Donkere Avonturen - 2

Ze had zich schuil gehouden, zoals zo velen wezen deden in het woud als het zo hard regende als dat het vandaag deed. Door het venster keek ze naar een nat maar paradijselijk woud. Regen zat haar hier niet dwars. Ondanks de benauwdheid vond ze dat het erbij hoorde. Dit was niet het noorden van Frankrijk waarbij de regen vaak gepaard ging met de kou. Al kon de regen hier wel velen malen gevaarlijker zijn.
-
Iets wat gelukzalig keek ze naar buiten en vergat ze wat ze de vorige dag op haar hals gehaald had. Echter zat ze hier met tegenzin. Het was best rumoerig in het pand; men twijfelde of het veilig was eropuit te trekken. En de werkzaamheden in het kleine hotel waren daarnaast al een tijdje op gang. Andere gasten hoorde ze hun vertrekken verlaten en de keuken draaide ook al op volle toeren. Honger had ze wel, maar geen trek in zijn ontbijt. Ciro had ze ook al gehoord. Die hoorde je overal zodra hij z’n mond opentrok. Ze zag de twee liever niet meer onder ogen en ze overwoog ook een vroegtijdig vertrek uit dit krakkemikkige maar knusse hotelletje.
-
Al starende naar buiten zag ze wat gasten vertrekken en niet veel later ook Ciro en Gaspar verschijnen. Wat ze zeiden, kon ze nog altijd niet verstaan, maar niet veel later stapte Ciro in een slecht onderhouden pick-up met een groot zwart zeil over de laadklep en reed hij weg. Ze zag Gaspar achtergelaten worden. En met dat haar maag harder begon te knorren, zocht ze toch maar snel het kleine, maar smaakvolle buffet op wat de heren elke ochtend voor de gasten klaarzetten.
-
Ze was te laat. Ze had nog wel zelf wat bij, maar het ontbijt zat bij de prijs inbegrepen, dus hier baalde ze van. Het duurde niet lang voordat Gaspar haar vanaf de receptie bekeek. Ze had het eerst niet door. De borden stonden er nog wel maar voor de rest was het leeg. Stond ze dan met een ‘net-zo-leeg’ bord in haar handen.
,,Ik kan nog wel wat voor je maken, als je wilt. We vroegen ons al af of je al weg was.’’ kreeg ze te horen van de donkere jongen die op haar af gelopen was. Ze keek hem meteen met grote ogen aan en de schaamte kleurde haar gezicht rood. Dit was niet de jongen die haar overgehaald had al die dingen te doen, maar toch schaamde ze zich enorm. Ze ging er vanuit dat Ciro alle smakelijke details met zijn collega gedeeld had, en zodoende bleven ze het over haar hebben. ,,Het is zo klaar.’’ sprak Gaspar haar nog beleefd toe en omdat ze geen antwoord durfde te geven, pakte hij haar bordje aan en wees hij haar erop gewoon plaats te nemen. Er was nog een ouder stel maar die verlieten het pand voordat Gaspar terugkeerde en zo zat Myriam alleen aan het ontbijt. En het smaakte goed.
-
Het was voor de rest erg stil in de herberg. Stil genoeg om even te informeren waar Ciro naartoe is, en of ze dus wat vrijer kon bewegen. Alle spanning van de dag ervoor was onherkenbaar geworden. Zij zou in de jungle geen jaguar zijn, maar een capibara; een prooidier, en zo stelde ze zich ook op.
,,Die is wat voorraden halen in de stad en de omliggende dorpjes en boerderijen.’’ werd haar medegedeeld door de jongen achter de counter van de receptie. Ze knikte en zweeg verder. Ze kon er niet zo veel mee. Of Ciro er nu wel was of niet, maakte eigenlijk niets uit. Ze was te laat voor de groepsactiviteit van de dag en het weer leek er alleen maar erger op te worden. Er op alleen op uitgaan was geen optie. Dus was ze verplicht hier te blijven, waar verder niemand meer aanwezig leek te zijn. De stilte hier was hoorbaar door de regen die kletterde op de golfplaten. Verder hoorde je niets.
-
Gaspar dacht dat ze alweer met Ciro wilde afspreken, en baalde, want had niet zo snel door dat dit meisje zich vooral schaamde. Wat hij gisteren had gezien, hoefde ze zich echt niet voor te schamen. Al dacht hij anders over Ciro. Gaspar begreep bijna nooit wat dit soort meiden in iemand zoals Ciro zagen. Niet dat hij dacht dat hij beter was, maar de praatjes en trucjes van Ciro waren zo goedkoop. Hij deed altijd hetzelfde. Hij nam de meisjes mee naar die prachtige en dromerige locatie, vaak na klagen over koud water, neemt een duik met ze en laat zo z’n gespierde lichaam zien. En niet veel later volgt dan de echte onthulling en waren de meesten bereid daar wat mee te doen. Het was echt niet de eerste keer dat Gaspar Ciro gespioneerd had. En als het rustig was, bleef hij gerust even kijken naar iets wat hij zelf nooit kreeg.
-
,,Hij komt vanavond pas terug.’’ zei hij vervolgens wat nukkig.
,,Oh, okay…’’ liet ze toen toch uit, eerder wat sipjes, alhoewel ze blij was dat ze hem nog even kon vermijden. Ze had zich voorgenomen hem er nog wel op aan te spreken, al hoefde dat natuurlijk niet. Ciro zat daar vast niet op te wachten.
,,Je bent heus niet de eerste waarmee hij zoiets gedaan heeft, hoor. Dus stel je er maar niet al te veel bij voor.’’ De frustratie had even de overmacht gegrepen en Gaspar kon het niet laten het ogenschijnlijk naar Ciro verlangende meisje een reality-check te geven. Tot zijn verbazing liet dit het meisje verder koud en ze liep weer terug zonder erop te reageren. Nu voelde hij zich al snel schuldig en vroeg haar nog snel of het ontbijt wel lekker was. Met een glimlach knikte ze naar hem. Nu voelde hij zich ook nog rot. Het was een lief meisje om te zien en daarnaast erg mooi. Misschien verdiende ze dit wel niet, al nam hij z’n woorden niet terug. Gaspar was niet het type wat graag onaardig deed. En niemand deed graag onaardig tegen een meisje zo mooi als Myriam.
-
Net als gisteren zou dit een verloren dag kunnen worden. Al wist Myriam niet dat ze gisteren alles behalve verloren had. Ciro spookte door haar hoofd. Ze had ook even contact gehad met het thuisfront, wat niet meeviel vanuit de jungle. Ze had gebeld met een vriendin en die geraadpleegd wat te doen, en dus ook verteld wat ze al had gedaan. Die vriendin was aardig in shock toen ze hoorde hoe de toch wat brave Myriam zich zo had laten gaan. Maar toen de details volgden, kon ze er geen genoeg van krijgen. Net als dat Myriam met plezier die details bleef vertellen en er zelf ook geen genoeg van leek te krijgen. Hoe vaak ze wel niet had benadrukt hoe groot en lekker het wel niet was geweest… En uiteindelijk adviseerde ze de nog wat sippe Myriam maar gewoon te genieten zolang het kon. Myriam was inderdaad wat sip en ontdaan door dit alles. Onterecht. Met dat ze de details verklapte, verlangde ze ook alweer snel terug naar het moment. Met name de gedachte dat wat had kunnen gebeuren als ze niet gestoord werden, prikkelde haar fantasie uitermate. En ze gaf haar vriendin gelijk. Wat ze hier deed, hoefde verder niemand te weten. Zolang ze er maar plezier in had. En had ze daar Ciro wel voor nodig? Haar avontuur was ten slotte nog maar net begonnen.
-
Gaspar klopte op haar deur. En zij deed die deur open tot niet meer dan op een kiertje. In hem zag ze nog niet zo veel.
,,Oh, hoi.’’ zei ze even snel en weer wat geschrokken en terughoudend. Ze was niet zo blij met Gaspar als enige ander in dit hok wat een hotel genoemd werd. Ze vond hem wat opdringerig en zeker na gisteren was ze er van overtuigd dat hij wat van haar wilde. Dat bleek al uit de manier waarop hij vanochtend ook tegen haar sprak. Maar hij kwam z’n excuses aanbieden voor zojuist. Dat was ook weer niet nodig, maar zoals Ciro was, was Gaspar niet. Die kon de hele dag met zoiets rondlopen totdat het hem dwarszat. En aangezien het rustig was in het hotel, besloot hij dat meteen de kop in de drukken.
,,Geeft niet.’’ zei ze hem kort en bleef achter de deur staan. Hij bleef daarna op de hal staan wachten in die junglestilte. Allemaal erg ongemakkelijk.
,,Ik bedoelde het niet zo. Hij is best aardig, maar…’’
,,Ik snap het. Eén van de velen. Niet bijzonder. Maar dat zocht ik er ook niet achter, hoor.’’ ging ze er snel op in. ,,Ik hoop wel dat hij het niet doorverteld. En jij ook niet.’’
,,Nee, dat doe ik niet. Nooit.’’ zei hij gelijk voorzichtig. Dit kon op wat meer sympathie rekenen vanaf haar kant. Gaspar was een sulletje. Dat had ze meteen gezien. En ergens was het ook wel aandoenlijk.
-
,,Mag ik je misschien wat vragen?’’ begon hij daarna voorzichtig. Ze knikte en deed de deur iets verder open. Meteen voelde ze zijn ogen over haar lichaam gaan en niet veel later keek hij maar gewoon weg. Ze kon er om gniffelen. Aandacht bleef aandacht. Het maakte niet uit wat ze droeg, ogen trok ze toch wel. Al vond ze het fijn zich als een mooi meisje op te maken en er in iets heerlijks bij te lopen. Alles voor de ‘likes’. Alles voor de blikken van jongens.
-
De warmte van het oerwoud had haar doen besluiten zich daarop te kleden. Een wit tanktopje, strak op haar bovenlijf en wat de buik bloot en armen bloot liet, en een beige sportbroekje, wat nog veel minder bedekte, deden het voor haar. En voor hem. En voor iedere andere man die haar zo zou zien. Prachtige lange benen, goed afgetraind, een mooie platte buik en een voorzichtig tintje die ze altijd al snel had. Haar lange bruine haren in combinatie met haar stralende lach hadden al genoeg moeten zijn om Gaspar te laten staren. Maar ze toonde graag haar lichaam en om hem snel te zien wegkijken, werd daarbij al gauw haar doel. Een beetje spelen met de jongens deed ze graag. En hoe verlegener de tegenpartij, des te fanatieker werd ze zelf.
-
Hij begon te stuntelen. Hij wilde iets vragen en nu kwam hij erachter dat het eigenlijk helemaal niet zijn zaken zijn, iets over Ciro en haar. En voor zijn gevoel kon hij niet meer terug.
,,Zeg maar.’’ moedigde ze hem nog bijdehand aan.
,,Nee, nee. Laat maar.’’ draaide hij zich om.
,,Ik bijt niet.’’ liet ze nog uit. Al had hij gezien dat ze dat gisteren wel deed, en dit maakte indirect ook deel uit van zijn oorspronkelijke vraag. Maar toch stelde hij de vraag niet.
,,Ik zag dat je uit Frankrijk komt.’’ zei hij in plaats daarvan snel. Verbaast knikte ze. En tot nog grotere verbazing ging Gaspar in het Frans verder.
,,Je spreekt Frans?’’ vroeg ze hem terug in het Frans. Vloeiend was niet het goede woord, maar hij verstond haar en wist correct te antwoorden. ,,Oh, maar hoe dan?’’
-
Gaspar vroeg nu of hij even binnen mocht komen en met gepast enthousiasme begon hij te vertellen. Want hij had namelijk een mooi verhaal te vertellen. Hun verhaal, dat van hem en Ciro. En niemand vroeg er ooit naar, zeker niet aan hem. Een verhaal waarin hij wellicht beter uit de verf kwam dan Ciro. En dus nam hij plaats op een oud krakend bedje en ging zij op gepaste afstand naast hem zitten met haar lichaam recht en haar handen op haar schoot.
,,Ik heb gestudeerd. En ik was goed in talen.’’ Ze had hem al Duits horen spreken, en goed Engels tegen haar. ,,Ik spreek ook Spaans, en natuurlijk Portugees.’’ wilde hij voorzichtig opschepen. Zo kwam het niet op haar over, maar ze vond het wel bewonderenswaardig.
,,Mag ik vragen wat je dan hier doet?’’ Iemand met een overduidelijk intellect verwacht je niet hier in zo’n etablissement. Het verhaal kreeg hierdoor een ander staartje en hij werd wat serieuzer.
-
,,Ik en Ciro kennen elkaar al van kleins af aan. Het leven was zwaar en vaak hadden we alleen elkander.’’ begon hij wat somber. ,,Ik was wat beter op school. Ik kon gaan studeren en hij wilde mee. Maar niet om te studeren. En weet je, de steden hier in dit land zijn gevaarlijk voor jongens zoals hij. Hij is sterk en impulsief. Dat levert problemen op.’’ Hij bracht het netjes. ,,Dus beloofde ik hem terug te komen na m’n studie. Ik ben alles wat hij heeft. Zijn ouders zijn vroeg gestorven.’’ Dit greep Myriam zeer aan. ,,Dus ik ging naar de hotelschool nadat we een plan gemaakt hadden, en nu doen we dit al een paar jaar. Ik heb er geen spijt van, maar soms… ja.’’ Ze begreep hem wel.
,,Wel goed van je.’’ zei ze eerst, en legde hierbij haar hand troostend op zijn schouders. Want ze zag ook wel dat het moeilijk was voor hem. Zo enthousiast als dat hij binnen kwam, was hij al lang niet meer.
,,Wat wilde je eigenlijk studeren?’’ vroeg ze hem omdat het duidelijk was dat zijn keuze niet op zichzelf gebaseerd was. Maar dit wuifde hij weg.
,,Maakt niet uit. Het is goed zo.’’ Ze glimlachte naar hem. Het was lief, en bijzonder.
-
Een korte stilte volgde. Hij keek voor zich uit, bang dat hij was voor zijn eigen gene. Myriam twijfelde. Gaspar was niet wie ze dacht dat hij was. Hij was lief. En best leuk ook. Ze waren hier alleen samen op haar kamer in een verder leeg hotel. Waarom wachten op Ciro voor meer plezier, wat haar verteld was te gaan maken? Waarom had ze zich überhaupt geschaamd voor wat ze gedaan had? Ze was jong, en mocht er best wezen, vond ze zelf, en zo ver van huis wist toch niemand wat ze allemaal zou uitspoken. En wat ze deed, ging verder ook niemand wat aan. Hier kon ze eindelijk een keer haar grenzen opzoeken en misschien ook wel verleggen. Dat had ze immers al gedaan. En alhoewel er honderden verschillen waren te benoemen tussen de twee jongens die ze hier had leren kennen, hadden ze één overduidelijke overeenkomst. En al zou het nooit hardop uitspreken, was het juist dit wat ze erg spannend vond. Het feit dat beide jongens zwart waren, vond ze erg opwindend. Natuurlijk in combinatie met alle indrukken die haar reis tot nu toe hadden opgeleverd. In Frankrijk stikte het ook van de zwarte jongens in haar omgeving, maar die maakten toch stukken minder indruk op haar. Uitleggen kon ze het niet, nog was dat een vereiste. Want wat ze hier deed, zou toch niemand te weten komen.
-
,,Heb je verder geen vriendin?’’ vroeg ze hem onderzoekend. Ze was niet het type wat zich zomaar op iemand zou werpen.
,,Ik? Nee.’’ zei hij alsof dat vanzelfsprekend was.
,,Oh, gek.’’
,,Gek?’’ Myriam vond zijn onzekerheid misplaatst, maar ook leuk.
,,Ja, best wel. Je bent best leuk.’’ ging ze er vervolgens op in. Hier kreeg Gaspar het meteen warm van en in zijn ooghoeken zag hij haar naderen. Minimaal, maar toch.
,,Ik denk dat je me verward met Ciro. Hij is degene waar alle meisjes op vallen.’’ lachte hij er om en nam haar ook niet serieus.
,,Zoveel verschillen jullie volgens mij niet.’’ Daar lachte hij nog harder om. ,,Echt niet. Als je wat anders zou kleden en misschien iets meer rechtop zou staan en zitten, dan ben je net als hem.’’ Hij zag dit niet als een versiertruc, en Myriam loog niet. Gaspar was gewoon een sulletje en zo liep hij er ook bij. Een te groot overhemd, een oude broek en vieze schoenen. Daarnaast was zijn houding wat ineengezakt. Daar doelde ze op. Natuurlijk was niet als Ciro. Maar door de warmte had hij z’n mouwen opgestreken en zo had Myriam al wel zijn gespierde onderarmen gezien.
-
Ze ging nog iets dichterbij zitten en legde haar hand op zijn arm. Het zweet brak hem spontaan uit. Dit verwachtte hij totaal niet.
,,Als we toch alleen zijn…’’ wilde ze beginnen en ze kwam wat overeind om hem een kus te proberen te geven. Zijn ogen werden groot met dat hij dit ontzettend mooie en aantrekkelijke, Franse meisje zag naderen. En vervolgens deinsde hij terug. Dit tot ontsteltenis van die mooie, Franse meid, die hem verbijsterd aankeek.
,,Nee, het is niet…’’ Hij werd gered door de bel. Vanuit de hal was de telefoon nog n et hoorbaar boven het gekletter van de regen. En gehaast stond hij op en liet hij haar achter. Myriam liet het even bezinken. Hij hoorde hem praten in het Portugees en wat hij zei, klonk niet best. Dat hoorde ze aan zijn toon. Toen ging ze toch maar even kijken, en verlegen meldde ze zich bij de balie waar Gaspar nerveus had opgehangen en zijn boeken erbij pakte. Snel begon hij weer te bellen, zonder ook maar uitleg te geven. Niet veel later hoorde ze hem Duits spreken en daarna nog een keertje Spaans min een ander telefoontje. Beide sprak ze niet.
,,Wat is er?’’ vroeg ze toen hij uiteindelijk had opgehangen.
,,Dat was Ciro. We zitten ingesloten.’’ zei hij haar. Ze schrok. ,,De regen heeft een stuk weggespoeld richting de stad. En niet ver hiervandaan loopt de weg dood. Morgen komen er pas wgwerkers.’’
,,Is het erg?’’ vroeg ze maar. Hij haalde z’n schouders op.
,,Een paar kilometer verder. Wij zitten veilig.’’ Ze hoorde het aan en bedacht zich hoe gevaarlijk ze eigenlijk lagen op deze helling. Maar Gaspar wist dat er nog nooit was gebeurd, al kwam het vaak wel dichtbij. ,,Ik sprak net de andere gasten. Die zijn veilig en ik heb ze gegarandeerd op hun spullen te letten.’’ zei hij alsof dat belangrijk was. Myriam was niet gerust op. Dit vond ze best eng. En nu zat ze echt alleen met Gaspar, die snel verder ging met wat leek op belangrijk werk, maar eerder deed alsof hij het druk had om haar te vermijden.
-
Rond het middaguur meldde ze zich pas weer bij Gaspar. Ze had gedacht avontuurlijk te kunnen zijn en dat dat gewaardeerd zou worden, zeker door jongens. Daar had ze zich dus in vergist.
,,Sorry. Ik wist niet dat je het niet wilde.’’ zei ze hem voorzichtig. Gaspar keek pas laat op en zag haar daar onzeker staan.
,,Ik wil wel.’’ zei hij haar meteen. ,,Maar ik denk niet dat jij het wilt.’’ Een rare uitleg.
,,Want?’’
,,Ik ben niet zoals Ciro. Ik weet dat hij goed is. Dat ben ik niet.’’ legde hij snel en zenuwachtig uit. ,,Je kan beter krijgen.’’ Myriam kreeg meteen weer met hem te doen. Wat had hij toch?
,,Waarom doe je zo? Ik kan heus wel zelf bepalen wat goed voor me is, of wie.’’ kwam ze nu wat adequater over. ,,Ik wilde gewoon wat plezier maken. Dat is toch niet erg. Ik wilde je alleen maar zoenen. Vind je me niet mooi?’’ Ze kwam dichter op de balie staan en het spelen was alweer begonnen. Natuurlijk vond hij haar mooi, dat wist ze ook wel. En hij beaamde dat ook snel. ,,Nou dan. Wat is er dan?’’ Ze probeerde hem verleidelijk aan te kijken, maar dat had een averechts effect.
,,Niets. Laat maar. Aardig, maar laat maar. Ik weet toch niet wat ik moet doen.’’ Dat laatste trok meteen haar aandacht. Alles viel nu op z’n plek. De sul die hij was, slim maar verlegen en zichzelf altijd aan het wegcijferen, de rare reactie op haar toenadering… Dit had ze wel eens eerder meegemaakt. Een paar jaar geleden met een jongen die min of meer met hetzelfde verhaal aankwam en zich ook zo gedroeg.
-
,,Ben je maagd?’’ In het Frans klonk dat niet zo ongemakkelijk, maar zo keek hij wel. Hij antwoordde niet in woorden, maar door snel weg te kijken, gaf hij toe. ,,Echt waar?’’ Ze kon het ook echt niet geloven. ,,Hoe oud ben je eigenlijk?’’ Er zat geen kwaad in haar woorden, maar het leek net alsof ze hem erom bespotte.
,,Ja, ha-ha.’’ mopperde hij ontdaan en sloeg z’n boeken hard dicht en liep naar achteren door een deur achter de balie. Verstomd bleef ze staan. Het duurde even voordat ze besefte hoe ze overkwam.
,,Wat is er nou? Dat is toch niet erg.’’ Brutaal als ze was, was ze hem gevolgd. Ze had weer met hem te doen toen ze hem sip aantrof op de rand van zijn bed. Dit bleek hun slaap vertrek te zijn. Twee oude bedden op een kleine kamer met verder niets dan wat posters op de muur. Ze stapte op hem af en ging naast hem zitten, nu meteen dicht op hem. ,,We zijn alleen en hebben de tijd, toch? Ik ben niet zo vervelend. Vind het wel leuk dat ik je eerste kan zijn.’’ Myriam had zich er al van alles bij voorgesteld. Zo kon ze ook even rustig haar ding doen, dacht ze nog. Maar Gaspar zag het anders. Het was niet uit principe dat hij nog maagd was, al had hij een streng gelovige opvoeding gehad. Hij had Ciro al zo vaak met een meisje betrapt, ook op deze kamer, soms als hij gewoon in bed lag, dat hij al snel van het geloof afstapte en natuurlijk ook zoiets wilde. Maar tot nu toe was dat dus nog nooit gebeurd. En waarom nu wel? Hij kon het niet geloven. Niet dat hij niet wilde.
-
,,Stop me maar, als ik iets doe wat je niet wilt.’’ Myriams geduld begon op te raken, en ook al bleef ze lief en geduldig, wilde ze niet meer wachten. Ze snapte wel wat er door hem door ging. Ze was opgewonden. Gek, want hij deed alles anders dan Ciro. Maar zijn postuur verraadde al een hoop en ze wist dat hij minstens zo gespierd moest zijn als die ander, en dat trok haar enorm aan. En haar blik was ook al even op zijn kruis gevallen. Nog een gelijkenis, dacht ze. Gaspar slikte toen hij haar hand op zijn knie voelde. Ze begon te fluisteren. ,,Ik wil je gewoon. Dat is toch niet zo erg.’’ Haar ogen werden groot en nu voor het eerst keek hij haar aan. Hij was kansloos. Ze drukte haar borst iets naar voren en beet even op haar lip. ,,Ik vind het juist geil, echt waar.’’ En ze wreef zichzelf tegen zijn bovenarm. ,,Je hebt er vast vaak over nagedacht, niet?’’ Hij knikte. Haar hand gleed van zijn knie naar zijn kruis en ze kneep er even stevig in. Een zware grom ontschoot hem. Ze vond het fascinerend. Dit had ze nooit kunnen verzinnen. ,,Je bent groot.’’ lispelde ze in zijn oor die ze daarna kuste. Al die tijd zat hij nog rechtop op zijn bed en wist hij zich ook geen andere houding aan te nemen. Net een blok. Hij was ook helemaal gespannen, en dat voelde ze terug in zijn armen. ,,Rustig maar. Het wordt leuk.’’ wilde ze hem garanderen. ,,Vertrouw me.’’ Hierna ging ze op zijn schoot zitten en kuste ze hem op de mond. Het duurde even voordat hij terug begon te kussen maar daarna kon ze hem eenvoudig achterover duwen en lag ze op hem en maakten haar handen snel de knoopjes los van zijn te grote overhemd. Hierbij voelde ze al wat ze vermoedde. Ook zijn lichaam mocht er meer dan wezen.
-
Haar handen gleden over zijn borst en langs zijn wangen. Zo nu en dan kneep ze even in de bobbel in zijn broek waar ze op zat en waar ze ook regelmatig overheen bewoog vanuit haar middel. De spijkerstof van zijn broek schuurde langs de zachte stof van haar shorts. Ze deed haar best, maar kon het natuurlijk niet alleen. Het was duidelijk dat hij regelmatig even blokkeerde. Hij hield z’n handen thuis, kuste niet altijd even gewillig terug en hield z’n mond ook te dicht voor haar om er een tong in te steken. Dit was moeilijk vol te houden. Alsof hij van haar walgde, kreeg ze nu weer het idee. Misschien was hij wel gay?
-
,,Je wilt dit echt niet, he?’’ vroeg ze hem dan ook niet zo heel veel later. Ze kwam overeind en zag hem zorgwekkend kijken.
,,Ik wil niets liever.’’ zei hij haar. ,,Ik heb alleen geen idee wat ik moet doen, wat je wilt dat ik doe.’’ Ze gniffelde erom.
,,Wat wil je dat ik met jou doe?’’ vroeg ze hem alweer snel, overtuigd dat het niet aan haar lag. Hij bleef twijfelen. ,,Ik snap dat je misschien andere dingen aan je hoofd hebt. Maar we zijn alleen en kunnen toch geen kant op. Laat het los, laat het gaan.’’ grapte ze hem speels tegemoet. ,,En geniet gewoon.’’ Ze drukte hem plat en bleef zelf rechtop zitten. Met gestrekte armen ontdeed ze zich van haar strakke topje en kwam Gaspar erachter dat ze al die tijd geen bh droeg. Zijn mond viel open met dat haar lange haren als laatste naar beneden vielen, over haar mooie ronde borsten heen. Ze wierp het stukje stof weg en gaf hem nu haar meest zwoele blik. Haar prachtige borsten lonkten net als haar ogen. Hij hijgde stil. Zij grijnsde erom. ,,Elke keer voelde ik je blik. Maar als ik dan keek, keek je snel weg.’’ zei ze hem terwijl ze weer naderde. Ze kuste hem op de mond en bracht zijn handen naar haar rug. Zijn grote zwarte handen op haar smalle blanke rug. Nu kuste hij wel terug, en liet hij ook haar tong toe. Zijn handen lagen niet stil en vonden haar billen en achterhoofd. En niet veel later ook haar borsten, waarvan de harde tepels al een paar keer op zijn borst hadden geprikt. En zo liet hij eindelijk zien dat hij wèl wilde.
-
Hij liet het los. Wat wist niemand. Maar zijn handen waren ontketend en voor het eerst voelde hij de verleidelijke rondingen van het vrouwelijk lichaam. Dit perfecte Franse meisjes kwam nog niet eens in zijn stoutste dromen voor. Hij vond haar ongelofelijk geil. Dit voelde Myriam terug. Haar hand bleef op zijn kruis liggen en met dat het stel tongde, wreef ze gedreven over zijn kruis en voelde ze hoe ongelofelijk hard Gaspar was geworden. En het leek wel alsof hij alleen maar harder werd met dat het doorging. Zijn grote handen omvatte haar mooie borsten en teder masseerde hij ze. Zelf bracht ze haar tepel naar zijn mond en begerig zoog hij erop. Ze kreunde zachtjes en zwoel keek ze op hem neer. Ze vond het heerlijk dat ze nu zelf de touwtjes in handen had. En niet alleen de touwtjes meer.
-
Ze kwam weer overeind en ging recht op hem zitten. Zijn handen namen haar beide borsten in bedwang en zwoegend begon ze over zijn kruis te rijden.
,,Ik heb Ciro alleen gepijpt. Ik wilde wel meer…’’ biechtte ze op. Gaspar genoot van het commentaar. Dat ‘’meer’’ wilde ze met hem. En ze hield het niet alleen bij woorden, maar kroop vervolgens ietsjes achteruit zodat ze op zijn bovenbenen kwam te zitten. Daar begon ze zijn broek los te maken. Terwijl ze hem uitdagend aankeek, trok ze zijn riem los en ook de knoop. Ietsjes trok ze de broek naar beneden en haar hand gleed zijn boxershorts in en kwam er snel weer uit, gewapend met zijn grote en harde, zwarte lul. Ze hijgde meteen geil en weer liet ze zich in ongeloof vallen met wat ze zag en met hoe graag ze dit wilde. En ze kon ook niet wachten. Ze kroop weer naar zijn schoot toe en begon nu over de deels ontblote lul te rijden wat Gaspar heerlijk liet kreunen. ,,Ik wil dit zo graag…’’ fluisterde ze hem nog toe op haar zwoelste Frans…
-
Ze ging weer overeind zitten en pakte de harde stevig vast achter haar rug. Eenvoudig begeleidde ze de dikke eikel de korte shorts in door het pijpje langs haar linkerbeen. Het huidcontact alleen al liet het stel sidderen van genot. Van voren gleed haar hand haar eigen broekje in en trok ze net zo eenvoudig haar slipje opzij. Ze nam niet eens de tijd zichzelf helemaal uit te kleden. Dat hoefde ook niet. Zijn staaf was toch te groot om helemaal te nemen, en dat deel wat nu ontbloot lag, zat er ook nog niet in. Maar haar lipjes spreidden zich gewillig en ze liet zich iets achterover zakken. Haar mond ging open en hijgend ervaarde ze iets ongekends. De enorme eikel baande zich welwillend een weg naar binnen. Krap dat ze was, maar ook nat dat ze was, ging dit. Haar zachte weefsel omarmde het gevaarte en verwelkomde het door het niet meer los te laten. Achter haar rug moest ze de pik nog heel even vasthouden. Dit totdat ze een paar keer op en neer gewipt had en de eikel diep genoeg had gekregen zodat ze hem los kon laten.
-
Nu zakte ze zo ver als ze kon naar achteren, en legde ze haar handen op zijn gespierde borst. Het ongeloof bij Gaspar was al die tijd net zo groot geweest, en vanaf dit moment was hij officieel geen maagd meer. Myriam liet zich keer op keer zakken op het zwarte stuk vlees wat steeds hemelser begon aan te voelen. Ze keek op die lieve jongen neer en zijn heerlijke lijf. Hij legde zijn handen op haar heupen en begon mee te doen. Zo kwam hij nog dieper in haar en begon zij nog zwoeler te kreunen. Het gebeurde, en goed ook. Hij kwam overeind en klemde haar lichaam tegen dat van hem. Zij bleef door bewegen vanuit haar heupen en de eikel gleed diep totdat die niet meer verder kon. Het liet haar ogen wegdraaien. Hijgend hielden ze elkaar vast en ondergingen ze een fantastische moment wat resulteerde in een gelijktijdig orgasme. Zijn pik sputterde dankbaar en haar binnenste verkrampte van genot. Vol als ze al was van zijn harde, drukte zijn zaad zich een weg in haar en liet haar nog harder kermen en genieten dan ze al deed. Dit was hemels.
-
Uitgeput vielen ze op het bed en de dikke anaconda gleed uit haar regenwoudje. Hijgend bleef ze naast hem liggen. Hij kroop tegen haar aan, en het stel kuste nog een uur na totdat er plots weer leven in de brouwerij kwam. De telefoon ging en Ciro was onderweg naar huis. Het deed de pret niet drukken. Ze had nog maar een paar dagen en niemand hoefde na te denken over de consequenties, slechts aan de goeie herinneringen die ze maakten. En ze wilde er nog wel een paar meer maken.
-