Max En Jos - 4

Wij liepen samen naar de badkamer om ons nog even te douchen voor het slapen gaan, een van de kitten was ons gevolgd en via de wasmand op de wastafel gesprongen hij zat ons gade te slaan hoe wij onze tanden deden poetsen. De waterkraan stond open zodat wij onze bekers konden vullen en vervolgens onze monden konden spoelen, de kleine sloeg steeds met zijn pootje door de waterstraal en likte dan zijn pootje af.

“hè gekkie, is dat water in de keuken niet goed genoeg voor jou”? lachte ik.

Net op dat moment spuugt Jos het water uit zijn mond in de wasbak, de kleine schrok hier van en gleed voorover de wasbak in en kwam onder de straal terecht. Wonder boven wonder bleef hij rustig zitten en genoot van de koude douche, of het de gewoonste zaak was.

Jos en ik lagen in een deuk van het lachen. “Nou ja zeg, der moet er nog eens een komen en zeggen dat poezen niet van water houden” zegt Jos. Wij droogde ons af en toen we klaar waren pakte ik de kleine op en droogde hem ook af met mijn gebruikte handdoek, ze liet het zich wel bevallen en begon te spinnen.

Eenmaal in bed zei ik “ik denk dat ik weet welke van de jonge we zelf gaan houden samen met de moeder”.

“O ja, welke dan”? vraagt Jos me.

“Nou ik ga voor die kleine die graag een douche neemt, ook heb ik al een naam voor hem”!

“Echt Max en hoe gaat hij dan heten, toch niet waterrat hè”? lacht hij. “dat was inderdaad mijn bedoeling geweest, ben jij nu ook al helderziende ”?

“Ik ga er bijna aangeloven, was dat werkelijk de naam die hem wilde geven”?

“ja echt, maar als jij echt helderziend bent dan had jij vast iets aangedaan tijdens het koken”? “Hoezo was dat dan geen mooie verrassing hoe ik jou heb verrast, volgens mij heb jij er anders echt wel van genoten Max”?

“Dat klopt, maar als de jongens ja hadden gezegd dan waren zij ook getuigen geweest, hoe jij je lieverd graag verrast bij thuis komst, dus laten we afspreken dat als er iemand mee komt er eerst even een telefoontje word gepleegd”.

“Dat lijkt mij een goed idee Max ik zelf heb er geen probleem mee dat iemand mij in me blootje ziet, het is meer voor de andere personen” lacht hij hardop zodat Inn dat vast gehoord heeft.” “O ja, ik had ook bijna Inn meegenomen, maar ze had geen tijd anders had ze jou ook zo gezien”.

“Dat was ook geen punt geweest, weet je nog hoe ze ons verpleegt had toen we bieden de griep hadden en ze ons drie keer per dag moest omkleden I.V.M. het zweten wat we deden door de koorts? Toen heeft ze ons ook telkens naakt gezien”.

“Ja, je hebt gelijk ze is quasi een derde moeder geworden voor ons”.

Wij gingen in het bed liggen en gaven elkaar een nachtkus, net op dat moment dat wij ons willen omhelzen spring de waterrat op bed en nestelt zich tussen ons in. “Nu is het goed geweest, jullie hebben zelf een slaapplek” ik pak hem beet en breng hem naar zijn broertjes en zusjes en natuurlijk ook naar zijn mama.

Speels mopper ik met de moeder en zeg “kan je niet beter op je kleintjes letten” en meteen krijgt ze een aai over haar hoofdje.

Als ik terug ben bij ons bed ligt Jos al voor Pampus en snurk zachtjes voor zich heen, ik moet in me zelf lachen dat hij zo moe is. Enkel weet ik niet waarom hij zo moe is, de afwas hebben we samen gedaan ik heb de tafel gedekt dus waarom is hij zo moe? Het zal toch niet door het spelen komen dan zo ik juist moe moeten zijn wat hij allemaal met mij heeft gedaan denk ik bij mezelf.

Alleen al bij die gedachten kwam de kleine Max al weer overeind, maar ik liet hem met rust want zelf was ik ook aardig moe. Ik draai me op mijn zij en voel hoe er druk op ons bedlaken kwam. Juist ja de kleine was weer terug, ik liet hem maar liggen en dacht morgen gaan we het anders doen dit kan zo niet verder gaan. Het is nog erger dan een kleuter dacht ik in mezelf en moet lachen daarbij dacht ik meteen aan Josefien en Marieke die wilde ons graag helpen als het zover is.

Even mopper ik met de kleine en zeg “hou wel je pootjes en vooral je nagels onder bedwang” maar val dan ook al snel in slaap. De volgend ochtend werd ik wakker door Jos die met zijn telefoon lachend een foto maakte, eerst had ik niets door maar al snel voelde ik dat de waterrat boven op mijn hoofd was gaan liggen het leek niet of ik een klein bontmutsje op had.

“Dit ga je toch hopelijk niet plaatsen op Facebook, ik sta dan voor paal Jos”?

“Dat valt wel mee hoor, alleen je hoofd en kitten staat er op de rest blijft mooi bedekt” lacht hij.

Nadat we wat hebben gebekvecht over wel of niet plaatsen liepen we heerlijk in ons blootje naar de keuken, zoals iedere morgen bukte ik me en nam het waterbakje van de poezen op en vulde die met vers water. Bij me zelf denk ik wat een onzin, buiten drinken ze verdorie uit plasjes water na een regenbui of likken de terrasstoelen schoon en binnen vertikken ze het water te drinken van gisteren.

Jos begint ondertussen de ontbijt tafel klaar te maken en ik ga hem meteen helpen zodat we rustig kunnen ontbijten voor we naar de lessen gaan. “O ja Jos, vanavond gaan we uit eten, want ik ben dan wel eerder uit maar ik wil na de lessen nog even bij mijn vriend op de gemeente aangaan om het te proberen te regelen dat wij die bepaalde avond de straat afgezet kunnen krijgen”.

“Max dat is een goed plan, hopelijk gaat het je lukken dat zou te gek zijn voor Innes haar buurvrouw, wel zal het een probleem zijn om het geheim te houden voor haar het moet een verrassing voor haar blijven het liefst tot het laatste moment”. “laat dat maar aan mij over ik verzin wel wat, ik laat Inn met haar buurvrouw een weekend erop uit gaan met een smoesje”.

“Zo hebben wij alle tijd om een feesttent te plaatsen en er moet een grote BBQ komen die door vakmensen word bediend, zo hebben wij de handen vrij om Innes buurvrouw bezig te houden”.

“Heerlijk ik kijk er al naar uit, misschien kunnen we nog een volkszanger vragen voor een gratis optreden”?

“Hè, dat is een top idee van jou, ik ga vanavond na het eten meteen met Inn praten of zij weet waar haar buurvrouw helemaal weg van is”.

Samen lopen we naar de bushalte om naar de universiteit te gaan, in de bus treffen we enkele mede schoollieren en komen aan de praat over onze voornemens voor de doodzieke buurvrouw.

Een van hun kwam met het idee om foldertjes met uitnodigingen in de omgeving in de brievenbussen te doen om dit zeker met te maken al is het maar om die vrouw een pleziertje te doen .

“Top idee, hopelijk kunnen we dan ook vermelden welke mysteriegast zal optreden op de avond”.

Ondertussen waren we waar we moesten uitstappen en gezamenlijk liepen we naar de universiteit om aan de lessen te beginnen. Onze lessen verliepen voorspoedig en de tijd vloog voorbij, in de korte middag pauze zei ik tegen Jos “denk jij maar na over waar we gaan eten ik ben nu uit en ga naar de gemeente”. Met een afscheidszoen vertrok ik naar de gemeente, het was niet al te ver van de universiteit vandaan.

Op het stadhuis melde ik me netjes bij de receptie aan en vertelde ik wie ik was en of ik even de HR Verberne kon spreken, “welke bedoeld U de junior of senior”?

O ja, dat was ik vergeten dat zijn vader er ook werkte, dus zeg ik “junior alstublieft”. De receptioniste nam de telefoon en belde naar junior en zei nadat er werd opgenomen “ Hoi Wim, er is bezoek voor jou heb jij even tijd voor een vriend van jou namens Max”?

“Wat, is die oude rukker hier aan de balie”?

“Nee dan is het vast iemand anders, want ik kan niet echt zeggen dat hij oud is en of die rukt weet ik natuurlijk ook niet dat heb ik hem niet gevraagd” lacht ze.

“Zeg maar dat ik hem kom halen, dan vraag ik hem zelf wel of hij nog rukt” lacht hij.

Nog geen vijf minuten later geeft hij me een hand en slaat vriendschappelijk op mijn schouder, hij stelt me voor aan Yvonne en zegt “nu ken jij ook eindelijk mijn verloofde en hierbij ben jij en je vriend Jos ook uitgenodigd voor de bruilof, dat is toch goed het schat”?

“Natuurlijk , je weet jou vrienden zijn nu ook mijn vrienden, kom anders eens een avond samen met je vriend bij ons op bezoek dan kunnen we elkaar beter leren kennen”.

“Dat zullen we zeker doen, ik weet zeker dat Jos ook graag kennis wil maken met jullie maar nu moet ik Wim even dringend spreken”.

Hierop neemt Wim me mee naar de gesloten afdeling van het stadhuis ( klinkt net een bezoek aan een gevangenis ) we lopen zijn kantoortje in en Wim vraagt aan me koffie of thee?

“Doe mij maar een kopje koffie en neem zelf ook maar wat, de gemeente betaald toch hè” lach ik.

Even later komt hij terug met twee bekers koffie en gaat tegenover me zitten.

“vertel me eens waar ik je mee kan helpen”?

Ik doe hem alles haar fijn uit de doeken wat ik van plan ben om te gaan regelen voor de op sterven na dode buurvrouw van mijn eigen buurvrouw.

“Dat is geweldig man, zoiets moest vaker gebeuren, toevallig hadden we het er laatst nog over in een gemeente vergadering en iedereen was het er mee eens”.

“Maar het gaat je wel een smak geld kosten Max”.

“Daar zit ik niet zo over in Wim, ik wil de straat die middag en avond verkeersvrij maken de volgende dag word alles zo snel mogelijk opgeruimd om zo min mogelijk overlast te bezorgen”.

“Ik ga me er hard voor maken dat de straat van vrijdagmiddag 12uur tot maandagmiddag 12uur afgesloten is zodat jullie alles rustig kunnen organiseren en mogelijk krijg je zelfs een bijdragen voor het organiseren, het is de gemeente die wil dat zulke dingen vaker worden gedaan door de burgers of buurtbewegingen”.

Ik sta op en zeg “laat me zo snel mogelijk wat horen Wim, de tijd dringt hier echt”.

“Komt voor elkaar Max laat ik zo met je afspreken dat ik je persoonlijk morgenavond de uitslag kom brengen en wat de gemeente voor jullie zal doen”.

“Top man, ik wist dat ik op je kon rekenen, maar dat ik misschien ook nog een tegemoetkoming krijg daar had ik niet op gerekend”.

“Wacht maar eerst gewoon af hoe de gemeenteraad gaat beslissen, je weet maar nooit”.

“Dat doe ik zeker ik zal nog even wachten met de deur aan deur folders te maken want ik was van plan om een kleine bijdrage te vragen”.

“Daar zou ik maar zeker mee wachten, want de gemeente wil echt dat er meer komt uit de bevolking en zijn bereid om er geld in te stoppen zeker in zo’n projecten”.

“Wij zullen morgenavond thuis zijn en breng gerust Yvonne mee wij twee zullen jullie laten proeven wat wij in ons hebben op het gebied van koken, dus wel honger meebrengen jullie twee”.

Lachend nemen we afscheid van elkaar terwijl ik hem een hand geef zeg ik “nu weet je lekker nog niet of ik nog steeds ruk, maar ik kan je wel vertellen dat ik hulp krijg van Jos”.

“Ik zal het aan Yvonne doorgeven”?

“Wat geef je door dat jullie morgen honger moeten meenemen, of dat Jos me tegenwoordig helpt bij het rukken”?

“Beiden , beiden zal ik haar doorgeven, maar vertel eens hoe zit het met je broertje en zijn vriend zijn ze nog steeds samen”?

“Ja dat zijn ze zeker, ze gaan zelfs het boerenbedrijf over nemen als alles goed gaat, de boer heeft geen opvolgers en wil de jongens steunen waar het mogelijk is, eerst blijft hij de baas maar de jongens moeten ook wel initiatief nemen en samen overleggen of dat een goed plan is”.

“Dus als ik het goed begrijp blijf hij ze mentoren, tot ze er werkelijk rijp voor zijn om de hele toko over te nemen”?

“Juist dat is de opzet van mijn ex werkgever”.

“Hoezo ex, werk je dan niet meer voor hem in de vakanties”?

“Dacht het niet, maar we zijn nog wel altijd vrienden en ook de kinderen zijn gek op ons beiden en als de nood echt hoog is springen we herstel ik zeker bij, Jos houd niet zo van die boeren luchtjes” schater ik het uit.

We nemen afscheid en zo loop ik met een goed gevoel naar de bus om naar huis te gaan. Thuis sta ik onverwacht oog in oog met Dirk en Danny en zie Jos nergens in huis.

“Het eerste vraag ik waar is Jos en dan pas waar komen jullie opeens vandaan”.

“Hè flapdrol, jullie hebben ons zelf uitgenodigd voor dit weekend om te komen logeren was je dat vergeten”?

“Nee dat niet maar het is nog geen weekend en waar is Jos verdorie, is alles goed met hem”?

“Maak je maar geen zorgen hij is even naar de winkel om wat in huis te halen, want jullie wilde vanavond uit eten gaan maar dat zou volgens Jos de bruine niet rukken”.

“Is die nou helemaal van de pot gerukt, als ik zeg dat we uit eten gaan dan doen we dat ook of er nu twee of vier gaan eten ik betaal dat toch”?

“Jullie weten waar het drinken staat, ik ga me alvast douchen”.

Ik loop naar de slaapkamer en trek daar mijn kleren uit om vervolgens naar de douche te gaan, als ik over de gang loop komt net Danny aanlopen om naar de wc te gaan hij fluit door zijn tanden en zegt “nog net zo mooi als de vorige keer, Dirk kom eens kijken hoe je broer er uit ziet”.

Dirk komt niet, hij leunt achterover en kan me zo zien vanuit zijn zetel.

“Ben jij je nu al aan het opgeilen? wacht maar tot vanavond dan kom je niets te kort jochie daar zorg ik wel voor”.

Lachend loop ik door en ga me dan eindelijk douchen, tijdens het douchen komt Jos de badkamer binnen hij trekt meteen al zijn kleren uit en komt bij me onder de straal staan. Gelijk begint hij mijn rug te wassen, via mijn billen gaat hij tussen mijn benen door en grijpt speels in mijn zak en streelt hierbij ook mijn penis.

Langzaam begint hij mij af te trekken en geeft hij me lieve kusjes in mijn nek tussendoor fluistert hij geile woorden in mijn oor. Ik kon gewoon niet meer boos op hem zijn, wel nam ik me voor om er dadelijk wat van te zeggen. Hij kan niet zomaar de plannen omgooien ook al komt er voor mij onverwacht, of het ook voor hem onverwacht is weet ik natuurlijk niet.

Ik begin zacht te kreunen en al snel spuit ik mijn kwakje tegen de muur van de douche, ook voel ik Jos zijn pik tegen mijn rozetje drukken en langzaam naar binnen glijden. Hij begint mij op die manier heerlijk langzaam maar steeds dieper te neuken, wij beginnen nu samen te kreunen wie van ons nu het hards kreunt weet ik niet.

Na het douchen droogde wij ons af en liepen zo in ons nakie de woonkamer binnen, daar zaten Danny en Dirk ook beide in hun nakie op de bank op de klaar liggende handdoekjes op ons te wachten.

“Zo voelen jullie je hier een beetje thuis” lacht Jos.

“Als we zien hoe jullie erbij lopen, kunnen wij toch niet achter blijven zeker nu de woonregels niet blijken te zijn veranderd in onze afwezigheid” zegt Dirk.

“Nou dan mag jij wel eens voor de gastgever een biertje halen voordat we ons gaan omkleden voor het eten, hierop staat Dirk mopperend op en loop naar de koelkast in het voorbijgaan geef ik hem een tik op zijn billen”.

“Normaal bediend de gastgever zijn gasten en niet andersom” is het antwoord van Danny.

“Dat klopt, maar niet als jullie je hier thuis voelen want dan zijn jullie geen gasten meer”.

“Maar gaan we dan toch gewoon uit eten”? vraagt Jos.

“Ja dat heb ik toch gezegd vanmiddag in de korte pauze, trouwens jij mag nooit meer mijn plannen zomaar omgooien zonder overleg met mij zo vaak komen de jongens nu ook weer niet”.

“Sorry Max ik wist niet dat je boos zou worden, ik bedoelde het enkel maar goed”.

“Ik merk al dat ik je niet vaker uit mijn portemonnee moet laten betalen, trouwens je weet toch dat het meeste geld op de bank staat” zeg ik lachend tegen Jos.

“Het is dat ik je net al onder de douche heb genomen, anders had ik je nu hier waar iedereen bij is eens een flinke beurt gegeven” zegt Jos gespeeld boos.

“Hu, dat hebben we al gehoord dus nader uitleg is niet meer nodig, jullie waren niet echt zachtjes in de badkamer” zeggen Dirk en Danny bijna in koor.

“Waren we echt zo goed te horen”?

“Ja Max, zo goed dat wij beiden hier op de bank met een stijve hebben gezeten en bijna zijn komen helpen”.

“Misschien dat we jullie hulp vanavond wel nodig kunnen gebruiken, je weet maar nooit wat er nog staat te gebeuren vanavond”.

“Dus met andere woorden de jullie hebben nog steeds niet genoeg gehad”?

“Dat zeg ik toch net, je weet nooit wat er nog staat te gebeuren, we hebben namelijk allang niets meer samen gedaan, het word weer eens tijd dat Dirk Jos neemt en ik pak dan die Danny van jou Dirk”. “Lijkt dat jullie wat om zo de avond af te sluiten, maar eerst word er lekker gegeten”.

“Dat ligt eraan of Danny jou wel wil en of Jos ook zin in mij heeft” zegt Dirk met een glimlachje.

Er word nog wat over en weer gepraat vooral hoe het er bij de boer voorstaat of de verbouwing wat wil lukken en wanneer we eindelijk eens kunnen komen logeren want een beetje heimwee heb ik toch wel naar mijn oude werkgever en zijn familie. Dirk vertelde uitgebreid over de verbouwing en hoe het met de kinderen en natuurlijk de boer en zijn vrouw gaat.

Ik kijk op de klok en zeg “laten we ons maar gaan klaarmaken”.

Danny pakt meteen zijn piemel vast en begint te rukken “nee mafkees ik bedoel klaarmaken voor het eten”.

“Dan moet je wel wat duidelijker zijn, dit is toch ook klaarmaken”?

“Wacht daar maar mee tot vanavond dan zal ik je wel helpen, jij gaat er van lusten makkertje je zal om genade smeken vanavond maar je moet wel stil zijn en aan de buurvrouw denken”.

Nadat we voor het eten omgekleed waren liepen we gezamenlijk naar de bushalte en reden we naar het centrum, daar aangekomen overlegde we waar we naar toe zouden gaan. Werd het een Italiaans of chinees restaurant of toch liever een kebab zaak maar uiteindelijk werd het toch een nieuw geopend Thaise restaurant.

Het eten was echt voortreffelijk er was echt niets op aan te merken , tussen de gangen door vroegen we onze boeren in opleiding uit hoe het met hun studie ging en of het wel wil lukken.

“Wij zijn allebei te vrede en hebben niets te klagen, gelukkig hebben we veel aan de boer zijn kennis van het vak en hij helpt ons waar het kan op school halen we goede punten dus hoeven we ons geen zorgen te maken” zegt Dirk en Danny knikt heftig met zijn mond vol van ja.

Na het eten kregen we nog een saki of zoiets dergelijks het was in ieder geval een Thaise gewoonte, we voelde dat drankje in ieder geval goed door onze kelen lopen. “Jos merkt op dat het maar goed was dat we alle gestopt waren met roken, stel je voor dat we nu een sigaret zouden opsteken een explosie zou een feit zijn geweest”.

“Trouwens hoe is het met jullie beiden nog steeds niet roken”? Danny kijkt Dirk aan en legt meteen zijn vinger op zijn mond.

“Dit zegt genoeg wie van jullie is de zwakkeling, of zijn jullie dat beiden”?

“Nee bekent Dirk, ik rook helemaal niet meer maar Danny pakt er soms eentje aan als Geertje hem er een aanbied maar dat is echt zelden hoor”.

“Dus eigenlijk moet hij het eten betalen, of zie ik dat verkeerd”?

“De anderen van de weddenschap hebben hem uitstel gegeven tot hij echt zelf geld gaat verdienen wat van een studiebeurs leven is echt geen pretje, maar daar weten jullie alles van of niet dan”?

“Ja, daar heb je gelijk in het is echt geen vetpot om daar mee rond te moeten komen gelukkig hebben mijn grootouders me een aardige cent achtergelaten maar liever had ik natuurlijk dat ze er nog waren geweest ik mis ze nog dagelijks”.

“Wat doen we nog wat drinken hier in het centrum of gelijk maar naar huis gaan”? vraagt Jos.

“Het word al laat en jullie beide moeten morgen nog naar de les, wij hadden geluk dat de leraren morgen een bijscholing’ s dag hebben daarom konden we nu al komen” zegt Dirk.

“Daarbij jullie hadden nog iets in petto met ons arme jongentjes” lacht Danny

“maar goed dat je erover begint, wij hebben namelijk nog wat leuke speeltjes gekocht waar we jullie vanavond mee gaan verwennen niet waar Jos”?

“Dat is inderdaad zo, jullie gaan er vast van genieten dat weet ik zeker zowaar ik Jos heet” lacht hij een beetje gemeen.

Dirk kijkt Danny angstig aan en zegt “zullen we toch maar eerst iets drinken in de stad”?

“Daar is het nu te laat voor, we kunnen de bus nog net halen als we doorlopen ik heb er namelijk echt zin in om jullie onderhanden te nemen”.

“Anders ik wel valt Jos me bij, nu kunnen we het eens op andere uitproberen en niet steeds op ons zelf” en wederom lacht hij een beetje gemeen naar de jongens.

Beiden trekken wit weg en durven niets meer te zeggen tegen ons, de hele rit zijn ze stil en benieuwd wat er gaat komen. Thuis aangekomen gaan eerst de jaloezieën naar beneden daarna gaat het licht aan en krijgen de jongens opdracht om hun kleren uit te doen. Nog geen kwartier later staan ze naakt voor ons en kijken een beetje bang naar ons.

Ik zie het en stel ze hopelijk op hun gemak door te zeggen “als het jullie te gek word dan zeggen jullie het en we stoppen er meteen mee, een ding kan ik zeggen echt pijn gaat het niet doen”.

“Jullie weten toch dat wij wel van een beetje SM houden, maar het moet wel redelijk blijven dus als jullie het te ver vinden gaan een kik en we stoppen meteen het laatste wat wij willen is jullie echt pijn doen”.

Familie poes hadden we even op het balkon buiten gesloten en de jongens kregen opdracht op bed te gaan liggen en wel op hun rug.

Ze voldeden aan ons opdracht en ze werden vastgebonden aan hun enkels en polsen van elk een pols werd vastgemaakt aan een bedepoot en de andere polsen werden samen gebonden net als de enkels. Ze lagen nu quasi stereo gekruisigd op het bed, Jos liep naar de kast en haalde daar de speeltjes eruit het waren eerst de tepelklemmen die hij liet zien, de bescherming’ s kapjes zaten er nog op. Hij loopt naar ze toe en deed de klemmen op hun tepels, dit had echter geen of weinig gevolg dus hij haalt ze weer weg en ontdoet ze van de bescherming.

“Wacht zeg ik, ik zal ze matsen en de schroefjes op een mooie stand zetten zodat ze niet gelijk de volle mep krijgen”. Jos gaat ermee akkoord en helpt mij door de klemmen op Dirk zijn tepels te zetten deze vertrekt toch zijn gezicht hij kreunde erop los dit deed ik ook bij Danny maar die vertrok zijn gezicht niet en lachte allen maar naar mij.

“Oké, het kan ook anders en langzaam draai ik de schroeven zodat de klemmen harder in de tepel ging knijpen, nu vertrok het gezicht wel, nu komt het lekkerste en ik pakte de stiftjes in mijn hand.