Het Blijft Verrassend - 14

Erik moest kennelijk aan de bak. Met een: “IK KOM”, kroop hij overeind, griste een handdoek van een stoel, sloeg die om z’n middel en liep de slaapkamer uit. Thijs lachtte in z’n vuistje, hij kon nog even lekker blijven liggen. Tot hij hoorde hoe Erik de deur opende en een hem zeer bekende stem hoorde vragen: “Is mijn bijrijder soms hier?”
Het blijft verrassend 14
Het overleg met eerst drie mensen van de afdeling transport en later met een directeur was zwaar geweest, maar Marc was dik tevreden met het resultaat. Marc wist donders goed wat een mooie prijs voor dit werk zou zijn, maar aan het begin van het gesprek liet een van zijn gesprekspartners zich ontvallen hoe blij ze waren dat Marc vandaag al een lading kon afleveren en dat ze niets liever wilden dan continuïteit in de aanvoer. Met dat in het achterhoofd besloot hij, toen het moment daar was, om maar gelijk 25% op zijn openingsbod te zetten. Wanneer ze hem zouden uitlachen kon hij altijd nog zeggen dat het een geintje was, maar tot zijn verbazing bleef het even stil aan de overkant, de heren keken elkaar aan en toen de voorman zijn mond open deed hoorde Marc tot zijn verbazing: “Dat is een forse prijs, hoger dan we zelf hadden ingeschat, maar met dit als uitgangspunt vind ik het zeker de moeite waard om te kijken of we elkaar toch niet ergens kunnen vinden”. “Nou we zitten allemaal aan deze tafel, dus volgens mij hoeven we niet lang te zoeken. Jullie hebben dringend, gegarandeerd transport nodig. Wij kunnen dat leveren en zoals u weet: ”Alle waar naar zijn geld”.
Ook dat werd niet ontkent en al heel gauw waren de heren verwikkeld in een diepgaand gesprek van loven en bieden, met als uitkomst: Het voorlopig laatste bod van Marc, dat 20% hoger lag dan de “mooie”prijs die hij in zijn achterhoofd had en dat door de drie heren niet werd afgewezen. Maar het was boven hun mandaad en dus moest er een directeur bij komen om een definitieve beslissing te kunnen nemen.
Tijdens de pauze, in afwachting van de directeur, app’te hij even met Thijs dat deze zich nog maar even moest zien te vermaken. Thijs reageerde direct met een kort berichtje en uit de tekst en de bijgevoegde emo’s bleek duidelijk dat Marc zich over Thijs geen zorgen hoefde te maken……..
Toen het gesprek in aanwezigheid van de directeur werd hervat en de vrouw was bijgepraat en op de hoogte gesteld van het laatste bod van Marc, keek ze hem recht in de ogen. En hoewel Marc van nature niet opgewonden werd van vrouwen in het algemeen en vrouwenogen in het bijzonder , voelde hij wel dat deze vrouw in haar eentje meer in haar mars had dan de drie andere aanwezige heren bij elkaar. “Luister mijnheer Swets u en ik weten beiden dat de prijs die u hier noemt behoorlijk hoger ligt dan wat een goede marktprijs op dit moment zou zijn. Maar wij hebben een probleem en u bent bereid dit op te lossen en ook dat is een prijs waard. Ik zal u eerlijk vertellen dat ik op dit moment ook geen tijd heb om met u uitgebreid te onderhandelen, hoe graag ik dat ook zou doen. Ik doe u één bod, dat is tevens het laatste, het is aan u om dat te accepteren of af te wijzen”. “Nou dat is klare taal, maar mag ik dan ook weten wat dat bod is”. Ze noemde een bedrag en vlot uit z’n hoofd berekend betekende dat zo’n 15% meer dan zijn oorspronkelijk “mooie”prijs. “Mevrouw u weet dat u mij nu het vel over de oren trekt, maar ik ben bereid het bod te accepteren”. Hij stond op, stak zijn hand uit en ook de directeur deed hetzelfde, drukte hem stevig de hand, en hield die nog even vast. “Mijnheer Swets zou u zo vriendelijk willen zijn uw hoofd even naar links en rechts te draaien”. Een vreemde vraag maar eigenlijk in een reflex reageerde Marc er op door precies het gevraagde te doen. Met een brede glimlach zei ze toen: “Mijn heer Swets maakt u zich geen zorgen u hoeft niet naar de SpoedEisendeHulp, het vel zit nog keurig op uw beide oren! ”. En voor dat Marc er erg in had was ze al de kamer uit, maar niet dan dat ze zich bij de deur nog een keer breed lachend omdraaide en Marc nog even toezwaaide.

Nadat Marc met de andere heren de nodige gegevens had uitgewisseld en nadere afspraken had gemaakt was het tijd om weer aan het voor Marc normale werk te beginnen.
Dat begon met een app’je naar Thijs, waarop niet snel antwoord kwam. Dus belde Marc hem maar even op, maar ook dat bleef onbeantwoord en schakelde al gauw naar een voicemail. “Thijs met Marc ik ben hier klaar neem je even contact met me op?”. Nou ja dacht Marc meer kan ik op dit moment niet doen en ik heb vandaag voor de firma meer verdiend dat met een hele dag rijden, ik neem het er verder van. En dus slenterde Marc ook maar in de richting van de waterkant , want in die richting was Thijs gelopen toen hij het kantoor binnen ging. En eenmaal aan de waterkant, besloot hij net als Thijs eens langs de afgemeerde schepen te lopen. Met het eerste schip was men nog druk doende om het te lossen en toen Marc er langs liep vroeg hij aan de man die vanuit het gangboord het lossen gadesloeg of hij soms zijn bijrijder had gezien een gozer van twintig met een rood shirtje. “Ja die heb ik gezien en volgens mij is hij”, wijzend op het andere schip, ”daar aan boord gegaan”. “Nou bedankt dan ga ik daar eens kijken”zei Marc. “Nou ik zou daar maar oppassen en in elk geval eerst een kurk in je reet stoppen, want dat daar is een flikker en hij gaat er nog trots op ook”. Een moment was Marc perplex over deze even directe als grove beledigende opmerking. Maar hij herstelde zich snel, en zei “ Bedankt voor de tip, want misschien kan ik daar ook even een praatje maken en eerlijk gezegd doe ik dat liever met een echte man, dan met iemand die denkt dat hij dat is!” En zonder verdere reactie af te wachten liep Marc door, deze homofoob in opperste verwarring achterlatend. Dichterbij het andere schip gekomen viel ook Marc de opmerkelijke naam van dit schip op en met dezelfde verbazing als Thijs eerder had gedaan, wist ook Marc even niet hoe hij het had toen hij de decoratie op de vensterbank van de woning zag. Marc zag verder niemand aan dek en liep dus wat verder. Toen zag hij voor de toegangsdeur naar de woning twee paar schoenen liggen. Nou ja schoenen. Het ene paar was duidelijk een paar olie en vocht bestendige deksloffen zoals deze op schepen gedragen worden. Maar het andere paar was en stel sneakers dat Marc wel heel erg bekend voorkwam. En ondanks de nadrukkelijke waarschuwing voor de gevaren die hij op dit schip zou kunnen lopen, ( of misschien wel juist daarom) stapte Marc aan boord en klopte een paar keer stevig op de deur. Het duurde heel even maar toen hoorde hij duidelijk van uit de woning roepen een reactie “Ik kom!”.

Rustig wachtte Marc af en door het matglas in de deur zag hij ineens een schim verschijnen die vrijwel gelijk de deur open deed. Wauw, was de eerste gedachte die bij Marc op kwam toen hij ineens op nog geen twee meter afstand oog in oog met een naakt manspersoon stond, die er, om het voorzichtig uit te drukken een klein beetje verwilderd uitzag. De handdoek waarmee hij zijn edele delen wilde verbergen was bij het openmaken van de deur van zijn heupen gevallen en dus hield hij daar zijn vrije hand maar een beetje voor zijn zaakje. Helaas voor hem en gelukkig voor Marc lukte dat maar ten dele. Wie de man voor zijn neus was wist Marc niet, maar hij had in zijn leven voldoende ‘leuters na de daad” gezien om zeker te weten wat deze man zojuist had gedaan. Maar dit alles ging in een flits door zijn gedachten, feitelijk knikte hij de naaktloper voor zijn neus vriendelijk toe en vroeg hem: “Is mijn bijrijder soms hier?” Waarop Erik hem vroeg: “Bedoel je Thijs?”. “Die bedoel ik” zei Marc. “Nou die is hier inderdaad en ik hoop dat je het niet erg vindt, maar ik heb die bijrijder van jou zojuist bereden, en daar ligt hij nu van bij te komen”. “Nou dan stoor ik jullie niet langer, zeg maar tegen hem dat ik in de wagen op hem wacht en dan zie ik hem wel verschijnen. Ajuus, ennne geniet er nog effe van, ik heb geen haast!” En met een stevige knipoog stapte hij van boord en liep weg in de hoop dat die twee nog even zouden kunnen bijkomen van de schrik. Hij moest lachen bij de gedachte hoe vreselijk die twee zouden balen dat ze net op dit moment gestoord werden. Marc begreep nu wel waarom Thijs zijn laatste oproepen niet had beantwoord en ook dat er geen antwoord kwam op zijn telefoontje. Hij was erg benieuwd hoe Thijs zou reageren wanneer ze elkaar weer zouden zien. In ieder geval kon Marc niet anders dan Thijs complimenteren met zijn smaak. Jemig wat een hunk! Natuurlijk gunde hij Thijs zijn pleziertje met deze gozer, maar onder andere omstandigheden was hij graag wat verder gekomen dan het gangboord.

Dat in de slaapkamer van de Adonis het bezoek van Marc als een zeer onaangenaam en veel te abrupt einde aan wat zo’n heerlijke vrij partij was geweest werd ervaren zal ieder duidelijk zijn. Toen Erik, weer volkomen naakt in de slaapkamer kwam trof hij Thijs nog een beetje verdwaast op de bedrand zitten. In een reflex zakt Erik voor hem op de knieën om hem met zijn gespierde armen een stevige knuffel te geven. En toen hij hem even wat losliet om hem recht in de ogen te kijken gebeurde het: De vonk sprong over en ze verloren elkaar in een geweldige tongzoen. Het duurde wel een tijdje maar op een geven moment lieten ze elkaar toch los en kwamen langzaam overeind. Thijs zat nog tot in z’n haren helemaal onder de slierten van zijn eigen sperma. “Jôh je kunt zo niet de straat op. Kom gauw even in de douche en spoel je schoon”. Ja je zou het misschien niet verwachten maar in deze scheepswoning zat zoals tegenwoordig op elk schip, een complete badkamer met alles er op en eraan. Thijs volgde Erik naar de badkamer, stapte gelijk in de douche en liet het water lekker over z’n lijf lopen. Graag had hij nog een poosje met Erik onder die weldadige stralen gestaan, maar daarvoor ontbrak nu echt de tijd. Maar er was nog een veel groter probleem. Thijs wilde Marc niet nog veel langer laten wachten., maar eigenlijk wilde hij gewoon op de Adonis, met alles er op en er aan blijven. Hij had vorige week UBI verlaten om te zien of een leven als truckchauffeur hem zou bevallen. De vrijheid en het steeds weer onderweg zijn maar zeker ook het fysieke werk waren hem uitstekend bevallen. Maar hij zag wel op tegen de vele uren gekluisterd aan de stuurstoel wanneer hij later in zijn uppie zou gaan rijden. In de korte tijd dat hij nu op de Adonis was had hij geroken aan een wereld die hem helemaal en totaal onbekend was; de binnenvaart. En hij was realist genoeg om te beseffen dat het leven aan boord niet louter zou bestaan uit prutsen met een touwtje en op klaarlichte dag vozen op een comfortabel bed. Maar het gevoel dat het werk aan boord wel bij hem paste was er, en misschien nog wel sterker dan het eerdere gevoel dat hem had doen besluiten om stage te willen lopen bij een truckchauffeur.
En dan was er nog iets vreemds waardoor hij zou wensen om altijd op de Adonis te kunnen blijven. Het was een gevoel dat hij nog nooit had ervaren. Het was ook een gevoel dat hij niet thuis kon brengen. Verhalen over vlinders had hij wel eens gehoord maar onze nuchtere Thijs had die verhalen tot dan toe altijd als nonsens afgedaan. Maar nu…. ? Na enkele minuten onder het verkwikkende en zeker ook reinigende water kwam de achtbaan waarin Thijs met zijn gedachten beland was een beetje tot stilstand. Hij droogde zich af en toen hij niet meer “druppelde” liep hij naar de woonkamer waar Erik aan de eettafel zat, z’n ellebogen op de tafel en de handen voor het gezicht. Zodra hij merkte dat Thijs in de kamer kwam liet hij zijn handen zakken, keek Thijs aan en kwam met een glimlach van oor tot oor langzaam overeind, liep op Thijs toe en verzuchtte: “Oh ik dacht werkelijk dat ik gedroomd heb, maar je bent gewoon echt!”. En voor dat Thijs kon mompelen “Wat dacht je dan” voelde hij twee stevige armen om hem heen en werden hun naakte lijven als in een klem tegen elkaar gedrukt. Minutenlang hielden ze elkaar zo vast en Thijs wenste dat de tijd zou stilstaan. Maar dat deed hij natuurlijk niet.

Wat ook niet stilstond was zijn verantwoordelijkheidsgevoel. Daarom maakte hij zich, al was het met grote tegenzin, los uit de omarming van Erik, met de opmerking: “Ik moet gaan want Marc zit te wachten”. “Ja logisch jij moet naar je lekkertje” . “Het is inderdaad een lekkertje maar hij is niet van mij”. “Oh en dat vind jij natuurlijk heel erg”. “Nou om je de waarheid te zeggen, tot vanmorgen wel, want het is echt een hele stoere bink en puntgave gozer”. “En waarschijnlijk zo geil als een beer, dus jullie zullen onderweg niets te kort komen”. “Nou ook daarin is Marc heel gaaf, want ik ben zijn stagiair en heeft gelijk duidelijk gemaakt dat hij om die reden niets met mij gaat ondernemen”. “Dat is inderdaad heel zuiver benaderd, en daar ben jij blij om? ”. “Nou zoals gezegd tot vanmorgen was ik dik in m’n sas dat ik rustig kon bekijken of truckchauffeur zou kunnen en willen worden. Maar sinds ik hier aan boord ben, en heb kennisgemaakt met het schiemanswerk op een schip, en natuurlijk nadat ik jou heb ontmoet, was ik Marc en zijn truck eigenlijk helemaal vergeten”. “Tja dat is dan toch jammer, want ik had een leuk plannetje maar wanneer jij ook vind dat een stagiair geen seks met zijn mentor mag hebben dan gaat dat niet door”. “Hoe bedoel je?” vroeg Thijs met enige aarzeling. “Nou ik heb bij het splitsen van dat touw wel gemerkt dat je het in je heb om een goede matroos te worden. Toen ik je later nog beter leerde kennen dacht ik, dit is nou iemand die ik het vak wel zou willen bijbrengen. En toen ik je nog later na een heerlijke vrijpartij mocht doorpalen zoals ik nog zelden iemand heb kunnen doen, toen dacht ik: deze gozer mag bij mij stage komen lopen. Maar helaas nu ik je principes heb gehoord en we samen sex hebben gehad wil jij natuurlijk niet meer dat ik jouw mentor wordt”. Thijs was even sprakeloos. In een flits, die uren leek te duren hoorde hij hier uitspreken waar hij al een paar uur, sinds hij op de Adonis stapte over aan het denken was. Hij wilde niet op een vaste plaats werken en daarom leek een loopbaan als truckchauffeur hem een goede optie. Maar tijdens zijn stage bij Marc ontdekte hij wat hij zich nooit had bedacht dat op de lange afstanden de eenzaamheid in de cabine waarschijnlijk groter is dan Thijs lief zou zijn. Toen hij dan ook op het dek van de Adonis stapte ging er niet alleen een zindering door zijn lijf vanwege de aanblik van Erik, ergens voelde het contact met dat scheepsdek alsof hij op “oude” grond stapte. Eigenlijk wilde hij vanaf dat eerste moment voor altijd op de Adonis blijven. En nu had hij met zijn, hoewel eerlijke, loslippigheid zijn eigen ruiten ingegooid. “Ja maar ik wil niks liever dan hier aan boord blijven hoor. En als jij mij het vak wil leren dan ben ik daar heel blij om en wil ik hier zo gauw mogelijk aan de slag!” “Erik stak zijn hand uit en zei: “Hand erop, dan hebben we een afspraak en de rest regelen we wel”. Thijs drukte de uitgestoken hand stevig en was daarmee volledig terug in de werkelijkheid. “Ik moet nu gaan want ik kan Marc echt niet langer laten wachten. Ik ga me aankleden en als jij me dan jouw 06 geeft dan kan ik je app’en en kunnen we verder afspreken. Maar dat moet natuurlijk in overleg met Marc en Arjan”.”Arjan?, wie is dat nou weer?” “Dat is een heel verhaal en als jij nou hier voor mij een gespreid bedje gereed maak, dan krijg je later het hele verhaal te horen”. “Nou ik wil voor jou best een bedje spreiden maar dan niet om verhaaltjes te vertellen maar om nummertjes te maken!! “. Ondertussen had Thijs zijn kleren gepakt en aangetrokken en met een visitekaartje met zijn gegevens in de hand liep Erik naar Thijs , gaf hem een knuffel en zei: “En nou opgesodemieterd want je hebt nu lang genoeg getreuzeld. Als je straks mijn matroos bent en je waagt het om me zo lang te laten wachten dan zwaait er wat. Heel vlug gaf Thijs Erik nog een kus op de mond, liep de roef uit, stapte op de kade en holde naar de parkeerplaats. Nou ja holde. Het bleek dat zijn hol toch behoorlijk was uitgewoond door de tamp van Erik en had hij dat gevoel eerder nog als min of meer aangenaam ervaren nu hij stevig wilde doorlopen was dat toch een stuk minder maar hij deed zijn best om zo vlug mogelijk vooruit te komen.