Bakkersjongen - 38

Ik zal nooit vergeten dat we daar zaten bij die opa en oma van Tessa. Ik was bloednerveus, wilde niks drinken of eten en deed haast niet mijn mond open. Steeds keek ik gespannen naar Tessa en die keek dan toch bezorgd terug. We hadden afgesproken, ik en Remy, dat het gewoon niet gebeurd was. Het was leuk en fijn, maar nu deed het er niet meer toe. Maar zo makkelijk was dat niet. Althans, niet voor mij. Als ik Remy zag, die wel haarzelf leek te zijn, kon ik niet anders denken dan dat ze dit al eerder gedaan had. Aan haar kon je echt niets merken. Alleen hoe ze even naar mij keek, als mijn gespannen blik haar voor een momentje trof. Dan moest ze wel even gespannen terugkijken, al leek ze me ook te willen zeggen dat het heus wel goed was. Maar dat was natuurlijk niet zo. Tessa vroeg na afloop meteen of er wat was, maar ik zei haar van niet. Voor zover de eerlijkheid in onze relatie. Het had nog geen jaar geduurd en ik had alweer hetzelfde kunstje uitgevoerd. Nu niet met haar beste vriendin, maar met haar zusje. Dat kon ik haar toch niet vertellen. Want ik wilde haar gewoon niet kwijt.

Het was twee dagen voor oud en nieuw. Twee dagen voordat ik m’n 28ste verjaardag zou vieren. Iets wat ik liever niet deed, maar Tessa wilde het. Ze sloeg zelfs het feestje bij Manon thuis over dit jaar. Nee, ze wilde het echt met mij vieren. De eerste keer, min of meer. Vorig jaar was het toch anders. Ik had er niet zo’n trek in. Het liefst werkte ik met de feestdagen, ook op m’n verjaardag als het kon, maar ik had geen werk waarbij dat makkelijk ging.. Ik had namelijk geen vast werk. Thomas legde het werk ook stil rond de feestdagen en ik had niets anders kunnen vinden. Nerveus als dat ik was, sprak ik dan toch maar de voorzichtige plannen met haar door. Ik was bij haar in Amsterdam, samen op de kamer. Ze had wat kerstverlichting hangen en had warme choco voor ons gemaakt. Ze was zo lief. Juist omdat ik zo gespannen overkwam, denk ik. Ik kon het op de feestdagen gooien, dat ik zo deed. Dat was ook deels waar. Alleen voor de kerstdagen deed ik niet zoals nu.

,,Wat is er nou?’’ vroeg ze me toch wat ongeduldig. Ik had gezegd in de ochtend een kopje koffie te willen drinken bij Alfons en Dirkje met de dochters en hun mannen, en wilde daarna wel naar Tessa toe komen. Tessa was ook welkom, maar dacht dat ze niet heen en weer wilde. Dat ik voor haar dacht, viel al niet zo goed. Natuurlijk wilde ze komen. Het creëerde al wat argwaan. Ik ging lever niet stappen. Zeker niet met oud en nieuw. Maar dat stelde Tessa wel voor. Met de meiden. Haar vriendinnen dus. Ik ging maar akkoord. ,,Misschien komt Manon ook.’’ liet ze toen vallen. Ik keek er wel van op, maar het deed me weinig. ,,Als je dat leuk lijkt?’’ Tessa leek ergens op te doelen, maar dat was ik al lang vergeten. Dus reageerde ik wat onverschillig. Dat vond ze ook niet zo leuk. Maar ze hield vol. ,,Remy wilde misschien ook komen. Eerste keer in de grote stad met oud en nieuw.’’ noemde ze het.

,,Nee!’’ zei ik toen plots fel. ,,Nee.’’ herhaalde ik me gelijk wat rustiger. ,,Schatje, ik wil het helemaal niet vieren. Als jij uit wil, moet je dat gewoon doen. Maar ik hou er echt niet van.’’ kwam ik snel mee aan en maakte mijn reactie nog geloofwaardig. En toen stelde ze me die vraag… Of er wat was? Muah.

,,Nee, hoezo?’’

,,Jens, er is iets. Je doet al zo raar sinds kerst.’’ Ze had het vanaf begin af aan al door gehad.

,,Wat moet er zijn dan?’’ reageerde ik geïrriteerd. Nu wist ze zeker dat er wat was.

Even werd het stil. De spanning was voelbaar. Het lag op het puntje van m’n tong om het haar te vertellen. Maar ik deed het niet. Ik slikte het weer in en keek haar zwaarmoedig aan.

,,Is het Remy?’’ vroeg ze toen, alsof ze het al wist.

,,Remy? Nee, hoezo?’’ zei ik te snel. Ze haalde haar schouders op. Ze wist het, dacht ik meteen.

,,Is er wat gebeurt?’’ vroeg ze me daarna meteen. Ze keek me nu ook alsof ze het al wist, maar ze vroeg het allerminst streng. Alsof ze het niet erg vond.

,,Tess…’’ bekende ik al. Even gniffelde ze toch met moeite.

,,Het is niet erg. Ik wist het al.’’ zei ze toen. Het werd nog stiller dan zojuist.

,,Wist je het al?’’ vroeg ik haar niet veel later. Ze knikte.

,,Dat het kon gebeuren. Het is ook niet erg.’’ zei ze dan weer.

,,Dat wat kon gebeuren?’’ vroeg ik haar maar even voor de zekerheid door. ,,Het is niet dat er iets speelt.’’ wilde ik uitleggen. Maar daar was ze het niet mee eens.

,,Ik heb al heel lang geleden een keer met Remy over je gepraat.’’ biechtte ze toen plots op. Het was zij die iets had uit te leggen, en niet ik. ,,Over ons, en over Manon. Over mij vooral.’’ Dit had Remy natuurlijk al wel verteld, maar het verbaasde me dat Tessa er gelijk al meer achter zocht. ,,Was Manon toen niet gekomen, had ik haar om hulp gevraagd. Heb ik misschien ook wel gedaan.’’ liet ze heel stil vallen.

,,Wat?’’ kon ik alleen uitbrengen, verloren in haar woorden en wat ze konden betekenen.

,,Ze is m’n zus!’’ zei ze toen fel. Ik slikte meteen. Dit was toch een stap te ver. Maar dat bedoelde ze niet. ,,Natuurlijk deel ik alles met haar. Als ik iemand vertrouw, dan is het Remy wel.’’ ging ze wat emotioneel door. Het was nu net alsof ze mij had bedrogen, zo deed ze.

,,Tessa? Waar heb je het over?’’ vroeg ik haar maar. ,,Je kan haar niet vertrouwen. Ze kwam naar mij toe om…’’ Ik durfde het niet te zeggen.

,,Weet ik. Ik weet het.’’ zei ze gehavend. ,,Maar dat moest van mij…’’

Nu duurde de stilte een stuk langer. Ik wist niet wat ik moest zeggen, maar ik werd heel erg kwaad van binnen. Hoe kon het dat IK me bedrogen voelde na deze week?

,,Ik ben niet goed genoeg voor je.’’ zei ze maar. Ik weet niet of ze het deed om medelijden op te wekken, maar zo werkte het wel. En het was niet waar.

,,Niet weer, hè.’’ zei ik echter wat bot. ,,Tess, hoe vaak gaan we het hier nog over hebben? Dit moet echt stoppen. Je kan dit toch niet willen. Je hebt je zusje gebruikt voor onze relatie?’’ Ik snapte er ook nog helemaal niets van verder. Ze was stil en keek me radeloos aan. Was zij dan te ver gegaan deze keer? En was dit wel waar?

,,Je weet toch hoe ik het wilde?’’ klonk ze wanhopig. ,,Jij, ik en Manon. Dat weet je toch? Daar hebben we het toch vaak over gehad?’’ Maar dat was zo lang geleden. En dat werkte helemaal niet. ,,Ik kan niet wat andere meisjes wel kunnen. Maar ik kan je wel een ander meisje geven.’’

,,Een ander meisje?! Ben je gek, of zo? Wat doe je nou?’’ vroeg ik haar kwader. ,,Dit kan zo niet, hoor. Ik ging kapot van schaamte en schuld de laatste dagen. En terecht, als je het mij vraagt.’’ liet ik me uit. Je kan dit niet omdraaien zodat het weer aan jou ligt. Het ligt niet aan jou.’’ Ze raakte wat onder de indruk van m’n toch wel harde stem.

,,Maar wat als het nou nooit gebeurt? Heb je daar dan vrede mee?’’ vroeg ze me, nu refererende naar de seks. Dit was dus de reden waarom ze het had opgezet.

,,Dat heb ik toch gezegd.’’ zei ik haar snel.

,,Maar dat is iets waar je naar blijft verlangen. Kijk maar naar de laatste keer.’’ Okay, ze had een punt.

,,Ik ben gewoon liever met jou, hoe dan ook.’’ zei ik nu iets rustiger. Ze schudde haar hoofd. ,,Echt waar.’’

,,En als ik het niet kan.’’ zei ze me.

,,Je bedoelt?’’ Ik wist het echt niet. Ze was niet te volgen.

,,Je weet het.’’ zei ze me, nu nog emotioneler. Ze begon bijna te huilen. Ze stapte ook dichterbij en smekend pakte ze m’n handen. ,,Je weet het.’’ herhaalde ze zich zelf.

,,Wat?’’ vroeg ik zoekende.

,,Ik was verliefd op Manon.’’ zei ze toen. Dat wist ik inderdaad.

,,Is toch goed.’’ zei ik dan. Maar met dat ik het zei, wist ik dat dat natuurlijk niet goed was. Ze schudde dan ook haar hoofd.

,,Nog steeds.’’ fluisterde ze. ,,Ik wil geen seks met mannen.’’ voegde ze er nog stiller aan toe. Toen begon ik het te begrijpen. Nu huilde ze echt en ik trok haar maar even tegen me aan terwijl ik de woorden nog hoorden nagalmen. En ik al die tijd maar denken dat ze, hopelijk, bi was. Ze was meer dan bi. Tessa viel op meisjes. De reden waarom het niet lukte, lag zo voor de hand. Maar al die keren dat ik aan haar mocht zitten, daar leek ze nooit van te walgen.

,,Ik snap het niet.’’ zei ik haar dan ook. ,,Maar je bent dus gay?’’ vroeg ik haar. Ze haalde haar schouders op, maar dat was bevestigend genoeg.

,,Ik weet het niet.’’ zei ze nog wel terwijl ze haar tranen droogde. ,,Het is zo verwarrend. Ik voel me niet gay, of lesbisch, en hou ook niet van dat soort mensen.’’ zei ze maar. Ik lachte er om.

,,Je ziet er ook niet gay uit.’’ voegde ik er net zo dom aan toe. ,,Maar niet alles valt in hokjes te plaatsen.’’ klonk ik vervolgens wat verstandiger. Daarop keek ze me hoopvol aan.

,,Hierom.’’ zei ze. ,,Hierom hou ik van je en kan ik niet zonder je.’’ Ze knuffelde me innig maar er was nog niets uitgepraat of opgelost.

Maar het kwam op het volgende neer. Het ging niet om Remy, en misschien zelfs niet eens om Manon. Maar Tessa hield van me en ik van haar. Als geliefden. Dat garandeerde ze me. En dat geloofde ik ook. En ja, ze vond het heerlijk als ik aan haar zat. Maar andersom voelde het nooit goed voor haar. Dat vond ik heel erg pijnlijk, altijd al, maar kon er ook altijd al wel mee leven. Ze was verliefd op Manon. Nog steeds. Die twee hadden ook weer contact. Manon was echt niet gay, niet eens bi, los van wat experimenteren na. Manon wist het ook nog niet. Zij zag hen als beste vriendinnen, wat ze ook waren. Natuurlijk is het makkelijk om iedereen maar in hokjes te plaatsen, maar Tessa was echt van alles wat. Ik wist niet wat, of dat het kon of überhaupt bestond, maar ze was het. Ik geloofde haar. En ik begreep haar voor zover dat kon. Ik begreep dat zet het moeilijk vond en wanhopig op zoek was naar oplossing voor haar maar ook voor mij. En zoals ik me ooit schuldig voelde en bang was haar te moeten delen met een andere jongen als zij mij deelde, dacht zij juist door mij te delen dat ik haar wellicht met een ander meisje zou delen. Met andere woorden: dat ik er meer voor haar zou openstaan. Een trio met Manon is misschien wel dichterbij geweest dan ik ooit heb gedacht. Zo zou Manon nog even een beslissende schakel blijven spelen in onze relatie. Ze begon ook weer over Praag. Het was voor haar, naast alle ellende die al besproken was, de bevestiging dat het echt niet kon. Natuurlijk kon het, dacht ik dan. Zo moeilijk is het toch allemaal niet. Maar zij keek er heel anders tegen aan. Ze was zielig. Ik had echt met haar te doen. En dat ze Remy er op deze manier had bijgehaald, ging echt te ver. Maar toch was ik niet meer boos op haar.

,,Dus wat nu dan?’’ vroeg ik haar maar. ,,Jij en ik samen, wel of niet?’’

,,Nee! Jawel.’’ zei ze zo vlug. ,,Dat moet. Ik kan niet zonder je. Echt niet.’’ maakte ze het weer zwaarmoedig. Natuurlijk twijfelde ik wel aan haar intenties. Maar ik moest misschien niet zozeer aan mezelf denken nu. Ze zocht op haar manier hulp. En dat had ze gevonden in de persoon die ik voor haar kon zijn.

,,Zoenen nog okay?’’

,,Ja, natuurlijk.’’ lachte ze nu al wel weer. Maar ik zou haar nooit meer zorgeloos kunnen zoenen, zonder te denken of ze dit wel echt wilde.

,,Het duurt nog wel even voordat ik het volledig snap, hoor, denk ik.’’ zei ik haar maar.

,,Laat het maar weten. Want ik begrijp het soms ook nog niet.’’ Waar ik Tessa al zo vaak bijzonder vond, bleek ze nu ook echt bijzonder te zijn. Ik wist niet of dit een naam had, of dit vaker voorkwam, en of het wel normaal was. Maar wat zou het? Ik moest blij zijn dat ik haar nog had. En nog blijer dat ze het niet erg vond als ik met een ander zou gaan. Hoe gek dat ook klinkt. Toch kon ik daar niet echt blij om zijn. Het voelde vreemd, alsof het niet klopte. Argwaan lag al snel op de loer. Want waar het op neer kwam, was dat ik met bepaalde behoeftes naar een ander moest, en zij hetzelfde deed met de hare. Maar naar wie zou ze dan gaan? Ik vertrouwde het niet helemaal, al klonk het nog zo mooi. Het concept van een openrelatie heeft me altijd wel geboeid, en met name naar andere vrouwen toe. Haar delen met andere mannen, vond ik maar moeilijk te accepteren. Maar juist dat wilde ze niet. Het klonk misschien te mooi om waar te zijn. En daarnaast hadden we zo al wat relaties verstoord in ons leven. Ik zou nooit meer normaal naar Remy of Manon kunnen kijken, de belangrijkste mensen uit haar leven. Dat dit niet hier vanavond opgelost zou worden, was duidelijk. Dat ging wel even duren. Ook voordat wij weer normaal zouden doen tegen elkaar.

,,Hoe was het eigenlijk?’’ vroeg ze toen heel voorzichtig.

,,Wat?’’ vroeg ik terug alsof ik het alweer vergeten.

,,De seks.’’ noemde ze het. ,,Met Remy?’’

,,Oh… Uhm. Nou, we hebben geen seks gehad. Alleen haar mond.’’ noemde ik het maar omdat ik zag dat Tessa het toch moeilijk vond om naar te luisteren. En logisch ook. Zo had ze het vast nooit voorgesteld.

,,Okay.’’ zei ze dan. ,,Waarom niet meer?’’ vroeg ze wel. Ik haalde m’n schouders op.

,,Ik kwam al snel klaar.’’ zei ik maar eerlijk. Ze glimlachte er om.

,,Dus het was wel lekker?’’ Ik knikte maar. ,,Fijn.’’ zei ze me lief. Ik keek haar toch wat onwennig aan, maar dat vatte ze wel.

,,Heb jij andere meisjes gehad toen we uit elkaar waren?’’ wilde ik wel weten. Ze schudde haar hoofd.

,,Dat was niet aan de orde. Ik was vooral verward en op zoek naar antwoorden. Maar die vond ik pas toen ik weer samen met jou was.’’ zei ze daarop.

,,Ik heb toch niks geks gedaan of gezegd.’’

,,Nee, daarom juist. Ik voel me veilig bij je. Ik kan mezelf zijn bij je.’’ noemde ze het. ,,Toen kon ik weer vrij nadenken en wist ik wat ik miste. Naast jou dan.’’ lachte ze er maar om, nog altijd heel voorzichtig. Het zal nog wel een tijdje een gevoelig onderwerp blijven.

,,En nu wil je weer met Manon dan?’’ vroeg ik haar maar gelijk door. Ik wilde toch weten waar ik aan toe was.

,,Weet ik niet. Zij wil niet, dat weet je. Niet dat, althans.’’

,,Heb je het nog wel met haar hierover gehad dan?’’ Ze schudde haar hoofd.

,,Niet specifiek.’’ Ik had Manon natuurlijk helemaal niet meer gesproken en vroeg me nu wel sterk af wat zij van dit alles zou vinden.

,,Lastig hoor.’’ zuchtte ik maar, toch wat opgelucht. Tessa wilde geen seks met me. Dat zorgde niet bepaald voor opluchting. Maar ook ik had nu toch antwoorden, al kon ik er niet alles mee verklaren.

,,Laten we Remy maar niet vragen voor m’n verjaardag.’’ zei ik haar wel. ,,Ik moet het even verwerken. En het is ook een beetje raar al.’’ Dat was ze wel met me eens. ,,En Manon liever ook niet.’’ zei ik wat moeilijker. Het zou me verbazen als Manon zomaar mee zou gaan, maar waarom ook niet. Toch liever niet. Dit begreep ze ook nog wel. Ze had wellicht ook eerder voorgesteld om iets uit te lokken, nu ik er over nadenk; om dit gesprek te voeren.

,,Dacht even haar cadeau te geven voor je verjaardag.’’ lachte ze wel ondeugend.

,,Volgend jaar!’’ wilde ik haar er aan houden. We konden er toch al om lachen. Maar zo waren wij. We deden gewoon niet zo moeilijk, al deed de rest van de wereld dat wel. Misschien was dat wel het antwoord wat ik Tessa gegeven had door gewoon bij haar te zijn, en datzelfde antwoord leek ze mij nu te geven op de vele vragen die ik nog had. Fuck de rest, het gaat om ons. En zolang wij elkaar begrijpen, is het goed. Er moest nog een hoop uitgepraat worden, maar ik was ondertussen niet anders meer gewend. Ik schrok er dan ook niet meer van. We gaan zo positief het jaar uit, zij en ik samen, en wat volgend jaar op ons te wachten staat, kunnen we aan. Zolang we maar samen zijn. Als je dat met iemand kan ervaren, heb je de goeie. En die moet je nooit meer loslaten.

Ik hoop dat ik met die laatste regels nog wat meegeef voor het komende jaar en dat iedereen die persoon mag vinden, die ook Jens nu heeft gevonden.

Iedereen alvast een fijn kerstfeest en alvast een gelukkig nieuwjaar. Ga positief het nieuwe jaar in en wie weet wat er allemaal op je af komt.

Groetjes,

Jefferson