De Examens - 3

Beste lezers. Het is al een tijd geleden dat deel 1 en 2 van deze reeks uitkwamen, maar hier is dan eindelijk het 3e deel. We zijn weer erg benieuwd naar jullie reacties. Veel leesplezier.

Joyce en Suzanne oefenden iedere dag onder begeleiding van Casper. Ze stampten de lesstof. Als de meiden het niet begrepen legde hij het uit. “Je bent zo slim” zei Suzanne die steeds vaker opgewonden van hem raakte. Casper liet zich niet van de wijs brengen door deze geile meid. Er moest geleerd worden voor de herexamens.
“Zijn jullie weer klaar voor een overhoring?” vroeg hij altijd naar een tijdje.
Gespannen besloten ze dat ze het aandurfden. Casper had zijn cane al klaarliggen. Foute antwoorden zouden straf opleveren. Ze mochten aan zijn tafeltje komen. Hun rokjes opgestroopt, zodat hun blote billen het hout van de stoel raakte. De striemen van de vorige dag waren nog goed voelbaar.
Daar kwam Casper met de opgaven. 20 stuks. Ze mochten eraan gaan werken. Moeilijke vragen en de meiden waren gespannen. Daarna bleven ze in spanning, want Casper nam de tijd om na te kijken.
“Joyce jij eerst, uitkleden!”. Hij zette het rekje naast zich neer en pakte de cane.
“Heel netjes, 2 vragen fout, dus 2 stuks”. Ze leek opgelucht.

Gedisciplineerd kleedde ze zich uit. Alles vouwde ze netjes op en legde het op de stoel. Zoals altijd haar push-up BH als laatste bovenop het stapeltje. Dankbaar boog ze voorover over het rekje. De straf zou meevallen.
Ze pakte de klemmetjes die met het kettinkje vast zaten aan het rekje en plaatste ze op haar tepels. Haar vader gebruikte deze alleen bij zware vergrijpen, maar Casper stond erop ze altijd te gebruiken.
Kalm hield Casper het rietje omhoog. De meiden wisten wat er komen ging, maar toch gaf Joyce een luide gil. “1!”.
Weer suisde de cane door de lucht. “2! Dank u!”.

Ze mocht opstaan. “Suzanne, jouw beurt”. Ze was benieuwd of ze het net zo goed had gedaan als Joyce. “Ook jij maar 2 fouten” zei Casper tevreden.
Opgelucht trok Suzanne haar kleding uit. Ze gaf Casper een goed zicht op haar lijf en haar grote borsten. Ze vond het heerlijk om indruk op hem te maken. Haar kutje lekte gewoon van de gedachte aan straf van deze dominante jongeman.
“3 stuks, omdat je weer staat te geilen!” zei hij streng. Geschrokken ging Suzanne nu ook over het rekje en plaatste de klemmetjes op haar tepels.
Haar zware borsten maakten het altijd extra pijnlijk, maar ze onderging het hele ritueel trouw. 3 striemen op haar dikke billen die nog een beetje rood waren van de vorige dagen.

“Meiden ik ben trots op jullie. Ik heb er alle vertrouwen in dat jullie de examens morgen heel goed gaan maken”. Ze bloosden van het compliment. “Dank u wel” zeiden ze in koor.

Casper had gelijk. Het leek wel of ze alles wisten. Ze gaven het uiterste. Zeker omdat Casper erop stond dat ze een rokje droegen van een ruw stofje, dat hun pijnlijke billen herinnerde aan hun taak om goed hun best te doen.

Een week later kwam de uitslag. Ze waren geslaagd en hoe? Een 9,5 voor Joyce en een 8,9 voor Suzanne. Wauw! Eindelijk kon de grote vakantie toch nog beginnen.

“We kunnen nog een last-minute boeken” stelde Suzanne voor. “We kunnen zelfs vragen of Casper met ons meegaat” zei ze met een glinstering in haar ogen.
“Sorry, Suus” zei Joyce peinzend. “We zijn nu wel geslaagd, maar mijn ouders zijn nog niet overtuigd dat ik het op de universiteit wel ga redden. Daarom moet ik deze zomer naar het Sint Agnes”.
“Het Sint Agnes?” vroeg Suzanne.
Joyce was verbaasd dat haar vriendin het Sint Agnes niet kende. “Het is de meest prestigieuze meisjesschool van het land. In 6 weken zomervakantie wordt alles bijgespijkerd”.
Ze noemde een rijtje met beroemde oud-leerlingen. Vrouwen die het ver geschopt hadden.
“En natuurlijk onze moeders”.
Daar had Suzanne haar moeder nog nooit over gehoord, maar de laatste tijd leerde ze steeds meer dingen over haar verleden.
“Jammer” besloot ze uiteindelijk. “Dan ga ik Casper wel vragen of hij nog vakantie wil”.
Teleurgesteld ging ze terug, want het zou een lange zomer worden zonder Joyce.

Eenmaal thuis gekomen, zaten haar ouders klaar. Suzanne wist uit ervaring dat als ze zo zaten te wachten, er meestal iets mis was. En als er iets mis was kwam het gloednieuwe strafbankje er meestal aan te pas. Suzanne dacht diep na. Had ze iets verkeerd gedaan? Was ze iets vergeten? Nee, ze was juist geslaagd met prachtige cijfers.
“We moeten iets bespreken Suzanne” zei haar vader plechtig.

Gespannen ging ze tegenover haar ouders zitten.
“Je bent nu geslaagd met mooie cijfers, maar we zijn er nog niet van overtuigd dat je dit vasthoudt op de universiteit...”.
Suzanne begon zich een beetje zorgen te maken.
“Daarom stelde ik voor om je net als Joyce deze zomer naar het Sint Agnes te sturen” zei haar moeder. Er leek een soort opwinding door haar heen te gaan bij het noemen van die naam.
“Helaas is het een populaire meisjesschool en was er geen plek meer”.
Er viel een stilte en Suzanne wilde zich klaarmaken om te zeggen dat ze het jammer vond dat ze niet naar die zomerschool kon en beloven dat ze zelf hard zou leren.
Helaas verscheen er een glimlach op haar vaders gezicht.
“Gelukkig heeft Frank via zijn connecties een goed woordje kunnen doen en hebben we toch nog een plekje weten te bemachtigen”.
Suzanne geloofde haar oren niet. “O, dank jullie wel! En wat fijn dat Frank dat heeft kunnen regelen” loog ze.

“Het Sint Agnes is de basis voor veel succesvolle vrouwen” zei haar vader. “Net zoals je moeder die ook een zomer heeft doorgebracht op het Sint Agnes”.
Haar moeder was inderdaad een succesvolle vrouw. Haar moeder kwam uit een rijke familie. Dat moest ook wel, want het Sint Agnes was dan ook een erg duur instituut, maar het was iedere cent waard volgens de meesten.
Niet veel mensen uit de lagere klassen kenden het Sint Agnes, maar het was een begrip voor de oude elite. Al bijna 200 jaar was het instituut gespecialiseerd in wat ze zelf noemden ‘van meiden dames maken’. Wat er precies gebeurde, dat wist Suzanne nog niet precies, maar het kwam op haar over als een soort meisjeskostschool.

“Morgen is de intake” zei haar moeder. “Dan kun je volgende week beginnen”.

Ze stuurde een berichtje naar Joyce. Die was wel blij. “Dan hoef ik gelukkig niet alleen!” zei ze.

De volgende dag ging ze met haar moeder mee in de auto. “Zelfs ik vind het spannend. Het is al bijna 25 jaar geleden dat ik daar op school zat”.
Na een uurtje rijden parkeerden ze de auto voor de oude school. Op de voorkant hing een groot schild. “Sint Agnes. Sinds 1832”.

“De school waar meisjes tot dames gemaakt worden” citeerde haar moeder de slogan van de school toen ze door de grote voordeur naar binnen stapten.
“Wij hebben een afspraak met mevrouw Mertens” zei haar moeder tegen een jonge brunette in een net schooluniform met daarop hetzelfde schild.
“Volgt u mij maar” zei ze en ze ging hen voor door de lange gang naar een zware houten deur aan de rechterkant. Ze klopte eerst netjes. “Kom binnen” zei een strenge stem.
“Dankjewel Marleen” zei de dame van een jaar of 50 achter het bureau. De dame stond op. Ze was slank, maar had flinke borsten die een beetje puntig vooruit stonden. Ze bekeek hen van achter haar leesbril.
“Mariska” zei ze. Ze herkende de moeder van Suzanne nog. “Wat aangenaam jou hier weer te zien”.
“Het genoegen is wederzijds, mevrouw Mertens” zei Mariska. “Ik ben hier voor de intake van mijn dochter Suzanne”.
Suzanne gaf de dame een hand. Ze had een verrassend sterke handdruk.
“Aangenaam kennis te maken”.

Ze mochten tegenover haar gaan zitten om lage stoeltjes, waardoor Suzanne zich klein voelde tegenover mevrouw Mertens.
Ze leek zich bewust van haar natuurlijke overwicht.

“Suzanne, welkom op het Sint Agnes. Ik ga jou een paar vragen stellen. De meeste vragen zijn vrij algemeen, maar sommigen zijn wat persoonlijker, maar dat vind je vast niet erg?”.
“Nee hoor” zei ze verlegen.
Ze leunde wat naar voren en keek haar streng aan. “Nee, mevrouw wens ik dan te horen”.
“Nee, mevrouw” zei Suzanne nu nog kleiner.
“Hoe oud ben je Suzanne?” vroeg ze.
“18, mevrouw”.
Ze noteerde het op een blaadje.

“We beginnen met het aanmeten van het uniform en daarna gaan we over op een paar persoonlijke vragen.”
“Kleed je maar even uit, dan beginnen we met meten”.
“Pardon?” vroeg Suzanne.
De dame gaf haar een glimlach waarmee ze wilde zeggen: je hebt me wel gehoord.
“Kleed je maar even uit, Suzanne” herhaalde ze.
Suzanne begon zich uit te kleden onder het toeziend oog van de twee vrouwen, tot ze nog in haar BH en slipje stond.
“Helemaal” zei de dame streng met en toon dat ze haar geduld begon te verliezen.
Ze zag de blik van haar moeder die duidelijk maakte: stel me nou niet teleur.
Toen Suzanne daar helemaal naakt stond, kwam mevrouw Mertens met het meetlint naar haar toe.
Haar lichaam werd uitvoerig bekeken. Toen voelde Claire het meetlint op haar rug.
“1 meter 70” zei de dame, terwijl Marleen het opschreef.
Ze mat werkelijk alles. En alle maten, van onder andere haar taille en haar heupen, haar benen, haar armen, haar voeten, werden opgeschreven.
De dame voelde aan haar borsten, voordat ze er een aantal keren met het meetlint omheen ging.
“En tot slot een cupmaat 75E“ zei ze.
“Ik draag altijd 70F” zei Suzanne zacht. “Veel vrouwen dragen de verkeerde cupmaat. 75E wordt het”.

“Dat was het wat betreft je uniform. Je mag hier plaatsnemen voor de vragen. Schrik niet, ze kunnen misschien wat persoonlijk zijn dan je gewend bent“.
“Dat is wel goed, mevrouw“ zei Suzanne die zich ongemakkelijk voelde bij het feit dat ze zich niet eerst aan kon kleden, maar naakt ondervraagd werd.

“Slik je de pil?”.
“Ja mevrouw”.
“Ben je nog maagd?”. Ze schrok een beetje van deze vraag.
“Nee, mevrouw”.
“Heel goed” mompelde mevrouw Mertens, terwijl ze het noteerde
“Hoe lang al niet meer?”. Hier moest ze even over nadenken. “Sinds mijn 15e, mevrouw”.
“En hoeveel verschillende mannen heb je al verwend met je mooie lichaam, Suzanne?”.
“8 dokter” zei ze uiteindelijk beschaamd. Ze schaamde zich om dit te vertellen waar haar moeder bij zat, maar geen van de andere vrouwen leek onder de indruk van dit getal.
“Kun je goed pijpen?”.
“Ja mevrouw” zei ze en ze keek verbaasd naar het kruisje dat zij op het formulier zette. Waar was dit allemaal voor nodig
“En heb je dan ook wel eens zaad in je mond gehad en dat keurig doorgeslikt?”.
“Ja, mevrouw, ik slik het altijd door”.
“Heel goed, Suzanne”.

“Het ziet er allemaal goed uit Suzanne” zei ze.
Dat was een opluchting.
“En ben je wel eens anaal geneukt?”. Suzanne schrok een beetje toen ze dat woord uit de mond van deze dame hoorde.
“Ja, mevrouw”.

Er werd weer een kruisje gezet. “Al net zo ervaren als je moeder bij haar intake”.
Suzanne geloofde haar oren niet. Was haar moeder net zo’s slet geweest toen ze jong was?
Ze keek naar haar en ze leek best wel trots.
“Suzanne, aandacht” zei mevrouw Mertens streng.
“En hoe vaak masturbeer jij, Suzanne?”.
Ze moest hier even over nadenken.
“Zo’n 3 keer per week, mevrouw”.
“Met je vingers of gebruik je speeltjes?”.
“Met mijn vingers, mevrouw”.

Van achter haar leesbril bekeek mevrouw Mertens de slanke vingers.
“Kun je squirten? spuitend klaarkomen?” vroeg ze nu weer streng.
“Ja, mevrouw”.
“Ik had niet anders verwacht van Mariska’s dochter” zei mevrouw Mertens met een kleine glimlach.

“Dat waren de vragen. Je hebt meer ervaring dan veel anderen. Maar je kunt hier vast nog veel leren om een dame te worden”.
“We gaan veel leren in korte tijd, dus we verwachten ijzeren discipline, Suzanne”.
Ze tikte daarbij dreigend met 2 vingers op de cane die op haar bureau lag.
“Natuurlijk, mevrouw” zei Suzanne. Ze schudden elkaar een hand.
“Wij zien elkaar volgende week” zei mevrouw Mertens toen ze de deur van haar kantoor dichttrok.