Thomas - 10

Toegevend dat het zwaar was. Na ruim anderhalve maand ver weg van iedereen. De eerste paar weken storte ik mezelf letterlijk op de oefeningen en trainingen.Bijna als een halve malloot.
Het was zwaar de rotsachtige bergen, het ijskoude weer ondanks het halve wege april was, de lange dagen , het vele lopen, de oefeningen en zware uitputtende trainingen.
Ik kreeg er ook nog eens een zware griep bij, waardoor ik niet in staat was alle oefeningen mee te draaien.Ik was boos op mezelf dat ook dit opnieuw verpest werd door mezelf.Bijna wilde ik alles in de ring gooien. Ik zat er niet alleen lichamelijk maar ook mentaal doorheen.
Ik had zowat iedereen in nederland verboden te contacten ik wilde rust. Mijn (eigen) wijze moeder vond van niet en tijdens haar FaceTime gesprek brak ik bijna. Ik had het moeilijk miste Thomas. Kreeg door wat ik stuk had gemaakt.Waar ik van weg gelopen was. Bijna had ik haar alles aan de telefoon opgebiecht. Ik zat diep, heel diep. Maar wist dat ik dit niet aan de telefoon kon doen ik wilde haar recht aan kijken.
Mijn moeder had al langere tijd door dat er iets speelde, ze was natuurlijk niet van gisteren. Ik beloofde haar voor mijn vertrek dat ik bij terug komst haar zou vertellen wat er speelde. Ik wist dat ik me daar aan zou gaan houden ondanks dat ik wist dat het voor haar waarschijnlijk een shock zou worden. Op dit moment leek het me allemaal niet veel meer uit te maken.
Ik begon steeds meer door te krijgen, of misschien te accepteren dat ik toch echt mezelf ook aangetrokken voelde tot mannen.
Het viel niet mee om hier in een kamp van meer dan dertig mannen 24/7 aanwezig te zijn en geloof me als ik zeg dat er enorme knappe jonge mannen rond liepen. Met prachtige lichamen door alle zware trainingen.

De eerste weken had ik nauwelijks naar ze gekeken, ontweek ik mijn blik als ze uit de douche's kwamen of zich om me heen stonden om te kleden. In hun weinig verhullende naakte lichamen.
Nu leek ik steeds minder moeite te doen om te verbergen dat ze er mochten wezen. Ik keek naar ze naar hun mooie lichamen de meeste waren van mijn leeftijd of enkele jaren ouder.
Het wond me op hun mannelijke lichamen net zoals Thomas dit had gedaan. Hij wond me in alle opzichten op. Vooral als hij naakt voor me lag op zijn bed lag. Zijn mooie strakke buikspieren aan spande.Zijn blauwe ogen op de mijne gericht hield, intens en gretig.
Ik vond het geiler dan alle andere sex die ik ooit gehad had.Intensen bijna dierlijk geil.Het wond me op als hij mijn hoofd nog dieper over zijn stijve lul duwde. Nat van mijn eigen speeksel.
Zodra hij bijna op het punt stond dat hij klaar kwam neukte ik hem. Fucking heerlijk hard in zijn kontje. De intensie die hij me gaf door me zijn strakke nauwe kontje te neuken was volkomen overweldigend.
Ik vroeg me steeds meer af of er hier in deze groep van ruim dertig jonge mannen niemand deze ervaring met mij deelde. Dat niemand hier ooit sex had gehad met een man, iemand had gepijpt of zich had laten zuigen door een man. Of zou ik echt de enigste zijn?
Alle leken ze stoere hetero mannelijke mannen. Zo een beetje net als ik. Ik hield me afzijdig als de praatjes over de vrouwen begonnen.Een poos geleden zou ik mee gedaan hebben nu wist ik wel beter. Ik had geen zin meer te doen alsof.
Soms had ik bijna de neiging om in het midden van de kantine iemand recht op zijn bek te pakken. Zodat iedereen zou weten wie zich tussen hun in bevond.
Ik begon steeds meer door te krijgen wat ik thuis had achter gelaten.Zijn liefde voor mij.

Toch begon ik mezelf weer wat te herpakken. Ik klom op begon weer wat praatjes te krijgen. Dat resulteerde dat ik na lange tijd eindelijk weer geil was.En hoe!
Ik had weken geen sex of intimiteit meer gehad. Ook had ik mezelf niet meer gerukt. Het was bijna angst aanjagend hoe weing zin ik de laatste tijd had gehad in sex.
Midden in de nacht lag ik met mijn rechter hand om mijn stijve lul. Ik had hier de hele dag al naar uitgekeken. De hele dag was ik geil geweest en probeerde ik de kriebel in mijn buik te negeren. Ik kon niet met een half stijve lul rond gaan lopen tijdens de oefening. Dat kon gewoon niet.
Ik probeerde op mijn ademhaling te letten zodat het niet hoorbaar zou zijn dat ik me hier lag af te rukken. Stiekem onder de warme slaapzak. Niet dat dit door andere nooit gedaan werd tuurlijk wel. Een slaap zaal vol testosteron.
Regelmatig leek als je goed rond keek in het donkere de slaapzakken met regelmaat om hoog te komen. Er werd hard gekucht om waarschijnlijk te verdoezelen dat hij aan het rukken was of bijna klaar kwam.Tenminste dat was mijn idee hierover.
Het beeld van vanmorgen was helaas wat weg geëbt. Er was vanmorgen meer tijd. We zouden later met een oefening starten wat de meeste aangrepen voor een ochtend douche. Net wakker liepen de meeste naakt de douche in. Ruikend naar ochtend zweet en misschien wel naar hun eigen zaad van een ruk sessie onder de slaapzak. Om vervolgens fris, nat en naakt de slaapzaal terug te lopen.
Ik bedoel maar. Ik kon me natuurlijk niet in hun bijzijn eens stevig aan mijn lul trekken.
Ik kon nu moeilijk midden in de nacht een porno filmpje op zetten in een volle slaapzaal.Ik moest glimlachen bij het idee dat het zou kunnen gebeuren dat ik per ongeluk een niet hetero filmpje met het geluid aan hard per ongeluk zou af laten spelen. Dan was het wel duidelijk geweest dat dan weer wel.
Misschien zouden er meerdere opstaan om hun ervaringen te delen. Misschien snakte ik hier wel naar.
Maar goed, ik had genoeg fantasieën en beelden van wat ik samen met Thomas had uitgespookt.
Ik tufte zacht in mijn handpalm en begon met een stevige greep draaiende bewegingen te maken. Ja ik had dit gemist toegevend aan mezelf. Ik duwde mijn ogen dicht en probeerde zo min mogelijk geluid te maken. Smoorde mijn gekreun.
Al snel veel te snel voelde ik mijn witte plakkerige zaad over mijn hand en buik stromen.Waarschijnlijk had ik alles op gespaard.
Mijn hand en buik zat vol. Ik pakte een handdoek onder mijn kussen vandaan en net wanneer ik mijn slaapzak naar beneden rolde. Scheen een kleine licht straaltje in mijn gezicht. Hij keek me grijnzend aan. De rossige 'buur' jongen naast me.
'Eerlijk'het kon me weinig schelen. Ik glimlachte terug was eindelijk verlost. Terwijl hij zijn lichtje uitknipte en zich om leek te draaien wreef ik het zaad van mijn buik en hand af. Ik hoopte dat hij er van genoten had.

Voordat ik vanuit de vliegbasis het vliegtuig in stapte, stuurde ik hem een laatste app. Hij had er recht op om te weten waarom ik ineens op stel en sprong vertrok. Ik zou niet eens mee zijn gegaan op oefening nee ik wilde voor het grotere werk gaan.
Ik stuurde hem dat hij niet alleen zijn leven op zijn kop had gezet door zijn onthulling, maar waarschijnlijk nog meer de mijne.
Na die zaterdag avond maanden geleden was mijn leven onoverkoombaar veranderd. Het had alles op zijn kop gezet , mijn gevoelens, de aantrekking kracht , de jalouzie, de opwinding, het falen en vooral de ontkenning was als een soort van stoomtrein in mijn hoofd gekropen.
Ik kon hier niet mee omgaan. Niet met deze gevoelens voor hem, zo intens, zo heftig bijna mind blowing.
Ik wilde rust, we moesten samen herstellen wat er nodig zou zijn om elkaar niet te verliezen.

Ik miste hem,Thomas. Na twee maanden stuurde ik hem een bericht.
Kort maar krachtig. Vier woordjes meer had ik niet nodig om alles te omschrijven wat ik voelde.
' Ik mis je Tho'
Ik wist niet hoe hij hier op zou gaan reageren. Hij had het volste recht om me af te wijzen.Misschien had hij iemand anders gevonden iemand die wel liet zien hoe trots hij op zijn vriendje was. Hem zijn hand vast wil houden. Alles wat ik niet gedaan had.
Ik wilde "ons " opnieuw een kans geven. Hem laten zien dat ik een fout had gemaakt een grote fout. Ik wilde me niet meer verschuilen achter die donkere hoge muur. Misschien zelfs uiteindelijk aan iedereen zou opbiechten hoe leuk ik Thomas vond.Ik wist zeker dat ik mijn moeder dit zou vertellen. Hoe dan ook ze hield onvoorwaardelijk van mij en ook een stukje van Thomas. We zouden dit te boven komen als hij dit ten minste nog wilde.
Waarom ik dan eindelijk tot deze conclusie kwam?
Na de oefening waar hij me beoordeelde nam hij me appart 'ga even zitten Levi' hij schoof een stoel naar me toe. Ik had hier weinig zin in toen ik vernam welke richting het gesprek in zou gaan.
Hij vroeg hoe het ging? En of ik het thuis front miste? Tuurlijk miste ik deze, Thomas waarschijnlijk nog het meeste. Maar dat vertelde ik natuurlijk niet.
Hij begon te vertellen over de wegen, de gewone wegen en de wegen met kronkels. Dat als je mentaal sterk bent alles kun over winnen.
Hij leek op een moraal ridder met een te grote snor die flink over zijn boven lip leek te groeien. Hij was sergeant met meer dan dertig jaar ervaring als marinier, de comando's en nog veel meer waarschijnlijk.
Een volwassen man met een levenservaring een doel voor ogen en een keiharde mentaliteit. Een man waar ik tegen op keek. Iemand die ik bewonderde om zijn kracht en welbespraakte manier van communiceren. Iemand die koste wat koste ergens voor ging. Niet zoals ik had gedaan.
Hij vertelde dat iedereen op aarde liefde nam maar deze ook gaf ondanks sommige kronkels in zijn leven. Het leek een haast cryptische omschrijving die hij me mee gaf. Waar het grotendeels op neer kwam is dat alleen jij jezelf gelukkig kan maken.
Het was alsof hij met deze woorden door mijn ziel heen prikte. Hij moest gewoon een soort van gave hebben. Hij leek door te hebben dat ik struggelde.
Ik voelde een harde klap op mijn schouder en met de woorden 'jij komt er wel levi' sloot hij dit bijna rare gesprek af.

Ik haalde mijn telefoon uit mijn broekzak, stapte in mijn slaapzak. Zonder er nog over na te denken stuurde ik hem dit korte bericht. Dit keer gemeend en oprecht.
Ik hield van hem. Misschien te laat, maar zoals het spreekwoord zich uitspreekt beter laat dan nooit. Ik had niet veel meer te verliezen. Of uiteindelijk wel? Zijn liefde .
Ik bleef wakker net zolang ik zou zien dat hij mijn berichtje las . En er twee blauwe vinkjes zouden verschijnen.