Aangenaam Verrast Door Robert - 4

Voor de deur thuis stapte ik uit en strompelde onwennig met de kruk naar binnen, Freek en Pieter hadden onze wagen horen aankomen en maakte de voordeur open.
Ik liep zo goed en kwaad als het ging naar de kamer, en liet me quasi op de bank neer vallen daar legde ik mijn voet op de salontafel neer.
Mijn ouders kwamen binnen en zagen dat, ma zei, ‘vanavond mag het, maar daarna niet meer hoor, we zetten er wel een bijzettafeltje neer voor je voet’.
Ik zei,’ma, wacht daar nog maar even mee, als ik zie hoe ik loop denk ik dat ik de eerste dagen boven zal blijven’.
Freek wilde een grapje maken en zei, ‘je bedoeld als je overhoop boven kunt komen’.
Met een glimlach zei ik, ‘ik kruip dadelijk wel bij jou op je rug, dan kan je me dragen’.
Hij zei, ‘ja hallo, ik ben geen pakezel’.
‘Robert moet me daarbij maar helpen’ zei hij lachend.
Robert die net achterom binnen was gekomen vroeg, ‘waar kan ik mee helpen?’
Freek vertelde wat er was gezegd, Robert zei gelijk, ‘al moet ik jou op mijn handen dragen, ik krijg jou wel boven Ron’.
Ze moesten alle lachen, zelf ik lachte, weliswaar als een boer met kiespijn, maar toch ik kon alweer lachen.
Pa vroeg wat er nu precies was gebeurt, ik vertelde het hem en ondertussen had moeder limonade voor ons gehaald.
Ik zei, ‘pa moet jij niet werken vanavond?’
‘Nee jongen’ zei hij, ‘ik heb opgebeld naar het werk en mijn baas zei dat dit nu even belangrijker was, laat je morgen wel even horen of je kunt komen werken’.
We kletste nog wat na, nadat we onze limonade uit hadden werd ik naar boven geholpen.
Freek en Robert waren bijna even groot, Robert was groot voor zijn leeftijd en Freek eerder klein.
Ze onder steunde mij links en rechts en zo kwam ik op mijn kamer terecht, Pieter had de kruk na gebracht.
Ze lieten mij op het bed zaken, en voorzichtig werd mijn been op bed gelegd.
Freek en Pieter gingen weer naar onderen, Robert keek op zijn horlogé, en zei, ‘ik ga even op bezoek bij Willem in het ziekenhuis, daarna kom ik direct terug’.
‘Doe hem de groeten van mij, en wens hem beterschap’ zei ik.
Robert zei, ‘zal ik doen, en ik vertel hem wat er is gebeurt met jou’.
Hij stak zijn hand op als groet en verliet de kamer, eindelijk was ik alleen. Ik trok mijn shirt en sportbroek uit, en ging weer op bed liggen.
Ik viel weer terug in mijn gedachten van vanmiddag, voor zo lang als het duurde.
Pikkerend lag ik op bed, ik hoorde niet eens dat de deur open ging en ma binnen kwam.
Ma vroeg of ik nog wat nodig had, maar ze kreeg geen antwoord van mij.
Opnieuw stelde ze de vraag, en zei, ‘Ron, heb jij nog wat nodig’.
‘Hé, wat zei U?’ vroeg ik afwezig.
‘Ron jongen wat is er met jou?’ vroeg ze ‘denk niet te veel aan het handballen, komt tijd komt raad’.
‘Ja ma, het is al goed, zou U het raam open kunnen zetten en een glas koude cola zou ik wel lusten’ zei ik met een glimlach.
Ze keek me aan en zei, ‘komt voor elkaar jongen, maar ik zie trouwens dat je al een echte man word.
Ik keek haar vragend aan en zei, ‘hoe bedoeld U dat?’
Ze lachte en keek naar mijn kruis, ik volgde haar blik en nu had ik pas in de gaten dat ik een lichte erectie had.
Geërgerd en geschrokken legde ik mijn hand er op en zei met een rood hoofd, ‘maaaaa, zo kan het wel weer’.
Stiekem in zich zelf lachend maakte ze het raam open en ging vervolgens een cola halen voor mij, even later kwam pa met een groot glas cola met ijsblokjes erin binnen.
Hij zei, ‘ik heb gehoord dat jij volwassen aan het worden bent, het wordt tijd dat we eens met elkaar gaan praten’.
Ik keek hem aan en zei, ‘kon ma, weer eens niet zwijgen, laat maar pa, ik weet misschien wel meer dan U’.
Lachend voegde ik er aan toe, ‘de jeugd leest veel en hoor ook veel op school, dus doe maar geen moeite, dadelijk gaat U nog vertellen over de bloemetjes en bijtjes’. Hij kreeg lichtelijk een rood hoofd en zei, ‘jongen als je nog vragen heb kom je maar naar mij toe, ik zal dan tijd voor je maken’.
Pa ging weer naar beneden, ik keek naar mijn piemel die ondertussen weer slap was geworden.
Ik verzonk weer in mijn gedachten, waarom werd mijn piemel stijf toen ik aan vanmiddag moest denken.
In gedachte, voelde ik weer de zachte huid van Robert zijn been tegen die van mij aankomen.
Wat was dat toch tijdens het zwemmen bij hun thuis hadden we echt veel lichamelijk contact, en dan was er niets aan de hand!
En nu bij het huiswerk maken kwam hij per ongeluk tegen mijn been aan, en ik kreeg een koude rilling over me heen.
Ja oké, ik keek de laatste tijd ook vaker naar de mijn klasgenootjes tijdens het douchen na het gymmen of schoolzwemmen, dat is toch normaal even verglijken of ik me ook juist en goed ontwikkel tijdens de pubertijd.
Bij het handballen werd het wat moeilijker, Robert en ik zijn de jongste in het team de andere zijn ruim twee jaar ouder dan wij.
Maar als ik eerlijk ben, keek ik de laatste tijd ook graag naar hun tijdens het douche.
Ik zal toch niet …. zijn?, nee kom nou, dat kan niet ik heb het net uit gemaakt met Hanneke na ander half jaar.
Nee, dat is onmogelijk, Ron, jongen gooi dat maar ver van je af, zei ik bij me zelf.
Ik nam net een slok cola toen Robert binnen kwam, En vroeg ik, ‘alles oké met Willem?’
‘Nee, zei hij als ik eerlijk ben zag hij er vanavond slecht uit, pa en ma zijn nog wat gebleven’.
Hij trok zich uit en zei, ‘ik ga nog even douchen, ben zo terug Ron’.
Robert liep de zolderkamer af en via de overloop ging hij bij Pieter de kamer op voor een handdoek.
Pieter werd wakker en zei half in slaap, ‘wat is er, is het nu al tijd, moet ik al opstaan?’
‘Nee Pieter, ik pak alleen een handdoek om te douche, sorry dat ik jou heb gestoord slaap maar lekker verder’ zei hij en aaide hem even door zijn haar.
Robert verliet de kamer van Pieter en ging douchen, na zich te hebben afgedroogd deed hij de handdoek in de wasmand en wilde terug naar boven gaan.
Op de overloop kwam hij mijn vader tegen en die vroeg natuurlijk hoe het met Willem ging, ‘niet best hoor, hij zag er slecht uit vanavond, ze weten nog steeds niet wat het is’ zei hij.
Pa pakte hem vast en drukte hem eens stevig en zei, ‘laten we het beste hopen jongen, let je trouwens wel op Ron zijn voet vannacht’ Robert knikte en liep naar onze kamer terug.
Hij ging boven op het laken naast me liggen, en vroeg, ‘doet het nog erg pijn Ron?’
Ik zei, ‘zolang ik stil lig valt het mee, eens kijken hoe het slapen dadelijk gaat’.
Robert nam een slok cola uit mijn glas, met een lach zei ik, ‘ja hoor, drink maar uit, anders moet ik er vannacht teveel uit om te plassen’.
We bleven bovenop het laken liggen omdat het zo warm was, ik draaide hem mijn rug toe.
Robert draaide zich zo om dat hij naar mijn rug keek, niet veel later waren we in dromenland.
Na enkele uren werd ik wakker door Robert, ik voelde namelijk hij zijn arm op mijn heup had gelegd, in zijn slaap vermoedde ik. Ik haalde die dan normaal weg, maar dit keer liet ik het zo ( ik vond het een fijn gevoel ).
En weer begon ik te pikkeren, “er ging van alles door mijn hoofd, zou ik dan toch …. zijn, of was het maar een puberteitsfase”.
Oké, ik vind Robert eigenlijk best wel knap, hij heeft ook een goed en open karakter en is altijd vrolijk.
Hij staat altijd klaar om iemand te helpen, hij had zelfs nog voor het slapen gaan gezegd als je naar de WC moet maak je me maar gerust wakker dan help ik jou wel.
En met deze gedachten viel ik weer in slaap, maar niet voor lang de cola deed zijn werk en ik moest nodig naar het toilet.
Met mijn hand pakte ik zijn hand vast die over mijn heup hing, ik schudde hem tot hij wakker werd.
‘Sorry, dat ik je wakker moet maken Robert maar ik moet nodig naar de WC’ zei ik.
Is goed Ron ik help jou wel even naar de badkamer toe, hij schrok er niet eens van waar zijn hand was.
Hij reageerde eigenlijk meer, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, hij stond op en hielp me overeind.
Ik legde mijn arm om zijn schouders, en gebruikte hem quasi als een kruk.
Steunende op hem hielp hij me naar de badkamer, ik genoot er stiekem van hoe mijn huid tegen die van Robert aankwam.
Hij liet me langzaam op de wc-pot zaken zodat ik mijn plasje zittend kon doen, nadat ik klaar was hielp hij me overeind en bracht hij me behoedzaam terug naar onze slaapkamer.
Het was ondertussen iets afgekoeld in de kamer, dus gingen we nu onder het laken liggen.
Ik nam mijn vaste slaaphouding aan met de rug naar Robert, hij nam ook zijn houding aan en weer legde hij zijn arm op mijn heup liggen.
Zijn vingers kwamen net niet aan mijn piemel maar ze waren er niet ver vandaan, volgens mij was hij aan het afwachten hoe ik zou reageerde.
Maar ik liet het zo als het was en reageerde dus helemaal niet, het voelde gewoon lekker aan.
Ik begon weer te pikkeren, wat was er eigenlijk met mij aan de hand, ik genoot gewoon van zijn arm op mijn heup.
Dat gevoel had ik nooit eerder gehad, zou ik het dan toch zijn, en op Robert vallen.
Ik kon het gewoon niet geloven, ik homo ( eindelijk was het er uit ), nee dat was onmogelijk.
Maar mijn jongeheer zei toch wat anders, hij kwam langzaam omhoog, zelfs zover dat ik bang was dat Robert het zou merken.
Stel je voor dat hij zo stijf werd dat hij tegen zijn vingers zou aankomen, wat moest ik dan voor smoes verzinnen.
Voor alle zekerheid draaide ik wat verder door, maar nu kwam zijn hand op mijn billen terecht.
Mijn stijve drukte in het matras, nu genoot ik ook nog van zijn hand op mijn billen, ik wist niet meer wat ik er van moest denken.
Ik hoopte dat hij sliep, zijn vingers begonnen te bewegen en hij wreef over mijn billen.
Het zweet brak bij me uit, en ik hield het bijna niet meer uit.
Gelukkig Robert hield zijn hand stil, zou hij dan toch al slapen en het onbewust hebben gedaan.
Ik kwam weer tot rust en viel opnieuw in slaap, de hand van Robert bleef echter wil op mijn billen liggen.
En raad eens waar ik van heb gedroomd? Juist ja, ik droomde van Robert zijn lichaam.
De volgende morgen kwam mijn moeder Robert wakker maken, ik werd natuurlijk ook wakker toen ik hoorde dat ma Robert wakker maakte.
Ze zei, ‘slaap jij maar door Ron, voorlopig is er geen school voor jou’.
‘Dat gaat niet ma, we hebben proefwerken deze week, ik blijf dan zitten en daar heb ik geen zin in’.
‘Het is niet anders jongen, daar kan je toch ook niets aan doen’, zei ze.
Robert zei, ‘als we nu eens een rolstoel lenen bij het groene kruis, ik duw hem dan wel naar de school en weer terug, op school helpen de vrienden hem wel verder’.
Ma zei, ‘dat is een goed idee, ik bel gelijk op naar het groene kruis en aansluitend de school’.
Ze ging naar onderen, en wij gingen ons gaan afdouchen.
Robert gooide het laken weg, meteen kreeg ik een rood hoofd en legde mijn hand op mijn pik.
Ik had last van een ochtenderectie, Robert zag dat en moest lachen.
Hij zei, ‘dit is jouw eerste keer geloof ik dat je dit overkomt, als ik jouw zo zie ten minste, maar daar hoef jij je niet voor te schamen hoor’.
Hij ging gelijk verder, ‘wen er maar vast aan dit gebeurt mij bijna iedere morgen, waarom denk je dat ik altijd pas na jou op sta?’
Ik zei, ‘het is me niet opgevallen, maar jij vindt het dus gewoon?’
‘Ja man, dit is echt normaal, de ene heeft het vroeger en de andere later’ zei hij.
Ik was gelukkig met deze woorden, Robert zei nog, ‘als je even wacht gaat het zo over hoor’.
Hij zei, ‘ik loop even naar beneden om een plastieken zak te halen voor jouw voet, zodat je verband niet nat wordt’.
Hij liep de kamer uit en ging naar beneden, ik keek naar mijn stijve piemel en was er toch wel trots op ( ook al kwam het nu ongelegen ).
Dit was dus inderdaad mijn eerste ochtenderectie, zou dat nu iedere ochtend zo zijn, dacht ik.
Als Robert het ook vaak heeft, hoef ik me er echt niet voor te schamen als hij het ziet.
Even later kwam Robert met een C1000 zak en een rol plakband terug de kamer binnen, hij zei, ‘ga even op de rand van het bed zitten, dan verzorg ik jouw voet’.
Hij ging voor het bed op de vloer zitten, en hij zei, ‘zie je nou, als je even wacht gaat het vanzelf weg en knikte met zijn hoofd naar mijn kruis’.
Ik kreeg weer een rood hoofd en zei, ‘je heb gelijk Robert, maar je denkt er toch niets bij hé?’
‘Ron wat heb je toch, je heb gisteren toch alleen jouw enkelband gescheurd en bent niet op jouw hoofd gevallen hoop ik’.
‘Robert’, zei ik, ‘ik weet niet hoe ik moet beginnen, maar ik vond het wel vreemd dat jij na mijn plasje vannacht, je hand weer over mijn heup lag’.
‘Niet dat ik het onaangenaam vond hoor, maar wel een beetje vreemd’ zei ik tegen hem.
‘Ron daar is nu geen tijd voor, we moeten douchen en ook nog ontbijten voor dat de school begint’ zei hij.
‘Je ma is al naar het groene kruis voor de rolstoel, ook heeft ze al met de school gebeld dat jij wat later komt en of je de proefwerken iets later konden maken’ zei hij.
Robert hielp me weer naar de badkamer, in de badkamer vroeg hij, ‘ken je zelf douchen of moet ik helpen’.
Ik zei, ‘als je het niet erg vind, ik kan wel een steunpaal gebruiken denk ik’.
Robert zei, ‘ik haal eerst even handdoeken voor ons’.
Samen gingen we onder de douche, Robert zeepte mijn rug in en hield me vast tijdens het afdouchen, ik zei ‘zal ik jou rug ook even inzepen, hij vond dit meteen goed’.
Ik genoot er werkelijk van hoe mijn hand gladjes over zijn rug gleed, na het douchen droogde hij mijn rug af de rest deed ik zelf.
Even later gingen we terug naar onze kamer, waar we ons aankleedde voor de school.
In de keuken maakte we ons enkele boterhammen en ook nog wat voor tussen de middag op school, ondertussen was ma terug met een rolstoel voor me.