Tre Systrar (drie Zussen) - 62

Twee weken later is het voor Roald een drukke en spannende tijd. De eerste rechtszaken tegen STK gaan beginnen. Samen met zijn advocaat hebben Roald en Ada vele uren in diverse stukken gelezen, zodat ze optimaal de strijd met STK kunnen aangaan. En dat de rechtszaak tegen STK aanstaande is, is ook niet onopgemerkt gebleven bij de pers. Maar ook nu weer onthoudt Roald zich weer van alle commentaar. De enige, die hij wel te woord staat, is Selma Rakollen, die ook nu weer het proces weer volgt, dat Roald tegen STK voert. Ze weet inmiddels, hoe ze Roald moet aanspreken. Maar ze waakt er wel voor, om zeker niet te ver te gaan. In de korte tijd, dat ze het leven van Roald en de drie zussen mocht meemaken, heeft ze ervaren, waar Roald absoluut niet van houdt, en wat hij wel waardeert. Dus belt ze hem op.

‘Roald de Vries.’

‘Hallo Roald, met Selma Rakollen.’

‘Selma! Wat leuk dat je weer eens belt. Hoe gaat het met je?’

‘Goed, heel erg goed zelfs. Ik mag nu steeds vaker tv-reportages maken, en dat is waar ik altijd van gedroomd heb.’

‘Kijk aan! Nou, je hebt het echt verdiend, Selma. De reportage was werkelijk heel erg goed. Dat vind ik zelf, maar ik hoor het ook om me heen.’

‘Dank je, ik heb het dan ook niet alleen gedaan, Roald. Maar ik heb er wel voor gewaakt, dat er geen verkeerde dingen in de film zijn gekomen.’

‘Dat weet ik, en dat waardeer ik ook. Maar ik denk niet, dat je nu opbelt over deze film, of wel?’

‘Nee, inderdaad. Het proces tegen STK begint bijna, en je zal wel platgebeld worden door allerlei verslaggevers.’

‘Ja, dat klopt. En ik heb ook weer iedereen afgewezen. We gaan wel een persconferentie houden, waar ze me vragen mogen stellen, daarmee heb ik ze tot nu toe van mijn huid kunnen houden.’

‘En als ik je vraag voor een exclusief interview, wat zou je dan zeggen, Roald?’

‘Daar heb ik eigenlijk niet zo veel zin in, Selma. Ook niet omdat jij het bent.’

‘En als ik in ruil daarvoor jou nog wat interessante informatie over STK kan geven, waar je ongetwijfeld nog nooit van gehoord hebt, Roald?’

‘Nou, ik weet toch al best veel over STK, dus je zal van goede huizen moeten komen.’

‘Een van de aandeelhouders van STK is een hoge ambtenaar in Zweden.’

Selma heeft meteen de aandacht van Roald.

‘Hoe bedoel je? Ik weet welke firma er achter STK steekt, maar dat er een van hun aandeelhouders een hoge ambtenaar is, dat is me nieuw.’

‘Ja, en die man heeft best veel invloed. Daarom word je ook zo behoorlijk tegengewerkt. Ik kreeg deze informatie enkele weken geleden en ik ben daarin gedoken. Dus ik ben bereid je die informatie te geven, voor een exclusief interview.’

‘En hoe betrouwbaar is jouw informatie, Selma?’

‘Ik heb foto’s, kopieën van documenten, video’s, die mijn verhaal kunnen bewijzen. Ik zou dit nooit kunnen gebruiken om op televisie te kunnen tonen, daarvoor heeft die man te veel invloed, maar ik kan er natuurlijk wel mijn voordeel mee doen om er een exclusief interview met jou eruit te slepen.’

‘Goed, als de informatie, die je voor me hebt, goed is, krijg je je interview. Waar wil je afspreken?’

‘Niet hier in Zweden. Zou je komende week ergens in het buitenland kunnen afspreken?’

‘Ik moet woensdag en donderdag in Nederland zijn voor zaken. Misschien dat we daar kunnen afspreken?’

‘Nederland is goed. Dat is ver genoeg weg, en toch niet te ver. Waar zullen we afspreken?’

‘Ik moet woensdag in Dordrecht zijn, je weet wel waarom. Maar ik overnacht een hotel in Den Haag, samen met Ada, omdat we de volgende dag daar besprekingen moeten voeren op het ministerie van economische zaken in verband met een subsidie. Als je me daar in Den Haag kunt ontmoeten, dan zou ik woensdagavond tijd voor je hebben.’

‘Ga je donderdag dan ook meteen terug naar huis?’

‘Het is wel de bedoeling zo snel mogelijk terug te reizen. Ik wil in het weekend wel weer thuis zijn.’

‘Als ik je die informatie woensdag geef en we dan vrijdagmorgen dat interview doen, zou dat kunnen?’

‘Moet ik even aan Ada vragen, of dat kan. Zij heeft de vlucht geboekt, en ik weet eerlijk gezegd niet hoe laat het vliegtuig vertrekt.’

Roald wenkt Ada even om te komen.

‘Ada, hoe laat vliegen we vrijdag terug naar huis?’

‘Dat is pas ’s middags, er was geen eerdere vlucht. Hoezo?’

‘Ik heb Selma aan de telefoon, ze heeft misschien interessante informatie over STK, maar daar wil ze een exclusief interview voor terug. En dat zou ze vrijdagmorgen in Nederland willen doen.’

‘Als we maar voor half drie op het vliegveld zijn, dan is het wel goed. Maar wat voor informatie heeft ze dan?’

‘Ze zegt, dat ze weet wie de andere aandeelhouder van Dowtech is. Je weet toch, dat we die informatie nog steeds missen?’

‘Ja, maar hoe weet zij dat dan? En wie is hij dan?’

‘Ze heeft me alleen nog gezegd, dat het een hoge Zweedse ambtenaar is, Ada. Meer nog niet. Woensdagavond wil ze ons treffen in Den Haag en dan geeft ze ons die bewijzen. En als wij zeggen, dat die informatie goed is, dan wil ze dat interview met ons doen.’

‘Wat voor bewijzen heeft ze dan?’

‘Foto’s, kopieën van documenten en video’s.’

‘Zo, dat is nogal wat! En waarom maakt ze daar zelf geen reportage van?’

‘Ze zegt dat die ambtenaar te veel invloed heeft, en dat ze daarom daar geen reportage van kan maken.’

‘Ik weet het zo net nog niet, Roald. Maar je moet het zelf weten. En hoe wil je controleren, of dat echt is?’

‘Dat zien we dan wel weer. We hebben toch niets te verliezen, of wel? En ik denk niet, dat Selma de persoon is, die ons bewust valse of verkeerde informatie zal geven.’

‘Daar heb je wel een punt. Goed, maar dan ook alleen als de informatie ook echt goed is.’

Roald knikt en pakt dan weer zijn telefoon.

‘Goed, we gaan akkoord, maar onder de voorwaarde, dat de informatie, die ons geeft ook goed is.’

‘Daar ben ik van overtuigd, Roald. Anders zou ik het je ook niet voorstellen. Zodra je die informatie ziet, snap je ook wel, waarom ik die informatie niet zelf naar buiten kan brengen.’

‘Goed, dan zien we ons woensdag. Ik laat nog wel weten waar en hoe laat.’

‘Dat is goed, Roald. Tot woensdag!’

Roald hangt op. Ada zegt: ‘Ik vraag me af, hoe ze daar weer aan is gekomen, Roald. Ze lijkt maar heel eenvoudig, maar ze is een echte pitbull!’

‘Tja, ik ben geen reporter, maar dat is Selma wel heel degelijk.’

‘Daar bestaat geen twijfel over. Maar wel leuk, dat we haar weer eens zien. Het is alweer enkele weken geleden!’

Ze gaan weer verder met hun werk en enkele dagen later vliegen ze naar Nederland, waar Roald een vergadering heeft op zijn vroegere werk. Hij moet een besluit nemen om de vestiging in Nederland te gaan uitbreiden. Het is al veel te klein geworden, en er werken nu al meer mensen, als toen Roald daar nog werkte. Hoewel Roald het gewend is, om daar te komen, voelt het nog steeds wel een beetje vreemd om daar nu opeens de baas te zijn. Enkele jaren geleden was hij enkel nog maar een werknemer, en nu is hij directeur van een groot bedrijf, waar zijn oude werkplek ook onder valt. Roald parkeert de huurwagen op het parkeerterrein van Justin Development. Hij is veel te vroeg, maar dat is hij altijd wel. Zo heeft hij de kans om nog even een praatje te maken met bekenden op het werk. Zodra Roald met Ada binnen komen lopen, wordt hij hartelijk begroet.

‘Hoi Roald! Je schijnt ons ook nooit echt los te kunnen laten, of wel?’

‘Hey, Dave! Nou ja, als ik hier niet geregeld binnen zou lopen, zou er hier niet erg veel gebeuren, of wel?’

De man lacht. ‘Goed je te zien, Roald. En ook jij, Ada. Ben je alleen, zonder je zussen?’

Ada glimlacht. ‘Ja, ik ben alleen met Roald. Iemand moet op de kinderen passen en op het huis.’

‘Hoe gaat het met de kinderen?’

‘Goed, ze kunnen nu al lopen, en daar hebben mijn zussen hun handen nu wel vol aan.’

‘Dat geloof ik meteen. Sam kan ook al lopen, en ik sta er versteld van, hoe snel zo’n kleine kan zijn.’

Ada glimlacht. ‘Ja, dat klopt. Het is maar goed, dat we thuis af en toe met vier paar ogen kijken, want je verliest ze zo snel uit het oog. Maar hoe gaat het met Lieke? Vordert de zwangerschap al?’

‘Ja, het gaat goed. Nog 2 maanden, dan is het alweer zover.’

‘Dan is ze dus alweer moeder, als ik halfweg ben.’

Dave kijkt Ada verbaasd aan. ‘Ben je alweer zwanger?’

‘Alweer? Zo snel is het nu ook weer niet. En het was eigenlijk niet gepland, maar we zijn er wel blij mee. We wisten al, dat dit niet mijn enige kind zou blijven, maar het was nog niet zo snel gepland.’

Dave lacht weer en kijkt naar Roald. ‘Ik vraag me af en toe af, waar jij de energie vandaan haalt. Drie vrouwen en ook nog drie kinderen en nog een vierde op komst! Ik word al moe, als ik eraan denk, dat we nog een tweede erbij krijgen!’

‘Maar ik heb drie vrouwen, die een hoop werk doen op dat gebied. Maar ik vind niet, dat kinderen me veel energie kosten. Het geeft me juist energie, en vooral motivatie.’

‘Dat klopt ook wel weer. Sinds Lieke en ik getrouwd zijn en we kinderen hebben, ben ik veel meer gemotiveerd. Je doet het nu ergens voor, het is niet alleen maar voor jezelf.’

Roald en Ada knikken goedkeurend. Dave werkt al een tijdje voor Justin Development en is ongeveer op het gelijke moment met zijn vriendin getrouwd, als Roald met Ester, Ingrid en Ada getrouwd is.

Dan zegt Roald: ‘En ik zag, dat je intern gesolliciteerd hebt naar de nieuwe functies die eraan zitten te komen?’

‘Ja, ik werk hier toch al een tijdje, en ik zoek eigenlijk een nieuwe uitdaging. Niet dat het me hier niet bevalt, maar het begint wel een beetje een sleur te worden. En ik heb nu die opleidingen af, en toen zag ik dit voorbij komen. Dus ik dacht, waarom ook niet?’

‘Ik ga je die functie niet zomaar geven, Dave. Bovendien is het nog niet helemaal zeker, dat alles doorgaat. Allereerst moeten we dat besluit nog nemen, hoewel dat eigenlijk nog maar een formaliteit is. En dan moeten we nog die subsidie los zien te peuteren bij het ministerie. Als dat lukt, dan gaat het ook door. Zonder die subsidie krijgen we de financiering niet helemaal rond, en dan bestaat er de kans, dat we het niet zo uitgebreid zullen gaan doen.’

‘Het lijkt me sterk, dat ze nee zullen zeggen, Roald. Die uitbreiding zou voor totaal bijna 100 mensen werk brengen, als je alles meetelt, inclusief de toeleveranciers.’

‘Maar je weet toch wel, dat die nieuwbouw niet hier zal komen, maar in Tilburg.’

‘Nou, als ik daar die functie kan krijgen, willen we gaan verhuizen. Lieke komt van Udenhout en daar zou ze graag ook weer terug gaan wonen. Ik heb daar niet zo’n probleem mee, maar dan wil ik ook wel zeker weten, dat ik daar in de buurt kan werken. Om iedere dag 120 kilometer te gaan rijden, daar heb ik niet zo’n zin in. En ik wil hier eigenlijk niet weg. Behalve dan in die nieuwe functie.’

‘O, dan! Maar ga je mee? De vergadering gaat zo beginnen.’

‘Ja, zeker! Hoe vaak krijg je de kans om je eigen toekomst mee te beslissen?’

Roald lacht. Ze lopen samen de vergaderzaal in, waar al enkele mensen op hun wachten.

Enkele uren later zijn ze klaar. De kogel is door de kerk, de uitbreiding gaat er komen. Justin Development wordt opgesplitst in een ontwikkelingsbedrijf en een productiefirma. De productie zal nog steeds in Dordrecht plaats vinden, maar de ontwikkeling verhuist naar Tilburg. Dit doen ze om jong talent uit het midden van het land aan te trekken, maar ook om in een wat rustiger klimaat te werken. Bovendien geeft de regering dan ook subsidies om dit te stimuleren en dat is uiteindelijk wel de doorslag geweest om het plan door te zetten.

Maar nu de vergadering voorbij is, hebben Roald en Ada wel even wat ontspanning verdiend. Ze rijden naar hun hotel in Den Haag, waar ze een heerlijk warm bad nemen, en ze lekker ontspannen in het grote ligbad. Terwijl ze in bad liggen, zegt Ada: ‘Dat doen we thuis eigenlijk ook te weinig, Roald. We hebben een prachtig bad, maar we gebruiken het veel te weinig.’

‘Het is nu meer een zwembad voor onze kinderen geworden. Maar je hebt gelijk, dit zouden we veel meer moeten doen. En misschien kan dat nu ook, nu we die nieuwe vestiging gaan bouwen. Dat zorgt voor veel meer rust op het werk in Zweden, maar vooral in Nederland. Dan hoef ik ook niet meer zo veel naar Nederland.’

Ada zegt: ‘Mis je je leven in Nederland dan niet?’

‘Nee, helemaal niet. Als ik hier langer dan een paar dagen ben, heb ik al bijna heimwee naar ons huis in Zweden.’

‘Blij dat je er zo over denkt, Roald. Vreemd genoeg heb ik eigenlijk hetzelfde met mijn oude appartement dat ik eerst had. Je weet dat ik eerst een vrij actief leven had, maar ik mis dat eigenlijk helemaal niet. Vroeger kon ik me niet meer voorstellen, daar ooit weg te willen. Maar ja, toen had ik jou nog niet ontmoet!’

Roald glimlacht. Ada heeft hem alles verteld over haar vroegere leven. Ze was vrij losbandig, maar daar is tegenwoordig nog maar vrij weinig van te merken. Maar je kan aan Ada zien, dat ze desondanks erg gelukkig is.

‘Mis je dan niet het uitgaan?’

‘Soms wel, maar ik vind het thuis eigenlijk net zo leuk. De kinderen, mijn zussen, de honden en jij. Meer heb ik niet nodig. En dan ’s avonds een lekker boek en een drankje erbij, meer hoeft van mij echt niet.’

‘Misschien moesten we eens met ons vieren een weekendje weg gaan. Dan laten we onze ouders op de kinderen passen, en gaan we gewoon weer eens lekker op stap.’

‘Ja, dat is een goed idee, maar dan wel, als die sores met STK voorbij zijn.’

‘Als we deze rechtszaak goed kunnen winnen, kon dat wel eens sneller gaan, dan we dachten. En als die informatie van Selma ook nog eens goed is, dan kon dat misschien wel eens de genadeklap zijn.’

‘Hoe laat moesten we ook alweer in dat restaurant zijn?’

‘Om zeven uur, dus we hebben nog even de tijd.’

‘Ja, maar ik moet nog mijn haren doen, en me opmaken. Je weet best, hoe lang ik daar altijd over doe.’

Roald glimlacht. ‘Zo belangrijk is dat etentje vanavond nu ook weer niet, Ada. Het is alleen maar Selma!’

‘Ja, maar we hebben wel afgesproken in een behoorlijk luxe restaurant. En morgen zitten we bij het ministerie, dus het zou zomaar kunnen, dat we misschien herkend worden. En dan wil ik toch een goede indruk maken.’

Roald antwoordt maar liever niet. Hij weet hoe Ada op dat gebied koppig kan zijn. Daar is ze echt niet alleen in, Ester en Ingrid zijn op dat gebied net zo koppig. Maar Roald kan er niet moeilijk over doen. Hij vindt het wel prettig, als zijn vrouwen er liever altijd mooi uitzien. Het is alleen dat ze het altijd zoveel tijd kost, maar daar is hij nu wel aan gewend. Maar persoonlijk ziet hij zijn drie vrouwen liever zoals ze van nature zijn, zonder al te veel make-up. En zo zijn ze meestal ook, als ze thuis zijn, op Ada na, die vanwege haar beroep zich altijd wel iets opmaakt. Ze is immers secretaresse.

Ze staan op uit het bad en drogen zich af. Roald helpt Ada bij het afdrogen van haar haren, dat doet hij thuis ook altijd. Zijn vaardige vingers masseren het hoofd van Ada, die daarbij van genoegen kreunt.

‘Oh, wat is dat altijd zalig, als jij dat doet, Roald. En bovendien merk ik, sinds jij dat bij ons doet, dat mijn haar veel sterker is en meer glanst.’

Roald glimlacht. ‘Ik vind het ook leuk om te doen, Ada. Ik zie jullie dan altijd lekker ontspannen, en dat geeft mij weer veel voldoening.’

‘Ik voel me bijna een beetje schuldig, dat ik nu wel die lekkere hoofdmassage krijg en Ester en Ingrid nu niet. Maar ik weet zeker, dat je dat zo snel mogelijk weer met hun goed zal maken.’

‘Daar kun je wel op rekenen.’

Als Roald klaar is, kleedt hij zich aan en gaat vast naar de bar in het hotel. Hij neemt plaats aan de bar en bestelt zich een pilsje. Hij ziet een krant liggen, en besluit die te gaan lezen. Het is alweer een hele tijd geleden, dat hij een Nederlandse krant heeft gelezen en al snel is hij helemaal verdiept in de krant. Hij merkt niet eens op, dat er een vrouw naast hem is komen zitten.

De vrouw kucht een keer en zegt: ‘Heeft u misschien een vuurtje voor me?’

Roald kijkt even op en zegt: ‘Sorry, ik rook niet. Misschien heeft de barman wel een vuurtje voor u.’

Hij gaat gewoon verder met lezen. Hij heeft de vrouw wel gezien, maar ze interesseert hem niet. Waarom ook? Hij is hier immers met Ada, en ook al was Ada er niet bij, dan nog zou die vrouw Roald niet interesseren. Hij is immers getrouwd. En het is echt niet, dat die vrouw niet mooi is, want dat is ze heus wel. Ze is zelfs bloedmooi, maar zelfs dat kan Roald niet echt boeien.

En dat schijnt de vrouw iets te irriteren. Ze doet een nieuwe poging om met Roald in gesprek te komen.

‘Bent u vaker hier?’

Roald kijkt verstoort op. ‘Nee, ik ben hier voor het eerst. Maar excuseert u mij, ik ben de krant aan het lezen en dit artikel interesseert me heel erg.’

Daarmee poeiert hij de vrouw weer af. Of ten minste, dat poogt hij te doen. Maar de vrouw geeft niet op.

‘Nou, u bent ook een aardige vent! Gaat u altijd zo met vrouwen om?’

Roald kijkt weer op. ‘Sorry, niet persoonlijk bedoeld, mevrouw. Maar ik ben gelukkig getrouwd en bovendien wacht ik op mijn vrouw. Ze zou er niet erg blij mee zijn, als ik hier aan de bar met een wildvreemde, mooie vrouw sta te praten. Dus dat is de reden, dat ik liever met u geen gesprek aanga.’

‘Bah, wat bent u een saaie vent! Ik dacht dat u wel een leuke man zou zijn, maar dat valt me flink tegen.’

‘Ik zou wel met u in discussie kunnen gaan, maar ik ben trouw aan mijn vrouw. Dat kan misschien wel saai voor u lijken, maar ik verzeker u, dat mijn leven allesbehalve saai is. Of zou u het leuk vinden, als uw man met een wildvreemde mooie vrouw stond te praten? Voor mij is het eerder een teken van respect naar mijn vrouw, dat ik mezelf niet in de positie breng, waardoor ze zich niet ongemakkelijk zou moeten voelen. Het spijt me voor u, maar ik heb echt geen behoefte om met u verder te praten. Dan ben ik maar saai en ongezellig in uw ogen.’

Roald staat op en loopt weg en gaat een eindje verderop aan de bar zitten. De vrouw is zichtbaar niet blij met de reactie van Roald. Maar dat kan Roald maar weinig interesseren. Hij gaat verder met de krant lezen. Maar de vrouw laat hem niet met rust. Zonder Roald te vragen, komt ze weer naast hem te zitten. Nu doet ze poeslief tegen hem: ‘Mijn excuses, ik denk dat we op de verkeerde voet zijn begonnen.’

Roald laat zijn krant zakken en zegt: ‘Nee, dat denk ik niet. Welk deel van mijn woorden heeft u niet begrepen? Ik heb geen interesse in een gesprek met u. Begrijpt u het nu?’

De barman komt erbij staan en zegt tegen Roald: ‘Zijn er problemen, mijnheer?’

Roald kijkt de barman aan en zegt: ‘Ja, mevrouw schijnt het prettig te vinden me te storen, en ik ben niet geïnteresseerd om een gesprek met haar te voeren.’

De barman knikt en zegt dan tegen de vrouw: ‘Zou u zo goed willen zijn om mijnheer met rust te laten? Zal ik u een drankje inschenken?’

‘Nee, dank u. Maar als mijnheer denkt, dat ik zomaar weg ga, dan heeft hij het wel mis.’

Roald zegt tegen de barman: ‘Ik dacht, dat dit een VIP-ruimte was. ten minste, daar betaal ik wel voor.’

‘U heeft gelijk. Als u wilt, kunt u ook plaats nemen daar aan die tafeltjes. Die zijn gereserveerd voor Vips. Als mevrouw u daar nog stoort, kan ik haar weg laten halen. Hier aan de bar is het vrij voor iedereen.’

‘Oké, dat is acceptabel. Als mijn vrouw komt, wilt u haar dan naar mij sturen?’

‘Uiteraard, geen probleem, mijnheer!’

Roald staat op en loopt naar een vrij tafeltje toe. Dat staat lekker vrij van de andere tafeltjes en wordt met een scheidingswand met de rest van elkaar gescheiden. Roald gaat verder met het lezen van de krant. Hij geeft de vrouw het nakijken, maar de vrouw geeft zich nog steeds niet gewonnen.

Omdat ze weet, dat ze nu niet bij Roald aan tafel kan gaan zitten, probeert ze het op een andere manier. Ze maakt een praatje met een man, die aan het tafeltje langs Roald zit. Het kost haar helemaal geen moeite om die man in te palmen, en al snel zitten ze in een gesprek. En het niveau is van dien aard, dat de vrouw hard en vaak moet lachen. En dat irriteert Roald mateloos, wat ook precies de bedoeling van de vrouw is.

Roald wenkt de barman en zegt: ‘Zou u iets aan het lawaai aan het tafeltje hiernaast willen doen? Dat ze plezier hebben, is nog wel normaal, maar moet dat echt zo luid? Ik probeer in alle rust te lezen, maar mevrouw schijnt er echt plezier in te hebben om me het leven zuur te maken.’

‘Kent u haar ergens van?’

‘Nee, dan had ik wel geweten waarom ze het doet. Maar ze is me volledig onbekend en ik wens ook geen contact met haar. Waarom ook? Ik ben gelukkig getrouwd, en bovendien is mijn vrouw ook heel erg mooi. Maar schijnbaar kan die vrouw het niet verdragen, dat ik niet als een blok voor haar val. En als ik zo hoor, hoe ze de man naast me bespeelt, zou je eerder denken dat ze uit is op geld. Dat is al helemaal geen type, waar ik voor val.’

Roald zegt het hard genoeg, zodat de vrouw het zeker gehoord heeft. En dat heeft ze. Boos staat ze op en zegt: ‘Wat geeft u het recht me zo te beledigen! Ik ben toch zeker geen hoer?’

Roald kijkt haar ijskoud aan en zegt: ‘Ik geloof niet, dat ik zoiets gezegd heb. Ik heb alleen gezegd, dat je zou denken, dat je op geld uit bent. Dat is een heel verschil. Maar ik geloof dat de man naast me, wel interesse heeft, dus waarom stoort u mij nog langer? Ik heb u al eens eerder gezegd, dat ik geen interesse heb. Laat me dan ook met rust!’

De vrouw is echt woedend. De barman probeert de boel wat te sussen en zegt tegen de vrouw: ‘Mevrouw, mijnheer staat in zijn recht. Dit zijn VIP-ruimtes, en daartoe behoort ook een mate van privacy. Als mijnheer zegt, dat hij zich stoort aan uw luidruchtige gedrag, dan heeft hij gelijk. Ik kon uw gelach vanuit de bar goed horen.

Als u het wat rustiger probeert te doen, dan is iedereen tevreden. Maar als u het niet doet, laat ik u hier uit de bar verwijderen. Mag ik u kamernummer even?’

De vrouw kijkt hem verslagen aan en vertelt hem haar kamernummer. Daarop vertrekt de barman en keert de rust weer. Roald kan nu ongestoord zijn krant lezen. Een kwartier later komt Ada naar beneden en voegt zich bij Roald. Roald begroet haar met alle tederheid en liefde en staat ook op voor haar. Dat doet hij extra, om de vrouw een lesje te leren. Ada kijkt wel iets verbaasd op, ze voelt instinctief aan, dat er iets aan de hand is. Zo is Roald normaal niet.

Ze gaan weer zitten en Ada fluistert in Roalds oor: ‘Wat is er aan de hand, Roald? Zo doe je normaal niet!’

Roald fluistert haar terug: ‘O, heb je die vrouw naast ons gezien? Schijnbaar is ze een beetje op haar teentjes getrapt, dat ik haar afwees op haar toenadering, toen ik nog aan de bar zat. Maar ze bleef maar doorgaan, zelfs toen ik hier in die VIP-ruimtes ging zitten. Toen ging ze maar naast me bij die man zitten en begon toen heel luidruchtig te lachen, om mij maar te treiteren. En toen ik vervolgens de barman erbij riep, kreeg ze op haar donder. En nu nam ik een beetje wraak op haar.’

Ada moet lachen. ‘Is dat werkelijk gebeurd? Eigenlijk wel lief van je, dat je haar voor mij afwees. Want, zover ik gezien heb, is ze eigenlijk best heel erg mooi.’

‘Ik heb een hele andere definitie van mooi. Jij bent mooi en ook Ester en Ingrid. Jullie zijn niet alleen van buiten mooi, maar ook vanbinnen. En dat vind ik zeker zo belangrijk.’

Ada geeft hem een zoen. ‘En daarom hou ik ook zo van jou. Je bent altijd eerlijk tegen me.’

Dan begint ze te grijnzen en zegt: ‘Wat zou je ervan denken, als we haar nog een beter lesje zouden leren?’

Roald kijkt verbaasd. ‘Wat heb je in gedachten, Ada?’

Ada vertelt haar plannetje tegen Roald en Roald moet lachen. ‘Ow, wat kun jij gemeen zijn, Ada! Maar wel een heel goed plan! Kom, dat gaan we doen!’

Ada grijnst en ze staan dan samen op. Ze lopen om de afscheiding heen en Roald zegt dan tegen de vrouw: ‘Sorry van zojuist, maar ik ben gewoon heel erg trouw aan mijn vrouw. Het was echt niet persoonlijk bedoeld. Zou ik jullie een drankje mogen aanbieden, om het weer goed te maken?’

De vrouw kijkt verbaasd op en ziet dan Ada naast Roald staan. Ze weet, dat ze het nu niet meer kan winnen, dus ze geeft zich maar gewonnen. ‘Ach, wat kan het ook schelen. Ik ben net zo fout geweest, als u. Maar ik neem graag uw drankje aan.’

De man naast haar zegt: ‘Kom er toch gezellig bij zitten. Als we gewoon even praten, zijn we dat voorval al snel vergeten.’

‘Graag, het zat me niet erg lekker. Dus ik neem uw aanbod graag aan.’

De man knikt en zegt: ‘Ook mijn welgemeende excuses voor zojuist, we waren inderdaad wel wat luidruchtig.’

‘Ach, ik heb de krant nog uit kunnen lezen, en daar ging het mij even om. Maar ik zal me even voorstellen. Ik ben Roald de Vries en dit is mijn vrouw Ada.’

De man geeft Roald een hand en ook Ada.

‘Aangenaam, ik ben Jeroen Van Heeren ter Horst.’

‘Dat klinkt als een adellijke naam.’

‘Van vroeger uit. Mijn grootvader was van adel, maar ik heb geen titel, alleen nog de naam.’

‘Nou ja, hoe dan ook, we zijn allemaal van vlees en bloed. Adel is slechts een titel.’

‘Geloof me, het is echt niet leuk om van adel te zijn. Er hangen allerlei verplichtingen aan, en ik ben maar al te blij, dat ik daar niet aan mee hoef te doen.’

De vrouw stelt zich ook voor: ‘Ik zal me dan ook even voorstellen: Ik ben Renate Groenemans.’

Roald en Ada begroeten de vrouw allerhartelijkst. Roald wenkt de barman, die verwonderd kijkt, dat Roald nu bij de vrouw aan tafel zit. Maar zodra hij Ada ziet zitten, begrijpt hij het.

‘U heeft me geroepen, mijnheer?’

‘Ja, graag wat te drinken voor ons allemaal. Voor mij een witbier, voor mijn vrouw een wijntje. Schat, wat zou je graag willen?’

Ada glimlacht. ‘Doe mij maar een zoete witte wijn. Wat heeft u zoal?’

‘We hebben uiteraard een brede selectie, maar als ik u iets mag aanbevelen, dan is het onze huiswijn. Die is half-droog, maar toch nog zoet genoeg. Hij is erg populair onder onze gasten.’

‘Doet u mij maar een glas.’

De barman knikt.

Dan vraag hij aan Renate: ‘Wat wilt u drinken, mevrouw?’

‘Doet u mij ook maar zo’n witte wijn.’

De barman vraagt ook nog aan de man wat hij wil drinken. ‘Ik doe met mijn nieuwe vriend mee, doe mij ook maar een witbiertje.’

De barman vertrekt en komt even later terug met de drankjes. Roald en Ada zijn dan al goed in gesprek met de beiden. De man blijkt een arts te zijn in een privékliniek in het midden van het land. Hij is voor zaken in Den Haag. En Renate blijkt secretaresse te zijn, al twijfelen Roald en Ada daar flink aan. Als Renate even kort naar het toilet is, fluistert Ada bij Roald in het oor: ‘Ik heb de indruk, dat Renate een gold-digger is. Ze is uit op geld.’

‘Dat idee heb ik ook. En die Jeroen, hij doet zich heel erg rijk voor, maar dat is hij ook niet. Ik betwijfel zelfs, dat hij een arts is.’

Ada glimlacht. ‘Dan denken we allebei hetzelfde over die twee. Wat denk je ervan, laten we ons plannetje doorgaan?’

‘Ja, wat dacht je dan? Ze zijn er zelfs perfect voor!’

Roald zegt tegen Jeroen: ‘Je zei, dat je arts was? Wat voor specialiteit?’

‘Zenuwarts. Ik ben gespecialiseerd in het bestrijden van pijn via de zenuwkanalen.’

‘Ah, interessant. Daar weet ik zelf namelijk ook wel een en ander vanaf. Misschien niet op hetzelfde vakgebied, maar we zullen zeker wel raakvlakken hebben.’

‘U bent ook arts?’

‘Nee, integendeel. Maar ik weet wel veel van zenuwbanen en bepaalde massages. Die kunnen verrassende werkingen hebben op het lichaam van een mens. Maar mijn massages zijn niet echt van medische aard, ook al kan ik wel mensen van pijn afhelpen.’

‘Hmm, wat zijn dat dan voor massages?’

‘Ze zijn meer op seksueel gebied, maar geen erotische massages. Ik heb geleerd hoe je seksuele verlangens bij mensen kunt opwekken, door middel van bepaalde massages.’

Ada zegt: ‘Niet zo bescheiden, Roald. Je kan veel meer dan dat. Je kunt een vrouw laten klaarkomen, door enkel haar handen te bewerken. Zo heb ik mijn man ontmoet!’

Jeroen kijkt verbaasd. ‘Is zoiets mogelijk? Daar heb ik nog nooit van gehoord?’

Roald glimlacht. ‘Ja, dat is wel degelijk mogelijk, maar ik loop er niet echt mee te koop. Ik sta er namelijk niet zo op te kijken, dat men in rijen voor me staat voor die massages. Maar je kan er wel nuttige dingen mee doen. Zo heb ik laatst iemand geholpen, die min of meer impotent was. Hij en zijn vrouw wilden graag kinderen, maar ja, het ding tussen zijn benen wilde niet zo meehelpen. Dus heb ik hem geholpen, en we hebben al te horen gekregen, dat ze zwanger zijn. Dus ik neem aan, dat mijn massage hun wel geholpen heeft.’

‘Ik weet wel een en ander van massages, maar van zoiets heb ik nog nooit gehoord. Hoe heet die massage dan?’

‘Het heeft een Chinese naam, die erg moeilijk uit te spreken is. Maar ik kan je wel de vertaling geven. Dat is: De machtige eik’

Jeroen begint te lachen. ‘De machtige eik? Dat klinkt niet erg bijzonder.’

‘O, maar dat is hij wel. Mijn vrienden noemen me wel eens de menselijke viagra. En dat is, omdat ik een man met die massage zo kan beïnvloeden, dat hij echt een hele nacht lang door kan gaan, zonder dat hij slap wordt.’

‘Dat geloof ik u niet!’

‘Wilt u bewijzen? Dat kan. Het enige wat u hoeft te doen, is me uw hand te geven. Dat is het enige, wat ik u masseer. En u zal al effect merken binnen een half uur.’

De man lacht. ‘Dat klinkt behoorlijk ongeloofwaardig. Maar goed, dat risico durf ik wel aan!’

Hij steekt zijn hand naar Roald uit en legt die in de handpalm van Roald. Roald glimlacht en begint met zijn massage. Die doet hij wat uitvoeriger dan normaal, met voorbedachten rade. Renate komt terug en ziet Roald met Jeroen bezig.

‘Wat zijn jullie aan het doen?’

Ada antwoordt: ‘O, Roald laat Jeroen zijn befaamde handmassage zien. Die is echt heel bijzonder!’

Renate kijkt toe. ‘Ik zie er anders niets bijzonders aan!’

‘Oh, maar het is echt zalig! Hij doet het erg vaak bij mij en ik kan er geen genoeg van krijgen. Ik zal hem wel eens vragen, of hij je hand ook eens wil doen. Moet je echt eens proberen!’

‘Nou ja, het hoeft niet, maar ik wil het wel eens proberen.’

Roald is al klaar met Jeroen en zegt tegen hem: ‘En, merk je al iets?’

Jeroen schudt zijn hoofd, maar hij begint wel een licht rood hoofd te krijgen, alsof hij het warm heeft gekregen.

Ada vraagt dan aan Roald: ‘Zou je Renate ook zo’n handmassage kunnen geven? Je weet wel, net zo’n massage als je mij altijd geeft.’

‘O, dat is geen probleem. Maar dan moet ze wel even aan de andere kant naast Jeroen gaan zitten, anders kan ik er niet goed genoeg bij.’

Renate staat niets vermoedend op en gaat aan de andere kant langs Jeroen zitten. Dat is wat krapper, en ze moet tegen hem aan gaan zitten, maar daar heeft ze geen probleem mee. Maar Jeroen krijgt een steeds roder hoofd.

Roald begint met zijn massage. Die is heel anders, dan hij normaal bij Ada doet. Eerst laat hij Renate helemaal ontspannen en dan begint hij aan zijn echte werk. Na enkele minuten laat hij haar hand los en zegt: ‘Zo, dat was het wel weer. Hoe vond je het?’

‘Verrassend! In het begin zeer ontspannend, en nu voel ik me een beetje loom, een beetje zoals ik me voel na de seks.’

Ze wordt rood, als ze dat zegt. ‘Oeps, een beetje te loslippig!’

Roald glimlacht. ‘Dat geeft niet, dat komt door de massage. Maar het was ook precies zo bedoeld. En als je toevallig vandaag seks zou hebben, dan garandeer ik je, dat je de nacht van je leven zult krijgen.’

‘Hoe bedoel je?’

‘Precies zoals ik het zeg. Mijn massages zijn bedoeld op seksueel vlak. Ze zijn seksueel stimulerend.’

‘O… En dat vertel je me nu pas?’

‘Je hebt het ook niet gevraagd, of wel?’

Renate glimlacht. ‘Dat is ook weer waar. Ik dacht, dat het een gewone massage was. Maar je vrouw zei, dat je het vaak bij haar deed…’

Ze is even stil. ‘Ow, nu begrijp ik dat wel. U bent ook met haar getrouwd!’

Roald glimlacht, en ook Ada glimlacht. Dan zegt Roald: ‘Maar nu moeten we gaan. We hebben een afspraak, waar we nog naar toe moeten. Dus als jullie ons willen verontschuldigen?’

Jeroen zegt: ‘Geen probleem. En wat betreft je massage, ik moet zeggen, dat ze behoorlijk effectief is! Het was erg aangenaam om je te leren kennen. En misschien zien we ons morgen nog eens. Hier wil ik graag nog meer van weten.’

‘Wie weet, maar morgen zijn we de hele dag weg, en de morgen daarop moeten we weer vroeg weg, dus ik ben er bang voor, dat we elkaar niet meer zullen zien.’

‘Jammer, maar het was in ieder geval interessant met u gesproken te hebben.’

Roald en Ada staan op en nemen afscheid en laten Renate en Jeroen achter. Terwijl ze weglopen en bij de portier een taxi bestellen, zegt Ada tegen Roald: ‘Heb je het niet een beetje overdreven, Roald? Ik zag dat Jeroen wel heel erg ongemakkelijk zat. Hij moet een flinke paal in zijn broek hebben!’

Roald lacht. ‘Die zal hij ook wel nodig hebben, Ada. Renate zal binnen enkele minuten zo geil zijn, dat ze zich zowat op hem zal storten. Ze mogen blij zijn, als ze met kleren aan de lift zullen halen.’

Ada kijkt geschokt en lacht. ‘Dat meen je niet! Wat kun jij gemeen zijn! Ik dacht, dat je geen misbruik van je techniek mocht maken?’

Roald kijkt Ada heel onschuldig aan. ‘Ik heb niets fout gedaan, Ada. Ze waren anders toch wel samen in bed beland, daar twijfel ik niet aan. Maar vanavond zullen ze eens behoorlijk ervaren, wat echte seks is. En je had gelijk over Renate, ze is een gold-digger. Ik kon aan haar hand voelen, dat ze in haar vruchtbare periode zat, maar ook dat ze eigenlijk wat gespannen was. Anders dan een vrouw zou moeten zijn. En ik denk, dat ze dat alleen maar was, omdat ze een rijke vent aan de haak wilde slaan. Maar dat zal haar flink tegenvallen, want Jeroen is heel zeker geen arts. Hooguit een masseur, maar meer ook niet. Ik denk dat ze allebei Gold-diggers zijn, dus krijgen ze nu wat ze verdienen.’

Ada kijkt verbaasd en zegt: ‘Meen je dat nou? Hoe weet je dat dan?’

‘Dat kon ik ook aan zijn handen voelen. Die waren behoorlijk sterk, zoals een masseur ook betaamd. En toen ik hem net tijdens de massage bepaalde zenuwen opnoemde, deed hij alsof hij die kende. Als hij een echte zenuwarts was geweest, dan had hij dat geweten.’

Ada lacht. ‘Wat een grap! Dus als ik het nu goed begrijp, zijn die twee Gold-diggers nu samen met elkaar naar bed?’

Roald kijkt even om, als hij wat achter hun hoort. Daar ziet hij Renate en Jeroen door de gang rennen, op weg naar hun kamers. Ada ziet het ook en ze moeten allebei lachen. Roald zegt tegen de portier: ‘Duurt de taxi nog lang?’

‘Een paar minuten nog, mijnheer.’

‘Ik moet nog even vlug naar binnen, zou u de chauffeur even kunnen laten wachten? Mijn vrouw wacht hier wel even bij u.’

‘Geen probleem, mijnheer.’

Roald geeft Ada nog een vlugge zoen en loopt weer naar binnen. Hij loopt recht naar de bar en zegt tegen de barman: ‘Zag ik dat net nog goed? Die vrouw en die man hadden volgens mij behoorlijk veel haast om naar hun kamers te gaan!’

De barman knikt lachend. ‘Ik weet niet wat u ze verteld heeft, maar u was nauwelijks weg, of ze besprongen elkaar. Als ik niet had ingegrepen, zouden ze volgens mij seks hier midden in de bar hebben gehad!’

Roald lacht. ‘Ach, soms kan een handje geven behoorlijk veel effect hebben. Maar zou u me op de hoogte willen houden, of er soms klachten over die twee komen? Daar ben ik persoonlijk wel nieuwsgierig naar.’

De barman lacht. ‘Dat moet geen probleem zijn. Maar ik kan dan uiteraard geen namen noemen, dat begrijpt u wel!’

‘Uiteraard, en ik zal het heel zeker ook wel waarderen.’

De barman knikt blij, hij heeft de boodschap begrepen. Roald zal hem een flinke fooi geven, en daar is hij meer dan tevreden mee. Roald groet geeft de barman een hand, en de man grijnst als hij in zijn hand een bankbiljet voelt. De man kijkt even vlug en Roald zegt: ‘Straks als we terugkomen, krijg je een goede fooi van me, voor de service.’

‘Dat is niet nodig, mijnheer. Voor goede klanten doe ik graag wat extra’s!’

Roald loopt dan weer terug naar de uitgang, waar net de taxi aan komt rijden. Hij bedankt de portier en laat Ada eerst instappen. Dan stapt hij zelf ook in, en rijdt de taxi weg.

Ada zegt tegen Roald: ‘Wat moest je net nog doen?’

‘Ik heb net nog even aan de barman gevraagd, wat er gebeurd was, toen we weg waren. En het is precies zo gelopen, als ik voorspeld had. Ze hebben net de lift bereikt!’

Ada lacht hard. ‘Echt? Wat een grap!’

‘De barman had hun weg moeten sturen, anders waren ze in de bar al aan de gang gegaan!’

Ada slaat een hand voor haar mond, terwijl ze het uitproest van het lachen. ‘Wat een grap. Maar wat zullen ze morgen een kater hebben!’

‘Wie zeg, dat het morgen al voorbij is, Ada? Ik verwacht ze pas eigenlijk boven water, als wij overmorgen vertrekken…’

‘Mijn God, wat heb je toch bij ze gedaan? Moest het werkelijk zo heftig?’

‘Ach, sommigen zouden een moord doen voor zulke nachten, Ada.’

‘Dat is ook weer waar, Roald. Maar ja, ik ben ook verwend, doordat ik met jou getrouwd ben…’

Lachend rijden ze verder naar het restaurant, waar ze hun ontmoeting met Selma hebben. Maar ondertussen in het hotel zijn Renate en Jeroen behoorlijk heftig met elkaar bezig.

De massage van Roald heeft zijn uitwerking niet gemist. Zowel Renate als Jeroen zijn bloedje geil. Roald had het niet mis, dat ze maar nauwelijks de lift konden halen. In de lift had Jeroen Renate al tegen de wand geduwd en haar slipje kapotgetrokken, en haar jurkje omhooggetrokken. Hij heeft niet lang nodig om zijn broek en onderbroek op zijn enkels te krijgen. En Renate is zo geil, dat ze alles best vindt. Haar slipje was al helemaal nat van haar geil en als ze de harde pik van Jeroen bij haar voelt binnendringen, kreunt ze van genot. Jeroen neemt haar ruw en hard, en dat is precies waar Renate van houd. Ze is wel in voor een potje lekker ruwe en harde seks.

Maar de opwinding is voor Jeroen veel te sterk en na een paar stoten komt hij al klaar in Renate. En dat is maar goed ook, want de lift is al op de juiste verdieping. Ze kunnen zich net nog fatsoeneren, voordat de deuren opengaan. Daar staat een ouder echtpaar te wachten, en licht blozend lopen Renate en Jeroen uit de lift, een lichte sekslucht in de lift achterlatend.

Maar dan kunnen ze niet snel genoeg op de kamer van Jeroen komen. Nog voordat de deur van hun kamer dichtvalt, proberen ze in aller haast, terwijl ze hevig met elkaar tongen, hun kleding uit te trekken. Met wat moeite geraken ze op hun bed, waar ze gewoon verdergaan. Dan duwt Renate Jeroen achterover. Ze wil nu ook wel eens aan haar trekken komen, Jeroen is al klaargekomen, en dat wil ze nu ook wel eens. Dus neemt ze het heft in de hand en gaat op hem zitten. De pik van Jeroen is nog steeds zo stijf als staal en niets duidt erop, dat dit voorlopig zal veranderen. Ze geleidt zijn pik naar haar smachtend hete grotje en laat zich dan vol overgave op zijn pik zakken. Een kreun van genot slaakt ze uit, terwijl ze hem op een zacht tempo begint te neuken. Ze richt zichzelf nu volledig op haar eigen genot, zonder ook maar een moment aan Jeroen te denken.

Terwijl ze hem neukt, wrijft ze over haar klitje, en brengt zichzelf dan op grote hoogten. Terwijl ze haar heupen ritmisch beweegt, neukt ze zichzelf naar een hoogtepunt toe. En als ze die krijgt, verkrampt haar hele lichaam. Ze gaat zelfs even bewusteloos, zo intens is dit orgasme.

Maar Jeroen is even zelfzuchtig bezig, als Renate. Hij wil niets liever, dan weer in dit geile sletje klaar te komen. En als ze dan na haar orgasme als een pudding in elkaar zakt, draait hij haar op haar rug, om haar weer met snelle hard stoten te neuken, zodat hij ook kan klaarkomen. En dat lukt. Met een harde brul komt hij voor de tweede keer in Renate klaar en spuit zijn lading diep in haar. Nu duurt het even voor allebei om te bekomen. Ze liggen zeker een half uur, voordat ze weer verder gaan, want ze hebben nog lang niet genoeg. Ze doen het op alle mogelijke standjes, niets is gek genoeg. Renate wordt gewoon uitgewoond, in elk gaatje dat ze maar heeft.

En daarbij zijn ze allebei echt niet stil. Uiteindelijk belt de receptie per telefoon op, of ze het rustig willen houden, omdat hun buren niet kunnen slapen. Dat beloven ze wel, maar ze kunnen evengoed niet van elkaar afblijven. Maar na een laatste wip zijn ze zo uitgeput, dat ze vermoeid naast elkaar in slaap vallen.