Het Kan Raar Lopen

Het kan raar lopen.

Zo zit je lekker aan de drank bij je beste vrienden met wat van hun vrienden, en zo zit je op het balkon met enkel nog de mannen en word je min of meer verteld dat het misschien wel een goed idee is als ik mijn vriendin met ze deel. Het kan raar lopen.

-

Ik had nu ruim drie jaar verkering. Manon was de liefde van me leven. Al jaren. En nu nog. Maar nu was ze ook van mij. Ik had haar zo’n twaalf jaar geleden leren kennen als een mooi en verlegen meisje wat m’n hart had gestolen en die niet meer wilde terug geven. Het was jammer dat ik niet ook haar hart gestolen had toen die tijd. Maar goed, uiteindelijk was het met toch gelukt. Ik ben nu tweeëndertig en zij negentwintig. We woonden al samen, maar waren niet getrouwd. Dat hoefde van mij nooit zo. We hadden een klein maar lux appartementje. Ik werkte als recruiter voor een groot bedrijf in de stad, en zij was lerares op de basisschool hier op het dorp. We gingen goed. We hadden plezier in alles wat we deden en hielden van elkaar. We hadden nog nooit ruzie gehad, en dat zouden we ook nooit krijgen. Niet als het aan ons lag. Maar het zou ook niet aan ons gaan liggen.

-

Manon had een goeie vriendin. Haar beste vriendin, misschien wel. Haar naam is Carmella. Een Spaanse. Net zo oud als Manon, en getrouwd met een man genaamd: Julio. Ook een Spanjaard. Als koppels konden we het ontzettend goed met elkaar vinden en hebben we elkaar ook al meerdere keren uit de brand geholpen. Wel getrouwd, maar geen kinderen. Ze werkten allebei op het consulaat van Spanje. Carmella was overigens wel een Nederlandse, maar bezat Spaanse invloeden die nog sterk de boventoon voerden. Julio was echt een Spanjaard. Hij was een stuk ouder. Al wat verder in de veertig. Een stuk ouder vergelijken met zijn mooie jonge vrouw. Ja, Carmella was een stuk. Manon ook hoor, ik kwam dan ook niets te kort. Maar ik vroeg me wel eens af hoe zo’n jonge meid voor zo’n oude man was gevallen. Niet dat Julio niet aardig was. En voor menig vrouw zou hij vast aantrekkelijk zijn. Ik had daar ook niet zo’n kijk op. We trokken heel veel met elkaar op. En daarnaast Manon en Carmella nog vaker met elkaar dan wij als stel. Ik zag Carmella ook vaker dan Julio, en zo zou hij ook Manon meer zien dan mij. Zo ging dat. Logisch ook. We kenden elkaar net zo lang als dat ik en Manon een relatie hadden. Carmella had daar zelfs een vinger in de pap gehad. En daar was ik haar nog steeds dankbaar voor. De tijden van ver voor onze relatie waren lastig en vervelend. Maar die tijden waren ook al lang geleden, en na jaren geleden te hebben aan een bloedend hart, waren we toch samen gekomen. En Carmella had de juiste pleister gevonden in de vorm van Manon. En dat was dus tegelijkertijd de basis voor onze vriendschap met het andere stel. Maar toch leer je nog steeds het een en ander van elkaar kennen wat je nog niet wist. Veelal kleine en onbelangrijke dingen. Maar soms ook iets wat er dan wel toe doet, en wat zowaar alles op het spel kon zetten.

-

Het was in een korte periode waarin het een klein beetje begon te morren tussen mij en Manon. Nog altijd geen ruzie. Maar ze trok nog meer met Carmella op. Iets te veel voor mijn doen, en ik begon haar dan ook te missen. Dat kon ik echter niet zomaar vertellen en in plaats daarvan vroeg ik dan wat horkerig of ze ook nog wel eens aan mij dacht. Dat kwam dan uit het niets natuurlijk, en zowaar hadden we bijna ruzie. ,,Je snapt het toch niet.’’ Had ze toen alleen kwaad gezegd. En toen begon ik het niet te snappen.

-

Regelmatig hadden we avondjes dat we met Carmella en Julio op stap gingen. Uit eten of naar de film. Vaak zaten we ook bij hun thuis of waren ze ook wel eens hier bij ons op bezoek. Wij gingen altijd liever naar hun toe. Ook zij woonden in een appartementje, maar dan wel een aantal klassen hoger. Een heel mooi en groot appartement. En we hadden het dan altijd goed naar ons zin. Carmella was een hele lieve en open meid. Aanwezig, maar nooit vervelend. Zeer zorgzaam ook. De perfecte gastvrouw. Julio was wat meer een mysterie. Voor mij dan. Manon vond hem geweldig. Hij was grappig en ook charmant. Dat laatste dan alleen bij haar. Soms wat vervelend, maar ik snapte het wel. Ik moest ook altijd wat lieflijker lachen als Carmella iets tegen mij zei of aan me vroeg. Zo gaat dat nu eenmaal. Het zware accent van Julio in combinatie met het zwarte krullige haar en de dikke net zo zwarte baard, maakte hem in mijn ogen ook echt een typische mediterraan. Als stel waren ze ook erg hartelijk. Gewoon fijn gezelschap. En Carmella was echt zo ontzettend mooi. Haar zie je meteen zwoel de flamengo dansen, op het moment dat ze voor het eerst je zichtveld betreed.

-

Het was op een avond dat we uitgenodigd werden voor een drankje. Er zouden meer vrienden komen. Wij hadden ook meer vrienden. Vrienden die ook bevriend waren met Julio en Carmella. Maar deze vrienden waren hun vrienden. Vrienden die wij nog niet kenden. Vrienden van het consulaat. En zo werden we binnengelaten door Carmella, die wat nerveus leek, en ontmoetten we daar Petr en Eva uit Tsjechië en Mike en Dani uit de VS. Heel internationaal. Ik en Manon waren ook vrij nerveus. Ik hield niet van nieuwe mensen ontmoeten. Manon normaal gesproken wel, maar nu was ze toch vrij nerveus. Ook hier waren het vooral de mannen die nog met een dik accent praatten. We gingen zitten en ik voelde me meteen door iedereen bekeken worden. Carmella en Julio zaten tegenover ons. Carmella had ons net wat te drinken gegeven en begon wat meer over ons te vertellen. En zo raakten we langzaam aan de praat. Ook deze stellen waren heel hartelijk een vriendelijk. Dat viel me meteen op. Mijn zenuwen waren dan ook snel weg. Manon bleef een beetje achter. Dat vond ik dan wel aandoenlijk. Op die verlegenheid was ik ooit smoorverliefd geworden. We hadden ons netjes aangekleed en ik merkte dat Manon een verpletterende indruk had gemaakt op de anderen. Misschien voelde zij zich wel iets te bekeken.

-

Petr was een zakenman die zorgden voor de ondersteuning in de handelsrelaties tussen Nederland en Tsjechië. Een vrij forse man. Ook wel een stukje ouder. Tegen de veertig aan, gok ik. En Eva was zijn vrouw. Zij waren getrouwd ook. En ook Eva was een stukje jonger dan dat hij was. Ongeveer net zo oud als Manon en Carmella, denk ik. Ik weet het ook echt niet. Maar ze leken even oud. Het was gewoon toeval, denk ik. Maar zij was zijn assistent. Zo simpel kon het zijn. En aan de andere kant Mike en Dani. Oh ja, die Eva overigens… was echt superknap. Ze had wat weg van Manon, maar dan donkerder haar en iets kleiner. Ander gezichtje wel natuurlijk, maar goed. Mike en Dani… Ja, die Dani was ook een knappe vrouw. Of meid… jonger dus. Er was toch een soort patroon. Mike was misschien van mijn leeftijd, misschien iets ouder. Hij had een kleurtje. Niet zwart en niet wit. Hij was kaal en ook goed gebouwd. Hij deed me een beetje denken aan ‘The Rock’, alleen dan minder opgeblazen. Ook supervriendelijk natuurlijk. We dronken wat en leerden alles en iedereen kennen. Manon bleef echter vrij stil.

-

Op een gegeven moment gebaarde Carmella naar Manon dat ze naar de keuken moest komen. Ik ging even naar het toilet en toen ik terugkwam, zaten de heren buiten op het balkon, wat vrij ruim was, en stonden de twee bekenden nog in de keuken, terwijl de andere twee dames naast elkaar op de bank waren gaan zitten en aan de praat raakten. ,,Gaat het wel?’’ Vroeg ik Manon toen, die wat bezorgd keek en niet helemaal lekker leek. ,,Oh, ja hoor.’’ Zei ze dan lief en lachte dan net zo lief naar mij. ,,Julio wilde je nog spreken.’’ Knipoogde Carmella toen. ,,Ik let wel even op haar. Niet te laat maken, lijkt me verstandig.’’ Zei ze ons dan, en dat was goed. Zo was Carmella.

-

Na een hartelijk ontvangst, hoorde ik al snel alles wat ik helemaal niet wilde horen. ,,Het is liefde.’’ Zei Julio dan. Met passie. En met dat accent. Ik geloofde hem nog bijna. Maar ik werd eigenlijk gewoon knettergek. ,,Ja, maar… wat… Je kan toch niet zomaar dit vragen? Of doen?!’’ Reageerde ik dan fel. De gemoedelijke sfeer was compleet omgeslagen. Bij mij dan. Niet bij hun. Ik keek naar binnen en zag dat er nu drie dames bezig waren met Manon op te vrolijken. Dit kon niet waar zijn. Was ze hierom zo nerveus? Was ze hierom zo vaak van huis de laatste tijd? Ze zou toch niet al… fuck, ik werd misselijk van het idee alleen al. ,,De eerste keer is spannend, maar het is het mooiste wat je je partner kan geven.’’ Voegde Mike er dan nog aan toe. ,,Nee, fuck jullie.’’ Reageerde ik dan boos. ,,Ik geef jullie dan wat moois. Mijn vriendin. Mijn!’’ En ik werd feller. Julio legde zijn hand op de mijne, en probeerde me te kalmeren. En dat lukte hem nog ook. Ik vertrouwde hem wel. Ook nu nog. ,,Je moet het anders zien.’’ Zei hij dan. Maar zijn woorden konden nog niet doordringen. ,,Als dit waar is. Als jullie seks met haar willen, omdat jullie vinden dat ik dat moet toestaan als haar vriend omdat ik dan van haar hou. En Als zij dit wil… Wil zei dit überhaupt?? Hoe komen jullie hier zo bij?’’ Midden in m’n reden, begon ik het ergste al te vrezen. Maar Julio trok me naar hem toe. ,,Maak je nou niet zo veel zorgen man.’’ Zei hij me dan en lachte er gul bij. Ik snoof hevig de lucht door m’n neus heen. Ik was zo kwaad. Dit was zo onwerkelijk. ,,Ik ga toch ook niet zeggen van… Yo! Laat Carmella mij eens pijpen!’’ Zei ik hem toen hard, en hij lachte nu nog guller. ,,Jij wilt gepijpt worden door Carmella?’’ Vroeg hij me dan daarop, rustig als dat iemand maar kon wezen. Ik wreef met m’n hand over m’n voorhoofd. Waarom zat ik hier eigenlijk nog? ,,Snap ik wel. Dat doet ze ook heel goed.’’ Lachte Mike dan en klopte zijn vriend op zijn schouder, die er ook nog steeds om kon lachen. Okay, voor de duidelijkheid, nog even. Zij hadden mij zojuist verteld, of eigenlijk alleen Julio, dat hij en Carmella swingers waren. Ik vind het een naar woord, maar zo noemde hij het wel. En dit waren vrienden waar ze dat wel eens mee deden. Waarom ze nu op dit moment met z’n drieën bekend maakten dat ze mijn vriendin wel zagen zitten, wist ik echt niet. De enige reden waarom ik ze nog niet over balkon had gegooid, was dat ik in Julio en Carmella echte vrienden zag. Maar dat zou zo maar kunnen veranderen. Ik had ook het idee dat Manon dus al op de hoogte was. Of het allemaal al in gang was gezet en ik er niets meer aan kon veranderen. Dat als ik nu zou weglopen, ik dat alleen zou doen. Ik zweeg dan ook.

-

Ze kwam me halen. Manon. Ze riep me. Ik keek om, net als de rest, maar ze had alleen oog voor mij. ,,Kom, weg gaan.’’ Zei ze toen lieflijk, en ik smolt alweer. God, wat was ik blij dat ze me kwam weghalen hier met die simpele woorden die mij zo goed uitkwamen. Misschien was ze toch niet helemaal op de hoogte, en was dit niet iets wat al in gang gezet was. Ik stond dan ook snel op, zij pakte mijn hand en ik liep weg zonder gedag te zeggen. Carmella knikte ik nog wel gedag, en zag ook haar nu wat bezorgd kijken. Ik trilde helemaal. Van woede en van angst. Ik was zo bang dat te verliezen waar ik zo hard om gevochten had.

-

Ik zweeg in de auto. Zij ook. Ze keek me wel steeds aan. Bezorgd. Ik kon daar niet goed tegen. Ik stapte de auto uit, en wachtte niet op haar. Ze bleef even zitten. In de lift wachtte ik wel, en alleen en klein als ze dan kon zijn, kwam ze dan zielig aangelopen en voelde ik me nu alweer rot. Pas toen we binnen waren, trok ik m’n mond open.

-

Ik lachte er nog bij, maar niet oprecht. ,,Wat was dat?’’ Vroeg ik haar dan alleen. ,,Ik denk dat je op de hoogte was en dat je daarom zo nerveus was?’’ Vroeg ik haar dan, rustig. Ze knikte. ,,Ja, ik wist het wel. Maar niet dat ze dit zo zouden doen.’’ Zei ze me dan lief. Haar grote groene ogen keken me troosteloos aan en ik opende m’n armen en zij stapte daarin. Ik kneedde haar tegen me aan en stelde haar gerust. ,,Praat alsjeblieft tegen me. Als je wat dwars zit, moet je dat gewoon kunnen zeggen. Wat dan ook.’’ Begon ik dan tegen haar te fluisteren, wetende dat ze zomaar iets op zou kunnen biechten wat ik niet wilde horen. Want daar neigden mijn gedachten nog wel naar. ,,Vroeger konden we uren praten. Toen we elkaar leerden kennen. Maar ook toen we verkering kregen. Wat is er veranderd?’’ Vroeg ik haar dan zachtjes en hield haar kort op afstand en keek haar dan gemoedelijk aan. Ik wilde haar gewoon niet kwijt. Als ze ergens niet tegen kon, is het dat als ik boos word. En zeker als het met haar te maken heeft. Ik paste wel op.

-

Maar ze hield alleen haar schouders op. ,,Het ligt niet aan jou.’’ Zei ze toen zacht. Ze keek me daarbij niet aan. Ik zakte meteen al door de grond. ,,Wees alsjeblieft eerlijk als je me gaat dumpen nu.’’ Putte ik dan al moedeloos uit haar eerste woorden. Toen keek ze me wel aan. Haar vale ogen doordrongen me. ,,Nee! Ik ga je niet dumpen. Waarom denk je dat?’’ Vroeg ze me dan fel. Ik schrok er bijna van. ,,Je wilt toch met Julio en z’n vrienden?’’ Vroeg ik haar toen bezorgd en alle behalve gerustgesteld nog. ,,Wat?! Waarom zou ik dat willen?’’ Vroeg ze me toen snel, en ik snapte er nu echt niets meer van. ,,Dat wilden ze…’’ Stelde ik toen zachtjes. Ze schudde meteen haar hoofd in ongeloof. ,,Wat denk je wel niet van me? Dat ik zo’n hoertje ben die dat zomaar doet? Nee, gelukkig kennen we elkaar al zo lang zeg…’’ Bracht ze dan in, en dat kwam wel even aan. ,,Nee, dat dacht ik niet. Maar dat deden ze me wel bijna geloven.’’ Gaf ik dan als excuus. Ze zuchtte en keek me zelfs even boos aan. ,,Ze had echt gelijk. Dit snap je echt niet. Ook hun wilden niet zomaar met mij naar bed hoor.’’ Zei ze dan maar. ,,Maar dat wist je dus wel? Dat ze dat wilden?’’ ,,Ja…’’ Zuchtte ze dan geërgerd. Nu had ik het dus gedaan blijkbaar. ,,En dat vind je niet erg?’’ ,,Ja, natuurlijk wel.’’ En ze zuchtte nog een keer, maar nu wat moedelozer. ,,Nou, nee, ik snap er geen reet van. Maar leg het me alsjeblieft uit.’’ Smeekte ik haar dan bijna. Ze pakte m’n hand nadat ze eerst even over haar gezicht gewreven had. Ik ergerde haar. En dat voelde echt verschrikkelijk. ,,Kom.’’ Zei ze dan zachtjes, en ze lachte gelukkig heel even naar me. ,,Even zitten eerst.’’ En ze nam me mee naar de bank. Onze bank. Waar we al zoveel besproken en ondernomen hadden, maar nog nooit ruzie hadden gemaakt. Dat wilde ik zo houden ook.

-

,,Wat hebben ze je precies verteld?’’ Vroeg ze me toen rustig, en ze keek me bezorgd aan nu. Dat was goed. Dat deed ze namelijk negen van de tien keer. Of dat dat echt goed, is een tweede vraag, maar niet nu. ,,Nou, dat ze het met anderen doen. Met die anderen van vanavond.’’ Morde ik dan wat onverschillig. Ik vond het nog altijd niet fijn om er over te praten. ,,En dat ze jou wilden.’’ Zuchtte ik dan nog een keertje. Had het al zo vaak gezegd of gedacht. Het deed me nog steeds pijn. Het idee alleen al. Manon gniffelde er even om. ,,Zo leuk vind ik dat echt niet.’’ Benadrukte ik dan nog even. ,,Nee, dat niet nee.’’ En ze kwam dichterbij zitten en pakte m’n hand weer. ,,Carmella is bi.’’ Zei ze me toen. ,,Dat wist ik al. Al sinds ik haar leerde kennen.’’ Zei ze me verrassend. Toen veranderde het een beetje. Als ik dan toch zo oppervlakkig mag zijn, als iedere andere man, kan ik gelijk wel stellen dat ik er geen probleem mee zou hebben om mijn Manon te delen met deze Carmella… Maar daar ging het niet om. ,,Hebben jullie…?’’ ,,Nee!’’ En ze stompte me op m’n arm. De manier waarop ik het vroeg was dan ook wat dubieus. ,,Viezerik.’’ Noemde ze me dan nog. Manon was niet echt bi dus. Beter ook. Meer voor mij. Maar wel voor mij alleen dan.

-

,,Maar ze hebben wel eens een triootje gedaan.’’ Vertelde ze me toen, met enige enthousiasme. ,,En ze verteld me bijna altijd wel over dat soort afspraakjes. In detail, vaak ook.’’ Lachte ze dan voorzichtig door. ,,Ik vind dat ook leuk om te horen. Spannend. Zo gedurfd.’’ Stelde ze dan. Manon was altijd wel iemand die het liefst een rebel zou willen zijn, maar echt nooit ook maar iets deed wat daar naartoe zou leiden. Dat vond ik fijn aan haar. Maar wel in deze volgorde. ,,Maar Julio stelde toen een keer voor om een stapje verder te gaan. Met een man erbij. Was zijn fantasie, of zo.’’ Vertelde ze dan zomaar luchtig. ,,En toen deed ze het dus met twee mannen.’’ De manier waarop het me verteld werd en de beelden die ik er meteen bij verzon, zorgden ervoor dat ik wel wat opgewonden raakte. Zo’n mooie jonge vrouw als Carmella, die het met twee heren doet. Ja, dit is wel geil. Hypocriet? Nee, dat denk ik niet. Ik had geen liefdesrelatie met Carmella. En wel met Manon. En dat was een belangrijk verschil. ,,Ze leerden mensen kennen… en best veel mensen doen dat… dus toen vroeg ik er een keer naar, en werd mij gevraagd of ik voor zoiets open zou staan. Of wij daarvoor open zouden staan?’’ En ze keek me weer wat meer ingetogen aan nu. ,,Om seks met hun te hebben?’’ Vroeg ik dan met grote ogen en dom als ik kon wezen. ,,Nee, je snapt het niet. Niet met hun perse, maar gewoon. Hoe wij daar over denken, en zo.’’ Maar echt duidelijkheid schiep ze hier niet.

-

,,Okay, luister…’’ Begon ik dan. ,,Ik ben gek op die twee. Ze zijn onze beste vrienden. En dat wil ik zo houden. Wat ze doen, moeten ze zelf bepalen. Maar Julio had het wel over seks met jou.’’ Stelde ik dan, duidelijk als ik maar kon wezen. Ze lachte er godverdomme om. Ik voelde me wit wegtrekken, toen ze ook nog even dromerig wegkeek. ,,Alsjeblieft niet.’’ Fluisterde ik haar dan toe. Ze keek me gelijk strak aan. ,,Jasper, ik hou van je. Echt! Ik zou nooit iets doen om je te kwetsen. Zeker niet zoiets. En zeker niet na alles.’’ Zei ze me toen overtuigend. Al had ik wel nog wat twijfels. ,,Jij ziet toch ook wel eens een vrouw lopen, dat je denkt, zo die is knap. En dan verzin je toch ook wel eens iets?’’ Vroeg ze me toen. Ik antwoordde niet echt. ,,Carmella is toch ook knap?’’ Vroeg ze me daarna wat specifieker. ,,Ja, okay, maar dan nog. Vreemdgaan kan echt niet, zeker niet alleen omdat iemand knap is, toch?’’ Vroeg ik haar dan, en had toegegeven me wel aangetrokken te voelen tot Carmella. ,,Nee, klopt dat kan dus echt niet.’’ Zei ze dan eerst. ,,Maar twee dingen. Het is geen vreemdgaan. Want ze doen het samen. Ze zijn altijd samen. En ze doen het niet met vreemden. Het is niet dat het zo maar ‘lukraak mooie mensen uitkiezen’ is en dat ze dan maar seks gaan hebben. Het is gecompliceerder dan dat.’’ Probeerde ze me nu uit te leggen. Ik kreeg ondertussen steeds meer het idee dat dit dus wel iets was wat ze wilde.

-

,,Maar had je me niet kunnen waarschuwen? Me hier van te voren over kunnen vertellen? Drie van die gasten…’’ Pufte ik dan. Ze gniffelde er om. ,,Ik wist ook niet dat er meer zouden zijn. Ik ken die mensen ook niet. En echt, het idee alleen al, om m’n lichaam dan zomaar op te geven aan hun, nee, dankje.’’ En ze probeerde me gerust te stellen, maar dat lukte zo echt niet. Met dat ze het zei, zag ik het weer voor me. Mijn lieve onschuldige Manon, met drie van die gasten. Onschuldig was ze niet, want wij konden er ook wat van, maar die gedachte maakte het nu alleen maar erger. Elk gaatje gevuld… En toen stond ik snel op. ,,Wat is er?’’ Vroeg ze me vluchtig, toen ik naar de keuken toe liep. De stijve die ik had gekregen door Carmella in gedachten, had doorgezet, en toen ik zojuist over Manon dacht met drie… piemels… werd ik nog harder. En dat voelde zo slecht. Ik werd er weer misselijk van. Ik kon het haar niet zeggen, dat ik hier nu opeens dubbele gevoelens aan overhield. Het was toen de heren het er voor het eerst over hadden al, dat ik niet helemaal zeker wist wat ik er van moest denken. Maar die gedachtes had ik altijd nog weg kunnen duwen. En nu raakte ik zelfs opgewonden van het idee. Ik haatte dit. Maar hoelang kan je jezelf voor de gek houden? Ik nu bijna vijf kantjes…

-

Ik zei haar dat ik naar bed ging. Dat ik me niet lekker voelde en dat ik het er nu niet meer over wilde hebben. Ik bood haar m’n excuses aan voor m’n gedrag en voor de avond. Dat deed ik nu eenmaal gewoon om overal van af te komen. In bed kroop ze niet veel later tegen me aan. Ik had haar nog horen bellen. Niet de woorden, alleen de tonen. Ik kon niet slapen. De beelden spookten door m’n hoofd. En als ik het goed begreep, zou ik er dus bij zijn, mochten die gasten hun zin krijgen. Dan wordt mijn vriendin in al haar lekkere plekjes genomen en sta ik gewoon toe te kijken?! Nee, ik vatte het echt totaal niet. Ik werd er kwaad om. En geil. Ik verbaasde mezelf. Ik kon er helemaal niets mee. Ik wilde er ook niets mee. Manon, Carmella… of die andere meiden… zo mooi en zo jong nog. Wat dreef hun? Manon nog niets gelukkig. Ik snapte wel wat die heren dreef, maar hoe kon je dat nou goed vinden als vrouw of vriendin van? Of als vriend van? Zou Julio toekijken als die andere twee zijn mooie vrienden lekker zouden nemen??? Maar Manon had het dan ook over dat hij gewoon mee zou doen. Zouden ze dan mijn mooie vriendin met mij te grazen willen nemen?? Ik werd echt helemaal gek. Ik stelde het me maar voor, en ik werd er alleen maar meer opgewonden van, zonder dat ik er ook echt zin in kreeg. In tegenstelling juist. De gedachte dat ze mij zou pijpen, terwijl de rest om de beurt bij haar naar binnen zou gaan, liet me walgen. Ik haatte mezelf dan daar. Maar waarom werd ik er dan zo hard van?

-

Manon was dus tegen me aangekropen. Zij wilde nog niet slapen. Het was dan ook nog niet goed. Ik lag op m’n buik met m’n gezicht de andere kant op. Ik voelde haar lieve hand zachtjes over m’n rug wrijven en ze kuste me in m’n nek en op m’n schouder. ,,Schatje?’’ vroeg ze me dan lief. Ik sliep niet, dat wist zij ook wel. Manon kende me door en door. Zuchtend draaide ik me om, en deed ik het lampje aan mijn kant aan. Ik toonde haar m’n harde geslacht. ,,Ik dacht aan alles wat zou kunnen, en toen kreeg ik dit. Ik haat mezelf hier om.’’ Zei ik haar dan droog. Ze lachte er even om en liet me de deken weer vallen. Ze kuste me op de wang. ,,Het is niet wat je denkt. Het gaat niet gebeuren als we hier niet klaar voor zijn. En volgens Carmella is dat ook echt nog lang niet. Het is schattig.’’ Legde ze me dan eerst uit en gniffelend sloot ze af. ,,Dus tot die tijd…’’ En ik voelde haar hand over m’n buik glijden en ze pakte niet veel later beet, dat was ze al zo vaak had beetgepakt. We hadden nooit slechte seks gehad. Daar was ik echt van overtuigd. Ik was zo zot op haar, dat ik in het begin zelfs te veel m’n best deed. Ik bleef haar maar beffen om klaar te krijgen, en het was zijzelf, die me toen zij, ook eens aan mij te denken. Daarna is het alleen maar beter geworden. We kenden elkaar op ieder plekje en we bedreven altijd de liefde. Ook nu, nu ze me alleen even aftrok, had het iets lieflijks. Iets moois. Ik durfde wel te stellen dat onze seks echt heel mooi was. we waren gemaakt voor elkaar, en ook onze lichamen waren op elkaar afgesteld. Ze wist precies wanneer ik ging komen en hoe ze dat kon uitstellen, als het te vroeg zou zijn. Ze kon me als geen ander teasen en me een uur lang pijpen, puur voor mijn genot. Net als dat ze als geen ander vlug m’n stijve kon laten verdwijnen door een vlugge handbeweging. Zoals ik haar ook snel kon laten komen, als ik dat wou. Als ze daar aan toe was. Ik gaf haar altijd alles wat ze wilde, en zij mij ook. En als dit iets was wat ze zou willen, moest ik het haar dan ook geven? Bedoelden ze dat met dat het liefde was? Ik kwam nu ook niet snel klaar. Te druk in m’n hoofd. Ook dat had ze wel door.

-

Met lieve kusjes bewogen haar lippen over m’n gezicht heen. Over m’n wang en naar m’n oor toe. ,,Ik heb er wel eens over gedacht.’’ Fluisterde ze dan zwoel. Gevaarlijk zwoel. ,,Dat Carmella je pijpt en dat ik dan toekijk.’’ Fluisterde ze dan door, en m’n kloppende gevaarte spon zich eventjes aan. M’n mond ging gelijk openstaan, en ik hoorde haar zachtjes gniffelen. Ze wist altijd wel wat te verzinnen. ,,Jij ook?’’ Vroeg ze me dan. Ik keek haar daarna aan, en ze bleef me aftrekken terwijl ze bijna ondeugend op een antwoord wachtte. ,,Niet?’’ Vroeg ze me dan, toen ik stil bleef. ,,Zij wel…’’ Meende ze dan en m’n ogen werden nog iets groter. Ze trok zo lekker door, en dit mooie meisje met haar uitdagende gezichtje had het toch weer voor elkaar gekregen. Heel wild begon mijn lichaam te schokken. Ik was dan ook al een lange tijd opgewonden. Het voorspel was al begonnen toen ik die kamer binnenliep en ik daar met vier mooie vrouwen zat. Dan vergat ik die heren maar even. Ik kwam heerlijk klaar. Opgelucht bijna. In mijn hoofd vlogen nog beelden voorbij van allerlei opzetjes, die hadden kunnen leiden tot deze climax. Manon en Carmella inderdaad. Of Alleen Manon, terwijl een Julio… Nee, ik vond dat toch nog kut om te denken, en kwam dan ook weer helemaal overeind. M’n lichaam zweette van top tot teen, en ze kon me weer even bezorgd aankijken. Ik voelde me koortsachtig. Gewoon door de opwinding en de verwarrende gevoelens. ,,Liefje, wat is er toch?’’ Vroeg ze me toen bezorgd. En toen gaf ik het ook aan haar toe. Ze lachte er heel lief om. Een glimlachje. ,,Maak je nou niet zo druk.’’ Was haar reactie. Nadat ik zei dat ik dacht dat het misschien wel spannend was om haar te delen… we gingen slapen. Zij dan. Ik niet. Ik dacht continu aan m’n woorden en dat ik dat echt niet had moeten zeggen. Dadelijk zette ik het zelf nog in gang.

-

Die nacht had ze me nog betrapt. Ik was nog wakker. ,,Maak je nou niet zo druk.’’ Had ze dan slaperig gefluisterd, en voordat ik het wist, verdween ze onder de dekens. Het oude zaad deerde haar niet, en ondanks dat het midden in de nacht was, wist ze m’n stijve moeiteloos te vinden en te bevredigen. Ik was nooit zacht geworden. Ik had ook geen moment meer aan iets anders gedacht. En dat zij me nu zo beloonde, voor m’n gevoel, droeg er ook niet echt aan bij. Ten minste, dat is maar hoe je het bekijkt. Als ik deze weg niet zou willen inslaan, droeg ze er niet aan bij. Maar wat als Manon dit toch wel wilde, en mij zo probeerde te sturen door me twee keer te laten komen terwijl ik dit soort gedachten heb. De eerste keer wist ze het nog niet natuurlijk. Niet echt dan. Ik hoorde haar slikken, en ze kwam weer naast me liggen. Ze gaf me een kus op de wang, en terwijl mijn benen nog aan het na trekken waren, wenste ze me meer welterusten. Ik had zo’n geluk met haar. En dat was het dan ook. Ik was gewoon bang haar kwijt te raken. Bang dat ze een ander beter vond of leuker, en daar dan op zo’n manier achter zou komen. Ik dacht er dan ook niet meer aan. Ik probeerde dat dan. lukte wel aardig. Sliep zelfs. Om die morgen lekker wakker gepijpt te worden. Ze wond er geen doekjes om. Alleen haar handen en tong. Ze deed wel haar best en zei me ook nu weer hoe veel ze van me hield en dat ik de enige was voor haar. ,,Al moet ik je de hele dag door pijpen? Ik heb het voor je over. Dat en meer.’’ Wist ze dan nog lief over te brengen. En nu geloofde ik haar wel. Al had ze het niet zo hoeven te doen. De indruk werd ook nu weer gewekt dat ze veel met seks bezig was. Zeker als ze zo geil bleek te zijn om mij drie keer klaar te krijgen in nog geen twaalf uur tijd.

-

Het bedaarde tot het moment dat Manon me zei dat het stel weer met ons wilde afspreken. Ik heb de twee niet meer gezien of gesproken sinds die avond. Manon wel. Vooral met Carmella dan, maar volgens mij ook wel met Julio erbij. ,,Je moet me vertrouwen.’’ Zei ze me dan, toen ik daar wat moeilijk over deed. Ik vertrouwde haar wel, maar hun gewoon niet. Dat zei ik maar niet. Nu deed ik ook wat moeilijk en sprak liever niet meer af. Nog niet dan. Dat zei ik Manon wel. En toen belde Carmella mij op. Via Manon wel, maar toch. Ze legde me het een en ander uit. Dat ze een inschattingsfout hadden gemaakt, omdat ze dachten dat wij er wel voor open stonden. En nu dat niet zo bleek te zijn, wilden ze niets liever dan gewoon weer vrienden zijn. Ondertussen wist ze natuurlijk niet, dat we er misschien wel voor open stonden. Mochten ze ook niet weten. Dat ging ook echt niet gebeuren. Manon had ik daar ook van overtuigd, en eerlijk gezegd ging ik het heel goed tussen mij en m’n mooie vriendin. Ze had er ook een tijdje mee rondgelopen en nu we het erover hebben gehad, ging het gewoon weer lekker.

-

Maar Carmella overtuigde me, en zo zaten we die week nog bij hun aan de koffie op een warme zaterdagochtend. Daar vroeg Julio mij op een gegeven moment weer het balkon op, waar hij deze keer zowaar oprecht zijn excuses aanbood. Ik wuifde het weg, en alles was vergeven. We zaten daar vervolgens nog een uur. Samen. Ik had hem toch het een en ander gevraagd uit nieuwsgierigheid. Hoe en wat, en waarom. Ik snapte niet alles, wat hij me vertelde, mede door zijn zware accent en gebruik van ongebruikelijke woorden, maar het was goed. ,,Mocht je van gedachten veranderen, is het niet te laat?’’ Zei hij me wel, voordat we weer terug naar de meiden gingen. Ik lachte er nu om. Was ook niet helemaal de bedoeling. Dadelijk gaf ik nog het verkeerde idee mee. Al wist ik niet precies welk idee ik mee wilde geven.

-

Toen we terugreden, zei ik Manon dat ik en Julio het een en ander hadden uitgepraat en dat ik er wat meer begrip voor kon tonen. Dat ik ze nog steeds zag als de goeie vrienden die ze al die tijd al waren. En echt, ik vind dat wat mensen doen in hun privéleven en met wie, niet mijn zaken zijn. Dat kon ik echt wel los zien. Echter vertelde Manon mij dat zij het hier ook over heeft gehad met Carmella, diezelfde tijd. ,,Ze gaan wel eens naar een soort club. Heel exclusief. En als we interesse hadden, mochten we een keer mee als gasten.’’ Stelde ze voorzichtig, waar iedereen makkelijk uit zou kunnen halen dat Manon misschien nog steeds wel die interesse had. Zorgelijk.

-

Maar niet zo zorgelijk, toen we een tijd later op de achterbank zaten van de mooie dure bolide en Julio ons en Carmella naar die club toe reed. We hadden het er nog eens goed over gehad. We wilden het wel eens zien. Gewoon een beetje aftasten. Dagelijks dacht ik er aan, en Manon ook. Ik schaamde me er dan ook steeds minder om, en zei haar er wel wat meer voor open te staan, als dat ook voor haar gold. We moesten het samen doen. Dat was blijkbaar een regel. Of in ieder geval een regel van Carmella en Julio. Hij had me alles verteld over hun regels. Zo waren ze er altijd bij, ongeacht de samenstelling van het vreugdeclubje wat dan z’n gang ging. Heel raar om dat zo te horen, maar het had ook wel iets moedigs. Alles voor elkaar over hebben. Maar daarnaast zei hij me dat hij er ook echt van genoot als hij zag dat Carmella het naar haar zin had. Ook al was het met een ander dus. Dat kon ik me nog nauwelijks voorstellen.

-

We moesten ons heel netjes kleden. Ik dacht echt dat we naar zo’n parenclub zouden gaan. Viezigheid overal. Maar dat was het dus echt niet. Midden in de stad in een wat ouder pand, traden wij binnen. Ik moest zelfs een pak aan. En Julio ook. Stond hem beter… De dames hadden elk een mooi jurkje aan en het was alsof we naar een gala gingen. Dat was leuk. Maar ik was zo nerveus. Ik wist ook echt niet wat ik aan zou treffen. En dat gold ook voor Manon. Ze kneep zowat m’n hand fijn toen we naar binnen liepen achter het andere stel aan, wat een bewijsje moest laten zien om binnen te komen. Wij waren de plus-een van elk. Het was zwaar beveiligd. Binnen erg donker, en toen stonden we opeens in een grote zaal. Een bar en mensen waren aan het eten. Er was life muziek. Het was wel vrij donker nog steeds, maar alles had weg van een groot feestje wat aan de gang was. Het was druk ook. Erg druk. Stellen en mannen en vrouwen alleen. Aan de bar kletsend met een drankje, of aan een tafeltje te dineren. Het was erg warm, maar we waren hier ook niet op gekleed verder. Maar er heerste een heuse dresscode. En daar zaten we dan. Aan een tafeltje. Julio had een fles wijn besteld en vier glazen. Alsof we gewoon lekker uit gingen.

-

We keken onze ogen uit. Het was zeer exclusief, en zonder Julio en Carmella zouden we zeker niet binnen zijn gekomen. Elke man was knap. En elke vrouw was lekker. Heel vreemd om hier zo tussen te lopen. Manon paste hier wel tussen. Maar ik niet. Al zou zij daar precies andersom over denken. Iedereen had het gezellig en regelmatig werden Julio of Carmella begroet door bekenden. Ik zag ook Petr en Eva in de verte, maar die gingen een deur door aan de andere kant van de zaal. Carmella zag dat ik dat zag. ,,Door die deuren kom je bij de kamers. Je hebt verschillende kamers. Je kan altijd gewoon kijken. Maar je kan niet zomaar meedoen.’’ Zei ze me dan en ze gaf daar een uitdagende lach bij, alsof ze m’n interesse al geproefd had. ,,Ja, mensen ontmoeten elkaar hier, spreken hier wat af, en gaan dan daar verder. Maar meestal komt er niet zo veel van hoor. Alleen als je mensen kent, gaat het vaak goed.’’ Voegde Julio er dan aan toe. Hij had het meer tegen Manon dan tegen mij. ,,We kunnen zo wel even gaan kijken.’’ Merkte Carmella dan op. ,,Eva en Petr liepen net die kant op.’’ Zei ze dan, omdat de rest dat nog niet gezien had. Ik en Manon onderhielden bijna constant een zenuwachtig oogcontact. ,,Gaat het?’’ Vroeg ik haar, of zij mij, op regelmatige basis. We waren echt heel nerveus. Het was niet zo dat we hier even binnenkwamen om even alles wat me maar konden verzinnen, waar te maken. Verre van. Het ongemak heerste enorm, al deden onze chaperonnes er alles aan ons zo veel mogelijk op ons gemak te laten voelen.

-

,,Zullen we dan? Gewoon even kijken. Je zal zien dat het meevalt.’’ Moedigde Carmella ons dan nog aan, en ze riep iemand van het personeel, want er werkte hier gewoon bedienend personeel, om deze tafel voor ons bezet te houden. Hand in hand liepen ik en Manon dan weer belachelijk nerveus achter de twee ontspannen helden aan, en gingen we achter in de zaal een van die deurtjes door. Er was een lange donkere hal. Flikkerend licht kwam uit sommige kamers, en hier en daar wat opzwepende muziek die weerklonk. Er waren ook trappen. Carmella zei ons hier te wachten, terwijl zij op zoek ging naar het bekende stel. ,,Oh, hier al.’’ Zei ze dan opgewekt, toen ze bij de eerste deur stond. Daar stonden ook twee mannen. We liepen er op af, en het viel me meteen op dat de heren zich stonden af te trekken. Gek genoeg alles behalve ordinair. Misschien omdat ze in pak stonden, en alleen hun rits hadden losgemaakt. Manon zag het ook, en ik zag haar naar de harde geslachten kijken. Ze pakte m’n arm daarna stevig vast, en ik zag dat ze het eng vond. Ze had gelijk, en ik geloofde haar nu. Zij was niet het meisje wat zomaar als een hoertje met jan en alleman naar bed zou gaan. Een geruststelling. Maar die twee heren waren nog niet het ergste. Voor hun, en dus ook voor ons, werd er stevig geswingd op de manier waarop ik het mij vooral voorstelde. Petr met een andere vrouw, en die Eva met een andere man. Er stonden twee luxe stoelen tegenover elkaar, en zo konden de vrijende stellen in het weinige licht wat flikkerde, op de beat van opzwepende muziek elkaar zien terwijl ze hun ding deden. En dat mensen kwamen kijken, leek ze helemaal niet te deren. Het was ook allemaal zo ingericht dat de toeschouwers niet meer waren, dan enkel schimmen. Eva op haar knieën voor de man die ze aan het pijpen was. En Petr keek toe hoe zijn mooie vriendin die andere man verwende terwijl hij zelf een prachtige meid op zijn pik had zitten. Die meid keek dan met hem toe naar het andere stel. Ze hijgde en kreunde hard, en ook de man die gepijpt werd, had het goed naar zijn zin. Wat was die Eva een geile meid zo…

-

Julio kreeg het toen aan de stok met een van de twee mannen die er al stond. Die had zo de hand van Carmella gepakt en naar zijn lul gebracht. Ik had het niet gezien. Maar Julio duwde de man naar buiten en floot op zijn vingers. ,,Soms heb je nog van die paupers die er door komen.’’ Zei hij dan, en ik zag dat Carmella oprecht geschrokken was van het voorval. Begrijpelijk ook. Hij werd meteen door de bewaking afgevoerd. De andere man kon het niet geloven, dat dit nog gebeurde. Maar al die tijd bleef hij zich aftrekken op wat hij zag. De twee vrijende stellen hadden dit allemaal niet mee gekregen verder. Manon kneep in m’n hand en keek naar me op. ,,Kom je mee?’’ Vroeg ze me dan zacht, en ze trok me de gang op. ,,Het is wat.’’ Zuchtte ze dan diep, en daar kon ik alleen maar lief om lachen. ,,Hey, gaat het wel?’’ Kwam Carmella dan vragen en ze leek het voorval alweer vergeten. ,,Geil? Of…?’’ Vroeg ze ons toen op een zowaar charmante manier. Ik knikte, maar Manon schudde haar hoofd. We keken elkaar dan ook verrast aan. ,,Omdat het vreemden zijn.’’ Zeiden we toen allebei tegelijk als reden. Dat was wel toevallig. Carmella lachte er om, en keek om naar Julio die net kwam aangelopen. De twee hadden even een oogcontactje, en glimlachend werd ik toen aan de hand meegenomen door Carmella, die mij wegtrok bij Manon en me een kamertje in nam. Een leeg kamertje. Vrij klein. Er stond enkel een bank. Zo absurd.

-

Ik schrok nog en was Manon meteen kwijt. Maar Carmella begon me te zoenen en haar hand lag op m’n kruis. Ze sloot de deur achter ons, en zo waren we alleen. Geen toeschouwers. Ik werd compleet overmeesterd door de prachtige brunette, en haar zwoele blik leidde me naar de bank toe, waar ik neer plofte, en toekeek hoe ze m’n benen uit elkaar duwde met haar eigen knieën. Ze draaide zich om en boog voorover, en toonde me haar perfecte ronde billen die strak stonden in haar zwarte jurkje. Ze was elegant en zo onwijs sexy. Ik wilde overeind komen, maar ze draaide zicht toen snel om, en duwde me weer terug. ,,Het duurt maar even.’’ Zei ze me dan op een spannende toon, en ze zakte langzaam naar de grond toe. M’n mond viel open en ik was alles van vanavond alweer vergeten. Zij en ik, voor de rest was er niemand meer. Haar handen gleden over m’n dijen heen naar m’n kruis toen en ze begon meteen m’n broek los te maken. Al snel had ik m’n hand op haar hoofd en woelde ik door haar zachte lange haren heen terwijl ze mij naar een ongekend lekker orgasme pijpte. Ik hijgde en proestte van genot, en kon niet geloven dat dit zomaar gebeurde nu. Ze keek me bijna constant aan en die ondeugende ogen van haar deden me vermoeden dat ze dit misschien ook wel al heel lang wilde. Ik schokte wild klaar, en geen enkele druppel verliet haar mondje daar in die kamer. Ze klom op me en begon me wild te zoenen. Met tong en al, terwijl haar handen nu door mijn haren gingen. ,,Lekker?’’ Vroeg ze me dan zachtjes, en ik kon alleen knikken, terwijl ik nog steeds bijkwam van het moment zelf. ,,Vond ik ook.’’ Lachte ze dan uitdagend en met een brede glimlach trok ze me overeind, waar ze m’n pik weer opborg en me meenam de gang op.

-

,,Even kijken waar ze zijn hoor…’’ Merkte ze dan op, en ik besefte me opeens wat hier aan de hand was. We waren nog aan het zoeken, mijn hart bonkte heel hart en ik was echt in paniek, toen we de twee uit een kamertje zagen komen. Carmella riep gelijk haar man, en de twee onthaalden elkaar hartelijk. Manon had zijn hand vast. Of eerder andersom eigenlijk. Ze durfde me niet aan te kijken, en ik wist al genoeg. Maar ik durfde haar ook niet aan te kijken! Ik keek weg toen ze contact probeerde te maken. Het was duidelijk. Zij had ook iets met Julio gedaan. En ik had iets met Carmella gedaan. Blijkbaar waren die regels van hun nogal vrij van interpretatie, want ze hadden dit nu niet samen gedaan. Wel samen verzonnen. Ik werd misselijk ondertussen en liep hard terug naar de zaal. Liet ik haar weer alleen met hun. En misschien had ze nu wel de smaak te pakken. Dus liep ik, toen ik dat besefte, weer hard terug naar het stel en mijn vriendin. Manon was me al achterna gekomen, en we botsten toen zij de klapdeur net iets eerder opende, en zo tegen mijn hoofd kwam. Ik pakte meteen haar hand en trok haar de zaal door naar buiten. ,,Zeg me dat het niet zo is…’’ Smeekte ik haar dan daar op een bankje om de hoek, terwijl voor het pand het normale leven in de stad gewoon doorging.

-

Maar het was wel zo. ,,Ik wist het niet. Dat ze dit van plan waren.’’ Zei ze me eerst. ,,Wat heb je gedaan?’’ Vroeg ik haar toen moedeloos. Ze viel meteen stil. ,,Het spijt me echt. Ik wist het niet. Het overkwam me.’’ Zei ze dan snel, en net zo in paniek als dat ik was. ,,Het overkwam je?’’ Vroeg ik haar dan gekscherend. Maar ik was net zo fout geweest. ,,Ze…’’ Begon ik toen, maar viel meteen stil. ,,Ze heeft me gepijpt.’’ Zei ik haar toen maar. Toen keek er wel iemand op, die net voorbij liep. Manon suste me dan ook snel. ,,Het geeft niet. Ik ben ook fout. Dit is gewoon… dit moeten we gewoon vergeten, toch?’’ Vroeg ze me toen. ,,Wat hebben jullie gedaan dan?’’ Vroeg ik haar dan wel, al hoopte ik dat ze alsnog zou zeggen dat er niets gebeurd was, wist ik al wel beter. ,,Ik heb hem ook gepijpt…’’ Zei ze toen heel zachtjes. Oh, m’n hart brak echt. Ik wilde dood. ,,Waarom?’’ Vroeg ik haar dan moedeloos. Ik trok helemaal wit weg en de wereld spinde voor m’n ogen. ,,Ik weet het…’’ Hoorde ik haar dan alleen nog. De mond waarmee ze sprak en ze me nu ook gerust probeerde te stellen was de mond die ze gebruikt had om een van m’n beste vrienden een blowjob te geven.

-

We werden snel vergezeld door het andere stel. ,,Hey, gaat het wel?’’ Werd ons dan weer gevraagd en ook zij waren even geschrokken van onze reactie. ,,Nee, we moeten naar huis. Nu.’’ Jammerde Manon meteen. Carmella zakte door haar knieën, en ik dacht daarnij gelijk terug aan zojuist, en stelde Manon gerust. ,,Ja, natuurlijk.’’ Zei ze dan en wenkte Julio binnen zaken op orde te stellen, zodat we weer terug zouden gaan. ,,Ik rijd niet mee.’’ Zei ik ze dan toen hij binnen was. ,,Ik kan niet. Ik zie het voor me. Ik kan niet met hem in een auto zetten.’’ Stamelde ik dan. ,,Je moet…’’ Wilde Carmella dan beginnen. ,,Wat dachten jullie wel niet?!’’ Schreeuwde ik toen tegen haar, en zakte meteen weer in een. Ze schrok van m’n uitval, en Julio schrok toen hij Carmella zo zag kijken toen hij een seconde later naar buiten stapte. Ik stapte dan ook op en liep gewoon de andere kant op. Ik kon het niet bevatten. Het was nog niet eens dat Manon hem gepijpt had, maar meer dat ik me zomaar had laten pijpen. Na alles wat ik er van had gevonden en over had gezegd, was ik daar in het kamertje m’n eigen vriendin vergeten en had ik mezelf mee laten sleuren in de lust van de mooie Carmella. Het was dan ook mijn schuld dat Julio zich kon vergrijpen aan Manon. Ik was niet scherp genoeg. Manon kon er niets aan doen in mijn ogen. Wel iets, misschien, maar ik wist dat zij er al eerder voor open stond. En dat ze Julio ook een aantrekkelijke man vond. Ik werd echt gek. Het kon ook niet meer ongedaan worden gemaakt. Dit was gebeurd, en nu kon ik er niet mee leven. En ik twijfelde of ik er überhaupt wel mee zou kunnen leven. Nu was ik alleen. Ik had haar weer achtergelaten bij dat stel. Onze zogenaamde ‘vrienden’. Nu was ik niet meer bang. Ze waren immers buiten. En Manon was oprecht geschrokken. Dat wist ik zeker. Hoe kon het toch dat in een vlaag van opwinding we ons allebei hadden laten gaan. Het had nog geen tien minuten geduurd. En nu stond voor m’n gevoel m’n relatie op het spel. Dat zet je ook op het spel als je hieraan begint. Ik was radeloos…