De Ideale Wereld - 2

Een roerig weekje. Zo kon ik het wel omschrijven. Myrthe kreeg haar rust. En zelfs ik. Ergens was het heel even fijn om niet elke dag met haar in contact te zijn. Heel even maar. Maar fuck, wat miste ik haar alweer snel. En ik wilde het ook weer goed maken. Desnoods de tijd terug draaien naar de tijd voordat ik haar alles verteld had. Of eigenlijk voordat Alexis haar alles verteld had. Alexis had mij niet gezegd wat ze terug had gekregen van Myrthe op haar bericht en ook niet of er überhaupt wel contact was geweest hierna. De dagen die volgden waren niet goed voor ons. Ook Alexis sprak ik nauwelijks. En dat terwijl ik haar elke dag zag. We deden alsof er niets aan de hand was. Zeker als onze ouders in de buurt waren, die een dag later weer boven water kwamen. De eerste dag keken we elkaar niet eens aan. De tweede dag al wel. We moesten wel. We spraken elkaar aan het einde van de week weer, al hadden we het niet meteen over het voorval. Het was ook allemaal haar schuld, en ik voelde me niet bepaald beter. Ook al bedoelde ze het goed. Waar ik ooit hoopte op het allermooiste, wat dan wel een pure fantasie was, had ik nu helemaal niets. Ik had niet het meisje wat ik al die tijd al wilde, en ik had nu ook een verslechterde relatie met m’n stiefzusje, waarvan ik nu wist dat ze me wel zag zitten. Het had de weg kunnen openen voor haar en mij. En dat was misschien ook wel haar intentie geweest. Maar het had een averechts effect opgeleverd. Je merkte ook gewoon aan alles dat Alexis alles behalve tevreden was met dit alles. Haar beste vriendin was ze ook nog niet wezen opzoeken. Dat zijnde het zusje van Myrthe, kon ik me wel ergens voorstellen hoe de verhouding en de woordenwisseling tussen Myrthe en Alexis moest zijn geweest nadat ze alles zomaar in het open had gegooid. Ik hield van m’n zusje, maar dit was echt heel dom geweest en ik vond het onbegrijpelijk dat ze dit zomaar had gedaan zonder het met mij of wie dan ook te overleggen. Zover ik wist dan. Maar zover ik begreep was het een wanhoopsdaad. Zij kon mij zo niet meer zien. Waar ik dacht me altijd sterk te houden, bleek het voor de buitenwereld overduidelijk te zijn dat ik leed onder deze ‘vriendschap’ tussen mij en Myrthe. En Alexis vond dat zo erg, dat ze deze drastische stap heeft moeten zetten. Dat fleurde me ergens ook wel weer op. Ik had het idee dat ze echt om me gaf, wat haar intenties ook mochten zijn.

-

Die zaterdag ochtend spraken we elkaar weer echt. Terwijl we alleen waren. Onze ouders waren naar vrienden die een opening hadden van een expositie, en wij mochten wel mee, maar bleven thuis. Vaak ging ik met Alexis naar de sportschool op de zaterdag, al zag ik dat nu niet zitten. En terwijl ik in de woonkamer nog aan het ontbijten was op de bank voor de televisie, kwam zij de trap afgelopen, gekleed om te gaan sporten. Een vaal licht vertroebeld door een zwak zonnetje scheen de kamer in. Het was nog vroeg. Ik probeerde nu meer dan ooit niet naar haar te kijken. Haar lichaam was moordend. Strak in die sportkleding. Haar buik droeg ze vaak bloot. Zeker nu het wat lekkerder weer begon te worden. en zeker als ze van plan was te gaan sporten. Die mooie platte buik van haar met die lichte contouren er in die verklapten dat dit een sportief meisje moest zijn. Haar haar zat wat wild en ze kwam erbij staan. Toen moest ik wel even naar haar kijken. ,,Ga je nog mee?’’ Vroeg ze me voorzichtig, en ze kwam gespannen over. Zij keek mij niet aan, en dus dacht ik dat ze dit ook niet wilde. ,,Beter van niet, of wel?’’ gaf ik haar dan zachtjes en lichtelijk ongeïnteresseerd mee. Ze haalde haar slanke schouders op en verfrommelde haar lippen even in peinzende trekjes. ,,Kunnen ook even praten?’’ vroeg ze me toen maar. De lieve Alexis was niet iemand die uit was op een blijvende verslechterde relatie. Maar ze was niet alleen lief, maar zeker ook slim. Ze had zich toch niet omgekleed om dan vervolgens te besluiten niet te gaan sporten omdat ik niet mee wilde. Dan zou ze het wel eerst komen vragen. Nee, ze had zich zo gekleed omdat dit haar positie een stuk sterker zou kunnen maken, aangezien ik van het zwakke geslacht was. Want Alexis bleek het nog niet op te gegeven. Waar ik er niet eens meer over durfde na te denken, bleek zij juist dàt gedaan te hebben. Ze ging naast me op de bank zitten. Wel op gepaste afstand. Ze legde haar arm op de rugleuning en keek me wat rustiger aan nu. Licht uitdagend ook. Al kwam dat misschien meer omdat ze er zo sportief, en dus uitdagend, uitzag. Ik vond haar altijd wel iets lichts uitdagends hebben. ,,Hoe zie je ons eigenlijk?’’ vroeg ze me daar dan vrij snel. Ik had m’n bord nog in m’n handen en keek haar toch een beetje gek aan. Deze verwachtte ik niet meer. ,,Niet.’’ zei ik dan alleen droog. ,,Je ziet ons ‘’niet’’?’’ lachte ze dan daarop. ,,Makkelijk.’’ stelde ze dan daarna. Ze bleef me even aankijken, terwijl ik wat nerveus werd. Zo kende ik haar dan weer niet. Alsof ze al niet meer terug wilde naar de oude situatie. Maar wilde ik dat dan nog wel? En kon dat nog wel?

-

,,Jij dan?’’ vroeg ik haar daarna wat voorzichtig en keek haar gespannen aan. Nu was het haar kans om het me nog eens te vertellen. Dat wat ik al wel wist, maar wat ik opzij had geschoven in het verloop van de week omdat ik vond dat zoiets niets meer dan een fantasie zou moeten zijn. Omdat ik dacht dat zij er natuurlijk ook zo over dacht. Maar net als dat ze eerder het initiatief nam om me te duiden dat ik meer voor haar betekende, deed ze dat nu weer. Anders was ze er nooit over begonnen. ,,Ik weet niet.’’ begon ze toen eerst wat onrustig en ze keek een beetje om haar heen. ,,In deze maatschappij wordt zo veel van je verwacht en dan is het misschien makkelijker als je iemand naast je hebt die je kent. En die om je geeft.’’ ging ze dan vrij nuchter verder en ze keek nog even om haar heen om haar blik weer in de mijne te laten eindigen. ,,Snap je?’’ vroeg ze me gelijk door. ,,hmm, nee, wat?’’ en ik zette m’n bord maar even neer. Deze manier van redeneren zag ik niet aankomen. ,,Nou, je weet wel.’’ zuchtte ze dan wat ongeduldig, wat nog niets ophelderde. Ik keek haar dan ook nog zoekende aan. ,,Seks.’’ zei ze toen maar direct, al was het fluisterend en keek ze er nu niet meer zo nuchter bij. Ik moest er even van slikken en keek haar dan ook met grote ogen aan. ,,Alexis! Dit kan toch niet…’’ begon ik toen gelijk maar weer en wilde nog maar eens duidelijk maken dat dit niet de goede oplossing was. ,,Luister nou even.’’ onderbrak ze me gelijk. ,,Is toch zo…’’ was dan haar volgende alles verklarende argument. Ik draaide dan ook met m’n ogen. ,,Nee, maar serieus. Hoe vaak ik wel niet gevraagd word door een jongen om dingen te doen… pff, homo’s.’’ zuchtte ze dan lachende. Maar daar was niets grappigs aan. ,,Als iemand jou lastig valt, dan hoef je het maar te zeggen en ik zoek ze op, he. Dat snap je wel toch?’’ begon ik toen gelijk maar met een gebalde vuist in het zicht. ,,Nee, nee. Rustig maar. Ik krijg alleen dickpicks.’’ zei ze snel en ze pakte m’n hand en bracht die naar de bank toe waar ze er even over wreef, en me probeerde gerust te stellen. Maar dit vond ik juist verontrustend. Ook door haar volgende woordenkeuze. ,,Geloof me. Die kan ik zelf wel aan. Dat weet je wel toch?’’ lachte ze namelijk door, waar ze een punt had, maar wat dubbelzinnig opgevat kon worden. Alexis was wel een jong meisje, maar niet iemand die zich zomaar liet gebruiken voor zoiets. Hoopte ik dan nog… Dat kon ik wel zogenaamd weten, maar er gebeurden wel vaker rare dingen waar bepaalde dingen in bepaalde drankjes belanden. En dan weet ik liever van te voren wie ik op moet zoeken om op te knopen. Als ze maar naar keken, kon ik al gek worden…

-

,,Nee, ik bedoel meer dat het me fijner lijkt om zoiets te ontdekken met iemand die je kan vertrouwen. Is toch zo?’’ stelde ze dan alsof het gek was iets anders te denken, en ze kroop ook licht in een van gêne omdat ik er dus niet zo overdacht zover. Al had ze wel een punt. Maar ze had het hier wel tegen haar stiefbroer. En de manier waarop ze nog steeds hier haar hand over mijn hand liet wrijven, betekende voor mij al dat ik die vertrouwelijke persoon van haar moest zijn. Ze lachte verlegen naar me en ik kreeg het er stik benauwd van. ,,Begrijp ik je goed?’’ vroeg ik haar toen nog wel voor de zekerheid. Ze bleef lachen en knikte er nu ook bij. Bijna dromerig. ,,Hoe vaak we het er wel niet over gehad hebben…’’ begon ze toen bijna dagdromend. ,,’’We’’?!’’ moest ik toen wel vragen waarbij m’n stem wat overschoot. ,,Ik ben de enige met een oudere broer toch…’’ zei ze me dan nuchter, en zelfs een beetje bitchy, alsof het allemaal al zo duidelijk moest zijn, en ik bleef haar dan maar vragend aankijken. ,,Jezus, moet ik echt alles uitleggen dan? Natuurlijk hebben we het over dit soort dingen. Gewoon ik en de meiden…’’ en ze keek me aan alsof ik dom was, dat ik dit niet door had. ,,De meiden?’’ vroeg ik echter wel op een nogal domme manier daarna…

-

,,Ja, ik, Rachel, Crystal en Elise natuurlijk.’’ zuchtte ze dan. Alles behalve vanzelfsprekend, naar mijn idee. ,,Elise heeft wel eens gezegd dat ze samen wat wil doen…’’ speelde ze gelijk door, en ik wist even niet waar ik moest kijken. Ik raakte hier enorm opgewonden van, en ik kon haast niet geloven dat dit echt gebeurde. Maar dit was echt. Ze zat hier gewoon naast me en vertelde alles zoals ze me dat altijd gedaan heeft. Maar nooit wat betreft dit onderwerp. Even voor de duidelijkheid: Elise is het zusje van Myrthe. Nog altijd… ,,Wat dan?’’ vroeg ik licht hijgend en fluisterend. Ik was toch wel nieuwsgierig en kreeg gelijk door hoe makkelijk Alexis mij wist te veroveren voor zoiets. Elke man natuurlijk. Maar ze keek me aan waaruit bleek dat ze dit nu zelf ook doorhad. Alexis wist nu hoe makkelijk ik zou zijn voor haar. Wist nog niet of dit goed was of fout. ,,Je pijpen.’’ zei ze toen gewoon nuchter, en wachtte heel even m’n reactie af, terwijl ze met moeite haar eigen uitdagende lach moest onderdrukken. ,,Kan je dat dan?’’ was het enige wat ik wist te verzinnen, en ze schoot nu hardop in de lach. ,,Nee.’’ stelde ze duidelijk. ,,Maar dat is het idee dan, toch? Om het te leren in een veilige omgeving. Pap en mam zijn toch nooit thuis.’’ en duidelijk mocht zijn dat ze het al helemaal voor zich zag. En ik nu ook. Dit was die fantasie die uit begon te komen. ,,Waarom nu?’’ vroeg ik haar nog wel. Altijd de bewijslast van de redenatie die nog even om de hoek kwam kijken die ik nodig achtte. ,,Nu kan het.’’ begon ze toen. ,,En ik heb wel wat goed te maken ook. Dus waarom niet zo. Beter kan niet, lijkt me? Als ik al die jongens een beetje kan peilen ondertussen met wat ze willen… Jij bent vast niet anders. Op dat gebied dan.’’ Ze liet nu m’n hand wel even los. Alsof ze nu even twijfelde of ik wel als die andere jongens was ‘’op dat gebied dan’’. Ik was niet als andere jongens, dat hoefde ik haar niet uit te leggen, en op dit gebied was ik dat natuurlijk wel. Het klonk gewoon zo onwerkelijk. ,,Okay.’’ fluisterde ik dan alleen gespannen en gaf aan hier wel voor open te staan. ,,Spannend.’’ benoemde ik het nog even kort. Ze lachte verlegen. ,,Maar als dit niet gaat. Of als het problemen oplevert, of iets, dan moeten we wel nog terug kunnen hoor.’’ stelde ik bijna kinderlijk naïef. ,,Alsof we nog terug kunnen nu?’’ vroeg ze me namelijk droog en retorisch, waarbij ze nog eens liet blijken dat ze heus wel wist dat wij absoluut geen echte broer en zus meer konden zijn. Zelfs als stief zouden we niet aan elkaar verwant zijn, als we dit gingen doorzetten. Ze was in ieder geval niet op zoek naar een relatie met mij. Leek me ook beter. Ze wilde gewoon experimenteren. Met mij en met haar vriendinnen er bij? Als ik het goed begreep. En ze had echt lekkere vriendinnen. HAVO meisjes. Laatstejaars. Nog wat jong misschien, maar zo te horen niet te jong voor een onderwerp als deze. Ik begon het al voor me te zien, alhoewel ik hier alleen met Alexis nog op de bank zat, zonder dat er nu gelijk wat gebeurde. Dit was niet iets wat zich vanaf dit moment zomaar vanzelf zou uitspelen.

-

Want hierna ging ze ook gewoon sporten. Ik ging niet mee. Het leek me ook niet verstandig om me nu in het openbaar in een luchtig sportbroekje te vertonen. Niet na dit gesprek met dit stiefzusje wat er dan naast zou bewegen. Nee, het duurde vrij lang voordat ik wat bedaarde nadat ze weg was, al duurde het ook weer niet zo lang. Ik masturbeerde gewoon, als iedere jongen. Daar schaamde ik me niet voor. Maar zo kort had het nog nooit geduurd. En toch was ik ergens constant op m’n hoede en hield ik in het achterhoofd, dat hoe mooi dit ook klonk en zou kunnen zijn, het zeker niet vanzelfsprekend was. Dat bleef maar terug komen. Al leek het voor haar al wel vanzelfsprekend te zijn. Het was gekkigheid, en pas als er concreet wat zou gebeuren, zou ik het serieus willen nemen. Maar tot die tijd hield het me al wel erg bezig.

-

Ik vond een goede afleiding in mijn maatje Tom. Vrienden heb ik niet echt. Ik had Myrthe. ‘’Had’’. Mede doordat ik alles voor haar aan de kant had gezet, had ik zo weinig vrienden. Maar Tom was wel een vriend. Soort van. Een collega. Een oude bekende. Ik had namelijk een waanzinnig vakantiebaantje. En dit jaar zou m’n derde jaar worden. In het dorp hiernaast, Hendrik Ido Ambacht, lag een groot zwembad. En daar zochten ze een kleine twee jaar geleden een aantal leuke en spontane jonge mensen die wel zin hadden om het een en ander te verkopen aan de badgasten. Ja, ik bemande sindsdien het hutje waar je friet, snoep en ijs kon halen, onder anderen. En dat deed ik met Tom. Allebei toen begonnen waar we elkaar weer leerden kennen. We hadden bij elkaar op de HAVO gezeten, maar dan wel in verschillende klassen op een aantal vakken na. We kenden elkaar, en hadden geen problemen met elkaar. Maar vanaf dat moment werd dat zwembad, waar ik zelf al vanaf kleins af aan kwam, een heerlijke toevluchtsoord. Ik en Tom hadden al snel de aller grootste lol. Heel veel gemeen hadden we niet. Behalve dat we allebei goedlachs waren en wel van een potje stevig werken hielden. Dit werd al snel onze toko, en daarmee werden we een soort van bekend. Onder de vaste badgasten dan. We waren vooral in trek bij tienermeisjes. Maar we keken al snel onze ogen uit op de warme zomerdagen wanneer het bomvol gasten zat. En dat terwijl we gewoon goed ons werk deden. En nu was het begin van een nieuw seizoen aangebroken en zouden we weer herenigen in deze taak om iedere gast te voorzien van wat lekkers en een vrolijke lach.

-

Tom vroeg altijd even naar Alexis. En deze keer ook, terwijl we rustig aan het opbouwen waren. Volgende week zou het buitenbad pas open gaan. Hij had een oogje op Alexis. En dat kon ik hem niet kwalijk nemen. Werd er niet eens jaloers van. Hij had zelf gewoon een vriendin. Een superleuke en hartstikke lekkere meid. Ik maakte me echt geen zorgen wat dit betreft. Tom was een flirt. Vraag me niet hoe, maar hij kreeg het altijd weer voor elkaar. Hij trok de meeste aandacht. Hij was lang, blond, en iets wat ongelukkig in z’n motoriek van tijd tot tijd. En dat bleek onweerstaanbaar te zijn voor vrouwen, oud en jong. Jaloers was ik geen moment. Ik gunde het hem zelfs. Het waren niet alleen vrouwen die hem leuk vonden. Van alle bekenden die we tijdens het werk tegen waren gekomen de laatste twee jaar, waren het er negen van de tien die Tom dan kenden. Tom was een voetballer. Hij kwam ook uit Zwijndrecht. Wel een ander deel. Voetbalde op redelijk niveau, en was gewoon die toffe peer die nooit ruzie maakte en die altijd met iedereen kon lachen. Echt altijd. En dus ook met mij. Het was ontzettend fijn om met hem te werken, en ook al was hij misschien niet een echte vriend, vond ik het toch fijn dat ik hem had leren kennen en dat ik mijn zomerdagen met hem mocht delen. Gewoon jongens onder elkaar. De ‘’Bende van Ellende’’ werden we al snel genoemd door de badmeesters en badjuffrouwen. En halverwege de eerste zomer hadden we dat ook groot boven ons hete, muffe, stenen hutje gezet. Het stond er tegenwoordig in het hout groot op de voorgevel gegrafeerd. Wij waren officieel de ‘Bende van Ellende’. En puur alleen omdat we er lol in hadden. Onze kattenkwaad bestond uit zo nu en dan brutaal zijn zonder dat mensen het erg vonden, kijken naar meisjes, het achterhouden van lekkere hapjes voor bekenden en minder bekenden, en het flirten met de badjuffrouwen waarvan er een aantal erg lekker waren. Een en al feest. En een en al afleiding.

-

Myrthe kwam hier nooit. Zij woonde nog een dorp verderop waar ze zelf een zwembad hadden. Maar ze hield niet eens van zwemmen. Tom wist van haar bestaan, en ook kon hij dan een luisterend oor bieden. Zijn vriendin kwam vaak chillen als hij aan het werk was, net als mijn zusje, en zo hadden we toch een soort groepje. Zoals men dat heeft als ze gaan zwemmen. Dat hadden wij vroeger ook al vanaf de basisschool. Zwemmen bleef zo een groepsactiviteit. Met een groepje lekker zwemmen. Maar nu waren wij alweer twintig. Lekker zwemmen bestond eigenlijk niet. Al namen we vaak nog een duik na sluitingstijd als we vroeg klaar waren. Henk, de hoofdbadmeester, gaf meerdere keren in zo’n zomer een gezellig feestje voor het personeel en de partners daarvan, en dat tekende de sfeer hier in het zwembad. Alles was hier chill. Hier wel.

-

Alexis was na het sporten naar het zwembad gekomen. Niet om te komen zwemmen. Wij hadden altijd meteen al ons zwemabonnement in handen, zodra die verkocht werd. Al van kleins af aan waren wij vaak een van de eersten. Maar ze was voor mij gekomen. Ze had me geappt of ik laat of vroeg klaar zou zijn, en dat bleek vroeg te zijn. Al stond ze hier nog wel een uurtje lekker in haar pakje deze twee jongens af te leiden en duurde het ietsjes langer daardoor. Dat vond ze niet erg. Dat vond ik niet erg. En dat vond Tom natuurlijk ook niet erg. Alexis was jong en kwam er elke weer achter hoe lekker ze wel niet was en genoot volop van de aandacht. Ik was minder vrijgevig natuurlijk, maar als Tom even niet keek of ergens anders was, flirtten onze blikken er toch vol op los. We wisten nu dat we elkaar leuk vonden en daar schaamden we ons dan ook niet echt voor. Niet als we zo even samen waren. Tom fietste dan mee naar huis. We konden altijd wel een stukje samen fietsen, maar als Alexis erbij was, fietste hij helemaal mee, en dus om. Allemaal leuk en gezellig en natuurlijk onschuldig. Ook als zijn vriendin erbij was, fietsten ze mee. Zijn vriendin, Madison, had best veel gemeen met Alexis. Zij was een jaar ouder dan ons, en ik kreeg het idee dat Alexis altijd een beetje tegen haar op keek. Dat deden we allemaal. Al was Toms vriendin maar een klein meisje, vergelijken met ons. Zeker met hem. Waar ik thuis verwachtte dat ik en Alexis verder zouden gaan op wat we vanochtend begonnen waren, gebeurde dat niet. Nu bleek maar weer hoe onwaarschijnlijk vanzelfsprekend deze situatie zich zou uitspelen. We repten er geen woord over, en verdwenen zelfs naar onze eigen kamers. En dat terwijl onze ouders niet thuis waren. Ik denk zelf dat de beïnvloeding van de normale wereld buiten er voor zorgt dat je dan weer even met beide benen op de grond wordt gezet. Ook al flirtte je dan nog net met je stiefzusje…

-

Het duurde zelfs een kleine twee weken, voordat er weer wat schot in onze zaak kwam. Myrthe sprak ik niet meer. Dat leek me klaar. Dat deed nog steeds zeer, maar de spanning met Alexis overtrof alles. Nog altijd. Mijn vader kwam op deze donderdagavond naar me toe op mijn kamer. ,,Wil jij nog op kamers?’’ vroeg hij me dan voorzichtig. Hij was altijd voorzichtig hier. Onze relatie was niet best. We hadden geen hechte band. Maar ik wilde misschien op kamers, als ik het eerste jaar zou doorkomen deze keer. Zo zag het er wel naar uit nu. ,,Nou, ik weet het nog niet. Hoef niet perse op kamers hoor.’’ zei ik hem echter. Zeker nu met Alexis hier wilde ik niet perse uit huis. Hij humde. ,,We denken er over om naar Amsterdam te verhuizen. We hebben daar wat nieuwe mogelijkheden leren kennen, en we vinden dat we dat moeten aangaan.’’ sprak hij dan beducht door, en leek mij niet te horen. ,,Je zusje gaat misschien daar studeren, of zelf op kamers. Dus jij kan dan ook en dan verkopen we dit hier.’’ Hij keek me niet aan. Zijn stem was broos en het was duidelijk dat wij eerder in de weg zaten. ,,Okay.’’ zei ik hem dan alleen. Ik keek hem verder ook niet aan en hij stond op en zwijgend verliet hij m’n kamer weer via de trap omhoog. ,,Eikel…’’ zuchtte ik dan fluisterend. Het zou zoveel beter zijn om uit huis te gaan en op eigen benen te gaan staan. Maar laat hun maar naar Amsterdam gaan, dan blijf ik wel hier. Ik wilde mijn dorp liever niet verlaten. Ook de reden waarom ik al twijfelde of ik wel of niet op kamers wilde. En zover ik wist, had Alexis een opleiding in Rotterdam in gedachten. Een kwartiertje met de trein hier vandaan. Ook zij hoefde nergens naartoe. Maar het zal wel. Ze waren die avond weer weg. En net zoals ze mij gefrustreerd hadden achtergelaten, bleek Alexis het ook niet helemaal eens te zijn met de plannen. ,,Gaan jullie mee anders?’’ werd ons nog sympathiek gevraagd. Ze gingen gewoon even naar het atelier van m’n vader. ,,Heb huiswerk.’’ zei ik dan snel. ,,Ik ook.’’ antwoordde Alexis dan, en voor beiden was het geloofwaardig en ook waar. Maar het was duidelijk dat we niet mee wilden, omdat we gewoon geen zin hadden om met onze ouders op stap te gaan.

-

Na een uurtje ging ik even bij haar kijken. Ze lag op bed met een boek voor haar en haar benen in de lucht. Dan was ze weer schattig. Maar zoals ze dan naar me lachte en naar me keek, bleek ze toch weer alles behalve schattig te zijn. ,,Hé.’’ groette ze me dan opgetogen en ze ging gelijk overeind zitten. ,,Alles goed?’’ vroeg ik haar dan alleen voorzichtig. Ik was natuurlijk niet alleen gekomen om te kijken of het goed ging. Ik had behoeftes en gevoelens die ik steeds moeilijker in me kon houden, en wilde eigenlijk weten wat de stand van zaken waren. En dat leek ze meteen door te hebben. Echter vroeg ze me ook om hulp bij het overhoren. En terwijl ik haar Frans overhoorde, hadden we het toch even over het feit dat er geen schot in de zaak zat. Zij zelf begon er uiteindelijk over, wat enorme opluchtte. Ik was ergens al bang dat ze het niet meer zou zien zitten, namelijk. ,,Heb je ook zo het idee dat het misschien moeilijker is om gevoel aan onze gevoelens te geven?’’ vroeg ze me na de eerste reeks, duidelijk moeite om haar woorden vorm te geven. ,,Nu in het Frans…’’ lachte ik dan eerst flauw, waarmee de spanning op haar gezicht wel ietsjes afnam gelijk. ,,Nee, zeker.’’ zuchtte ik daarna wel erkennend. ,,Het is ook moeilijk. En fout ook. Ergens nog.’’ haspelde ik wat lastig terwijl ik diep adem nam. ,,Ja…’’ zuchtte ze dan en ze wachtte de volgende reeks af, die ze ook foutloos behaalde. Gewoon wat woordjes en zinnetjes. Haar eindexamens kwamen er ook weer aan, en ze was erg serieus in haar schoolwerk. Wat je misschien niet meteen zou verwachten als je haar zou zien. Maar zo zie je maar. ,,Er ligt een drempel. Die erg hoog is.’’ stelde ze dan tussendoor. ,,Ja, die ligt er zeker.’’ Zuchtte ik dan weer en hield het gemoedelijk. Ik was razend benieuwd waar ze naartoe ging met dit, en hield me zo stil als mogelijk. Ik liet het aan haar om mij maar even te duiden hoe de zaken ervoor staan. ,,Misschien kunnen we iets doen om die drempel te verlagen?’’ vroeg ze vrijwel meteen. Ik stond overal voor open, gebaarde ik met open handen. ,,Okay.’’ begon ze dan enthousiast en ze ging wat meer overeind zitten. ,,Misschien moet je me vertellen wat je van me wilt?’’ stelde ze dan voorzichtig voor. Daar voelde ik dan weer niets voor. ,,Nee, dankje. Dat zie ik niet zitten. Dat is raar.’’ reageerde ik dan foutief, en zag haar ook even onzeker worden. ,,Ik bedoel…’’ en wilde me snel herstellen. ,,dat het niet makkelijk is. Ik ben bang dat ik dan rare dingen zeg. Dat we niet op dezelfde lijn zitten, of iets.’’ legde ik me snel uit, en dat leek goed genoeg te zijn. ,,Ik denk dat we wel op dezelfde lijn zitten, hoor.’’ lachte ze dan alleen lief uitdagend mijn kant op. ,,Maar ik begrijp je wel. Het is eng. Ik schaam me er ook voor. De rest weet ook van niets hoor, verder!’’ bracht ze toen voorzichtig uit. Ik was de rest alweer vergeten. De rest boeide ook niet.

-

,,Okay.’’ begon ze dan weer enthousiast zoals zojuist. ,,Ik moet ook nog Duits doen, maar heb daar nog niet voor geleerd… Wat nou als we elk drie dingen opschrijven die we van elkaar willen of met de andere willen doen… en als ik dan geen voldoende heb, laat jij er eentje zien en ‘doe’ ik wat er op staat en als ik wel voldoende heb, dan lezen we een van mijn kaartjes.’’ stelde ze daarna vrij rap door. Ik leek het te begrijpen. ,,Dit heb je niet nu net verzonnen of wel?’’ moest ik haar wel eerst vragen. Ze gniffelde er om en keek een beetje ondeugend weg. Tering wat was ze dan lekker zo.

-

Maar zo geschiedde het. Door er een spelletje van te maken, verlaagde ze zowaar de drempel. Ik schreef maar op wat ik wilde, zonder dat ik het ook meteen hoefde uit te spreken. Ik moest wel aan het bureau gaan zitten, terwijl zij op bed bleef. Ze had maar een kleine kamer, dus knus was het altijd wel. Het was leuk om te zien dat ze best ijverig was in het neerpennen van haar briefjes die ze achter zich verstopte. Ik mocht het duidelijk niet zien. Ze had ze eerder klaar dan ik. Ik vond het nog best moeilijk. Ik wilde wel meer dan drie dingen van haar. Maar na twintig jaar, en een enkele mislukte relatie, moest ik nog altijd zeggen dat ik maagd was. Ik en Naomi hadden nooit seks gehad. Ze liet me haar alleen vingeren. En dat klinkt minder triest dan het is. Naomi was preuts. En ik durfde niet meer van haar te vragen omdat ik voor m’n gevoel haar al aan het bedriegen was met Myrthe, waar ik vaak over fantaseerde als ik dan toch m’n hand in haar broek had. En zeker als ik later mezelf moest afhandelen. Maar goed. Ik wilde ondertussen wel wat ervaren. Heel veel zelfs. Maar durf je het dan te vragen aan je lekkere stiefzusje die toch wat ongeduldig zat te wachten. ,,Schrijf nou maar gewoon op. Je hoeft je echt niet te schamen.’’ drong ze nog aan. Ik geloofde haar. Het eerste kaartje las ‘’Pijpen’’. God, wat wilde ik graag gepijpt worden. Ik was zo benieuwd hoe dat voelde. Het leek me het aller geilste in de hele wereld van de seks. Ik was dan ook niets gewend. Ergens hoopte ik dat dit deze vanavond misschien wel zou uitkomen, maar het leek me ook wel vrij heftig om dit dan zomaar te vragen, mocht het zover komen. Ik kon altijd eerst nog de andere doen, die ik wat milder maakte, om die reden alleen. Ik wilde wel haar borsten zien en haar buik kussen. Dat leek me minder vergaand, en dat laatste was iets wat misschien een beetje vreemd was. Ik had een soort fetisj voor mooie buiken, denk ik. Ik hield van een platte buik. En Alexis had een van de mooiste buikjes die ik ooit gezien had. Ze sportte misschien net iets te veel om de eerste plek te veroveren. Die was tot nu toe nog gereserveerd voor de buik ban Myrthe. Zij had echt de aller mooiste buik. gek misschien omdat zo te verklaren, maar het was waar. Maar terug naar de briefjes. Ik moest ze tot mijn schrik inleveren en ze legde ze op hun kop neer op de rand van het bureau, naast die van haar, die ze weer achter haar rug vandaan haalde. Ze had post-it papier gepakt. Die van haar ware roze, en die van mij geel. Ik vond het heel erg spannend. En stom is het dan om haar vervolgens nog te overhoren ook. In Duits was ze minder goed, en ze had ook nog niet geleerd. Ik koos willekeurig zinnetjes en woorden uit, en zag haar als snel worstelen. Het moesten drie reeksen van twintig zijn, en bij elf goed, had zij een voldoende. Zo simpel was het. Op papier dan. Tenzij je hele andere dingen op papier had staan.

-

Of ze nou alles goed had, of alles fout. Een verliezer kende dit spel volgens mij niet echt. Uiteindelijk wilden we gewoon aan elkaar zitten. Als ik het goed had althans. Ik wilde dat wel in ieder geval. Met de eerste reeks ging ze helemaal niet de fout in, en eindige ze met een dikke tien. Ik dacht even dat ik ergens ingestonken was. Maar dit betekende dus dat we een kaartje van haar moesten doen. Zij had de volledige leiding, en enthousiast hield ze mij de drie kaartjes voor, zonder dat ik kon zien wat er op stond. Ik moest er ook nog willekeurig eentje kiezen. Dat vond ze beter. Ik keek naar drie blanco kaartje, en zag er de meerwaarde niet echt van in. Maar ik pakte er eentje, en zij las die vervolgens voor voordat ze ook aan mij liet zien wat er op stond. ‘’Hem zien’’ stond er dan kort op. En met ‘’hem’’ werd mijn ding bedoeld. Wow, dat was brutaler dan ik verwacht had, en ze liep zelf ook behoorlijk rood aan. ,,Anders doen we het niet…’’ merkte ze ook gelijk op. Ik bleef stil. ,,Dit is ook echt meteen de ergste van de drie…’’ voegde ze er nog aan toe. Toen schrok ik wel een beetje. Als ze dit al te ver vond gaan, hoe ze zou ze dan reageren als straks mijn orale seks kaartje boven water komt. ,,Ja, misschien toch beter…’’ Slikte ik dan ook snel, met in het achterhoofd dat ik al had neergepend wat te ver zou gaan. Ik wilde dan ook m’n kaartjes pakken, maar dat hield ze tegen. ,,Ik heb wel het idee dat het nu of nooit is.’’ sprak ze zich dan voorzichtig uit, en ze keek me wat ontroerd aan. ,,Ik wil dit. Maar alleen als jij dit ook wilt?’’ vroeg ze me dan direct door. ,,Ja, natuurlijk wil ik dit.’’ gaf ik dan gelijk toe, en zag haar opgetogen glimlachen. ,,Ben alleen bang dan als je mijn kaartjes leest, je het niet meer wilt…’’ biechtte ik toen gelijk maar op. Ze gniffelde daar even om. ,,Denk je?’’ vroeg ze me dan zacht. ,,Ben juist wel nieuwsgierig nu. Maar dan moet ik wel fouten gaan maken, wil ik het zien, toch?’’ kwam ze dan ook gelijk mee aan, en ze deed me doen geloven, dat het er naar uit zag dat we alleen haar kaartjes zouden doen, omdat ze toch een stuk beter in haar Duits was dan ze net had gezegd. Ik gaf dan ook toe, en realiseerde me hierna pas dat Alexis dit veel liever leek te willen, dan dat ze deed doen overkomen. Haar kaartje was nog steeds aan de beurt. Ik moest m’n ding laten zien. En ik kreeg het idee dat ze dit wel heel graag wilde. Het was niet de eerste die ze gezien had, maar wel de eerste die niet op haar telefoon was binnengekomen. Dit was ook de eerste keer dat ik hem ging laten zien aan een mooi meisje, die hem al hard zat gemaakt had. Maar dit meisje was wel m’n stiefzusje waar ik om gaf en mee samen leefde. Slim? Ik weet het nog altijd niet. Maar ik ging het wel doen. Of zij… Geen idee hoe ze dit voor zich zag. Maar het ging gebeuren. Niemand die meer terug wilde. Nu of nooit. Dus nu!

-

En het stelde misschien toch niet zo heel veel voor. Nee, dat deed het wel. We werden allebei ontzettend nerveus. Ik bleef zitten, en zij ook. ,,Uhh… hoe wil je… dit?’’ Vroeg ik haar toen. Ze haalde haar schouders op en keek me gespannen aan. Ja, nu was het opeens echt. Geen spelletje meer. ,,Pak jij hem? Of ik zelf?’’ vroeg ik dan nog maar. Ik zou het geil vinden als zij hem zou pakken. Maar ze wilde hem alleen zien. Niet aanraken. Dat stond er. En ik had niet het idee dat ze meer wilde naast kijken. Meer durfde ze niet. Fuck, als mijn kaartje maar niet gepakt wordt… ,,Is die groot?’’ vroeg ze nog voordat ik aanstalten maakte om dan maar zelf wat te doen, doordat ze in eerste instantie bleef zwijgen. ,,Ja, weet ik veel.’’ uitte ik dan wat ongeduldig. ,,Maakt dat uit?’’ vroeg ik haar dan ook. ,,Beetje, toch?’’ Uitte zei zich dan weer voorzichtig. ,,Groot is toch beter.’’ voegde ze er aan toe. ,,Ja, ik denk het.’’ zei ik dan maar. Ze was, denk ik, gewoon nerveus, en zat te rekken. Maar ik werd hier onzeker van. Ik wist niet of ik een grote had. Ik dacht van wel. Maar wat als die niet groot is. Zij heeft piemels op haar telefoon staan, als ik dat allemaal moet geloven. Ik had die van mij nooit naast die van een ander gelegd. Dat leek me een beetje gek. ,,Vond Naomi hem groot?’’ vroeg ze toen, wat me een beetje pijnlijk deed doen kijken. Ik wilde liever niet zeggen dat ik nog maagd was, dat Naomi dat ding ook nog nooit gezien had. ,,Wij deden dat niet…’’ zei ik haar dan maar stilletjes. ,,Oh…’’ reageerde ze dan alleen net zo stil. ,,Ben je…?’’ ,,Jah.’’ Ik gaf het maar toe. ,,Oh, nou…’’ reageerde ze dan aanvankelijk opgetogen, maar een vervolg kwam er niet. ,,Sorry.’’ zei ik dan. ,,Nee, geeft toch niet? Waarom zeg je sorry?’’ vroeg ze me dan oprecht verbaast. ,,Ik ben misschien niet je oudere vertrouwelijke persoon die je dit kan leren dan…’’ stelde ik dan maar. Ze lachte er om. ,,Met name het vertrouwelijke boeide me in dit alles.’’ zei ze dan lief. Ze wreef even liefkozend over m’n knie heen, en ik voelde me gerustgesteld. Dit was m’n zusje. Toch nog ergens. Dit was iemand die me niet zou laten zitten voor zoiets onbenulligs. ,,Dit maakt het juist beter.’’ zei ze zelfs. ,,Kunnen we elkaar helpen, toch?’’ stelde ze dan min of meer voor, wat ons niet veel later weer terug bracht bij waar we mee bezig waren. We waren wat afgedreven. En hier waren we weer. Ze keek nog steeds nerveus, maar ze lachte nu wel. Dat deed ze net niet. Ik lachte eerst ook maar even gemoedelijk terug. ,,Dus…?’’ stelde ik dan openlijk. ,,Hoe zag je dit eigenlijk voor je?’’ en het was duidelijk dat ik in ieder geval niet meer terug wilde. Ik vond het geil dat ze hem wilde zien. natuurlijk.

-

,,Dat jij hem gewoon laat zien.’’ stelde ze dan wat kneuzig en ze trok haar schouders ook licht schamend bijeen. ,,Makkelijk dan.’’ maakte ik er maar van en stond op. Kon het maar gewoon doen, dan was het gebeurd. ,,Ik zie hem al…’’ lachte ze toen en zag haar rood worden. Ja, ik was hard natuurlijk. Ik droeg gewoon een spijkerbroek en de ruimte was beperkt. ,,Groot dus.’’ lachte ze daarna nog gul en ze kon haar lol vervolgens niet op. Ik wist niet of ze me uitlachte en bleef even staan en keek stom naar m’n eigen kruis. ,,Sorry, sorry.’’ zei ze dan snel. ,,Ik lach je niet uit. Gewoon nerveus…’’ legde ze zichzelf dan uit. Ik deelde haar lol niet, en voelde me nu eerder voor schut staan. Ik ging dan ook weer zitten. ,,Nee, laat nou zien.’’ drong ze dan meteen aan. Ik twijfelde. Met dit stomme iets zou alles kunnen veranderen. En dan maar hopen dat het allemaal goed onze kant op valt. Mijn kant vooral. Daar maakte ik me zorgen om. Zo stom was dit. Zo kinderlijk. Ben je twintig en dan sta je je te schamen voor jezelf. Er was geen zelfvertrouwen. Bij beiden niet. Dat vond ik erg moeilijk. Maar ze pakte m’n hand en trok me weer overeind. ,,Sorry.’’ zei ze dan nog een keer duidelijk. ,,Ik wil dit echt. Maar je weet wel… het is spannend.’’ en ik knikte naar haar en begreep haar natuurlijk ook meteen. Dus daar stond ik weer. We keken elkaar aan. Ze bleef me aankijken terwijl ik m’n riem losmaakte, en ik kreeg het steeds warmer. Ik stond niet zo gek ver voor haar. Het was doodstil. Ik hoorde duidelijk m’n ademhaling, maar ook die van haar. M’n knoop deed moeilijk, en het trok haar aandacht. Ze keek er met een glimlach naar en daarna keek ze mij even gemoedelijk aan. M’n handen trilden. Ze pakte daarna m’n handen, en zo waren haar handen vlak bij m’n kruis, die ze dus al zag lopen achter de stof. ,,Rustig.’’ zei ze fluisterend, en ik slikte. Zij maakte nu de knoop voor me los en ik liet m’n handen langs m’n lichaam hangen. ,,Het is goed.’’ Fluisterde ze nog en haar blik trok weg uit de mijne en ik keek toe hoe ze gespannen voor zich uit keek. Ze zat op de rand van haar bed. Ik stond voor haar. Luttele centimeters. Meer zat er niet tussen ons in ondertussen. Ze trok m’n rits naar beneden en ik slikte weer een keer. Deze keer zou ze niet lachen. Ze was daar te gespannen voor. Meer dan daarnet. Maar ze deed het wel. Ze pakte de broek bij m’n knieën en trok die vervolgens voorzichtig naar beneden. Ik had natuurlijk nog een boxershort aan, maar die bood al wel wat meer ruimte. Ze bleef kijken naar m’n kruis wat tevoorschijn kwam. Naar m’n lul die iets voorover dreigde te vallen maar werd opgevangen door het elastiek van m’n boxershort. Ze keek toen plots omhoog en ik zag iets in haar ogen wat ik nog nooit eerder had gezien. Een positief ongeloof wat ik nog nooit in iemands ogen had gezien. Dat wij dit hier deden was dan ook ongelofelijk. Ik voelde me zo met haar verbonden en de intimiteit werd voelbaar. Wat mij betreft mocht ze me hier nu wel ter plekke pijpen. Ik kreeg zelfs het idee dat ze daar al naar neigde. ,,Hij is wel groot.’’ zei ze toen toch nog even, en ze lachte er even gespannen bij. Het doet er misschien meer toe, dan ik zou willen toegeven. Want ik vond het wel belangrijk of ik een grote had. Of dat zij dat vond, in ieder geval.

-

Ze bleef even zitten. Ze keek mij vooral aan. Ze drukte haar lippen ook even tegen elkaar aan. Gewoon uit spanning. Maar m’n pik maakte daarop een sprongetje, dat wat ze zag, zo dicht op haar. Ze lachte dan ook. ,,Volgens mij wil er iemand uit.’’ Speelde ze me dan kinderlijk toe. ,,Denk het ook…’’ hijgde ik dan nerveus. ,,Ach, god. Je hoeft niet zo nerveus te zijn, joh. Het gaat toch goed.’’ moest ze me blijkbaar aanmoedigen. Het ging zeker goed. Maar je zou haast denken dat ik hier de jongere van de twee moest zijn. Ik voelde haar handen plots bij m’n heupen en ik keek even omhoog naar het lege plafond. Fuck, dacht ik dan. Ik wilde zoveel meer van haar. Maar ik gaf haar niets. Zij pakte gewoon heel voorzichtig iets. Niet mijn ding, maar iets wat ze wilde. Haar kaartje. Haar vingertopjes voelde ik onder het elastiek kruipen en kriebelden op m’n blote huid. Wat was dit toch goed, zeg. Ik keek weer naar haar en zag haar gespannen voor zich uit kijken, en toen trok ze toch echt m’n boxer naar beneden. Heel langzaam en heel erg voorzichtig. Ik keek met haar mee. Hoe de pik naar beneden werd getrokken met het elastiek en hoe de basis als eerste zichtbaar werd. Ze lachte dan weer eerst. ,,Je scheert je.’’ merkte ze dan op, zonder me aan te kijken. ,,Stom, of?’’ vroeg ik dan weer onzeker. Daarop gniffelde ze. ,,Nee hoor.’’ Fluisterde ze dan zacht, waarna ze nog dichterbij kwam en me daar voorzichtig een kus gaf. Ik dacht dat ik gek werd. Niet m’n onderbuik, maar daar waar m’n onderbuik eigenlijk al was overgegaan in wat m’n lul moest worden, gaf ze me een kus. Ik kreunde dan ook heel zachtjes, wat haar weer liet gniffelen. Daarna nam ze weer haar afstand en keek ze me heel even ondeugend aan. ,,Erg he…’’ bracht ze dan dubbelzinnig uit. Ze leek me even te willen teasen, als wist ik niet of dit opzettelijk was. Het duurde lang. Maar niet te lang. Gewoon spanning opbouwend lang. Ze trok m’n boxer verder naar beneden en er kwam steeds meer spanning op het elastiek te staan naarmate de complete schacht bijna zichtbaar was voor haar. Het was nog niet genoeg om haar behoefte om dit ding te zien te bevredigen, en ze trok m’n lul dan ook helemaal met het elastiek naar beneden, wat ze zelf erg leuk leek te vinden, aangezien de lach die ze losliet veelbelovend was. Op een haar na werd ze gemist, toen ze de laatste druppel van het rekkende elastiek liet overlopen, en met een zwiep mijn geslacht de vrijheid tegemoet sprong. Ze deinsde terug en met grote ogen en een gulle lach keek ze me verheugd aan. Ze leunde iets achterover, waardoor ik een prachtig zicht kreek op haar lichaam en bekeek me toen gewoon even rustig. ,,Die is echt heel groot…’’ Huiverde ze dan vol van verlangens die ik ongetwijfeld met haar deelde. ,,Had ik maar meer opgeschreven…’’ Speelde ze me zelfs nog even toe. Echt ongelofelijk dit. ,,Mag wel meer.’’ Fluisterde ik dan gespannen haar kant op in ongeduld. Ze keek me aan. Misschien zelfs iets verliefd? Niet omdat ze wist dat ik een grote lul had nu, maar gewoon deze hele ervaring. Het gaf mij ook een intiem en verliefd gevoel. Dit was niet zomaar iets oppervlakkigs, ook al betrof het nu wel een oppervlakkig onderwerp. Nee, dit was het begin geweest van een weg die we nu definitief waren ingeslagen en waar we niet meer terug konden gaan. Ik wilde nog altijd niet anders.

-

,,Okay.’’ zei ze tot m’n verbazing. ,,Wat wil je dat ik doe dan?’’ vroeg ze wat makkelijk, en ik klapte toen toch weer dicht. Zij ging hier echt veel beter mee om. Ik ben altijd wel wat onzeker geweest en hield me dan ook liever op de achtergrond. Maar dat deed ik nu bepaald niet. En dus wist ik niet zo goed hoe ik hier mee om moest gaan. Ze kwam weer wat overeind en tikte niet veel later de eikel aan met haar wijsvinger. ,,Ik vind hem mooi.’’ zei ze toen. ,,Ik dacht dat ik ze vies zou vinden.’’ praatte ze een beetje tegen zichzelf. ,,En die ballen…’’ lachte ze dan voorzichtig. ,,Die zien er wel gek uit.’’ ging ze dan door. ,,Maar niet te gek hoor!’’ zei ze snel, bang dat ze was om mij weer te kwetsen. Ik kwam echt als een mietje over zo. Maar m’n lul pulseerde en sprong ook regelmatig even op, wat ze prachtig leek te vinden. ,,Ik denk niet eens dat dit past.’’ zei ze toen nog. Ze kon ook overdrijven natuurlijk. Maar dat gaf niets. Het klonk als muziek in m’n oren. Geile ophitsende muziek. Maar meer dan die ene por tegen de eikel liet ze niet los. Nee, ze hees m’n broek zelfs weer op en liet het aan mij om hem weer op te bergen, wat ik snel deed. Ik ging zitten, zag haar nog even nagenieten, en liet zelf een diepe zucht uit. Ze leek dat bijna schattig te vinden. Misschien niet geheel verkeerd. ,,Ik vind het wel leuk om het spel nog even verder te spelen.’’ Zei ze me daarna. Echt de concentratie voor zoiets had ik niet meer, maar ik moest wel toegeven dat het niet alleen drempelverlagend was, maar ook spanning opwekkend. Zeker nu. Alexis leek ook een beetje van slag, en wie weet gebeurde het dan toch nog… Ze wilde immers weten wat ik had opgeschreven.

-

En het leek de goeie kant op te gaan. Ze had wel door dat ik nu de moeilijkste woordjes en zinnetjes uitzocht, maar die moest ze toch ooit een keertje leren. Ze kwam op drie uit twintig. Dat betekende dat ze een kaartje van mij moest kiezen, wat ze meteen al wilde doen. Ik had niet echt opgelet welke ik waar had neer gelegd. Zij moest toch min of meer blind kiezen. Maar ze pakte volgens mij de goeie. Ik moest hem eerst lezen. En ja, ze had het kaartje met ‘’pijpen’’ erop gepakt. M’n ademhaling verzwaarde meteen en ik kon een lach niet inhouden, al deed ik het nog zo voorzichtig. Ze lachte meteen met me mee. ,,Ja, is het iets leuks?’’ vroeg ze me nieuwsgierig. Ik knikte dan wat verlegen. Ik durfde het nog altijd niet aan haar te vragen. Maar ze leek zich al te verheugen. En dat deed ik zeker ook. Ik had het idee dat het nu wel zou kunnen. Dat ze niet zou schrikken. Ze had er immers al een kus op gegeven. Ongeveer dan. Maar net toen ik haar het kaartje wilde overhandigen, werd beneden de voordeur geopend. Nu bleek maar weer hoe fout we bezig waren, want we schrokken beiden op en met rode hoofden zochten we kort naar een uitweg om niet betrapt te worden. Ik grifte alle kaartjes snel weg, en toen bleek dat we hier verder niets fout deden. Op het moment niet. Ik was haar gewoon aan het overhoren.

-

M’n stiefmoeder kwam gelijk naar boven gelopen en snel hield ik het boek voor me en vroeg ik haar wat. Ze trof haar kinderen hijgende aan. Kon verdacht zijn. ,,Gaat het wel?’’ vroeg ze dan ook. ,,Ja hoor.’’ reageerde Alexis dan luchtig. ,,We doen crossfit, afwisselend met overhoren. Multitasken.’’ knipoogde ze dan. Het kon. Sterker nog, dit deed Alexis regelmatig. ,,Ik dacht ik doe een keer meer.’’ zei ik dan onschuldig en kreeg nog een compliment mee ook. ,,Goed bezig, jongens.’’ en ze draaide zich weer om. Alexis stond op en liep haar achterna. Ze legde haar hand bij het passeren op m’n schouder en stelde me weer eens gerust. Ik hoorde haar luchtig babbelen met haar moeder op hun slaapkamer, en ik pakte de kaartjes en stopte die in m’n broekzak. We konden dit vanavond niet meer afmaken, maar misschien de volgende keer wel. Nieuwsgierig als dat ik was, bekeek haar andere kaartjes. ‘’Kussen’’ en ‘’tongen’’ stonden daar op. Dan was het gespeelde kaartje van haar inderdaad het meest uitdagende. Vergelijken met die van mij zelfs nog onschuldig. Ik schaamde me een beetje. Totdat ik een berichtje kreeg van haar dat ze zat te denken hoe het zou zijn gegaan als onze ouders niet waren thuis gekomen. Ik lag toen al in m’n bed, en zij ook. ,,Volgende keer dan maar.’’ was haar devies, onder begeleiding van wat verleidende emoticons. Wat een droom. Zij was echt een droom aan het worden. En dromen deed ik volop. Ik had geen idee wanneer we dit een vervolg zouden geven, maar ik geloofde er heilig in dat we dit niet hier bij zouden laten. Los van het seksuele had ik nog meer ervaren. Er was gewoon iets tussen ons. De manier waarop ze me geruststelde en me bij de hand had genomen. Dat vond ik gewoon bijzonder. Ik kan het niet echt uitleggen. M’n leven veranderde op dit moment drastisch. Natuurlijk was dit nog een ongelofelijk taboe, maar wat zou het. Het voelde zo goed. En zo erg is het toch ook weer niet? Ze is niet echt m’n zusje. En als je mij met een aantrekkelijk meid laat samen wonen, kan je er toch vanuit gaan dat ik me vroeg of laat aangetrokken tot haar ga voelen. En zeker als zij zich ook nog tot mij voelt aangetrokken. Dit stond misschien al wel vast om fout te gaan. Maar nu was het goed, en niet fout. We hadden het min of meer erkend, door het samen te ontdekken. En natuurlijk, we hadden misschien nog maar een procent gedaan van alles wat mogelijk was, maar toch. De eerste stap was gezet. De drempel was verlaagd. En we waren er over heen gestapt. En eenmaal over de drempel heen… kan alles gebeuren.