Charlotte - 17

De volgende morgen zijn we al vroeg wakker, en om klokslag half negen staan we voor de deur van de winkel, die Lisa bedoelde. De verkoper is er al meteen bij, en we vertellen hem onze wensen. Bedden genoeg, en allemaal ook flink prijzig. Maar geen van die bedden, die hij ons laat zien, kan ons bekoren. De verkoper is al bijna radeloos, want hij ziet dat we ongeduldig beginnen te worden en op het punt staan van vertrekken. Hij zegt dan tegen me: ‘Mijnheer, ik ga even mijn collega roepen, dat is mijn chef, en die kan u misschien een betere aanbieding doen.’

Ik knik, ik wil de man nog wel een kans geven. Maar het is wel zijn laatste kans. De verkoper komt al snel terug met een oudere man. Die stelt zich netjes aan me voor en brengt me naar een bed, waar we nog niet eerder naar zijn gaan kijken. De prijsklasse van dit bed is veel hoger, dan we willen uitgeven.

‘En wat denkt u hiervan? De prijs is misschien wel hoog, maar dit model wordt vervangen en ik kan hierop een flinke korting geven.’

Lisa en ik bekijken de slaapkamer, die de man ons toont. We gaan even proef liggen en ik moet toegeven, die is eigenlijk wel precies wat we zoeken en ook Lisa kijkt me goedkeurend aan.

‘Dit zou wel kunnen, maar dan moet er toch flink wat van de prijs af. Dit is ons echt veel te duur!’

‘Normaal zou deze slaapkamer compleet achtduizend euro kosten, maar ik kan hem u leveren voor vijfduizend.’

Lisa kijkt me hoopvol aan, maar ik zeg: ‘Nee, dat is me nog veel te duur. Voor drieduizend wil ik hem wel hebben.’

De man kijkt me geschokt aan. ‘Mijnheer, met alle respect! Dat is veel te weinig!’

‘Dat weet ik ook wel, maar ik weet ook wel hoeveel marge u op een slaapkamer heeft. En u zei me zelf, dat het model vervangen wordt, dus dit is een overjarig model. Dus het is aan u de keuze om mijn bod te accepteren, of af te lenen. Maar in dat geval ben ik weg.’

Ik zie de man twijfelen. ‘Vijfendertighonderd en dan brengen we hem u het morgen.’

Ik glimlach en steek mijn hand uit. ‘Daarmee kan ik wel akkoord gaan. Zou het morgenmiddag kunnen? Want vrijdag moet ik werken.’

Nu glimlacht de man ook en schudt mijn hand. ‘Morgenmiddag is prima. Heeft u de slaapkamer dan al leeg?’

‘Nog niet, maar dat gaan we wel regelen. Als u morgenmiddag voor de deur staat, dan kan het er meteen in.’

‘Nou, zullen we dan maar even de papieren gaan regelen?’

Ik knik en we volgen de man naar de balie. Daar doe ik een aanbetaling en regelen we het verdere papierwerk. En dan moet ik echt naar huis toe, want ik moet echt naar school toe, voor de vergadering.

Onderweg zegt Lisa: ‘Pff, Peter! Dat jij dat zo durfde om zo flink af te dingen!’

‘Een beetje gezonde marktkennis en lef hebben. Meer heb je niet nodig. Normaal zit er op zo’n bed ongeveer honderdvijftig tot tweehonderd procent winst, omdat het toch wel even duurt, voordat ze het bed kunnen verkopen. Maar die man heeft een fout gemaakt, door te zeggen, dat het een overjarig model is. Dus wist ik, dat ze ervan af moesten. Dus ik deed hem een bod, wat hem het bed waarschijnlijk gekost heeft. Dat hij er toch nog iets probeerde eruit te slepen, dat was te verwachten. En vijfendertighonderd is echt een koopje, alles zit erbij. Ik heb goed opgelet, toen hij alles opschreef. Zelfs de schemerlampen zitten erbij en ook de make-up tafel.’

‘En het bed is goed. Daar ging het uiteindelijk wel om, of niet?’

‘Uiteraard. Maar nu moet ik nog even hulp zoeken om de slaapkamer leeg te ruimen.’

‘Ik vraag Ben en Charlotte wel om me te helpen, als jij aan het werk bent, Peter. Die zullen wel willen helpen.’

We zijn al snel terug thuis, waar Ben en Charlotte net opgestaan zijn. We vragen ze meteen of ze willen helpen, en dat willen ze wel. Ik haast me dan snel naar school, waar ik nog maar net op tijd bij de vergadering kan aanschuiven. En dat is een heel interessante vergadering, waarbij ik te horen krijg, dat ik de leiding krijg van een werkgroep om mijn lesmethode ook voor andere vakken geschikt te maken. Enkele collega’s, die enthousiast zijn geworden van mijn idee, voegen zich bij me, en we spreken af om regelmatig te gaan vergaderen. Dat doen we voor de lessen beginnen, zodat we niet te lang kunnen vergaderen, maar ook met een frisse blik met die vergaderingen kunnen beginnen.

Maar als dan mijn werkdag voorbij is, ben ik toch best blij, dat ik weer naar huis kan. Eenmaal thuis is er onder niemand te bekennen. Alleen boven hoor ik wel geluiden, dus ik ga snel boven kijken. Tot mijn verbazing zie ik dat mijn slaapkamer helemaal leeg is. En de logeerkamer, waar mijn vrienden komen te liggen, daar staat nu mijn oude slaapkamer in. Dat is helemaal niet eens zo’n slecht idee. Op die manier kunnen ze morgen al meteen aan de gang, als ze het bed komen brengen.

Maar Lisa en Ben zijn boven bezig op zolder, waar ze het bed, wat in de logeerkamer staat, heen gebracht hebben. Ik bekijk goedkeurend het geleverde werk en zeg: ‘Zo, jullie hebben al flink gewerkt!’

Lisa knikt en zegt: ‘Ja, maar wat vind je ervan? We hebben eerst het bed op de logeerkamer afgebroken, daarna naar de zolder gebracht, maar hier moesten we nog eerst plaats maken. Dus hebben we toen eerst maar onze slaapkamer leeggeruimd en in de logeerkamer neergezet. Ik vond het zonde, om het daarvoor niet te gebruiken.’

‘Ja, dat is zelfs een heel goed idee, Lisa. Maar jullie zijn al flink opgeschoten!’

‘Ja, maar je zal nog wel even moeten kijken, wat je nog met die dozen doet, die we daar hebben neergezet.’

‘Die kunnen daar wel tegen de wand staan, maar eigenlijk zouden we dit moeten afscheiden van de rest van de zolder. Dan zou het helemaal compleet zijn, want dan is het gewoon een vierde slaapkamer!’

Lisa knikt.

Ben zegt: ‘Een gipswandje plaatsen is toch niet zo moeilijk! Dat heb ik zo staan!’

‘Zou je dat voor me willen maken, Ben?’

‘Natuurlijk! Het is echt niet zoveel werk, en met een beetje geluk is het vrijdag ook meteen al klaar.’

‘Dat zou echt fantastisch zijn, Ben! Rijden we dan straks even naar de bouwmarkt om spullen te gaan halen?’

‘Vind ik best. Kan ik ten minste weer iets terug doen voor de fantastische vakantie. Pap en mam vonden, dat ik je moest betalen voor al die weken, maar ik denk niet, dat je geld wilt, of wel?’

‘Nee, dat heb je wel goed. Maar je hebt me toch al heel goed meegeholpen met het opknappen van het huisje in Sare?’

‘Dat staat in geen verhouding, tot wat het waard is, Peter. Zes weken vakantie voor bijna nop. Nee, daar mag best wel meer tegenover staan.’

‘Nou, als je me ook nog hiermee helpt, vind ik dat we quitte staan.’

Ben glimlacht. ‘Daar ben ik het nog niet helemaal mee eens, maar ik wil er geen ruzie over maken, Peter.’

‘Waar is Charlotte eigenlijk?’

‘Die is even wat eten halen, Peter. Ik weet, dat je liever zelf kookt, maar ik had vandaag gewoon eens zin in friet en frikandellen.’

Ik lach. ‘Dat is soms ook wel eens lekker. Zeker als je een lange dag hebt gehad met vergaderingen.’

‘Oh, hoe is dat gegaan?’

‘Goed, heel erg goed zelfs. Ik ben nu projectleider van de werkgroep, die mijn lesmethode voor de andere vakken gaat voorbereiden. We moeten gaan nadenken hoe we die methode ook voor de andere lessen kunnen inzetten.’

‘Goed zeg! Dus het gaat nu dus ook bij de andere vakken worden ingezet?’

‘Ja, daar hebben we nu toestemming voor gekregen van de minister. Dat is wat de directeur me verteld heeft.’

Lisa geeft me een zoen. We lopen dan naar beneden, waar we de tafel al dekken, zodat we meteen kunnen beginnen met eten. Charlotte is al snel terug met haar fiets. We laten ons het eten goed smaken, en na het eten rijden ik en Ben naar de bouwmarkt, waar we alles halen, wat we nodig hebben. Hout voor het raamwerk, wat gipsplaten, een rails voor de deur, die Ben erin wil maken, verf en een hoop klein materiaal.

Het was nog heel wat meet en paswerk om het allemaal in de auto te krijgen, en eigenlijk paste het dan nog niet, maar gelukkig geen politie gezien…

Nadat we veilig weer thuisgekomen zijn en alle materialen in de garage hebben gelegd, gaat Ben een tekening maken.

Hij had wel een globale schatting gemaakt, en het lijkt ook wel allemaal te kloppen, wat hij berekend had, maar hij wil toch een goede tekening maken. Maar Ben heeft op school goed opgelet, en heeft al snel een en ander op papier. Hij heeft er echt wel aanleg voor, en we weten al snel, op welke lengtes we het hout moeten zagen, en waar we het moeten monteren. Ik ben er wel van onder de indruk.

De volgende morgen gaan we dan ook voortvarend aan de slag. En het werk vordert dan ook snel. Nog voordat het middag is, staat de wand er al helemaal in, en zelfs de gipsplaten zitten er al tegenaan. Nu moeten we alleen nog de gaten vullen met gips en als dat droog is, kunnen we alles schilderen. Maar ik maak gelijk van de gelegenheid gebruik om de rest van de kamer te schilderen.

Lisa en Charlotte zijn in de tussentijd ook vlijtig geweest. Nu de slaapkamer leeg is, vond Lisa het ook wel een goed idee om dat meteen te schilderen. Ik heb haar daar de vrije hand gelaten en daar is ze dus ook flink mee aan de slag gegaan. Gelukkig is het sneldrogende verf, die ze heeft gebruikt, en dat is maar goed ook. Tegen het einde van de middag komen de bezorgers het bed leveren. Ze moeten nog wel even oppassen, dat ze de verse verf niet raken, maar die is gelukkig toch al droog genoeg om geen vlekken te geven. Maar uiteindelijk staat alles dan, en vertrekken de bezorgers weer.

Iedereen is dan ook bekaf, we hebben dan ook erg hard gewerkt. Lisa en ik besluiten uiteindelijk om de nacht nog niet in de nieuwe slaapkamer door te brengen, de lucht van de verf is daar nog wat te sterk.

Vrijdagmorgen moet ik nog even werken, en dan heb ik weer vrij. Het is niet veel meer dan de planning voor het komende jaar rond te maken, en daar zijn we gelukkig nog ruim voor de morgen mee klaar. Ik haast me dan naar huis, want daar wacht me nog een heleboel werk voor de barbecue van morgen.

Thuis zijn Lisa en Charlotte al druk bezig met de voorbereidingen en ik prijs me gelukkig, dat de beiden me al zo goed kunnen helpen. Ben is weer naar huis, hij moest nog wat spullen halen voor school.

Maar ik ga meteen aan de slag. Lisa heeft de boodschappen gehaald, die ik gevraagd had te gaan halen, dus ik kan ook direct beginnen. Charlotte helpt me en ik laat haar het deeg voor het stokbrood bereiden, terwijl ik de marinades voor het vlees klaarmaak. Lisa houdt zich bezig met de groenten, en het juist bereiden van het vlees. We hebben met drie personen echt wel de hele middag nodig om alles goed voor te bereiden.

En het is maar goed, dat ik een royale kelder heb, want die staat helemaal vol met spullen voor de barbecue.

’s Avonds moeten we echter weer paraat staan voor de vriendinnen van Lisa. Daar heb ik ook enkele kleinigheden voor klaargemaakt, wat lekkere zelfgemaakte snacks in bladerdeeg. Ik heb ze net in de oven staan, als de eerste vriendinnen van Lisa binnendruppelen.

Lisa laat haar vriendinnen binnen, wat wel met wat opgewonden kreetjes vergezeld gaat. Het verbaast me niet, dat Melanie en Lonneke de eerste gasten zijn. Ik begroet ze allebei hartelijk en we leiden ze even rond door het huis. We zijn nog maar net klaar, of enkele andere vriendinnen melden zich al aan de voordeur, en een goed kwartier later zijn al de vriendinnen van Lisa al binnen. Ze branden allemaal van nieuwsgierigheid om mij eens te kunnen zien. Glimlachend stel ik me aan een zestiental nieuwsgierige vrouwenogen voor, waarvan er zeker een aantal me wel heel indringend aankijken.

Vroeger zou ik daar zeker op gereageerd hebben, maar nu doet het me niets. Ik heb eigenlijk alleen maar oog voor Lisa, die glunderend naast me staat. Nadat we iedereen een rondleiding hebben gegeven, en ook iedereen is voorgesteld aan Charlotte, gaan we lekker buiten zitten.

Lisa wordt onderworpen aan een kruisverhoor en ik zorg dat de dames het aan niets ontbreekt. Maar ik ben ook niet gevrijwaard van een kruisverhoor, want de dames willen echt alles van me weten. Als een van de vriendinnen aan Lisa vraagt, of ik rijk ben, zegt Lisa: ‘Nee hoor! Hij is maar een gewone leraar. Dat huisje in Frankrijk heeft hij met het geld gekocht van zijn erfenis van zijn ouders. Daarmee was het wel zo’n beetje op.’

Daarmee nemen de vriendinnen van Lisa wel genoegen, op Lonneke na. Die kijkt me wat wantrouwend aan. Ze gelooft Lisa niet, dat heb ik al lang in de gaten. Als ik weer terug naar de keuken ga, om de snacks in de oven te zetten, volgt ze me.

Ik groet haar, als ik haar in de keuken zie. ‘Als je het toilet zoekt, dat is daar in de gang.’

‘Ik zocht niet naar het toilet, Peter. Maar ik heb wel even wat navraag gedaan naar jou. Ik wilde weten, wie die man was, waar Lisa zo vol van was. Jij hebt een kroeg in Apeldoorn gehad!’

‘Dat klopt, is daar iets mis mee?’

‘Man, dat is een van de beste kroegen van Apeldoorn! Je maakt mij niet wijs, dat je die met verlies hebt gekocht!’

‘Dat heb ik ook niet, maar rijk ben ik er ook niet van geworden, Lonneke. Maar wat gaat jou dat aan?’

‘Niets, maar ik geloof niet dat je niet rijk bent.’

‘Geloof me maar, veel geld heb ik niet op mijn bankrekening staan. Natuurlijk heb ik wel wat reserves, maar dat is echt niet zo veel, dat je me rijk kunt noemen.

Ik zou je eigenlijk helemaal geen verklaring schuldig moeten zijn, maar omdat je er schijnbaar geen genoegen mee neemt, dat ik je geen antwoord geef, zal ik je wel vertellen, dat ik vroeger behoorlijk kwistig geleefd heb. Ik heb veel geld verbrast in mijn jonge tijd, toen ik die kroeg nog had. En toen ik die kroeg verkocht, had ik nog net genoeg over om me nu dat huisje in Frankrijk te kopen. En daarmee was het geld wel op.’

‘Weet Lisa dat allemaal al?’

‘Natuurlijk! Wat denk jij wel niet? Je kunt niet gaan samenwonen, zonder elkaar je geheimen te vertellen. Nu maak ik van mijn verleden echt geen groot geheim, maar ik sta er ook niet op te kijken om het van de daken te schreeuwen. Die tijd is voorbij, en voor mij een afgesloten hoofdstuk. Ik richt me nu op mijn toekomst, en dat is een toekomst met Lisa.’

Lonneke komt op me af, en ik heb al lang in de gaten, wat ze van plan is.

Ik stel me defensief op en zeg: ‘Ik heb geen idee wat je van plan bent, Lonneke, maar ik denk niet dat het een goed idee is. Ik zou graag hebben, dat je hier uit de keuken weggaat. Bovendien moet ik even opletten, dat de snacks niet aanbranden.’

Maar Lonneke laat zich zo snel niet uit het veld slaan. ‘Stel je toch niet zo aan! Ik doe toch niets?’

‘Maar je bent het wel van plan, en als het is wat ik denk wat je van plan bent, dan wil ik dat niet!’

‘Hoe wil je weten, wat ik van plan ben?’

‘Zo moeilijk is dat niet te raden, Lonneke. Ik zie aan je, dat je jaloers bent op Lisa. Of komt het, dat ze opeens de eerste is, die nu samenwoont?’

Ik zie Lonneke flink blozen, maar ze reageert nijdig. ‘Pff, waarom zou ik jaloers moeten zijn? Ik heb een vriend! En we maken ook plannen om samen te gaan wonen!’

‘Dat vind ik fijn voor je, maar je ogen vertellen me wel iets anders, Lonneke. Daarom lijkt het me een goed idee, als jij weer netjes naar buiten op het terras gaat zitten en dan vergeet ik dat dit hele gesprek is gebeurd.’

Ze draait zich nijdig om en beent hard weg. Op haar weg naar buiten botst ze bijna tegen Lisa op, die komt kijken, waar ik zo lang blijf.

‘Wat is er met Lonneke aan de hand, Peter? Ze keek zo boos!’

‘Ah, laat haar maar. Ik denk dat ze een beetje jaloers op je is, Lisa. Kan het soms zijn, dat ze normaal altijd de eerste is met alles?’

Lisa knikt verbaasd. ‘Ja, hoezo?’

‘Dat dacht ik al, Lisa. Ze geloofde je niet, toen je iedereen vertelde, dat je niet rijk bent.’

‘Dat is toch ook zo, Peter? Ik heb je bankrekening gezien, zoveel staat daar niet meer op.’

Ik glimlach en Lisa doet dat ook. Ik ben blij, dat ze het heeft verzwegen, dat ik verder nog best wel veel bezittingen en ook nog andere bankrekeningen heb..

‘Wat heb je haar verteld?’

‘Ze had schijnbaar wat over me nagevraagd. Ze weet dat ik die kroeg heb gehad, en meende dat ik aan de verkoop daarvan flink wat geld heb overgehouden. Dat heb ik ook niet ontkent, dat is ook gewoon zo, maar ik heb haar ook verteld, dat ik in die tijd ook veel geld heb uitgegeven, en dat ik er bijna quitte uit ben gekomen. Daarmee kon ze het doen.’

‘Maar waarom was ze dan zo kwaad? Dat is toch geen reden om zo te doen?’

‘Zoals ik al zei, ze is jaloers op je, Lisa. En jaloerse vrouwen kunnen stomme en gekke dingen doen. Daar heb ik ze van weerhouden, en omdat ik dat doorzien had, zal ze wel boos op zichzelf zijn.’

‘Wat deed ze dan?’

Maar meteen als ze het zegt, weet ze al wat ik bedoel.

‘Ow, je bedoelt, dat Lonneke je probeerde te versieren?’

Ik knik. ‘Dat is precies wat ze van plan was, Lisa. Maar geen zorgen, zover heb ik het helemaal niet laten komen.’

Ik zie het gezicht van Lisa verstrakken. ‘Wat kan ze soms ook een kreng zijn! Ze kan het nooit hebben, als anderen het beter als haar hebben!’

‘Laat haar nou maar, Lisa. Laat ze maar lekker jaloers zijn, dan wrijven we haar des te harder in, dat er niets tussen ons in kan staan.’

Lisa glimlacht weer. Ze komt naar me toe en geeft me een zoen. Juist op dat moment komt een vriendin van Lisa, Annette, de keuken binnen. Ze kucht beleeft en zegt: ‘Uhm, waar was hier het toilet ook alweer?’

Lisa en ik laten elkaar glimlachend los en Lisa zegt: ‘Daar door de deur en dan rechtdoor. Je loopt er recht tegenaan.’

‘Oké, dank je!’

Annette loopt snel weg en Lisa zegt: ‘Ik zal de wijn maar vast meenemen. Die was op, daarvoor was ik naar de keuken gekomen.’

‘En, hoe smaakt je de alcoholvrije wijn?’

Lisa maakt een braakbeweging. ‘Bah, ik vind het echt vies! Maar ik moet wel, anders denken ze meteen, dat er iets loos is.’

‘Je kunt toch ook al wat van die fruitsapjes maken.’

‘Dat zouden ze echt meteen door hebben.’

‘Dan doe je er toch een beetje wodka tussen. Dan kun je ze laten proeven. En van een scheutje wodka gaat er heus niets mis. Daarna kun je gewoon fruitsap nemen.’

Lisa’s gezicht fleurt weer op. ‘Ja, dat is een goed idee! Dat ga ik doen!’

Annette komt weer terug. Ze stopt bij de keuken en zegt: ‘Lisa, ik moet echt zeggen, jullie passen erg goed bij elkaar en dat meen ik echt. Maar je had me wel eens mogen vertellen, dat je buurman zo’n knappe vent was!’

Lisa lacht. ‘Ik ben niet gek! Anders waren jullie met hem ervandoor gegaan!’

Annette lacht. ‘Misschien heb je wel gelijk. Maar ik ben blij, dat je nu je liefde gevonden hebt. En mag ik nog iets anders vragen, Lisa? Heb je ook wat anders dan wijn?’

‘Wat? Anders ben je niet van de wijn weg te slaan!’

‘Dat weet ik, maar Freek en ik hebben echte plannen om samen te gaan wonen. En als we dat gaan doen, willen we ook snel aan kinderen gaan beginnen. En voor mij houdt dat in, dat ik toch al weinig alcohol mag drinken, in verband met mijn medicijnen. Straks kan ik dat niet meer, dus als Freek en ik kans op een kind willen houden, moeten we wel vroeg beginnen met kinderen.’

Lisa knikt. ‘Ik heb ook wel fruitsap, dat maakt Peter zelf. En dat is echt heel erg lekker. Je kunt het puur drinken, maar ook mixen met wodka.’

‘Heb je het hier staan? Mag ik eens proeven?’

‘Natuurlijk. Met of zonder wodka?’

‘Doe maar zonder.’

Ik haal de kan fruitsap uit de koelkast en schudt voor Annette een glas in, en ook voor Lisa. Annette proeft een keer en kijkt verrast. ‘Dat is lekker! Ik proef meloen, citroen, appelsien, en nog iets.’

‘Blauwe bessen, aardbeien, mango en appel.’

‘Wow, dat is nogal een hele mix aan fruit! Maak je dat helemaal zelf?’

Ik knik. ‘Ik koop zelden kant en klaar sap. Ik maak het liever zelf. Dat is niet goedkoop, maar dat is mijn gezondheid ook niet. Net zoals de snacks, die nu in de oven staan. Die maak ik ook zelf.’

Lisa knikt. ‘Ja, Peter staat erop, dat we goed en vers eten. En daarbij, hij kan zo ontzettend goed koken! Wow, hij zou zomaar een kok kunnen zijn! En hij leert me erg veel, zodat ik ook eens wat klaar kan maken.’

‘Het ruikt in ieder geval goed! Nou, ik laat me graag verrassen.’

Lisa loopt dan met Annette mee, en klets met haar, terwijl ze naar buiten loopt. Ik hoor ze nog net zeggen tegen Annette: ‘Niets tegen de rest zeggen, maar Peter en ik denken ook al na over kinderen. Ik ben er daarom ook al over na aan het denken om maar heel weinig alcohol te drinken.’

‘Pff, waarom drink je dan dit sap niet? Het is echt heel erg lekker en je hoeft je echt niet te schamen, dat is geen wijn wilt drinken.’

Lisa glimlacht en geeft Annette een knuffel. Dan lopen ze naar buiten en gaan zitten. De snacks zijn bijna klaar en ik volg een paar minuten later. De snacks vallen in goede aarde, zeker als ik ze vertel, dat ze de keuze hebben uit vegetarische snacks en snacks met vlees erin.

Ik zie alleen Lonneke nog steeds wat boos kijken, maar daar schenk ik geen aandacht aan. Ik ben al snel in gesprek met Annette, die een best aardige vrouw is. Ik kom er al snel achter, dat ze lijdt aan een ziekte, waardoor haar vruchtbaarheid zeer snel zal gaan verminderen. Ze laat me een foto zien van haar vriend Freek, op wie ze waanzinnig verliefd is.

Ze klaagt alleen het feit, dat er in het dorp haast geen betaalbare woning te krijgen is, de huren zijn te hoog, of de vraagprijs van het huis is te hoog. Dus zowel huren als kopen lukt hun niet. Ze sparen wel om te kunnen gaan samenwonen, maar haar vriend heeft maar een eenvoudige baan, en Annette is nog niet afgestudeerd. Ze werkt wel in haar vrije tijd, maar het is nog niet voldoende.

‘En die woningen aan het Jan Mankesstraat? Ik meen dat er daar een vrij was. Die woningen zijn niet zo duur.’

‘Ja, die woning zou fantastisch zijn, maar daar sta je op een wachtrij.’

‘Niet dat ik weet, en ik ken de eigenaar. Op twee na van al die woningen, zijn er twee van hem, en de rest is van de woningbouw.’

‘Hé? Meen je dat nou?’

Ik knik. Zaterdag komt de zoon van die eigenaar op de barbecue. Als je hem eens zou vragen, dan zou hij je best wel willen helpen om in contact te komen met zijn vader.’

‘Dat zou echt fantastisch zijn! O, ik kan haast niet wachten om het aan Freek te vertellen.’

‘Ik kan natuurlijk niets beloven, Annette. Maar ik weet dat die woning nog vrij is. Of weet je wat? Ik zal zijn vader eens bellen, dan weet ik zo meer.’

‘Ik zou je kunnen zoenen, maar dat zal Lisa niet leuk vinden!’

Ik glimlach. Ik sta op en loop naar binnen. Ik bel de vader van Henry op. Dat is de eigenaar van die woning. Hij neemt op.

‘Hans Wagemans.’

‘Hallo Hans, met Peter Hoogmans!’

‘Peter! Jongen, Henry had het gisteren nog over je. Wat moet ik nu weer horen? Woon je nu samen?’

‘Ja, sommige dingen gebeuren snel, Hans. Ze is eigenlijk mijn buurmeisje, dus ik ken haar al een tijdje. Maar de vonk sloeg over en het was wel meteen voor ons duidelijk, dat we bij elkaar horen.’

‘Ik weet hoe dat voelt. Inge en ik waren ook pas drie maanden samen, toen ik haar vroeg met me te trouwen. Soms weet je gewoon, dat het goed is. Maar daar zal je me wel niet voor bellen, of wel?’

‘Nee, dat heb je goed. Wat ik vragen wou, heb je die woning aan het Jan Mankesstraat al verhuurd?’

‘Nee, nog niet. Er hebben zich wel wat geïnteresseerden gemeld, maar nog niets serieus. Hoezo?’

‘Nou, ik heb hier een vriendin van Lisa zitten, die eigenlijk best verlegen zitten om een woning. En die woning zou echt perfect voor haar zijn, ten minste als de huur niet te hoog is.’

‘Ja, dat is wel een ding. Als ik het moet gaan verhuren, dan is die woning voorlopig niet beschikbaar, omdat er nog wel een en ander aan moet gebeuren. Maar als ze het willen kopen, kunnen ze het volgende week al hebben. Het zijn geen schokkende dingen, die eraan moeten gebeuren, maar het drukt wel de waarde van het pand. En ik heb er eigenlijk geen zin meer in.’

‘Wat moet het kosten, Hans?’

‘Zoals het er nu bijstaat, met alle gebreken, honderdduizend. En er zal ongeveer een twintigduizend in moeten worden gestoken om het weer helemaal top te krijgen, waarvan de verwarmingsketel wel direct noodzakelijk is.’

‘Kost dat niet meer? Dat valt me best wel mee!’

‘Als zij het niet wil, moet jij het maar kopen, Peter!’

‘Misschien doe ik dat ook nog wel, maar ik laat hun eerst de keuze. Je hoort nog van mij.’

‘Ik zet je alvast bovenaan de lijst, Peter.’

‘Dank je, Hans. En bedankt!’

‘Dat zit wel goed, Peter. Kom nog eens op bezoek en neem dan je vriendin eens mee!’

‘Dat zal ik wel eens doen, maar voorlopig heb ik het nog druk. Maar we maken wel een afspraak, dat beloof ik je!’

Ik hang op en keer terug.

Annette kijkt me vragend aan en ik zeg: ‘Ik heb goed en slecht nieuws. Wat wil je eerst horen?’

‘Doe maar het slechte nieuws.’

‘Het duurt nog wel even, voordat het weer verhuurd kan worden. Er zijn namelijk werkzaamheden nodig.’

‘En wat is dan het goede nieuws?’

‘Je kunt het ook kopen, en hij vraagt niet veel. Ik weet ongeveer wat die huizen waard zijn, en hij vraagt maar tweederde van de prijs, omdat er nog een en ander aan moet gebeuren.’

‘En hoeveel is dat?’

‘Honderdduizend. En hij meende, dat je nog eens twintigduizend nodig hebt om het helemaal in orde te krijgen, maar dat hoef je niet in een keer te doen. De verwarmingsketel was het belangrijkste, de rest kan allemaal later.’

‘Maar dan nog is het veel geld. Maar wel het goedkoopste, wat ik tot nu toe gezien heb.’

‘Denk je, dat je daarvoor een hypotheek kan krijgen? Want dan zou je er zelfs al volgende week in kunnen.’

‘Dat moet ik navragen. De vorige aanvraag ketste af, omdat Freek zoveel nog niet verdient. Maar dat was een half jaar geleden en nu is hij drieëntwintig, en krijgt hij zijn volledige loon.’

‘Het is een goed aanbod. Normaal zou die woning, als het helemaal klaar is, rond de honderddertigduizend moeten kosten. Dus het aanbod is echt niet slecht.’

‘Ik ga meteen Freek bellen! Dan moet hij maar even vrij pakken!’

Ze loopt weg en belt haar vriend op. Even later komt ze terug. ‘Freek gaat nu met de bank bellen, maar hij vraagt ook, of we al eens kunnen gaan kijken?’

‘Dat zal geen probleem zijn. Dat kan ik wel regelen.’

Annette gilt van vreugde en omhelst me. Dan bloost ze en verontschuldigt ze zich. Maar ze kan het niet nalaten om te blijven gillen van vreugde. Lisa is ook blij voor haar, net als haar andere vrienden. Zelf Lonneke is blij voor haar, al blijft ze mij boos aankijken. Maar het zorgt wel voor een hele andere sfeer. Er wordt nu al druk gepraat over het mogelijke samenwonen van Annette en Freek. De hele avond gaat het over samenwonen, wat de meest dames toch wel bezighoudt.

Opeens zegt Melanie: ‘Meiden, ik moet ook wat bekend maken. Ik ga dan wel niet samenwonen, maar ik heb wel een nieuwe vriend.’

Lisa en ik glimlachen, we wisten dit natuurlijk al. Maar voor haar vriendinnen is dit natuurlijk wel nieuws.

‘Wie is het? Kennen we hem?’

Melanie lacht. ‘Nee, jullie kennen hem niet, alleen Lisa en Peter kennen hem. Ze hebben me aan hem gekoppeld.’

Nu kijkt opeens iedereen naar ons en Lisa zegt: ‘Of liever gezegd, Peter heeft Mark aan Melanie gekoppeld. Mark is zijn beste vriend.’

Nu wil iedereen natuurlijk alles weten van de nieuwe vriend van Melanie, en Melanie vertelt met trots over Mark. Daardoor duurt de avond langer, dan ik verwacht had, maar als dan uiteindelijk iedereen weg is, zegt Lisa tegen me: ‘Pff, ik dacht dat ze nooit weg gingen! Maar wat een avond, vind je niet?’

‘Het was erg gezellig, Lisa. Je hebt leuke vriendinnen.’

‘Op Lonneke na. Met haar heb ik nog wel een appeltje te schillen! Omdat ze eens niet in de belangstelling staat, hoeft ze nog niet meteen boos op jou te zijn, of wel?’

‘Ik denk niet, dat het er veel beter op geworden is, toen Melanie vertelde, dat ik haar aan een vriend geholpen heb.’

‘Dat zou best wel eens kunnen, en ook niet, toen je tegen Annette vertelde, dat ze misschien die woning goedkoop konden kopen.’

‘Annette help ik graag. Ze is wel in orde.’

‘Dat klopt. Ze is een van mijn beste vriendinnen, naast Melanie.’

‘Dat dacht ik al. Ze heeft me verteld over haar gezondheid, en de kans, dat ze misschien nooit kinderen zal krijgen.’

‘Ja, dat is voor haar wel een probleem, Peter. Ze zou zo graag een paar kinderen hebben, maar ze mag blij zijn, als ze al een kind krijgt. En Freek en Annette zijn al zo lang op zoek naar een betaalbare woning, maar Freek verdiende nog niet genoeg om die hypotheek te kunnen betalen.’

‘Misschien hebben ze nu een kans. Het is echt niet veel, wat Hans voor die woning vraagt. En als Annette het niet kan kopen, doe ik dat wel voor haar. Dan kan ze het van me huren.’

‘Zou je dat voor hun doen?’

‘Natuurlijk, maar dan moeten ze wel geheimhouden, van wie ze het huren. Ik heb geen zin om straks bedelende vrienden aan de deur te krijgen.’

‘Je bent veel te lief voor de wereld, Peter.’

‘Dat weet ik, maar als ik de mogelijkheid heb om het te doen, en anderen hebben het nodig, waarom zou ik het dan niet doen? De investering kan ik er hoe dan ook wel uit krijgen.’

Ik pak dan mijn telefoon en stuur een berichtje naar Hans. ‘Houd die woning voor me vast. Als die vriendin van Lisa het niet koopt, dan doe ik het.’

Een minuut later krijg ik al antwoord. ‘Prima, staat bij deze vast.’

Ik laat Lisa het berichtje lezen. Ze geeft me een zoen en zegt: ‘Nu ben je opeens wel een rijke stinkerd?’

‘Vind je het erg?’

Ze schudt haar hoofd. ‘Niemand hoeft te weten, dat je toch wel wat geld hebt. Bovendien kun je toch alles via dat bureau laten lopen?’

‘Natuurlijk, zo wil ik dat dan ook doen, als Annette en Freek het niet kopen.’

We ruimen dan alles op, en Charlotte helpt ons ook mee. Ze vond het wel gezellig om eens met volwassen meiden te kunnen praten. En ik vond, dat ze best goed mee kon praten. Ze heeft natuurlijk nu wel wat ervaring met Ben, dat heeft haar zeker geholpen. Charlotte zegt opeens: ‘Wat kan die Lonneke gemeen kijken! Wat is er toch gebeurd, dat ze zo naar Peter keek?’

Lisa zegt: ‘Ach, laat haar maar. Ze is gewoon wat jaloers, dat ik al samenwoon en zij nog niet. Ze heeft zelfs nog niet eens een serieuze relatie.’

‘Maar dan hoeft ze nog niet zo gemeen te kijken! Wat heeft Peter haar gedaan?’

Ik lach en zeg: ‘Ik heb haar op haar plaats gezet, en dat vond ze niet leuk. Ze was bepaalde dingen van plan, die Lisa heel zeker niet leuk zou hebben gevonden. En ik stak daar een stokje voor.’

Charlotte denkt even na en kijkt me dan geschokt aan. ‘Probeerde ze je soms te verleiden?’

Ik knik, maar geef verder geen antwoord.

‘Bah, ik dacht al niet veel van haar, maar nu nog minder! Nee, ze zal zeker van mij ook geen goede vriendin worden.’

Lisa glimlacht. ‘Ze is ook niet mijn beste vriendin. Maar je hebt wel veel met Melanie en Annette gepraat.’

‘Ja, ze zijn erg aardig, en deden helemaal niet moeilijk, dat ik nog zo jong was. Maar ik begrijp niet, dat je er niets van tegen Lonneke zegt, Lisa. Ze deed verdomme een poging om je vriendje af te pakken!’

‘Dat heeft bij Lonneke geen zin, Charlotte. Natuurlijk ben ik daar niet blij mee, en daar heeft ze het laatste ook nog niet van gehoord, maar als ik er vanavond iets van gezegd zou hebben, dan zouden we een heel theater hebben, en zou de hele avond verknald zijn. Dat wilde ik niet. Aan de andere kant weet ik waarom Lonneke zo is. Er is een reden voor, waarom ze zo is. Daar ga ik nu niet over praten, dat is een geheim en dat ga ik ook aan niemand vertellen.’

Charlotte knikt. De verklaring, die Lisa geeft, lijkt haar wel logisch. Ze zegt dan strijdbaar: ‘Nou, dat had ze anders niet bij Ben moeten doen, want dan had ze het geweten!’

Lisa en ik moeten allebei glimlachen. Charlotte maakt grote stappen in haar leven. Een paar maanden geleden was ze nog maar een saaie zwarte mus, en nu kan ze plotseling zonder problemen meekomen, en is zelfs strijdbaar om voor haar vriendje te strijden.

Charlotte zegt dan: ‘O ja, ik moest je van mam nog vertellen, dat ze nog deze week gaan beginnen aan het huis hiernaast. Pap heeft een nieuwe badkamer en een nieuwe keuken besteld. De badkamer gaan ze deze week al doen, de keuken duurt nog een paar weken, maar daar gaan ze in ieder geval niet op wachten. En de schilder komt deze week ook nog de muren schilderen, dus pap en mam verwachten volgende week al te kunnen gaan verhuizen.’

‘Kijk aan! Dus met je nieuwe schooljaar ga je ook in je nieuwe huis wonen?’

Charlotte knikt. ‘Ik mag zelf mijn kamer gaan inrichten. Ik heb al op internet gekeken welke meubels ik daarvoor wil hebben. Pap en mam hebben me wat geld gereserveerd, zodat ik me dat allemaal zelf kan kopen.’

‘Nou nou! Je wordt wel verwend!’

Toch kijkt Charlotte nog niet erg blij. Ik glimlach en zeg: ‘Maar je kijkt niet erg blij, Lotje?’

‘Ik ben wel blij, dat we naast je komen wonen, maar eigenlijk vind ik het hier veel gezelliger dan thuis.’

‘Je kan altijd op bezoek komen, Lotje. En hoe graag ik je hier ook laat logeren, je zal toch terug naar huis moeten. Dat was de afspraak, en straks is er ook geen noodzaak meer.’

‘Dat weet ik, maar ik hoef het nog niet leuk te vinden, of wel?’

‘Dat is je goed recht, maar je moet het zo bekijken. Hoeveel leuker gaat het worden, nu je niet meer bij je oma hoeft te blijven? Maar je moet er zelf ook iets van maken, Lotje. Vanzelf gebeurt er niets. Als je zelf ook energie stopt in het gezinsleven, krijg je er ook iets voor terug. En misschien kun je je moeder ook nog wel iets leren, van wat je hier geleerd hebt.’

Charlotte glimlacht, maar het is niet echt van harte. ‘Maar hier mag ik veel meer, dan thuis.’

‘Maar ik ben dan ook niet je vader, alleen je oom. En als oom behoud ik me het voorrecht om mijn nichtje te verwennen. Dat weten je ouders, en dat betekent ook, dat als je weer thuis bent, de verwennerij ook eens moet stoppen. Maar ik denk dat ik nog steeds vrijgevig ben, door jullie straks mee te nemen naar Sare, en ook komende zomer. Maar dan moeten jij en Ben ook nog steeds bij elkaar zijn.’

Charlotte glimlacht nu weer breder en oprechter. ‘Daar ga ik heel hard aan werken, Peter. Ben en ik komen er nu achter, dat er toch iets meer bij komt kijken om een relatie te onderhouden. Ben heeft zijn dingen en zijn vrienden, en ik heb de mijne. Maar we proberen daar nu een goede middenweg in te vinden. Maar het zal zeker wel helpen, dat hij maar een paar deuren verderop woont. En mam heeft al gezegd, dat ze het geen probleem zal vinden, als Ben op bezoek komt. Al vindt ze het voor ons nog wel te vroeg, dat hij blijft slapen.’

Ik lach en zeg: ‘Oei, oei, ze moest eens weten, wat jullie gisterenavond allemaal gedaan hebben!’

Charlotte proest het uit van het lachen. ‘Ik zal toch nog eens goed met mam moeten praten, hoever ik en Ben al zijn. Volgens mij denkt ze dat we alleen nog maar handjes vasthouden, en een beetje voelen.’

‘Je moet er wel aan denken, dat je ouders de pil alleen toestaan, omdat je een medisch probleem hebt, Lotje. En je weet hoe de paus denkt over het gebruik van condooms.’

‘Dat weet ik, en daar praat ik ook met Ben over. Ik wil me nog wel een beetje aan de kerkelijke regels houden. Maar nu ik eenmaal geproefd heb van de seks, wil ik daar toch van blijven genieten. Daarom wil ik er ook met mam over praten. Misschien dat ze me advies kan geven.’

Ik lach. ‘O, dat weet ik zo net nog niet, Lotje. Je moeder was vroeger niet bepaald een heel keurig meisje, als je begrijpt wat ik bedoel.’

Charlotte lacht weer. ‘Ja, dat heeft ze me verteld. Nou ja, misschien heeft ze wel een idee, hoe ik dat kan oplossen. Het kan in ieder geval geen kwaad om er met haar over te praten, of wel?’

‘Nee, dat kan zeker geen kwaad en dat moet je ook zeker doen. Trouwens, ik kan je nu al verklappen, dat je komend jaar bij mij les hebt. Ik heb de lesroosters al gekregen, met alle bijbehorende namen. Dat wordt nog wel een interessant schooljaar voor je. Ook Jolinda zit bij je in de klas, en ook bij meerdere vakken.’

‘Ah nee! Dat meen je niet!’

‘Ik ben bang van wel, Lotje. Maar nu je veranderd bent, is ze misschien niet meer zo erg voor je. Sterker nog, ik denk dat je volgende week wel eens hoge ogen kunt gooien, met je nieuwe uiterlijk en je zelfvertrouwen. Want dat is heel zeker een stuk sterker!’

Charlotte kijkt me dan wat onzeker aan. ‘Denk je dat echt?’

‘Ik heb vanavond gekeken, hoe je je met de vriendinnen van Lisa hebt onderhouden. Je gaat je wel redden. Als ik nu zo naar je kijk, dan zie ik een hele normale meid van zestien, die voor niemand meer bang hoeft te zijn. Je hebt in korte tijd geleerd om zelfverzekerder te zijn. Of denk je, dat Jolinda het zomaar zou durven in haar nakie rond te lopen? Jij deed het zonder ook maar even te twijfelen, terwijl Ben daar veel meer moeite mee had.’

Nu kijkt Charlotte weer met behoorlijk veel zelfvertrouwen. ‘Ja, daar heb je misschien wel gelijk in. Maar ik ben er toch wel een beetje zenuwachtig voor. Ik kijk er wel naar uit, en ik ben heel erg benieuwd wat iedereen van me zal zeggen. Maar ik ben er tegelijkertijd ook wel een beetje bang voor.’

‘Dat is normaal, Lotje. En het is niet erg om zenuwachtig te zijn. Zelfs de beroemdste artiesten hebben dat, als ze moeten optreden. En zo moet je je ook bekijken, komende maandag. Jij bent de nieuwe beroemdheid op school, laat de mensen maar naar je kijken en over je praten. Maar je moet wel uitkijken, welke mensen je dan gaat vertrouwen en wie niet. Want ik voorspel je, dat je ook meteen veel meer vrienden zal gaan krijgen. En ook jongens zullen meer interesse in je gaan krijgen, dat zal soms wel lastig voor je gaan worden, want je hebt al een vriendje. Dus je zal de wereld ook moeten laten zien, dat Ben je liefde is. En je weet ook, dat Ben niet zo van uitgaan houdt. Hij kan niet zo tegen drukke omgevingen.’

Charlotte knikt. Hier had ze duidelijk nog niet zo over nagedacht. ‘Hmm, daar moet ik dan nog eens goed over nadenken en er ook eens met Ben over praten. Pff, het is allemaal wel veel ingewikkelder geworden! Eerst was mijn leven saai, maar het was toen ook wel veel eenvoudiger. Nu heb ik een veel leuker leven, maar nu is het allemaal wel gecompliceerder!’

‘Tja, dat hoort er ook bij, Lotje. Maar je gaat het wel goed doen, daar ben ik wel van overtuigd.’

‘Dat hoop ik ook!’

We gaan dan weer vroeg slapen, omdat morgen een hele lange dag voor ons zal zijn. Ondanks dat we veel hebben voorbereid, moeten we toch nog veel doen. Ik heb bij een partyservice stoelen en tafels gehuurd, evenals servies, glazen en bestek, en we moeten nog behoorlijk wat drank gaan halen. En dan moet alles nog even flink gepoetst worden. Werk genoeg dus. Maar gelukkig krijgen we ’s morgens al meteen hulp van mijn schoonouders, Ben en Melanie en Mark. En natuurlijk helpen Lisa en Charlotte ook flink mee.

Als de partyservice de spullen komt brengen, en we de spullen uit de aanhanger aan het halen zijn, zegt Melanie me: ‘Peter, ik heb je overigens nog helemaal niet bedankt, voor wat je voor mij en Mark gedaan hebt. Mark heeft me eergisteren verteld, wat je eigenlijk allemaal gedaan hebt, en waarom. Dat vind ik echt heel erg aardig van je, en daarom wil ik je ook heel erg bedanken.’

‘Ach, voor mij is het niets, Melanie. Ik weet gewoon hoe hulpeloos Mark kan zijn, als hij met een eerste date op stap is. En je hebt het hem ook niet gemakkelijk gemaakt, Melanie.’

‘Dat weet ik nu, hij heeft het me verteld. Ik voel me er wel een beetje schuldig door.’

‘Je kunt het ook zo bekijken, het heeft jullie wel een betere start gegeven. Want als je had toegestemd om met hem naar de film te gaan, was er waarschijnlijk ook niet veel gebeurd. Nu zijn jullie samen.’

Melanie glimlacht. ‘Lisa kan echt blij zijn met jou, weet je dat? Je weet alles nog wel een positieve draai te geven, en dat waardeer ik wel. Maar dat wil niet zeggen, dat ik er minder dankbaar om ben, dat je mij Mark bezorgd hebt.’

Ze geeft me een knuffel en gaat dan weer verder met haar werk. Lisa heeft het gezien en vraagt me: ‘Wat was dat net?’

‘Ze bedankte me, omdat ik hun geholpen heb om bij elkaar te komen. Mark heeft het haar uitgelegd.’

Lisa glimlacht. ‘Ja, dat had ze me al verteld, Peter. Ik denk dat ze best wel eens een goede kans konden maken om een echt stel te worden.’

‘Dat denk ik ook wel. Verliefd zijn ze in ieder geval wel op elkaar, moet je maar eens kijken!’

Lisa glimlacht breed. ‘Niet zo verliefd, als ik op jou ben, Peter! Ik moet me echt iedere dag in mijn arm knijpen, om me ervan te overtuigen, dat ik niet droom! En dat hoop ik nog de komende zestig jaar nog te moeten doen!’

‘Maar zestig jaar? Niet langer?’

Lisa lacht. ‘Als we dat halen, ook nog wel langer, maar ik vind zestig jaar ook wel best!’

Ze geeft me een zoen en gaat dan weer nieuwe stoelen halen om in de tuin te zetten. Ik volg haar en haal dan samen met Mark de tafels eruit. Die zijn veel zwaarder en we laten het aan de dames om het lichtere materiaal eruit te halen. Rond de middag zijn we klaar, en ik duik meteen de keuken in, om wat eten klaar te maken voor mijn helpers.

Want natuurlijk heb ik ook dit al voorbereid. Zelfgemaakte broodjes met allerlei soorten beleg.

Eduard en Lisette schudden hun hoofd, als ze zien, waarmee ik allemaal kom aandraven. Eduard zegt: ‘Als we dat allemaal moeten opeten, dan hebben we straks geen honger meer!’

‘Wat over is, wordt straks ook gewoon op tafel gezet, maar nu is het nog lekker vers. Ik heb nu de stokbroden voor vanavond erin liggen, en ik moet zo de barbecues al aansteken, zodat ik het vlees kan voorgaren. Mark heeft me al toegezegd te komen helpen, want ik moet nu twee barbecues bijhouden, dat is flink werken!’

Ik kijk dan een keer in de tuin. Het is maar goed, dat ik een flinke tuin heb, want die staat ook behoorlijk goed vol. We verwachten dan ook zo rond de vijftig gasten en het is maar goed, dat het nog steeds goed weer is.

Opeens hoor ik een paar motors de straat inrijden. Ik herken meteen het geroffel, dat kenmerkend is voor mijn oude motor.

‘Emile en John zijn er! Lisa, kom je mee om ze te begroeten?’

Ze knikt, maar iedereen loopt met ons mee. Eenmaal voor de inrit staan een drietal prachtige motoren. Drie Harleys, maar er steekt er eentje met kop en schouder bovenuit. Mijn oude motor, die nu van Emile is. Het drietal zet de motor op de standaard en stappen af. Ik loop op ze af, en begroet ze joviaal.

‘Eindelijk, Emile! Het is goed om je weet te zien!’

Emile bekijkt me eens goed. ‘Nou, dat kan ik anders ook van jou zeggen, Peter! Je ziet er heel erg goed uit! Zelfs nog beter, als toen je nog in de groep zat!’

‘Het was voor mij de juiste beslissing, Emile. Al heb ik achteraf wel spijt gehad, dat ik de banden abrupt heb afgebroken. Maar dat was toen al te laat.’

‘Ach, dat is nu toch niet meer erg, of wel? Ik ben blij je weet te zien, man! En wat vind je van je oude motor? Het is nog steeds een schoonheid, of niet dan?’

Ik klop Emile op zijn schouder, en zeg: ‘Ik herkende het geluid al vanuit de achtertuin, Emile. En je hebt gelijk, ze is nog steeds een schoonheid. Je hebt haar goed gerestaureerd!’

‘Ik ben er dan ook heel erg trots op, Peter. En ik ben eigenlijk wel verbaasd, hoe goed ze rijdt! Wat een vermogen heeft dat ding! Die compressor doet veel meer dan je zou verwachten. Het is echt niet alleen maar voor de show.’

‘Dat heb ik altijd toch al gezegd, Emile! Je wilde me nooit geloven. Bovendien is hij dan op de snelweg ook nog eens lekker zuinig.’

‘Dat heb ik ook al gemerkt. Ik heb maar een keer hoeven te tanken, dat had ik niet verwacht!’

‘Maar ik sta er echt van te kijken, dat je al die schade weer hebt kunnen herstellen, Emile. Dat moet toch wel een behoorlijke klus zijn geweest!’

‘Dat is het ook geweest, Peter. Ik heb er twee jaar over gedaan, alleen al om alles weer zo te krijgen, zoals het was. Het enige, wat ik nu nog mis, dat is die vossenstaart, die je er altijd had aanhangen. Ik heb wel een andere geprobeerd, maar jij had een hele donkere, en die heb ik nergens meer een gevonden.’

‘Hmm, die moet ik nog wel ergens hebben liggen. Maar daarvoor moet ik echt flink gaan zoeken. Als ik die ooit vind, stuur ik hem naar je op, want je hebt gelijk, die staart hoort erbij!’

‘Heb je die nog?’

‘Ja, ik heb verder alles nog. Ook mijn lederen kleding, al is die natuurlijk wel flink beschadigd, sinds de laatste keer, dat ik die aan had.’

‘En ik dacht, dat je echt alles achter je wilde laten?’

‘Ik heb die dan ook niet zelf bewaard, maar mijn zus heeft dat gedaan. Vorig jaar heeft ze me dat teruggegeven. Ik wist niet eens, dat ze die had. En achteraf ben ik blij, dat ze nog alles bewaard heeft. Want ze heeft ook alle foto’s voor me bewaard.’

Emile kijkt me verrast aan. 'Heb je die foto’s, die je allemaal gemaakt hebt, nog steeds? Man, die wil ik graag zien!’

‘Dat geloof ik, en daar krijgen we ook nog wel tijd voor. Maar kom eerst even binnen. Jullie zullen wel moe zijn van de reis.’

‘Ja, het was een hele trip, maar absoluut de moeite waard. En wat vind je nu van die twee samen?’

Hij wijst naar John en Linda, die samen staat te wachten, tot ik ze ga begroeten. Ik kijk naar de beiden en ik zeg: ‘De laatste keer dat ik jullie samen gezien heb, waren jullie niet zo close. Maar dat lijkt nu wel anders te zijn!’

Linda glimlacht en zegt: ‘En je had me toen ook al gezegd, dat ik daar spijt van zou krijgen. En je weet hoe moeilijk ik het heb om mijn ongelijk toe te geven, maar ik ben blij, dat ik het je kan zeggen. Je had gelijk! Voor John ben ik zowat de halve wereld om gereden, en dat mag je best letterlijk nemen. Ik vond hem pas terug aan de Chinese Muur. Weet je wel hoe zwaar het is, om als vrouw in je eentje zo’n tocht te ondernemen?’

Ik lach. ‘Maar als iemand dat kon doen, dan was jij het wel. Maar ben je helemaal alleen gegaan?’

‘Ja, maar onderweg heb ik wel wat vrienden gemaakt, die hele stukken met me mee zijn gereden. Maar ik ben wel helemaal alleen John achternagegaan. Steeds was ik hem op het spoor, maar raakte hem dan weer kwijt. Tot vlak voor de Chinese Muur, waar ik te horen kreeg, dat ik hem op een dag na gemist had. Ik ben toen op mijn motor gestapt, en ondanks dat ik al heel erg moe was, ben ik verder gereden. Pas ’s morgens vond ik zijn motor bij een of ander pension. Ik heb mijn motor voor de zijne geparkeerd, en ben daar op straat in slaap gevallen. John heeft me slapend bij zijn motor gevonden.’

John lacht. ‘Ja, moet je dat eens voorstellen. Je bent in China, duizenden kilometers van huis, en dan vind je opeens je grote liefde slapend onder je motor! Ze was zo doodmoe, dat ze niet eens gemerkt heeft, dat ik haar opgetild heb, en naar mijn kamer gebracht heb. Ze heeft toen bijna een hele dag geslapen, en ze keek niet eens verrast, toen ze mij zag. Het eerste wat ze me vroeg was of ik met haar wilde trouwen.’

Linda lacht. ‘En weet je wat die lul toen zei? Nee! Ben je de hele wereld rondgereden om hem te vinden, en dan wil hij niet met je trouwen!’

John lacht weer. ‘Maar dat was niet helemaal waar, Linda. Nadat we een paar dagen later eens goed gesproken hadden, heb ik je gevraagd, en heb je ja gezegd.’

‘Dat klopt dan ook weer. Dus we hebben elkaar het jawoord gegeven bovenop de Chinese Muur, en dat kan ook weer niet iedereen zeggen!’

Ik lach. ‘Dat is echt weer iets voor jullie! Maar kom eens hier, dat ik jullie eens flink knuffel! Of durven jullie dat niet?’

John en Linda komen dan naar me toe en we omhelzen elkaar flink. Linda moet, ondanks haar stoere uiterlijk, toch even huilen. Ze is blij me weer te zien. En ook John moet een traantje wegpinken.

‘Het is veel te lang geleden, dat we elkaar hebben gezien, Peter. Maar het is goed je weer te zien!’

‘Ja, daar heb je gelijk in. Maar kom, dan stel ik je aan mijn liefde van mijn leven voor. Dit is Lisa, eigenlijk mijn buurmeisje, maar daar had ze niet langer nog zin in om dat te blijven. Dus heeft ze de stoute schoenen aangetrokken, en heeft mijn hart veroverd!’

John kijkt me geschokt aan en zegt: ‘Dus Mister Love is door zijn buurmeisje gescoord? Nou, daar sta ik wel van te kijken!’

Ik glimlach en zeg: ‘Tja, ook ik blijf niet gevrijwaard van verliefdheid. Maar wat vind je van haar?’

‘Ze is erg mooi, maar iedere vrouw die Mister Love op eigen initiatief kan veroveren, dat is een vriend van me!’

Lisa heeft het allemaal gehoord en zegt: ‘Mister Love? Dat heb je me nog niet verteld, Peter!’

Ik lach en zeg: ‘Dat is de bijnaam, die mijn vrienden me hadden gegeven, omdat ik met iedere vrouw aanpapte, die voor mijn voeten kwam. Ik was altijd wel met vrouwen aan het praten, waar ik ook was. En dat ging lang niet altijd om de seks, maar ook om een goed gesprek.’

John lacht. ‘Dat klopt, maar je was er ook niet vies van om ze het bed in te praten. En dan maakte het niet uit, of ze jong, oud, mooi of lelijk waren!’

Lisa kijkt me geschokt aan. Ik beantwoord haar ongevraagde vraag en zeg: ‘Ik kan me daar alleen maar schuldig aan bekennen, het is waar. Ik heb nooit onderscheid gemaakt bij vrouwen. En ik was vrijgezel, en ik maakte iedereen wel duidelijk, dat het uitsluitend voor een nacht was. En als ze daarmee instemden, dan zou ik toch wel gek zijn om het niet te doen, of wel?’

Lisa lacht. ‘Je had me al verteld, dat je veel gekke dingen hebt gedaan, maar dit? Pff, wil ik vannacht nog wel in bed slapen, met een man, die met iedere vrouw geslapen heeft, die hij in bed kon krijgen?’

Linda zegt: ‘Dat valt wel mee, Lisa. Peter kan praten als Brugman, maar een vrouw in bed krijgen, dat lukte hem lang niet altijd! Toch heeft hij er wel een heel aantal gehad, maar niet zo veel als je zou denken. En hij heeft bij mij ook wel een poging gedaan, maar ik zag hem meer als een vriend, en dat heb ik hem ook gezegd. Dat accepteerde hij ook gewoon, en heeft daarna nooit meer avances gemaakt. Je kan zeggen van Peter wat je wilt, maar als hij eenmaal iets besloten heeft, zal hij er zich ook aan houden. En als ik zie, hoe hij naar je kijkt, mag je er gerust vanuit gaan, dat hij zijn zinnen op jou gezet heeft, en je nog lang niet van hem af bent!’

Lisa glimlacht. ‘Dat mag ik toch zeker wel hopen! Ik heb hem net gezegd, dat ik nog minstens zestig jaar met hem samen wil zijn!’

Linda en Lisa begroeten elkaar en daarna stelt John zich ook aan haar voor. Emile wacht keurig op zijn beurt.

Lisa loopt dan naar Emile en zegt dan: ‘Peter heeft echt niets te veel over je gezegd en ook Leo niet. Je zit echt helemaal onder de tattoos! Heb je echt overal tattoos? Ook daaronder?’

Emile lacht en zegt tegen me: ‘Wat heb je allemaal tegen Lisa gezegd?’

‘Alleen maar slechte dingen, Emile. Je kent me toch!’

Emile lacht. ‘Als je niet de vriendin van Peter was, dan had ik je gezegd, dat je het maar eens moest komen bekijken. Maar dat kan ik niet maken. Peter was een van mijn beste vrienden, en dat is hij nog steeds, ook al heb ik hem jaren niet gezien! Dus om je vraag te beantwoorden: Ja, ook dat is getatoeëerd. Alleen mijn hoofd, dat is nog redelijk vrij van tattoos, de rest staat nu wel zo’n beetje vol.’

‘Je hebt er weer heel wat plakplaatjes bij, Emile!’

‘Ach, je weet hoe dat bij mij gaat. Ik wil mijn leven in afbeeldingen bij me dragen. En Tanja is al net zo, al heeft ze bijlange niet zo veel tattoos als ik. Maar er is een tattoo, die je wel even moet zien, Peter.’

Voordat ik wat kan zeggen, trekt Emile zijn jas en zijn T-shirt uit, en staat dan in zijn blote borst voor me. Hij draait zich om, en hij heeft echt niets te veel gezegd. Zijn hele lijf staat onder de tattoos. Maar op zijn rug staat behoorlijk uitvoerige afbeeldingen uit zijn leven, en opeens zie ik mijn oude motor op zijn rug getatoeëerd, samen met een motorrijder erop. Ik kijk nog eens goed en zie dan, dat ik dat ben.

Ik ben echt even sprakeloos. Lisa zegt: ‘Peter, dat lijk jij wel!’

Ik knik, en zeg tegen Emile: ‘Waarom heb je dat gedaan, Emile?’

‘Wat vind je ervan, Peter?’

‘Het is prachtig, maar ik begrijp het niet!’

Ik heb die tattoo laten zetten, toen je net een half jaar weg was. De groep begon al uit elkaar te vallen, en ik moest op eigen benen gaan staan. Dat viel echt niet mee, maar ik had toen ook nog een hoerenkeet waar ik voor op moest komen. Tot je weg ging, had ik altijd iemand gehad, om op terug te vallen. Iemand die me behoedde om stomme dingen te doen. En toen pas besefte ik me, hoe belangrijk je voor me bent geweest.

En om me er steeds aan te herinneren, wat je voor me betekend hebt, heb ik toen deze tattoo laten zetten. Het herinnert me er steeds aan, dat ik op het rechte pad moet blijven.

Niet lang daarna ben ik verliefd geworden op Tanja, en ben ik met haar getrouwd. Ik heb toen die hoerenkeet weer terug verkocht aan die ene vent, en ben een tattooshop begonnen. Zo heb ik me een eerlijk leven opgebouwd, en later ben ik me weer gaan bezighouden met motors, omdat veel van mijn klanten altijd mijn motor voor de zaak zagen staan, en me vroegen wie die motor gemaakt had. En je weet, dat ik die motor en ook die van jou gemaakt had. Dus heb ik de gok genomen, en ben die custom garage begonnen.

En dat loopt nu als een gek! Aan de ene kant doe ik tattoos en tegelijkertijd worden aan de andere kant de motor van mijn klanten klaargemaakt. Een gekkenhuis, zal ik je vertellen. Per jaar maak ik nu zo’n twintig motors, voor klanten over de hele wereld! En dan zijn er natuurlijk nog de deelprojecten, aanpassingen aan bestaande motors. Werk genoeg, en ik ben nog steeds op het rechte pad. Dankzij jou!’

Ik ben oprecht verbaasd en zeg: ‘Kom nou, zoveel invloed heb ik nou ook weer niet gehad, Emile!’

Emile lacht en zegt tegen John: ‘Wat heb ik je gezegd? Hij is nog even bescheiden als vroeger!’

John glimlacht. ‘Peter, geloof me nou maar, die invloed had je wel! Waarom denk je, dat ik en Lennaert die trip naar China hebben gemaakt? Omdat je ons geleerd hebt, dat alles mogelijk is, als je je er maar voor inzet. En nu Linda en ik weer terug zijn uit China, hebben we besloten van onze ervaringen ons werk te maken. Emile heeft me een baan aangeboden als monteur en Linda gaat de nieuwe kledingshop beheren, die Emile gestart is. Want bij een custom bike hoort ook passende kleding, net als een tattoo!’

Ik kijk Emile aan en die haalt zijn schouders op. ‘Ja, dat was niet eens mijn idee, Peter! Dat was het idee van Linda en John. En ik heb nu de middelen om het te doen. Dus waarom niet een paar oude vrienden helpen en er zelf ook nog eens beter van te worden. Trouwens, ze zijn niet eens in dienst, ze zijn compagnons. Maar voor de eerste tijd geef ik ze wel loon, zodat ze daar een leven kunnen opbouwen.’

‘Dat zou iets zijn, wat ik ook gedaan zou hebben. Ik ben trots op je, Emile!’

‘Zie je nou wel, dat heb ik ook van jou geleerd!’

Lisa lacht. ‘Dus je was toen ook al een leraar, Peter?’

Ik lach en zeg: ‘Daar lijkt het nu wel op, Lisa. Maar kom toch binnen!’

Emile zegt: ‘Dat vind ik prima, maar kunnen we de motoren ergens veilig neerzetten? Ze zijn toch best kostbaar en ik wil niet dat ze beschadigen.’

Opeens hoor ik Charlotte roepen: ‘Peter, ze kunnen ook bij ons nieuwe huis staan. De garage is toch al leeg en pap heeft me al de sleutel van de garage gegeven.’

‘Oh, dat is een goed idee! Wacht, ik zal je meteen even voorstellen aan mijn vrienden. Emile, John, Linda? Dit is mijn nichtje Charlotte.’

Emile kijkt even en zegt: ‘Is dat kleine Charlotte? Zo, die is ook flink gegroeid! Al bijna helemaal een vrouw!’

Ik kijk hem aan en zeg: ‘En daar blijf je lekker met je fikken vanaf, Emile! Bovendien heeft ze al een vriendje, en dat moet ook zo blijven.’

‘Hey, waar zie je me voor aan, Peter? Ik ben ook gelukkig getrouwd!’

‘Hmm, een oude vos leer je geen streken af, Emile. Daarvoor ken ik je nog te goed. Getrouwd of niet, dat interesseert je niet erg veel!’

Emile lacht. ‘Je bent niet veel vergeten, Peter. Maar maak je geen zorgen, je hebt mijn woord, en je weet wat dat betekent!’

Charlotte geeft Emile dan een handje, en stelt zich dan ook voor aan Linda en John. Daarna laat ze hun zien, waar ze hun motoren kunnen parkeren. Daar zijn mijn vrienden wel erg blij mee, want ze rijden echt niet op de goedkoopste motoren. Zeker de chopper, mijn oude motor, is erg waardevol. Daarna komen mijn vrienden naar binnen, waar ik ze eerst de gelegenheid geef om zich op te frissen, waarna ze gezellig aan tafel komen zitten.

We hebben heel wat bij te kletsen, al zie ik Eduard en Lisette soms wat bezorgd kijken als ze Emile en John horen praten over mijn verleden.

Eduard zegt: ‘Nu ik dit allemaal hoor, weet ik nog niet of ik wel zo blij moet zijn met jou als mijn schoonzoon, Peter!’

‘Hmm, dat was het verleden, Eduard. Zo ben ik al een hele tijd niet meer, ook al is het leuk om die verhalen weer eens terug te horen. Ik hoef me niet te schamen of te verbergen voor mijn verleden. Ik heb misschien wel wild en ruw geleefd, maar ik heb nooit iets strafbaars gedaan, buiten roekeloos en hard rijden. En dat er soms wat gezegd werd over mij, pff, daar lach ik alleen om. Ze kennen niet het hele verhaal, en jullie horen er nu delen van, waarvan ik ook zeker weet dat ze waar zijn. Anders had ik er wel iets van gezegd. Dus beoordeel me niet op wat je van geruchten hoort, maar wat de waarheid is. En mijn vrienden weten heel goed, dat ik heel grote waarde hecht aan de waarheid.’

John knikt. ‘Dat klopt, mijnheer Meulendijck. Peter was de aanvoerder van onze groep. Niet de leider, want dat wilde hij nooit zijn. Maar hij was wel degene, die meestal begon. Hij maakte altijd korte metten met leugens, en als er gevochten werd, dan moest het altijd een gelijkwaardig gevecht zijn. Maar Peter zorgde er altijd wel voor, dat het nadien uitgepraat werd. Hij is voor mij altijd een voorbeeld geweest, en is dat nu ook nog. Ik waardeer in hem zijn vastberadenheid, en zijn eerlijkheid. Ik heb in mijn leven veel mensen ontmoet, van divers pluimage. Maar ik heb nooit een eerlijkere man ontmoet, dan Peter. En dat meen ik uit de grond van mijn hart.’

Eduard kijkt me aan en zegt: ‘Wat maakt het nou uit, of je de aanvoerder bent, of de leider, Peter?’

‘Dat is een groot verschil. Een leider vertelt je wat je moet doen, en dat gaat gebeuren. Een aanvoerder motiveert de anderen, en die doen uiteindelijk wat de aanvoerder voorstelt. En misschien was ik wel een leider, maar een leider hoeft geen aanvoerder te zijn.’

‘Hmm, dat is een diepzinnig antwoord. Maar daar zit wel wat in. Maar je hebt me al eens meer versteld laten staan. Kijk maar eens naar je nichtje, het is toch prachtig hoezeer ze veranderd is, door alleen maar een tijdje bij jou te logeren! En de manieren, waarop je dingen doet voor je vrienden. Daar neem ik echt mijn petje voor af. Dat doet echt niet iedereen. En daarom ben ik ook wel trots op een schoonzoon als jij. Lisa had het veel erger kunnen treffen. En wat betreft je verleden, daar heb je ook gelijk, dat is voorbij. Nu ben je een keurige man, met een goed beroep. Alleen verras je ons nog wel eens met de dingen, die je doet, en nu ook met de dingen uit je verleden. We weten nog veel niet van je.’

‘We hebben nog wel wat jaren om daarover bij te praten, Eduard.’

‘Dat mag ik wel hopen!’

Er komen dan weer nieuwe gasten aan. Leo en Mae zijn gekomen, samen met hun dochters en ook Herman en Eva zijn met hun zoon gekomen. Ze zijn aangenaam verrast om hun oude vrienden te zien. Het is dan ook een leuk weerzien. Maar ook mijn andere vrienden komen binnengedruppeld en ook de vriendinnen van Lisa komen allemaal, op Lonneke na.

Annette en Freek zijn er nu ook. Annette stelt Freek aan me voor. ‘Peter, dit is nu mijn Freek. Sinds ik je eergisteren heb ontmoet, praten we eigenlijk de hele tijd over die woning en over jullie. En Freek wilde je echt heel erg graag ontmoeten.’

Ik schud Freek de hand en zeg: ‘Aangenaam, Peter Hoogmans.’

‘Hoi, ik ben Freek de Winter. En nog heel erg bedankt voor de tip. We zijn nu bezig met de bank, en die gaan ons nu berekenen of we het kunnen gaan kopen. Het zal kritiek worden, want we hebben nog niet zo veel eigen geld en onze ouders kunnen ook niet helpen.’

‘Kom volgende week nog eens op bezoek, dan praten we daar eens beter over. Vandaag maken we alleen plezier.’

‘Graag, want ik heb nog wel een paar vragen. Je gaat immers niet iedere dag een huis kopen en jij hebt al wat meer ervaring.’

‘Prima, wanneer zullen we afspreken?’

Freek kijkt Annette aan. ‘Kun je dinsdag, Annette? Dan hoefde je toch niet weg, of wel?’

‘Nee, dan kan ik wel. Rond acht uur, is dat goed?’

Ik knik. Ik vraag Lisa: ‘Jij had dinsdag toch ook niets, of wel?’

‘Nee, dinsdag om acht uur is wel in orde. Leuk, dan kunnen we dan weer lekker verder kletsen!’

Ik lach en zeg tegen Freek: ‘Daar heb je vandaag dus ook geen kind meer aan. Je weet al, waar de vrouwen vandaag over zullen kletsen!’

Freek lacht. ‘Ja, dat is me ook wel duidelijk. Maar het is behoorlijk druk! Dat had ik niet verwacht!’

‘Ik heb nogal wat vrienden. En er zijn wat extra gasten, oude vrienden van me, die plotseling weer zijn opgedoken. Ik ben immers wat ouder dan jullie.’

‘Ja, dat had Annette me verteld. Jij was dertig. Ik zie geen probleem.’

Ik mag Freek wel. We raken aan de praat en ik hoor dat hij als monteur werkt in de fabriek, die hier enkele honderden meters verderop staat. Maar daar verdient hij niet heel erg veel. Ik vraag hem: ‘Waar heb je eigenlijk voor geleerd?’

‘Ik ben lasser van beroep. Ik heb wel op andere plaatsen gesolliciteerd, maar veel levert dat niet op. Maar ik ben heel allround. Ik ben goed met hout, met steen, eigenlijk alles.’

‘Ik ken hier en daar wel wat mensen, ik zal wel eens informeren of ze niets voor je weten. Wie weet kan ik je een goede baan bezorgen. Maar als lasser moet je toch wel een goede baan kunnen krijgen. Welke vaardigheden heb je?’

‘Ik kan met alles wel goed uit de voeten. Autogeen, CO², electroden, plasma, noem het maar op. Als het metaal is, dan kan ik het wel lassen.’

‘Goed om te weten. Dan weet ik waar ik moet zijn, als ik iets gelast moet hebben.’

Opeens komt Lisa naar me toe. ‘Peter, ik moet je iets vragen.’

‘Natuurlijk. Kom, dan gaan we even naar de keuken, want ik moet de eerste hapjes in de oven zetten.’

Ze loopt met me mee, en in de keuken zegt ze me: ‘Ik weet nu, waarom Lonneke er nu niet is.’

‘En wat is de reden?’

‘Het is uit met haar vriendje, en bovendien schaamt ze zich voor haar gedrag. Ze durft niet te komen.’

‘Waarom bel je haar dan niet op? Ze is toch een vriendin van je?’

‘Dat wil ik ook doen, maar omdat ze zo boos naar jou keek, wilde ik eerst je mening weten. We zijn nu samen, dus ik wil dat ook samen besluiten.’

Ik glimlach. ‘Dat is lief van je. Maar ik ben niet boos op haar. En misschien ging het al wat langer fout tussen haar en haar vriendje, en gedroeg ze zich daarom zo. Dat kan best.’

‘Dat dacht ik dus ook al. Dus je vindt het niet erg, als ik ga proberen haar te overtuigen om toch te komen?’

‘Nee, ga je gang!’

Ze geeft me een zoen en pakt dan haar telefoon. Lisa hoeft niet echt haar best te doen om Lonneke te overtuigen toch te komen. Een kwartier later verschijnt Lonneke dan ook. Ze verontschuldigt zich eerst bij Lisa en dan bij mij voor haar gedrag van eergisteren, en we vergeven haar dat ook. Ze vertelt ons, dat ze inderdaad toen al problemen had met haar vriendje, en dat ze jaloers op Lisa was. Maar nu heeft ze daar spijt van. En daarmee zijn die problemen ook de wereld uit geholpen. Ze wordt enthousiast begroet bij haar vriendinnen, en getroost als ze verteld dat het uit is met haar en haar vriendje.

Ik ga dan rond met de eerste ronde hapjes, die door iedereen wel flink gewaardeerd worden.

Ik zie Lisa druk praten met Melanie en Annette. Ik hoef echt niet te raden, waarover ze het hebben, dat is me wel duidelijk. Ik breng ze de laatste hapjes en zeg: ‘Hier, voordat alles op is. Iedereen valt erop aan, alsof het vliegen zijn!’

Melanie zegt: ‘Lisa heeft me verteld, hoeveel werk je ervoor gedaan hebt! En het ruikt zo ontzettend lekker, dat het ook alleen maar goed kan smaken!’

‘Ach, koken is een hobby van me. En als ik iedereen zie genieten, dan is dat mijn beloning.’

Ze pakken de hapjes van de schaal en proeven het. ‘Wow, dit is nog beter dan ik dacht, Peter. En Lisa, wat een geluk heb jij, dat je een man aan de haak geslagen hebt, die zo goed kan koken!’

‘Ik weet het, maar soms voel ik me wel een beetje schuldig. Zeker nu Peter weer moet gaan werken, en ik nog niet de kennis en ervaring heb om hem het eten voor te zetten. Want eerlijk gezegd was ik best slecht in de keuken. Nu gaat dat al wat beter, Peter heeft me al een hoop geleerd, maar ik ben nog lang niet zo goed als hem.’

Ik glimlach en zeg: ‘Nou, je maakt toch al behoorlijke vorderingen, Lisa. Niet zo hard zijn voor jezelf! Je moet niet verwachten, dat je in een keer een goede kok wordt! Ik heb eerst ook wel de nodige fouten gemaakt. Ik was lang niet altijd zo goed, als ik nu ben.’

‘Dat weet ik wel, maar ik wil zo graag ’s avonds iets goeds voor je op tafel kunnen zetten, als jij een hele dag gewerkt hebt. Zeker nu ik nog geen werk heb en niet kan gaan studeren.’

Annette zegt: ‘Je studeert niet meer?’

Lisa schudt haar hoofd. ‘Nee, ik heb dat even uitgesteld. Peter en ik heb er goed over gepraat en ik wil niet, dat Peter alles moet betalen. Ik ga werk zoeken, en daarnaast doe ik dan nog wat cursussen. En misschien later, als alles weer een beetje normaal is, dan ga ik misschien weer studeren.’

Annette zegt: ‘Ik begrijp, wat je bedoelt, Lisa. Daar zit ik nu ook mee. Ik studeer ook nog, en nu moet Freek alles gaan betalen. En hij vindt dat ook geen probleem, maar het is allemaal zo duur! Mijn ouders hebben me eens laten zien, wat er allemaal op ons af komt, als we gaan samenwonen. Maar ik ben nog niet klaar met mijn opleiding en Freek en ik willen zo graag ook kinderen. En dan voel ik me weer schuldig, dat het allemaal op de schouders van Freek komt. Ik ben al bezig om werk voor de avonduren te zoeken, zodat ik ook mijn steentje kan bijdragen, en van mijn stage krijg ik ook nog wel wat, maar veel is het niet.’

Melanie zegt: ‘Daar heb ik me eigenlijk nog niet zo mee bezig gehouden. Maar Mark heeft me al gezegd, als we ooit gaan samenwonen, dat ik niet per se hoef te gaan werken. Hij heeft een heel goed salaris bij defensie, en daarom zou dat niet nodig zijn. Bovendien heeft hij al een woning, al is dat ook maar een appartement. Dus dat maakt het allemaal wel veel gemakkelijker. Maar eigenlijk zie ik het niet zitten om straks de hele dag thuis te gaan zitten en de tent te gaan poetsen. Ik ben toch zeker geen poetshulp! Niet dat ik er problemen mee zou hebben om te poetsen, maar het moet niet zo zijn, dat ik alleen daarvoor zijn meisje ben. Nee, want dan bedank ik toch echt, hoewel ik nu echt wel gek op hem ben!’

Ik zeg tegen haar: ‘Ik zou zeker niet de huissloof van Mark worden, Melanie. En dat zou hij ook wel niet willen, maar aan de andere kant is Mark ook wel gemakkelijk aangelegd. Had hij überhaupt wel opgeruimd, toen je voor het eerst bij hem op de vloer kwam?’

Melanie lacht. ‘Nou ja, hij had wel opgeruimd, maar zuiver was het niet. Maar de keer erop had hij wel gepoetst. Nog niet heel erg goed, maar hij had er duidelijk moeite voor gedaan.’

Ik glimlach. ‘Hij is nog nooit een ster in poetsen geweest, Melanie. Houd hem maar flink strak, dat heeft hij echt nodig. Het is niet voor niets, dat hij als militair wel zo goed kan zijn. Daar is hem niets te gek. Maar eenmaal thuis, dan is hij dat allemaal vergeten.’

‘Ach, hij heeft ook zijn ontspanning nodig, Peter. Als ik allemaal hoor, wat hij iedere dag moet doen, dan zou ik ook moe worden.’

Ik lach. ‘Ik zal je eens het telefoonnummer geven van zijn collega, Annemieke. Die zit bij hem in het peloton, maar ze is schrijver. Dat is zoveel als degene, die de bestellingen doet van het spul, die haar collega’s nodig hebben. En ze is ook de secretaresse van zijn baas, kolonel De Swart. Zij weet als geen ander, wat haar collega’s allemaal doen. Ik denk, dat je haar telefoonnummer toch wel kunt gebruiken, zeker als je Mark eens wilt bereiken, en hij vanwege zijn functie niet bereikbaar is.’

‘Ja, Mark heeft het wel over haar gehad. Klopt het dat ze eigenlijk heel erg mooi is?’

‘O ja, dat klopt helemaal. Maar ze is ook getrouwd met haar baas. Ze vertrouwde haar vriend niet, toen ze hoorde, dat die een secretaresse kreeg. Dus heeft ze haar baan opgezegd, en is militair geworden. Een jaar later was ze zijn secretaresse. Dat heeft daar intern voor heel wat gelach gezorgd.’

Melanie lacht. ‘Dat had Mark me ook al verteld. Maar ik maak me ook geen zorgen over haar. Maar ik zou wel graag haar telefoonnummer hebben. Maar volgens mij weet je veel meer, dan ik, wat Mark zo allemaal overdag doet!’

‘Ik weet er wel een en ander van. En ik zeg ook niet, dat ze soms heel erg hard moeten trainen, maar dat is echt niet iedere dag zo. En zeker als Mark straks die andere functie gaat krijgen, dan is zijn werk stukken minder zwaar. Hij wordt dan instructeur, en hoeft dan niet meer op uitzending. Of in ieder geval is die kans dan stukken kleiner. Want als militair is er altijd een kans om uitgezonden te worden.’

Melanie knikt. ‘Jij kent hem beter dan ik dat doe. Je bent al zo lang zijn beste vriend!’

‘Dat komt voor jou ook nog wel, Melanie. Je maakt iets in hem los, dat ik al lange tijd niet meer gezien heb, dus ik zie wel een toekomst voor jullie twee.’

‘Dat hoop ik ook! Maar tot nu toe is het echt fantastisch! Hij behandelt me echt als een dame. Al gaat dat soms wel wat ver. Als het aan Mark lag, opende hij alle deuren voor me. Zover hoeft hij van mij ook weer niet te gaan.’

Ik lach. ‘Tja, dat is Mark optima forma! Hij weet heel goed, wat hij nu heeft en hij is bang dat te verliezen. Dus doet hij extra veel zijn best voor je.’

‘Dat weet ik wel, maar kun je hem niet eens zeggen, dat het ook iets minder mag? Als ik er wat van zeg, kijkt hij meteen zo aangeslagen!’

‘Ik zal wel eens met hem praten. Maar verder gaat wel alles goed?’

‘Ja, prima. Ik voel me weer heerlijk verliefd, tot vervelens toe voor mijn ouders, want ik praat bijna alleen nog maar over hem. Mijn moeder zegt me, dat ik weer zestien lijk!’

‘Ach, ik denk niet, dat je ouders het echt zo erg zullen vinden, Melanie. Geef het even de tijd, dan zijn die heftige gevoelens een stuk minder. Daar hebben ik en Lisa nu ook nog wel wat moeite mee, maar doordat we de hele dag samen zijn, en afspraken gemaakt hebben, gaat het nu wel goed.’

Melanie glimlacht en zegt: ‘Het is moeilijk bij jullie twee voor te stellen, dat jullie nog zo’n last hebben van heftige verliefdheid. Jullie lijken al zo goed op elkaar ingespeeld.’

‘Dat lijkt maar, Melanie. En dat we goed op elkaar ingespeeld zijn, komt ook doordat we op vakantie al rekening met elkaar moesten houden. Maar ik moet wel toegeven, dat onze gevoelens toen wel echt heel erg heftig waren. Het was maar goed, dat we daar een goed bed hebben gekocht!’

Melanie en Annette proesten het uit, terwijl Lisa nu flink bloost.

‘Peter! Zoiets zeg je toch niet tegen mijn vriendinnen!’

‘Pff, waarom niet? Denk je, dat ze daarvoor nog te jong zijn? Over een paar maanden praat je al precies zo, let maar op mijn woorden!’

Ze wil me dan wegduwen en zegt: ‘Bekommer jij je maar om de gasten, Peter!’

Maar ik houd stand en kijk haar aan. ‘Waarom? Die hebben net snacks gehad en de drank is zelfbediening. En bovendien heb ik alweer even geen zoen van je gehad!’

Lisa trekt een brede glimlach en zegt gespeeld boos: ‘Moet je nou eens horen! En dat is de man, waarmee ik moet samenwonen!’

‘Volgens mij ben je zelf ook geen haar beter, want ik meen straks te hebben opgevangen, toen ik langs jullie kwam, dat je uitgebreid over mijn lichaam stond op te scheppen!’

Lisa krijgt meteen een rode kop en daar moeten Annette en Melanie hard over lachen.

‘Ik wist niet dat je dat gehoord had!’

‘Dat geeft toch niet, Lisa. Ik doe ook niet anders, al ben ik misschien niet zo gedetailleerd als jij. Maar ik vond het wel leuk om te horen!’

Ik zie Lisa nog roder worden. Ze ziet me lachen, al doe ik dat niet hardop en dan moet ze zelf ook lachen. ‘Je bent me aan het plagen! Wat moet ik doen om ons weer alleen te laten?’

‘O, ik kan een heleboel dingen verzinnen, maar dat zou betekenen, dat we onze gasten in de steek moeten laten. Maar een fijne zoen zou ook wel volstaan.’

‘Je bent echt niet te helpen!’

Maar ze geeft me wel een heerlijke zoen. En echt geen zoen, om er maar snel vanaf te zijn. Als ze me loslaat, zegt ze: ‘Hup, ga jij je maar om de andere gasten bekommeren, dan doe ik dat met mijn gasten.’

Als ik wegloop geeft ze me nog een tikje op mijn billen. Ik steek mijn billen dan nog eens extra naar achteren, wat gelach van Melanie en Annette oplevert. Dan laat ik het drietal alleen.

Ik loop naar de koelkast, die buiten staat. Ik haal me een pilsje eruit, en dan komt Eduard op me af.

‘Hey, Eduard! Ook een pilsje?’

‘Ja, graag! Maar het is nogal een heel feestje, Peter! Ik wist niet, dat je zoveel vrienden had!’

‘Het is een heel gevarieerd gezelschap, Eduard. Mijn vrienden uit mijn jeugd, van nu, en uit mijn verleden. En dan natuurlijk nog de vriendinnen van Lisa.’

‘Je hebt leuke vrienden, Peter. Ik heb net nog even met Leo en Mae staan te praten. Dat zijn oude vrienden van je, uit je roerige periode?’

‘Ja, dat klopt. Ik had het niet verwacht, dat ik ze zo zou missen. Maar ik ben blij, dat ik ze weer teruggevonden heb.’

‘Ze hebben me een paar dingen uit je verleden verteld. Je had gelijk, je hoeft je niet te schamen voor je verleden. Daar ben ik nu wel van overtuigd.’

‘Het is goed, dat je er een en ander over weet, Eduard. Later, als Lisa en ik langer bij elkaar zullen zijn, dan kun je er donder op zeggen, dat die verhalen opeens weer gaan opduiken.’

‘Ik weet wel wat je bedoelt. Maar van Johan zullen we voorlopig geen last hebben. Of heb je dat nog niet gehoord?’

‘Nee? Is er nieuws dan?’

‘Dat kun je wel stellen. Nienke heeft nu aangifte tegen hem gedaan, en heeft een scheiding aangevraagd. En Johan heeft nu al een straatverbod gekregen. Dus het is niet waarschijnlijk, dat we hem nog hier eens terug gaan zien.’

‘Kijk aan, dat noem ik nu eens goed nieuws. En maar goed ook, want volk als hem kan ik echt niet lijden.’

‘Ja, dat begrijp ik nu ook. En nu begrijp ik ook, waarom je helemaal niet bang was om hem ter verantwoording te roepen.’

‘Bang was ik echt niet, hoogstens bang dat ik mezelf niet in de hand kon houden. Het was maar goed, dat hij zelf al snel inbond, anders was het heel zeker uit de hand gelopen.’

‘In hoeverre heeft je verleden geholpen, je daar zelf onder controle te houden, Peter?’

‘Dat heeft me zeker geholpen, Eduard. We waren een groep motorvrienden, en dat schept een bepaalde sfeer. En hoewel ik heus niet zal ontkennen, dat we soms flink gevochten hebben, hebben we nooit gevochten voor de lol. Als het even kon, dan probeerden we ons eruit te praten. Niet omdat we niet durfden, of schrik hadden, maar omdat er maar weinig goeds uit vechten komt. Dat loopt meestal van kwaad tot erger, en dan? Maar we stonden ons mannetje wel, als het erop aankwam. Dat heeft ons het nodige respect opgeleverd in die wereld. Want dat was ook wel belangrijk.’

Opeens zie ik in mijn ooghoek iets gebeuren, dat me eigenlijk niet aanstaat. Ik zie Lonneke flirten met Emile. Ik loop naar John, die een paar meter van me afstaat. Ik stoot hem aan en zeg: ‘Moet je daar eens zien, Emile en die blonde.’

John zucht eens diep. ‘Je kent Emile. Trouw is niet zijn sterkste ding en bovendien ook niet van Tanja. Ze hebben, zo te zeggen, een open huwelijk. Ze zijn gek op elkaar, maar snoepen wel eens buiten de deur.’

‘Ow, en dat moet ik dan ook maar goedvinden?’

‘Ik denk niet, dat je er veel aan kunt doen, Peter. Je kunt het ze verbieden om hier samen te zijn, maar dan gaat Emile gewoon verder, waar jij dat niet ziet.’

Ik knik. Dat is waar, zo is Emile altijd wel geweest. Je kunt hem niet zeggen, dat iets niet mag. Hij doet het toch. Ik loop dan naar Lisa toe, die nog steeds staat te praten met Annette en Melanie.

Ik zeg tegen Lisa: ‘Misschien moet je eens met Lonneke praten, voordat ze een fout begaat. Ik zag ze net openlijk flirten met Emile. En Emile geeft geen zak om haar. Als hij haar in bed kan praten, zal hij dat zeker doen. En daarna laat hij haar vallen als een baksteen.’

Lisa kijkt even wat moeilijk. ‘Waarom zeg jij dan niets tegen Emile? Hij is toch jouw vriend?’

‘Dat heeft net zo veel zin, als dat ik tegen de muur praat. Hij zal hier wel stoppen, maar gaat dan gewoon verder, waar ik het niet kan zien. Zo is hij altijd al geweest. Hij is nu eenmaal een echte biker.’

‘Goed, ik zal wel met Lonneke praten, maar ik denk dat het ook niet veel zin heeft. Ze doet toch waar ze zelf zin in heeft.’

‘En anders komt ze er vanzelf wel achter, dat een biker niet veel geeft om een vrouwenhart. En ik zou het moeten weten, want ik was vroeger echt niet veel anders.’

Lisa glimlacht en zegt: ‘Mae heeft me wel anders verteld, Peter!’

‘Ik zeg ook niet, dat ik een casanova was, maar als ik de kans had, dan was ik echt niet anders dan Emile. Dus ik waarschuw ook alleen maar.’

Lisa loopt meteen weg naar Lonneke en gaat met haar praten. Maar ik zie al op afstand, dat ze weinig succes heeft. Lisa is al snel weer terug en zegt: ‘Ik had het al gezegd, ze wil niet luisteren.’

Ik haal mijn schouders op en zeg: ‘Nou ja, dan moet ze het zelf maar ondervinden. Maar ze kan nu niet zeggen, dat we haar niet gewaarschuwd hebben.’

Ik meng me weer onder de gasten en spreek terloops zelfs ook nog een keer Emile aan. Maar zoals ik al verwachtte, hij trekt er zich niets van aan. Het begint dan tijd te worden om de barbecue weer aan te steken, dus ik kan mijn oog niet meer op die twee houden. Maar aan de andere kant vind ik het ook, dat ze zelf volwassen genoeg moeten zijn om hun eigen fouten te maken.

Mark helpt me mee met het grillen van het vlees en het is maar goed, dat we dat alleen nog maar op hoeven te warmen. Lisa is samen met Melanie en Annette bezig de rest van het eten op tafel te zetten. Vooral de vrienden van Lisa kijken verwonderd toe, naar de behoorlijke hoeveelheid eten, die we allemaal op tafel zetten. Freek loopt naar me toe en zegt tegen mij: ‘Komen er nog meer mensen eten, Peter?’

Mark schiet in de lach. ‘Je hebt duidelijk nog niet eerder een barbecue met Peter gehad. Dit is voor hem normaal. En geloof me, er zal niet veel overblijven. Peter is een heel goede kok en alles wat hij klaarmaakt, dat is zo ontzettend lekker! Ik heb al sinds vanmorgen niet meer gegeten, omdat ik weet dat dit allemaal zo lekker is!’

Ik lach en zeg: ‘Pff, allemaal die complimenten! Ik zal blij zijn, als dit weer voorbij is.’

Freek zegt: ‘Hoelang ben je hiermee bezig geweest, als ik mag vragen?’

‘Ach, dat valt wel mee. Gisteren ben ik met de voorbereidingen begonnen, en ik had wat hulp van Lisa en Charlotte. Maar ik maak wel alles zelf klaar. Niets van wat er op tafel staat is kant en klaar gekocht. De sauzen niet, de salades niet, het stokbrood niet, de marinades niet. Het is veel werk, maar als je weet wat je moet doen, valt dat werk best mee.’

Mark lacht en zegt: ‘Peter vindt al dat werk best meevallen, maar ik weet uit ervaring dat het toch best veel is. Maar hij vindt het vooral leuk om te doen, maar hij geeft zulke feestjes niet meer dan een paar keer per jaar.’

‘Het is alleen jammer, dat het in april meestal niet zo’n goed weer is, anders zou ik het dan ook wel gedaan hebben met mijn verjaardag.’

Ik leg dan Freek een lekker stukje lamsrack op zijn bord en zeg: ‘Eet smakelijk!’

Mark heeft echt niets te veel gezegd, van al dat eten blijft er maar bar weinig over. Ik kan met gerust hart zeggen, dat het feestje een succes is geweest. Het is laat als de laatste gasten vertrokken zijn. John en Linda zijn natuurlijk nog gebleven, maar Emile is verdwenen. Heel erg staan we er ook niet van te kijken, want hij is al een hele poos weg. En Lonneke was ook al verdwenen, dus het is niet moeilijk om te bedenken wat er gebeurd is.

Ik praat er nog over met John en Linda. John zegt: ‘Ik denk dat je gelijk hebt gekregen over Emile, Peter. Die blonde was zowat gelijk met hem verdwenen. Ik ben benieuwd waar ze naar toe zijn gegaan.’

Linda lacht. ‘Emile kennende is die niet verder gegaan dan nodig. Die zien we straks wel terug als hij zijn zak heeft leeggespoten in die blonde.’

Lisa zegt: ‘Is hij echt zo?’

Linda knikt. ‘Ja, Emile is een echte biker. Hij mag dan wel getrouwd zijn, maar zo nauw neemt hij het niet met het trouw zijn. En zijn vrouw is echt niet veel beter. Toen we bij Emile aankwamen, was Tanja ook al aan het flirten met John. Maar die had geen behoefte aan een andere vrouw, en daar was ik maar wat blij om.’

Dan vraagt Lisa: ‘En was Peter vroeger ook net zo?’

‘Ja, dat kun je wel stellen. Maar toch was hij ook toen al een keurige man. Peter zei ten minste rechtuit waar het op stond, en bij Emile moeten de vrouwen maar afwachten of hij nog eens naar ze omkijkt.’

Lisa glimlacht. ‘Dan mag ik me dus gelukkig prijzen, dat hij naar me terug blijft komen?’

Linda lacht. ‘Ik denk het wel, maar ik zie wel, dat Peter nu veel volwassener is geworden. Dit leven heeft hem duidelijk goed gedaan en daar draag je zeker je steentje aan bij. Ook al zijn jullie nog maar zo kort bij elkaar. Liefde kent geen tijd. Als het echte liefde is, dan weet je dat.

Ik, zelf, had er wat langer voor nodig, maar toen ik het eenmaal wist, was geen brug voor mij te ver. Ik ben voor John de halve wereld rondgereden en ik heb daar geen moment spijt van gehad.’

‘Was dat niet eng om alleen op pad te gaan?’

‘Natuurlijk was dat eng, maar ik had al wat ervaring, dat scheelde. Ik ben lange tijd met de jongens uit de groep op pad geweest, dus ik wist wat me te wachten stond. Gelukkig had ik wel wat geld, zodat ik veel tijd goed kon maken en John kon inhalen. Want die moest overal werken om geld genoeg te hebben om verder te kunnen trekken. Ik had geld genoeg om naar China te kunnen rijden, zonder te hoeven stoppen om te gaan werken. Maar nou is dat geld toch wel grotendeels op. Maar het is de beste investering geweest, die ik ooit gedaan heb.’

‘Heb je onderweg geen ongeluk gehad, Linda?’

‘Jawel, daarom heeft onze terugweg ook drie jaar geduurd. Toen we na de bruiloft van Lennaert weer naar huis gingen, ben ik hard onderuitgegaan op een bergpas. Ik had nog flink geluk gehad, want op de plaats was het ravijn maar drie meter diep in plaats van twintig meter. Maar ik had wel een enkel gebroken. John heeft me naar het dichtstbijzijnde hospitaal gebracht, op de motor en is geen moment van mijn zijde geweken. Het heeft bijna negen maanden geduurd, voordat ik weer op de motor kon. Die had John in de tussentijd ook nog weer helemaal hersteld.’

‘Zo, dat moet dan ook wel echte liefde zijn, als hij zoveel voor je over heeft.’

John glimlacht. ‘Als een vrouw de halve wereld voor je over reist, alleen om je te vinden, dan moet je wel gek zijn om niet van zo’n vrouw te houden. En Linda was altijd al de vrouw van mijn dromen, en dat is ze nog steeds.’

Linda zegt: ‘Ik denk dat Peter dat ook voor jou zou doen, Lisa. Ik zie het in zijn ogen. Ik heb hem met veel vrouwen zien praten, zien vrijen, maar nu zie ik aan hem, dat hij zijn rust heeft gevonden. Dat is goed voor hem. Hoewel hij destijds een biker was, is hij dat nooit in hart en nieren geweest. Niet zoals Emile dat is. Dit is veel meer zijn wereld, dat weet ik nu. Dat heb ik vandaag kunnen zien.’

Ik trek Lisa wat dichter tegen me aan en ik zeg: ‘Ik ga wel niet meer wachten, totdat Emile terug is. Hij is oud genoeg om zichzelf te redden. Ik heb er lange dagen op zitten en morgenvroeg moet dit alles weer opgeruimd zijn.’

Lisa en ik staan op om naar bed te gaan en Ook John en Linda staan op. Als we boven komen, dan horen we geluiden vanaf de zolder. Ik kijk John aan en zeg: ‘Nou, dan weten we in ieder geval waar Emile uithangt.’

We gaan dan ieder onze slaapkamer in, waar ik al snel in slaap val. Datzelfde geldt voor Lisa, maar ook voor John en Linda. Maar dat geldt niet voor de twee een etage hoger.

Daar liggen inderdaad Emile en Lonneke met elkaar in bed te rotzooien. Toch liggen ze er minder lang, als hun vrienden wel denken. Emile en Lonneke hebben eerst een stukje samen gewandeld, en Emile heeft toen Lonneke ook heel duidelijk gemaakt, dat hij getrouwd is, en ook niet van plan is daar verandering aan te brengen. Maar dat weerhield Lonneke niet om toch door te gaan. Nauwelijks had Emile haar verteld, dat hij getrouwd was, of ze drukte haar lippen op de zijne. Emile is ook niet van steen, en als ze op dat moment net in een beschut hoekje van de straat zijn, duwt hij haar tegen de betonnen schutting, achter wat struiken. Daar laat hij meteen voelen, wat zijn intenties zijn. Maar dat is ook precies wat Lonneke wil. Ze is geil, en wil niets liever dan door Emile geneukt worden.

Emile laat zijn handen onder haar jurkje glijden, en merkt tot zijn verbazing dat Lonneke helemaal geen slipje aanheeft. Hij laat dan meteen zijn vingers in haar kutje glijden om te ontdekken, dat ze al wat nat is tussen haar benen. Lonneke kijkt hem uitdagend aan en Emile weet meteen wat hem te doen staat. Eerst vingert hij haar, opdat ze wat meer nat wordt tussen haar benen, terwijl hij bij zichzelf al zijn broek naar beneden trekt. Zijn kloppende erectie krijgt nu vrij spel en bungelt nu tussen zijn lichaam en haar lichaam in. Lonneke voelt zijn stijve pik tegen haar benen en trekt dan zelf haar jurkje omhoog.

Voor Emile is dat het teken om haar even wat op te tillen en haar op zijn pik te zetten, en haar dan stevig te nemen tegen de betonnen muur. Hij zet zijn pik tegen haar kutje en duwt hem er ruw in. Lonneke kreunt, dit heeft ze al de hele avond gewild. Vanaf het moment dat ze Emile gezien had, met al zijn tattoos en piercings, was ze al helemaal onder de indruk van hem, en heeft ze haar best gedaan om hem te verleiden.

Want ze had al meteen gezien, dat hij maar alleen was, en ook toen Lisa haar vertelde, dat Emile getrouwd was, en echt geen zak om haar zou geven, maakte dat haar alleen nog maar geiler. En nu ze zijn pik in haar voelt komen, voelt dat alleen maar nog beter. Emile geniet van het strakke kutje van Lonneke. Ze voelt nog heerlijk nauw, en heeft maar een ding in gedachten. Zijn zak leegspuiten in dit sletje. Maar Emile is niet zo bruut, dat hij ook niet een beetje aan zijn sekspartner denkt. Maar hij merkt dat Lonneke dit heel graag wil, en hij wil het haar ook best geven. Waarom ook niet? Hij zou nooit een lekkere wip met een geil sletje afslaan.

Als zijn pik er eenmaal helemaal in zit, begint hij Lonneke te neuken. Hij hoort haar kreunen van genot, dus hij neemt aan, dat Lonneke er ook van geniet. Maar Emile wil er zo lang mogelijk van genieten, dus neukt hij haar traag. Het is precies of hij de gedachten van Lonneke heeft gelezen, dit is precies waar ze erg van houdt. Heel langzaam voert Emile het tempo op, om hun beiden naar een hoogtepunt te brengen. Ze genieten allebei van het neuken en bij Lonneke begint zich dan haar hoogtepunt aan te kondigen. Voor Emile het teken om het tempo flink op te voeren, want hij is ook niet meer ver van zijn orgasme af. Net voordat Emile grommend zijn zaad in haar kutje spuit, komt Lonneke gillend klaar. Ze trekt Emile hard tegen haar aan, waarop Emile zijn orgasme niet langer kan tegenhouden en zijn zak leegspuit in haar kutje. Hijgend hangt hij dan tegen haar aan, terwijl zijn pik stralen zaad in haar kutje spuit. Het zaad drupt langs zijn pik uit haar kutje.

Lonneke heeft een gelukzalige uitdrukking op haar gezicht. Dit was nog beter, dan ze zich ooit had voorgesteld. En het was zelfs de eerste keer, dat ze was klaargekomen tijdens het neuken. Normaal moest ze zichzelf een beetje helpen, als ze geneukt werd. Ze weet nu, dat ze enkel nog maar met oudere en ervarenere mannen zal gaan neuken. Dit was met afstand haar beste neukbeurt ooit!

Ze gunnen zichzelf allebei wat tijd om weer op adem te komen. Ze geven elkaar nog een lange tongzoen, en dan zet Emile haar weer terug op de grond, als hij zijn slappe pik weer uit haar kutje trekt. Er volgt een klein golfje zaad, dat nu tussen haar benen lekt. Ze hurkt en perst nog wat zaad uit haar kutje. Emile vindt dat best een geil gezicht en hij bekijkt Lonneke nog eens wat beter. Ze is eigenlijk best wel lekker. Dan herinnert hij zich, dat zijn vrouw Tanja, hem eens heeft ingefluisterd, dat ze wel eens zin had in een triootje. Tanja is niet vies om seks te hebben met vrouwen, ze doet het net zo graag met vrouwen als met mannen. Ze hebben allebei de afspraak gemaakt, dat het niet erg is, als ze eens buiten de deur seks hebben met iemand anders, zolang er maar eerlijk verteld wordt over die ervaring.

En ze hebben allebei gemerkt, dat ze het behoorlijk geil vinden, om te luisteren hoe de ander seks heeft gehad met een ander. Het houdt hun seksleven interessant, en het werkt voor hun. Emile denkt eens na, hoe hij dit geile blonde sletje kan overtuigen met hem mee te gaan.

Hij fluistert, als Lonneke weer rechtop staat, in haar oor: ‘Heb je zin om het dadelijk nog eens dunnetjes over te doen? Bij Peter heb ik een slaapkamer op zolder voor me alleen.’

Lonneke kijkt hem aan en twijfelt geen moment. ‘Ga je me dan helemaal uitwonen? En me weer zo heerlijk neuken, als zojuist?’

‘Alles wat je maar wilt, Lonneke. En misschien nog wel meer dan dat. Ik weet wel hoe ik een dame moet verwennen.’

‘Hmm, klinkt interessant. Maar denk je, dat Peter dat goed zal vinden? Ik bedoel, ze weten, denk ik, nu wel, wat we aan het doen zijn. En Lisa en Peter leken er niet echt blij mee te zijn.’

‘Ach, Peter heeft je alleen maar willen beschermen, en met recht ook. Hij heeft gelijk, ik ben een biker, en als ik een vrouw kan neuken, doe ik dat ook. Maar verwacht niet, dat daarna nog echt naar je omkijk. Ik ga hier echt niet blijven, vanwege jou. Tenzij je natuurlijk besluit met me mee te gaan, dat is natuurlijk wat anders.’

Lonneke kijkt hem verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je dat, Emile? Met jou meegaan? En je vrouw dan?’

‘Tja, dat is het addertje onder het gras. Mijn vrouw is niet vies van een robbertje seks samen met nog een vrouw. Sterker nog, dat is iets waar ze over fantaseert. En jij lijkt me wel het type, dat haar wel eens aan kon staan.’

‘En waar woon je dan?’

‘Ik woon in Zuid-Duitsland. Daar heb ik een eigen zaak, wel meerdere, allemaal met elkaar verbonden. Ik heb daar een tattooshop, een kledingzaak, een custom garage. En ik ben nu ook nog bezig om er een kroeg bij te nemen. De kroeg, tegenover mijn zaak, staat te koop. En wat past er nu nog beter bij een biker, dan een eigen kroeg!’

‘Wow, dat is wel indrukwekkend! Ben je dan zo rijk?’

‘Hmm, rijk ben ik niet. Al het geld, dat ik verdien, gaat grotendeels weer terug in de zaak. Maar ik hou voor mezelf wel genoeg over om goed van te kunnen leven. Mijn vrouw en mijn kinderen komen niets te kort. En als mijn vrouw je leuk zou vinden, zou ik je dat ook wel willen bieden.’

Lonneke kijkt nu geschokt en verbaasd tegelijk. Dit zou haar de kans geven om thuis weg te komen. Thuis heeft ze alleen maar ruzie met haar ouders, en eigenlijk wil ze haar leven ook niet slijten in de supermarkt. En haar studie loopt ook niet bijzonder goed, en wellicht kan ze die daar ook wel voortzetten.

‘Uhm, ik moet er even over nadenken, Emile. Het zou wel betekenen, dat ik opeens alles achter moet laten.’

‘Ja, dat klopt. Maar je hoeft niet meteen met me mee te gaan, Lonneke. Je mag me ook achternareizen. Daar heb ik helemaal geen problemen mee. Ik zou het je zelfs aanbevelen, want achterop de motor is die lange rit helemaal niet zo’n pretje.’

Emile ziet in de ogen van Lonneke nu, dat ze twijfelt. Emile moet in zichzelf grijnzen, want hij weet al, dat dit sletje best wel eens zou kunnen toehappen. Hij zegt dan: ‘Vind je het erg, als ik een foto van jou maak, en die naar mijn vrouw toestuur?’

Lonneke twijfelt even, maar stemt dan toe. Emile haalt zijn telefoon uit zijn broekzak en maakt een foto van Lonneke. Hij appt die meteen door naar zijn vrouw.

‘Hey snoesje, wat denk je van dit meisje? Lijkt die je wat om leuke dingen mee te doen?’

Hij hoeft niet lang te wachten om antwoord te krijgen van zijn vrouw.

‘Wow, een lekker ding. Heb je al seks met haar gehad?’

‘Ja, alleen nog maar een vluggertje, maar ik denk dat we het straks nog wel wat uitgebreider gaan doen.’

‘Hmm, vertel me alle details, als je weer terugkomt. En ja, ik zie het wel zitten om seks met haar te hebben. Denk je, dat ze het zou willen?’

‘Ze heeft nog geen nee gezegd, en ik zie haar twijfelen. Misschien dat ik haar straks wel kan overtuigen.’

‘Ow? Dat klinkt interessant. Doe je best, kanjer!’

Emile trekt een brede glimlach over zijn gezicht en zegt tegen Lonneke: ‘Mijn vrouw is al helemaal geïnteresseerd in je. Ze wil, als ik weer terug ben, alles weten over hoe het gegaan is.’

‘Vindt je vrouw het dan niet erg, dat je seks met een ander hebt?’

‘Nee, zelf zoekt ze het ook regelmatig elders, en ik ook. Maar we vertellen elkaar wel altijd wat we gedaan hebben. En heel vaak eindigt dat ook weer met een lekker potje neuken. We houden gewoon allebei heel erg veel van seks. Tanja is vroeger zelf een hoertje geweest, maar we zijn verliefd op elkaar geworden. Ze was geen hoer vanwege geld, maar omdat ze zo verslaafd is aan seks. En sinds we getrouwd zijn, hebben we de afspraak gemaakt, dat we ook buiten de deur seks mogen hebben, zolang we maar eerlijk zijn over wat we doen. En dat werkt voor ons. Ik besef me heel goed, dat het voor velen raar lijkt, en het zal voor de meeste koppels ook niet werken, maar voor ons wel.’

Lonneke is wel verbaasd door de openhartige woorden van Emile, en daar is ze wel gevoelig voor. Hij lijkt ten minste te menen, wat hij zegt.

‘En stel, ik zou met je meegaan. Wat kan ik daar dan verwachten?’

‘Allereerst kan ik je niets beloven, behalve dan dat ik niets zal doen tegen je zin in. Zo ben ik niet, en zo zal ik ook nooit worden. Een woord is een woord, en daar houd ik me aan. En verder hangt alles af, of Tanja je ook leuk vindt. Ze praat er al langer over om een triootje te willen. En ik ken haar goed genoeg, dat ze zoiets voor een langere tijd wil. Onze voorkeuren beginnen met de leeftijd te veranderen. De keren, dat we buiten elkaar seks hebben, worden steeds minder, maar het zal nooit echt verdwijnen. En daar zou jij best in kunnen passen. Je bent een lekkere vrouw, sexy als Hell, en behoorlijk geil.’

‘En waar moet ik dan al die tijd blijven?’

‘Gewoon, bij mij in huis. En als het wat wordt, mag je van mij doen, wat je maar wilt. Maar dan wel volgens onze regels, en die zijn simpel. Wat je ook doet, je moet eerlijk zijn over wat je gedaan hebt. En vooral niets tegen de zin van anderen. Geen criminele dingen, geen drugs. Daar houden we allebei niet van.’

‘Dus als ik daar verder zou willen studeren, dan zou ik dat gewoon kunnen? Maar waar verdien ik dan het geld mee om verder te kunnen studeren?’

‘Je zou in de zaak kunnen meehelpen. Daar zet ik dan wel geen vast loon tegenover, maar ik zou je wel betalen voor alles wat je wilt kopen, of wilt doen. Natuurlijk wel binnen de grenzen, zoveel geld heb ik nu ook weer niet.’

‘Ja, dat begrijp ik wel. Dat klinkt eigenlijk helemaal niet zo verkeerd. Maar dan moet ik ook even eerlijk zijn. Ik woon nu nog thuis, maar ik heb de hele tijd ruzie met mijn ouders. Ze willen graag, dat ik op mijn eigen ga wonen, maar dat kan ik helemaal niet betalen. En mijn studie gaat ook niet zoals ik dat zou willen. En ik ben niet van plan om mijn hele leven in een supermarkt te gaan werken. Dus als ik besluit met je mee te gaan, verwacht ik op zijn minst wel een beetje hulp van je. Ik laat dan wel alles achter me, met het risico, dat mijn ouders me niet eens meer willen zien.’

‘Dat is een risico, dat je moet nemen. Maar mijn woord heb je, dat ik je in ieder geval zal helpen, ook al gaat het tussen ons, ik, Tanja en jou, niet lukken. Dan zal ik je helpen met je terugkeer of een woning daar. Maar meer kan ik je dan niet beloven.’

‘Dat is fair. Dan rest je nog maar een ding om me helemaal te overtuigen, Emile. Ik wil weten wat je in bed allemaal kan. Zojuist was wel fijn, maar ik wil meer!’

Emile grijnst. Hij weet nu, dat hij beet heeft. ‘O, maar dat is echt geen probleem. Peter en Lisa kunnen maar beter oordoppen in gaan doen. Ze zullen het nodig hebben!’

Lonneke grijnst terug, want dat belooft wel wat. Gearmd lopen ze terug, en eenmaal terug bij het huis van Peter en Lisa, glippen ze ongezien naar binnen. Eenmaal op zolder vliegen de kleren al snel uit. Nu kan Lonneke de tattoos van Emile pas echt goed zien.

‘Wow, wat heb jij veel tattoos, Emile!’

‘Vind je ze mooi?’

‘Ik vind tattoos prachtig! Thuis maken ze er alleen zo’n drama van! Ik heb nu een tattoo op mijn bil, maar ik zou er eigenlijk wel meer willen.’

‘Als je met me meegaat, wil ik je er best wel een aantal zetten. Je weet wel, als deel van het totaalpakket. Vooropgezet, het werkt tussen Tanja en jou. Want dat is wel belangrijk. Heb je al eens seks gehad met een andere vrouw?’

‘Ik heb het wel eens gedaan. Het was niet slecht, maar ik heb toch liever een pik in me.’

Emile grijnst. ‘O, daar heb ik echt helemaal geen probleem mee, ik doe niets liever dan lekker neuken. Tanja wordt er af en toe gek van. Ze is verslaafd aan seks, maar ik wil meestal toch meer, dan zij wil.’

Lonneke grijnst terug. ‘Laat dan maar eens zien, wat je allemaal kan!’

Emile pakt haar dan vast met zijn sterke armen en legt haar op bed. Daar ontdoet hij haar van haar bh, en het is wel duidelijk, dat hij daar goede ervaring mee heeft. Het slipje verdwijnt ook al meteen, en dan begint Emile meteen haar te zoenen. En Emile kan goed kussen, dat weet hij zelf maar al te goed. En Lonneke zelf is ook niet helemaal onervaren te noemen. Wat Emile wel een beetje verrast.

Hij begint dan de borsten van Lonneke te kneden. Dat zijn lekker grote borsten, zoals Emile ze graag heeft. Daar zou hij best wel eens zijn pik tussen willen steken, eens kijken of Lonneke daarvoor te porren is. Bij Tanja gaat dat wat moeilijker, omdat die kleinere borsten heeft. Maar Lonnekes borsten zijn wel lekker groot. Hij klimt dan op Lonneke, en legt zijn pik tussen haar borsten. Lonneke heeft meteen door, wat Emile van plan is, en drukt haar borsten om de pik van Emile. Dat heeft ze nog wel nooit eerder gedaan, maar ze heeft het wel al eens gezien in een pornofilm. En tot haar eigen verbazing vindt ze het eigenlijk wel leuk om te doen. Emile vindt het best, want dit vindt hij echt ontzettend geil. Maar hij wil nog niet klaarkomen, dus als hij zijn orgasme voelt aankomen, stopt hij meteen.

Dan gaat hij meteen verder met het verkennen van Lonnekes lichaam. Hij sabbelt nog even aan de borsten van Lonneke, om dan naar beneden af te dalen. Daar kust hij haar kale venusheuvel, wat Lonneke doet rillen van genot. Ze opent wat meer haar benen, zodat Emile meer toegang krijgt tot haar kutje. En die kans grijpt Emile dan ook meteen. Hij likt haar natte spleetje, waarbij hij nog wat resten van zijn eigen zaad proeft. Dat deert hem niet, hij vindt het er gewoon bij horen. Maar hij weet wel heel goed, wat hij moet doen. Lonneke likt hij al snel naar een hoogtepunt, en jammerend en gillend komt ze klaar. En nauwelijks is ze bekomen van haar orgasme, of ze smeekt Emile al om meer.

Maar Emile vindt het nu wel tijd om ook eens aan zijn eigen genot te gaan denken. Hij gaat op haar liggen, en zet zijn stijve pik tegen haar schaamlippen. Lonneke is nu al zo nat, dat zijn pik al meteen een heel stuk naar binnen glijdt. Een paar stoten verder en zijn hele pik zit er al in. En weer neukt hij Lonneke langzaam, op een tempo, dat hij goed kan volhouden. En hij is al een keer klaargekomen, en wil er nu ook extra lang van genieten. Maar Lonneke wil nu liever lekker hard genomen worden, en ze zegt hem: ‘Harder! Harder!’

Emile voert daarop zijn tempo op. Ze kan krijgen, wat ze van hem verlangt. Maar dan wel op zijn voorwaarden. En dat doet hij dan ook. Hij begint haar dan ongenadig hard te neuken en ramt werkelijk zijn pik hard in haar kutje op een behoorlijk flink tempo. Lonneke krijst het bijna uit van genot en pijn, en komt al snel klaar. Dan draait Emile Lonneke om en zet haar op haar knieën. Daar ziet hij het sterretje van Lonnekes kontje.

Hij denkt bij zichzelf: ‘Wat zou ze doen, als ik hem eens daarvoor parkeer?’

Hij besluit het gewoon uit te proberen. Hij steekt zijn vingers in haar kutje, en smeert dan met haar kutsappen de kringspier in. Lonneke heeft al meteen door wat Emile van plan is, maar ze heeft nog nooit anale seks gehad. Maar ze voelt zich nu zo geil, en wil zo dolgraag klaarkomen, dat ze hem niet tegenhoudt, als Emile zijn pik tegen haar kontgaatje zet. Ze heeft wel geluk, dat de pik van Emile niet zo heel erg dik is, en dat maakt het wat gemakkelijker voor hun beiden.

Emile heeft al meteen door, dat Lonneke dit nog nooit eerder heeft gedaan en doet voorzichtig. Maar als zijn eikel eenmaal haar sluitspier heeft gepasseerd, en Lonneke even de tijd krijgt om de pijn te verbijten, drukt hij zijn pik steeds dieper in haar kontje. Steeds dieper verdwijnt zijn pik in haar kontje, totdat hij tot aan zijn ballen erin zit. Hij vraagt aan Lonneke: ‘Gaat het nog?’

De tranen rollen over de wangen bij Lonneke, maar toch wil ze niet opgeven. Want ondanks de pijn voelt ze toch ook wel genot. Ze knikt, en Emile gaat dan voorzichtig verder, want hij heeft ook gezien, dat Lonneke nog steeds pijn heeft. Maar al snel hoort hij haar kreunen, wat hem aanzet om het tempo wat op te voeren.

En de pijn verliest het inderdaad van het genot. Lonneke heeft nog steeds wel wat pijn, maar het genot, dat ze nu ervaart, is een hele nieuwe ervaring. Dat zorgt ervoor, dat de pijn steeds meer vervaagt, en als Emile zijn tempo steeds meer begint op te voeren, komt ze hard klaar. Emile is dan ook al bijna aan zijn hoogtepunt, en hard in haar kontje. Lonnekes lichaam hangt dan al bijna als een vaatdoek aan zijn pik, maar Emile gaat gewoon door. Een paar stoten verder komt hij dan klaar en spuit vele stralen zaad in haar darmen. Hij trekt zijn pik meteen terug uit haar kontje, en een kleine vloedgolf aan zaad lekt dan uit haar kontje.

Hij bekommert zich dan om Lonneke, die door haar orgasme echt even van de wereld is geweest. Maar als ze weer een beetje bij zinnen komt en ook op adem, heeft ze een big smile op haar gezicht.

‘Wow! Dat was nog eens een orgasme!’

‘Dat was je eerste keer in je kontje, of niet?’

Lonneke knikt. ‘Het deed wel pijn, vooral in het begin, maar ik wilde dit al veel langer al een keer doen. En ik wilde ook niet het moment verpesten.’

‘Ik wist niet, of je er al aan toe was, maar je kontje was zo uitnodigend, dat ik het wel moest proberen!’

‘Het geeft niet, Emile. Ik denk, dat ik het wel eens vaker ga proberen. Mijn orgasme was echt wel een van de betere!’

Emile lacht. ‘Je was zelfs even van de wereld!’

‘Kan me niet schelen! Ik ben nog nooit zo lekker klaargekomen! Doe je dat ook vaker met Tanja?’

‘Niet altijd, maar toch wel regelmatig. Als we seks hebben, dan duurt dat in het algemeen ook wel een aantal uren en dan is gewoon neuken op een gegeven moment wel wat saai. Maar het ligt er ook aan, hoe we ons voelen.’

‘En denk je, dat Tanja me leuk zal vinden?’

‘Dat ligt eraan, hoever je durft te gaan. Tanja is echt heel erg ervaren, en ze houdt er ook wel van om speeltjes te gebruiken. Als ze met een vrouw gaat vrijen, dan gebruikt ze wel eens een voorbinddildo. Die heeft ze in verschillende maten. Het liefste gebruikt ze alle maten een keer.’

‘Hmm, dat klinkt ook wel interessant. Heeft ze jou dan ook al eens een keer geneukt?’

Emile kijkt Lonneke verbaasd aan. Hij denkt even na en zegt: ‘Nee, en nu je het zegt, verbaast het me, dat ze het nog nooit eerder gedaan heeft.’

‘Misschien kunnen we dat eens samen uitproberen, lijkt me wel geil!’

Emile schudt lachend zijn hoofd en zegt: ‘Ik zal haar eens per videochat oproepen, eens kijken wat ze daarvan vindt. Dan kun je haar ook zien.’

‘Doe maar, ik ben wel eens nieuwsgierig. En ze wordt echt niet boos, dat ik nu naast je lig?’

‘Nee, ben je gek? Ik durf te wedden, dat ze nu helemaal naakt in bed ligt, met een flinke dildo in haar kut, en wacht tot ik haar bel.’

‘Dan bel haar maar eens.’

Emile vist zijn telefoon uit zijn broek, en maakt een videogesprek aan met zijn vrouw Tanja.

‘Hey, snoesje!’

‘Hey kanjer! En, hoe is het gegaan?’

‘Goed, ze ligt hier naast me, en ze wil eigenlijk heel erg graag kennismaken met je.’

Emile houdt de telefoon anders, zodat Lonneke ook in beeld komt.

Lonneke zwaait en zegt: ‘Hoi!’

Tanja ziet meteen haar blote borsten en zegt: ‘Zo, Emile! Je bent wel helemaal aan je trekken gekomen, zie ik. Heb je haar borsten al geneukt?’

‘Ja, maar ik wilde nog niet klaarkomen. Dat ga ik zo meteen wel nog een keer doen. Maar ik heb net haar kontje mogen ontmaagden, dat was ook wel intens.’

‘Zo? Dus ze is wel een beetje kinky?’

‘Dat zou je wel kunnen zeggen. Ze had al meteen een idee, voor als we eens samen in bed liggen. Ik had haar verteld, dat je graag voorbinddildo’s gebruikt, en ze vroeg zich af, waarom je me daarmee nog niet geneukt had in mijn kontje?’

Lonneke ziet Tanja verbaasd kijken. ‘Zou je dat dan wel eens willen proberen? We hebben er eigenlijk nooit over gepraat.’

‘Als het door een vrouw gebeurd, wil ik het wel eens proberen, gewoon om te kijken of het iets is. Maar je kent mijn standpunt met mannen.’

Tanja lacht. ‘Ja, dat weten we. Je houdt gewoon niet van homo’s. Maar dat lijkt me inderdaad wel eens leuk om te doen en ik kijk er al naar uit, als Lonneke eens hier op bezoek komt.’

‘Misschien wil ze wel blijven, Tanja. Maar alleen als jij dat ook goed vindt.’

‘We zien wel, Emile. En ze ziet er niet tegenop, om ook eens met een vrouw in bed te liggen?’

‘Vraag het haar zelf maar!’

Lonneke geeft meteen antwoord en zegt: ‘Ik ben eigenlijk toch wel meer van de mannen, maar ik heb het ook wel al eens met een vrouw gedaan. En dat beviel niet slecht, al heb ik wel die pik in me gemist.’

Tanja lacht. ‘Ja, dat begrijp ik ook wel. Maar zo op zijn tijd vind ik het soms ook wel eens lekker om alleen met een vrouw seks te hebben. Van mij uit, mag je rustig op bezoek komen, en als je dan bevalt, en je besluit om te blijven, dan heb ik daar niets op tegen. Ik neem aan, dat Emile je dan wel de regels al een beetje heeft uitgelegd?’

‘Eerlijk zijn, geen drugs, geen criminele dingen.’

‘Juist. En natuurlijk zijn er zo ook nog wel een paar kleine regels, gewoon om het huishouden een beetje onder controle te houden. Maar stel, je zou willen blijven, wat ga je dan doen?’

‘Ik zou graag mijn studie nog willen afmaken, en misschien zou me daar een nieuwe omgeving goed voor kunnen doen.’

‘Wat studeer je?’

‘Ik studeer hotelmanagement.’

‘Hmm, mag je met die papieren dan ook een hotel runnen?’

‘Ja, dat klopt. Het is eigenlijk meer het aansturen en de financiële afwikkeling, maar in principe mag ik daarmee een hotel aansturen.’

‘Dus je kunt ook nog wat administratie doen? Dat zou al helemaal niet slecht zijn. Nu doe ik dat erbij, maar zo goed ben ik daar ook weer niet in. Het zou fijn zijn, om er iemand bij te hebben, die er meer vanaf weet.’

‘Hmm, en je denkt dan ook al meteen aan dat café aan de overkant? Emile had me er al over verteld.’

‘Ah, heeft hij dat al gedaan? Ja, daar was ik inderdaad al aan het denken. Er is een complete bovenwoning bij, en daar zouden we ook een pension van kunnen maken. Of een klein hotel. Dat moeten we dan nog even bekijken. Maar voordat we daarover verder gaan, wil ik eerst zien of het wel tussen ons gaat vlotten. Maar mijn eerste indruk is al niet slecht.’

‘Ik heb er ook wel vertrouwen in. Maar als je het niet erg vindt, ga ik verder met Emile seksen. Ik heb nog lang niet genoeg!’

Tanja lacht. ‘Oh, dan heb je aan Emile wel een goede. Veel plezier, en laat Emile straks ook me ook jouw telefoonnummer geven. Dan kunnen we ook eens apart met elkaar praten en elkaar al wat meer leren kennen.’

‘Dat is goed. Ik zal Emile mijn telefoonnummer wel geven, dan komt het wel bij jou.’

‘Perfect. Ow, en ik moet nu dringend iets tussen mijn benen stoppen, nu ik geen beroep op Emile kan doen.’

Lachend geeft Emile dan nog een luchtkusje naar Tanja en verbreekt dan de verbinding.

Lonneke zegt: ‘Tanja spreekt erg goed Nederlands. Dat had ik niet verwacht!’

‘Tanja heeft een tijdlang in Nederland gewoond. Oorspronkelijk is ze een Poolse, heeft toen een aantal jaren in Nederland gewerkt, en is toen verzeild geraakt in Duitsland, waar ze als hoertje is gaan werken. Ze stond op het punt die hoerenkeet te verlaten, toen ik plotseling daar de eigenaar van werd. Dat veranderde alles voor haar. We werden verliefd en ik kon later die hoerenkeet weer terug verkopen aan de vorige eigenaar, maar toen was Tanja al gestopt.

En thuis praten we gewoon Nederlands, omdat Tanja er heilig van overtuigd is, dat we ooit weer terug naar Nederland gaan. Ik zie dat nog niet zo snel gebeuren, maar ik zeg ook niet, dat het nooit zal gebeuren. Voorlopig voel ik me goed daar in Duitsland.’

‘Ik heb mijn stage in Duitsland gedaan. Dat gaat me best wel goed af. Ik had eigenlijk gehoopt, dat ik toen kon blijven op mijn stageadres, maar dat zat er helaas niet in. Het zal ook wel niet geholpen hebben, dat ik zat te flirten met de zoon van de eigenaar.’

Emile lacht. ‘Dat kan ik me wel voorstellen. Dus je hebt wel interesse om naar Duitsland te komen?’

‘Ja, ik ben er serieus over na aan het denken. Er is hier niet veel meer, dat me bindt aan thuis. Ik zie het als een nieuwe kans.’

‘Hmm, dan kijk ik al uit naar de komende tijd, Lonneke.’

‘Noem me maar Lonny, dat doen mijn vrienden ook wel eens. Ik denk dat ze dat in Duitsland ook beter kunnen uitspreken.’

‘Ik vind Lonneke wel leuk. Het is niet een alledaagse naam.’

‘Je moet zelf maar weten, waarmee je me aanspreekt, Emile. Maar ik heb eigenlijk nog een hele andere vraag. Waar ken jij eigenlijk Peter van?’

‘Ow, dat is niet zo moeilijk. Peter was niet altijd zo’n keurige man, als hij nu is. Vroeger had hij het moeilijk, toen zijn ouders zijn overleden. Hij ging toen allerlei dingen doen, en kwam daarbij in contact met een paar van mijn vrienden. Hij had zich net een motor gekocht, maar dat ding was geen zak waard. Hij kwam ermee bij me aanzetten, toen deed ik dat nog voor de hobby. Hij vroeg me, of ik er de meest waanzinnige motor van kon maken, die ik me maar kon voorstellen.

Nou, dat heb ik gedaan, en het is nog steeds een prachtig ding. Mijn absolute meesterstuk! Maar Peter is een natuurlijke leider, en bovendien een goudeerlijke kerel met een hart van goud.

Door de bouw van zijn motor trokken we natuurlijk veel met elkaar op, en zo is onze vriendschap begonnen. Hij heeft me meermaals uit de problemen gered, en zelfs een keer mijn leven gered. Zoiets vergeet je niet snel.’

‘Is Peter dan ook een biker, net als jij?’

‘Nee, zo eenvoudig ligt het niet. Toentertijd was hij wel een biker, maar nooit in hart en nieren, zoals ik dat ben. Hij had een ongeluk met zijn motor. Geen heel ernstig ongeluk, maar het was voor hem een keerpunt. Ik had het wel zien aankomen, maar toch kwam het als een verrassing. Van de een op de andere dag was hij weg.

Dat was wel typisch Peter, want als zijn besluit vast staat, doet hij geen halve dingen. Hij heeft nog even afscheid genomen, en is toen uit ons leven verdwenen. Niemand heeft hem dat ook kwalijk genomen, omdat de redenen erachter ook wel duidelijk waren. Maar het was natuurlijk wel ontzettend jammer om hem als vriend te verliezen.

En pas enkele dagen geleden nam hij plotseling contact met me op en nodigde me naar hier uit. En ik ben blij om te zien, dat hij op zich nog steeds de oude Peter is gebleven, alleen natuurlijk wel wat burgerlijker.’

‘Dus Peter kun je wel vertrouwen?’

‘Voor Peter steek ik mijn hand in het vuur. Zelfs na al die jaren! Ik ken geen eerlijkere man, dan Peter. En Lisa lijkt me echt uitstekend bij hem te passen. Ik zie weer zijn ogen fonkelen, en hij lijkt ook oprecht van haar te houden.’

‘Ze kennen elkaar nog maar pas.’

‘Dat maakt niets uit, Lonneke. Toen ik Tanja trof, wist ik ook meteen, dat ze mijn vrouw van mijn dromen was. We hadden allebei niet lang nodig om van elkaar te weten, dat we voor elkaar bestemd waren. En natuurlijk is mijn relatie met Tanja niet helemaal te vergelijken met die van Peter en Lisa, maar het gaat zich om het principe. Als je van elkaar weet, dat het goed voelt, dan is er geen probleem, dat je elkaar nog maar kort kent. Dat komt vanzelf wel. En dat zal ook wel met vallen en opstaan gebeuren. Maar Peter is niet iemand, die snel opgeeft en dat vermoeden heb ik ook niet van Lisa.’

‘Daar heb je wel gelijk in. Ik ken Peter natuurlijk niet zo goed, maar Lisa wel. Die geeft ook niet snel op. Sterker nog, wat betreft Peter heeft ze al sinds haar zestiende op hem gewacht, en nu is ze bijna tweeëntwintig!’

‘Dat is inderdaad een hele tijd. Ik heb er ook even met Leo en Mae over gepraat, en die waren ook wel positief over die twee.’

‘Ik hoop ook, dat het goed met hun zal gaan, Emile. Lisa verdient dat gewoon. Ik ben niet altijd de beste vriendin van haar geweest, maar ik mag haar wel, en ik gun haar dat geluk ook wel.’

‘Denk je, dat Lisa je ook dit gaat gunnen?’

‘Ze zal eerst nog proberen om me te beschermen, maar als ik haar duidelijk kan maken, waarom ik dit wil doen, zal ze me wel steunen. En die steun zal ik nodig hebben.’

Dan geeft ze Emile een zoen en moet dan lachen.

‘Waarom moet je lachen?’

‘Ach, gewoon! Ik stort me nu in een avontuur, waar ik het doel en richting nog niet van ken. En toch kan ik amper wachten, tot ik ermee kan beginnen.’

Emile grijnst. ‘Volgens mij zou jij een echte bike girl kunnen worden! Heb je al je motorrijbewijs?’

Lonneke schudt haar hoofd. ‘Nee, ik heb zelfs nog niet eens mijn autorijbewijs! Dat was me veel te duur om te halen, want thuis betalen ze het niet voor me.’

‘Dan is dat een van de eerste dingen, die je zou moeten gaan doen, als je besluit te gaan blijven, Lonneke. Dan ga ik je een prachtige motor bouwen.’

‘Zou je dat echt doen voor mij?’

‘Natuurlijk, je kent inmiddels de voorwaarden.’

Lonneke knikt. ‘Mag ik dan al meteen zo’n grote motor rijden?’

‘Nee, maar het duurt ook wel even, voordat ik die motor klaar heb. Ik moet dat tussendoor doen, en het eerste jaar mag je toch nog geen zware motoren rijden. Pas als je drieëntwintig bent mag je zwaardere motoren rijden. Maar er zijn ook leuke choppers met lichte motoren, waarmee je ook mee kunt rijden met zo’n beginnersrijbewijs.’

Lonneke ziet het al meteen helemaal voor zich. Alleen al de gedachte daaraan windt haar al op. Ze duwt Emile op zijn rug en zegt: ‘Als jij me die motor bouwt, dan neuk ik je echt helemaal plat!’

‘Hmm, als dat geen aanlokkelijk aanbod is, dan weet ik het ook niet meer!’