Max En Jos - 15

“Geen zorgen Mam en Pap, als wij op vakantie gaan kunnen Claus en Remco op onze huisdieren passen”.
“Ho, ho wat bekokstoven jullie nu weer, wij op jullie huisdieren passen als jullie met Ma en Pa op vakantie gaan”. zegt Claus als hij en Remco als laatste uit de douche komen.
“En dan moeten we ook nog eens op Mama poes en waterrat letten en verzorgen, daar gaat onze vakantie Remco wij zij altijd de klos bij zoiets en ook nog eens zonder overleg te plegen met ons”.

“Maar dat geeft niets hoor wij doen het wel, zeker als we daarna van het zwembad en de sauna kunnen genieten bij Max en Jos thuis misschien kunnen we nog wat klasgenoten overhalen om te komen helpen” lacht Claus wrijft in zijn handen.
“Zeg jullie gaan er toch geen orgie van maken als wij weg zijn hé, denk eraan Inn houdt de boel in de gaten als wij weg zijn”.
“Nee Max dat was maar een grapje, ik denk dat niemand bij ons in de klas is die zijn zoals wij zijn” toch Rem?
“Och wat dat met die sauna aangaat weet ik het nog niet zo zeer, ik heb de jongens al vaker horen praten over hun sauna bezoek maar de meisjes wilde enkel gaan als het enkel voor de vrouwen is”.
“Ja nu je het zegt, de meiden wilde absoluut niet samen met de jongens naar de sauna zeker toen er verteld werd dat het natuurlijk een naakt gebeuren was” lachte ik naar Remco.
Max keek op zijn horloge en vond dat we ons langzamerhand klaar moesten maken om naar de feesttent te gaan want Inn en Inge konden elk moment thuis komen en Max en Jos wilden ze opvangen. Iedereen had er begrip voor want zij waren ten slotte alles geregeld voor het feest, natuurlijk met veel hulp van de vrijwilligers maar zij waren degene die op het idee kwamen en alles in gang hadden gezet. De straat was al afgezet door de gemeente er was al veel volk op de been toen ons gezelschap beneden aankwam, wat ik niet wist was dat Inn en Inge door de politie in het begin van de woonwijk werden opgevangen en onderbegeleiding van een aantal politieauto’s met blauwlicht aan naar de tent werden gebracht nee geen sirenes dat was weer iets te veel van het goede.
Inn en Inge waren onder de indruk en ze schrokken er zelfs van dat ze staande gehouden werden door de politie een van de agenten zei “zijn jullie de dames Inge en Inn”?
“Ja dat klopt, maar wat is er gaande agent”?
“Hoofdagent heet het maar dat is bij zaak, hij richtte zich naar de chauffeur en gaf het bevel om te volgen”.
“Maar wat is er aan de hand? niet zeuren gewoon volgen met auto U zult het wel merken, twee politiewagens reden voor de taxibus uit en daarachter reden nog eens twee politie wagen”.
De hoofdagent liet toch een paar seconden de sirene horen, ook al mocht het eigenlijk niet maar het was wel extra ruig. Jammer dat we hun gezichten niet konden zie toen ze de straat inreden, zij hielden het niet meer droog toen ze eindelijk uit mochten stappen bij de feesttent.
Jos en Max liepen op hun af en vroegen “hebben jullie een mooie week gehad, zoals jullie zien hebben wij de gemeente, wijkbewoners en vele vrijwilligers niet stil gezeten, vanavond is hier een groot BBQ festijn met optreden van Gordon en Geert en dat extra voor jou Inge”.
Beiden komen op ons afgelopen en grepen onze handen vast en Inge vroeg “is dat echt waar hebben jullie dat op touw gezet voor mij”?
“Ja maar Inn heeft er ook aan meegeholpen hoor zij zat in het complot, ze heeft je uitgevraagd naar jou wensen en wij hebben alle samen met de gemeente en iedereen hier in de buurt het zo goedmogelijk geprobeerd voor elkaar te krijgen”.
“Maar goed jullie hebben een half uur om jullie klaar te maken voor vanavond, o ja jullie hoeven geen foto of film apparatuur mee te nemen alles word vast gelegd op de gevoelige plaat en film, wij helpen natuurlijk jullie koffers naar boven te brengen en dan kan jou feest beginnen Inge”.
Claus en Remco waren de eerste die een tas of koffer in hun handen hadden, Jos en Ik namen de laatste koffers en brachten die naar hun appartement. De taxi werd door Kees betaald, de chauffeur schreef een bonnetje uit en kreeg daarna tien euro fooi van hem.
De taxichauffeur vroeg nog of dat ook op het bonnetje moest komen maar Kees wilde er niets van weten “deze 10€kwamen uit zijn eigenzak” lachte hij naar de chauffeur je weet dat je fooien niet op hoef te geven bij de belasting hé?
Weer terug bij de feesttent spaak ik Kees aan en vroeg “is het gelukt dat je broer en diens vrouw komen, maar vooral of de zoon, partner en kinderen er ook bij zijn”.
“Sorry ik weet niet of hij komt, maar mijn neef en zijn gezin zullen er zeker zijn” en wijst onopvallend naar twee mannen en twee bloedjes van kinderen.
Jos en Ik lopen er gelijk op af en stellen ons voor aan hun alle “ja wij zijn ook een stelletje en zijn van plan als het lukt om jij met je vader weer te verenen”.
“Nou ik wens jullie succes, ons is het nog niet gelukt, wij zelf hebben er niet zo’n probleem mee maar de kinderen van ons wel ze groeien op met een opa en oma terwijl ze er twee hebben”.
“Wij begrijpen wat je bedoeld, gelukkig hebben wij ouders die ons wel accepteren zoals we zijn bij ons zijn er nooit problemen geweest hé Remco”?
“Nee gelukkig niet, zelfs jou Opa en Oma hadden er geen probleem mee, mijn groot ouders zijn al lang geleden gestorven, maar ze zijden altijd hoofdzaak is dat jij gelukkig bent met wie of wat je thuis komt”.
“Bij ons ligt het enkel aan mijn vader, onze grootouders hebben er ook geen probleem mee Zijn ouders en mijn moeder dito puur en allen mijn vader wil er niets over horen, sorry dat ik het zeg maar hij is gewoon een idioot in mijn ogen”.
“Wij gaan in ieder geval voor jullie en jullie kinderen ons best doen, ik verwacht zelfs nog iemand die met haar zoon om een gesprek heeft gevraagd”.
Gelijk word ik op mijn schouder getikt door die mevrouw uit de bus “sorry maar komt het gelegen, dit is mijn jongen waar het om gaat hij wilde eerst niet maar na aandringen heeft hij toch toegestemd om te praten en vragen te gaan stellen”.
Ik keek die jonge gast even aan en vraag “wil jij liever met ons een onderonsje hebben waar je mama niet bij is”?
Hij Keek zijn moeder een beetje bang en verlegen aan maar knikte toch dat hij het liever zonder zijn moeder wilde praten.
“Ik begrijp je volkomen manneke, ik zou het ook liever zonder mijn ouders hebben gedaan maar helaas heeft mijn moeder mij en Jos op heterdaad betrapt niet dat het erg was, mijn moeder trok zich bescheiden terug en heeft ons later in de kamer en in bijzijn van mijn vader een gesprek begonnen bij een kopje thee”.
Maar weet je wat zegt Jos “laten we een afspraak maken, dan kom je gewoon een middag met ons kletsen over waar jij mee zit geniet gewoon van deze avond en morgen kom je naar ons toe en ik stopte hem een visitekaartje in de hand om twee uur ben je welkom”.
Hij keek ons beide blij aan en stopte het kaartje meteen in zijn portemonnee en opnieuw keek hij zijn moeder aan maar nu niet meer bang maar eerder blij en opgelucht.
“O Ja, voor ik het vergeet kijk niet raar op wij lopen meestal in ons blootje, maar je weet toch wel dat iemand die naakt is niet gemakkelijk kan liegen, dat heeft ooit een of andere hoofdman van een indianen stam verteld in een mooie western”.
Ja lacht hij “die heb ik ook gezien, het was echt een kei goeie film zelfs de generaal van de soldaten moest uit de kleren weet je nog Mam”?
“Dat weet ik niet meer zo goed jongen”.
“Jawel Mam, die heeft Pap nog opgenomen voordat hij dat dodelijk ongeluk kreeg, ik kijk die film nog geregeld Mam”.
“Och Lieverd ik kijk niet meer naar Pa zijn films die hij ooit eens heeft opgenomen, dan komt bij mij alles weer naar boven en scheurt hart opnieuw open”.
Hij staat op en geeft zijn moeder een vette knuffel en fluistert zacht in haar oor “sorry mam daar heb ik niet aan gedacht, het spijt me echt”.
“Het is wel goed, jij was toen nog tamelijk klein maar ik heb er meer last van dan jij, ga jij nu maar morgenmiddag naar Jos en Max en pas je maar gewoon aan dus doe hetzelfde als zij gewoon je kleren uit doen”.
“Wees gerust mevrouw er zal niets gebeuren, Claus en Remco zullen er vast nog zijn want die gaan in gedachten het huis behangen en beschilderen want die komen er binnenkort wonen” zegt Jos.
“Wij gaan aan de overkant wonen en als U zoon nog vragen heeft kan hij altijd aankloppen bij Max en mij maar ook bij Claus en Remco want die hebben wij ook wegwijs gemaakt” zegt Jos.
Verder verliep alles naar plan, het werd een prachtig feest en iedereen die het wilde kon met Gordon en Gerard op de foto in de tussen pauzes van hun optreden.
Inge en Inn kwamen bij ons aan tafel zitten, Kees stond netjes op en gaf hun een hand en vraagt “is alles naar wens verlopen”?
“Jazeker was Inge haar reactie, dat dit echt alles voor mij is gedaan ik kan het haast niet geloven, maar wat gebeurt er met al de prachtige bloemen en planten na de afsluiting van deze avond”?
“Nou de bloemist heeft ons een flinke korting gegeven omdat hij zijn naambordje erbij mocht zetten, daarna heeft hij om toestemming gevraagd aan ons om de bloemen en planten na afloop naar het grote K -kliniek te brengen waar hij die door leerlingen onder begeleiding natuurlijk te laten verzorgen zodat iedereen er wat aan heeft”.
“Waar is die goede man, ik wil hem persoonlijk bedanken voor zijn geste”.
Laat nu toevallig de bloemist langslopen Max hield hem tegen en zegt “hier is iemand die U wil spreken”.
“Goh wat een mooi geste begint Inge gelijk, dat is een pak van mijn hart ik was al bang dat ze vernietigd zouden worden na afloop”.
“Nee normaal gaan ze naar de plaatselijke ziekenhuizen, maar in U geval en wijle U man heb ik het verzoek aan de burgemeester gedaan om ze bij het K –kliniek te mogen plaatsen die was er gelijk voor te vinden”.
“Gelijk geeft ze de burgemeester een knuffel en bedankt hem voor alles”.
“Nee Inge, dat mag ik toch hopelijk zeggen? de eer gaat uit naar deze twee jongen mannen die hebben alles bekokstoofd samen met U buurvrouw Inn maar vergeet niet de buurtbewoners en vrijwilligers”.
In een pauze van Gordon en Gerard neemt ze de microfoon in haar hand en vraagt even om stil te zijn.
Toen iedereen stil was spraak ze de mensen toe “lieve mensen ik bedank iedereen die heeft geholpen om dit feest voor elkaar te krijgen, mijn wens is vervulling gegaan en als het zo ver is kan ik mijn ogen met een gerust hart sluiten en naar mijn man terug te gaan, ik ben jullie alle eeuwig dankbaar”.
“Kom, kom Inge nu niet meteen de moet opgeven, iedereen hier is blij om wat voor jou te kunnen beteken en zullen zeker jou verder steunen en vooral helpen ze hebben allemaal een visitekaartje of hun telefoonnummer in het gastenboek geschreven of gedaan, je kan op ieder moment bellen en om hulp te vragen ze zullen er voor je zijn” zei Max.
Er kwam een staand ovatie van de buurbewoners, nu hield ik het echt niet meer droog ik greep Jos vast en viel snikkend in zijn armen en opnieuw werd er volop geklapt dit maal voor ons beiden.
Langzamerhand vertrok iedereen, maar ze beloofde om morgenvroeg rond half tien hier te zijn om te helpen bij het opruimen. Kees, Ingrid, Inn, Inge, Jos en Ik namen nog een afzakkertje voordat wij ook huiswaarts gingen, een ieder was blij met het goede verloop van deze avond. Thuis waren de meeste al volop aan het slapen enkel Claus en Remco waren nog wakker en natuurlijk familie poes maar dat kon ook niet anders katten zijn nu eenmaal nacht dieren.
Claus vraagt meteen “ Max mogen we nu eindelijk ons biertje nemen”?
“Alleen als jullie voor Jos en Mij een glas rode wijn inschenken want ook wij zij kapot na deze avond”.
Remco en Claus waren al naakt en tijdens het naar de keuken lopen om ons wijntje te halen en hun biertje hadden wij ons ook reeds uitgetrokken , naakt vleide wij ons neer op de zitdoekjes die op de stoelen buiten lagen.
“Max wanneer gaan jullie verhuizen? wij willen zo snel mogelijk hier in trekken en we hebben nog maar drie weken vakantie”.
“Wij hebben nog vier weken Claus en morgen gaan we beginnen met het inpakken, letwel dat het nu al na twaalf uur is dus straks eerst uitslapen en daarna beginnen we” zeg Ik.
Wij genieten van de zwoele nacht hitte, heerlijk van ons wijntje en de jongens van hun biertje, Ik kijk Max aan en vraag dan “nog eentje dan maar dat is echt de laatste, ook voor jullie twee en niets zeggen tegen je ouders hé Claus”.
“Nee wat denk je, we zijn niet gek hoor” en gelijk vliegt hij bijna naar de koelkast om een tweede blikje bier te pakken.
“Hé vergeten jullie ons niet rakkers en denk eraan we krijgen morgenmiddag om twee uur bezoek van een knaap die twijfelt over zijn geaardheid”.
“Hé bah dan moeten we ons weer gekleed vertonen, daar hebben wij geen zin in met deze hitte”.
“Dat hoeft ook niet, hij weet dat wij voor de natuur gaan en meestal naakt lopen en hij heeft beloofd zich aan te zullen passen”.
“Nee echt, jullie kunnen ook iedereen om de vinger wikkelen, jullie zouden zelfs de Paus uit de kleren krijgen”.
“Nee bedankt zeg, een kerel van meer als tachtig jaar, daar hebben wij geen behoefte aan” lachte Jos.
“Hoe oud is die knaap eigenlijk”? wilde Claus weten.
“Ik weet niet meer wat zijn moeder heeft gezegd, maar ik schat hem een jaar of 14 misschien 15 maar dat krijgen we morgen wel te horen”.
Wij gingen braaf slapen er gebeurde niets omdat we allemaal doodop waren en het trouwens veel te benauwd was om te gaan rotzooien met elkaar enkel een flinke nachtzoen kon er van af. Remco en Jos gingen onder een dun laken liggen, Claus en Ik gingen gewoon er bovenop liggen .
Hoe het kwam weten we ook niet, maar Claus en Ik hadden eigenlijk nooit echt last van muggenbulten, misschien is ons bloed niet lekker genoeg lachten Ik altijd.
“Misschien zit er te weinig bloed in jou alcohol en ik bedoel het hoe ik het zeg, bij normale mensen is het juist anders om” hierop gaf ik Jos een flinke por in zijn zij.
Hij deed net of het echt pijn had gedaan en begon dan ook aanstellerig te kermen.
“Als het niet zo benauwd was geweest had ik je er een kusje op gegeven, maar nu ga ik slapen” en gaf Jos een knipoogje.
“Lekkere jongen ben jij zeg, eerst mishandel je mij en dan troost je mij nog niet eens”.
“Vreemd dat eerste zegt mijn vriend ook altijd dat ik een lekkere jongen ben, maar nu word er geslapen want morgenvroeg wil ik verhuisdozen gaan halen zodat we kunnen beginnen met het in pakken van onze spullen”.
Al snel was iedereen vertrokken naar dromenland en keerde de rust op het balkon, de volgende morgen werden we wakker van het gefluit van de vogels maar ook van de koffiegeur welke door Yvonne werd veroorzaakt vanuit de keuken.
Na het ochtendritueel gingen we kijken of we nog konden helpen, maar de vrijwilligers zeiden “wij zijn met genoeg mensen, jullie hebben gisteren al genoeg gedaan, het was echt een top avond geworden en ze bedankte ons voor alles”.
Wij Claus, Remco, Jos en Ik liepen naar mijn auto en gingen op zoek naar de winkel waar wij dachten dat ze daar die verhuisdozen verkochten maar ook verhuurde, Yvonne en Wim met de jongste kinderen ging opruimen omdat ze op tijd naar huis wilde gaan. In de winkel kregen we te horen dat we beter naar een verhuisbedrijf konden gaan, want zij deden niet in verhuisdozen er was een te groot pallet aan maten en soorten.
Wij op naar de verhuizer daar vroeg ik “of het klopte dat zij inderdaad verhuisdozen hadden voor de verkoop maar ook in de verhuur hadden”?
“Dat klopte inderdaad, maar de huurprijs lag bijna net zo hoog als de koopprijs”.
“Hoe kan dat nauw”? vraagt Jos.
“Kijk de huurprijs gaat per een week en iedere dag extra kost daarna ook extra geld, niemand weet hoelang ze de dozen in de huren nodig hebben en dat loopt meestal uit vandaar dat wij altijd aan raden om ze te kopen”.
In het magazijn vertelde een bediende “als jullie klaar zijn met de verhuizing ben je ze zo weer kwijt op marktplaats”.
“Dat klopt inderdaad, wij hebben ook al gekeken maar die waren allemaal te ver weg voor ons en we hadden ze snel nodig”.
“Wat is het gangbaarste maat, het gaat vooral om boeken, platen, dvd’s en cd’s het servies en zo kunnen we gewoon over brengen want het is naar de overkant van de straat waar we nu wonen”.
Hij liep naar een stelling met allerlei maten en soorten “hoeveel heeft U in gedachten”?
Ik keek naar Claus en vroeg “kijken jullie zelf of moet ik er meer kopen zodat jullie die kunnen lenen”.
“Nee laat maar Max, Pap kenende huurt hij een verhuisbedrijf in zo hebben we er geen omkijken naar die pakken alles in en ze zijn ook nog eens verzekerd”.
“Daar heeft die jonge man wel gelijk in, meestal is een week voor de verhuizing voldoende als er ten minste van te voren een goede afspraak is gemaakt”.
Ik zeg “doe dan maar een doos of vijfentwintig dat moet genoeg zijn en anders weten we jullie nu te vinden”.
Ik rekende af en de mannetjes laden ze ondertussen in mijn auto, Jos had de reservesleutels van mijn wagen meegenomen. Ik zou eigenlijk €62,50 moeten betalen maar hij maakte een speciale voor mij want ik moest uiteindelijk maar 50€betalen.
In de auto zei ik “kijk als we klaar zijn en we vragen net als de andere 1,75 per doos dan hebben we maar een verlies van 25 cent per doos”.
“Ja maar, die kosten toch 2,50 per stuk, dus jij maakt een rekenfoutje Max”.
“Klopt ze kosten stuk 2,50 maar de verkoper heeft een speciale prijs gemaakt en teven een kaartje van de zaak erbij gedaan voor het geval dat jullie iemand zoeken voor de verhuizing van jullie twee”.
Thuis werd er natuurlijk over na gekaart en Wim vraagt “wat denk je Max is dat een goede en gerenommeerde verhuizer”?
“Ik denk het wel, ze gaan zelf door heel Europa heen en jullie of eigenlijk de jongen hoeven niets zelf te doen en de dozen zijn gratis in bruikleen”.
Claus geeft zijn Pa het kaartje van het bedrijf en zegt “alstublieft Pa, kijk maar eens thuis op hun infosite, daar staan ook vast de prijzen bij”.
“Ja dat klopt, volgens mij maken ze een persoonlijke prijs voor nieuwe klanten, dat zag je wel met onze dozen” zegt Jos.
Wim zegt ik thuis wel even op de PC “wanneer moet ik jullie twee komen ophalen vraagt hij aan de jongens”? die nog een weekje bleven om hun plannen te maken welke behang of kleuren de kamers zouden krijgen.
“Als ze klaar zijn breng ik ze wel even, misschien heeft Jos dan ook zijn rijbewijs want hij moet woensdag op, theorie heeft hij al op zak”.
“Ik zal woensdag een kaarsje laten branden”zegt Yvonne.
“Geloof jij in die in mijn ogen onzin, sinds wij uit de kast zijn, zijn we ook meteen uit de kerk gestapt we zijn nu eenmaal homo en niet welkom als we er aan toegeven en er naar leven”.
“Is het zo erg in jullie plaats”?
“Nog erger maar ik laat me niet uit over die zaken en zeker niet wat die kapelaan met mij en andere jongens heeft uitgespookt tijdens de weekendjes weg en kampen die door hem zijn georganiseerd”.
“Oké zeg maar niets meer, ik weet voldoende en Wim kijkt naar hun tweeling en geeft mij gelijk een knipoogje”.
Bij de deur namen wij al afscheid, ze bedankte ons voor de gastvrijheid van ons en Yvonne zegt “als jullie de jongens naar huis brengen blijven jullie wel slapen zodat we bij goed weer heerlijk kunnen kletsen en BBQ avond ervan kunnen maken”.
Ze wilde gaan maar Wim zegt “José, Bern wel eerst kleren aandoen zo kunnen jullie echt niet mee naar beneden, de twee waren nog steeds volkomen naakt”.
“Kom trek maar gauw jullie zwembroekje aan, dat is wel genoeg” zegt Yvonne.
“Ik ook Mam, enkel het broekje van mijn bikini”?
“Ja dat moet wel, jou kleren zitten helemaal onder in de tassen en jij heb nog niet echt borstjes ook al komen ze eraan schat en aait haar even over haar rug”.
Zelf wrijft ze over haar borstjes en zegt trots “ja Mam voel maar eens ze komen er nu toch echt aan hoor”.
Nadat ze hun broekjes aan hadden liepen we gezamenlijk naar beneden, zelf waren we nog gekleed. Onder werd er hartelijk afscheid genomen van elkaar, de jongens kregen nog even de wacht aangezegd dat ze zich moesten gedragen en vooral luisteren naar Max en Jos.
Yvonne en Wim met hun kroost waren goed en wel weg of ons bezoek melde zich aan, de Moeder bracht haar zoon en vroeg “hoe laat moet ik hem komen halen”?
“Wat wil jij, blijf je eten we gaan frietjes bakken en Jos zijn speciale gehaktballen staan op het menu”.
Hij kijkt zijn moeder vragend aan en die knikte zo van dat moet je zelf weten van mij mag het.
Ze knuffelde hem even en zei nog “Johan je moet ze gewoon alles vragen wat je weten wil, hoor je me jongen”.
“Ja Mam, dat zal ik ook zeker doe”.
“Luister als je achteraf nog vragen hebt, wij worden bijna buren en Ik wijs naar ons nieuw huis dus als je later toch nog vragen hebt, je bent altijd welkom als we thuis zijn wip je gewoon op goed geluk aan bij ons”.
“Ik blijf graag eten bij jullie zegt hij” hij kijkt zijn Ma blij en gelukkig aan.
Wij namen afscheid van haar en gingen naar boven, zo gauw we binnen waren begonnen de twee jongens gelijk hun kleren uit te doen ook Jos en Ik volgde hun voorbeeld.
Johan keek en beetje vreemd, maar aarzelend volgde hij ons toch ook verlegen hield hij zijn hand voor zijn piemel.
“He Johan, je hoeft je niet te schamen als je een stijve krijgt hoor dat hadden wij ook man” zegt Remco.
Een zucht van opluchting ontsnapt zijn mond en opeens trekt hij zijn handen weg en hij staat inderdaad met een stijve te pronken.