Mini - 50

Vrijdagochtend, 05:30U.

Wekkergeluiden. Ik draaide me om, kwam overeind en legde het ding het zwijgen op. “Hoi schat, we m…” Ik praatte tegen de muren, want Joline lag niet naast me. Ik liep de badkamer in. Geen Joline. Daarna wilde ik de kamer in lopen, maar realiseerde me net op tijd dat we logé hadden. Oké, broek aan, T-shirt en dan de kamer in.

Tot mijn stomme verbazing stonden Joline en Angelique samen in de keuken. De geur van verse koffie bereikte mijn neus, evenals die van gebakken ei. “Morgen dames… Wat een activiteit hier op de vroege ochtend!” Ik gaf Joline een zoen. “Goedemorgen Kees. Ja we waren allebei vroeg wakker en dachten jou te verrassen met een ontbijtje op bed”, grinnikte Joline. “Samen?” Ik trok mijn wenkbrauwen op. Beiden liepen ze nog in pyjama. “In your wildest dreams, Mr. Jonkman, two lovely ladies on your bed. Niks ervan. Joline zou jou je ontbijtje op bed brengen en ik zou het hier opeten. Maar ook jij goeie morgen Kees.” Angelique lachte me uit. “Zooo… Eten, daarna aankleden.”

Ik keek beide dames aan. “Ik ben uiterst tevreden met deze rolverdeling. Maar ik zal de wacht wel over de broodrooster houden, ook niet onbelangrijk op dit tijdstip.” Ik ging zitten met de dames tegenover me. “Wat denken jullie vandaag te gaan doen, op deze zo feestelijke dag?” Ik keek van de één naar de ander. “Ik denk dat deze dames vandaag een grote schaal met lekkere dingen laten aanrukken en die op de desk zetten. Een briefje erbij met de tekst: ‘Geniet van ons, deze laatste dag!’ en vervolgens kijken wat er gaat gebeuren.”

Joline keek ondeugend maar Angelique schudde haar hoofd. “Mooi niet, toekomstige cheffin van me. Ik weet een aantal heren die dat op uiterst dubbelzinnige wijze kúnnen en dus ook zúllen opvatten. Als jij die tekst op de desk gaat zetten, ben ik de hele dag onvindbaar.” Joline keek me aan. “Wat flauw… Wil ik eens een keer in de spotlights staan, gaat m’n lieve collega obstinaat worden. Kees, zeg er wat van!”

“Ik vind dat Angelique groot gelijk heeft. De enige die van jou mag genieten ben ik; de enige die van haar mag genieten… mag ze lekker zelf bepalen. Je moet de kat niet op het spek binden.” Joline trok een gezicht. “Hmmm…. Wellicht hebben jullie gelijk. Maar die schaal met hapjes komt er!” “Goed”, zei ik, “geen briefje, wel hapjes. Prima. Moeten we die nog halen?” Joline schudde haar hoofd. “Wij receptionistes hebben een innige band met de beste bakker van Gorinchem en verre omstreken; één telefoontje en het spul wordt gebracht.”

Angelique keek haar aan. “Ehh… Joline, we delen de kosten wel hé?” Joline knikte. “Ja. Jij ¼ en ik de rest.” Angelique begon te protesteren, maar Joline legde haar het zwijgen op. “Luister, An: Jij bent bezig met je studie. Kost veel geld. Je bent nét begonnen om fatsoenlijk te verdienen. Je hebt een moeder thuis zitten die zich veel ontzegt heeft voor jou. Kees en ik hebben nu al samen een riant inkomen, en dat wordt straks alleen maar meer. Als we sam-sam zouden doen, zou ik dat bijzonder oneerlijk vinden. En Kees ook.”

Ik keek Angelique dreigend aan. “Heb niet het lef om meer bij te dragen dan een kwart, dame. Anders word ik ook joúw persoonlijke duivel en je weet: ik ben daar heel goed in!” Ze schoot in de lach. “Jaja… Ik heb je CV gelezen. Stookruimte 13 van de hel. Interessante kost overigens… Oké, jullie je zin… Dank jullie wel, mafketels.” Even later was het ontbijt op en verdwenen we richting slaap- en logeerkamer om ons aan te kleden en ‘op te tutten’. Joline en Angelique hadden duidelijk iets afgesproken, want Joline trok haar oranje-blauwe combinatie aan en Angelique kwam even later in een “simple black dress” uit de logeerkamer. Die stond haar magnifiek: haar slanke figuurtje werd op de juiste plaatsen benadrukt. Als accent had ze een mooie parelketting om haar hals. Beide dames waren mooi opgemaakt.

Ik floot twee keer: de eerste keer naar Joline, de tweede keer naar Angelique. “Een beetje feeststemming mag wel, Kees.”Joline knipoogde. “Bovendien moeten we goeie indruk maken op onze nieuwe collega’s…” “Niet nodig. Die hadden jullie al lang, stelletje vamps. Maar ik zal m’n best doen om niet elk kwartier bij jullie rond te hangen en me te vergapen aan jullie schoonheid. Ik weet echter niet of dat gaat lukken. En ja Angelique, dat geldt ook voor jou: Je ziet er prachtig uit.” Ze bloosde. “Mijn examen-feestjurk van drie jaar geleden.” Joline zei: “Zo dame… Een compliment uit de mond van de knapste hunk van DT…Zo'n botte techneut nog wel. Weet je dat Kees héél zuinig is met complimenten? En krijgt er zomaar eentje... Ik zou er nog wat van kunnen denken!” “Vooral blijven denken," zei ik. "gaan jullie zo meteen maar achter in de auto zitten, dan kan ondergetekende zich bezig houden met de verkeerssituatie.”

Drie kwartier later opende Joline het bedrijfspand in Gorinchem. We liepen naar de koffiecorner en hadden nét een kopje ingeschonken toen de eerste mensen binnenkwamen. Beide dames kregen meteen complimenten van de binnenkomende collega’s. Joline nam ze lachend in ontvangst, maar Angelique had er wat meer moeite mee. Ze blééf blozen. De twee nieuwe receptionistes kwamen ook binnen; keurig op tijd. Joline stelde hen aan me voor: “Kees, dit zijn de nieuwe collega’s: Anneke en Liesbeth. Dames, dit is Kees Jonkman, teamleider bij DT, en tevens mijn partner.” Beiden schatte ik halverwege de twintig. “Welkom dames en succes!” Ik gaf ze een hand. “Kees is teamleider van het “’Piratenteam’ van DT. Daar hangt die tekening op de deur,” legde Angelique uit. Een van de nieuwe dames begon te lachen. “Aha… vandaar die tekening op de desk van jou in piratenkleding, Joline. Nou, als dat tekenend is voor de sfeer hier, wil ik hier wel blijven werken!” zei Anneke.

Ik boog me naar haar toe en zei zachtjes en dreigend: “Vergis je niet, dame. Volgende week heeft DT een nieuwe teamleider Backoffice. Haar bijnaam is: ‘De blonde feeks van Gorinchem’. En die nieuwe receptioniste van DT, die ook volgende week begint, schijnt een reïncarnatie te zijn van Kenau Simonsdochter Hasselaar…” Een schop onder mijn achterwerk was mijn beloning. Ik draaide me om, in de verwachting Joline te zien, maar het was Angelique. “Sta jij ons nu in een kwaad daglicht te stellen, meneer? Kijk uit of ik haal mijn pan met kokend pek…” Haar ogen lachten. Ik wees naar haar. “Zie je? Dát bedoel ik nou. Kijk dus maar uit.”

Achter mij hoorde ik plotseling de stem van Henry. “Wil die Kenau van de receptie wel eens héél goed uitkijken? Je hebt het wel tegen mijn Opperpiraat. Nog een keer zo’n schop en bedreiging en ik sleur je voor de Krijgsraad ter zee. En ik huur ene Zoomers in als je advocaat. Nou, dan weet je genoeg…” Angelique draaide zich om en schoot in de lach. “Ja, dáár heb je wat aan, aan zo’n advocaat. Dank voor de waarschuwing, Henry.”

Hij liep snel de gang van DT in. Joline gaf me een korte kus. “Kees, wegwezen. Laat deze arme dames met rust, die moeten vandaag heel veel leren. Ga naar je Piratenbende en doe iets voor de kost. Hup, opbokken jij!” Ze duwde me naar de gang van DT en ik liep Henry achterna. Die stond met een rood hoofd bij zijn bureau. Ik grinnikte. “Hé makker, lastig hé, communiceren met dames!” Hij mompelde wat. “Wát zei je?” Henry keek me aan. “Zeker als de dame in kwestie er zo uitziet als vandaag…”

Ik pakte hem bij de arm, nam hem mee naar mijn bureau en deed de deur dicht. “Je bedoelt Angelique?” Hij knikte. “Luister vriend, hier volgt een goede raad van iemand die tot voor kort door het leven ging als ‘de eeuwige vrijgezel’: als je een vrouw méér dan aardig vindt, helpt het geen lor als je jezelf op de achtergrond blijft houden. Dan zul je écht met haar in contact moeten komen, communiceren en jezelf open en soms kwetsbaar opstellen. Blijf je muurbloempje spelen, loopt ze je straal voorbij en eindigt ze in de armen van iemand anders en jij vergiet de rest van je leven hete tranen. Je deed het net prima. Doorgaan daarmee, als je met haar in contact wil komen! En dat je dan een kop als een overrijpe tomaat krijgt… So what? Angelique is een bijzonder leuke en slimme meid die vrij snel mensen doorziet. Wij weten wie jij bent en wat jij allemaal kunt; zij nog niet. Laat dat rap aan haar zien, anders ben je te laat en vis je achter het net. Zojuist was een prima eerste poging.”

Hij keek me, flauw lachend, aan. “Ik schrok me kapot van mezelf.” Ik moest lachen. “Welkom bij de club. Tot voor kort praatte ik ook liever met machines dan met een vrouw. Toen ik Joline leerde kennen moest ik óók kiezen: óf stug m’n kop houden, óf het risico op een blauwtje lopen. Denk er aan: nooit geschoten is altijd mis.” Ik duwde hem naar de deur. “Ga nog een bak koffie halen en neem er voor mij ook een mee. Zwart met suiker. Wie weet kom je nog eens iemand tegen…Een kleine receptioniste in een zwarte jurk, bijvoorbeeld.”

Tijdens de middagwandeling nam Joline me even apart. “Ben jij aan het koppelen, Kees?” Ik keek haar aan. “Henry?” Ze knikte. “Die kwam vandaag zowaar twee keer naar ons toe. Is nog nooit gebeurd.” “Dat zal wel komen door die lekkere hapjes op jullie desk”, zei ik. Joline schudde haar hoofd. “Nee, want daar heeft hij niets van gegeten. Maar geef eens antwoord op mijn vraag!” Ik keek haar aan. “Ik heb het arme jong een paar kleine tips gegeven. Onder andere dat een muurbloem nooit succes zal hebben. Dus vandaar dat hij zich nu iets meer manifesteert…” Joline giechelde. “Zó leuk om hen te zien stuntelen…” Ik keek haar aan. “Zei je nu ‘hen’ of ‘hem’?” Ze drukte mijn arm. “Zij allebei. Iets met ‘om de hete brij heendraaien’.” Ik grinnikte. “Tja… Henry is geen Ton en An is geen Melissa, da’s wel duidelijk. Enfin, binnenkort is Angelique wat meer binnen bereik voor hem als intern receptioniste. Laat het op z’n beloop, dan zien we het wel. Beiden zijn volwassenen.” Joline keek me aan. “Ja, dat zeiden ze van ons ook. En toch lagen we te vrijen op de achterbank van een auto…” Ik streelde even over haar billen en ze haalde mijn hand daar weg. “Gedraag je Kees Jonkman. Je bent een slecht voorbeeld voor je Piraten.” We voegden ons weer bij de rest van het gezelschap en even later liepen we het pand weer in. Joline gaf me een snelle zoen. “Tot straks!” en voegde zich bij Angelique en de twee nieuwe collega’s. Ik ging weer aan het werk.

Om vier uur kraakte het interne omroepsysteem even en een mannenstem klonk. “Dames en heren, goedemiddag. Als bedrijfsleider van Van Weert Vastgoed nodig ik u uit om rond half vijf even in de grote kantine te verzamelen voor een borrel en wat mededelingen. Ik hoop u daar te kunnen ontvangen. Tot zo!” We keken elkaar aan. “Is dit wel eens vaker gebeurd?” vroeg ik. Alle Piraten schudden het hoofd. “Oké… Nou we zien wel wat het wordt. Heren, we hebben nog een krap halfuurtje: gereedmaken voor het weekend!” Dat hield in dat we van alle bestanden van deze week een back-up maakten, tekeningen achter slot en grendel opborgen, bureau’s opruimden en prullebakken en oud papierbakken leeg maakten. Een procedure die ik vanaf het begin had ingevoerd, zodat de schoonmakers niet om onze troep heen hoefden te vegen en we ’s maandags met een net en schoon bureau konden beginnen. Dat was even wennen voor de heren, maar deze ‘clean-desk-policy’ beviel hen na een paar weken wel. Bovendien was het een halfuurtje waarin we meestal wat gekheid met elkaar maakten én eventueel tijdens de week gerezen conflicten uitpraatten. Zeker in de begintijd was dat nog wel eens nodig geweest. Na een kwartier was het corvee klaar en konden we naar boven.

In de grote kantine was het al druk. Beide nieuwe receptionistes stonden de drankjes in te schenken, onder leiding van Chantal. Joline en Angelique waren nergens te zien. Ik begon een klein vermoeden te krijgen. Om half vijf stapte een voor mij onbekende man naar voren en gebaarde om stilte. “Dames en heren, welkom. U kent mij waarschijnlijk niet, maar ik ben Jan van Weert, bedrijfsleider van Van Weert Vastgoed. Uw gastheer in dit gebouw. Nou ja… gastheer… Dat mag u met een grote korrel zout nemen, want die taak heb ik uitbesteed aan een aantal van onze medewerkers. En daar ga ik er twee van missen! Joline, kun je even naar voren komen?”

Ze kwam uit een zijdeur, een blos op haar wangen. “Deze dame heeft een half jaar hier gewerkt en heeft de receptie van dit gebouw én jullie bedrijfsarchieven gestroomlijnd tot uiterst efficiënt werkende machines. Er gebeurde niets in dit gebouw zonder dat zij het wist. Daarom laat ik haar slechts met grote tegenzin gaan, maar vertrouw ik haar met een gerust geweten toe aan de firma DT. Ze blijft dus binnen deze muren, wat voor mij een grote opluchting is; als een van de nieuwe medewerkers iets niet weet, kan ze altijd bij DT terecht.” Hij wendde zich nu tot Joline. “Jolien, ik weet dat je in de eerste maanden van je werk hier een bijzonder moeilijke tijd hebt gehad. Dat heb je me toen verteld. In je werk liet je daar niets van merken, en dat vind ik knap. Je was altijd jezelf: vriendelijk, gastvrij, behulpzaam en uiterst representatief. Gelukkig heb je een aantal weken terug de liefde van je leven ontmoet. Maar ook dat heeft geen invloed gehad op je werkzaamheden: je bleef jezelf. De enige verandering was dat je tussen de middag, in het gezelschap van een stel zeerovers ging wandelen. Als het kon. Ik wil jou bedanken voor het afgelopen halve jaar. Dat is niet zo lang, maar je hebt van Weert Vastgoedbeheer een enorme dienst bewezen. Jouw verbeteringen heb ik nu in een aantal bedrijfsgebouwen doorgevoerd, tot grote tevredenheid van de bedrijven in onze panden. Daarom krijg je van van Weert deze enveloppe met inhoud, als dank voor al jouw werk hier. Dames en heren, mag ik….” De rest was al niet meer te horen; iedereen begon te klappen, te fluiten en te joelen.

Even later hief hij zijn hand en het werd weer stil. “Er is nóg iemand waar ik afscheid van moet nemen. Angelique?” Ook zij kwam naar voren. “Deze dame kwam het gebouw binnen als stagiair bij Zoomers Juridisch adviesbureau. Had daar een hele slechte tijd. Toen die firma een aantal weken geleden falliet ging, werd zij onmiddellijk door Joline als aanvulling op ons receptionistenteam voorgesteld, samen met Tineke. In de paar weken dat zij nu bij ons werkt, heeft Angelique, ondanks haar onervarenheid met het werk hier, zich ontpopt tot een uitstekend receptioniste. Ook zij heeft een aantal verbeteringen voorgesteld, die ik ga doorvoeren, met name op juridisch gebied. Eén van die verbeteringen heeft me al behoedt voor een schadepost van een aantal duizenden euro’s. Angelique gaat met ingang van maandag ook bij DT werken. Als receptioniste bij hun eigen receptie. Helaas voor mij; in één klap twee hele fijne medewerkers kwijt. Angelique, ook jij hartelijk dank voor jouw werk en grote inzet. En ik hoop dat ook jij deze enveloppe van mij in ontvangst wilt nemen.”

Weer applaus. Hij gaf beide dames drie zoenen en Chantal kwam naar voren met twee grote bossen bloemen die ze aan Joline en Angelique gaf. Jan van Weert maande nog een keer om stilte. “Dames en heren: u heeft uw drankje in ontvangst kunnen nemen van Chantal en twee nieuwe receptionistes: Anneke en Liesbeth. Dames: naast mij staan twee grote voorbeelden voor jullie. Ik wens jullie een fijne tijd bij ons. Dames en heren: dit waren mijn mededelingen. Ik doe dit slecht zeer zelden, maar ik wilde wel op een gepaste wijze afscheid nemen van deze twee kanjers. Neem nog een drankje en rij daarna veilig naar huis. Prettig weekend!”

Er klonk applaus en daarna werd een rij gevormd om Angelique en Joline te bedanken en/of succes te wensen. Het Piratenteam stond redelijk ver naar achteren, dus het duurde nog wel even voordat wij aan de beurt zouden komen. Ik sloot achter de Piraten aan. Henry stond voor me. Inwendig moest ik lachen: eens kijken hoe Henry en Angelique op elkaar zouden reageren, want iedereen zoende beide dames. Langzaam schuifelden we naar hen toe. Henry gaf Joline zonder aarzelen een hand en een zoen en schoof door naar Angelique en gaf haar een hand. “Nou, ehhh… gefeliciteerd dan maar hé? En tot maandag…” Angelique aarzelde een fractie van een seconde, maar trok Henry naar zich toe en gaf hem een zoen op zijn wang. “Dank je wel, Henry. Lief van je. Tot maandag!” Henry vluchtte met een rood hoofd de zaal uit. Ik gaf Joline een dikke kus. “Hé schoonheid, had je die zien aankomen?” Ze schudde haar hoofd. “Nee. Hij stond plotseling voor ons en wilde de intercom hebben. Wij werden net zo verrast als jullie.” Ze giechelde. “Maar stiekem wél leuk…, nietwaar, An?” Ze keek naast zich. Angelique had een diepe blos op haar gezicht en stond naar de deur te kijken. Ik deed een stap naar haar toe. “Tja, na die zoen van Henry stelt de rest natuurlijk niets meer voor, maar toch: Angelique, bedankt. Niet alleen voor je werk hier, maar ook voor het feit dat je onze vriendin bent.” Ze keek me aan. “Dank je wel Kees…” Ik gaf haar een zoen en fluisterde: “Die blos staat je prima!” Ze werd zo mogelijk nóg roder. “Pestkop!” siste ze in m’n oor. Ik keek haar grinnikend aan en zei zachtjes: “Ben je voorzichtig met Piraat Henry?” Ze knikte.

“Kees Jonkman, zit dat arme kind niet zo te pesten. Ze gaat het volgende week al moeilijk genoeg krijgen. Loop door en bemoei je met je Piraten. Húp!” Joline speelde een spelletje om de aandacht af te leiden. De laatsten die kwamen feliciteren waren de nieuwe receptionistes, Liesbeth en Anneke. “Jammer dat jullie uit de receptie vertrekken. We hebben gisteren en vandaag heel veel plezier gehad! Maar we zijn blij dat jullie niet uit het gebouw vertrekken. En vanavond ruimen wij de boel hier op. Jullie gaan lekker naar huis!” Angelique begon met nog een paar dingen op te noemen waar beide nieuwkomers aan moesten denken, maar die wezen naar Chantal. “Zij is er ook nog… Als we iets niet goed doen, zegt ze het wel.”

Een half uurtje later stonden we op de parkeerplaats. Joline had beloofd dat wij Angelique naar huis zouden brengen, in Waardenburg. Daar kwamen we toch vrijwel langs. Eenmaal onderweg klonk er plotseling een gil van de achterbank. Joline draaide zich om. “Wat is er, An?” “K…k…kijk eens in die envelop… Ik schrik me dood!” Joline graaide haar tasje van de grond. “Shit ja, daar had ik niet eens aan gedacht!” Ze maakte de envelop open en keek achterom. “Allemachtig… Tweeduizend euro…!” Angelique knikte. “Hier ook!” Het was even stil. “Joline, ik snap het niet… Jij hebt een half jaar voor van Weert gewerkt. Ik maar twee weken…” Joline dacht even na. “Angelique, je vergeet iets. Jan van Weert had toch iets gezegd over juridische tips die jij hem gegeven had en die hem nu al een aantal duizenden euro’s hadden bespaard, weet je nog? Dat geld heb je dus echt wel verdiend.” Ik deed ook een spreekwoordelijke duit in het zakje. “Meid, geniet ervan! Maak je moeder blij! Neem haar morgen mee uit eten of ga lekker met haar shoppen… Je hebt het écht verdiend!” Het was even stil op de achterbank, op een paar snikken na. Ik keek in mijn binnenspiegel en zag haar schouders schokken.

Een kilometer verderop was een parkeerplaats. Die draaide ik op en gebaarde naar Joline dat ze achterin moest gaan zitten. Even later zaten de meiden dicht tegen elkaar aan; Joline’s arm om Angelique heen. Toen Angelique gekalmeerd was, reed ik weer verder en even later reden we Waardenburg in. Voor een klein rijtjeshuisje moest ik stoppen en we zetten Angelique af. “Lekker shoppen met je moeder, An! En we zien elkaar maandag weer.” Ze rende naar binnen en wij reden weg. “De arme schat… Er zijn maanden geweest dat haar moeder met 200 euro per maand rond moest komen… Geen wonder dat ze zich te pletter schrok.” “Ze heeft ’t verdiend. Ik gun het haar van harte. En dat geldt onverminderd voor jou, dame.”

Weer op de snelweg draaide Joline zich naar me toe. “Zo meneer… U was weer aan het koppelen, hoorde ik?” Ik lachte naar haar “Zo af en toe moet je het lot een beetje helpen. Dat werkt altijd. Een opmerking over een blos, een goede raad om geen muurbloem te zijn, de startmotor van een Mini saboteren…” Een giechel klonk naast me. “Jaja… En ik moet nu geloven dat jij de startmotor van mijn mooie Mini hebt gemold? Je neus groeit, Kees Jonkman! Rij nou maar naar huis, dan halen we de slotbrug op, doen de poorten dicht, zetten de telefoons uit en dan zijn we vanavond niet te bereiken. Dan tellen alleen nog maar jij en ik…” Haar ene hand gleed langzaam over mijn been naar boven. “Ik wil mijn bezemsteel berijden vanavond. En zo te voelen is hij bijna helemaal klaar voor een ritje… of twee.” Ik keek opzij en zag twee verlangende blauwe ogen. Met de ene hand streelde en kneedde ze subtiel mijn paal, haar andere hand gleed tussen haar benen en trok tergend langzaam haar rok omhoog. “Joline, nog even geduld a.u.b.; over tien minuten zijn we thuis en kun je je aan me vergrijpen.” Ik keek haar even vragend aan. Ze lachte zachtjes. “Oké, Kees, ik heb nog tien minuten geduld, maar daarna ben je van mij!” En inderdaad: na negen minuten stonden we in de hal van ons appartement.

Joline omhelsde me. “Wat een heerlijke dag vandaag. Ik heb genoten!” Haar lippen raakten de mijne en even stonden we hevig te zoenen. Daarna maakte ze zich van me los. “Meneer Jonkman: schenk een lekker glas wijn in en hou de fles binnen bereik van mensen op de bank. Maak diezelfde bank klaar voor een intensieve vrijpartij. Ik ga even ‘iets makkelijks’ aantrekken en zal voor jou wat klaarleggen wat ik opwindend vind. Oh ja: haal de slotbrug op en doe de poort dicht en op slot. Telefoons vanaf nu op ‘uit’. Wij zijn vanaf heden tot morgenochtend onbereikbaar.” “Aye aye, Ma’am.” Ik salueerde en Joline verdween in de slaapkamer. Even later was de voordeur op slot, de intercom naar beneden uit, evenals mijn telefoon. De gordijnen waren dicht en ik had een klein lampje aangedaan. De bank was voorzien van de nodige voorzorgsmaatregelen. Ik schonk twee glazen wijn in en zette de halfvolle fles naast de bank, binnen handbereik.

Op dat moment kwam Joline binnen. Mooi opgemaakt met felrode lippenstift en haar ogen geaccentueerd met blauwe oogschaduw. Haar haren loshangend over het schouders. In een transparante zwarte blouse, een zwart BHtje er onder, een witte rok die uit allerlei laagjes bestond, een witte panty er onder en op zwarte, open schoentjes met een hoge hak. Langzaam en uitdagend liep ze naar me toe en tikte op mijn neus. Ik rook een zoet parfum. “En nu is het uw beurt om u om te kleden meneer Jonkman. Uw garderobe ligt al klaar op uw bed.”Ze streelde mijn kin. “Scheren mag ook. Dan ga ik ondertussen de wijn even keuren…” Ze lachte zachtjes en zoende me even. “En als je daar langer over doet dan vijf minuten Kees, kom ik je halen en sleur ik je op die bank! Ik wil met je vrijen!” Na een snelle zoen verdween ik in de slaapkamer. Op bed lag een ‘houthakkers-overhemd’ en een korte broek. Verder niets. Oké… Het scheren was snel gedaan en ik kleedde me om, deed aftershave op en liep de kamer in.

Een bewonderend fluitje klonk van de bank. “Zo hee… Wat komt daar voor een stoere vent aan? Joline lachte naar me en klopte op de bank. “Kom hier Kees! Jij tegen de armleuning zitten, dan kom ik tussen die lekkere benen van jou zitten.” Ze stond op, ik ging zitten en Joline nestelde zich tussen mijn benen. Ik pakte de glazen van de tafel en Joline dronk haar glas in één keer leeg. “En… Wat had mijn Freule in gedachten voor deze avond?” Joline draaide haar hoofd om. “Jouw Freule is een vreselijk geil meisje wat misschien wel stoute dingen heeft gedaan of gaat doen…” Ze keek me uitdagend aan en trok langzaam een been op. “… en heeft straf verdiend… Kees: neem me, straf me zoals jij alleen dat kan! Ik wil alles voor je doen. Ik sta op springen; m’n slipje druipt nu al!” Ik dronk mijn glas ook leeg, pakte de fles en vulde de glazen bij. “Er staat nog een tweede fles naast, meneer…” zei Joline zachtjes. “Drink dit glas ook op!” beval ik haar. Ze keek me aan en gehoorzaamde. “Opstaan!” Ze kwam overeind en ging naast de bank staan. Ik gaf haar mijn glas. “En dit glas ook!” Haar ogen schitterden terwijl ze het derde glas, iets langzamer, leegdronk. “Oei… dat voel ik wel, Kees…” Ik keek haar aan. “Je spreekt me aan met ‘meneer’, meisje. En kom nu voor me staan, ik wil eens voelen of je de waarheid spreekt. Eén voet op de bank!”

Ze gehoorzaamde, een blos op haar gezicht. Langzaam streelde ik vanaf haar enkels naar boven. In haar knieholten bleef ik even strelen en ze zuchtte. Langzaam gingen mijn handen langs haar benen naar boven en verdwenen onder haar rok. Ik streelde haar billen en toen, tergend langzaam via haar heupen naar voren, richting haar poesje. Ik volgde de rand van een klein slipje tot mijn vingers elkaar raakten op haar heuveltje. Ze was inderdaad al nat! Haar slipje, over haar panty aangetrokken, was doorweekt. Ik streelde een paar keer tussen haar benen en voelde hoe ze nóg natter werd. Ik keek omhoog, naar haar gezicht. Ze had haar ogen gesloten, haar borst ging snel op en neer. “Vind je dit prettig, meisje?” Ze hijgde: “Ja, meneer.” “Je bent inderdaad nat. Kom maar weer tussen mijn benen liggen, want op deze manier wordt het tapijt nat. En dat kan natuurlijk niet.”

Ik leunde tegen de armleuning, één been gestrekt op de bank. Ze kwam ruggelings tegen me aan liggen en ik legde mijn andere been tegen haar aan. “Zo, je hoofd lekker tegen mijn borst. Maak eens wat knoopjes open van dat bloesje en leg je ene been maar eens op de rugleuning.” Ze protesteerde. “Maar meneer… Dan ziet u mijn ondergoed! Nee, doe ik niet!” “Doe je het zelf of moet ik je dwingen?” Ze bleef liggen, haar benen gesloten, haar handen op haar borsten en er werden ook geen knoopjes opengemaakt.

“Nog één keer: doe je het zelf of moet ik je straffen voor je ongehoorzaamheid?” Ze hijgde nu snel en schudde haar hoofd. Ik trok haar handen van haar borsten en pakte haar polsen met één hand vast. Met de andere hand maakte ik een paar knoopjes van haar bloesje open, zodat haar BHtje volledig zichtbaar was. Haar tepels drukten de stof naar voren en ik pakte een tepel vast en kneedde het knopje tussen duim en wijsvinger. Een zacht “Ahhh…” klonk uit haar mond. “Volgens mij vind je dat wel prettig, nietwaar?” Ze antwoordde niet en ik kneep iets harder in haar tepel.

“Nietwaar?” benadrukte ik mijn woorden nog een keer. Heel zacht zei ze: “Ja meneer…” “Als ik je handen loslaat, leg je die dan netjes achter je hoofd? Als je weer gaat tegenstribbelen, bind ik ze vast, denk daaraan!” Ze knikte en ik liet haar polsen los. Langzaam legde ze haar handen onder haar hoofd. “Goed zo. Hou ze daar.” Nu streelde en kneedde ik haar beide borsten. Onder mijn handen voelde ik haar snelle ademhaling en toen ik een paar keer haar tepels tussen duim en wijsvinger rolde hoorde ik een gesmoord kreuntje. Ik boog mijn hoofd en fluisterde in haar oor: “Stiekem vind je het heerlijk, nietwaar?”

Een klein knikje was haar antwoord met een gesmoord “Ja meneer…” “En voel je dat ook in je poesje?” Weer een knikje. “Is je poesje nu nog steeds nat?” “Mijn poesje wordt steeds natter, meneer…” “Dat ga ik dan eens onderzoeken. Been op de leuning!” Langzaam legde ze haar linkerbeen op de rugleuning. Ik kon dat lange been nu tot haar slipje bewonderen. Ze droeg een klein, wit slipje van doorzichtig nylon, afgezet een kanten randje. “Zooo… dat is een heel sexy slipje, meisje. En inderdaad: nu al nat, zie ik. Even voelen…”

Met één vinger streelde ik tussen haar benen. Mijn vinger kwam er kletsnat tussen vandaan. “Je bent een heel ondeugend meisje. Heb je jezelf liggen verwennen toen ik me aan het omkleden was?” Ze knikte langzaam. “En waarover heb je toen gefantaseerd?” Ze zweeg. Ik gaf een tik op haar poesje en ze schokte. “Waarover heb je toen gefantaseerd?” “Dat u tussen mijn benen voelde, meneer…” “Aha. Op deze manier misschien?” Ik legde mijn hand op haar slipje en streelde haar zachtjes. “Nee… harder… Dwingender!”

Ik trok haar ene been op, zodat het tegen haar borst lag. Met mijn andere hand gleed ik in haar slipje en betastte ik haar warme, natte grotje. Joline kreunde. “Jaaa… Ohhh…. Dat is zo lekker…” Ik wreef haar panty snel over haar lipjes heen. “Wil je dit?” Ze knikte. “Ik … kom hier… door…. heel snel….AHHH!” Ze schokte hevig en ik voelde een golf vocht uit haar poesje komen. “KEES! Vinger me! Niet stoppen! Lekker hard met je vingers over mijn natte kut! Sneller en harder… “ Haar heupen kwamen omhoog, ze drukte zich tegen mijn hand aan en bevredigde zich op mijn vingers. Dit duurde een tijdje, toen werd ze rustiger en ontspande weer.

Ze draaide haar hoofd en keek me aan. Ze wiegde langzaam met haar heupen. Ik boog naar voren en kuste haar. “Was dat zo lekker, meisje van me?” Ze bromde bevestigend en likte mijn lippen. Toen liet ze los. “Je kan mij zo heerlijk opwinden, Kees…” Ze pakte mijn hand, trok hem uit haar slipje en legde hem op dezelfde plaats, maar nu weer op haar rokje. “Wil je me nu lekker zachtjes daar strelen, Kees? Ik wil het voelen, maar niet te hard. M’n poesje is nu even te gevoelig…” Zo lagen we een paar minuten lekker tegen elkaar, elkaar zachtjes strelend, tot Joline langzaam weer met haar heupen begon te bewegen. “Wil je nog een keertje, schat?” Ze keek me aan. “JA! Lekker nog een keertje klaarkomen… En daarna jouw paal diep in me voelen… Hard en heet… Wrijf me lekker over m’n rok, minnaar van me! Ik wil je hele hand tussen m’n benen voelen!”

Weer voelde ik haar tegen me aanwrijven; ze genoot van mijn hand; eerst over haar rokje, en op een gegeven moment trok ik haar rokje omhoog en betastte ik haar slipje. “Doe uit! Doe je slipje uit! Ik wil je lekkere poesje zien klaarkomen!” Ze trok haar slipje uit en spreidde haar benen. “Nú, Kees! Voel m’n natte poesje…” Ze keek me weer aan. “Sla me… Hárd!” Ze hief haar heupen op en sloot haar ogen. “Sla me… please…” Ik streelde haar nog even over haar panty en sloeg plotseling midden op haar natte kut. Ze kreunde. “Auw…. Zó lekker…”

Weer streelde ik haar en weer sloeg ik plotseling, terwijl ik met m’n andere hand in haar linker tepel kneep. “Ohhh…. Dat doet zo’n…” Péts. Nog een klap op haar kut en een kneep in haar tepel. Dat was teveel: Bijna huilend schokte haar lichaam; ze pakte mijn hand en drukte hard die op haar kut. “Ik…. Kóóóm… Kees…. Zo heerlijk! Kijk naar me! Ik spuit!” Een straal helder vocht spoot tussen mijn vingers door. Mijn wurmde mijn hand in haar panty en twee vingers drukte ik tussen haar lipjes. Snel vingerde ik haar, terwijl ik haar G-spot op zocht. Joline hief haar heupen op en bokte tegen mijn vingers in. “JAAAHHHH…. Oh Kees, het blijft komen! Niet stoppen, niet stoppen…niet stoppen…” Haar vocht droop langs mijn vingers.

Dit duurde een minuut, waarbij Joline kreunend en bijna huilend genoot van een langdurig orgasme, en ik van een prachtige, sexy vrouw die zich helemaal overgaf aan haar genot. Maar aan alles komt een einde; ook aan Joline’s extase. Ze ontspande en legde mijn hand wéér op haar rokje. Een paar kleine schokjes trokken door haar lichaam als ik mijn vingers bewoog. Na een paar minuten uithijgen, draaide ze zich van me af en kwam naast me liggen.

Ze trok mijn hoofd naar zich toe en fluisterde: “Ik geloof dat ik wel tien keer ben klaargekomen op jouw vingers… Elke keer dacht ik dat het over was, en dan begon het wéér… Je bent heerlijk!” Ze kuste me, haar tong diep in mijn mond. Even later liet ze los. “En nu jij, lieve Kees…” Ze bewoog haar handen even tussen haar benen. Toen kwam ze overeind. “Sta eens op…” Ze ging op haar knieën op de bank zitten. “”Neem me! Lekker hard en diep, achterlangs in mijn natte, geile kut! Ik wil je diep in me voelen spuiten!” Ze had haar panty in het kruis opengescheurd; ik zag haar poesje: druipend, met volle schaamlippen.

Ik zette mijn paal er tegenaan en legde mijn handen op haar heupen. Langzaam duwde ik mezelf iets naar binnen en Joline kreunde. “Néém me! Hard! Ik ben helemaal van jou!” Toen stootte ik in haar door, tot mijn ballen tegen haar billen kwamen. Joline hijgde. “Ohhh…. Lekker groot, lekker hard! Je vult me helemaal op! Neuk me! Naai je geile, natte meisje en vul me met je hete zaad!” Ik stootte nu in een hoog tempo in haar; haar poesje voelde als een hete, zuigende handschoen om mijn paal. “Dit duurt niet lang, schatje…”

Joline giechelde. “Je vergeet wat hier voor is gebeurd, Kees… Geniet nou maar lekker en kom maar lekker klaar dan… Ohhhh!!!” Ze schokte. “Doe dat nog eens… hard en diep… Je zat tegen m’n baarmoeder aan! Zo diep heb ik je nog nooit gevoeld…” Ik trok haar heupen naar me toe en stootte hard in haar. “Auw… Ohhh… Lekker… Doet pijn, maar tegelijk heerlijk… Nóg eens!” Ik trok haar weer naar achteren, stootte toe en bleef diep in haar. Joline kreunde en gromde. “Nóg harder, Kees… Alsjeblieft…” Ze boog zich verder voorover zodat ik dieper kon. De spieren van haar poesje knepen me vast en ik voelde hoe ze trilde.

“Spuit, Kees! Spuit diep in me! Ik wil je zaad in me, lekker diep!” Ik voelde mijn ballen op springen staan en trok haar hard naar me toe. “Hier komt ‘t, Jolientje…” Ik spoot de eerste straal rechtstreeks tegen haar baarmoedermond aan. Joline gilde.”JAAAHHH, ik voel het! Ik voel je hete zaad in me! Kom maar, geef het me allemaal.., ik kom óók weer! Kees, neuk je geile meisje!”

Ik bleef in haar bewegen, en elke keer als ik diep in haar was, spoot ik. Dit was geen liefdevolle sex meer, dit was een bijna dierlijke paring! Joline schokte en ik voelde haar kut verkrampen. “Ik kom óók weer… Kees, nog even… blijf in me…” Ze duwde haar lichaam tegen me aan en wéér voelde ik haar vocht naar buiten lopen. Even bleven we zo zitten, tot ik kramp in m’n benen kreeg. “Ik moet van je af, Jolientje… Mijn benen protesteren.” Ze kreunde. “Bij mij ook…” Ik gleed uit haar. Een golf van zaad en geil stroomde uit haar poesje en langzaam kwam Joline overeind. Ze keek me aan. “Dit was heftig, Kees…” Haar ogen twinkelden. “Maar voor herhaling vatbaar.”

Ze zweeg even. “Als mijn poesje weer een beetje hersteld is van alle emoties.” We gingen naast elkaar zitten en zoenden elkaar. “Wat ben jij een heerlijke minnares…” Ze keek me aan. “En jij dan? Zo diep heb je nog nooit in me gespoten… Héérlijk! Eerst was het even pijnlijk, maar daarna… Zo’n gevoel heb ik nog nooit gehad! Ik ben nog een keer heel heftig klaargekomen, Kees.” Ik streelde haar wang. “Ik voelde het… Eerst kneep je je poesje heel heftig samen en toen spoot je weer. Heerlijk geil, nat, sexy meisje van me…”

Ze leunde tegen me aan. “Weet je wat ook lekker is? Mezelf heerlijk aan jou over te geven… Het stoute meisje spelen en weten dat je me gaat slaan, maar ook laat genieten…” Haar ogen knepen zich even samen en ze kroop tegen me aan. “Als ik ervoor in de juiste stemming ben, mag je me eens een keertje écht vastbinden, Kees. En dan met me doen wat je maar wilt… Dan wil ik helemaal aan jou zijn overgeleverd.” Ik keek haar twijfelend aan. “Ik weet niet of ik dat leuk ga vinden, schat… Ik wil je niet écht pijn doen…” Ze kuste me. “Ik vertrouw jou. En als je het wilt kunnen we altijd nog een stopwoord afspreken. Maar nu niet meer. Dit meisje is nu helemaal uitgeput en wil slapen. Naast haar geile minnaar.” Ze stonden op en ruimden de bank op, gingen samen onder de douche en een kwartier later lagen we in bed.

Ik wilde het licht uitdoen, toen ik plotseling een lachje naast me hoorde. “Wat is er aan de hand, ondeugend meisje van me?” Joline wees op de wekker. Die gaf tien over acht aan. “Lekker vroeg slapen… En we hebben niet eens gegeten!” Ik knikte. “Soms moet je Mazlov gewoon negeren. Soms zijn andere dingen belangrijker dan eten. Sex bijvoorbeeld. Laat Mazlov maar lekker de driedubbele touwtering krijgen.” En met deze gedenkwaardige woorden deed ik het licht uit. Joline sliep binnen een minuut, bij mij duurde het niet veel langer. We hadden elkaar behoorlijk uitgeput.