Trio Van Pasta - 1

1. Lichtbruin

De olijfolie begint de geuren in de pan. Het vermengt zich met de indringende geur van de ajuin die net gesneden is. Aan de snijplank staat een vrouw van in de veertig, op een stoel aan de houten tafel zit een jongere vrouw van nog geen twintig. Ze zouden moeder en dochter kunnen zijn maar dat zijn ze niet. Ze kennen elkaar pas sinds die middag.

Het is een rustieke keuken waarin geleefd wordt, terwijl anderen dit zouden omschrijven als rommelig en oud. Er hangen en staan her en der potten en pannen, potjes en bokaaltjes, plankjes en rekjes. Er is gisteren in deze keuken gekookt, met liefde, en er wordt vandaag opnieuw in deze keuken gekookt, met nog meer passie dan gisteren. De oudere vrouw van de twee is Isabel, zij woont hier. De jongere vrouw is Charlotte, zij wil hier wonen.

Van aan de tafel, met een glas oude porto waar het veel te vroeg op de dag voor is, kijkt Charlotte gefascineerd rond. Dit huis heeft alles waar ze naar op zoek is. Charlotte schildert, eerste jaar aan de academie, en ze wil weg van de steriele moderne villa waar ze is in opgevoed. In dit huis wordt geleefd. Overal waar ze kijkt ziet ze schetsen en schilderijen in haar gedachten.

Het meest van al nog zou ze die vrouw zelf schilderen, Isabel. Zoals ze aan het werkblad staat, de groenten snijdt terwijl ze praat en lacht. En dan de kleren die ze aanheeft. Charlotte durft zich zo nog niet te kleden als ze alleen is, zeker niet voor haar vriend, dus al helemaal niet als ze gewoon bezoek zou ontvangen. Het lijkt een scène uit een film, of inderdaad: een schilderij. Het bloemenjurkje is een los niemendalletje, fijne bandjes naast de zwarte bandjes van haar BH. Altijd zakt er wel een van die bandjes van haar schouders, Charlotte vindt het best grappig om te zien. Sensueel is het in elk geval wel, al helemaal omdat dat dunne jurkje wel heel diep is uitgesneden, en nog meer omdat die zwarte BH eronder een uitdagende kanten push up is. Kwartcup? Charlotte vraagt het zich al heel de tijd af.

Isabel heeft donker haar en Spaanse sproetjes. Ze is getint maar niet donker, zoals ze het zelf graag omschrijft. Haar natuurlijke golven krult ze zelf nog wat bij, haar lichtbruine ogen lijnt ze net dat beetje donkerder.
Charlotte is ook donker van haar, in een staart omdat het makkelijk is maar haar gezicht vraagt er niet om. Ze heeft mooie ogen en een heel sensuele mond, maar ze heeft geen idee wat ze daar verder mee moet aanvangen. Haar trui zit makkelijk en de jeans zit onder de verfvlekken. Als ze op straat loopt, onder die trui, in die jeans, kijkt iedereen vooral naar haar strakke billen. Iets wat haar vriend al vaak gemerkt heeft maar haar nog nooit heeft durven zeggen.

Charlotte en Isabel praten over huizen en over wonen, over schilderen en studeren, over trouwplannen en al jaren gescheiden zijn. Isabel wil haar kamer pas verhuren als ze een namiddag samen hebben gepraat en daarna samen hebben gegeten. Ze maakt pasta, omdat studenten toch niets anders eten. Driekleuren pasta, trio, met een pittige saus.
Tussen de geuren van gebakken gehakt, basilicum, een scheut porto en ajuin, komt plots die ene reactie die je niet kan verwachten. Dat ene antwoord dat je nooit ziet aankomen.
De porto speelt ook mee, ook krachtiger dan verwacht.

De aanzet komt van Charlotte, in een vrijpostig moment over haar relatie.
‘We discussiëren vaak tegenwoordig, hij wil meer in bed en ik weet het zo nog niet.’
Voor haar reactie stopt Isabel niet met roeren, ze kijkt er niet eens voor om: ‘Bij mannen wil dit meestal zeggen dat ze in je mond willen klaarkomen en je ook eens in je kont willen neuken. Ze kijken teveel naar filmpjes en lezen teveel verhaaltjes.’
Aan de keukentafel, op gesprek bij een vrouw die ze pas kent, verslikt Charlotte zich met een veel te luide lach in haar glas porto.

Isabel neemt een doek en komt de boel opkuisen. Met een uitdagende speelse blik grapt ze: ‘Je weet toch hoe die verhaaltjes gaan als iemand morst en de ander komt hun kleren afkuisen, steeds lager bij hun broek...’
Beide vrouwen gieren het uit en Charlotte duwt Isabel weg van haar schoot en rukt de doek uit haar handen. ‘Ik doe het zelf wel, straks kom ik niet meer bij van het lachen.’
‘Of van iets anders...’ Isabel kan zo sensueel kijken, zelfs al is het voor de grap.
Charlotte negeert haar, iets te duidelijk.

‘Luister, als je hier wil komen wonen dan moet je er mijn directheid bijnemen. Wat je ziet is wat je krijgt.’
‘Wat ik zie?’ Charlotte probeert beoordelend te kijken naar het diepe decolleté van het bloemenjurkje, maar haar blik raakt niet verder dan die van een sexy juf uit weer zo een verhaaltje.
Isabel laat haar hand langs haar eigen borsten glijden. ‘Ik durf ten minste mooi zijn. Jullie schilders zoeken een ganse dag naar schoonheid overal, maar in de spiegel nemen jullie genoegen met alles wat toevallig aan jullie lijf hangt.’
Hier heeft Charlotte geen weerwoord voor natuurlijk. Dat het praktisch is, daar heeft niemand iets aan. Ze is nu niet aan het schilderen, ze is op bezoek.

‘Kom, die saus moet nog een uurtje pruttelen, we gaan naar boven.’
‘Boven? Om wat te doen?’
Isabel neemt hun beide glazen porto op, en ook de fles die de helft leeg is ondertussen. ‘We gaan de kast leegmaken op jouw kamer.’
‘Met de porto? Okee dan, wat zit er dan nog in die kast?’
‘Mijn lingerie setjes.’
‘Jouw wat?’
Isabel gaat de trap op. Charlotte staat voor de keuze om weg te gaan, de deur is vlakbij, of ze kan naar boven gaan achter deze licht gestoorde dame aan. Het lijkt alsof ze twijfelt maar dan beseft ze dat ze vooral naar de kont van Isabel op de trap aan het kijken is, echt veel nadenken doet ze niet. Die kont in die bloemetjesjurk, net in die beweging, met die houten trap als achtergrond. Dit is een schilderij waarvan Charlotte nooit gedacht heeft dat ze het zou willen maken.
Charlotte volgt dan maar naar boven, in gedachten aan het schilderen wat ze op de trap voor haar ziet.

Terug in de kamer die ze deze middag het eerst gezien heeft, licht beneveld nu en wonderlijk aangetrokken tot die die vrijpostige, schaars geklede, donkere furie.
Isabel geeft haar het glas porto terug, na het nog eens bij te vullen. Ze staan naast het bed, links een oude spiegel, rechts van hen een nog oudere kast
De deur kraakt bij het openen en Isabel haalt een kapstok te voorschijn met daaraan een doorschijnende blouse volledig in bordeaux kant.
‘Dit is echt je lingerie kast...’
Isabel antwoordt niet en neemt nog een kapstok uit de kast met een bustier, vuurrood en al even vurig van snit. Ze houdt beide stukken tegen Charlotte voor de spiegel.
‘Je denkt toch niet dat ik dit ga aantrekken?’
‘Ik wil gewoon zien hoe het je staat.’
‘Wel, ik niet.’
Isabel knikt, met een lichte glimlach. Ze laat Charlotte beide kapstokken vasthouden met één hand, het glas porto in de andere hand. Dan gaat ze opnieuw de kast in, iets op het schap. Charlotte kan het niet laten toch in de spiegel in te schatten hoe de lingerie haar zou staan.

Het is een zachte aanval, zwart satijn valt op haar ogen. Met beide handen vol wordt Charlotte plots geblinddoekt.
‘Wat doe je?’
‘Jij wou het niet zien, ik wel.’
Haar ademhaling verraadt Charlotte, ze wil niet protesteren.
Het glas porto mag ze houden, de kapstokken neemt Isabel uit haar hand. Charlotte is zenuwachtig maar ze laat zich ontvoeren naar een plaats waar ze nooit is durven gaan.
Het is er donker, en licht tegelijk. Geblinddoekt laat ze Isabel begaan.

Heel precieze handen trekken haar trui over haar hoofd, zacht maar dwingend. Het glas porto wordt overgenomen en weer terug gegeven. Charlotte drinkt nog eens, op haar overgave.
Haar jeans wordt van haar billen omlaag gestroopt langs haar kont, haar dijen, haar kuiten. Haar zomerschoenen gaan vanzelf uit.
De BH komt te makkelijk los, zoals alleen een vrouw dit kan. Charlotte probeert zichzelf in de spiegel voor te stellen.
Als haar jeans al gestroopt werd, dan wordt haar slipje nu van haar billen gestreeld. Dezelfde weg omlaag. Isabel is dicht terwijl ze dit doet, voelbaar dicht tegen de billen en de benen van Charlotte.

Isabel streelt haar voeten, dan met beide handen van aan de tenen van haar linkervoet wordt een kous omhoog getrokken. Vakkundig, verleidelijk, perfect. Helemaal tot bovenaan haar dij, daar spant de elastische band zich en blijft de kous zitten. De handen glijden het andere been omlaag, sensueel en traag, en dan begint het ritueel opnieuw met de tweede kous.
Charlotte staat naakt voor een spiegel, met enkel jarretelkousen aan, voor het eerst in haar leven, en ze kan het niet zien.

De bustier sluit zich opdringerig rond haar boezem. Haar borsten worden opgeduwd, de veters aangesnoerd. Isabel modelleert en past, ze creëert haar eigen versie van deze jonge vrouw.
Charlotte zou nu meer dan ooit willen kijken, maar vooral omdat ze zeker is dat dit erover gaat. Ze beseft dat net daarom Isabel haar geblinddoekt heeft, dus ze probeert zelfs niet.
Dit veel te uitdagende bustier is rood, vurig rood, vlammend rood. Charlotte vraagt zich of de kousen dan ook rood zijn, daarnet ging ze ervan uit dat ze zwart waren.

Na alles blijkt het de kanten blouse te zijn waar het grootste gevaar in schuilt. Charlotte steekt gedwee haar armen omhoog, ze voelt de openingen voor de mouwen en Isabel glijdt de stof langs haar armen en schouders, uiteindelijk over haar ganse bovenlichaam tot onder haar billen.
Isabel heeft de blouse nauwelijks vast. Ze laat het lichte kant bijna vanzelf omlaag zakken terwijl ze voluit het lichaam van Charlotte streelt.
Van haar opgestoken handen langs haar armen, haar schouders, oksels en heel vol en stevig over en weer haar borsten. Pas na enkel keren verder omlaag, haar buik, haar billen, eindigend aan de binnenkant van haar dijen.
De stof is zo licht, zo onbestaande, nog dunner na die volle warme streling waarmee ze werd aangedaan.

Isabel neemt het glas porto uit Charlotte haar hand en draait haar naar het bed.
‘Ga zitten, er ligt een kussen voor je knieën.’
Charlotte glimlacht: deze vrouw blinddoekt haar, kleedt haar als een pop, beveelt haar... en legt een kussentje klaar. Ze gaat voorzichtig op haar knieën zitten, haar handen op de rand van het bed.
Isabel komt achter Charlotte zitten, heel dicht. Tot haar verbazing voelt ze dat Isabel naakt is. Haar zachte huid, haar borsten tegen haar rug, haar tepels, haar onderbuik tegen haar billen.
Haar mond tegen haar hals, een kus zachter dan fluweel.

‘Heb je het ooit al met een vrouw gedaan?’
‘Nee.’
‘Het zal deze keer ook niet gebeuren.’
Charlotte voelt de leugen en de tegenstrijdigheid terwijl Isabel haar vingers zacht langs haar verlangende schaamlippen streelt.
‘Vandaag ben je niet voor mij. Je bent er voor hen.’
‘Voor wie?’
‘Voor alle mannen die meer willen van een vrouw. Voor die ene man die jou wilt maar niet genoeg kan krijgen. Voor jouw vriend die jou niet verdient, en voor jezelf, omdat je hem ook niet verdient.’
Isabel kust Charlotte passioneel in haar hals voor ze nog een vraag kan uitbrengen, ze raakt niet verder dan een zucht.

Isabel laat een vinger naar binnen glijden bij Charlotte, het gaat zo makkelijk. Ze opent haar, zonder moeite. Ze vingert haar, zonder protest.
Dan voelt ze iets anders. Niet enkel de vingers maar iets vollers. Charlotte kreunt een beetje als Isabel een dildo bij haar naar binnen schuift. Eerst enkel de top, dan wacht ze. Het is een aankondiging, een voorbode van wat gaat komen. De eikel gaat na een aarzeling naar binnen en al wat Charlotte nog kan denken is ‘meer.’
Ze krijgt meer, veel meer en veel dieper. De dildo is net iets groter dan ze zou willen, maar ze is te geil om het erg te vinden. Ze wil dat hij doorgaat, ze wil dat Isabel doorgaat.

Met een heel zachte greep, tijdens het neuken, duwt Isabel het hoofd van Charlotte naar het bed toe. Traag, onafwendbaar.
Charlotte voelt het zachte materiaal van nog een dildo tegen haar mond. Haar hand zoekt de schacht, Isabel laat haar. Charlotte opent haar lippen. Terwijl de ene man haar blijft neuken, mag ze de andere pijpen. Ze weet dat Isabel kijkt, ze weet dat het een test is. Ze weet dat ze haar best gaat doen, voor Isabel, en voor de mannen die meer willen van een vrouw. Voor haar eigen man, voor zichzelf.
Charlotte pijpt de dildo zoals ze nog nooit een echte man heeft gepijpt, en ondertussen neukt Isabel haar zoals ze nog nooit in haar leven geneukt werd.

In deze roes kan ze klaarkomen, het orgasme kondig zich heviger aan dan ooit tevoren.
Maar er is meer, Isabel is nog niet klaar met haar.
Tijdens het neuken met de dildo in één hand, brengt Isabel met haar andere hand een vinger binnen in Charlotte haar kontje. Charlotte blijft pijpen, ze blijft meebewegen met het neuken.
Isabel brengt glijmiddel aan, in en rondom. Ze bereidt Charlotte haar nauwe kontgaatje voor, haar maagdelijke sterretje. Ze laat de spanning weg ebben, ze geeft het tijd om te wennen en dan duwt ze terug verder.
Het doet pijn, maar Isabel laat de pijn steeds wegvloeien in een pauze. De onwennigheid blijft, maar het is een geil gevoel, hoe ongepast ook.

Eindeloos gaat dit door: het neuken, het pijpen, het vingeren van haar kontje. Charlotte raakt in een extase waarvan ze het bestaan niet wist.
De derde dildo komt waar ze die het meest verlangt, er zijn geen remmingen meer, alleen verlangen.
De dildo duwt zich een weg naar binnen in haar kont. De eerste blijft haar kut neuken, de tweede pijpt ze als een bezetene. De derde hoeft niet veel te bewegen, zijn aanwezigheid is genoeg, de onwennige druk en het overweldigend geile gevoel genomen te worden waar het niet kan.
Drie dildo’s, drie mannen, haar vriend in drie gedaantes, Isabel als drie duivels.
Kreunend bezwijkt Charlotte onder alle spanning, ze komt hevig klaar met onderdrukte gilletjes gesmoord door het pijpen. Ze wou dat die dildo in haar mond kon spuiten, ze wou dat ze allemaal konden klaarkomen. Zij komt in elk geval wel klaar. Een orgasme intenser dan haar stoutste dromen.

De dildo’s weg, de blinddoek nog aan, Charlotte ligt tegen het bed met Isabel warm en zacht tegen haar bezwete rug. Ze blijven daar lang zo zitten, tot Isabel opstaat maar met haar hand Charlotte tegen het bed houdt. Een zachte aanraking die enkel zegt ‘rust nog wat, laat alles bekomen.’
Pas wanneer Isabel de lingerie van Charlotte opnieuw begint uit te doen, ontwaakt ze uit haar roes. Als laatste gaat de blinddoek uit.
Tot haar teleurstelling is de kamer duisterder dan verwacht.De gordijnen zijn dicht, buiten schemert het al, en er brandt geen licht binnen. In de gang wel, dus ze gaan daarnaartoe. Isabel brengt Charlotte haar kleren naar de badkamer en laat haar daar even alleen.

Beneden proeft Isabel de saus.
‘Een beetje pittig, maar onvoorstelbaar lekker’
‘Een beetje teveel porto ook’ Charlotte lacht om haar eigen situatie. Dit is zo snel gegaan.
‘Typisch voor mij: mijn eerste keer met een vrouw en dan word ik plots gepakt door drie mannen tegelijk...’
Isabel lacht. ‘Dit was niet jouw eerste keer met een vrouw, die komt nog.’
Charlotte schudt haar hoofd. Niet zeker of ze hiermee wil ontkennen of net aanvaarden dat het onvermijdelijk is.
Nu heeft ze honger, ze wil nog niet de straat op, ze wil nog niet bij deze vrouw weg.
Samen met isabel dekt ze de tafel.
‘Na het eten komt een taxi je halen. Ik betaal die wel.’
‘Oh, dat is lief maar het hoeft niet. Mijn vriend en zijn maat komen me straks met de auto halen, had ik dat niet gezegd?’
‘Je hebt het gezegd. Net daarom. Ik wil eerst eens met die vriend van jou praten, alleen zonder jou.’
Charlotte kijkt wantrouwig. “Alleen? Zijn maat is er dus bij...’
‘Dan praat ik wel met die maat van hem ook, maar nu gaan we eerst eten.’