zijn tanden. ‘Wow, dat is nogal! Dan heb ik inderdaad veel geluk gehad. En ik heb destijds dat appartement voor honderdzevenentachtigduizend gekocht, dus ik heb een flinke winst gemaakt op dat huis!’

‘Dat kun je wel stellen. Met alle kosten eraf, heb je bijna anderhalve ton verdient! Wat ga je allemaal met dat geld doen?’

‘Eerst mijn hypotheek aflossen. Als ik daar in Zweden zit, wil ik niet hier nog een hypotheek open hebben staan. Ik heb al met mijn bank gebeld, ik moet wel een kleine boete betalen, maar dan ben ik er wel vanaf. Ik moet nog honderdvijftigduizend euro terug betalen, dus ik ga behoorlijk wat geld overhouden, om daar dat huis op te knappen.’

‘Wil me vertellen, wat je er voor betaald hebt?’

‘Vooruit, maar niet verder vertellen. Negenhonderdduizend kronen, dat is negentigduizend euro.’

Nancy kijkt geschokt naar Roald. ‘Wat? Dat meen je niet! Ik heb daar even naar de huizenprijzen gekeken, die liggen daar allemaal rond de twee ton! En het adres dat je mij hebt gegeven, die heeft een kavel dat drie keer zo groot is, als de andere huizen rondom! Alleen al de grond zou het al waard zijn!’

‘Dat weet ik, Nancy. Maar het huis is erg oud en bovendien helemaal van hout. Daar moet nog meer aan gebeuren, dat ik zelf eigenlijk wil weten. Er moeten nieuwe ramen in, de elektrische bedrading moet vervangen worden, en wat de leidingen betreft, daar heb ik nog geen idee van. En dan hoop ik maar, dat het houtwerk aan de buitenkant nog goed genoeg is, om enkele jaren vol te houden, want daar zitten nu ook al enkele rotte delen in. En dan moet ik binnen nog een en ander verbouwen. Nee, dat gaat me nog heel wat geld kosten, voordat het helemaal klaar is.’

‘Maar dan nog, Roald. Als ik zo snel reken, heb je nog steeds negentigduizend euro over voor die verbouwing, daar kun je een hoop voor doen!’

‘Alleen al de ramen, dat gaat me bijna dertigduizend kosten, Nancy. Weet je hoeveel ramen dat huis heeft?

En de bedrading, dat gaat me ook nog eens goed tienduizend kosten, als het niet meer is.

Dan moet ik nog twee nieuwe badkamers maken en nog eens 3 extra wc’s. Ester wil onder onze slaapkamer maken, met een badkamer, dat komt er ook weer bij.

Ik denk als ik dat achter de rug heb, dan is mijn geld weer helemaal op! En dan moet ik het huis nog helemaal schilderen.’

‘Klinkt als een hoop werk, Roald. Ga je dat wel allemaal redden?’

‘Ik weet het niet, Nancy. Mijn ouders komen helpen voor drie weken, Ester probeert haar ouders ook over te halen om te komen helpen, en haar zussen hebben al toegezegd te komen helpen. Maar het is zoveel werk, dat krijg ik echt niet allemaal af in die tijd.’

‘Dat hoeft toch ook niet allemaal tegelijk af, Roald, of wel?’

‘Nee, maar ik zal toch al moeten beginnen met het slopen van de slaapkamers en de badkamers op de bovenverdiepingen, vanwege de nieuwe stroomleidingen en dan wil ik ook meteen het leidingwerk aanpakken. Dan hoef ik dat niet twee keer te doen. Maar onder wil ik nog wel proberen af te krijgen.’

‘Wie koopt zich ook een huis met 4 verdiepingen!’

‘5 verdiepingen, Nancy. Het huis heeft ook nog een grote kelder.’

‘Ja, doe maar ruig! Maar ik zal eens gaan praten met Guido. Hij heeft toch vrij met de herfstvakantie. Misschien wil hij je dan wel komen helpen. Hij kan je wel helpen met het leidingwerk.’

‘Maar jullie hoeven je vakantie toch niet op te offeren om mij te komen helpen?’

‘Onzin, Roald. Toen wij dat huis kochten, wie stond er als eerste op om ons te komen helpen? Dat was jij. Dat vergeten we niet!’

‘Nou ja, als Guido dat wil doen, dan graag! Ik kan wel iets, maar sommige dingen kun je beter overlaten aan vaklieden.’

‘En zo is het maar net!’

De telefoon van Roald gaat.

Het is Bert. ‘Hey Bert! Hoe gaat het?’

‘Goed, maar ik bel je even voor morgen. Mijn baas belt me net op, dat ik dat klein vrachtwagentje niet kan hebben, die heeft een technisch mankement. Maar ik mag wel mijn eigen vrachtwagen meenemen. Dat vond hij zelfs nog beter, want hij had nog een terugvracht voor me, die ik kan laden op de weg naar huis.’

‘Jezus, zoveel spullen heb ik nu ook weer niet, Bert. Maar misschien kan ik me hier nog wat andere spullen meenemen, die ik nodig heb.’

‘Plaats genoeg, zou ik zeggen! Bovendien hoef je nu niet de brandstofkosten voor de terugweg te betalen.’

‘Dat klinkt al weer beter, want ik kan nu iedere cent gebruiken. Maar hoe laat ben je er?’

‘Ik zit nu nog in Duitsland, dus ik kan er nooit vroeger zijn dan morgenvroeg.’

‘Kom je wel weg met je rijtijden?’

‘Dat gaat geen probleem vormen, Roald. Maak je maar geen zorgen. Zolang mijn wagen zaterdag en zondag maar stil staat, kan het geen kwaad.’

‘Echt, Bert! Hartstikke bedankt, dat je me zo wilt helpen!’

‘Hey, daar zijn we toch vrienden voor, of niet, Roald. Maar ik ga hangen, want het begint hier weer te rijden. Ik sta hier in een file.’

‘Is goed, Bert. Tot morgen en veilig thuis!’

‘Komt goed, Roald. Hoi!’

Nancy kijkt hem vragend aan. ‘Wat had Bert?’

‘Bert had met zijn baas afgesproken, dat hij het kleine vrachtwagentje van zijn baas kon lenen. Maar dat schijnt nu kapot te zijn. Nu moet hij met zijn eigen vrachtwagen gaan.’

‘Die grote oplegger? Dan heb je meer dan plaats genoeg!’

‘Ja, dat was ik me ook aan het bedenken. Ik ga zo toch vlug even op marktplaats kijken, of ik daar niets kan vinden, wat ik mee kan nemen.’

‘Je moet Bart eens bellen, Roald. Je weet dat het met zijn bedrijf niet goed gaat. Hij wil stoppen, maar heeft nog steeds schulden. En van de bank krijgt hij niets meer.’

‘Hmm, dat kom ik wel eens doen. Bedankt voor de tip.’

Nancy zet Roald thuis af en gaat dan verder. Roald blijft alleen achter in zijn oude appartement. Het voelt vreemd. Dit huis is niet meer van hem en het voelt ook al niet meer als thuis. En dan merkt hij, dat hij Ester heel erg mist. Maar hij heeft nog zoveel te doen, dat hij toch maar eerst andere dingen gaat doen. Maar eerst belt hij Bart eerst even op.

‘Bart Molenaar. Wat kan ik voor je doen?’

‘Spreek jij zo je vrienden aan, Bart?’

‘Oh, ben jij het, Roald! Lang niets meer van je gehoord! Ik dacht dat je op vakantie was?’

‘Dat ben ik ook, of liever gezegd, mijn vakantie wordt een werkvakantie.’

‘Hoe bedoel je?’

‘Bart, ik ga verhuizen naar Zweden. Ik heb me daar een huis gekocht en ik heb daar een nieuwe baan.’

‘Wow! En waarom wist ik daar nog niets van?’

‘Ik dacht dat Guido je wel ingelicht zou hebben. Ik heb het veel te druk gehad met andere zaken, die plotseling op mijn vakantie opdoken.’

‘Guido heeft me wel proberen te bellen, maar toen kon ik niet opnemen. Ik zat toen met mijn bank aan tafel, om te kijken of ik geen overbruggingskrediet kan krijgen, maar dat willen ze niet doen. Niet zolang ik nog schulden heb.’

‘Dus je gaat echt stoppen met je bedrijf?’

‘Met mijn klusbedrijf wel, ik wil eigenlijk iets anders gaan beginnen, maar dat kan niet, zolang ik nog schulden heb. En ik moet mijn inventaris ook nog kwijt, maar daar bieden ze me veel te weinig voor.’

‘Wat heb je nog allemaal liggen, Bart? Ik heb nog wat materiaal nodig voor mijn nieuwe huis.’

‘Wat heb je nodig, Roald? Ik heb van alles.’

‘Ik zoek nog steigers, rolsteigers, zaagmachines en ik weet het ook allemaal niet zo.’

‘Waarom kom je niet even kijken, dan kunnen we er over praten.’

‘Dat zou ik wel willen, maar ik heb nu even geen auto, die staat nog in Zweden. Ik ben even per vlieger terug in Nederland.’

‘Ow, maar ik zou je ook wel even op kunnen halen?’

‘Ja, graag! Maar je komt vanavond toch ook? Dan houd ik afscheid voor al mijn vrienden. Morgen ga ik verhuizen, dan komt Bert met zijn vrachtwagen en dan laden we daar alles in. En dan ben ik weg.’

‘Zo snel al? Maar natuurlijk kom ik dan ook. Maar ik kom je wel even halen? Hoe laat?’

‘Heb je nu tijd?’

‘Ik heb geen opdrachten, Roald, dus tijd genoeg.’

Een kwartier later stopt het busje van Bart voor zijn deur en Roald stapt in. Even later komt hij aan in de loods van Bart. Dat staat vol met bouwmaterialen.

Roald loopt er rond als een kind in een speelgoedwinkel. Het lijkt wel of hij alles kan gebruiken.

Er liggen afvoerbuizen, koperen leidingen, elektrische bedrading, stopcontacten, zelfs een aantal badkuipen en wc’s. Roald vraagt aan Bart: ‘Wat moet je voor alles hebben?’

Bart kijkt Roald verbaasd aan. ‘Wat moet jij met zoveel spullen? Ga je daar voor jezelf beginnen?’

Roald lacht. ‘Nee, maar aan mijn huis moet erg veel gebeuren, en dit heb ik zo wel allemaal nodig. Natuurlijk zitten er ook spullen tussen, die ik niet kan gebruiken, maar als je me een goede prijs geeft, dan wil ik best overwegen om het allemaal te kopen.’

‘Dit is allemaal vijftigduizend waard, Roald. Maar omdat jij het bent, en omdat ik zo snel mogelijk mijn schuld moet aflossen, mag je het hebben voor vijfentwintig.’

‘Nee, dat is me te veel. Twintig!’

Bart twijfelt. Daarmee zou hij zijn schulden kunnen afbetalen. En Roald heeft hem al meer dan eens geholpen, en heeft er nooit iets voor terug verlangd. ‘Goed, omdat jij het bent. Maar hoe ga je dat allemaal mee krijgen?’

‘Op Bert zijn vrachtwagen! Denk je dat je nog die heftruck van je buurman kan lenen, zodat ik het allemaal op zijn wagen kan zetten?’

‘Dat moet wel lukken, Roald. Dus je wil het echt doen?’

‘Ja, het is wel veel geld, maar ik heb het toch nodig. Als ik een steiger wil hebben, die hoog genoeg is, zodat ik mijn huis kan schilderen, dan ben ik al meer dan vijfduizend kwijt, Bart. En al dat leidingwerk, stroomleidingen, stopcontacten, en die zooi, dat kost ook een hoop. En dan nog je zaagmachines, breekhamers. Ik heb dat allemaal nodig.’

‘Je hebt hier een goede koop aan gedaan, Roald. Je hebt gelijk, steigers zijn schreeuwend duur. Ik heb hier al meer dan voor tienduizend aan steigermateriaal staan. Maar hoe snel kun je het geld overmaken? Want ik moet nog wel een schuld betalen. En die zijn nogal wat ongeduldig geworden en dreigen me failliet te laten verklaren.’

‘Als het goed is, heb ik morgen het geld op mijn rekening staan. Dan zou ik even naar de bank moeten bellen, of ik zo’n bedrag ook gewoon over kan maken naar jouw rekening.’

‘Dat zou perfect zijn! Dan kan ik mijn schuldeiser opbellen, dat hij zijn geld krijgt en kan ik ook verder met mijn nieuw bedrijf.’

‘Ik zal mijn best doen, Bart. Maar kun je me weer even terug brengen? Ik moet nog een hoop spullen pakken en dan moet ik ook nog boodschappen doen voor vanavond.’

‘Weet je wat? Mijn bus is toch leeg, waarom breng ik je niet even naar de supermarkt. Je hebt toch geen auto.’

‘Dat zou helemaal perfect zijn! Bedankt, man!’

‘Nee, jij bedankt! Zonder jou, zou ik volgende week failliet zijn gegaan.’

‘Oei, was het zo erg?’

‘Ja, nogal. Dat bedrijf zit al een jaar op hun geld te wachten. Ik kan het ze niet kwalijk nemen, dat ze ongeduldig zijn geworden.’

‘Waarom is het opeens zo slecht gegaan met je bedrijf?’

‘Ach, ik had een klus aangenomen om een groot huis te verbouwen. Nieuwe badkamers, nieuwe keuken, nieuwe vloer. Ik had al dat spul al gekocht, en toen besloten ze maar om te gaan scheiden. Daar zat ik met mijn spullen, die ik al gedeeltelijk betaald had. Ik heb nog wel een hoop terug kunnen geven, maar niet alles. En toen was het kwaad al geschied!’

‘Dan ben je lekker bedankt, Bart!’

‘Dat kun je wel stellen. Maar nu ga ik me toeleggen op het verkopen en verhuren van gereedschappen. Ik wil hier een showroom maken, zodat de mensen kunnen zien wat ik allemaal heb. Ik heb een leverancier gevonden, waar ik binnen 24 uur geleverd kan krijgen, en ik niets op voorraad hoef te houden, behalve wat ik in de showroom heb staan. Voor mij is dat een minimaal risico met een kleine investering. En de bank ziet het ook wel zitten, zolang ik maar schuldenvrij kan beginnen.’

‘Ik hoop voor je, dat het goed loopt, Bart.’

‘Dat hoop ik ook, maar ik zal je nu maar even wegbrengen, je zal het nog wel druk hebben. Moet ik morgen ook nog even komen helpen?’

‘Zorg jij nu maar, dat hier alles klaar staat, zodat we snel kunnen laden. Bert wil nog een heel stuk doorrijden, voordat we gaan slapen.’

‘Ga ik voor je doen, Roald.’

Bart brengt Roald dan nog even naar de supermarkt en daarna naar huis.

Daar staat Henk al weer op hem te wachten. ‘Ah, daar ben je eindelijk. Ik stond al op je te wachten! We moeten nog even naar het bedrijf om wat dingen door te spreken.’

‘O, ik moet eerst even wat boodschappen naar binnen brengen, dan kom ik gelijk mee.’

Snel brengen ze samen de boodschappen naar binnen, en gaan ze op weg naar het bedrijf, dat Henk net gekocht heeft. De laatste plooien zijn nu fijn gestreken, en is de aankoop helemaal rond.

Het is een vreemd gevoel, nu hij hier samen met zijn nieuwe baas op zijn oude bedrijf staat. Ze zitten nu samen op het kantoor van zijn oude baas.

Henk zegt: ‘Je kent natuurlijk Roald, maar hij zal je contactpersoon worden voor mijn bedrijf in Zweden. Alles loopt via hem. Hij is de Communication Manager. Dus eigenlijk wordt hij nu jouw baas, of liever gezegd, dat van je opvolger.’

Roald kijkt verbaasd. ‘Stopt u er mee, mijnheer Justin?’

‘Ja, Roald. Maar je mag nu best Henri zeggen, je bent nu mijn baas. Maar ik probeer niet voor niets mijn bedrijf te verkopen, ik ben al op leeftijd. Dus nu wil ik lekker gaan rentenieren en samen met Mia gaan reizen, zodat mijn opvolger hier zijn draai gevonden heeft.’

‘Aha, op die manier. Nou, dan al vast veel plezier met je pensioen! En heb je al een idee, wie je opvolger zal worden?’

‘Nee, nog niet. Ik heb enkele sollicitaties lopen, maar daar zit de juiste persoon nog niet bij.’

‘Heeft u Albert al eens aangesproken? Ik weet zeker, dat hij het zou kunnen.’

‘Albert? Je bedoelt Albert Verdaal? Hmm, daar heb ik nog niet eens aan gedacht. Denk je dat hij het zou willen doen?’

‘Ik denk het wel, mijnheer Justin, ik bedoel Henri. Ik weet dat hij aan het studeren is, om ergens anders hogerop te kunnen komen. Hij is niet echt blij met de plaats waar hij nu zit.’

‘Daar heeft hij tegen mij nooit niets van gezegd!’

‘Dat is logisch, Henri! Hij zit direct onder u, hij kan niet meer hogerop komen. En hij lijkt me wel de juiste man, die het van u zou kunnen overnemen.’

‘Ja, hij heeft zeker de kwaliteiten. En hij heeft me al eens vervangen tijdens mijn vakanties. Goede tip, Roald. Ik ga zeker eens met hem praten. Ik snap nu wel, waarom Henk je heeft ingelijfd.’

Henk glimlacht. ‘Ik heb goede mensenkennis, maar Roald ook. En dat blijkt nu al weer. Maar laat ik het zo stellen, Henri, als ik Roald niet tegen gekomen was, zaten we hier nu niet aan tafel. Roald heeft me net dat laatste beetje gegeven, om de zet te doen.’

‘Aha, dus ik moet Roald bedanken? Dat ga ik wel een keer met hem goed maken. Maar wat heb ik nu gehoord van Henk? Heb je een nieuwe vriendin gevonden daar in Zweden? Hadden ze hier geen vrouwen voor jou?’

Roald grijnst. ‘Dat klopt. Maar ik moet een beetje oppassen bij haar zussen. Ze zijn namelijk een drieling en ze zijn nogal hecht. En ze lijken echt als drie druppels water op elkaar. Het zou zomaar eens kunnen zijn, dat ik de verkeerde probeer te kussen.’

De mannen schieten in de lach. ‘Ja, pas daar maar mee op. Niet dat je nog problemen krijgt met je vriendin!’

Ze spreken dan nog wat details door en dan is het tijd om afscheid te nemen. Henk moet weer terug naar huis en Roald heeft in zijn oude huis nog veel te doen. Bovendien komen zijn vrienden nog afscheid nemen.

En afscheid nemen, dat doen zijn vrienden dan ook. Ze vinden het allemaal jammer, dat hij naar Zweden vertrekt, maar ze kunnen hem wel begrijpen. Een kans als deze laat je gewoon niet liggen. En als je nieuwe liefde ook nog eens in Zweden woont, dan kunnen ze geen bezwaar meer hebben tegen zijn verhuizing.

Als zijn vrienden hem helemaal arm hebben gezopen, hij heeft werkelijk niets anders meer in huis, dan een pak koffie en wat broodjes voor morgen, gaan ze naar huis.

Enkele vrienden blijven slapen, ze willen morgenvroeg meteen beginnen met inpakken, waaronder ook Annette. Maar die heeft heel andere plannen, dan alleen te gaan slapen en vroeg te helpen met inpakken. Ze heeft in het verleden wel eens vaker met Roald in bed gelegen, en ze is vast van plan om haar afscheid anders vorm te geven.

Als iedereen slaapt, staat ze op en sluipt de slaapkamer van Roald in. Die ligt in diepe slaap, maar ze heeft wel zo haar manieren om een man prettig wakker te laten worden. Ze glimlacht als ze merkt dat Roald, zoals gewoonlijk, naakt in bed ligt. Ze begint Roalds pik te strelen, en haar glimlach is groot, als ze ziet, dat zijn pik begint te groeien. Dan begint ze zijn pik hartstochtelijk te pijpen, terwijl Roald nog steeds slaapt.

Kreunend wordt Roald wakker, en vraagt zich af, wie er aan zijn pik zit. ‘Oh, Ester!’

‘Wat Ester? An zal je bedoelen.’

Roald trekt meteen zijn pik terug en is klaar wakker.

‘Wat doe jij hier, An?’

‘Hé he, waar lijkt het op, Roald? Ik dacht dat ik een ballon op aan het blazen was. Kom, we doen het nog een keer als afscheid.’

Roald kijkt Annette aan en zegt: ‘Volgens mij heb je me niet begrepen, toen ik zei, dat ik nog nooit zo verliefd ben geweest op een vrouw. En dat meende ik, Annette. Dit wil ik niet, hup ga mijn bed uit!’

‘Kom op, Roald! Met je losse scharrels ging je ook gewoon met mij naar bed. Doe nou niet zo flauw!’

‘Nee, Annette! Ester is speciaal voor mij. Dat ga ik echt niet verknoeien door met jou te zitten rotzooien.’

‘Wat ben jij een saaie piet geworden, Roald. Maar als ik niet goed genoeg voor je ben, dan ga ik wel weer!’

‘Het is niet, dat je niet goed genoeg bent, maar ik hou van Ester, An! Ik hou werkelijk van haar. En niets ter wereld zal mijn liefde voor haar in de weg staan, ook jij niet, An.’

Annette kijkt Roald verbaasd aan. ‘Je houdt echt van haar! Je hebt het flink te pakken van haar! Zo heb ik je nog nooit gezien!’

‘Ja, natuurlijk houd ik van haar, An! Waarom denk je, dat ik ga verhuizen naar Zweden? Dat is echt niet alleen omdat me daar een goede baan is aangeboden.’

Annette trekt een brede glimlach. ‘Het is al goed, Roald. Nu begrijp ik je wel. Maar ook de rest van je vrienden zullen echt niet vermoeden, dat het zo serieus aan is met Ester! Krijgen we haar eigenlijk nog wel een keer te zien?’

‘Dan zal je toch een keer naar Zweden moeten komen, An. Voorlopig kom ik niet met haar hier heen. Ik heb het daar heel erg druk, en ik zal echt blij zijn, als mijn huis klaar is. En daarnaast ga ik ook nog een hele drukke baan krijgen. Het eerste jaar zit het er echt niet in, dat ze met me mee komt. Misschien daarna, maar dat kan ik nu nog niet zeggen. Maar zelf kom ik wel nog eens op bezoek, omdat ik vaak in Nederland moet zijn voor mijn werk. Dus ik kan mijn vrienden hier gewoon blijven aanhouden, maar alleen ben ik er niet iedere dag meer.’

Annette staat dan op en loopt de kamer uit. Roald valt weer snel in slaap, en wordt pas wakker als de zon in zijn gezicht schijnt. Hij staat op en gaat koffie klaar maken. Hij glimlacht als hij zijn vrienden op luchtbedden zit slapen. Een van zijn vrienden, Mark, is al wakker.

Zachtjes zegt hij: ‘Goedemorgen!’

‘Hey, al wakker?’

‘Ja, het is al licht, en dan kan ik niet meer slapen. Maar ik wilde het even met je hebben over Annette. Ik had werkelijk niet gedacht, dat je haar zou afwijzen.’

‘Hoezo niet, Mark?’

‘Nou, het was een publiek geheim, dat jij en Annette wel eens samen rotzooiden, maar dat je haar gisteren afwees, omdat je zo verliefd bent op Ester, dat had denk ik niemand verwacht.’

‘Wat is daar nu zo vreemd aan, Mark? Mag een man niet meer van een vrouw houden?’

‘Natuurlijk mag je dat, het is alleen dat we je zo nog nooit gezien hebben. Maar misschien komt het, dat we haar nog nooit in het echt ontmoet hebben.’

‘Tja, daar kan ik niets aan doen, Mark. En de komende tijd, en dat is zeker voor een jaar, heb ik niet eens tijd om met haar hier heen te komen. Als je haar wilt ontmoeten, dan zal je naar Zweden moeten komen. Dat heb ik An ook al gezegd.’

‘Je krijgt het echt druk daar, of niet?’

‘Ik heb nog twee maanden de tijd om een compleet huis te renoveren. En als dat nu gewoon een klein huis was, dan was dat niet zo’n probleem. Maar het is echt een enorm huis.’

‘Luister eens, Roald. Wat zou je er van denken, als ik met Tricia, samen met Guido en Nancy je een week kom helpen in de herfstvakantie. Ik heb het er met Guido over gehad, we zouden dan samen kunnen rijden.’

‘Vind ik prima, we hebben slaapkamers genoeg. We hebben totaal 12 slaapkamers, daar gaan we er twee opofferen, maar we gaan er onder nog een maken van twee ruimtes, die nu gewoon leeg liggen. Dat wordt onze kamer, waar we ook een eigen badkamer hebben.’

’12 slaapkamers? Wow, is dat huis echt zo groot?’

‘Totaal 5 verdiepingen, als je de kelder en de zolder meerekent. Op de eerste verdieping zijn zes slaapkamers, en op de tweede verdieping ook. Er zijn twee trappen, een in het midden en een aan de achterkant. Maar op iedere verdieping is maar een hele kleine badkamer, daarom offeren we op iedere verdieping een slaapkamer op, zodat er twee grote badkamers bij komen, met nog twee afzonderlijke wc’s.’

‘Dat kost je toch handen vol geld? Heb je zoveel wel?’

‘Ik heb mijn huis goed kunnen verkopen, Mark. Daar betaal ik het huis en de verbouwing van. Maar ik weet niet of het allemaal wel genoeg is. Er moet zoveel gebeuren, dat ik misschien nog wel wat moet bijlenen. Maar ja, als het dan klaar is, dan heb ik ook wat. De waarde van dat huis is dan een veelvoud waard, als wat ik er voor betaald heb.’

De rest van zijn vrienden worden dan gewekt door heerlijk geurende koffiedampen. En veel meer als wat broodjes en wat beleg kan Roald zijn vrienden niet aanbieden. Maar er is niemand die daar over zeurt.

Ze gaan dan snel aan de slag om zijn spullen in te pakken. Guido heeft voor een hoop verhuisdozen gezorgd, en het schiet goed op. Als om elf uur Bert met zijn grote vrachtwagen voor de deur stopt, beginnen ze al vast met het inladen van zijn spullen.

Roald is blij verrast, dat Bert al heeft geladen bij Bart. De hele oplegger staat al goed vol en er is nog maar net genoeg plaats voor de spullen van Roald. Bert controleert of alles goed vastgezet is, en als hij klaar is, komt hij bij Roald staan.

‘Je hebt een goede koop gedaan bij Bart, zag ik. Bart was er echt heel erg blij mee.’

‘Dat wil ik wel geloven. Hij is van zijn spullen en zijn schuld af en kan nu weer opnieuw beginnen. Maar je mag wel een loods hebben, om dat spul allemaal te laten.’

‘Er staat wel een klein schuurtje, maar daar kan echt niet alles in. Een gedeelte zullen we in het huis moeten opslaan. En ik dacht de steigers gewoon buiten te laten liggen.’

Roald begint dan afscheid te nemen van zijn vrienden. Iedereen is er nu, ook degenen die gisteren niet konden. Ook zijn ouders zijn gekomen. Ze komen een paar dagen later hem achterna, maar willen nu ook even afscheid van hem nemen.

Als het afscheid is genomen, stapt hij bij Bert in de vrachtwagen en luid toeterend rijdt de vrachtwagen weg, op weg naar een nieuwe toekomst.

De reis zelf is niet echt spannend. Bert rijdt door tot hij aan de veerboot is aangekomen, dat is hetzelfde veer, als Roald genomen heeft. Hij weet dus, wat hem te wachten staat. De volgende ochtend rijdt Bert al weer de snelweg op en begint met de reis in Zweden. Het hart van Roald begint al sneller te slaan. Het kan hem niet snel genoeg gaan. Zijn opluchting is dan ook groot, als hij na de middag eindelijk de borden van Linköping ziet staan. Hij weet dat het dan niet meer zo ver is. Toch duurt het bijna een uur, en hij heeft al een paar telefoontjes van Ester gekregen, waar hij toch blijft.

Bert vindt het wel lollig. ‘Kerel, ze mist je echt! Dat is een goed teken!’

‘Dacht je werkelijk, dat ik deze problemen allemaal op me zou nemen, als ik zelf niet geloofde dat het goed zat?’

Bert glimlacht. ‘Weet je? Ik heb je echt nog nooit zo gezien. Je leeft echt helemaal op, alsof je een ander persoon bent geworden. Maar je bent toch ook jezelf gebleven.’

Dan komen ze in het dorp aan, waar Roald nu gaat wonen. Roald moet goed kijken, hoe hij moet rijden, maar uiteindelijk komen ze aan bij het grote huis, wat nu het nieuwe thuis van Roald is.

Ada, Ester en Ingrid staan al bij de poort te wachten op Roald. En zodra Roald ook maar net uit de wagen gestapt is, rent Ester naar hem toe en springt hem letterlijk in zijn armen en bedekt hem met allerlei kusjes.

‘Nou nou! Volgens mij heb je me gemist!’

‘Oh, ik kon echt niet wachten tot je thuis was, Roald. Je wilt niet weten, hoe vaak ik al naar buiten ben gelopen om te kijken of jij er aan kwam.’

Roald geeft zijn geliefde een innige zoen en zet haar dan neer. Dan begroet hij Ada en Ingrid, die hem gewoon netjes begroeten.

Bert kijkt werkelijk zijn ogen uit. Eerst het enorme huis, maar dan ook de drie zussen.

‘Woah, Roald! Je krijgt er drie voor de prijs van een! Zijn alle Zweedse dames hier zo mooi?’

Roald lacht. ‘Ik zal je even voorstellen. Dit is Ester, maar dat kon je misschien wel raden. En dat zijn Ada en Ingrid. Ik weet even niet wie nu wie is, maar het waarom begrijp je wel!’

Bert lacht. ‘Ja, daar kan ik me wel wat bij voorstellen. Toen je me zei, dat ze een drieling waren en echt als drie druppels water op elkaar leken, had ik me dit er niet bij voorgesteld! Hoe hou je ze überhaupt uit elkaar?’

Ada vraagt wat Bert gezegd heeft en Roald vertaalt het voor haar. Daarop moeten de dames wel lachen. Ze gaan eerst even wat eten en drinken, en even alle verhalen bijkletsen. Een uur later zijn ze voldoende uitgerust en bijgepraat om te beginnen met het lossen van de vrachtwagen. Als Ester de enorme hoop spullen ziet, die Roald gekocht heeft, verschiet ze zich rot.

‘Roald, waar laten we allemaal dat spul?’

We zullen gedeeltes in de slaapkamers moeten opslaan. Er zit een hoop spullen bij voor de badkamers, die kunnen we daar fijn opslaan. Dan ligt het dichtbij, als we daar aan gaan beginnen.’

Henk komt ook kijken en weet dan wel raad met die grote stapel aan steigers. ‘Waarom koop je je niet even een paar grote partytenten. Daar kun je dat perfect onder opslaan. En ik zal wel even een heftruck regelen, die je dat dan daar in kan zetten.’

Zo gezegd, zo gedaan. In een bouwmarkt vindt Roald de benodigde partytenten, een wat stevigere versie. Die worden snel opgezet en een paar uur later staat al dat steigermateriaal droog opgeslagen onder die tenten. De kamers staan nu vol met allerlei spullen. Ze zijn net klaar, als de ouders van Ester eraan komen.

Dat is weer een spannend moment voor Roald. Hij kent ze nog helemaal niet, en vindt het wel een eer, dat ze de moeite hebben genomen om een heel stuk te rijden om hun te komen helpen.

De ontmoeting met haar ouders verloopt goed. Roald is meteen goedgekeurd en het klikt gelukkig goed tussen hem en zijn schoonouders. Daarna volgt vanzelfsprekend een rondleiding door het enorme huis.

Roald en Ester vertellen dan precies wat ze nog van plan zijn en wat er nog moet gebeuren. De vader van Ester bekijkt het allemaal met zijn vakkennis en een scherp oog. Hij is timmerman en ziet al snel wat problemen voor hun plannen. Daar maakt hij Roald en Ester ook op attent. Doordat hij weet, waarop hij moet letten, vindt hij al snel een hoop problemen, die verholpen moeten worden. Het is allemaal wel te verhelpen, maar het kost gewoon weer een hoop geld.

Roald zucht een keer. Hier was hij al bang voor geweest. Dit gaat hem meer kosten, als hij beraamd had. Het zou ook te mooi zijn om waar te zijn. Als Roald uitlegt, wat hij nog aan kosten heeft en wat hij nog te besteden heeft, drukt dat wel een domper op de stemming. Het is snel duidelijk, dat Roald zo geld te kort komt.

Ester zegt dan: ‘Roald, ik heb het je al een keer aangeboden, maar ik heb ook nog wat geld. Het zal dan wel niet genoeg zijn, maar ik ben bereid dat geld hier in het huis te steken.’

Roald kan nu niet anders dan haar geld te accepteren. Maar het is nog steeds niet genoeg. Het wordt Roald allemaal even te veel en hij besluit even een wandeling te maken, zodat hij zijn gedachten op een rij kan zetten. Ester loopt met hem mee, ze is net zo bezorgd en voelt aan, dat Roald ergens over wil praten.

Hand in hand lopen ze zwijgend langs het meer af.

Ester vraagt: ‘Wat zit je dwars, Roald?’

‘Het valt me allemaal een beetje tegen, Ester. Ik dacht meer dan genoeg te hebben voor de renovatie en de verbouwing. Maar nu zegt je vader, dat het misschien wel eens 800000 kronen meer kan gaan kosten. Dat geld heb ik niet, dus ik zal moeten gaan lenen en zelfs met jouw geld erbij, dan kom ik er nog niet.’

‘Er is toch niets mis om daarvoor geld te lenen?’

‘Nee, natuurlijk niet, maar ik had echt gehoopd, dat het niet nodig zou zijn. En opgeven staat niet in mijn woordenboek, dus het zal er komen, maar hoe, dat moet ik me even goed overleggen.’

‘En wat als ik Ingrid en Ada zou vragen of ze bij willen springen?’

‘Hoe bedoel je? Je kunt toch niet van hun verlangen, dat ik geld van ze ga lenen?’

‘Nee, Roald. Zoals jij het bedoelt, zo bedoel ik het niet. In die paar dagen die jij weg was, is er een en ander gebeurd, maar ben ik ook achter enkele dingen gekomen, die ik nog niet eerder wist.’

Ze vertelt Roald dan van de stalker van Ingrid en dat Ada ook een nieuw begin wenst te maken. En dat ze het liefste kortbij willen gaan wonen, omdat ze elkaar de hele tijd zo missen.

‘Wow, dat is inderdaad nog al wat. Maar als ik het nu goed begrijp, Ester, stel je nu voor, dat we ze in ons huis laten wonen?’

‘Ja, Roald. Zou je dat erg vinden? Ik zou het heel erg fijn vinden om ze iedere dag om me heen te hebben.’

‘Het huis is er groot genoeg voor, daar gaat het niet om. Maar willen zij dat ook?’

‘Dus je staat er niet negatief tegenover?’

‘Nee, al zal het wel lastig zijn om jullie dan uit elkaar te houden. Weet ik dan nog, met wie ik ’s avonds naar bed ga?’

Ester lacht. ‘Zij slapen toch boven, en niet onder bij ons, of wel?’

‘En denk je, dat jullie samen wel genoeg geld hebben om de verbouwing te kunnen betalen?’

‘Ik weet dat Ingrid en Ada goed hebben gespaard. Het zal misschien niet helemaal genoeg zijn, maar we komen dan een heel eind.’

‘We kunnen het ze eens vragen. En wat vinden je ouders dan daarvan?’

‘We hebben het er al met ze over gehad, dat Ada en Ingrid dichterbij komen wonen. En dat vonden ze wel jammer, maar begrijpelijk gezien de sterke band die we altijd al hebben gehad.’

‘Nou goed dan. Maar je kunt me dan nooit iets kwalijk nemen, als ik per ongeluk met de verkeerde vrouw in bed lig. Je weet hoe veel jullie op elkaar lijken!’

‘Nou ja, het lijkt me wel geil, dat je misschien wel eens een zus van mij neukt.’

‘En ik dacht dat je me niet wilde delen?’

‘Dat dacht ik eerst ook, maar toen ik mijn zussen weer zag en ik erachter kwam hoe een puinhoop hun leven was, wilde ik weer gewoon delen.’

‘Hmm, interessante wending, Ester. Niet dat ik er nu op sta te springen om nu gelijk met je zusters het bed in te duiken, maar de gedachte eraan is wel geil.’

‘We zijn wel drie heel geile zussen, Roald. Denk je dat je ons aankan?’

‘Dat zal ik nooit weten, tenzij ik het eens probeer, Ester.’

‘Zou je me nu aankunnen, Roald? Ik word geil van dat gepraat om samen met mijn zussen te gaan vrijen.’

‘Jou kan ik ieder moment van de dag wel aan. Ik ben al vanaf het moment dat we terug zijn geil op je.’

Ester trekt Roald dan naar een grote steen, die langs het meer ligt. Daar zijn ze best uit het zicht, want het is omgeven met enkele struiken. Roald grijpt meteen met zijn hand onder het korte rokje van Ester en is blij verrast, dat ze geen broekje onderaan heeft.

Ester grijnst. ‘En, bevalt het je? Ik ben al de hele morgen geil, en na de middag werd ik nog geilen. Ik had al bijna gevraagd of Ada en Ingrid me een handje wilden komen helpen, maar ik wilde me bewaren voor jou!’

De pik van Roald begint hard op te zwellen en vraagt om verlost te worden van beknellende kleding. Daar weet Ester wel raad mee. Ze trekt de riem los en maakt zijn broek los. In een gang trekt ze de boxershort van Roald naar beneden en begint meteen de pik van Roald te strelen. Die barst al bijna uit elkaar en Roald meent dat hij al bijna klaar komt onder de strelingen van Ester.

‘Als je wilt, dat ik je nog neuk, dan moet je snel stoppen. Ik sta al bijna op springen!’

Ze stopt meteen. ‘O, dat zou zonde zijn. Ik wil je zaad diep in me voelen!’

Roald tilt Ester een beetje op en pint haar dan tegen de rots vast met zijn pik. Ester is al helemaal nat en hij stoot in een keer hard naar binnen.

‘Oh, ja, Roald! Ja, zo moet het! Neuk me, neuk me hard!’

Meer hoeft Roald niet te horen, en hij begint haar hard te neuken. Hij neukt haar hard, maar als hij zijn orgasme voelt opkomen, stopt hij. Ester is nog lang niet zo ver en hij wil haar ook laten klaarkomen. Met zijn pik in haar wacht hij bijna een minuut, totdat het gevoel wat weg ebt. Maar Ester heeft in de tussentijd haar klitje gemasseerd en dendert met rasse schreden op een orgasme af. Nu moet Roald een tandje bij zetten om gelijktijdig met haar klaar te komen. Hij beukt hard op haar kutje in, en al snel voelt hij weer wat aankomen.

Opeens begint Ester heftig klaar te komen en perst zijn pik bijna fijn. Na een paar stoten is het te veel voor Roald en spuit hij zijn hele lading in haar.

Hijgend hangen ze tegen elkaar aan, met de pik van Roald nog in Ester. Ester heeft een gelukzalige glimlach op haar gezicht en zegt: ‘Wow, hier was ik echt aan toe, Roald. En ik kan het niet genoeg zeggen, je hebt de beste pik op de wereld. Er zijn niet veel mannen, die tegen je op kunnen.’

Roald glimlacht en geeft haar een lekkere zoen. ‘En jij hebt zo’n ontzettend lekker poesje, daar wil ik altijd wel in klaar komen.’

Ester vraagt of Roald geen zakdoekje bij heeft, zodat ze zich wat kan opfrissen tussen haar benen. Ze wil niet, dat haar familie nu kan zien, dat ze net seks gehad hebben. Gelukkig heeft Roald een pakje wegwerpzakdoekjes bij.

Even later lopen ze weer hand in hand terug. Ze zijn duidelijk weer erg verliefd op elkaar en Roald kijkt ook niet meer zo bedrukt. Esters moeder zegt tegen haar man: ‘Volgens mij hebben ze meer dan alleen met elkaar gepraat, Bjorn. Maar ik had ook niet anders verwacht.’

‘Nee, Anna, ik zou er vreemd van op hebben gekeken, als ze niets gedaan hadden.’

Als Roald en Ester dichterbij zijn gekomen, zegt Bjorn: ‘En, heeft de wandeling je gedachten goed gedaan?’

‘Ja, maar we hebben ook goed met elkaar gepraat. Ik weet nu, wat ik ga doen, en dat is doorgaan. Eigenlijk wist ik al, dat ik door zou gaan, opgeven komt niet voor in mijn woordenboek. Maar ik had mijn zinnen gezet om het voor het geld dat ik had allemaal klaar te krijgen. En dat viel dus even zwaar.’

‘Weet je, bij de renovatie van zo’n oud huis mag je altijd wel van die verrassingen verwachten. Het beste kun je er even heel wat geld in pompen, maar dan krijg je er wel een prachtig huis voor terug. Ik ben geen expert, maar als ik dit huis moest schatten, als je de verbouwing echt goed zou doen, dan zou ik het schatten op twee miljoen kronen, als je de grond en alles meerekent. En als ik je een tip mocht geven, daar bij de ingang zou je een mooie grote garage kunnen bouwen. Als je dan toch bezig bent, leen dan ook genoeg. Dan zit je niet de hele tijd in een verbouwing.’

‘Dat kon ik misschien wel eens doen! Ik ga toch genoeg verdienen, waarom zou ik het niet doen. Ik ga de komende week eens met de bank praten. Maar wat zou jij doen, als ik dit pand echt helemaal in topconditie zou willen krijgen?’

‘De ramen laat je al doen, dat doe je goed. Maar het huis heeft helemaal geen isolatie. Het beste zou zijn, als je het zou isoleren. Maar daarvoor zouden alle planken van de buitenkant eraf moeten. Maar als je dat doet, en de juiste coatings gebruikt, dan ben je er voor twintig jaar vanaf. En het zou je enorm gaan schelen in de stookkosten.

Op de plaatsen waar je de badkamers wilt gaan maken, zou je verstevigingen moeten aanbrengen, zodat het die badkuipen kan dragen.

De vloeren zien er nog wel goed uit, maar het hout is uitgedroogd en er zitten veel naden in. Als je een beetje voorzichtig doet, zou je die latten kunnen hergebruiken, en dat geeft je dan meteen de gelegenheid om het leidingwerk en de bekabeling netjes weg te werken.

De wanden zien er nog goed genoeg uit, daar hoef je niets aan te doen. Het dak ziet er ook nog netjes uit, alleen de dakgoten zouden vernieuwd moeten worden.’

‘Kortom een verbouwing van meer dan een jaar?’

‘Dat zit er wel in, maar ik zou eerst de buitenkant doen, nu het nog goed weer is. De rest kun je ook doen, als het weer slechter is.’

‘En wat gaat me dat hout en die isolatie allemaal kosten?’

‘Ik heb net al even zitten te rekenen hoeveel je nodig zou hebben aan hout. Ik zou eens met mijn baas kunnen bellen, wat het zou kosten. De isolatie, dat valt wel mee, maar het hout is het duurste.’

‘Bel maar, als ik het dan ook doe, wil ik het ook goed doen.’

Bjorn loopt dan naar binnen om zijn telefoon te pakken. Ester vraagt dan Ada en Ingrid om even mee te komen, ze heeft wat met hun te bespreken. Roald blijft achter met Anna en Bert.

Anna zegt: ‘Ik kan me voorstellen, dat het je koud op het dak viel, toen je hoorde, dat de verbouwing je veel meer geld ging kosten.’

‘Ja, dat was even niet fijn. Maar ik wil een goed thuis aan kunnen bieden voor Ester.’

‘Je houdt echt van haar, ik zie het aan je.’

‘Ja, ze betekent veel voor me. Dat heb ik nog niet eerder bij een vrouw gehad. En daarom vind ik het ook allemaal niet zo erg, dat het allemaal zo snel gaat. Ik zou niet meer eens zonder haar kunnen.’

‘Ze heeft uitgebreid over jou verteld, toen ze thuis was, Roald. Ze heeft dezelfde gevoelens over jou. Maak je daar maar geen zorgen over. Maar onthoudt wel, dat ze een van een drieling is. Dat is net iets anders dan drie gewone zussen. Hun band is behoorlijk sterk.’

‘Dat weet ik al, ze heeft me er over verteld. Ook dat Ada en Ingrid dichterbij willen komen wonen. Daar heb ik geen problemen mee. Ester is de vrouw, waar ik van hou. En als ik haar daarmee gelukkig kan maken, is dat een klein offer. Al zal het nog wel eens een probleem worden, om te zeggen wie nou wie is.’

Anna lacht. ‘Daar ben je niet alleen in, Roald. Zelfs hun vader heeft daar na al die jaren nog moeite mee. Het is niet alleen dat ze zo op elkaar lijken, maar ze hebben dezelfde stem, dezelfde smaak, maar ze gedragen zich ook nog hetzelfde. Het enige wat hun onderscheid zijn hun karakter en heel kleine lichamelijke verschillen. Het moedervlekje van Ester wist je al, maar Ingrid heeft een klein litteken aan haar neus, wat ze ooit overgehouden heeft aan een klein ongelukje. En Ada heeft een heel klein moedervlekje aan haar rechter oog. Ze bedekt het meestal met make-up.’

‘Dat moet ik goed onthouden! Het is nu al moeilijk om ze uit elkaar te houden.’

‘Je bent een goede jongen voor Ester, dat weet ik zeker. Ik had eerst nog wel wat mijn twijfels, maar nu ik je ontmoet hebt, weet ik dat het goed is. Maak mijn dochter gelukkig, meer vraag ik niet van je.’

‘Daar zal ik mijn uiterste best voor doen.’

Ester komt dan met Ada en Ingrid terug. Ze zegt: ‘Roald, ze vinden het goed!’

‘Werkelijk? Nou, dat scheelt dan wel weer.’

Anna vraagt dan: ‘Wat is er dan zo’n goed nieuws?’

‘Ada en Ingrid komen bij ons in wonen, mam. En omdat Roald geld te kort komt, willen ze hun spaargeld gebruiken om hem te helpen. Ze gaan dan op de bovenste verdieping wonen. Zo heb ik ze dicht in mijn buurt, en hoeft Roald niet zo veel te lenen.’

‘En vindt Roald dat zomaar goed?’

‘We hebben er straks over gepraat. Roald begrijpt dat mijn band met Ada en Ingrid nogal hecht is. En ik snap ook je bedenkingen, daarom willen ze ook op de bovenste verdieping gaan wonen, zodat er wat meer afstand is, tussen mij en hun zodat Ik en Roald wat meer privacy hebben.’

Haar moeder kijkt verrast. ‘Nou ja, als jullie er zelf geen problemen mee zullen hebben, dan heb ik er ook geen problemen mee. Maar ik blijf erbij, wat ik tegen Ada en Ingrid heb gezegd.’

‘Ja, mam! Dat hebben we toch beloofd! We gaan niets doen, wat tegen de wil van Ester is.’

‘Dat wilde ik maar even horen.’

Bjorn komt dan terug. ‘Goed nieuws, Roald. Ik heb met mijn baas gesproken en ik kan dat hout tegen personeelskorting kopen. Maar dan moet je het wel op mijn werk gaan halen. Ze hebben het op voorraad, je zou het zelfs al meteen kunnen halen.’

Bert mengt zich erin. ‘Waar zou dat moeten zijn?’

‘Eriksberg, vlak bij Uppsala.’

‘Hmm, dan zou ik mijn baas eens moeten bellen. Ik heb nu toch een lege vrachtauto, misschien mag het van hem.’

Roald is meteen enthousiast. ‘Wil je eens bellen? Dat zou me natuurlijk een hoop geld besparen op de transportkosten.’

Bjorn zegt tegen Bert: ‘Kom je dan wel uit met je rijuren?’

‘Dat is misschien wel een probleem.’

‘Ik zou kunnen helpen, ik mag vrachtwagen met aanhanger rijden.’

‘In dat geval, denk ik niet dat mijn baas echt een probleem daarmee heeft. Maar heb je wel eens met zo’n oplegger gereden?’

‘Nee, maar wel met een gewone aanhanger, als we hout moesten gaan laden. Dus ik weet wel een beetje hoe ik daarmee moet rijden.’

‘Goed genoeg voor mij. Ik zal meteen eens bellen.’

‘En dan ga ik bellen, of ze het al klaar willen zetten.’

Een paar minuten later is alles al geregeld. Bert zegt tegen Bjorn: ‘Als we nu aanrijden, zijn we morgenmiddag terug. En ik wil toch wel nog een beetje uitrusten, voordat ik maandag weer terug moet.’

‘Dat lijkt me ook wel. Ze hebben alles klaarstaan op het werk en het maakt niet uit hoe laat we daar komen, ik heb een sleutel van de poort. En de heftruck kan ik ook wel aan. En als we nu meteen aanrijden, dan zijn we er rond negen uur. Dan kunnen we vanavond nog laden en rijden we naar mijn huis, waar we dan gaan slapen. En dan rijden we morgenvroeg in alle vroegte weer aan.’

‘Goed plan. Ik kan me daarmee wel af vinden.’

Roald zegt tegen Bert: ‘Maar even wat anders, wat gaat me dit grapje kosten aan materiaal?’

‘Dat weet ik nog niet, maar ik kan je garanderen, dat je het nergens goedkoper kunt krijgen.’

‘Kunnen we nu al iets doen? Ik heb eigenlijk nog geen idee, waar ik moet beginnen.’

‘Je zou de steigers al vast kunnen opzetten. Dat is wel zwaar werk, maar je hebt vier dames, die je best wel willen assisteren.’

Anna zegt dan tegen iedereen: ‘Allemaal best, maar zouden we niet even gezellig samen een kop koffie gaan drinken? Isabel heeft net voor iedereen koekjes gebakken en ik zou het zonde vinden, als die zouden uitdrogen.’

Daar stemmen ze dan mee in. Isabel zit binnen in de grote kamer op hun te wachten. Anna helpt Isabel met het inschudden van de koffie. Het doet de oude vrouw duidelijk plezier om opeens zo veel volk binnen te hebben. Ze deelt de koekjes uit en Roald en Ester leggen Isabel uit, wat de plannen zijn voor de verbouwing. Isabel is heel erg enthousiast, dat Roald en Ester het zo rigoureus aanpakken. De overlast daardoor neemt ze even voor lief, want, meent ze, haar kleine verbouwing gaat hun ook last opleveren. Haar werklieden zijn namelijk ook nog niet klaar met de verbouwing. Dat duurt nog wel een paar weken, maar dat wisten Roald en Ester.

Als ze de koffie ophebben, stappen Bert en Bjorn de vrachtwagen in. Bert rijdt het eerste stuk, hij wil zijn rijuren zo optimaal mogelijk benutten, zeker op de kleine weggetjes hier. Later neemt Björn het over. Roald en zijn dames zwaaien de grote vrachtwagen uit. Dan kleden ze zich om en trekken oude kleding aan, die nu als werkkleding gebruikt kan worden.

Doordat Roald de hele inventaris van Bart heeft overgenomen, hoeft hij zich geen zorgen te maken over handschoenen. Daar zaten enkele dozen bij. En ook gereedschap. Het is wel nog even puzzelen, hoe ze de steigers moeten opzetten. Roald heeft Bart wel eens in het verleden geholpen met het opzetten van een steiger, maar dat is al weer even geleden. Maar als snel heeft hij de slag weer te pakken. Hij heeft geluk, dat rond om het huis de grond is betegeld. Daardoor staan de steigers lekker stabiel.

Maar het is zwaar werk en als ze ’s avonds stoppen, lijkt het alsof ze nog niet zo ver zijn. Maar het tegendeel is waar. Rondom het huis staat nu de onderste laag. Maar ze moeten de steigers nog veel hoger maken. Het huis is bijna achttien meter hoog. Voordat ze aan de dakgoot zijn, moeten ze nog zeker drie lagen erop bouwen.

Ze zijn dan ook bekaf, als ze aan tafel zitten voor hun avondeten. Anna is al wat eerder gestopt, ze voelt haar armen nogal goed. En ze wilde toch nog kracht hebben om het avondeten klaar te maken. Ze heeft een pastaschotel klaar gemaakt, maar als ze Roald en haar dochters roept om te komen eten, beseft ze, dat ze helemaal niet heeft gevraagd, of Roald dat wel lust.

Maar Roald blijkt niet moeilijk te doen. Isabel schuift ook aan tafel bij. Ze heeft Anna geholpen met het avondeten. En zolang haar eigen vertrek nog niet klaar is, zullen ze samen moeten eten. Niet dat Isabel dat erg vindt, want ze is maar wat blij met al dat gezelschap.

Maar het gaf Anna wel een mooie gelegenheid om eens apart met de oude vrouw te praten. Ze wil hoogte hebben over haar bedoelingen, en die blijken precies, zoals Ester het haar verteld heeft. Daarmee is ze wel gerust gesteld.

Maar aan tafel wordt niet meer zo veel gepraat. Ze zijn daar veel te moe voor. In plaats daarvan brengen ze dan gezellig de avond door in de grote kamer. Roald heeft enkele flessen wijn open getrokken uit zijn wijnkelder, want die hoorde immers bij de verkoop. Daar moet Isabel hartelijk om lachen. Ze heeft immers zelf toegestemd daarmee. Maar ’s avonds wordt er meer gepraat, en is het lekker gezellig. Maar de oude vrouw vecht tegen haar slaap, ze wil niets missen van de gezelligheid, die ze al zo lang heeft moeten missen. Maar uiteindelijk verliest ze het van haar vermoeidheid. Roald pakt haar dan op in zijn sterke armen en draagt haar naar haar slaapkamer, die nog steeds boven is. Anna en Ester helpen dan de oude vrouw met omkleden.

Wat later komen ze terug. Anna zegt: ‘Wat een schat van een vrouw is dat toch, die Isabel!’

‘Dat is ze zeker. Maar snap je nu, waarom ze ons dat huis zo goedkoop verkocht heeft? Zelfs in deze staat is het nog goedkoop. Maar ze heeft behoefte aan gezelschap.’

‘Dat is me nu wel duidelijk. En op die leeftijd en ook niemand anders meer hebben, ja, ik snap dat wel. En je hebt aan haar een goede buurvrouw. Hoe oud is ze eigenlijk?’

‘Ze is 93. Maar ze is nog behoorlijk kwiek voor haar leeftijd, vind je niet?’

‘Al zo oud? Dat had ik haar echt niet gegeven! Maar ik vond het wel vertederend om te zien, hoe ze tegen haar slaap vocht. Ze zat de hele tijd al te knikkebollen, maar ze wilde gewoon niets missen.’

‘Ja, het was wel leuk om te zien. Maar ik denk dat ik ook ga slapen, mam. Ik ben zo moe, dat slepen met die buizen was toch erg zwaar.’

‘Dat klopt, ik voel mijn armen ook. Ik ga ook naar bed.’

Iedereen besluit dan om te gaan slapen. Ze vallen dan ook als marmotten in slaap.

Roald is al weer vroeg op, als eerste. Hij heeft niet zo veel last van zijn armen, door zijn trainingen. Maar hij is niet van plan zijn ochtendroutine op te geven, omdat ze nu zwaar werk moeten doen. Terwijl hij zich aankleedt om te gaan joggen, wordt Ester ook wakker.

‘O, ben je al wakker? Ik wilde je niet wakker maken, omdat ik even een stukje ga rennen.’

‘Dat jij daar de kracht nog voor hebt! Mijn armen voelen nog steeds zwaar aan en mijn benen ook!’

‘IK train goed, Ester. Misschien zou je ook mee moeten rennen, dat zorgt ervoor, dat je spierkater sneller verdwijnt.’

‘Misschien wel, ik ben al weer even uit training. En de winter komt er weer aan. Ja, ik ren wel met je mee, maar dan alsjeblieft niet zo hard als laatst. Mijn benen doen nog wat pijn.’

Ester staat dan kreunend op, en trekt zich joggingkleren aan. Ze bindt haar lange haren in een staart en dan rennen ze samen de deur uit. Een half uurtje later komen ze al weer terug, ze hebben het kort gehouden. Maar Roald heeft gelijk gehad, haar benen en armen doen nu niet meer zo’n pijn. Ze douchen snel, en gaan dan naar de keuken, waar de rest zit te ontbijten.

Ada zegt: ‘Waren jullie aan het joggen? Dat jullie daar de kracht nog voor hadden, alles doet me zeer!’

‘Juist daarom zijn we gaan rennen, Ada. Ik had eerst ook mijn bedenkingen, maar nu zijn mijn spieren wel goed los. Het doet al bijna geen pijn meer. Misschien moeten jullie ook weer eens mee gaan rennen. De winter begint al weer bijna.’

Ada kreunt. ‘Dat klopt. Ik denk dat ik deze winter ga overslaan. Of in ieder geval, ik ga nu niet meer in competitieverband langlaufen.’

‘Dat was ik ook niet van plan, Ada. Maar ik heb ook geen zin om te beginnen met een spierkater, zodra we kunnen langlaufen. En bovendien, met al die verbouwingen, zal ik toch al geen tijd hebben om aan wedstrijden mee te doen.’

Ingrid zegt: ‘Als we dan toch hier gaan wonen, wil ik solidair met jullie zijn. Maar toen ik hier vanmorgen wakker werd, en uit het raam keek, zag ik pas echt, wat voor uitzicht je hier hebt. Wow, dit huis ligt echt mooi! Je kijkt uit over het meer en ik kan van hieruit de overkant van de baai goed zien.’

Isabel glimlacht. ‘Toen we dit huis gingen bouwen, hebben we daar wel opgelet.’

‘Heeft u dat huis zelf gebouwd?’

Isabel lacht. ‘Nee, dat niet. Dat hebben we laten doen. Jörre, mijn man, had toen net promotie gemaakt, en wilde dat ook laten zien. We hebben dit laten bouwen. Niet in de stijl zoals toen mode was, maar echt de bouwstijl uit de 20-er jaren. Ik vond dat mooier en die sfeer heb ik ook binnen proberen door te voeren. En ik ben blij, dat het na al die jaren nog steeds zo mooi is gebleven.’

‘Het is ook werkelijk mooi van binnen.’

‘Ja, maar daar heb ik wel bijna 5 jaar over gedaan om alles echt zo te krijgen, voordat alles goed was. Je moet weten, dat toen dit huis klaar was, er van dit nog helemaal niets klaar was. Dat heb ik later allemaal zelf gedaan. Dagenlang heb ik met gips de wanden liggen te bekleden, totdat alles precies zo was, als ik me wenste.’

‘Heeft u dat helemaal zelf gedaan? Wow! Respect!’

De oude vrouw glimlacht. ‘Het was toch de moeite waard, of niet? Het gaf me wat te doen, in de jaren na mijn miskraam. Daardoor was ik in staat het te verwerken.’

‘Heeft u een miskraam gehad? Wat erg!’

‘Ja, helaas wel, en daardoor is uiteindelijk mijn kinderwens nooit vervuld. Maar aan de andere kant, het heeft wel mijn leven gevormd en kon ik andere nuttige dingen doen. Ik ben toen hoofd geworden van een weeshuis, en kon daarmee kinderen een goed thuis bezorgen. Maar dat was nadat ik mijn miskraam had verwerkt.’

‘O, wat verschrikkelijk. Het lijkt me zo erg, dat u geen kinderen meer heeft gekregen.’

‘Ach, eigenlijk ook maar goed ook. Tegen de tijd, dat ik mijn miskraam had verwerkt waren onze levens al zo druk, dat we nauwelijks tijd hadden om een kind op te voeden. En ik ben van mening, dat je een kind ook alle aandacht moet kunnen geven.’

‘Dat ben ik helemaal met u eens. Ik had me ook een carrière kunnen opbouwen, toen ik mijn kinderen kreeg. Maar dat deed ik niet, en daar ben ik blij om geweest. Ik heb nu drie fijne meiden grootgebracht, waar ik echt trots op kan zijn. En mocht ik ooit kleinkinderen krijgen, dan hoop ik ook, dat ze goede keuzes maken in hun leven en hun kinderen de aandacht geven, die ze verdienen.’

Roald zegt tegen Anna: ‘Als ik en Ester ooit kinderen krijgen, kunt u ervan uit gaan, dat we ze ook de aandacht geven, die ze ook verdienen. Zelf houd ik er niet zo van, dat mijn kinderen het allemaal zelf moeten leren. Ouders zijn er om hun het gedrag bij te brengen en respect te leren. Dat leer je niet op straat of in een opvang.’

‘En hoe ga je dat straks doen met je drukke baan?’

‘Daar heb ik het al over gehad met mijn baas, Henk. Veel werk kan ik ook vanuit thuis doen. Ik wil niet hebben, dat Ester een deel van haar carrière gaat opofferen, omdat we samen een kind hebben. Ook al ben ik dan aan het werk, ik ben er dan voor hun. En wat Ester ook besluit om te doen met haar werk, ik zal haar steunen.’

Ester zegt op haar beurt: ‘Ik durf niet te zeggen, wat ik dan ga doen. Eerst wil ik dit huis op orde krijgen en dat zal nog werk genoeg zijn. En dan kijk ik wel, of ik ga werken. Zo’n huis als dit moet ook zuiver gehouden worden. Dat is alleen al een hoop werk. Ik zie het nog wel.’

Haar moeder trekt een lieve glimlach op haar gezicht. Ze is trots op haar dochters.

De telefoon gaat. Het is haar man. Hij belt op, dat ze iets later komen, omdat Bert ook nog een vracht voor zijn baas moet ophalen. Dat is dan ook het teken om weer aan de slag te gaan. Het begin gaat nog wat moeizaam, omdat vooral Ada, Ingrid en Anna nog wat last hebben van hun spieren, maar na een uur is dat ook wel weer voorbij. Ze zijn inmiddels al heel behendig in het monteren van de pijpen, die de stellingen vormen. Last van hoogtevrees schijnen ze niet te hebben, want het begint steeds hoger te worden.

Roald heeft Ester nog wel even op pad gestuurd om bij een bouwbedrijf een schermdoek te gaan kopen. Dat is verplicht, maar Roald heeft dat niet. En met hulp van Isabel, die nogal wat mensen kent, kan hij wat van dat doek overnemen. Het is wel al een keer gebruikt, maar in goede staat.

Als Ester terug komt, is de wagen heel goed beladen. De dakdrager van de auto zit vol met enkele rollen en in de laadruimte steken ook nog een hoop rollen. Ze helpen de wagen te lossen en bekijken dan het werk dat ze al gedaan hebben. Het schiet nu een heel stuk beter op dan gisteren en tegen de tijd dat de vrachtauto van Bert aankomt, staat het huis al een heel eind in de steigers.

Bjorn en Bert zijn dan ook behoorlijk onder de indruk van het werk, dat de 4 dames en Roald hebben geleverd. Die stoppen nu even met het werk om Bert te helpen te lossen. Maar als ze enorme pallets met hout zien, wordt het al snel duidelijk, dat met de hand lossen geen optie is. Weer is Isabel degene, die met een oplossing komt.

Bij een andere bedrijf, waarvan ze de eigenaar goed kent, heeft een zware loader. Het is een oud beestje, maar Roald kan die voor een zacht prijsje overnemen. Want Roald was nuchter genoeg, om in te zien, dat hij wel eens zo’n machine voor zijn enorme project nodig zou kunnen hebben. Na wat handelen is hij eigenaar van de machine en rijdt hij daarmee naar huis. Het is echt een oud beestje en rookt flink uit zijn schoorsteen.

Maar halverwege zijn rit naar huis valt de machine stil. Roald heeft in zijn euforie helemaal vergeten te tanken. Ze moeten hem een jerrycan met diesel komen brengen en Bert weet gelukkig wel iets af, hoe hij zo’n ding kan ontluchten. Na flink wat starten komt de machine dan weer bulderend tot leven en rookt nog harder, dan hij eerst deed. Maar dat deert Roald niet, hij kan nu naar het tankstation rijden en de tank vol gooien. Ruim een uur later dan gepland komt hij dan aan en kan hij beginnen met het lossen van de vrachtwagen. Dat hij met de zware machine het mooie grasveld vernield, dat neemt hij maar voor lief. Dat komt later wel weer.

Maar de bouwwerkzaamheden trekken nu wel de nodige aandacht. Er komen regelmatig mensen voorbij gewandeld, die met veel interesse de werkzaamheden bekijken. Waaronder ook een man, die dan door de open poort naar binnen gelopen komt.

Hij vraagt aan Bjorn wat de bedoeling is van hun werkzaamheden. Hij stelt zich voor al de bouwkundige expert van de gemeente. Hij had gehoord, dat het huis in de steigers stond en wilde zich op de hoogte stellen van hun plannen.

De man bedoelt het alleen maar goed, maar wijst ze wel erop, dat ze voor hun plannen een vergunning moeten aanvragen. Daar heeft Roald geen moment bij stil gestaan, het is ook allemaal zo snel gegaan. Ze nodigen de man uit, om de rest van het huis eens goed te bekijken en leggen dan ook de rest van hun plannen uit.

De man ziet wel in, dat hun plannen niet slecht zijn, maar voor de aanpassingen van de structuur van het huis, om de nieuwe badkamers te kunnen plaatsen, stelt hij nog wat vraagtekens. Daar moet een architect naar kijken. De rest van hun plannen juicht hij alleen maar toe.

Hij legt ze precies uit, wat ze moeten doen om alles netjes volgens de regels te laten verlopen. Maar helaas mogen ze niet verder met de verbouwing, totdat de vergunning is goedgekeurd. Maar de man wil wel meewerken, dat deze vergunning zo snel mogelijk afgegeven kan worden. Hij heeft de materialen al bekeken en gezien, dat deze reeds voldoen aan de eisen, die de wetgeving vereist aan de werkzaamheden, die ze van plan zijn om te doen.

Het is natuurlijk wel weer een tegenslag, maar omdat de man best wel hulpvaardig is, zien ze het wel met vertrouwen tegemoet. Wel mogen ze hun steiger al vast afmaken, het zou immers zonde zijn, dat ze die weer af moeten breken, omdat het vrijwel zeker is, dat de vergunning wel wordt afgegeven. Ze mogen enkel nog niet beginnen met breken.

Als de man weer weg is, gaan ze dan ook gewoon verder met het opbouwen van de steigers. Anna, Ingrid en Ada houden zich dan bezig met het opzetten van weer een aantal partytenten, die Roald zich gekocht heeft om het hout onder te zetten. Het is maar goed, dat ze zoveel grond hebben. Er staat nu al een heel tentenkamp aan partytenten. Totaal vijf grote partytenten, waarvan er vier goed gevuld zijn met materialen. De vijfde wordt hun werkruimte.

Tegen de avond ziet het huis er al weer heel anders uit. Door de steigers kun je het amper nog zien. Maar ze zijn allemaal nu wel bekaf. Morgen staat hun nog steeds wat werk te wachten om de steiger helemaal af te maken. En weer trekt Roald weer enkele flessen wijn open. Isabel geniet weer met volle teugen van het volle huis. Maar nu waakt ze er wel voor om tijdig te gaan slapen. Dat ze gisteren zo lang mogelijk probeerde te rekken, heeft haar vandaag geen goed gedaan. Dus hoe graag ze nog zou willen blijven, ze gaat op tijd naar bed. De rest blijft nog wat met elkaar kletsen. Ze hebben al flink minder last van hun spieren, maar dat wil niet zeggen dat ze niet moe zijn. Ze liggen alsnog vroeg in bed. Maar nu heeft Roald wel wat meer energie over voor wat intimiteit met Ester.

Terwijl ze in bed stappen, zegt Ester: ‘Weet je, Roald? Toen we vanmorgen het zo over kinderen hadden, had ik me bijna versproken. Bijna had ik het ze verteld, weet je dat?’

‘Ik geloof je, maar ik denk dat je moeder iets vermoedt. Ze begon er niet voor niets over!’

‘Denk je? Het zou zomaar kunnen. Je weet het nooit bij haar. Ze heeft een gave om aan een half woord en een scheve blik genoeg te hebben om erachter te komen, wat er loos is.’

‘Het maakt ook niets uit, Ester. Voorlopig blijven we ontkennen. Dat hebben we afgesproken, en zo gaan we het ook doen.’

‘En hoe moeten we dat nu gaan doen met die vergunningen?’

‘Precies zoals die man dat gezegd heeft. Het belangrijkste is de buitenkant, en als we zijn advies volgen en daar een aparte vergunning voor aanvragen, dan kan de rest wachten, totdat we die vergunningen ook krijgen.’

‘Maar hoe doen we dat met het geld? Want een architect erbij en die vergunningen kosten ook weer meer geld.’

‘Desnoods leen ik gewoon wat meer. We zien wel. Nu ik dat hout gekocht heb, ga ik echt niet meer stoppen. En die ambtenaren gaan nog eens wat meemaken, als ze me dwars gaan zitten. Want dan zadel ik ze met zoveel werk op, dat ze snel anders gaan denken.’

‘Zou het echt zo’n probleem worden om die vergunningen te krijgen?’

‘Voor de buitenkant niet, daar willen we in het uiterlijk geen veranderingen aanbrengen, alleen wordt het nu wel geïsoleerd. Maar die man zei ons al, dat zowel de isolatie als de planken al behandeld waren met brandwerend materiaal. Dat was vereist en omdat we daar al aan voldeden, zou het waarschijnlijk geen probleem worden.’

Roald heeft geen zin meer om over de bouw te praten, en begint aan het oor van Ester te knabbelen. Die heeft al meteen door, wat de bedoelingen zijn van Roald. Ze is eigenlijk wel een beetje moe, maar ze wil hem wel toestaan, wat hij van plan is. Bovendien houdt ze zoveel van hem, dat ze alles zou willen doen om hem tevreden te houden. En daarnaast, Roald kan goed vrijen en het is echt geen straf voor haar om seks met hem te hebben.

Dus gaat ze gewillig op zijn avances in. Ze huivert bijna, als Roald haar lichaam begint te verkennen. Zijn strelingen en kusjes op haar lichaam geven haar kippenvel, telkens hij haar weer aanraakt, en dat is vrijwel de hele tijd. Normaal zou ze Roald nu ook gaan verwennen, maar ze is moe. Ze laat Roald daarom ook gewoon zijn gang gaan, en Roald begrijpt haar. Maar Ester heeft niet veel nodig om nat te worden tussen haar benen, en Roald was vandaag ook niet van plan er heel lang werk van te maken. Hij heeft gewoon erg veel verlangen om haar weer een keer te neuken, want daar kan hij nooit genoeg van krijgen.

Zijn pik staat al fier vooruit, vol verlangen om in haar natte gleufje te steken. En daar hoeft Ester dan ook niet lang op te wachten. Ze kreunt van genot, als Roald bij haar binnen dringt. Hun bed kraakt en piept heftig als Roald in haar begint te pompen en Ester kreunt van genot. Maar Roald is al snel op zijn hoogtepunt, en voordat hij het kan tegenhouden, spuit hij zijn lading in haar kutje.

Hij verontschuldigt zich bij Ester, dat hij nu al klaar is gekomen, maar daar wil ze niets van weten.

‘We zijn allebei moe, en ik wist dat je naar me verlangde. En ik hoef niet persé klaar te komen, als ik seks met jou heb. Ik weet dat je me normaal niet zou vergeten, en dit was ook zo fijn.’

Ze kust hem op zijn lippen, en gaat dan in zijn armen liggen. Roald zit het toch nog niet lekker.

‘Ik zal het een andere keer met je goed maken, Ester.’

‘Het is al goed, Roald. Ik weet dat je me niet vergeet. Kom, ik ben moe en wil slapen.’

Ze kruipt dicht tegen hem aan en valt dan vrijwel meteen in slaap. Roald kan wat moeilijker de slaap vatten. Het is al weer erg lang geleden, dat hem dit overkomen is. Dat was nog in de tijd met zijn ex. Daar kwam hij ook al na enkele minuten klaar, en dan was hij te moe om nog aan haar te kunnen denken. Maar nu is hij fitter dan ooit, en kon hij zijn vriendin niet eens bevredigen. Ook al scheen ze het echt niet eens erg te vinden. Uiteindelijk valt hij toch in slaap.

De volgende morgen is hij toch weer als eerste wakker. Hij heeft geen wekker nodig om zo vroeg wakker te worden. Het is zijn normale ritme. Hij kijkt op de wekker en ziet dat het nog een half uur vroeger is, dan hij normaal wakker zou worden. Dan denkt hij aan afgelopen nacht en hij weet al hoe hij die tijd gaat besteden.

Hij kust Ester dan in haar nek, en begint haar schouders te masseren. Zachtjes begint ze te kreunen en wordt dan ook al wakker. Als ze dan al de halfstijve pik van Roald tegen haar achterste voelt drukken, trekt ze een brede glimlach op haar gezicht. Dat is nog eens wakker worden. Door haar geliefde een geweldige massage krijgen en ze wordt al nat bij de gedachte dat Roald haar nog eens zou neuken.

Roald merkt dat Ester wakker is geworden en begint haar lichaam nu wat harder te kneden en masseren. En Ester reageert daar erg enthousiast op. De gevoelige handen van Roald weten precies waar haar spieren vast schijnen te zitten, want hij weet ze feilloos te vinden. Maar de manier waarop hij haar masseert laat haar echt niet onberoerd. Dat doet Roald ook heel bewust, want hij weet echt wel wat hij haar aandoet.

Door haar op de juiste plaatsen te strelen en op de plaatsen waar het nodig is te kneden, geeft hij haar een fantastisch gevoel. Roald heeft eens in een bui een cursus massage gedaan, en dat geeft hem ook zijn vaardigheden met zijn hand.

Hij had al eens eerder gemerkt, dat hij een vrouw kon opwinden, alleen met zijn handen. En Ester blijkt geen uitzondering op de regel te zijn. Met gesloten ogen ondergaat ze zijn massage. Roald bewerkt haar zorgvuldig, maar heel gericht naar een orgasme, als ze het nog nooit heeft beleefd, zonder dat ze het echt in de gaten heeft.

Hij bouwt de spanning zorgvuldig op, en als hij merkt, dat ze bijna zo ver is, begint hij haar kutje te bewerken. Ze is al behoorlijk nat, als hij haar gleufje beroerd, maar Roald heeft nog wat meer plannen. Hij steekt eerst zijn vinger in haar gleufje, waardoor ze hard begint te kreunen. Ze is al bijna zo ver en Roald voelt haar spieren al een beetje spannen. Dan begint hij haar klitje te masseren met zijn duim, en daarop komt ze hard krijsend klaar en schudt met haar hele lichaam. Ze heeft een orgasme van meer dan een minuut, waarbij haar ogen helemaal wegdraaien.

Roald grijnst. Het is hem weer eens gelukt om een vrouw het orgasme van haar leven te laten beleven. Hij gunt Ester om weer te herstellen en ze kijkt hem verbaasd en geschokt aan.

Ze ziet hem grijnzen en zegt: ‘Dit was opzet om me zo hard te laten komen!’

Roald moet harder grijnzen en zegt: ‘En? Vond je het wat?’

‘Hemeltje, ik kan niet zeggen, dat ik echt ooit zo heftig ben klaargekomen! Hoe doe je dat toch?’

‘Gewoon, eens een cursus massage volgen. En dan nog een, en dan leer je heel goed hoe je met je handen om moet gaan. En als je dan ook eens gaat oefenen op wat vrouwen, dan leer je heel snel hoe je haar heel hard kunt laten genieten.’

‘Schreeuwde ik niet een beetje hard?’

‘Als ze je niet door het hele huis gehoord hebben, dan moeten ze doof zijn geweest.’

‘Ik schaam me dood! Hoe kan ik dadelijk onder de ogen van mijn ouders komen?’

‘Die begrijpen heus wel, dat verliefde paartjes wel eens met elkaar vrijen. Hoe moeten ze anders voor kleinkinderen zorgen?’

Ester lacht en slaat hem zachtjes tegen zijn arm. ‘Gemenerik! En ik maar denken, dat je me alleen maar voor aan het bereiden was om me nog een keer lekker te neuken.’

‘Dat kan nog steeds, als je dat wilt.’

‘Daar zeg ik geen nee tegen, Roald. Dat zal ik nooit doen! Je hebt echt een lekkere pik. Maar wil je me een plezier doen?’

‘Zeg het maar!’

‘Zou je me nog eens zo willen neuken, zoals laatst, toen je met je vinger in mijn kontje drukte?’

‘Toen je ook al zo heftig klaar kwam?’

‘Ja, precies zo. Als ik me dan toch moet schamen, dan wil ik er eerst weer goed van genieten!’

Roald lacht. ‘Ben je er al weer klaar voor?’

‘Moet ik je nog helpen?’

‘Niet nodig, ik kwam al bijna door jouw orgasme, dat was me toch een partij geil!’

Ester gaat dan op haar knieën zitten. Roald penetreert haar niet meteen, maar begint eerst haar kutje te likken. Maar Ester hijgt al snel, door haar orgasme van zojuist is daar onder alles heel gevoelig geworden en Roald merkt dat ze sneller klaar is als anders. Hij begint haar dan ook meteen te neuken, want anders zou ze veel eerder klaarkomen, dan hij.

Voor Ester voelt dit anders dan normaal aan. Ze is nog nooit eerder zo geil geweest als nu. Zodra Roald haar begint te neuken, voelt ze al, dat ze bijna klaar komt.

Ze probeert het uit te stellen, door aan andere dingen te denken, zoals de vuile was, die gedaan moet worden, of het zware werk, dat hun te wachten staat. Maar overal duikt Roald in haar gedachten op en ze kan haar orgasme dan ook niet meer langer uitstellen. Maar Roald is ook niet meer ver van zijn orgasme af, en als hij haar lichaam voelt verkrampen, schiet hij al zijn zaad in haar nauwe kutje. Daarop komt Ester weer spetterend klaar en ze krijst het van genot helemaal bij elkaar. Het kan haar niet meer schelen, dat ze haar horen. Dit voelt bijna onaards goed!

Enkele kamers verder worden de kreten van Roald en Ester heel goed gehoord. Haar vader en moeder liggen lachend in bed.

Bjorn zegt tegen Anna: ‘Ik moet toch eens vragen of Roald haar niet aan een staak spietst. Zo hard heb ik haar nog nooit horen schreeuwen.’

Anna schiet in de lach. ‘Wat ze aan het doen zijn, dan kun je wel raden. Maar Ester heeft me gezegd, dat hij echt heel erg goed is in bed. En hij schijnt een korte, maar dikke pik te hebben. En schijnbaar heeft ze niet gelogen, want volgens mij is ze behoorlijk hard klaar gekomen.’

‘Jezus, daar krijg ik zelfs weer zin van.’

‘Wat let je? Je weet dat ik nooit nee zeg.’

‘Maar wat als ze ons horen?’

Anna lacht. ‘We horen Roald en Ester toch ook? En geloof je werkelijk, dat ze ons vroeger nooit gehoord hebben?’

Bjorn schudt zijn hoofd. De geluiden van Roald en Ester hebben hem flink opgewonden. Dan besluit hij zich niet langer in te houden, en begint het lichaam van Anna te strelen. Haar borsten worden meteen harder en ze kreunt goedkeurend. Ze houdt van deze man, dat het bijna pijn doet. Hij is een fantastische minnaar in bed, maar ook daarbuiten. Ze kan altijd op hem rekenen, dat ze ook aan haar trekken komt en ze weet uit ervaring van haar vriendinnen, dat het bij hun daar wel eens aan schort.

Maar Anna heeft nog nooit te klagen gehad van Bjorn. Hij verwent haar altijd, tot ze haar orgasme heeft gehad, en dan pas denkt hij aan zijn eigen verlangen. En niet zelden komt ze dan nog eens klaar.

Bjorn trekt het nachthemd van Anna omhoog en Anna helpt hem even mee, door mee te werken. Bjorn trekt dan ook zijn eigen pyjama uit en ook zijn onderbroek. Hij is nu zo geil, dat hem het echt niet meer uitmaakt of ze hun nog gaan horen.

Dan duikt hij tussen haar benen. Ze is al nat, maar ze is altijd wel nat als ze met hem vrijt. Dat vindt hij ook zo fantastisch aan haar. Ze zal nooit nee zeggen en lijkt altijd wel nat te zijn. Hij weet dat ze zichzelf wel eens bevredigd in de kamers van hun dochters, maar weet ook, dat ze nog nooit met een andere man is geweest.

En dat waardeert hij ook aan haar. En het windt hem ook wel op, dat ze hem schijnbaar zo aantrekkelijk vindt, dat ze met geen andere man naar bed wil. En dat ze zich zelf wel eens bevredigd, nou ja, dat vindt hij ook wel sexy en geil. Vol enthousiasme begint hij haar te likken.

Anna is al hard onderweg naar een orgasme, want het heeft haar ook niet onberoerd gelaten, toen ze Roald en Ester zo hard hoorde vrijen. En haar man is behoorlijk goed met zijn tong. Dat is een van de redenen, dat ze hem altijd trouw is gebleven. Geen enkele andere man kon haar zo goed verwennen. En hij heeft daarnaast ook nog genoeg vaardigheden om haar met zijn pik te verwennen.

Ze voelt zich nu nog beter, omdat een van haar dochters al een man heeft gevonden, die haar goed kan verwennen. Nu haar andere dochters nog. En alleen al die gedachte doet haar al bijna klaarkomen. Als Bjorn ook nog enkele vingers in haar kletsnatte gleufje duwt, komt ze met een harde gil klaar.

Bjorn staat er van te kijken, dat ze al zo snel is klaargekomen, maar bedenkt zich dan, dat ze misschien ook wel heel erg opgewonden is geraakt van de kreten van Bjorn en Ester. Maar nu is het zijn beurt om te genieten. Hij geniet er altijd van om haar kutje te neuken. Dat is ondanks de zware geboorte van hun dochters, toch behoorlijk strak gebleven, iets waar Anna trots op is.

Bjorn gaat op haar liggen en dringt met een harde stoot bij haar naar binnen. Met langzame halen begint hij haar dan te neuken. Hij wil dit zo lang mogelijk rekken, want ze voelt hemels en hij is zo ontzettend geil. Maar hij kan niet verhinderen, dat zijn orgasme zich al snel aandient. Hij weet dat hij dit niet lang kan volhouden en komt dan met een harde grom in haar klaar.

Hijgend valt hij op haar neer, maar zijn pik wil nog lang niet van ophouden weten en blijft stijf. Dat is ook weer eens nieuws voor hem en ondanks dat hij moe is, wil hij zo lang mogelijk van zijn stijve pik gebruik maken. Anna is ook blij verrast, maar ze zegt absoluut geen nee tegen een tweede beurt. Bjorn wil iets nieuws uit proberen en draait zijn vrouw om, zodat ze op haar knieën zit.

Ze lacht. ‘Dit hebben we nog nooit gedaan. Twee keer achter elkaar!’

‘Ik weet het, maar mijn pik blijft stijf en ik heb nog steeds zin.’

‘Kom maar op, ik lust je rauw!’

Bjorn heeft al wat meer adem gekregen en begint haar weer langzaam te neuken. Hij speelt met haar tepels en knijpt erin. Anna gilt even, en knijpt even met haar kutspieren. Dat geeft Bjorn een ideetje, dat hij later zal uitvoeren.

Zowel hij als Anna genieten erg veel van hun tweede neukbeurt. Het duurt even, maar dan voelt Bjorn zijn tweede orgasme opkomen. Hij voert het tempo op en dat is genoeg voor Anna om nog een keer hard klaar te komen.

Terwijl ze nog klaarkomt, spuit Bjorn zijn tweede lading in het nijpende kutje van Anna. Zo lekker is hij al jaren niet meer klaar gekomen en zeker niet twee keer achter elkaar. Als ze weer langs elkaar liggen, moet Anna lachen. ‘Nu weet ik zeker, dat ze ons ook gehoord hebben.’

Bjorn moet ook lachen. ‘Ik geef er niets om, het was gewoon lekker. En er is toch ook niets mis mee om met je eigen vrouw te vrijen, of wel?’

Anna kruipt tegen zijn borst aan en Bjorn slaat zijn arm om haar heen. Dit voelt voor hun beiden nu goed. Hij houdt van deze vrouw. Ook al is ze door haar leeftijd wat getekend, ze weet hem nog altijd op te winden, en dat weet ze. En de seks tussen hun twee is nog altijd goed. Hij kan zich echt niet beklagen en vindt haar nog even begeerlijk, als vroeger. De hoeveelheid seks is wel minder geworden, maar zeker niet slechter. En als hij zijn vrienden en collega’s wel eens hoort praten over hun seksleven, dan weet hij, dat hij het echt goed getroffen heeft.

Een verdieping hoger slapen Ada, Ingrid en ook Bert. Die hebben ook de geluiden van onder gehoord.

Ingrid is bezig zich zelf te verwennen. Ze heeft een vibrator van Ester meegenomen, en daarmee verwent ze zichzelf nu.

Ada is ook geil geworden van al die geluiden, maar ze heeft meer interesse in de pik van een echte man. En laat er nu een kamer naast haar een niet geheel onaantrekkelijke man slapen. En Bert schijnt ook niet geheel ongevoelig van die geluiden te zijn, want ze hoort heel goed dat hij zich af aan het trekken is. Ze besluit haar stoute schoenen aan te trekken en loopt naar zijn slaapkamer heen. Ze heeft niet meer aan als haar nachthemd. Een onderbroekje heeft ze al lang uitgedaan, toen ze Ester voor het eerst hoorde klaarkomen. En daarmee stapt ze zijn slaapkamer binnen.

Bert schrikt zich rot als opeens de deur open gaat en daar een vrouw binnen stapt. Hij wil zijn stijve pik nog verbergen, maar ze heeft alles al gezien. Ze grijnst, ze wist wel, dat er iets leuks verborgen zat onder zijn broek.

‘Dat hoef je niet te verbergen, daarvoor ben ik juist gekomen!’

Zonder antwoord af te wachten klimt ze in zijn bed en duikt tussen zijn benen. Bert is te verbluft om haar af te weren, maar zodra ze zijn pik begint te likken, is het al te laat voor hem. Met een kreun komt hij dan al klaar, want toen Ada bij hem de deur open deed, was hij al bijna zover.

Maar Ada slikt al zijn zaad zonder problemen door. Ze schijnt het niet eens erg te vinden. Ze likt zijn pik dan helemaal schoon en klimt dan naar boven heen en gaat op hem zitten.

‘Maak je maar geen zorgen, je pik is zo weer hard. En dan ga je me lekker neuken met die lekkere vleesworst van je.’

Bert is compleet verbijsterd en knikt alleen maar. En als Ada haar nachthemd uittrekt heeft dan ook meteen effect op zijn pik. Die begint al weer meteen te steigeren. Maar wat wil je ook, met zo’n schoonheid als Ada!

Ada grijnst, ze wist wel, dat ze dit kon verwachten. Andere mannen reageren meestal precies zo. Ze wil alleen zo snel mogelijk een pik in haar gleufje voelen om haar brandend vuur te blussen. Niets meer en niets minder.

Ze begint met haar natte kutje over zijn stijver wordende pik aan het schuren, waardoor die nog sneller stijf begint te worden. En als ze meent, dat zijn pik stijf genoeg is, gaat ze op hem zitten en begint hem als een amazone te bereiden.

Dit is het standje, dat Ada het meeste opwindt. Zo heeft ze zelf de controle over de seks en kan ze er het meeste van genieten. Ze werkt zichzelf naar een hoogtepunt toe. Het is gewoon hete seks, zonder verdere gevoelens. En dat schijnt Bert ook te begrijpen. En doordat hij net al een keer is gekomen, duurt het even voordat hij weer zover is. Ada schijnt dat te weten, want ze neemt zich uitgebreid de tijd om hem te neuken.

Ze is zelfs al een keer gekomen, maar dat is nog niet genoeg voor haar. Ze wil wat heftiger klaarkomen en ze weet zelf heel goed hoe ze dat klaar moet krijgen en hem er ook van te laten genieten. Bert begint dan tekenen te krijgen, dat hij zover is. Maar Ada is zover nog niet. Met vaardige hand en een kleine ingreep aan de pik van Bert stopt ze zijn naderend orgasme. Dan begint ze hem wat harder te neuken, en voelt ze haar orgasme naderen. Dat Bert nu ook dreigt klaar te komen, deert haar niet.

Bert komt dan met een grom in haar klaar, maar Ada is nog niet zo ver. Ze neukt gewoon door en even later komt ze alsnog voldaan klaar. Ze hijgt even uit, en gaat dan het bed uit, alsof hij een gebruiksvoorwerp is. Ze laat hem verbijsterd achter.

Bert heeft in zijn leven al heel wat sletjes versleten, maar dit is de eerste keer, dat hij gebruikt wordt en niet andersom. Het is een nieuwe ervaring voor hem, maar hij kan er wel om lachen. Dit kon nooit wat worden. Hij als chauffeur in Nederland en deze geile, maar beeldschone vrouw hier in Zweden. Nee, laat Roald maar lekker samen met deze vrouwen samen hokken. Misschien krijgt hij die zussen wel eens zover, dat ze bij hem in bed zouden liggen. Hoe geil zou dat wel niet zijn en hij gunt het Roald van harte, dat het eens gebeurt.

Dan staat hij op en wil naar de wc toe gaan. Dan beseft hij zich, dat hij net seks heeft gehad, maar geen condoom om had. Hij besluit het haar te vragen of ze de pil slikt, maar hij weet niet eens wie nu bij hem in bed heeft gelegen. Hij loopt dan naar de wc en komt daar Ingrid tegen. Ze vraagt of hij het fijn heeft gevonden.

‘Uhh, het was wel lekker, daar niet van, maar ben je toevallig aan de pil?’

Ingrid lacht. ‘Dat was ik niet, maar Ada. Ik heb alleen gehoord, dat jullie seks hadden.’

Bert bloost. Dit had hij niet bedoeld.

Ingrid ziet het en zegt: ‘Maak je maar geen zorgen, Bert. We zijn wat seks betreft niet zo flauw, maar dat zal je wel al gehoord hebben. En wat Ada betreft, ik denk niet dat ze zwanger van je zal worden, geloof mij nu maar.’

Ze loopt dan weg en wiegt haar heupen flink op en neer. Bert krijgt er meteen weer een stijve van en denkt: ‘Wat een familie is dit, zeg! Wow, Roald! Ik hoop dat je een goede conditie hebt, want ik denk echt niet, dat ze je met rust zullen laten!’

Ingrid giechelt op haar beurt, als ze haar slaapkamer in loopt. Ze weet heus wel, dat ze met haar manier van lopen hem weer opgewonden heeft. Ze had eigenlijk ook wel zin gehad om met hem het bed in te duiken, maar ze wil zich bewaren voor Roald. Nu ze Ester zo heeft horen klaarkomen, wil ze toch eindelijk ook wel eens weten, hoe goed hij werkelijk is. En aan de geluiden te horen, is hij ook erg goed.