Taboe?

1
-
,,Sarah, Ik moet je echt wat vertellen.’’ Zo spannend had ze me nog nooit aangesproken.
,,Wat dan?’’ vroeg ik haar meteen en ging op in haar enthousiasme.
,,Nee, ik kan het echt niet vertellen.’’ maakte ze er toen snel van. Gemeen!
,,Dan niet…’’ wilde ik haar uit de tent lokken.
,,Okay, luister. Maar je mag het echt niet door vertellen.’’
,,Wat?’’ Vervolgens keek ze om haar heen. We hadden al wat ogen getrokken. En wellicht had ze het verkeerde plekje uitgekozen om ‘zoiets’ te vertellen.
,,Okay, maar laat me dan wel. Niet onderbreken met je bijdehandse gedoe.’’ las ze me op voorhand al terecht de les voor.
,,Het gaat zeker over Jay. Wat heb je nu weer gedaan?’’ begon ik namelijk al. Sinds Carmella met die jongen had, hoorde ik allerlei rare verhalen. Vaak niet van haar zelf, maar via-via. Ik wist dat ze deels waar waren, maar zelf begon ze er nooit heel vaak over tegen mij. Nu dus een keer wel.
,,Wat zeg ik nou?’’ verweet ze me gelijk boos, en ik schoot in de lach.
,,Ja, zeg dan.’’ werd ik wat ongeduldiger. Ze keek nog een keer om haar heen, en daarna nog een keer. Ik werd er moedeloos van en ik verloor m’n interesse. ,,Nou, vertel op. Wat heeft hij nu weer gedaan?’’ Ik had ook veel over hem gehoord, namelijk, vaak wel via haar. Dealtje hier en daar, wat foute vrienden en familieleden, en vooral een hoop onredelijke eisen aan het adres van mijn beste vriendin. In mijn ogen was ze soms meer zijn slaaf, dan zijn vriendinnetje. Maar goed, zo wilde ze het perse, dus ik had het ondertussen al wel opgegeven. Al had ik haar nog zo vaak huilend op mijn kamer gehad. Ze waren al een geruime tijd samen ondertussen, en wellicht hield ze het wel vol. Ze was niet voor niets zo blij nu ze weer wat over hem wilde vertellen. Al raakte ik mijn enthousiasme heel snel kwijt.
-
,,Je kent Jordan wel, toch?’’ Ja, de oudere broer van Jay, die ook veel fouter was, en daar boven op ook een tijdje achter mij aangezeten had. Iets wat ik als vreselijk had ondervonden.
,,Uhu…’’ ergerde ik me alweer. Het had vast met mij te maken…
,,Ik heb het gedaan…’’ zei ze me vol trots. Ik volgde haar niet.
,,Wat?’’ vroeg ik haar al wel met een vermoeden. Ze keek weer om haar heen en glunderend vertelde ze het me nog een keer met meer duidelijkheid en nog meer trots in haar stem, zonder ook maar meer woorden te gebruiken.
,,Hem…’’ speelde ze me namelijk toe. Mijn mond viel open. Dit kon ze niet menen. Carmella was altijd een heel keurig meisje geweest. Dat ze perse op zwarte jongens wilde vallen, snapte ik nooit zo goed, maar okay. Maar vreemdgaan?!
,,Je bent met z’n broer vreemdgegaan?’’ vroeg ik haar hardop. Ze suste me meteen.
,,Wat? Nee, joh. Natuurlijk niet.’’ ging ze er daarna snel op in.
,,Wat dan?’’ vroeg ik weer wat ongeduldig.
,,Samen.’’ zei ze toen weer glunderend alsof ze het opnieuw mocht vertellen. Maar ik schudde verward m’n hoofd en gaf aan het nog steeds niet te snappen. Haar hoofdje begon te schudden. ,,Heb je toch verteld dat hij mij al zo vaak heeft geprobeerd te versieren.’’ tutte ze dan mijn kant op.
,,Nee.’’ zei ik heel duidelijk. ,,Je zei altijd dat hij mij wilde.’’
,,Ja, dat ook, ja.’’ gaf ze toe. Maar dat andere had ze nooit gezegd. ,,Hij had het al zo vaak aan Jay gevraagd.’’ giechelde ze door. Mijn mond ging langzaam openstaan. Ze zat het te vertellen alsof het de normaalste zaak van de wereld was.
,,En jij dacht? ‘joh, waarom niet’?’’ vroeg ik haar echter verbijsterd en hoopte dat ze de toon nu wel zou snappen. Hoe kon ze zoiets doen?
-
,,Ja? Waarom niet? Weet je wel hoe knap hij is? Ik snapte jou toen al niet.’’ ging ze er volledig overtuigd tegen in.
,,Je bent gek.’’ zei ik haar alleen en keek haar ook niet meer aan. Ik moest er al niet aan denken om het met één van die twee te moeten doen. En niet omdat ze een kleurtje hebben, dat maak mij echt niets uit. Maar het waren gewoon boefjes. En niet bepaald succesvolle. Kijk: had hij in een dikke auto gereden en die elke dag bij zijn villa mogen parkeren, kon ik er nog wel wat achter zoeken. Maar hier was het juist andersom. Carmella had de rijke ouders met de villa en juist zij moest vallen voor zo’n typje als Jay. Maar goed, dat was okay. Dat kon. Dat gebeurde nu eenmaal. Liefde kende geen grenzen. Maar nu was ze wel een stap te ver gegaan. Veel te ver.
,,Je bent gewoon jaloers. Je speelde het te moeilijk, en toen moest hij je niet meer. Je eigen schuld.’’ ging ze ook gewoon door, alsof ik de dombo van ons tweeën was. ,,En je moet niet doen alsof je een heilig boontje bent, want ik weet heus wel beter.’’ verweet ze me dan vervolgens ook nog enige hypocrisie. Nu kon ze ook te ver gaan.
,,Pardon? Ik heb nooit gezegd dat ik heilig ben. Maar dit is gewoon dom. Je bent dom dat je dit gedaan hebt. Heb je geen eigenwaarde meer, dan?’’ werd ik kwaad op haar en verhief m’n stem ook tegen haar. En dat had ik nog nooit gedaan. En ze had gelijk, ik had ook wel eens iets gedaan met jongens wat misschien niet handig was, maar niet zoiets. Zoiets had ik me ook niet kunnen voorstellen. En dat dan juist zij dat wel doet, ging mijn pet ver te boven. Maar zij werd ook alleen maar kwader op mij.
,,Jezus, wie denk je wel niet dat je bent? Je kan toch ook gewoon blij voor me zijn, ook al ben je het er niet mee eens.’’ Maar zij en ik zaten totaal niet op dezelfde lijn.
,,’’Blij’’?! Moet ik ‘blij’ voor je zijn dat je je als een hoertje hebt laten gebruiken door twee vieze ne…’’ Geschokt keek ze me vervolgens aan. Het kwam van diep, maar dat rechtvaardigde het niet. Ik sprak het niet uit. Ik zou het ook niet menen. Zo was ik helemaal niet. Maar zij had zichzelf nu neergezet als dat domme blanke meisje wat dan was gevallen voor een donkere jongen met alle gevolgen nadien. Hoe stereotiep wil je het hebben?
,,Ik heb me zo in jou vergist.’’ stond ze boos op. Maar ik ook in haar. En dus was het wel even goed zo.
-
,,Sluit je ogen en waan je in het zonnige Jamaica.’’ las ik hardop voor. Ik was wel toe aan een tropisch paradijs. Het zat me namelijk enorm dwars dat Carmella dit gedaan had, en ik kon er bij niemand iets van kwijt. Ik wilde haar ook niet in een kwaad daglicht zetten. Want zo zou er toch tegen aangekeken worden, mocht het uitkomen. Daar was ik dan ook bang voor. Die jongens waren niet te vertrouwen. Een warm bad zou me goed doen en dan kon ik rustig aan een oplossing verzinnen. Zij moest weg daar. Misschien wilde ze wel mee naar dit zonnige Jamaica waar mijn shampoofles over vertelde. Weg van die jongens. Al kon ik me afvragen of iemand als Carmella zich daar niet juist rijk zou wanen. Ik had ook wel eens iets met een zwarte jongen gehad, maar zo heel bijzonder was dat niet. Maar voor haar was het alsof er een nieuwe wereld was open gegaan. En ik zag slechts stakkers in ze. Jay en Jordan. Broertjes in de categorie ‘bende van ellende’. Dat had ze maar weer bewezen . Nee, dan zag ik haar nog liever in Jamaica. Het idee deed me doen gniffelen. Het was niet dat ze nou perse echt zo’n slet was, maar in de huidige context moest dat land een waar paradijs voor haar zijn. Van die Bolt-achtige types die haar dan zouden verwennen in het vijfsterrenresort, want met minder zou ze niet genoeg nemen. Pff, daar zou ik zelfs voor in zijn. Maar dat was wel iets heel anders dan die twee jongens waar ze nu haar oog op had laten vallen. En dat waren nog wel broers! Hoe verzon ze het? En hoe kwamen hen erbij haar zomaar te delen alsof ze niets meer was dan een gebruiksvoorwerp. Want iets anders kon ik me er niet bij voorstellen. Ik hoopte maar dat ze niet aan de drugs was. Of nog erger: dat Jay geen schulden had, bij bijvoorbeeld zijn oudere broer… Dan moest ze wel. Dat zag ik al helemaal voor me. Maar zou ze er dan zo open en blij over komen vertellen? Dat misschien niet.
-
Ook ik had het me wel eens afgevraagd, hoor. Ook ik had het gehoord. En ook ik vond het wel een interessant idee en was ook op onderzoek uitgegaan. Donkere jongens zouden allemaal groot geschapen zijn. Dat bleek niet waar te zijn. Misschien trof ik net de verkeerde maar die paar die ik gehad had, waren niet zo heel bijzonder. Niet dat het erg was, het kon nog steeds lekker zijn dan, en het hele ‘blank/zwart’ taboe vond ik ook wel spannend. Dat was het niet. Hier heb ik het ook wel eens met Carmella over gehad. Maar volgens haar was ‘het’ het helemaal. Ze vond ze ook echt aantrekkelijk, en daartegenover blanke mannen niet zo. Dat kan, is ook niets mis mee. Ieder zijn ding, heb ik altijd gezegd. Maar frappant vond ik het wel, en het te verklaren lukte me niet. Ze had al wel eens verklapt dat Jay wel een grote had. Het boeide me niet heel veel. hartstikke onhandig zo’n grote. En aangezien de eigenaar van zo’n ding vaak niet weet hoe hij hem goed moet gebruiken, doet het vaak zeer ook. Of die nou een kleurtje had of niet, had daar volgens mij vervolgens niet zo veel mee te maken. Maar haar had ik nog nooit horen klagen. Wel over hem, maar niet op dit gebied. Wellicht had ze gewoon geluk. En ze wilde altijd al dat ik dan met zijn broer zou gaan. Al twijfel ik daar nu wel aan. En had ze wel echt zoveel geluk? Was dit niet veel te onbelangrijk, om al het slechte in haar leven en haar relatie met Jay, voor weg te cijferen? Maar met dat het warme badwater mijn lichaam helemaal opwarmde, merkte ik dat ik toch een klein beetje opgewonden raakte. Seks heeft me altijd wel geboeid, en dat doet het nog steeds. Ik zou niet zo snel zwichten als Carmella, maar ook ik heb me wel eens afgevraagd hoe het zou zijn om met twee mannen te gaan. En dan wel volledig. Ik had al wel eens twee jongens tegelijk een blowjob gegeven, maar toen was ik zestien en hartstikke dronken. Dat telde niet echt. Ik kan me ook niet meer herinneren of ik dat nu echt leuk had gevonden. Maar met twee echte mannen naar bed gaan en daar ook echt seks mee hebben, leek me een te wild idee. Ik zou het eng vinden, denk ik. Je geeft dan toch de controle uit handen, lijkt me. Carmella deed alsof het niets was. Het intrigeerde me ergens wel. En wie weet… Maar het was zo dom van haar!
-
Ik had m’n telefoon erbij gepakt en stond op het punt Carmella een appje te sturen. Ik wilde het goedmaken. Ik kon er beter bij blijven om haar in het oog te houden. Maar dan keek ik naar haar profielfoto en dan maakte ik mezelf toch weer kwaad. We waren altijd de mooiste meisjes uit onze klas geweest. Zij modelleerde zelfs fanatiek. Dat had ze nu op een laag pitje gezet, maar anders had ze vast al ergens in Milan gezeten. En ik erbij natuurlijk. Maar daar was niets van gekomen. Het mooie meisje met de zijdezachte bruin/blonde lokken, de heldere blauwe ogen en het snoetje van een onschuldig konijntje was gezwicht voor het monster waarmee ze zich op de foto had laten zitten. Belle en het Beest… Wellicht overdreef ik iets, maar echt, hoe kon het toch. Ik kon niet geloven dat hij ooit aardig was geweest. Hij woonde nog thuis, zijn oudere broer ook overigens, en volgens mij volgde hij geen studie en had hij ook geen vaste baan. Zij deed altijd haar best er op haar best uit te zien, en hij droeg altijd een capuchon of een petje. Alleen al van het kijken naar die foto, werd ik kwaad. Dat ze daar mee naar bed wilde, vond ik echt onbegrijpelijk. En dan die hansworst van die broer er nog eens bij… Carmella: Zo mooi en zo slank… Het contrast kon niet groter zijn. Dat moest ook wel de opzet zijn. Ik weet niet of ik het liefde kon noemen. Van haar kant misschien wel, het ging haar vast meer dan om seks alleen. Maar van zijn kant was het duidelijk. Ook al was ze nog zo lief, en gul en leuk, het moest hem maar om één ding gaan. En mocht het haar toch om hetzelfde ‘ding’ gaan, dan was het uiteindelijk wel goed te verklaren. Maar ik geloofde het gewoon niet.
-
Het duurde even voordat we elkaar weer spraken. Maar ik had met veel tegenzin m’n excuses aangeboden en die had ze geaccepteerd. Het was op een avond niet veel later dat ze bij me langs kwam. Dat deed ze al jaren zo. Ze woonde bij mij in de straat. Ze is iets ouder en omdat haar ouders nooit thuis waren, pasten de mijne altijd op toen ze nog klein was. Ze was bijna m’n zus geworden op deze manier. Ook mijn ouders hadden het vrij goed voor elkaar, en dus ik ook. En van kleins af aan waren wij misschien wel die twee verwende meisjes die onafscheidbaar waren geworden, en stiekem op iedereen neer keken. Al lag dat sinds een jaar heel anders. We zaten op mijn kamer, maar het was nu niet zo gezellig. Het leek wel alsof ze op het punt stond uit te gaan. Ze had zich helemaal mooi gemaakt. Maar ik wist van niets.
,,Ga je nog weg?’’ had ik haar dan ook gevraagd. Ze humde maar liet een duidelijk antwoord nog even achterwege.
,,Ik wilde met je praten.’’ zei ze me in plaats daarvan. Het klonk ernstig.
,,Oh.’’
,,Ja. Ik denk dat we er een punt achter moeten zetten.’’ kwam ze mee aan uit het niets.
,,Wat?’’
,,Ons. Dit gaat niet meer. Ik heb het er met Jay over gehad en…’’
,,Jay? Jezus Car, wat doe je? Wat bedoel je?’’
,,Dit dus.’’ zei ze stellig. Ze was duidelijk wat geëmotioneerd. ,,Als jij hem niet kan accepteren, wil ik jou niet meer in m’n leven hebben.’’
,,Wat?!’’ liet ik harder uit. Uit het niets vloeide er een traan over m’n wang. ,,Meen je dit? Alleen maar omdat ik… Omdat je met hem wil zijn? Dat maakt mij toch niets uit.’’ wilde ik er tegenin gaan. Maar ze schudde met haar hoofd.
,,Je zal het nooit begrijpen. En ik wil niet dat je me terughoudt.’’
,,Jou terughouden? Waarin dan? Wat is er aan de hand? Waarom vertel je me niet wat er gaande is? Carmella, ik snap er niets van. Waarom doe je zo?’’ wanhoopte ik haar nog tegemoet. ,,Je kan me niet zomaar achter laten. Niet voor een…’’
,,Een neger?’’
,,Nee! Een jongen…’’
-
Nu geneerde zei zich voor haar woordkeuze.
,,Maar zo zie je hem wel. Al vanaf het begin. Daar heb je nooit een geheim van gemaakt.’’ verweet ze me vervolgens.
,,Nou en. Jij ook. Jij wilde perse eentje met een kleurtje. Jij hebt het belangrijk gemaakt van begin af aan al. Dus doe niet alsof ik nu opeens een racist ben.’’
,,Is zo.’’ zei ze, wat me verbaasde. ,,Maar ik discrimineer ten minste niet!’’ kreeg ik het volgende verwijt naar m’n hoofd.
,,Pff, omdat je alleen met zwarte jongens gaat, discrimineer je toch juist wel. Domme doos. Je hebt echt niet door hoe half zo dom je overkomt nu.’’ Ik wilde haar niet uitschelden, maar ze snapte het zelf niet eens. Al leek ze er nu wel even over na te denken en te begrijpen wat ik bedoelde.
,,Je bent zelf dom.’’ zei ze me echter. Ik schudde maar met m’n hoofd.
,,Het kan mij echt niets schelen. Maar waarom hem? Dat snap ik gewoon niet. Jezus Car, dat snap je toch wel?’’ probeerde ik het nog een laatste keer. Maar ik wist ook wel dat ze haar beslissing al genomen had. Net zoals ik die genomen had. Maar beiden zaten we nu wel huilend tegenover elkaar. Dit kon toch niet zomaar eindigen.
,,Je kent hem niet eens.’’ snikte ze.
,,Ik ken hem van die paar keren. En van alles wat jij over hem heb verteld. En dat heeft geen goeie indruk achtergelaten zover, nee. Dat snap je toch wel. Hij zit in de drugs…’’ probeerde ik door te dringen.
,,Nee, niet waar. Niet meer. Echt niet.’’ Ik gniffelde er cynisch om.
,,Vast. En jij gelooft het, dus is het zo.’’ verweet ik haar dan weer enige naïviteit.
,,Hij is veranderd. Dat heb ik je al eerder geprobeerd te zeggen. Maar je luistert gewoon niet. Je wil het gewoon niet geloven.’’ Zo ging het steeds over en weer.
,,De laatste tijd heb je het alleen nog maar over… seks.’’ sprak ik nu wat zachter. Mijn ouders zaten beneden gewoon op de bank en wellicht hadden ze ons al horen ruziën. ,,Dat is niet bepaald beter. Zeker niet met wat je laatst vertelde. Hoe kan ik dat nou goedkeuren? Ik ben je beste vriendin, ik weet wat goed voor je is.’’ Maar ze schudde haar hoofd.
,,Als je m’n beste vriendin was, dan had je hem een kans gegeven. Misschien niet vanaf het begin, maar wel nadat ik je gezegd hebt dat hij z’n best deed zich te veranderen.’’ Even dacht ik dat ze misschien wel een punt had. Maar dat was niet zo.
,,En toen liet je je naaien door z’n broer… Dag Carmella, je zoekt het maar uit.’’ Ik geloofde er gewoon niets van.
,,Zo is het niet gegaan!’’ zei ze me nog wel streng. Ze stond op en wilde nu weg gaan. Dat zou het dan zijn. Maar ze stopte. ,,Hij is altijd heel lief voor me. Juist dan. Ook toen.’’ zei ze me nog een laatste keer. ,,En dat gunde ik jou ook. Want ik was wel een goeie vriendin voor je.’’ was het laatste wat ze me zei. Ik geloofde het nog altijd niet en liet haar de deur uitlopen.
-
Ver weg was ze nooit. Ze woonde immers bij me in de straat. En alhoewel ik nog niet de durf had gehad om een keer aan te bellen, vroeg ik me wel vaak af of het wel goed ging met haar. Het was op een hete avond dat ik aan het einde van m’n rondje hardlopen langs hun huis liep. Er brandde licht, maar er stond geen auto voor de deur. Haar ouders waren vast weer weg. Ik liep door, maar net toen ik onze eigen voortuin in wilde lopen, viel mijn oog op een wat oude afgetrapte auto die aan kwam getuft en stopte voor haar huis. Ik hield me schuil en zag dat Jay uitstapte. Ze hadden vast een afspraakje. Met dat hij haar voortuin inliep, kwam ik m’n eigen weer uit. Ik was toch wel nieuwsgierig en wilde wel weten hoe hij tegenwoordig met haar omging, en of dat nou echt verbeterd was. Hij belde aan, zij deed open, het stel kuste elkaar innig op de mond, en ik zag dat hij z’n hand meteen op haar kont plaatste. Carmella had ook wel haar best gedaan er weer goed uit te zien. Al was dat voor ons nooit zo heel veel werk. Op zich betrapte ik hem op niets geks. Ze leek blij hem te zien en snel gingen ze naar binnen. Ik bleef toch een beetje beteuterd achter. Misschien had ik er wel naast gezeten. Alhoewel ze m’n buurmeisje was, bestond er toch een vrij grote afstand tussen onze adressen. We woonden op zo’n afgesloten complex. Ik hing uit m’n raam en kon niet haar tuin inkijken, zo ver was de afstand nog. Wel hoorde ik zo nu en dan wat gelach, al hielden ze het nog stil. Ik hoorde een plons en ik bedacht me dat ze het gewoon ontzettend naar haar zin had met hem. En misschien moest ik toch maar een keer oprecht m’n excuses gaan maken. Want ik miste haar enorm. Ik moest nog douchen, maar kon ook m’n bikini aantrekken en vragen of ik mee mocht zwemmen. Kon ik gelijk zien of Jay wel alleen oog voor haar had. Maar dat ging misschien wat te ver. Ik zei m’n ouders dat ik nòg een rondje ging rennen, en huppelde nerveus naar de buren. Ik dacht beter achterom te lopen in plaats van aan te bellen. Maar in de tuin was niemand meer te bekennen. Je zag wel natte sporen van het zwembad naar het terras lopen en vanaf daar naar binnen. Op de tafel stond nog een aangebroken flesje wijn, en ik bedacht me dat ze al een stuk verder waren dan alleen loltrappen. Ik kon beter naar huis gaan.
-
Maar uit het raam wat boven openstond hoorde ik spannende geluidjes komen. Ik heb nooit geweten dat ik mijn beste vriendin wilde betrappen op seks, maar toen ik daar stond, werd ik eerder naar binnen gelokt dan naar buiten verdreven door wat ik hoorde. Ik deed m’n schoenen uit en op m’n hoge kousen sloop ik naar binnen en naar boven, en passeerde ik al wat kledingstukken. De slaapkamerdeur van haar ouders stond op een kier. Heel brutaal. Maar ze haatte ze, dus ook wel begrijpelijk. Ik kroop naar de deurpost toe en zag het stel op bed liggen, zoenend met elkaar. Hij had enkel z’n zwembroek nog aan, zij alleen nog het broekje van haar rode bikini. Zijn hand speelde fanatiek met haar borsten en hun tongen gingen ook helemaal op in het spel. Ik had me een beetje laten verassen door wat ik te zien kreeg. En alhoewel het heel fout voelde te blijven kijken, deed ik dat wel. Hij was een stuk groter dan haar. Zij was maar iel. Zo zonder kleren zag hij er toch anders uit. Best wel gespierd, en hij had ook een hoop tattoos. Het bleef een ruige jongen om te zien. Pas later werd mijn blik naar haar hand getrokken die al een geruime tijd een flinke bobbel in zijn broekje zat te kneden. Ook zij liet zich zomaar door hem vingeren. Ik slikte en mijn mond werd ook een beetje droog. Mocht dit hun relatie zijn, dan snapte ik het wel. Dat wilde ik ook wel, zo veel passie en intenties. Maar was dat wel zo?
,,Het is alweer lang geleden.’’ hoorde ik haar plots zwoel. Oh ja, dacht ik nog. Hij grijnsde echter om haar opmerking.
,,Gisterenmiddag. Drie keer.’’ glunderde hij dan tevreden. Carmella drukte haar lippen verzinnend op elkaar.
,,Daar moet ik je nog voor bedanken…’’ Ik keek tegen het voeteind aan en toen Carmella tussen zijn benen ging liggen, verhulde ze datgeen waar ik nu wel nieuwsgierig naar was geworden, en wat ze erbij leek te halen. Ze had het in ieder geval uitgepakt, en voordat ik het wist, keek ik tegen haar achterhoofd aan wat toch vrij snel fanatiek heen en weer ging. Dit vond ik best wel schokkend om te zien. Gewoon het feit dat ze het deed, en dat ze hem blijkbaar nog moest bedanken en dat op deze manier met liefde leek te doen. Ze lag ook niet plat op haar buik, maar moest zichzelf best wel oprichten. Wellicht had deze donkere jongen wel een grote, nou en. Dat leek me niet hetgeen wat haar dreef. Toch kreunde ze er smullend op, en haar hoofd tolde al snel alle kanten op. Ik zag hem naar haar blijven kijken met genoegdoening en ik vond het wonderbaarlijk dat hij het nog zo lang uithield. Maar al snel bleek waarom.
-
Als onderdeel van haar ‘move-set’ liet ze haar lippen en tong ook zijdelings naar beneden glijden. Ik was ondertussen al iets meer in de deur gaan zitten, geheel onbewust aangetrokken tot het schouwspel. Hierbij toonde ze mij onbewust het hele gevaarte. Met name toen zij zich tegoed deed aan zijn zak, torende het ding boven haar uit. Ik kon m’n ogen niet geloven, slikte nog een keer en m’n mond viel open.
,,Jezus…’’ hijgde ik stil. Maar niet stil genoeg.
,,Hey, wie is dat?’’ verschrikt trok hij zich meteen terug en kwam hij als een pitbull kwaad naar de deur gelopen nog voordat Carmella ook maar wat door had. Ik was versteend, puur van schrik omdat ik wist dat ik hier niets te zoeken had.
,,Saar?’’ hoorde ik haar vervolgens wel verward. ,,Wat doe je hier?’’ Hij had de deur opengetrokken en daar zat ik op m’n knieën. Jay stond recht voor me en iets wees mijn kant op. Iets wat mij tot nu toe helemaal koud had gelaten.
,,Ik zag dat er licht brandde…’’ stamelde ik toen ik overeind kwam. ,,Ik wilde gewoon even kijken hoe het ging, hoe het met jou ging, bedoel ik dan.’’ slikte ik zenuwachtig in. Jay begon te grijnzen, maar deed verder niets.
,,Shit, ik wist wel dat ze wilde. Ik zei het toch.’’ Maar Jay kon niet op steun rekenen.
,,Nou stoppen.’’ viel Carmella me bij en ze pakte snel haar topje en nam me nog sneller mee naar beneden. Ze schaamde zich overduidelijk. Maar ik had mezelf pas echt goed in de nesten gewerkt. Ik wist niet hoe vaak ik me moest verontschuldigen en had heus wel door dat ik wat grenzen over was gegaan door bij haar in te breken en haar te spioneren.
-
,,Het geeft niet.’’ zei ze zowaar lief. We zaten beneden op de bank en Jay was boven gebleven. Ik hyperventileerde. ,,Rustig maar. Lief dat je kwam kijken, maar een beetje het verkeerde moment.’’ lachte ze er sullig om. Dat was pas lief. Ze leek me niets meer kwalijk te nemen, en zo boos als laatst was ze al helemaal niet meer.
,,Sorry.’’ zei ik nog een keer. ,,Ik had niet moeten blijven kijken.’’ slikte ik nerveus in.
,,Hoelang zat je daar dan al?’’ vroeg ze zich nu wel nieuwsgierig af.
,,Tien minuten, kwartiertje?’’ biechtte ik maar eerlijk op. Nu leek ze zich nog meer te schamen. Maar uiteindelijk lachte ze het maar weg.
,,Haat je me?’’
,,Nee! Natuurlijk niet. Nooit gedaan, dat weet je toch wel?’’ Ze lachte er lief om, maar wilde zich toch verklaren.
,,Dit doe ik echt heel graag. Als het kon, zou ik ieder moment zo met Jay doorbrengen. Elke aanraking is gewoon raak.’’ kwam ze opeens gedreven uit de hoek. Dat snapte ik wel.
,,Zo zag het er ook uit.’’ kwam ik haar tegemoet. Het was een soort van fijn nu. Ik had het gezien, ik snapte het al iets meer, en dus was het ook een soort van goed nu. Wel schoot ze daarna wat ondeugender in de lach.
,,Jay heeft wel eens naar je gevraagd.’’ zei ze me toen. Ik wilde het niet horen, maar liet toch m’n interesse merken. ,,Die denkt vast dat ik dit geregeld heb; zoals je er bijloopt.’’ gniffelde ze dan. Als ik ging joggen, deed ik dat vaak om gezien te worden. Ik vind het niet erg om toe te geven dat ik wel een beetje kick op aandacht. Hele korte shorts, een strak topje en lange kousen. Ik wist wel wat sexy was. Mijn lange bruine haren in een vlotte staart en ik liet elke man staren. Maar dat ze me zei dat Jay me wilde, vond ik toch een beetje vreemd.
,,Vind je dat niet erg, dan?’’ vroeg ik haar nieuwsgierig. Ze haalde slechts haar schouders op.
,,Hoort er een beetje bij.’’ zei ze dan simpel. De sfeer was compleet omgeslagen in vergelijking met een paar dagen terug. Nu konden we het opeens open over dit alles hebben, en ik merkte aan haar hoe fijn ze dat vond. En ook ik vond het eerlijk gezegd erg fijn. Boeiend vooral.
-
Heel even dacht ik dat deze avond voorlopig nog niet voorbij zou gaan. Ze had dan wel niets geregeld, maar alles vroeg om meer. Vooral ik, al sprak ik geen enkele wens uit. Ik was plots veel meer geïnteresseerd in hun relatie. Iets wat Carmella wel door leek te hebben.
,,Misschien moeten we weer eens afspreken.’’ stelde ze namelijk voor met een dubbelzinnige glimlach. ,,En als je wilt, kunnen we het hier wel over hebben, of zo. Lijkt mij in ieder geval wel fijn. Net zoals nu.’’ ging ze een stapje verder. ,,En wie weet kan je alsnog met Jordan afspreken.’’ Ze kon ook te ver gaan, natuurlijk. Ik lachte er maar om.
,,Ja, of toch Jay.’’ liet ik me nog wel gewaagd uit. Hier humde ze maar op.
,,We zien wel.’’
,,Klopt.’’ knipoogde ik nog, net zo dubbelzinnig als haar glimlach. Ik had al zo veel meer gezien, dan ik ooit dacht te willen zien. Ik verliet het huis met opgeheven hoofd. Ik kon moeilijk omschrijven wat er door me heen ging. Ik voelde me vooral opgelucht omdat Carmella me weer in haar leven wilde. En ik ging de komende tijd ook met gezonde spanning tegemoet. Dit omdat ik dacht dat Carmella me misschien wel veel meer in haar leven wilde dan ooit. Kleurtjes deden er nog altijd niet toe, maar na wat ik vanavond gezien had, leefde het taboe wel weer een beetje op. Ook al was het in deze tijd wel in het algemeen geaccepteerd, weet ik zeker dat menig buurtbewoner nog steeds raar opkijkt als Jay hier door de straten rijdt. En wie weet stopt hij wel een keertje bij mij binnenkort. Het idee alleen al… zo ontzettend fout. Ik kon nauwelijks geloven dat ik me zo makkelijk liet overtuigen. Niet dat ik helemaal om was. Maar ik keek al uit naar meer. Dat stond vast.
-