Durf Te Komen - 3

3: Een Eerste Kennismaking.
-
Okay, dus ze wist het. Ik had haar gezegd dat ik haar leuk vond en daarom zo raar deed. Dat was moeilijk en tegelijkertijd fijn. Maar daarna veranderde eigenlijk niets. Olga hield haar woord, zou ik kunnen zeggen. Ze wilde het er niet over hebben. Niet over de telefoon. En ik durfde het ook niet meer op te brengen. Na die middag kwam de twijfels ook snel weer terug. Ik had even gedacht dat ze wilde afspreken omdat ze mij ook leuk vond. Maar het duurde zo lang. Ik was verliefd geworden en geloofde in iets wat er niet was. Olga zou nooit haar vriendin voor mij verlaten. Ze wilde vast alleen praten om te zeggen dat het goed was, maar het natuurlijk niet ging werken. Dat ze het leuk vond met me te praten en me te ‘helpen’ met m’n ‘gay-gedoe’, maar dat zou het dan ook zijn. Ik had even het idee dat ik uit de kast was gekomen. Maar op school ging alles ook gewoon weer door zoals voor die middag. Ik appte dan wel weer veel met Olga en Kim zag dat ook wel, maar ook Kim vroeg er niet echt meer naar. Ik had gedacht een nieuw begin te maken, maar zo voelde het niet meer.
-
Ik twijfelde ook of ik die afspraak door moest laten gaan. Het was nadat Kim me vroeg of ze nog mee moest en ik haar zei dat ik er van af wilde zien, dat ze plots weer tot leven kwam en me min of meer dwong ermee door te gaan. Ze snapte helemaal niets van mijn getwijfel. Want de laatste keer dat we het erover gehad hadden, kwam ik over alsof ik er veel zin in had. Ja, toen wel. Kim keek me bezorgd aan. Ik zag dat ze niet zo goed wist wat ze er mee moest.
,,Ik weet het gewoon niet.’’ kon ik dan weer zeggen. Ze zuchtten en omarmde. Ze drukte me tegen haar aan en ik sloot m’n ogen. Ik kon ergens wel janken. Ik was nerveus en ik maakte mezelf gek. Zo was ik niet en zo wilde ik ook niet zijn. Daar kon ik om janken. Maar ook om het feit hoe lief Kim weer voor me was. Ik rustte m’n kin op haar schouder en voelde kort haar warmte.
,,Ik ga toch mee.’’ zei ze me daarna bemoedigend. Ze leek me wakker te willen schudden. ,,Je hoeft echt niet bang te zijn. Weet je nog toen ik voor het eerst uit ging met een jongen?’’ vroeg ze me daarna.
,,Ja…’’ lachte ik meteen. We waren zestien en zo sullig. Hij was al twintig en had dus een oogje op Kim. Had hij even pech. Want Kim had mij toen meegevraagd als steun. Het was best een aardige jongen en op een gegeven moment vroeg ik of ik nog moest blijven. Want het leek wel goed te gaan. Maar Kim wilde niet dat ik wegging. Ik zat de hele date erbij… Best wel gênant. Maar nu leuk om op terug te kijken. En dat bedoelde ze daarmee te zeggen. Later zouden we hier met een glimlach op terug kunnen kijken.
-
Ik had me wat opgedirkt. Daar had Kim me mee geholpen. Dat deden we altijd als we uitgingen. En dan kregen we geen aandacht te kort. Ook nu we door de stad liepen voelde ik de ogen van de vele mannen. Maar ook zij hadden allemaal pech. Ergens was het ook wel vleiend. Ik wist nog steeds niet wat ik er van moest vinden. Kim genoot er overigens zichtbaar van. Ze wees ze ook aan als ze er eentje ook leuk vond. Het was gewoon gezellig en even vergat ik m’n zenuwen. Want we naderden het café en daar zou ze al moeten zitten. Goh, wat was ik nerveus. Ze zeggen wel eens dat uiterlijkheden er niet toe doen, maar door m’n eigen uiterlijk voelde ik me wel goed. Ik had iets wat op zelfvertrouwen leek. En als ik eerlijk ben speelde het uiterlijk ook een belangrijke rol in dit afspraakje. Olga intrigeerde me niet alleen door wie ze was, wat ze deed en wat ze zei, maar ook zeer door hoe ze eruit zag. Ik vond haar echt knap. Al had ik haar alleen nog maar op een foto gezien. Maar de eerste keer dat ik haar zag, toen ik en Kim nog aan de overkant stonden van de straat en we haar aan een tafeltje zagen zitten, en ik zag dat het echt de vrouw was waar ik al die tijd al mee had gesproken, greep haar uiterlijk me meteen weer aan. We hielden ons nog even schuil. Kim sprak me nog wat moed in. Maar we hadden geen idee wat er ging gebeuren. Voor zover we wisten zouden we gewoon wat praten. Maar we deden net alsof mijn toekomst hier vanaf zou hangen. Maar net voordat ik zou oversteken en Kim hier zou achterlaten nu ze zag het goed was, werd ze vergezeld door een ander.
,,Shit, dat is haar vriendin.’’ zei ik meteen. Ik zag het eerder dan Kim. Kim reageerde nu een stuk terughoudender.
,,Hadden jullie niet samen afgesproken?’’ vroeg ze me dan ook.
,,Ja, ik dacht van wel. Niet echt specifiek, misschien, maar ik ging er wel van uit.’’ kwam ik wat onzeker over.
,,Nou, wij zijn ook met z’n tweeën.’’ zei ze daarop stellig en ze pakte m’n hand en trok me de straat over. Nog voordat ik ook maar kon protesteren, vielen we het kleine cafétje in en trokken we de aandacht van de paar mensen daar, waaronder de twee meiden die ik al een beetje had leren kennen.
-
Even keek iedereen ons gek aan. Het was een hippe bedoeling hier. We kenden het. Hier gingen we in de avond ook wel eens uit. Dan waren de tafels weg en was er een dansvloer. Het was dan ook geen gaybar… of een lesbobar? Nee, ik was zelf met dit adres gekomen.
,,Hey Maddy, hierzo.’’ hoorde ik haar plots. Ze zat met de rug naar me toe, had zich omgedraaid en wuifde naar ons. Ze had me meteen herkend. Ik hield m’n adem in en zag de twee meiden zitten en glimlachend keken ze naar ons. Ik was best bang. Maar Kim had m’n hand nog vast en trok me weer mee. En ze liet die hand pas los toen we voor ze stonden en de twee naar onze handen keken. Kim leek te schrikken.
,,Hoi.’’ zei ik toen maar kort. Meer kwam er echt niet uit. Ik keek even naar Olga. Ze was echt heel mooi. Maar daarna keek ik vlug naar die ander. Rachel heette ze. Ik voelde me betrapt. Maar wist zij hiervan af? Was zij op de hoogte en was het de bedoeling dat zij er bij bleef.
,,Hey, ik ben Rachel.’’ zei ze juist toen ik naar haar bleef kijken in ongemak.
,,Hoi.’’ zei ik weer snel. Ze glimlachte er om. Ik voelde me zo idioot. Ik kwam echt over als een klein kind.
,,Nou, dan ga ik maar.’’ zei ze daarna en ze stond op. Rachel was een indrukwekkende vrouw. Eerder een meisje nog. Ik wist dat ze jonger was dan Olga. Olga was eigenlijk ook niet echt een vrouw. Niet oud, bedoel ik. Maar blijkbaar hadden ze hetzelfde idee als ons. Rachel was mee om te kijken of het wel echt was, en nu dat zo bleek te zijn, liet ze ons samen achter. Althans, Kim was er ook nog.
,,Dit is Kim, trouwens.’’ zei ik die Rachel nog snel. Ik wilde niet onbeleefd overkomen. De twee maakten heel kort kennis. Maar Kim durfde ook vrij weinig te zeggen. Olga keek vanaf haar stoeltje toe met een heugelijke glimlach en ze leek te genieten van ons ongemakkelijke optreden. We waren ook een stel dozen…
-
,,Ga zitten.’’ zei ze toen Rachel weg was. En ze bood mij en Kim een plekje tegenover haar aan. ,,Jij moet Kim zijn.’’ zei ze daarna voor de grap. Kim ging er nog serieus op in.
,,Ja, dat klopt.’’ Daardoor kon je merken dat ze het ook spannend vond. Ik zag ook dat ze onder de indruk was van Olga. Olga zag eruit als de meiden die we wilden zijn en waar we tegen op keken. En het kon zo maar zijn dat dat voor mij ook nog steeds de reden was waarom ik zo onder de indruk van haar was.
,,Dat zei ik toch net.’’ moest ik nog kortaf opmerken omdat ik me een klein beetje voor schut voelde gezet. Maar Olga wist het al. Kim was wel eens voorbij gekomen in de chatsessies. Zeker nadat ik haar het een en ander verteld had. En ze was immers m’n beste vriendin. Olga bedoelde er verder dan ook niets mee. ,,Ze gaat zo weg, hoor.’’ zei ik ook nog snel om niet de verkeerde indruk te maken. Dat was ook al zo onaardig en Kim keek me dan ook vermaand aan. Ik was gewoon gespannen.
,,Is goed hoor. Ze mag ook blijven.’’ zei Olga echter heel rustig. Wat een controle leek zij te hebben. En ik wilde ook wel dat Kim nog even bleef. En zo deed ze een kopje koffie mee. ,,Moesten jullie vandaag nog naar school, of waren jullie vrij?’’ begon ze toen het gesprek. Mondjesmaat antwoordden wij en steeds volgde er weer een nieuwe vraag die compleet neutraal was op ieder gebied. Olga probeerde gewoon een gesprek te voeren. En onderwijl probeerde ik mijn gevoelens uit te leggen. Aan mezelf.
-
Ik luisterde naar haar en naar Kim die wat makkelijker antwoordde. Soms moest ik zelf even antwoorden en moest ik m’n best doen te herinneren wat ze ook alweer had gevraagd. Maar ik keek continu naar deze Olga. Ik wist niet eens meer waarom ik hier was. Ze moest me ergens mee helpen, maar het leek er niet toe te doen. Ik wist ook niet meer wat. Ik dacht alleen maar aan wat ik zag. Ik was zo omver geblazen door haar. Gewoon door haar aanwezigheid. Het was ook net alsof we elkaar al heel goed kenden. En ze was echt heel knap. Echt heel knap. Ik kon me dat niet vaak genoeg beseffen. Ik voelde iets wat ik eigenlijk nog nooit echt gevoeld heb. Althans, niet zo intens. Het gevoel kwam me wel bekend voor. Elke keer als ik met haar chatte voelde ik het. Maar nu barstte het bijna uit m’n lijf. Wat was dit? Is dit verliefd zijn? Of waren dit de zenuwen. Elke keer keek ze zo lief naar me. Ze had mooie ogen. Bruingroen van kleur en heel lief. Een beetje sluw misschien. Maar zo kwam ze verder niet over. Het was dat ze die naam had, maar anders had ik het idee dat ik hier gewoon met een Nederlands meisje zat te praten. Een accent hoorde ik eigenlijk niet. Ik probeerde haar aan te kijken. Maar als ze terugkeek, keek ik toch iedere keer weer weg. En ik vond het al helemaal eng om verder te kijken dan alleen haar ogen en mond. Ze droeg een shirtje waar groot ‘’Guns ’n Roses’’ opstond. Het zei me niets. Ik las het. Of keek ik naar haar borsten? Nee, waarom zou ik dat doen. Ze had ze wel. Een stuk groter dan die van mij of Kim. Maar in borstenland zouden ik en Kim er ook niet snel toedoen. Echter zag ze ook dit. Ze betrapte me erop en keek niet veel later neer op haar T-shirt.
,,Ken je ze?’’ vroeg ze me dan droogjes. En ik wist dus niet meer of ik keek om het te lezen of omdat ik keek door de rondingen die me toch leken aan te trekken. Dit voelde allemaal zo verkeerd. Ik schudde overigens met m’n hoofd en keek haar snel weer aan en bood ook m’n excuses aan. Wellicht niet zozeer voor het niet kennen van wat er stond maar wel om het korte gestaar. Ik voelde me een dwaas. Olga drukte even verlegen haar lippen op elkaar en kamde vervolgens haar lange donkerblonde haren achter haar oor. Dat was pas helemaal verwarrend. En ik begon te denken dat wat ik voelde een beetje op opwinding begon te lijken.
-
Kim verbrak het moment door te zeggen dat ze ook niet wist wat er stond. Lekker boeien, dacht ik nog. Bleek een band te zijn en daar was ze fan van. Ook dat boeide me niet gelijk heel veel. En niet veel later vroeg Olga me nog of ik nog even samen met haar wilde praten. Op deze subtiele manier herinnerde ze Kim eraan dat ze eigenlijk niet gewenst was. Al bedoelde ze dat vast op de minst vervelende manier. Maar Olga had ook gelijk. We zouden inderdaad praten. Ik was echter in shock door haar vertoning. Zoals ze zich zo vriendelijk en volwassen opstelde, was compleet nieuw voor ons. Dit was geen tut. Ze stond echter met Kim op, waardoor ik de vele gaten zag in haar jeans die strak op haar slanke benen stonden, en ze bood aan mee te lopen naar de bus om vervolgens vanaf daar samen verder te gaan. Dat vond ik eng, maar ik ging wel akkoord. Zij betaalde ons drankje, wat ook lief was en Kim knikte me nog even aanmoedigend toe. En niet veel later waren we dan opeens samen. Ik had m’n handen voor m’n lichaam en ik merkte dat zij het nu ook wel anders wilde benaderen. Ik wist niet eens meer waarom ik hier was. Ze stelde voor naar het park te lopen. Ik vond alles best. En daar vonden we een bankje en zaten we aan het water. Het was hartstikke lekker weer en ik durf te wedden dat iedere jongen en ook iedere vrouw, lesbisch of niet, jaloers op me kon zijn. Maar ik voelde me steeds slechter worden. Ik wilde al snel weer terug naar huis. Nu ze zo naast me zat en we kennis hadden gemaakt, kwam het wel heel dichtbij. Maar ik kon het niet maken om nu zomaar weg te lopen.
-
,,Ahw, kijk die eendjes.’’ zei ze toen plots uit het niets. Omdat wij zo dicht bij het water zaten, was een moedereend met haar kroost komen kijken of er wat te halen viel. Ik vond het schattig. Ook hoe zij het bracht. Maar ik kreeg door dat Olga eigenlijk ook niets kon verzinnen om over te hebben. Ik gooide het dan ook maar gewoon eruit.
,,Ik ben niet gay.’’ zei ik haar terwijl ze nog naar die jonkies keek. Ze keek me daarna weer lief aan en glimlachte erom.
,,Dat mag ik hopen.’’ zei ze tot mijn verbazing.
,,Want?’’ vroeg ik haar echter wel wat aangedaan.
,,Vrouwen zijn lesbisch, niet gay. Dat is voor mannen.’’ kwam ze een beetje betuttelend over.
,,Ugh, dat is zo vies woord.’’ zei ik toen ook meteen maar.
,,Het is wat het is.’’ reageerde ze nuchter. Ik wilde haar niet kwetsen. Maar het klonk gewoon vies.
,,Sorry.’’ zei ik dan ook.
,,Al goed.’’ bleef ze rustig.
,,Maar jij bent wel… dat?’’ vroeg ik haar toen nog alsof ik het niet zeker wist. Ze lachte er dan ook om.
,,Dat weet je.’’ zei ze kort en ze keek me vervolgens lang aan met haar zachte ogen. Ik kreeg het er warm van. ,,Maar we zitten hier niet voor mij.’’ ging ze snel door. ,,En je mag best gay zeggen hoor, als je dat fijner vind. Ik doe niet zo moeilijk.’’ Alsof dat echt belangrijk was. Maar het was weer lief bedoeld van haar.
-
,,Ben jij… gay?’’ vroeg ze me daarna met een wat duidelijkere lach in haar stem.
,,Nee.’’ zei ik eerst nog. En dat tegen iemand die wel beter moest weten. Tegen iemand die wist dat ik haar zelfs leuk vond. Wie hield ik dan ook voor de gek. ,,Ik weet het niet. Ik denk het.’’ zei ik daarna maar snel en ontmoedigd. Alsof het allemaal zo ellendig was. En dat pikte ze niet.
,,Je moet niet denken dat ik minder ben dan andere mensen, hoor.’’ klonk ze plots een beetje fel. Ik schrok dan ook op.
,,Nee, zo bedoel ik het niet! Ik weet het gewoon niet. Als het zo is, dan is het zo. Maar ik weet het niet. En dat is vermoeiend.’’ zei ik haar snel. Niet veel later kwam die lach alweer terug op haar gezicht. Gelukkig maar.
,,Gelukkig maar.’’ zei ze alsof ze m’n gedachten kon lezen. ,,Het is ook lastig. Althans, in het begin.’’ Daarna zweeg ze even. Alsof ze aan iets terugdacht.
,,Ga je me gay maken?’’ vroeg ik haar en verbrak de stilte op een manier die niet had mogen gebeuren. Ze viel bijna van het bankje af van het lachen. Dit was een van die vooroordelen die ook op die site stonden waar ze voor schreef. En toch vroeg ik het nog. Want blijkbaar denken veel mensen dat lesbische vrouwen andere vrouwen gay willen maken. En dus dacht ik dat ook. Ook al werd het op die site ontkracht.
,,Ja, dat wil ik zo graag.’’ reageerde ze nog lachende. Ik voelde me een sul. ,,Relax even.’’ zei ze daarna. ,,Ik heb het idee dat ik met heel iemand anders praat nu.’’ wees ze me op m’n gedrag in tegenstelling tot hoe ik over de chat overkwam.
,,Sorry.’’ bood ik m’n excuses weer aan.
,,Nee, dat geeft toch niets. Maar het valt me wel op. Ik ben ook maar een mens. En jij ook. Dus laten we ons ook zo gedragen. En we hoeven het niet meteen over dit te hebben.’’ kwam ze nu mee aan.
-
En dus hadden we het er niet meer over. Zoals ik gewend was, stelde zij vooral de vragen en stuurde zij het gesprek de goeie richting in. Weg van dat ene onderwerp. En snel vergat ik het ook weer. De tijd vloog ook voorbij. We zaten daar maar. In de schaduw van een hoge boom op een aangename dag. En ik was in aangenaam gezelschap. Ik vond het jammer toen ze opstond en me zei dat ze er een einde aan wilde brijen. Maar ze stak haar hand uit, trok me niet veel later overeind en knuffelde me even kort. En stomverbaasd werd ik zo weer herinnerd aan die vele verwarrende gevoelens die ik voor deze vrouw had. En ik wist eigenlijk nog niets. Maar het was wel goed.
,,Moeten we snel weer doen.’’ zei ze nog. ,,Kan ik je ook wat over mij vertellen.’’ wees ze me er nog flauw op dat ik haar bijna niets gevraagd had. Maar dat was goed.
,,Graag.’’ zei ik ook een keer met gerustheid. Ik wilde ook zoveel meer over haar weten. Ze bood me aan thuis af te zetten, maar dat wilde ik liever niet. Ze begreep dat mijn ouder nog van niets wisten en vond dat ook niet erg. Wel zag ik haar wegrijden in een mooie auto die haar nog net iets perfecter maakte. Want dat was ze wel. Aan de ene kant had ik het gevoel alsof er haast niet gebeurd was vandaag, en aan de andere kant was ik zo’n korte tijd nog nooit zo ondersteboven geweest van iemand. En dan hadden we het nog nauwelijks over dat hele gedoe gehad. Maar ik snapte dat het niet zomaar in een middagje duidelijk zou worden. En ik snapte dat zij wilde laten zien dat ze me niet als iemand zag waar ze weer een verhaaltje over kon schrijven. En ik snapte ook dat ze belangrijk vond haar tijd te nemen om iemand te leren kennen. Waar ze de tijd vandaan haalde, wist ik niet. Want zoals ik en Kim leefden, leek het wel alsof we altijd maar tijd te kort kwamen. En dan hadden we nog niet eens dat drukke leven van Olga.
-