Kostschoolmeisjes - 11

Grace en Ruth keken angstig naar het oude, rimpelige gezicht en zagen ook een wijsvinger met een vieze, zwarte nagel die het gebaar maakte van: komen jullie eens naar buiten toe. Op trillende benen verlieten ze het tuinhuisje en bleven voor zuster Griselda, die terug in de rolstoel was gaan zitten, staan. De non keek hen aan met een gezicht alsof ze deze twee meisjes wilde verscheuren. Grace en Ruth wachtten met een knoop in hun maag op de uitbarsting die ongetwijfeld ging volgen. Die bleef echter uit, want Griselda zei rustig: ‘Binnen vijf minuten op mijn kamer, dames!’ Daarna reed ze zichzelf in de rolstoel terug naar binnen.
De meisjes keken elkaar aan en wisten dat ze zwaar gestraft gingen worden.
‘Laten we maar meteen gaan, zodat ze niet op ons hoeft te wachten, Ruth,’ piepte Grace angstig. Ruth knikte en omhelsde haar vriendinnetje. Bij de kamer van de non aangekomen, gaven ze elkaar een zoen en Ruth klopte op de deur.
‘Binnen,’ gromde Griselda en de meisjes gingen bevreesd voor het bureau staan.
Griselda liet ze ruim tien minuten staan wachten en keek toen pas op. Ze haalde diep adem en loeide met rood doorlopen ogen: ‘Wat waren jullie in het tuinhuisje aan het doen?’
Met grote ogen keken de meisjes elkaar aan en Ruth antwoordde met een trillende stem: ‘We waren een beetje aan het knuffelen, zuster Griselda.’
‘Knuffelen?’ schreeuwde de non, ‘Noemen jullie dat knuffelen?’ Er klopte iemand op de deur en Griselda riep luid: ‘Binnen!’
Het was zuster Agnes die zich ook moest melden en naast de meisjes ging staan.
‘Zuster Agnes, het is de bedoeling dat u toezicht houdt wanneer de meisjes een taak uitvoeren en het is zeker niet de bedoeling om dan een boek te gaan lezen.
Is dat nu voor eens en altijd duidelijk?’ Zuster Agnes knikte en wilde de kamer weer verlaten, maar Griselda riep haar terug.
‘U gaat mij helpen deze twee verloren zielen te straffen en weer op het goede pad te brengen.’ De non wendde zich weer tot Grace en Ruth en vroeg nog eens: ‘Wat waren jullie aan het doen in het tuinhuisje?’ De meisjes durfden er niet voor uit te komen dat ze seks met elkaar hadden en staarden Griselda angstig aan.
‘Goed, dan zal ik zeggen wat ik gezien heb. Jij Grace, zat met je hoofd tussen de benen van Ruth en dat valt onder regel 6 die jullie overtreden hebben. Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat die perversiteiten van de duivel uit jullie worden gedreven. Begrijpen jullie dat?’
De meisjes schudden het hoofd en de non vervolgde grommend: ‘Ondankbare duivelskinderen! In deze kostschool zijn wij iedere dag bezig om van jullie nette, degelijke, opgeleide vrouwen te maken die later de maatschappij in moeten en wat krijgen wij daarvoor terug? Dat jullie met elkaar seksen, terwijl jullie je taak moesten uitvoeren!’ Dat laatste gilde ze zo hard dat haar stem oversloeg. Met bonkende harten wachtten de meisjes af, maar ze vreesden het ergste.
‘Ruth, op je buik op de tafel gaan liggen!’ Ruth keek Grace geschrokken aan en dacht, daar gaan we. Trillend liep ze naar de tafel en ging eroverheen liggen. Ze wist dat tegenstribbelen geen zin had; zeker toen Griselda zuster Agnes de opdracht gaf om haar handen aan leren riempjes vast te maken. Griselda haalde haar rijzweep tevoorschijn en ging achter Ruth staan. Ze trok de uniformrok omhoog en het onderbroekje tot op haar enkels omlaag. Het meisje beet op de tanden en probeerde niet te gillen. De non sloeg Ruth tien keer hard op haar blote billen, maar bij de derde klap gilde het meisje het toch uit. De tranen stroomden over de wangen en de ene na de andere rode striem bleef op haar billen achter. Grace durfde amper te kijken en had zich omgedraaid. Zuster Agnes keek vol afschuw toe en voelde zich medeschuldig, omdat ze amper toezicht had gehouden. Griselda merkte dit op en gromde: ‘U had dit kunnen voorkomen, zuster Agnes. In het vervolg beter toezicht op de meisjes houden die een taak uitvoeren in plaats van een boek gaan zitten lezen!’
Ruth werd losgemaakt en kwam snikkend recht. Ze moest naast Agnes gaan staan en nu werd Grace op haar buik op de tafel geduwd. Ze stribbelde tegen, maar ondanks dat Griselda nog niet goed ter been was, slaagde ze erin het meisje vast te binden. Grace raakte in paniek en smeekte om genade, maar de non trok zich daar niets van aan.
‘Wie niet luisteren wil, die moet maar voelen!’ beet ze het meisje toe en vervolgens trakteerde ze Grace ook op een pak slaag met de rijzweep. Het gillen van Grace ging door merg en been en wanhopig probeerde ze zich los te rukken. Toen het voorbij was, moest ze naast Ruth gaan staan en sprak Griselda hen stevig toe.
‘Zo, ik denk dat ik die perversiteiten van de duivel eruit heb geslagen. Ik hoop dat jullie verstandig zijn en de duivel niet meer in jullie leven toelaten. Jullie gaan nu naar de slaapzaal en blijven daar tot het licht uitgaat om te slapen. Vanavond geen avondeten en de rest van de week geen vrije tijd in de tuin en vanaf morgen meteen na het avondeten naar bed!’
Met betraande ogen knikten Grace en Ruth en verlieten Griselda’s kamer. In de slaapzaal pakte Grace de tube met verkoelende gel uit haar kastje en smeerden ze elkaars billen daarmee in. Ze gingen op hun zij op bed liggen, omdat dit de enige houding was waarbij hun billen niet zo pijn deden. Ze praatten zachtjes met elkaar en trokken de conclusie dat het vanaf nu moeilijk werd om nog eens seks samen te hebben. Zuster Agnes kreeg een absoluut spreekverbod voor wat ze net gezien had en beschaamd verliet ze de kamer om in de keuken te gaan helpen. De oude non keek triomfantelijk naar het plafond en prevelde: ‘Dank U Heer, ik zweer dat de duivel geen voet in deze kostschool zal krijgen. Amen.’

’s Middags liepen Kelly, Rebecca en Sumalee door de tuin. Ze vroegen zich af waarom Grace en Ruth er niet waren. Van zuster Astrid kregen ze te horen dat ze straf hadden en niet naar buiten mochten.
‘Griselda heeft ze in het tuinhuisje betrapt. Meer weet ik ook niet,’ bromde ze kortaf en liep terug naar binnen om, in opdracht van Griselda, een nieuw corveerooster op te stellen. Ze moest ervoor zorgen dat sommige meisjes niet meer samen voor een taak op kwamen te staan. Dit betrof: Grace met Ruth en Kelly met Rebecca. De meisjes wandelden naar het einde van de tuin, omdat er verdacht veel nonnen buiten waren. Ze wisten niet dat die daar in opdracht van Griselda waren om extra goed op de meisjes te letten. Ze stonden bij het hoge, gietijzeren hek en keken naar het bos dat een stuk verderop lag.
‘Konden we daar maar naartoe,’ mijmerde Rebecca, ‘lekker wandelen en knuffelen op een beschut plekje.’
‘Ja, en het liefst zonder nonnen in de buurt die ons in de gaten houden,’ gromde Kelly.
‘Mogen we dan niet buiten het terrein komen?’ vroeg Sumalee verwonderd.
‘Nee!’ antwoordde Rebecca, ‘Ooit hebben twee meisjes dat gedaan en die zijn mysterieus verdwenen. Van de ene op de andere dag waren ze er niet meer en niemand weet precies wat er met ze gebeurd is.’
‘Iel, griezelig zeg. Dat zal toch niet met Grace en Ruth gebeuren?’ Kelly trok haar bovenlip op en reageerde: ‘Nee, die zullen wel voor straf in de slaapzaal zijn.’ Ze schrokken toen plots een non opdook die hen grimmig aankeek. Ze zei niets en liep meteen met grote passen verder.
‘Dat was zuster Antonia,’ wist Rebecca, ‘daar moet je voorzichtig mee zijn. Die kletst alles direct aan Griselda door.’
‘Ze houden ons wel goed in de gaten zeg,’ mopperde Kelly, want in de verte zag ze zuster Gerarda aankomen. Die wierp hen een korte, minachtend blik toe en liep door.
‘Dat wordt voorlopig niet knuffelen, schat,’ fluisterde Rebecca tegen Kelly.
Die knikte en ook Sumalee keek sip voor zich uit. Ze verlangde zelf ook naar seks met hen. Zeker wilde ze nog eens seks met Kelly hebben, want die eerste keer met haar in de kelder was ze nog niet vergeten.

Judith liep in haar eentje door de tuin en voelde zich alleen. Nadat ze voor de eerste keer met de lesbische seks geconfronteerd was geworden tijdens de taak met Rebecca en zuster Astrid in de bibliotheek, wilde ze meer. Op het toilet had ze zich, voordat de meisjes de tuin in mochten, zelf gevingerd en was ze bijna klaargekomen. Dit maakte haar depressief, want ze wist dat er niemand was in deze kostschool die seks met haar wilde. Ze zuchtte diep en liep ook naar het einde van de tuin waar Kelly, Rebecca en Sumalee stonden. Rebecca had net aan Kelly verteld wat er tijdens de taak in de bibliotheek met zuster Astrid gebeurd was. Kelly was begripvol en het stoorde haar niet wat Rebecca gedaan had. Per slot van rekening had ze zelf ook eens met Judith gezoend. Judith kwam aan gedrenteld en zei verlegen: ‘Hoi, mag ik erbij komen staan?’ Ze keek Rebecca aan die lichtjes knikte.
‘Waar hadden jullie het net over?’ vroeg Judith belangstellend. De anderen keken elkaar aan en Kelly antwoordde, terwijl ze haar kin krabde: ‘Dat we graag eens naar dat bos dat daar verderop ligt, willen gaan.’
‘Ja,’ vulde Rebecca aan, ‘maar dan zonder toezicht van de nonnen.’ Judith keek naar het bos en vroeg: ‘Waarom zonder toezicht? Het lijkt me erg eng daar.’
‘We willen ook eens een keer wat privacy hebben, Judith, zodat we kunnen doen wat we willen.’ Judith keek Rebecca aan en snapte wat ze bedoelde.
‘Jullie willen seks met elkaar hebben in dat bos, omdat dat hier in het klooster bijna onmogelijk is?’
‘Je snapt het,’ reageerde Kelly verveeld, ‘misschien hebben we daar wel de mogelijkheid om lekker met elkaar te knuffelen?’
‘Maar volgende week hebben we daar onze jaarlijkse picknick toch. Niet in het bos zelf, maar op dat grasveld er vlak naast.’
Rebecca reageerde opgetogen: ‘Natuurlijk! Stom dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Je hebt gelijk, Judith. Ieder jaar houden de nonnen daar een picknick voor ons en die is volgende week zondag al. Stom dat ik daar niet eerder aan heb gedacht.’
‘Gaan er dan geen nonnen mee?’ vroeg Sumalee met fronsende wenkbrauwen.
‘Een stuk of vier maar,’ meende Rebecca zich van een jaar eerder te herinneren, ‘de anderen blijven in het klooster. Het is bedoeld als uitje voor ons.’
‘Er zijn dus nonnen bij,’ reageerde Kelly zuur, ‘dan kunnen we nog niets doen.’
Alle vier keken ze naar het bos dat er vredig bij lag. Ze schrokken van naderende
voetstappen achter zich en het was zuster Elisabeth die kwam zeggen dat ze naar de eetzaal moesten komen voor het avondeten. Toen ze Grace en Ruth daar ook niet zagen, wisten ze dat hun vriendinnen behoorlijk in de problemen zaten. De dag erna zagen Kelly en Rebecca onder de douche de vuurrode billen van Grace en Ruth. Toen beseften ze dat ze zwaar gestraft waren en dat ze zich beter voorlopig rustig konden houden.

Een week later was eindelijk de dag van de picknick aangebroken. In de eetzaal kregen de meisjes een preek van hoofdzuster Griselda over wat ze wel en niet mochten tijdens dit uitstapje. Ze gaf aan zelf niet mee te gaan en dit werd bij de meisjes in stilte met gejuich ontvangen. Zuster Gerarda, Antonia, Astrid en Elisabeth gingen mee en de overige nonnen bleven met Griselda achter in het klooster.
’s Morgens vroeg vertrokken de zestien meisjes onder leiding van de vier nonnen richting de rand van het Kloosterbos. Via een smal landweggetje liepen ze langs enkele akkers en grasvelden. Vier meisjes droegen ieder een rijk gevulde picknickmand met allerlei broodjes en lekkernijen in. Bij de rand van het bos aangekomen hielden ze halt en werden er enkele dekens uitgespreid waar iedereen plaats op nam. De picknickmanden werden uitgepakt en de etenswaren werden uitgestald. Daarna konden ze pakken wat ze wilden, want er was genoeg voor iedereen. Er werd gelachen, gezongen en iedereen had plezier. Kelly en Rebecca wilden echter meer en vroegen na een anderhalf uur of ze een stukje het bos in mochten. Zuster Gerarda fronste de wenkbrauwen, maar zuster Elisabeth gaf hen toestemming. Ze moesten wel op het hoofdpad blijven en mochten niet voorbij de afzetting komen. Andere meisjes wilden dit ook en Gerarda besloot dat er maar vier tegelijkertijd het bos in mochten. Tevens moesten ze dan binnen een uur terug zijn, zodat daarna vier anderen konden gaan. Kelly en Rebecca sprongen op en wandelden, met twee andere meisjes, naar de ingang van het bos. Ze genoten van de rust daar, maar ze wilden liever van elkaar genieten. Ze verlieten het hoofdpad en liepen naar een gedeelte van het bos waar ze eigenlijk niet mochten komen. De twee andere meisjes bleven het hoofdpad volgen. Voor Kelly en Rebecca was de drang om spannende dingen met elkaar te doen groot.


.