Korfbal - 31

Het was inmiddels zondagmiddag geworden. Carlos met zijn gevolg vertrok weer. Iedereen zag er intens vermoeid uit. Vooral het spelen in de speelkamer was uitputtend geweest, juist omdat iedereen met elkaar overlegde en afstemde wat ze wel en niet wilden, zodat er veel verschillende spellen gespeeld waren. De turnster had niet willen neuken, maar haar mond, handen en ook voeten hadden iedereen in vervoering gebracht. De Afrikaanse bleek heel kundig met kut en kont. Ze neukte urenlang met veel verschillende mensen.
De Latina had niet meer willen spelen: haar kut was verruïneerd door de actie van Roxan. Roxan daarentegen was zich te buiten gegaan aan alle lekkers in de grote speelkamer.
Het was goed zoals het gegaan was, en: veel beter dan toen de vrouwen niets mochten zeggen. Carlos keek ook heel tevreden. Er kwamen weer een aantal taxi’s aan om iedereen op te halen.
In de eerste auto’s gingen de zonen van Carlos met hun vrouwen. Sasha had heel attent voor iedereen een Hollands fruitmandje gemaakt, zodat iedereen onderweg weer wat op krachten kon komen zei ze guitig.
We omhelsden iedereen en kusten elkaar. De zonen van Carlos wilden echter de mannen niet kussen. Ook prima.

Carlos en zijn PA, Miss Cat bleven achter. Hij stond in de woonkamer met Kyara te praten. Haar benen trilden door de pijn die ze in haar voeten had van de vreselijke metalen schoenen. Carlos liet heel duidelijk blijken, dat hij heel erg onder de indruk was van onze passie om het anderen naar hun zin te maken en dat hij nog nooit een dergelijk geile groep had meegemaakt. Hij bedankte mij dat ik het voor elkaar had gekregen om in zo’n extreem korte tijd een compleet neukpaleis in te richten. Hij legde uit, dat hij dit allemaal expres gedaan had, zodat er geen tijd zou zijn om spionageactiviteiten of camera’s op te hangen.
Ik bedankte hem en zei dat het mij ook verbaasde dat een grote vriendengroep van zo’n onschatbare waarde was.

Kyara stak heel erg bedeesd haar vinger omhoog en zei: “Meneer Carlos, mag ik u om een gunst vragen?”
“Spreek, meisje”.
“Ik zit sinds een paar weken op een andere school en daarvoor moet ik op stage om een aantal onderzoeken te gaan doen. Ik wilde eigenlijk naar Spring Break om daar te gaan kijken hoe iedereen dat daar doet en wat hen allemaal motiveert tijdens zo’n feest”.
Carlos glimlachten en hij zei: “Ik had verwacht dat je zou vragen om de schoenen uit te doen”.
“Nee, meneer, daar had u zelf wel aan gedacht en anders zou u er een goede reden voor hebben gehad om ze om te laten”.
Carlos knikte goedkeurend, nam haar hoofd even tussen haar handen, kuste haar voorhoofd, pakte de sleuteltjes uit zijn zak en maakte zelf de slotjes los. Kyara keek enorm opgelucht toen ze de schoenen uit had. De voeten waren denkelijk nog wel een beetje gevoelig door de slagen op haar voetzolen, maar dat was veel makkelijker te behappen dan die vreselijke schoenen.
“Bedankt, meneer”, zei ze zuchtend.

Carlos richtte zich op en zei: “Je wil graag naar Spring Break, maar dat is pas volgend jaar in maart of zo. Ik weet dat er over ongeveer anderhalve week in Panama een vergelijkbaar feest gehouden wordt ter gelegenheid van het 500-jarig bestaan van de hoofdstad. Daar trekken ook veel Amerikanen naar toe. Ik denk dat dit wel iets voor jou kan zijn”.
Kyara knikte, maar durfde duidelijk niets te zeggen.
Carlos dacht even na en zei: “Denk er even over na en als het van school mag en kan, dan zorg ik voor vervoer en dat je daar een tijdje kan overnachten. Je moet dan wel je moeder, Mark en nog wat vriendinnen meenemen, want daar wordt het veel leuker van”.
Iris’ mond viel open en ik vroeg heel nuchter wat hij in gedachten had.
Hij zei: “Ik heb een paar hotels in Panama City. Het moet wel raar zijn als er dan voor mij niet voldoende ruimte vrij zou zijn om jullie te kunnen laten overnachten”.
Ik knikte en vroeg: “Zullen we de rest met de PA afstemmen?”
Carlos knikte en zei: “Je moet alle onkosten van dit weekend ook even op een rijtje zetten, zodat ik die kan betalen. Je moet overal aan denken om te declareren, hoor! Hier is de Hollandse zuinigheid niet gepast!”
Ik drukte zijn uitgestoken hand, maar Carlos omarmde me en ik hielp hem, samen met Kyara in de taxi, terwijl Iris de PA in de auto liet verdwijnen. We zwaaiden hen uit en er viel een gigantische last van mijn schouders. Dit weekend was zo ontzettend intens geweest… Alicia, Claudia, Elize en Fred kwamen dichterbij en we hielden elkaar in een scrum vast.
We zeiden niets, maar voelden elkaar. Toen zei ik uit de grond van mijn hart: “What the fuck….”

Iris snoof even en zei: “Laten we in het zwembad ploffen, dan kunnen we even relaxen van alles”.
Ze riep naar het MAC team: “Zorg voor kussens en wat lekker drinken bij het zwembad. Neem zelf ook wat!”
De meesten liepen naar het zwembad en sprongen, naakt, in het water, maar ik zag dat niet zitten. Ik nam even een douche naast het zwembad en ik keek naar de heerlijke lijven die in het bad aan het genieten waren. Wat een weelde. Wat een genot.

Het was heerlijk nazomerweer en ik genoot van de 23 graden die de zon op mijn huid afleverde. Ik luierde heerlijk op een strandstoel.
De leden van het MAC-team kwamen naar me toe en vroegen op een nederige manier om een soort van audiëntie. Ik wees naar een paar stoelen en we gingen in een kringetje zitten. We bepraatten de afgelopen dagen en ik vroeg hen naar de kosten. Die hadden ze al op een rijtje gezet en ik rondde die fors af naar boven, waarbij ik zei: “Een volgende keer wil ik weer een beroep op jullie doen, maar ik weet niet of ik dan jullie ook zoveel kan laten verdienen”.
Ali zei guitig: “Dit hadden we ook wel voor niets willen doen hoor. Dit ga ik in ieder geval mijn hele leven in mijn gedachten meenemen!” De anderen knikten en Ik sprak af om uiterlijk morgen alles te betalen. De mannen laadden alles in en ze vertrokken naar huis, waar ze urenlang verhalen zouden kunnen vertellen!

Sasha stond een beetje afzijdig, duidelijk te wachten op aandacht van mij. Inwendig zuchtte ik, want ik had ook behoefte aan rust, maar ik wenkte haar en ze ging op de verst verwijderde stoel zitten. Ik ging als reactie daarop, op de stoel zitten die het dichtst bij haar stond, zodat we maar een minimale afstand tot elkaar hadden.
Ik vroeg: “Wat vond je van dit weekend?”
Sasha keek me dromerig aan en zei: “Ik heb in mijn leven al heel veel pornofilms gezien, maar dit was de allermooiste. Het voelde echt alsof ik in een set aan het rondlopen was. Al die naakte en halfnaakte mensen, al dat mooie vlees en die soms heel bizarre acties. Vooral alles met die Latina was echt heftig”.
Ik knikte en uit een ooghoek zag ik dat Roxan in het zwembad stond en de één na de ander ver weg het water in gooide.

Ik zei tegen Sasha: “Ja, dat was het voor mij ook, maar ik was ook nog eens de regisseur en dat was heel erg vermoeiend, maar: ik had het echt niet willen missen!”
Sasha glimlachte en zei: “Ik ook niet, maar weet je al wanneer ik word vernederd?”
Ik zuchtte, zond haar weg en zei dat er vast wel een geschikte dag gevonden kon worden. Het leek er voor mij op, dat ze verrast werd door het woord ‘dag’.

Ik dutte een beetje in en toen kwam Roxan naar me toe. Ze plofte vermoeid naast me in een stoel en riep uit: “Zo! Dat was ten minste een goede workout! Ik heb dit weekend een heleboel spieren gebruikt waar ik het bestaan niet van af wist. Hopelijk heb ik morgen lekker veel spierpijn!”
Ik lachte een beetje, maar bedacht me dat ze bloedserieus was. Ik liet haar opmerking even rusten en vroeg in welk vak ze les gaf. Ze vertelde over haar werk als docent en ik leerde dat ze in meerdere vakken les gaf.
De nadruk van haar lessen was vooral gericht om de interactie tussen mensen inzichtelijk te maken voor de studenten en om hen te leren om die interactie te beïnvloeden.
Het klonk me nogal wazig in de oren, maar dat zou ook door mijn vermoeidheid veroorzaakt kunnen worden…
“Hoe zie jij de vraag van Kyara over de stage? Zou dat kunnen?”, vroeg ik.
“Vanuit de school moet dat geen groot probleem zijn, alleen is de periode heel anders dan we gewend zijn. Meestal doen we een hele of halve dag per week aan stage, maar met een beetje overleg moet het wel te regelen zijn dat Kyara een paar weken aaneengesloten zal gaan. Het zal voor haar een unieke ervaring zijn!”
Ik knikte en bedacht me, dat dit waarschijnlijk weer een enorme orgie zou gaan opleveren… Ik vroeg: “Moet er dan ook iemand mee qua begeleiding?”
Roxan dacht even na en zei: “Kyara is nog minderjarig, dus er moet een ouder mee. Daarnaast is het raadzaam dat er een leerkracht in de buurt is om bij te sturen”.
Ze glimlachte te breeduit.
Ik snapte haar opmerking ten volle: deze dame wilde ook graag eens naar Panama!

Ik wenkte Alicia en ze kwam er al snel aanlopen. Ik vroeg aan haar: “Jij zit toch inmiddels in het tweede jaar. Moet jij nog iets van stage doen of zo?”
Alicia knikte en zei: “Klopt. Ik zit in het tweede jaar van de hotelschool en ik moet dit jaar ergens stagelopen om te laten zien dat ik in een hotel of zo kan werken. Dat is meestal geen probleem, omdat er veel te weinig personeel is in de horeca, dus de stageplaatsen zijn er zat!”
“Hoe zou je het vinden om in het buitenland stage te gaan lopen?”
“Spannend! Ik weet niet of ik dat zou durven, hoor!”
“Maar, wat zou er gebeuren als Iris, Kyara, ik en misschien nog meer bekenden mee zouden gaan?”

Ze keek me met open mond aan en zei: “Dat zou te gek zijn! Daar ga ik dan zeker voor!”
Ze kuste me en na een knuffel dook ze weer het zwembad in.

Ik klapte in mijn handen en riep iedereen naar me toe. Een paar minuten later was iedereen in de buurt. De meesten hadden natte haren en een handdoek tegen de koeler wordende wind omgeslagen. Ik zei: “Sommigen van jullie hebben gehoord dat Kyara aan Carlos vroeg om hulp bij het vinden van een stage. Carlos tipte haar over de mogelijkheden die Panama geeft. Ik heb alles een beetje overdacht, maar nog niet grondig, maar ik wil jullie vertellen wat mijn idee is.
Over een week of zo gaan Kyara, Alicia, Iris, Fred, Sasha, Roxan en ik naar Panama. Alicia en Kyara kunnen daar stageopdrachten doen. Iris en ik helpen hen in deze vreemde omgeving. Roxan zorgt voor begeleiding namens de school. Fred zorgt voor alle hand en spandiensten er omheen en Sasha neemt de verzorging van iedereen op zich.
Van Carlos hebben we de toezegging dat we in één van zijn hotels kunnen verblijven. We zullen via hem ook zeker goede stageplaatsen kunnen vinden.
Wat vinden jullie van dit idee?”

Ik keek de kring rond en zag allemaal duimen omhoog gaan. Alleen de duim van Sasha bleef achter. Ze schudde haar hoofd en zei: “Het lijkt me wel leuk, maar dat moet ik niet doen. Ik stel voor dat ik hier blijf en samen met Henk hier alles regel. Dit huis is te groot om alleen gelaten te worden”.
Ik liep naar haar toe, kuste haar op haar voorhoofd en zei: “Je hebt door dit antwoord zojuist je vaste aanstelling gekregen”.
Ze glom van blijdschap en riep: “Yes!!”

We applaudisseerden en ik keek de groep rond. Iedereen zag er opgetogen uit en ik zei: “Morgen is het maandag. Dan is de herfstvakantie voorbij en dan gaan we spijkers met koppen slaan. We gaan proberen om dat Panama-verhaal voor elkaar te krijgen.
Ik ga vanavond ook de rekening voor Carlos opmaken. Ik wil jullie vragen om mij binnen een uur alles te laten weten wat je kan bedenken waar we de laatste week kosten aan gehad hebben. Het heeft Sasha haar baan gekost, het heeft mij een probleem met mijn werkgever opgeleverd, we hebben veel dingen laten maken en ontzettend veel gedaan. Ook hebben we veel uren in dit weekend gestoken. Ondanks dat het leuk was, gaat iedereen alle uren dat je niet sliep, opschrijven, zodat ik die in rekening kan brengen. Ok?”
Iedereen was er mee akkoord en ik vertrok naar binnen. Druppelsgewijs kwamen de lijstjes binnen. Ook van Henk en Jan, die ik ge-appt had. Ik was blij dat ik iedereen gevraagd had om mee te denken, want ik had bijvoorbeeld nooit aan de afvoerkosten van het afval gedacht.
Werkelijk alles telde ik bij elkaar op, rondde een paar dingen af naar boven en stuurde de hele verantwoording naar de PA van Carlos. Die zou nog wel met Carlos in een vliegtuig zitten richting Mexico, maar desondanks kreeg ik binnen 10 minuten een reactie: “Het bedrag is, inclusief een gratificatie overgemaakt”.
Nieuwsgierig opende ik mijn bank-app, maar zag niets, omdat het zondag was. Ik vroeg om een bevestiging van de overschrijving en kreeg die een kwartiertje later. In de schermafdruk was een bedrag te zien, wat heel veel hoger was, dan het gedeclareerde bedrag.

Ik riep Iris en Kyara naar binnen en toen ze met vragende gezichten binnenkwamen, legde ik hen uit wat de situatie was. We ploften op de bank, waarbij ik tussen de twee heerlijke vrouwenlichamen geklemd werd. Ik begon: “We zijn nu op een punt in ons leven, dat we door kunnen gaan met het oude leventje. Daar kunnen we dan een paar dingen op aanpassen. Als we onze huizen van de hand doen en hier gaan wonen, dan hebben we geen financiële zorgen meer. Het rendement van de opbrengst van mijn huis zal genoeg zijn om een hele tijd van te leven. Zeker gezien de vergoeding die Carlos ons zojuist heeft gegeven. Daar kunnen we letterlijk nog jaren van leven.

Maar, we kunnen het ook verder trekken. Vooral door Kyara hebben we een uniek persoon, waar veel mensen voor in de rij zullen staan. Maar…. Het voelt dan voor mij alsof Kyara een hoertje is en dat Iris en ik haar pooiers zijn. En, dat wil ik echt niet!”
Kyara keek me verbaasd aan en zei: “Ik voel me helemaal geen hoertje! Ik ben heel erg dankbaar voor alles wat die dure mannen voor me doen en ik vind het superleuk dat mama en jij mij daar bij helpen”.
Ik keek Iris aan en zij zei: “Ik snap waarom je denkt dat je een pooier zou zijn, maar ik zie jou eerder als een beschermer voor ons groepje. Jij doorziet mensen en andere dingen heel snel en je hebt je plan al klaar voordat je ergens aan begint”.
Ik was verbaasd door deze opmerkingen van Iris, want zo voelde en beleefde ik dat echt niet. Ik was zo onzeker als wat, maar blijkbaar nam ik toch de juiste besluiten. Ik kust haar en ze beantwoordde deze gepassioneerd.

Ik stuurde een bericht naar de PA, dat we graag naar Panama wilden komen met een ongeveer 10 mensen, zodat Kyara en Alicia een goede stage konden lopen en de anderen een leuke vakantie zouden hebben.
Ik kreeg een duim terug en een half uur later meldde ze me, dat de bovenverdieping van het American Trade Hotel in Panama tot onze beschikking zou staan. Nieuwsgierig zocht ik het hotel op en zag al snel dat het een enorm luxe hotel was. De normale prijs was ongeveer 300 euro per nacht… Wij zouden ruim een week gaan met nogal wat mensen.
Ka-Ching!

Inmiddels was iedereen binnengekomen en Sasha was bezig om lekkere hapjes voor iedereen te maken. Tijdens het eten daarvan praatten we over Panama en wat daar allemaal gedaan zou kunnen worden. Ik besloot voor mezelf, dat ik de oerwouden en het Panamees kanaal zou willen zien.
Sasha kwam naar me toe en zei: “Je hebt beloofd dat je me wilde vernederen. Ik snap dat je moe bent. Dat ben ik ook, maar ik ben zo ontzettend opgefokt, dat ik aan niets anders kan denken, dan dat ik vernederd word en zo”.
Ik keek haar aan en kwam in de verleiding om haar een klap op haar wang te geven, maar ik hield me in. Ik keek haar aan, draaide mijn hoofd licht weg en zei op een schampere toon: “Ik zal je vernederen. Tot op het bot. Ik ga al je waardigheid van je afnemen, maar dat gaat vandaag echt niet gebeuren. Je moet geduld hebben!”

Sasha boog haar hoofd. Niet alleen van teleurstelling, maar ook van onderwerping.

Ik bedacht dat mijn werkagenda voor morgen nog leeg was. Ik bedacht me sowieso wat ik, gezien de laatste ontwikkelingen, nog op mijn werk te zoeken zou hebben…