Korfbal - 12

Het was donderdagavond, net na 20:00 uur. Het was een drukke dag en ik was pas laat klaar met werk en daar baalde ik van, want ik wist dondersgoed dat ik helemaal niets meer in de koelkast had en ik had echt geen zin om weer eens een pizza of zo te bestellen.
Dus ik was langs de supermarkt geweest: en een grote hoeveelheid vitaminen in een fruit- of groenteverpakking ingeslagen, waardoor ik hopelijk weer een weekje de illusie kon hebben dat ik gezond leefde.

Bij thuiskomst, zeulend met twee zware boodschappentassen, trof me de bedompte warmte in mijn huis en ik liet de voordeur open om alles door te laten tochten, terwijl ik eerst de boodschappen naar binnen sleepte en daarna op de juiste plaatsen verdeelde.
Toen ik daar bijna klaar mee was en aan het bedenken was wat ik zou moeten/willen eten, begon mijn mobiel fanatiek te trillen. Geïrriteerd pakte ik hem op, want ik wilde gaan eten en ik zag allemaal apps van Nico. De eerste was: “Ben je thuis?” gevolgd door “Let op: je hebt een bezoeker!”
Terwijl ik aan het lezen was, stuurde hij een still van de camera op mijn speelkamer van een vrouwspersoon, die in mijn kamer keek.
Ik was verbaasd, maar al snel overtuigd, dat ik een indringer in mijn huis had, terwijl ik zelf thuis was!

Ik ben totaal niet bang aangelegd, maar ik schrok hier wel van! Wat zou ze willen? Waarom was zij hier? Wat? Hoe?
Waarom!?!

Ik pakte een stevige spatel uit de keuken, deed alle deuren op slot en deed de sleutels in mijn zakken. Daarna liep ik naar boven, waarbij ik de krakende treden ontweek.
Ik zag haar snuffelen tussen de SM spullen. Het leek dat ze geen enkel idee had waarin ze aan het snuffelen was, want bij geen enkel attribuut bleef ze langer stilstaan. Ze leek op zoek te zijn naar iets anders.
Ik zag het een paar seconden aan en besloot haar te confronteren. Ze was bijna een kop kleiner dan mij en heel schriel gebouwd. Via een spiegel zag ik even haar gezicht. Dat kwam me vaag bekend voor, maar wat me vooral trof waren haar diepliggende ogen met intense wallen.

Ik wachtte tot ze vlakbij de deur was gekomen met haar onderzoek. Ik pakte haar met één hand in haar haren, duwde haar naar het kruis en met een inmiddels geroutineerde handeling maakte ik de riem om haar middel vast. Ze gaf amper weerstand en ik had haar polsen en onderbenen al snel aan het kruis vastgemaakt.
Ze reageerde echt traag.
Terwijl ze van de verbazing aan het bekomen was, bekeek ik mijn telefoon weer en zag verwonderde apps van Nico. Hij meldde dat hij 10 minuten geleden gealarmeerd werd dat er een plotselinge beweging in mijn speelkamer was en wilde graag weten of ik van de bezoeker afwist, of niet. Ik antwoordde dat hij Fred mijn kant op moest sturen en alles heel goed moest opnemen.

Ik wilde namelijk mijn indringer heel duidelijk maken, dat ik van dit soort geintjes niet gediend was!
Diezelfde indringer was inmiddels uitgekeken en keek mistroostig en met niet gefocuste ogen naar mij. Ik had felheid of vechtlust verwacht, maar dat bespeurde ik helemaal niet. Ik vond haar tasje en zonder haar een blik waardig te keuren of een woord te wisselen, kieperde ik het ondersteboven.
De gebruikelijke snuisterijen als lippenstift, tampons en zakdoekjes vielen op de grond. Het viel me gelijk op, dat deze lippenstift niet op haar mond gekalkt was: het was meer een reliek uit het verleden.
Ik keek verder en zag pillen van een bedenkelijk allooi. Ook zag ik een pakje Marlboro en een aansteker. Ik pakte een peuk, stak die tussen haar lippen, stak deze aan en ze nam automatisch een hijs. Ik liet de stinkende peuk in haar mond achter en ondertussen was ik blij dat ik al zeker 10 jaar geleden gestopt was met het innemen van nicotine.

Ze putte een beetje moed uit haar saffie en ik wachtte geduldig dat ze klaar was. Het laatste deel van de peuk werd haar erg heet aan haar lippen. In paniek keek ze om zich heen naar een oplossing, maar die zag ze niet, dus ze spuugde de peuk uit.
Die bleef, helaas voor haar, aan haar onderlip kleven en ze deed haar best om de gloeiende askegel niet tegen haar kin te krijgen. Dat lukte met veel moeite en de peuk viel tot haar opluchting omlaag.
Ze keek opgelucht, maar ik zag bijna gelijk al een enorme schrik verschijnen op haar gezicht. Ze begon te hijgen en te steunen en riep al snel: “Haal die peuk weg!”

Ik antwoordde lijzig: “Ik ben gewend dat er dingen aan mij gevraagd worden. Ik neem geen opdrachten aan”.
Ze keek panikerend naar me en zocht naar woorden. Seconden later vroeg ze gehaast en heel erg gestrest: “Wil je er voor zorgen dat die peuk mijn tieten niet verder verbrandt?”

Ik was verbaasd door haar volzin, maar wist wat me te doen stond. Ik pakte een schaar, knipte haar veels te grote slobberige T-shirt van hals tot onder doormidden en zag toen de gloeiende kegel in haar BH gevangen zitten.
Ik rukte haar BH naar boven en toen viel de peuk, via haar voet, op de grond, waar ik hem gelijk met mijn schoen vermorzelde, hopende dat er geen blijvende schroeivlekken op het laminaat zouden achterblijven.
Ze hijgde enorm en ik ging op een half metertje afstand voor haar staan en wachtte af tot haar ademhaling wat zou bedaren. Ondertussen bekeek ik haar kleine, slappe, hangende tietjes, die haar te grote BH niet opvulden.
Ik bekeek haar gezicht. De donkere, ingevallen ogen, magere wangen en onverzorgde slappe haren.
Ondertussen viel me in, dat ik haar hier in de buurt veel vaker over straat had zien lopen. Een local dus, maar niet iemand om ongestraft te laten gaan of te accepteren dat ze ongevraagd mijn huis binnengedrongen was.

We hadden nog maar amper woorden gewisseld. Gezien haar gezicht verwachtte ik, dat ze ‘gewoon’ Nederlands zou zijn, maar dat wilde ik eerst zeker weten. Ik pakte een rijzweepje, liet deze even swoesjen en leverde een voltreffer op haar minst bedekte tepel. Ze riep: “Au, lul!” en het was me meer dan duidelijk dat ze duidelijk Nederlands sprak.
“Jij bent mijn huis ingedrongen. Je bent een insluiper. Ik wil van jou weten wat je hier komt doen, voordat ik je aan de politie overlever. Ga je me dat vertellen?”

Ze schudde fanatiek van nee en keek hulpeloos. Ik drong aan en toen zei ze fanatiek: “Nee, alsjeblieft geen politie”
Cool: ik wis nu precies wat haar grootste angst was!

Ik vroeg: “Wil je me vertellen wat je hier komt doen?”
“Ik was nieuwsgierig”
“Waarnaar dan?”
“Al die mensen die in en uit lopen. Dat was vroeger nooit”
“Ja, en, dus?” zei ik licht vertwijfeld, terwijl ik bedacht dat het inmiddels bijna 21:00 uur was, dat ik nog wilde eten en dat er een stom kutwijf in mijn huis was die nieuwsgierig was…. Grrrrr!!!

Ze antwoordde niet en ik herhaalde mijn laatste vraag: “DUSSS!?”
Ze haalde een paar keer diep adem en zei toen zachtjes, schuldbewust: “Er komen de laatste tijd heel veel mensen bij jou. Ik dacht dat hier een plek was om te dealen en dat wilde ik zeker weten”.
Ik keek haar streng aan en vroeg: “Ben je op zoek naar een kick?”
Haar gezicht fleurde op en ze zei: “Ik verlang zo naar een snuif, maar iets anders is ook goed”.

Okay… Dat had ik weer… Ik had een drugsverslaafde overlopen die in mijn huis ingeslopen was… Ik zei: “Hoe had je dat dan willen betalen? Ik zag geen geld of zo in je tasje”.
Nu kreeg ze eindelijk wat kleur op haar wangen. Ze zei: “Meestal neuken ik de dealer dan even en als ik iets meer nodig heb, dan moet ik een nachtje blijven”.

Enerzijds had ik medelijden met deze vrouw, maar anderzijds haatte ik haar, omdat zij mijn privacy geschonden had. Daarbij bedacht ik, dat ze dit allemaal ondanks/juist door haar verslaving had gedaan.

Ik pakte een kruk, plantte deze voor, maar tegelijkertijd zijwaarts van de gevangen genomen vrouw, ging zitten en vroeg: “Wat gebruik je?”
Diepe zucht: “Alles wat ik kan krijgen”.
“Waarom gebruik je?”
“Ik wil vergeten. Mijn ouders, mijn exvriend, mijn huisgenote, mijn dode kat. Alles!”
“Dat kan ook anders. Dat kan ook doordat je fijne dingen meemaakt en daar van geniet”.
“Ik vertrouw niemand en wil met niemand genieten”

“Jammer, dan moet ik je aan de politie overleveren”
Haar ogen werden wijd en ze stamelde: “Nee, niet de politie… Kunnen we niet nog even praten?”

Inwendig lachte ik triomfantelijk, maar bloedserieus vroeg ik: “Waarover dan?”
Schuchter keek ze om zich heen en met veel moeite zei ze: “Het ziet er hier naar uit dat er hier best vaak genoten wordt. Of, misschien kan ik zo gestraft worden, dat ik zeker weet dat ik hier nooit meer terug kom?”
Deze slet bood zich ter plekke aan om haar schuld in pijn te voldoen!

Ik was blij dat de bel ging en ik liep naar beneden om de knip van de deur te doen. Het was Fred. Kort praatte ik hem bij, maakten we kort even een plannetje en samen gingen we naar boven, waar het sletje nog steeds bewegingsloos in de boeien stond.
Fred liep om haar heen, bevoelde haar overal en gaf commentaar alsof hij een slager was die een kadaver keurde. Hij kneep in haar tieten: “Sjeezus wat een slappe hap!” en tilde haar oogleden op: “Volgens mij heeft deze slet heel erg een lijntje nodig om haar ogen weer normaal te laten werken, maar een paar dagen slaap zou ook kunnen helpen!”
Daarna maakte hij zonder enig overleg haar spijkerbroek los, stroopte deze een stukje naar beneden en bekeek haar kutje. Ik zag een enorme bos met haren en Fred deed een geschrokken stap achteruit en zei: “Nee, sorry… Zo eentje ga ik echt niet kopen. Hier zit zoveel werk aan, dat is niet rendabel. Zelfs niet geschikt als slavin bij iemand in Engeland of zo”.

De vrouw aan het kruis had de hele tijd nog niets gezegd, maar tijdens het praten van Fred was ze steeds verder in elkaar gekrompen en begon ze te snikken.
Het snikken werd huilen en op dat moment stak ik mijn hand op en ik zei: “Geen idee wat er nou gebeurt, maar het lijkt er nu op, dat jij ineens een huilend slachtoffer ben geworden, maar jij bent mijn huis ingekomen zonder dat ik het wilde.
Hij daar”, ik wees naar Fred. “Hij daar, is op zoek naar slavinnen, maar zelfs daar ben je niet geschikt voor. Wat wil jij dan de komende tijd gaan doen?”

Haar krokodillentranen stopten en ze haalde diep adem en zei: “Ik weet het niet… Ik weet het echt niet, maar ik weet wel, dat ik niet aan alle ellende van vroeger of van nu denken, maar wat ik over een tijdje wil, dat weet ik niet”.

Ik zei: “Ik ga je stof tot nadenken geven. Wees heel stil, anders doe ik een doek voor je mond”.
Ze knikte en ik pakte een paar verschillende zwepen in mijn handen. Ik mepte haar op allerlei plaatsen van haar lijf met verschillende instrumenten.
Ze bleef stil en rustig staan.

Ik mikte ruim vijf minuten op haar tepels en slappe tietjes en ze gaf geen krimp. Bij het gebrek aan response pakte ik met beide handen haar tietvlees beet en begon dit hard te kneden en erin te knijpen.
Ik zag haar ogen wegtrekken, haar blik verflauwen en ze trok zichzelf terug. Het was mij duidelijk dat dit eerder op een trauma duidde, dan dat het lust was.
Dat was het moment dat ik haar wellicht kon helpen door haar een positieve kick te geven, waarbij ik haar, samen met Fred misschien wel op een rechter spoor zou kunnen helpen. Ik gebaarde dat Fred achter haar moest gaan staan en haar moest strelen. Dat deed hij graag en, licht gehinderd door het kruis, streelde hij het verlopen lijf.

Heel langzaam gaf ze zichzelf over aan zijn aanrakingen.

Heel langzaam nam ze het ritme van de strelingen over.
Heel langzaam nam het vertrouwen jegens de bewegende vingers toe.
Ze ontdooide.
Heel langzaam.

Haar ogen gingen langzaam dicht als reactie op de warmte die ze ervoer door de aanrakingen van Fred. Dat was het moment, dat ik bedacht hoe ik haar dagelijkse flow zou kunnen doorbreken; dat ik haar niet zou moeten straffen, maar dat ze zichzelf zou realiseren dat ze ook op andere manieren een kick en genot kon ervaren. Ik haalde wat attributen en toen ik alles geruisloos klaar had gelegd, wenkte ik dat Fred moest stoppen.
Ik zei: “Ik hoop werkelijk dat je fijn hebt genoten. Je gaat nu op een andere manier genieten. Gewoon genieten, zonder dat je iets hoeft te doen”.
De vrouw keek me wantrouwend aan en ik zei tegen Fred: “Lik dit ding even vochtig”.
Zonder enige aarzeling begon Fred de door mij gepresenteerde Lovense te bevochtigen. Ondertussen knipte ik met een scherpe schaar haar resterende kleding kapot, zodat ze naakt aan het kruis gebonden was.
Ze leek doodsbenauwd wat er zou komen, maar zo te zien niet bang voor pijn of zo. Deze vrouw had al zoveel meegemaakt dat ze schijnbaar niet eens meer bang kon worden… Ik pakte haar hoofd in mijn handen, legde het op mijn schouder en ik gebaarde aan Fred dat hij het apparaat in haar kutje moest steken.
Terwijl ik haar hoofd stevig vast had, duwde Fred met een snelle beweging het trilapparaatje in haar flamoes. Ik pakte de bijbehorende afstandsbediening en gaf deze aan Fred. Ik zei: “Langzaam opvoeren en blijven edgen”.
Fred knikte met een serieuze gezichtsuitdrukking en begon met zijn taak. Heel langzaam voerde hij de trilling en temperatuur bij de vrouw op en ik fluisterde dat ik eerst even wat ging eten, want mijn maag rammelde van de trek.

Ik ging naar beneden, las een heleboel appjes, want de opnames van onze indringster werden in de appgroep rechtstreeks gestreamd. Nico kennende bewaarde hij elke stream uit elke hoek, op zijn enorme hoeveelheid harddisks, zodat ik het ook wel een keer terug zou kunnen kijken.
Ik schrok wel een beetje van de haatdragende reacties in de groep en ik appte, dat Fred en ik bezig waren met het ontdekken van een straf die haar heel erg raakte, maar niet zou beschadigen, maar juist helpen.
De reacties verstomden en ik zag een paar beschroomde reacties. Dat was voldoende voor nu. Later konden we het daar nog wel eens over hebben.
Dan een reactie van Alicia: “Edge haar heel lang, zodat ze heel gevoelig is en laat haar daarna klaarkomen. Ondertussen moet je haar met de juiste toon de goede, maar ook de verkeerde dingen vertellen”.
“Eigen ervaring?” vroeg Leon met een smiley achter zijn boodschap.

Het bleef even stil, maar toen het antwoord van Alicia verscheen bleef iedereen helemaal stil. Ze meldde: “Ja, maar papa heeft het heel vaak moeten doen”.

Ik bedacht bij mezelf dat ik in een enorme slettenbende beland was… Er heerst zoveel seksualiteit bij alle mensen, maar er wordt zo weinig over gepraat, laat staan hoe weinig er tussen mensen gedeeld wordt… Zo’n enorm gemiste kans! Wij waren als groep niet alleen bezig met het vleselijke genot en ondertussen had iedereen een gigantische hoeveelheid ervaringen, waar anderen weer van zouden kunnen leren.

Mijn avond(bijna middernacht)eten was op en ik ging weer naar boven, naar Fred. Hij had het voor elkaar gekregen dat de vrouw slap in de boeien hing. Ze had nog maar weinig kracht zo te zien.
Ik ging achter het kruis staan, kneep zacht in haar tieten, kneep fors in haar tepels en ik merkte gelijk dat ze genoot. Samen met Fred wond ik haar zo erg op, dat ze elk moment over de orgastische drempel heen zou kunnen denderen.
We lieten haar nog drie keer naar een extreem geile ervaring toegroeien, zonder dat ze het af kon ronden. De frustratie was van haar gezicht af te lezen.

Met het trilapparaatje zachtjes actief, fluisterde ik met mijn prettigste stem: “Ik ken je naam niet, maar ik heb een zwak voor mensen die verslaafd zijn aan alcohol, tabak, drugs en zo. Ik wil hen helpen, want die middelen zorgen er voor dat je echte personaliteit weggestopt wordt. Dat je jezelf niet goed meer kan voelen.
Je dacht misschien hier drugs te vinden, maar dat is er niet in dit huis. Hier is alleen maar liefde voor elkaar. Dat klinkt heel zoet, maar dat is het niet altijd. Hier worden ook heftige pijnen geleden en daar ga ik je nu mee confronteren. Als straf voor het binnensluipen in mijn huis. Maar ook om je te laten voelen dat je leeft. Maar, eerst wil ik van je weten: gebruik je medicijnen of ben je nu onder invloed van drugs?”

Ze schudde haar hoofd en fluisterde: “Nee, geen van beide”. Ik knikte, pakte een bamboestokje en zwiepte er mee in de ruimte. Direct kromp ze in elkaar.
Hmmm… Ik had niet verwacht dat ze zo heftig zou reageren en vroeg: “Ben je vroeger veel geslagen?”
Ze keek me aftastend aan alsof ze me wilde polsen of ze me kon vertrouwen. Ze zei: “Niet alleen vroeger… Als ik niet op tijd voor ‘iets’ zorg, krijg ik een pak slaag met zo’n ding of nog erger met een zweep met ijzeren puntjes”.

Inwendig schrok ik en vroeg: “Wie doet dat?”
“Dat maakt niet uit, want ik wil dat niet vertellen. Laat me los, ik moet weg, want anders krijg ik sowieso een pak slaag omdat ik te laat thuis ben”.
“Waar is je thuis?”
“Hier even verderop!”
Dus daarom kwam ze mij bekend voor: ik had haar vast eerder op straat gezien. Ik deed nog één poging om haar informatie te ontfutselen en vroeg: “Hoeveel mensen slaan jou en sturen jou er op uit om ‘iets’ te scoren?”
Ze dacht even na en zei toen berustend: “Eentje. Alleen mijn huisgenote”. Dat laatste zei ze berustend; verslagen zelfs.

Die zag ik niet aankomen. Mijn raderen gingen snel ik zag dat Fred ook van slag was door dit verrassende antwoord. Hij stak zijn vinger op en wenkte me. We liepen weg en Fred vertelde dat hij het een goed idee vond om die huisgenote hierheen te halen en haar een afranseling te geven, zodat niet de vrouw aan het kruis gestraft zou worden, maar de ander.
Ik schudde mijn hoofd… Dit werd allemaal te complex en te tricky.
“Ja, maar… Wat dan?”

“Gewoon laten gaan en niets meer aan doen”, was mijn antwoord. Fred schudde fanatiek zijn hoofd en zei: “Dat kan je niet maken, want je hebt net gehoord dat ze een afranseling krijgt als ze te laat is en als ze niets meegenomen heeft. Ze is én laat én heeft niets bij zich”.

Ik wenkte Fred en we liepen naar de vrouw en ik vertelde haar wat ons dilemma was. Ze keek me dankbaar aan. Ze zei: “Ik vind het leuk dat jullie met me meedenken, maar of het zinnig is weet ik niet… Ze is nogal een harde tante. Grof in de mond en best sterke armen”.
Ik appte Jan en vertelde dat ik hem nodig had om een vrouw in toom te houden.
Hij maakte een schampere opmerking over het zwakke geslacht, maar zei dat hij binnen een half uur klaar was met werk en dat hij wel even langs zou komen om te assisteren.

Ik maakte de vrouw los van het kruis en stuurde Fred naar beneden om eten voor haar te regelen. Hij was snel terug met vier boterhammen, die razendsnel naar binnen gewerkt werden. Ik trok haar mee naar het toilet en ondanks dat ik naar haar bleef kijken, spoot ze al snel een straal met urine in de pot. Ze maakte zichzelf netjes schoon en dronk flink water uit de kraan. Ze genoot van deze opfrissing en zuchtend zei ze: “Nu kan ik nog wel een peuk gebruiken”.
Ik antwoordde: “Je hebt je laatste peuk al gerookt”.
Ze keek me onbegrepen aan en Fred verduidelijkte: “Je bent een paar uur geleden gestopt met roken en met het gebruiken van drugs”.
Stamelend zei ze: “dat kan niet”.
“Toch is het zo!”

Ze raakte in paniek, maar ze had geen keus. Fred ging voor haar staan en zei: “Jij gaat er voor zorgen dat je huisgenote hierheen komt. Dan gaan wij haar straffen en daarna ga jij met mij mee naar mijn huis. Daar zal ik jou opvangen en ik zal je helpen om door de komende moeilijke periode te komen. Ik vind je een prachtig mens, maar je hebt gewoon veel te veel slechteriken ontmoet. Daardoor ben je niet meer de vrouw die je eigenlijk zou moeten zijn”.
De tranen van de vrouw rolden via haar wangen over haar borsten en ze liet zich voorover in de armen van Fred vallen. Ze knuffelden en de vrouw begon enorm te snikken van alle doorstane emoties.
Na een tijdje nam het snikken af en toen we haar gezicht zagen, zag ze er ontzettend verlopen uit. Ze appte haar huisgenote met een verzonnen verhaal, zodat ze naar ons zou komen. Op dat moment kwam Jan er ook aan en hij deed zijn best om zijn imponerende spierbundels aan de naakte vrouw te laten zien.
We gingen naar boven. Fred en ik maakten de vrouw weer vast aan het kruis, maar nu zodanig, dat ze zichzelf los zou kunnen maken. Daarna maakte ik voor de sier met de zweep een paar felrode striemen op haar buik. Jan en Fred verstopten zich in de kamer naast de speelkamer en we wachtten op de komst van de huisgenote.
Dat duurde minder dan vijf minuten, want ondanks het nachtelijk uur was ze duidelijk nog hyperactief. Ze was duidelijk aan het wachten op hetgeen de andere vrouw mee terug zou brengen.
Gejaagd liep ze gelijk naar binnen toen ik de deur open deed en ze zei niet eens iets. Ik dus ook niet en ik wees haar gelijk richting de trap naar boven. Die roffelde ze op, alsof ze dat al heel vaak gedaan had en voordat ik boven was, stond ze briesend en met open mond naar de naakte, gegeselde vrouw te kijken.
Die paar seconden waren voor ons, de drie mannen, genoeg om haar beet te pakken en razendsnel, in plaats van de vrouw, aan het kruis te knopen.
Ze schold al snel iedereen met de grofste woorden uit en ik drukte met geweld een korte dildo in haar kokhalzende keel, die ik met een leren riem afbond. Daar had ze duidelijk moeite mee en het vocale geweld stopte per direct.
Haar ogen stopten echter niet: die schoten vuur en haar handen maakten constant klauwende bewegingen, terwijl haar voeten telkens schopbewegingen maakten.

Fred nam ondertussen de vrouw mee naar beneden en maakte een zwaaiende beweging naar ons. Hem kennende zou hij de vrouw de komende tijd prima verzorgen.
Daarna keek ik met lichte vertwijfeling naar Jan, maar hij verblikte of verblauwde niet van deze situatie. Hij maakte een gebaar met zijn hand dat hij de leiding wel nam.
Hij ging dicht voor onze gevangene staan en wachtte even tot hij haar volledige aandacht had. Hij zei heel kort en bondig: “Ik ga je vragen stellen. Je antwoordt met je hoofd. Als het antwoord te lang duurt, krijg je een klap tegen je wang”.
Geen reactie.
“Heb je me begrepen?”
Geen reactie. >FlatsDe vrouw keek verdwaasd en haar ogen werden heel groot.
“Heb je me begrepen?” Weer op dezelfde neutrale toon.
Geen reactie. >FlatsJan richtte zich naar mij en zei gekscherend: “Dit stukje duurt meestal even, maar ze gaan allemaal antwoorden. Altijd”.
Ik grinnikte ter bevestiging, maar ik was bang dat dit een harde kluif zou worden.

“Heb je me begrepen?”
De vrouw bleef volharden in haar zwijgen en na 12 klappen op haar door tranen natte wangen, had ze zulke rode konen, zoals ze waarschijnlijk nog nooit eerder had gehad. Jan zei tegen mij: “Wil je even wat zout halen? Een lepel is voldoende”.

Ik was snel terug met een half pak met zout. Jan wreef zijn handen met het zout in en legde aan mij uit, terwijl onze gevangene hem goed kon horen: “Als je een klap met zout er op geeft, dan geeft dat een pijnlijke striem die wekenlang zichtbaar is en vooral vrouwen vinden dat heel lelijk om op haar gezicht te hebben”.

“Heb je me begrepen?”
Een heel voorzichtig knikje was het resultaat.
“Mooi. Woont die andere vrouw bij jou in huis?”
Langzaam wiebelde ze met haar hoofd. Ik vroeg: “Of woon je bij haar in huis?”
Ze knikte. Jan en ik wisselden een blik uit. We hadden een profiteur te pakken!
Jan dacht even na en zei: “Als ik je mond leeg maak, blijf je dan stil?” Ondertussen speelde hij met zijn vingers met zout. Ze keek daar angstig naar en knikte, terwijl ze verslagen naar de kin van Jan keek. Ik maakte de riem los die de dildo vasthield en ze begon heftig te slikken, want dat had ze al die tijd niet kunnen doen zonder te kokhalzen.

Jan hield zijn hand paraat om haar de mond te snoeren, maar dat hoefde niet. De vrouw leek een stuk meer bij haar positieven gekomen te zijn.
Jan vroeg: “Heb je vanavond alcohol op?”
Ze knikte. Jan vroeg: “Hoeveel?”
“Een fles wijn”.
“Heb je geblowd?”
“Nee”.
“Heb je iets anders gebruikt?”
“Maar één lijntje, want dat kutwijf was weer veel te laat met een nieuwe. Nu heb ik niks meer!”

Jan pauzeerde even en vroeg: “Wat is jullie relatie?”
Ze begon met haar neusvleugels te klapperen en haar adem snoof ze door haar neus hard naar buiten. Ze haalde adem, zodat ze hard kon praten, maar Jan stak zijn hand op en beduidde met de andere hand dat ze zachtjes moest zijn.
Ze bond een beetje in en zei: “Dat kutwijf kan helemaal niks alleen, daarom ben ik bij haar ingetrokken, om er voor te zorgen dat ze op tijd opstaat en geld binnenbrengt. Anders ligt ze gewoon de hele dag in haar nest te rotten. Ik zorg er voor dat ze nog op straat komt!”
“Wat doet ze dan op straat?”
“Weet ik veel, dat moet ze maar uitzoeken, zolang ze maar met genoeg thuis komt dat ik mijn lijntjes kan pakken. Als ze het goed doet, is er nog wel eens wat over, zodat zij ook nog wat kan pakken”.
“Heeft ze werk?”
“Tuurlijk niet: daar is ze veels te lui voor! Ze doet echt helemaal niks als ik haar niet elke dag naar buiten timmer!”
“Timmer?”
“Ja! Met een mattenklopper of een plankje of net wat er in de buurt is”.

Jan liet dit even indalen en zei: “Hebben jullie ook seks met elkaar?”
“Bij elk lijntje wat ik neem moet ze mij klaar likken. Daar wordt ze steeds beter in, maar ze haat het steeds meer en meer”.
“Hoezo dan?”
“Nou, omdat ik haar bek vaak vol pis, mijn kut niet meer was of scheer en ook mijn kont veeg ik alleen maar af als ik daar zin in heb”.

“Dus je dwingt haar om jou klaar te maken?”
“Nou en? Ik mag toch wel wat terug krijgen voor alles wat ik voor haar doe?”
“Wat doe je dan allemaal?”
“Ik hou haar in beweging en dat kost echt vreselijk veel moeite!”
“En verder?”
“Voor iets anders heb ik echt geen tijd hoor!”
“Hoe heet je?”
“Quincy!”, antwoordde ze fel.
“Hmm…”, reageerde ik. “De achternaam van je bekende naamgenoot betekent betrouwbaar, maar dat heb ik bij jou nog niet ontdekt!”

Jan deed een stapje achteruit, keek bedenkelijk en zei tegen mij: “Ik denk dat we deze trien maar eens aan moeten geven. Ze houdt iemand emotioneel gevangen en mishandelt haar ook. Het zou maar zo kunnen zijn dat ze geen huur betaalt en zonder toestemming van haar huisgenote in het pand verblijft”.
Ik knikte en de vrouw begon te rukken aan haar boeien en wilde gaan schreeuwen. Jan had ondertussen al een hand zout gepakt en wreef die lichtjes over de huid van haar wangen. De minieme krasjes in de huid begonnen te prikken en de vrouw keek ineens heel angstig.

Ik zei: “Ik zie ook geen andere optie, dan haar aan te geven, want ze is gewoon crimineel bezig en een gevaar voor anderen! Daarnaast is ze ook nog eens verslaafd en zet ze anderen aan om te stelen, te hoereren en op allerlei andere manieren aan coke te komen”.
“Exact!”, zei Jan en hij viste zijn GSM uit zijn broekzak.

Quincy hapte naar adem, zoekend naar een oplossing, maar de hooghartige blik was in ieder geval verdwenen. Jan tikte op zijn telefoon, deed een paar stappen weg en begon te praten tegen de telefoon. Rustig en duidelijk gaf hij zijn naam en adres en zo, maar voordat hij verder kon gaan, brak Quincy in op het gesprek en zei: “Leg alsjeblieft de telefoon weg. We kunnen hier samen wel uitkomen denk ik”.
Jan keek haar lang aan, mompelde een excuus in zijn telefoon en verbrak de verbinding. Ik zag in een flits dat hij helemaal niet gebeld had, maar dat hij een toneelstukje had gedaan.
Hij ging dreigend voor de vrouw staan, keek dwars door haar ogen in haar te weinig gevulde achterhoofd en zei zo dreigend, dat zelfs ik er kippenvel van kreeg: “Dat moet dan een heel goed verhaal zijn wijfie, want ik heb geen zin om twee keer met de wouten aan de telefoon te zitten”.

Quincy haalde diep adem.
En nog een keer.
Er kwam niets uit haar strot wat enigszins op woorden leek. Jan hief zijn hand op en roste met geweld een keer op elke wang.
“Stomme slet!” siste hij naar haar en hij pakte zijn telefoon en begon nu echt te bellen.

“Nee, nee, nee!”, riep onze gevangene gehaast. “Willen jullie mij straffen, maar haal de politie er niet bij!”
Jan haalde de telefoon bij zijn oor vandaan, verbrak nu echt de verbinding en hield de camera van zijn telefoon op het hoofd van Quincy gericht. Hij zei: “Wat zei je net?”
Ik zag dat hij het opnam.
Quincy liet haar schouders zakken en zei: “Willen jullie mij straffen?”
“Nee”, zei Jan. “Je zei ook nog dat de politie er niet bij mocht komen”.
“Ja, dat klopt”.
“Waarom wil je dat niet?”
“Dat maakt nu niet uit”
Ik pakte zak met zout, presenteerde die aan Jan en Jan zei: “Ik denk dat het heel veel uitmaakt”.
“Okay…. Ik heb vroeger iets gedaan wat niet kon en daarvoor ben ik bij verstek veroordeeld”.
“Vrij vertaald betekent dat, dat je nog een straf uit moet zitten en dat je jezelf daarom schuilhoudt”.
Ze knikte.

Jan stopte met filmen en haalde diep adem. Hij zei: “De manier waarop we het gaan doen is de volgende.
Wij houden er van om anderen te pijnigen. Voor lust, voor plezier en als het moet ook voor straf”. Ondertussen wees hij naar mij en ik knikte waarna ik een zweep van het rek pakte.
Jan ging verder: “Jij krijgt vannacht een les om nooit te vergeten. Daarna neem ik je mee naar mijn huis. Daar blijf je totdat alle wonden genezen zijn die je de komende uren gaat krijgen. Als dat gebeurd is, ga je jezelf bij de politie aangeven en dan ga ik de politie vertellen hoezeer je je leven al dan niet gebeterd hebt. Je hebt dus nu je eigen lot in handen.
Als je jezelf goed gedraagt, zal ik dat aan de politie laten weten, zodat dit uiteindelijk als verzachtende omstandigheid meegenomen kan worden.
Over een tijdje zullen we je huisgenote ook vragen of ze af wil zien van een aanklacht, maar dat doen we alleen maar, als ik de komende tijd overtuigd ben dat je jezelf goed hebt gedragen”.

Quincy dacht lang na, maar hetgeen Jan voorstelde was een mogelijkheid om met alles in het reine te kunnen komen… Ze twijfelde.
Ik vroeg: “Hoe lang moet je zitten?”
“Twee maanden, maar ik heb er al een paar weken van gehad”.
Mijn mond viel open… Had ze voor zo weinig tijd het leven van iemand anders zo ontzettend verwoest? Jan schudde zijn hoofd en zei: “Je bent heel slecht bezig geweest troela… Heel slecht… Je hebt iemand anders te gronde gericht en vele anderen zijn bestolen door haar. Daarnaast heb je jezelf enorm in de nesten gewerkt”.

We lieten alles even indalen.

Ik zei: “Jan, pak je je camera er weer even bij?”
Hij richtte de lens op Quincy en hij vroeg: “Is het akkoord dat jij straks gestraft wordt met lijfstraffen, dat je daarna een korte periode bij mij thuis tot bezinning komt en dat je jezelf daarna bij de politie aangeeft voor alles wat je gedaan hebt en dat je nog moet zitten?”
Quincy haalde diep adem en voor de eerste keer sprak ze diep vanuit haar hart: “Ja, dat is akkoord. Straf me. Zo hard je wilt. Daarna zal ik mezelf aangeven”.

Ze wist niet dat de hele ruimte vergeven was van camera’s en dat was goed zo. Ze wist wel dat er één camera was die haar had opgenomen en dat was voldoende. Jan zei: “Ik zet dit op internet. Op een plek waar meer zooi van mij staat. Als er iets gebeurt, zal dit donkere stukje op internet geopend worden en zal je alsnog voor de bijl gaan. Gesnopen?”

Ze knikte en probeerde zich aan het kruis op te richten: een beetje fierheid verkrijgen. Ik wenkte Jan en we gingen zitten. Ik zei: “Ik denk dat we haar eerst maar eens moeten laten voelen wat ze bij haar huisgenote heeft gedaan. Weet je het nog?”
“Ja, gedwongen beffen, stront en pis”.
“Je vergeet nog dat ze met opzet haar kutharen liet staan om te pesten”.
“Ik heb een plan, hoe we dit varken kunnen wassen”.

Jan liep naar de badkamer, haalde daar een washandje. Daarna pakte hij een schaar en begon doelloos alle kleren van Quincy kapot te knippen. Flard na flard, reep na reep viel op de grond en daaronder kwam beetje bij beetje een best lekkere vrouw tevoorschijn.
“Hoe oud ben je, slet?” vroeg Jan terloops.
“Ik ben 29”, zei ze.
Het viel me op dat ze altijd netjes antwoordde als Jan iets vroeg. Het leek wel alsof ze hem op één of andere manier respecteerde.

Het duurde best lang voordat alle textiel verdwenen was, maar toen stond er een vrouw met prima tieten (forse cup C), best slank, heupen van een mooie breedte en een koppie wat na een lang bezoek aan een kapper en visagiste best leuk kon zijn. Hetgeen me het meest trof toen ze naakt aan het kruis hing was haar ranke nek. Ik bedacht dat de lul van Fred er niet eens in zou passen en nam mezelf gelijk voor om dat een keer te laten uitproberen.

Jan stond weer voor haar. Hij keek haar diep in de ogen en zei: “We gaan je straffen voor je slechte gedrag. Het gaat pijn doen en het gaat helpen als je geen kik geeft. Als je wel herrie maakt, duw ik die dildo weer achterin je keel!”
Quincy knikte met betraande ogen en zei: “Doe het”.

Ik pakte een rijzweepje met een leren plakje aan het uiteinde en begon haar tieten, maar dan met name haar tepels te meppen. Die huppelden vrolijk op en neer, maar heel vrolijk keek Quincy niet.
Ondertussen had Jan het vochtige washandje gepakt en roste daarmee door haar kut en kont. Daarna bracht hij de ranzigheid naar het gezicht van Quincy en nu moest ze proeven wat ze altijd een ander had aangedaan.
Ze rilde en gruwde, maar veel tijd om zich te realiseren dat ze haar eigen pis en stront aan het verorberen was kreeg ze niet, omdat ik haar ondertussen aan het slaan was. Daarom stopte ik en nu gruwelde ze bij elke keer als Jan haar eigen vuil over haar gezicht uitsmeerde.
Ondertussen begon het vreselijk te stinken, maar we zetten geen raampje open om de buurt niet nodeloos te informeren. Ik pakte een stuk touw, sloeg deze om de slanke nek van Quincy en hing daar een halfvolle emmer met koud water aan. Daarna gaf ik haar in haar rechterhand een schoon washandje en maakte haar linkerhand los. Daarna zei ik: “Maak jezelf schoon, want zelfs een varken is niet zo smerig zoals jij bent”.

Ik wenkte Jan, liep naar buiten en opende op mijn telefoon de camera’s. Nico was nog aan het regisseren. Vanuit de woonkamer, waar het relatief gezien heerlijk fris rook, konden we zien hoe Quincy zich met één hand aan het schoonboenen was. Ze leek echt haar best te doen en ze taalde er niet eens naar om haar andere hand los te maken.
Toen ze klaar was, riep ze zacht: “Ik ben klaar”, waarna wij weer naar boven gingen en gelijk bevangen werden door de penetrante geur die er hing. Ik dimde alle lichten, gooide nu wel de ramen open en de nachtelijke koelte verdrong de stank. De tepeltjes van Quincy werden stijf.
Jan was bezig met het licht van zijn telefoon om de kut en kont te inspecteren. Af en toe trok hij aan één van de haren die weelderig in haar schaamstreek groeiden.
Hij zei uiteindelijk: “Ik heb serieus nog nooit zo’n lelijke kut gezien. Wat een enorme bende aan haren. Eigenlijk zouden we ze er stuk voor stuk uit moeten trekken, maar dan zijn we morgen nog niet klaar... Heb je een schaar?”
Ik gaf hem een schaar aan en hij knipte her en der wat dotjes haar weg, die hij in zijn grote hand bewaarde. Na een tijdje stond hij op, stapte met zijn schoen op de tenen van Quincy, die haar mond opende om ‘au’ te zeggen en zonder omhaal propte hij haar eigen schaamhaar in haar mond, wat ze duidelijk niet leuk vond!
Daarna draaide hij zich naar mij om en zei: “Dit duurt me echt te lang. Zullen we harsen?”

Quincy liet een kreuntje horen en ik zei: “Goed idee, maar het kan ook anders. Ik haal even iets”.
Ik liep naar beneden, naar de schuur en pakte daar een spuitbus en uit de keukenla een aansteker.
Ik zei, toen ik weer boven was: “Hiermee kan het makkelijker”.
Jan keek onbegrepen naar de WD40 en vroeg: “Hoe dan?”
Ik richtte de spuitbuis op haar kut, spoot en hield heel even de aansteker er bij. Tssssjk!
Een kleine vlam schoot naar de haarbos en verschroeide er heel veel. Ik herhaalde dit een keer of 10 en toen vond ik het wel welletjes. Quincy wipte elke keer een eindje omhoog bij elke vuurbal, maar het was zo kort, dat het haar huid niet beschadigde. Wel was het duidelijk, dat ze het doodeng vond!
Ik zei: “Nu is er zeker weten ook een stuk minder besmettingsgevaar door haar smerige kut!”
Jan grinnikte. Quincy kleurde roder.

Ik was niet tevreden met het resultaat en zocht het botste scheermesje wat ik kon vinden. Ik gaf die aan Jan en die begon zonder bevochtiging het kutje glad te trekken. Ik vermoed dat Quincy hier wel van leerde, want ze onderging scherpe pijnen van slecht doorgesneden haartjes en leeg getrokken haarzakjes. Haar pijn was goed hoorbaar en ik was bij dat ik even daarvoor de ramen weer gesloten had.

Dit alles was dan alleen nog maar om haar klaar te maken voor haar straf!

Ik keek op mijn telefoon en zag dat het al bijna 4 uur was… Ik appte naar mijn werk, dat ik mezelf niet lekker voelde en eerst vanaf huis zou gaan werken. In de korfbal-seks-appgroep was het stil aan het worden. Ik zag alleen Leon en Nico nog. Ik appte kort en bondig dat zij er voor moesten zorgen dat er eentje altijd was om de beelden goed op te nemen. Ik kreeg een duimpje van Leon terug.

Daarna richtte ik mijn aandacht weer op Quincy. Ik wilde dat lichaam, wat er eigenlijk wel heel lekker uitzag echt keihard onder handen nemen!

“Zullen we elkaar afwisselen tijdens het afranselen?” vroeg ik aan Jan.
“Goed plan, dan kunnen we om-en-om uitrusten”.
Quincy keek schichtig van de Jan naar mij en bleef haar blik op Jan richten, want ik gaf hem de eer om te beginnen.
Hij liep op Quincy af en zei: “Dit is je kans om te vechten of proberen te ontsnappen. Ik ga je helemaal los maken en omdraaien”.
Dit was een goede test voor iedereen: het gaf gelijk duidelijkheid wat de intenties van onze gevangen vrouw zouden zijn.
Jan maakte eerst de benen los en daarna de armen. Ze sloot haar benen en liet haar armen zakken. Het gevoel dat de bloedsomloop weer goed ging moet heerlijk aangevoeld hebben.
Met zachte, maar dwingende hand draaide Jan haar om en maakte haar weer vast.

Hij zei: “Als ik vroeger iets verkeerd had gedaan, kreeg ik klappen op mijn billen van mijn vader. Dat is precies wat ik nu ga doen”.
Hij ging naast de vrouw staan en begon in een rustig, maar constant tempo met zijn vlakke hand op haar kont te slaan. Het was niet heel hard, maar de knuisten van Jan waren heel eeltig en vooral enorm groot. Zonder dat hij het tempo aanpaste, was hij zeker 10 minuten op de inmiddels vuurrode kont van Quincy aan het meppen.
Was ze eerst erg flauw in haar reacties, na een tijdje veerde haar hoofd bij elke klap een eindje omhoog.
Eindelijk stopte Jan en maakte plaats voor mij. Ik pakte een flogger en begon haar hele rug met de zweep te bewerken. De rode striemen werden steeds talrijker en vuriger. Ze groeiden aan elkaar en er ontstond op haar rug, tussen haar schouders en billen een kunstwerk van rode huid, doorkruist met donkerpaarse striemen in alle richtingen. Hoeveel slagen ik haar gaf? Geen idee, maar ver over de honderd. Langzaam werden de reacties van Quincy minder. Ze berustte meer en meer in haar lot.
Toen ze vijf slagen achter elkaar niet meer reageerde, stopte ik en maakte ik plaats voor Jan. Hij wachtte even tot ze ontwaakte en omkeek. Haar wangen waren doordrenkt van de tranen.
Jan zwiepte even met een cane en van het geluid alleen al kromp haar hele lijf in elkaar.

Jan zei: “Wat we net hebben gehad, dat was alleen maar opwarmen. Nu komt je straf. Als je je ontspant, voel je het minder, maar ik denk niet dat het je gaat lukken om te ontspannen”.
Ze kreunde klaaglijk, maar hield snel haar mond toen de cane nogmaals een zwiep liet horen. Jan mikte op het uiterste puntje van haar billen en gaf er een harde, gemene tik op. Quincy bokte met haar heupen naar voeren, waardoor haar bekken tegen het kruis bonkte.
Jan hield even in, zodat de pijn van de striem naar binnen zou keren en de pijn wat zou uitdempen. Toen ze een beetje ontspande, zwiepte hij weer met het rietje. Met een tussenpoos van 15 tot 20 seconden legde hij talloze horizontale strepen over de kont van Quincy. Hij had geen enkele genade.

Hortend en stotend haalde ze adem, zichzelf verslikkend in haar snot en tranen. Ze hing willoos in haar boeien en net op het moment dat ik Jan in wilde seinen dat het beter was om te stoppen, draaide ze met veel moeite haar hoofd om, keek Jan aan en zei: “Stop alsjeblieft. Ik ga mezelf echt aangeven. Stop alsjeblieft. Stop…”
Jan keek haar aan en zei: “De laatste”.
Hij haalde hard aan en liet de cane net onder haar billen neerdalen op de achterkant van haar bovenbenen. Haar vel brak op een aantal plaatsen direct en de striem verscheen verbazend snel. Quincy jammerde ontzettend hard en rukte aan haar boeien, maar niets hielp haar om deze extreme pijn te sussen. Het was duidelijk, dat deze klap haar hele binnenste beroerde en door haar hele lichaam denderde.
Toen ze na een paar minuten weer aanspreekbaar was, pakte Jan haar kin tussen duim en wijsvinger, richtte haar gezicht naar hem toe en zei indringend: “Als je niet doet wat je hebt beloofd, doe ik dit nog een keer, maar dan ook op je voorkant”.

Ik verwachtte dat hij de juiste snaren geraakt had gezien de reactie van Quincy.

We maakten haar los en Jan loodste haar naar beneden. Onderwijl bleef ze snikken, maar tranen kwamen niet meer: die waren op. Jan zei: “Ik neem haar mee naar mijn huis. Daar zal ik haar wat manieren bijbrengen en ik verwacht dat ze volgende week naar het politiebureau gaat”.
“Wees voorzichtig en blijf op haar letten. Hou er ook rekening mee, dat ze misschien ziektes bij zich heeft”.
Jan knikte en zei: “Ik laat haar morgen testen en als de testen goed genoeg zijn, neuk ik haar pas”. Quincy hoorde het, maar reageerde niet eens.
Ik gaf hen een handdoek mee, die hij op de stoel van zijn auto kon leggen en hij trok de nog steeds spiernaakte vrouw aan haar haren achter zich aan naar de auto. Het was buiten al wat licht aan het worden en doordat bij mij de adrenaline ook daalde, voelde ik me zo intens moe, dat ik naar binnen slofte, op de bank viel en vast in slaap viel.




-> Vooral Amber vindt deze verhalenreeks leuk volgens de commentaren. Ik wil graag een email van haar ontvangen, zodat ik door haar tips het verhaal misschien nog mooier kan maken. Met andere liefhebbers kom ook graag in contact.
Druk je waardering (of geilheid) uit in een cijfer hieronder.
Kus, Mark



.


.