Jongens Hormonen - 61

Ja, ik weet het, dit verhaal verschijnt onder de rubriek "Homo" en toch wordt Rik af en toe benaderd door meisjes en geniet hij... Rik worstelt met zijn geaardheid. Hij is niet ge-out. Hij geniet, vooral als hij de onderdanige is. En zo gebeurt het dat binnen dit verhaal af en toe eens een hetero-scène verschijnt.


Begin oktober terug naar school. Van nu af aan steeds in korte broek – marineblauw uniformbroek, wit hemd en blauw jasje. De meisjes in kort rokje. Hmmm, die blote meisjesdijen en die blote jongensdijen.
Ik was de Australische manier van les volgen al gewoon. Ik speelde bij de voetbalploeg van de school, ging af en toe zwemmen in het nudistencentrum en… af en toe ook in de rivier. De temperatuur werd hoger en hoger, en klom al eens tot dertig graden. Dan waren daar aan de rivier ook meerdere jonge gasten, zelfs ook volwassenen om een duik te wagen of om gewoon te liggen zonnen. Er waren ook meisjes. We hielden er spelletjes, paard-en-ruiter, met een kleine gast op onze schouders, jongens of meisjes. Nee, nee, geen seks hoor daar aan de rivier. God, nee zeg. Enkel naakt zwemmen en stoeien. En ja, het gebeurde wel dat er een jongen met een erectie af te rekenen had. Leuk om te zien. En… mijn ogen zochten naar leuke puberpiemels. Mooi, die onschuldige kereltjes in al hun eenvoudige argeloosheid. God, waar was de tijd dat ik zelf zo oud - of was het zo jong ? - was ! Nee, ik dacht toen gewoon niet aan seks met anderen. Hoe was het weer allemaal begonnen ? Soms dacht ik daarover na.
Er was aan de rivier een jongen die mijn speciale aandacht trok. Bruin gebrand, prachtig atletisch lijf, grote piemel, leuke ballenzak. Ik schatte hem twintig. Hij was er altijd met zijn zus. Achttien of zoiets ? Op een namiddag lagen we, Ted en ik, na een flinke zwempartij te zonnen in het schaarse gras naast de rivier. Die kerel kwam er ook aan, kleedde zich uit, ging zwemmen en kwam zich dan neervlijen vlak bij ons. Mijn hart klopte wat sneller. Mens, zo’n lichaam. Plots richtte hij zich op, keek me aan.
- Jij bent Europeaan ?
- Ja… ja…
Whaw, hij sprak me aan.
- Belgian ?
- Yes.
Hij zweeg even.
- Mijn overgrootvader heeft gestreden aan de Somme en is gesneuveld bij Passendale.
- Oh.. jammer.
- Ken jij die streek ?
- Ieper en Passendale, ik woon daar niet zo ver van af.
- Stephen Brett was zijn naam. Zijn lichaam werd nooit terug gevonden. Zijn naam staat vermeld op de Menin Gate. Nee, niet de rugbyspeler….
Er ontspon zich een leuk gesprek tussen mijzelf en die Logan Brett. Zijn pa verzamelden alle mogelijke informatie over de slag bij Ieper.
- Misschien wil pa jou wel eens ontmoeten.
- O, dat zou leuk zijn.

Zaterdagochtend, ik trok naar het huis van Logan, zo heette die kerel, en zijn zus Suzy. Hij woonde op het einde van Rapid Creek Road, ten zuiden van de stad. Een flinke wandeling. Hartelijke ontvangst. De pa van Logan was een joviale kerel, bruin gebrand, lachend gezicht, grijs haar. De ma van Logan deed me denken aan een Vlaamsche boerin, of beter nog een Friese boerin, waarbij de benzinetank van je wagen goed gevuld moet zijn om er omheen te rijden. Michaël, de pa, toonde me zijn collectie boeken en foto’s en ook de eretekens die aan zijn opa postuum uitgereikt werden. Op de computer toonde ik mijn streek, de Westhoek. Michaël was opgetogen. Hij was lid van een vereniging van kleinkinderen dan oud-Anzac-strijders uit de Great War en af en toe kwamen ze voor een weekend samen waarbij ze gegevens uitwisselden over recente vondsten. Of ik twee weken later mee wilde gaan om over the Ypern Salient te vertellen. Natuurlijk wilde ik dat maar al te graag.

Die avond nog een lang skype-gesprek met pa. En de week daarop kwam er een groot pak aan vanuit de Westhoek, met Power Point-presentaties, met boeken en met tientallen kleine herdenkingsmedialles en ook enkele korte filmpjes. Allemaal over Wereldoorlog Een.

Vrijdagavond, tegen vijf uur kwamen Michaël en zijn echtgenote en zoon Logan mij ophalen. Met drie grote valiezen materiaal mee naar de luchthaven van Darwin. Met nog enkele andere mannen in een klein vliegtuigje voor een vlucht van ongeveer een uur. Aankomen in god-ik-weet-niet-meer welk stadje, niet groter dan mijn dorp in de Westhoek. Drie, vier straten, een prachtig groot hotel. Logan en ik deelden de kamer en daar was ik enorm blij mee.
Om acht uur een feestmaaltijd. In totaal zo’n honderd deelnemers aan het weekend, meestal wat oudere mannen en vrouwen, en ook een aantal jonge gasten. De voorzitter van de vereniging stelde mij voor als “the boy from the Ypern Salient” die hen zou vertellen over zijn streek, over het front, over de tientallen kerkhoven en over nog veel meer. Ik kreeg applaus en ik glunderde.
Lekker eten. Babbelen. Na de maaltijd in de bar iets drinken. Mensen die iets kwamen vragen over België, over de Westhoek. Tegen elf uur naar de kamer. Logan en ik. Uitkleden. Even verfrissen in de badkamer.
-Ik slaap naakt, zegde Logan.
- Ik ook.
Samen in het bed. We bleven naakt op het laken liggen. Mijn ogen moesten wel kijken naar die prachtige lul van Logan. Keken zijn ogen naar die van mij ? Nee, ik had geen erectie. Logan evenmin.
Wat praten. Mijn blote dij voelde de blote dij van Logan. Het gaf een weldoend gevoel.
- Jij bent een toffe kerel, begon ik het gesprek.
- Jij ook.
Logan keek me aan.
- Heb jij een meisje ?
- Nee… Nog niet. En jij ?
- Ha, nee zeg. Nog even wachten.
Hij lachte. Ik lachte mee. Hij keek me aan.
- Of misschien heb je een vriendje ?
Waar wilde Logan naartoe ?
- O.. nee, niet speciaal. Het zijn allemaal vrienden van mij. Ted en John en…
- En ik ook ? vroeg Logan lachend.
- O, ja, waarom niet. Je bent een toffe kerel.
Logan ging rechtop zitten. Bekeek me. Legde zijn hand op mijn buik. Het deed me iets.
- Jij bent ook een toffe kerel. Ja, echt. Ik vind je echt tof.
Zijn hand gleed over mijn buik, over mijn borst, terug naar mijn buik, zacht strelend tot tegen mijn schaamhaar. Ik voelde hoe die piemel van mij zijn kopje op richtte. Logan keek er naar.
- Vind je het leuk ?
- Ja… ja, echt.
De hand van Logan draaide rondjes omheen mijn buik, hoger, links, lager, rechts… rondjes over mijn buik, steeds lager en lager. Mijn piemel stond helemaal rechtop.
- Mag ik ?
Logan wachtte mijn antwoord niet af. Zijn hand voelde aan mijn penis. Zijn hand voelde aan de eikel van mijn penis.
- Boys die elkaar mogen, die belonen elkaar met het opperste wat er is….
Logan ging tussen mijn benen liggen. Zij lippen kusten me in de hals, op mijn borst, lager, op mijn navel, nog lager, raakten mijn keiharde zaadpaal. Logans ogen keken me aan, recht in mijn gezicht. Dan sloeg hij zijn hoofd neer en zijn lippen schoven over mijn penis. Ik kreunde. Ik duwde Logan van me af. Hij keek me aan. Vragend. Zijn penis stond stijf.
- Please, ga over me heen liggen.
We lagen soixante-neuf. Mijn tong smaakte zijn penis. Zijn tong smaakte mijn penis. Mijn ogen zagen zijn ballenzakje, zagen zijn anussterretje. We likten. We zogen. We spoten. We slikten.
We lagen naast elkaar. Naakt. Voldaan.

’s Ochtends samen in de douche. Elkaar wassen. Elkaar afdrogen. Ontbijt in buffetvorm tussen half acht en negen uur.
Om tien uur bijeenkomst in de grote zaal. Ik werd nogmaals voorgesteld als the flemish Boy from the Ypern Salient.
Ik toon de een Power-Pointpresentatie over de Ypern Salient. Waar haalde ik de gave om een uur lang te vertellen ? De mensen luisterden. Ze gaven af en toe wat commentaar. Ik toonde veel beelden die ze zeker nog nooit gezien hadden. Ik eindigde met een korte video van de inhuldiging van het Anzac-monument in Zonneke, een of twee jaar voordien. De aanwezigen waren enthousiast en ik kreeg een daverend applaus als bednaking.
Een korte break. Daarna vertelde een man over zijn zoektocht naar namen van gesneuvelden uit WOI aan de Somme.
Om half een middagmaal. Overvloedig ! Amaai zeg.
Na het middagmaal kwamen heel wat mensen mij vragen stellen over de streek waar ik woonde. Vanaf half drie kon iedereen in de grote zaal boeken en eretekens tentoonstellen en uitleg geven.

Om vijf uur gaf ik in een half uur het verhaal van John Mc Crae en zijn beroemde gedicht In Flanders Fields. En voor elk van de aanwezigen had ik een kopie van het handgeschreven gedicht. Dit werd enorm gewaardeerd.
Als slot van de dag toonde ik een video van de Last Post in aanwezigheid van de Austalische ambassadeur in België. Het was muisstil. Enkel de tonen van de zeven klaroenen galmden doorheen de zaal.
- Ben je daar echt al bij geweest ?
- Ja. Ja….
Na het luxueuse avondmaal – een echte souper waardig – zaten we te praten in de grote bar. Er zat een jonge gast bij ons, Nathan, afkomstig uit Townsville, dat was meer dan tweeduizend kilometer van Darwin verwijderd, aan de oostkust van Australië. Hij was er met zijn pa, een militair en verwoed verzamelaar van alles wat met WO1 te maken had. Ze waren met een klein vliegtuigje gekomen. Nu ja, in Australië kan je je beter per vliegtuig verplaatsen dan met de auto. Nathan was achttien jaar, een flink uit de kuiten gesproten kerel, sportief, dat zag je zo. Logan kende hem reeds van een vroegere ontmoeting. Het werd een leuk gesprek en op het einde van de avond kwam de pa van Nathan bij ons, en nodigde me uit om eens te gaan vertellen over de Ypern Salient voor de Anzac-veterans van Townsville.
- Ja, graag, maar dat is potdorie tweeduizend kilometer.
- No problem, er is een vliegveld en wij zorgen voor de verplaatsing. Je kan gerust voor enkele dagen komen en onze prachtige streek leren kennen.
Het leven in Australië zag er voor mij meer dan aantrekkelijk uit.

Het was een eind over elf uur als we naar de kamer gingen, Logan en ik. Whaw, ik helemaal alleen met die toffe kerel.
- Ik neem een douche voor ik ga slapen, zegde Logan.
- Mag ik ook ?
- Of course !
Samen kleren uit. Samen naakt naar de badkamer. Samen dicht tegen elkaar in de douchecabine. Het lauwe water over onze lichamen laten sproeien. Elkaars rug en borst inzepen met douchegel. Onze handen over elkaars lichaam laten draaien. Genieten. Onze handen lager laten schuiven.
We stonden dicht tegen elkaar gedrumd. Zij buik tegen mijn buik. Zijn handen over mijn rug. Mijn handen over zijn rug. Onze handen schoven naar beneden. Onze handen rustten op elkaars bolle billen. Onze handen trokken elkaars bolle billen uit elkaar. Vingers zochten zich een weg in bilspleten. Vingers voelden aan anusgatjes. Vingers kietelden anusoogjes. Lullen werden groter, stijver, richtten zich op, voelden elkaar.
We stonden daar, tegen elkaar gedrukt, elkaar opgeilend, genietend.
Logans lippen zochten mij hals. Mijn lippen zochten zijn hals. Onze hoofden plooiden zich wat naar beneden. Onze lippen zoenden elkaars kletsnatte borst.
Handen zochten tussen de buiken naar stijve spuitpalen. Handen omklemden elkaars spuitpaal. Vingers voelden aan ballenzakjes.
We hijgden. We genoten. We spoten.
Afspoelen. Afdrogen. Naar het bed. Naast elkaar liggen. Nagenieten.
- Gek dat die piemels weer slap geworden zijn, merkte ik op.
- Ja, hé.
- Spuit jij elke dag ?
- Nee… Bijna… Vier, vijf keren per week.
- Voel jij je homo ?
- Nee, gij, wat dacht je ? Gewoon de drift van het ogenblik zijn gang laten doen.
Logan gaf een eerlijk antwoord.
- En doe je dat nog soms met anderen ? vroeg ik.
- Dat gebeurt wel eens.
- Altijd met dezelfde ?
- Soms, als we een feestje houden.
- Met meisjes er bij ?
- Ja, natuurlijk.
- Whaw.
Ik dacht aan dit verjaardagsfeestje bij Patrick en Johan.
- En neuk je dan een meisje ?
- Dat kan gebeuren.
Even stilte.
- Dan spelen we spelletjes. Wie verliest moet iets uit doen.
- En als je niets meer aan hebt ? vroeg ik.
- Haha, dan moet je je laten betasten en zo.
- Tot je spuit ?
- Soms. Ja… tot je klaar komt.
- En met hoeveel ben je dan ?
- Zes, zeven jongens en meisjes.
- En is je zus daar ook bij ?
- Ja.
Even stilte.
- Dat moet leuk zijn.
- Dat is het.

We sliepen in.
Wakker rond zeven uur. Douchen. Nee, enkel douchen, niets meer ? Toch wel. We trokken elkaar af, dicht bij elkaar staand. We spoten ons zaad op elkaar. Heerlijk !
Uitgebreid ontbijten.
In de voormiddag verzamelden de mensen in kleinere groepjes en vertelden over hun vondsten. Nathan kwam op Logan en mij af.
- Zin in een sauna ?
- Hé, ja, waarom niet ?
Dus, wij gedrieën naar de sauna in de kelder van het hotel. We waren er alleen. Niemand anders. Kleren uit, samen onder de douchesproeiers. Wat had die Nathan een leuke piemel. Groot, slap midden een bos pikzwart schaamhaar. Waarom moest ik daar nu weer op letten ? Naar de saunacabine. Er was plaats voor een tiental personen. Wij waren enkel met zijn drieën. Plaats zat. Neerliggen op de handdoek. Genieten van de warmte, van de hitte. Zweten, eerst een klein beetje, dan heftiger. Rechtzitten. Het zweet droop van mijn gezicht.
- Een mens heeft veel soorten zweet, merkte Nathan op.
- Sperma is toch geen zweet, replikeerde Logan.
Hoe kwam die nu daarop, om over sperma te spreken.
- Natuurlijk niet. Het is echter heel, heel leuk.
Nathan schoof tot dicht bij mij. Logan deed hetzelfde aan de andere kant. Wat was de bedoeling daarvan ? Nathan legde een hand op mijn dij. Logan deed hetzelfde. Ik genoot er van. Zouden ze hier… ? Durfden ze ?
En ze durfden !
Nathan nam mij vast en zoende mij in de hals. Hij trok me omver, trok me op mijn rug en ging zo maar over me heen liggen, mij kussend en zoenend in de hals en op mijn borst.
- Je bent een toffe gast, zegde hij. Ik wil je vriend zijn.
Nathan drukte zijn naakte bezwete lichaam tegen mijn naakte bezwete lichaam. Een knie van hem drukte tegen mijn ballenzakje. Er golfde een siddering door me heen. Nathan merkte het. Hij ging rechtop zitten. Zijn ogen bekeken mijn stijf geworden penis. Nathan boog voorover. Nathans lippen schoven over mijn zaadpaal. Nathan pijpte me. O, hoe deed hij het ! Whaw, fantastisch. Ik genoot. Ik genoot. Ik spoot. Nathan slikte.
Nathans lul stond stokstijf. Logans lul stond stokstijf. Mijn lul was uitgezogen, slap. Logan ging op de grond liggen. Zomaar op de vloer van de saunacabine. Ik moest over Logan heen gaan liggen, mijn kont omhoog. Mijn lippen moesten Logans lul omsluiten.Ik schreeuwde heel even wanneer Nathans paal mijn anusspier doorboorde. Heel even maar. Gedempt. Ik zoog en smaakte het zuur van Logans lul. Ik voelde de zachte warmte van Nathans lul in mijn lichaam. Ik genoot. O, ja, ik genoot.
Ik slikte en ik voelde zaad in mij lopen.

We stonden gedrieën onder het ijskoude water. Onze lullen hingen slap, als kinderpiemeltjes bijna.
- Vond je het leuk ? vroeg Nathan .
Ik knikte.
- De tweede keer vandaag al, legde Logan uit.
Hij vertelde over onze douchegeheimen, die ochtend.
- Je bent een zaadlover ? vroeg Nathan.
- Problems with my hormones.
We lachten.
- Als je eens naar Townsville komt, dan ga ik je eens laten genieten tot je niet meer kan.
- Ja ?
- Ja.

Na een uitgebreid middagmaal was de weekendbijeenkomst gedaan. Afscheid nemen. Met het vliegtuigje naar Darwin. Thuis komen. Zoenen krijgen van dad en van mam en van Emily. Haar ogen glinsterden.
- Blij dat je terug bent.
Vertellen over mijn uitleg over mijn streek,over het front. Zwijgen over …

Naar bed. Moeilijk in slaap geraken. Denken aan Logan en aan Nathan. en aan Emily. Haar ogen spraken zo uitnodigend.
Toch inslapen.
Wakker worden.
Een hand op mijn hoofd.
Een hand op mijn hoofd ?
Een vinger op mijn mond.
- Sssttt….
Emily !
Wat kwam Emily bij mij doen ?
Ik knipperde met mijn ogen. In het halfdonker zag ik haar, Emily. Naakt. Volledig naakt ! Haar handen duwden het dekbed weg. Ze kwam naast mij liggen. Ze ging over me heen liggen. Haar lippen kusten me. Mijn hals, mijn nek, mijn borst.
Haar hand zocht mijn piemel. Mijn piemel groeide. Haar hand leidde mijn piemel tussen haar dijen. Haar hand leidde mijn stijve lul naar haar schaamspleet.
Ik weerde af.
- Why ?
- Ben je safe ?
- O, yes. Ik neem een anticonceptiepil. Elke dag.
- Echt ?
- Yes, sinds een maand.
- Mam weet er van ?
- Yes.
Ze nam opnieuw mijn penis in de hand. Leidde die opnieuw naar haar spleet. Mijn neukpaal schoof tussen haar schaamlippen.
We lagen op elkaar, in elkaar. Emily’s handen omklemden me. Ik lag verankerd in het jonge meisjeslichaam. Ergens diep in mij ontketende zich een oorlog. Mijn bloed klopte in mijn lichaam, heftiger en heftiger. We schudden. Emily en ik. We schudden, we trilden. Emily drukte zich nog dichter tegen mij. Ik spoot. Emily kreunde.
Emily verdween. Ik bleef hoogst gelukkig achter.
Hoe dikwijls had ik mijn sperma gespoten die dag ?

Twee dagen later kreeg ik een email van Nathan. Ja, ik mocht voor een hele week naar Townsville en ik mocht er spreken voor familieleden van de Anzac-strijders – dat had zijn pa geregeld – en ik mocht enkele dagen mee lessen volgen op zijn school – dat had hij geregeld. En je mag mee deelnemen aan jaarlijkse studentenoorlog. Drie uitroeptekens er achter. Nogal geheimzinnig.
Er was al een datum vooropgesteld : van dinsdag 6 tot woensdag 14 november.