Jongens Hormonen - 57

De Vlaamse 18-jarige Rik is met AFS in Australië aangekomen. Daar zal hij een jaar lang bij een familie verblijven en er ook school lopen.

Woensdag vijftien augustus. Ik lag reeds wakker van voor zes uur. De jetlag had ik blijkbaar goed verteerd. Opstaan. Poedelnaakt tot aan het venster. Nog donker. Toch zag ik overal bomen en struiken. Wat een prachtige omgeving !
Terug het bed in. Liggen nadenken. Nu werd het middernacht bij ons in de Westhoek.
Ik hoorde gerucht op de gang. Zou ik ?
Opstaan. Handdoek over mijn schouders. Naakt zoals ik was uit mijn kamer. Ashley kwam de gang op. Gekleed.
- Good morning, dad.
- Good morning, Rik.
Ik de badkamer in. Ted was er reeds. Helemaaal naakt stond hij zich aan de dubbele lavabo te wassen.
- Good morning, Ted.
- Hoi ! You had a good sleep ?
- Ja.
Ik naast Ted. Ik zag hem naakt ! Een prachtfiguur ! Mijn ogen zochten zijn piemel. Amaai zeg, zo’n lul ! Ted keek me aan.
- Doe jij veel aan sport ? Zo’n spieren !
- Ja. Nogal.
John kwam binnen. Naakt ! Een heerlijke figuur. Zijn piemel stond op half zeven. Leuk.
Ik zag hen naakt ! Whaw !
Naar mijn kamer en aankleden.
Naar de keuken.
- Good morning, mam…
Heerlijke broodjes met allerbeste koffie.
De eerste volle dag bij dad en mam en de kids. Emily was een toffe meid. Ze kon zo hartelijk lachen. Ik vond haar echt ‘whaw’ !

Vijftien augustus, feest van Onze Lieve Vrouwhemelvaart. Mijn gastgezin was Rooms-katholiek. En ze hielden er aan op deze feestdag de heilige mis bij te wonen. Dus, tegen tien uur met de auto naar de Sint-Marys Cathedral. Een moderne gebouw met veel beton en prachtige glasramen. De kerk zat propvol. Voor mij was alles wel nieuw.
Op de middag samen gaan eten in een leuk Indiaas restaurantje. Verschillende schotels waar we uit konden kiezen. Voor mij de eerste keer dat ik Indiaas at. Ik dacht aan Kamal.

Na de middag trokken Ted en John en ik er op uit, naar de rivier. Niet zo ver van ons af. Door bebossing en struiken, via een smal paadje kwamen we aan de rivier.
- Dat is hier de Rapid Creek, legde Ted uit. Die kronkelt tussen de bomen en struiken en vormt een kleine inham met de zee. Het waterpeil gaat op en neer, volgens de hoogte van het zeewater.
- Komen jullie hier soms zwemmen ?
- Ja, in januari en februari. Als het leuk warm is.
- En…
Ik durfde het bijna niet vragen;
- En.. zwemmen jullie ook soms naakt ?
- Of course. Jongens onder elkaar. Dat mag.
- En weten je ouders dat ?
- Natuurlijk ! Pa komt ook soms zwemmen, ginds achter de bocht, daar is het wat breder en bij mooi weer zitten daar soms vijftig, zestig mannen.
- Geen meisjes ?
- Nee.
We keerden via het paadje door de struiken terug.
- Ik denk dat pa je vanavond iets zal zeggen of vragen ….
- Ha, wat ?
- Wait and see.
Hij lachte.

Na het avondmaal naar de living. Lekker lui in de zetels liggen. TV kijken.
- Hoe was de dag vroeg dad Ashley.
- Leuk. Ja.
- En gaan kijken naar de Creek ?
- Ja. Leuk om daar te zwemmen.
- Yes. Ja.
Dad keek me aan.
- En heeft Ted verteld hoe we daar soms zwemmen ?
- Ja. Naked ?
- Ja. Totaal naakt. Bij mooi weer hé.
- Ja, dat zal wel.
- Weet je, Rik, wij zijn in feite nudisten.
- Ha.
- Ja. Ook thuis soms.
Hij keek me aan. Mam Mary keek me ook aan.
- Als je er niets voor vindt, dan doen we het niet hoor !
Ik zweeg even.
- Zijn hier nog nudisten in de streek ?
- Ja, antwoordde mam, we hebben een clubje en af en toe gaan we zwemmen in de Beach, hier zo’n kilometer ver. Daar is een hele strook kust voorbehouden voor naakt recreatie. Er is een ook klein zwembadje niet zo ver er vandaan.
- O, leuk.
Ik vertelde hoe naakt voor mij tot twee jaar terug ‘not done’ was. Tot ik Serge leerde kennen, een stuk natuurmens, die me meenam door de weiden en velden en hoe we samen naakt zwommen. Ik vertelde over het naaktstrand in Bredene en over mijn vakanties in Les Lauzons en in Belnudes.
Ze vonden het leuk dat naakt voor mij absoluut geen taboe was.

Donderdag zestien augustus. Ik lag reeds wakker van voor zesuur. Vandaag moest ik naar school.
De school begon op half acht. Ted en John droegen een schooluniform. Mooi marineblauwe broek, grijze trui, blauwe jas. Ik had natuurlijk nog geen schooluniform. Dad Ashley had pas om tien uur zijn eerste les, dus ik mee met Ted en John naar de Essington School, zo acht minuten van ons huis af. Onderweg ontmoetten we heel wat leerlingen die verwonderd naar mij opkeken. Wie was dat nu ? En zo maar zonder schooluniform. .
Een prachtig modern gebouw. Door de poort naar binnen, een gang door, een grote speelplaats. Ik was de enige die niet in uniform was. Bekijks dus.
Ted loodste me naar een leraar.
- This is my AFS brother.
De leraar bekeek me. Wat kwam die wittekop hier doen ? Enkele woorden tot Ted. Die nam me mee opnieuw in het gebouw, een lange gang door naar een bureel. Aankloppen. Binnen. Er zaten twee dames. Ze keken me aan.
Ted legde uit dat ik uit België kwam en een jaar lang hier op die school les zou volgen. Een van de twee dames stond op en leidde ons een ander bureel binnen. Een streuse man bekeek me. De directeur. Hij luisterde naar de uitleg van Ted. Hij stelde vragen. Hij luisterde naar mijn antwoorden.
- A flemish boy ?
- Yes sir.
- Ypern ?
- Yes sir, tien kilometer vandaar af.
Hij zweeg even.
- Mij opa is daar gesneuveld.
- Sorry, sir. Ik ken de slagvelden.
Ted en ik mochten neerzitten. De directeur vulde enkele formulieren in. Ik gaf het de nodige attesten van AFS en ook de uitslagen die ik op school behaald had. Hij bekeek ze en knikte.
- Goed. Goed.

Ondertussen waren de lessen begonnen. De directeur begeleidde Ted en mij naar de klas. Een zesde jaar. Ja, ik zou midden het schooljaar invallen.
Toe we de klas binnen kwamen stond iedereen op. De directeur liet hen neer zitten. Ted ging op zijn plaats zitten.
Ik stond naast de directeur. Hij stelde me voor. Een nieuwe klaskameraad uit Belgium. Hij zegde dat ik midden de frontstreek van de First World War woonde.
Toen de directeur verdwenen was, liet de leraar mij vertellen over mijn land en over de AFS-organisatie.
- Ted is my brother…
De leerlingen luisterden bijna ademloos. Whaw, een jaar in het buitenland verblijven, in een gezin.
Het was midden de les Engels. De leraar was er verwonderd over dat ik vrij goed Engels sprak. Ik vertelde over mijn broer Kamal. De leerlingen stelden vragen.
Dan kreeg ik mijn plaats, naast een leuk meisje, Dorthy.

Bij het begin van elke nieuwe les stelde ik me voor aan de leraar of lerares. Die van wiskunde was een leuke dame, ergens in de veertig. Na de tweede break kwam dad Ashley de klas binnen als leraar geschiedenis. Hij liet me al meteen vertellen over het Westerm Front from the First World War. Hij projecteerde een kaart van het front. Ik duidde mij woonplaats aan.
- Dan kun je ons wel een en ander vertellen? vroeg de leraar.
- Of course.
- Oke. In een van de volgende lessen mag je jouw gang gaan.
De leerlingen van de klas keken vol bewondering naar mij. Iemand die daar vlak bij het oorlogsfront woont !

Tijdens de breaks kwamen heel wat leerlingen bij mij en Ted staan. Ik dacht aan Kamal, het jaar voordien, toen die bij ons op de school kwam.
Een uur ‘s middags. Lessen gedaan. Naar huis voor het lichte middagmaal. Vertellen hoe het geweest was. Dad Ashley wist ook te vertellen dat hij over mij gesproken had bij de leraars, die het tof vonden eens een Europeaan in de school te hebben.
- Ga je mee zwemmen ? vroeg Ted.
Samen met John en Ted naar het privé zwembad van de school. In de kleedkamer. Kleren uit. Naakt staan bij Ted en bij nog andere jongens. Gek, de piemels in Australië zagen er net dezelfde uit als bij ons in de Westhoek. Het merendeel trok een zwemshort aan. Ik een klein zwemslipje. Het water in. Rondjes zwemmen en ook een kleine wedstrijd houden om ter snelst over en weer zwemmen.
- Jij hebt prachtige borstspieren, merkte John op.
- Ik doe veel aan fitnessen.
- Echt ?
- Ja.
Ik vertelde dat ik een mooi fitnesstoestel had.
- Wij gaan soms fitnessen in de club.
- De club ?
- Ja, een club van nudisten.
- En sport je dan daar naakt ,
- Natuurlijk ! Wat dacht je !
Terug naar de kleedkamer. Naakt onder de douche. Ik merkte hoe John naar mijn penis keek. Ik vond het leuk. Hij zelf had nog een echt jongenspietje, niet te groot voor zijn zestien jaar. Zou hij ook al masturberen ? Of deden ze dat niet in Australië ?
’s Avonds contact opnemen met pa en ma. Vertellen over mijn eerste schooldag.

Vrijdag, tweede schooldag. Tijdens de eerste break nam Ted me mee naar het schoolsecretariaat. Van daar naar het magazijn. Ik kreeg een uniform ! Een leuke dame bekeek me, en zegde dat ik me maar moest uitkleden. Nee, slipje mocht aan blijven. Ze nam de maat, en duwde daarbij even met haar hand tussen mijn dijen. Het voelde leuk aan. Uit een kast haalde ze twee hemden, waarvan ik er een moest aantrekken.
- Oke, goed.
Dan een lange broek. die paste als gegoten. Een trui en een jas. Ik stond in uniform. Ik kreeg ook nog een korte broek en een sportbroekje, kraaknet in het wit.
Mijn eigen kleren en wat ik niet onmiddellijk moest aantrekken ging in een zwarte plastiekzak.
Ik moest even lachen toen ik in de spiegel keek. Serge moest me eens zien !

Naar de klas. Applaus wanneer ik binnenkwam.
Na de tweede break was er zwemles. Achter de school was er een eigen sportcentrum, met turnzaal en diverse speelpleinen en ook een overdekt zwembad. Onder de leiding van de leraar er heen. Gelukkig had Tom me ’s ochtends verwittigd en had ik mijn zwemgerief bij. Twee kleedkamers, een voor de meisjes en een voor de jongens. Met de tien jongens naar binnen, zonder vele poespas kleren uit, even allen in hun blootje enkelen keken mij aan – zwemslip aantrekken en naar het bad. Wat rondjes zwemmen. De leraar peilde naar mijn zwemkwaliteiten. Gelukkig kon ik ook wel een en ander. Leren duiken van op de plank. Nog nooit gedaan. Ted stond me bij.
Zo’n zwemles gaat snel voorbij. Naar de kleedkamers. Douchen verplicht. Dus, naakt onder de waterstraal. Leuk zo bij mijn Australische kameraden.
Terug naar de kleedkamer. Hé, waar waren mijn kleren ? Enkelen lachten. En dan plots, ze grepen me met drie, vier vast, wrongen mijn armen achter mijn rug, duwden me de kleedkamer uit, trokken de deur van de meisjeskleedkamer open en duwden me naar binnen. Hup, deur dicht.
Ik stond daar, poedelnaakt tussen de giechelende en lachende meisjes. Gelukkig had ik geen erectie, doch ik voelde hoe die lul van mij zich toch even oprichtte.
Hoe lang stond ik daar bij de meisjes ? Eén minuut ? Twee minuten ? Ik genoot er zelfs van dat ze me helemaal naakt zagen.
De deur ging open. De leraar verloste me uit mijn miserie. Lachend.
- Ha, you … you…
Dan schoot hij in een lachen uit.
Ik terug naar de jongenskleedkamer. Mijn kleren lagen opnieuw netjes op hun plaats. Terwijl ik me aankleedde legde Ted uit dat dit met alle nieuwelingen gebeurt, een soort rituele doop.
Terug naar de klas. De meisjes lachten me aan en verwonderden er zich over dat ik niet eens mijn handen voor mijn piemel en zakje gehouden had.
- You are wonderful, zegde er eentje.
Natuurlijk dat de jongens lachten. En… ze waren nog niet weinig verwonderd dat ik zelfs mijn piemel niet bedekt had. En dat vonden ze echt tof. Die Europeaan, dat was me nogal eentje !
Na de lessen namen Ted en John me mee doorheen de stad. Met een stadsbus reden we tot aan de haven. Een prachtige baai met grillig gevormde kust. We reden ook tot aan de vlieghaven, niet zo ver van waar we woonden.
Tegen vijf uur thuis. Wat werken voor school. Jaja ! Echt ! De leraar Engels had een opdracht gegeven. Bespreken van het leven en werk van een schrijver. Die opdracht moest per twee leerlingen afgewerkt worden. Natuurlijk dat Ted en ik samen konden werken. En we kregen Graham Greene als onderwerp. God, wat was ik blij. Bij ons in Vlaanderen hadden we die schrijver uitvoerig behandeld en op mijn laptop moest er zeker nog wel iets van terug te vinden zijn.

Graham Greene. Was dat niet de schrijver van .. van… God, ja waarvan ? O, ja, het jaar voordien had ik op de TV de machtige film gezien The Tird Man, over de bezetting van de stad Wenen na de Tweede Wereldoorlog, met het machtige themalied The Harry Lime Theme. Vooral opjagend wanneer de Harry Lime door de riolen van Wenen vlucht. En ja, Graham Greene schreef het scenario, en de tekst daarvan verscheen pas na het uitbrengen van de film. En… Ik had die film opgenomen op DVD.
’s Avonds contact met pa en ma. En of ze die DVD met de film wilden opsturen !

Zaterdag. Uiteraard geen school.
- Gaan we eens fitnessen ? vroeg Ted.
Met de bus naar het centrum voor nudisten. Dat was niet zo ver. Onderweg vertelde Ted dat er een naaktstrand was, in de Casuarina-baai, zo’n strook van vijfhonderd meter. Het centrum was daar vlak bij.
Het nudistencentrum. Er stonden een viertal gebouwen, het een al groter dan het andere. Er was een zwembad, een cafetaria met groot terras, een sporthal en een gebouw met allerlei mogelijkheden, onder andere een fitnesszaal. Ik liet me registreren als bezoeker. En samen met Ted naar het fitnesslokaal.
In de kleedkamer kleren uit, een douche nemen, afdrogen en poedelnaakt de zaal in. Er waren al enkele jongeren bezig. Ted en ik liepen de zaal rond en bekeken de vele toestellen. Amaai zeg, die waren nogal uitgerust ! Maar mijn ogen keken vooral naar de jonge naakte lichamen, naar de penissen en de ballenzakken. Zouden hun ogen naar die van mij loeren ?
Ted en ik begonnen aan de gewichten. Ik was blij eens mijn spieren te kunnen showen. De dienstdoende sportleraar kwam bij mij, bekeek me. Hij was blij eens een echte Europeaan in zijn zaal te zien. En hij keek vol verwondering hoe ik de gewichten hanteerde. Dan op een groot fitnesstoestel. Ik genoot ervan mij te kunnen uitleven. En te weten, dat, wanneer ik met mijn benen omhoog kwam, de anderen mijn anusoog konden zien.
We sportten zo’n dik uur lang. Dan een douche en even naar de bijhorende kleine cafetaria voor een drankje. Naakt. Er zaten nog een drietal gasten. Ted vertelde dat ik zijn AFS-broer was voor een geheel jaar. Ze vroegen mij over mijn streek. O, ja, the front of Ypres. Ja, daar hadden ze nog over gehoord.: Heerlijk zo met helemaal niets aan zitten en gewoon praten over alles en nog wat, over mijn streek.
Aankleden en terug naar huis.

Vlak na het middagmaal hoorde ik mijn laptop zoenen. Whaw, een bericht van Kamal ! Skype inschakelen. En ja, hoor, Kamal was on line. Wat een leuke verrassing ! Het werd een echt geanimeerd gesprek. Kamal liet zijn ouders even goeie dag zeggen. ik haalde er Ted en John en Emily en dad en mam bij. Ja, Kamal was nu zijn eerste jaar aan de unief begonnen, rechten.
Mijn dag kon niet meer stuk.
Werken aan Graham Greene. Contact nemen met pa en ma.
En met dad praten over de Westhoek, zoeken op internet over de veldslagen waarin de Australiërs mee gevochten hadden in de Westhoek. Gegevens zoeken over de Slag bij Passendale in 1917, waarbij de Australiërs begin oktober duizenden verliezen telden. En het fameuze gezegde : “They name it Passendale, we name it hell” ! Dad was in de wolken met wat hij allemaal vond over mijn streek, de Westhoek.

’s Avonds in bed. Mijn lul stond stokstijf. Mijn vingers voelden aan de eikel. Mijn vingers schoven de voorhuid over en weer, op en neer. Een vinger draaide rondjes over de blote eikel. Mijn adem ging sneller en sneller. Mijn lichaam strekte zich helemaal. Mijn spuit spoot. Mijn sperma spoot tot in mijn hals, op mijn borst, op mijn buik.
Aaahhhh…..
Zaaaalig !

Ik kuiste het sperma op met een klein handdoekje dat ik de kast gevonden had. Er lagen meerdere zo’n handdoekjes. Speciaal gelegd ?
’s Ochtens wierp ik het handdoekje in de badkamer, in de linnenmand. Ik stond in de douche toen Ted binnen kwam. Hij wierp een handdoekje in de linnenmand. Onze blikken kruisten elkaar. We lachten.
- You also dit it ? vroeg Ted.
- Of course.

We wreven elkaars rug en billen. Onze piemels werden wat stijver.
- You look beautiful.
- Thanks !