Kate - 1

Na een lange droomloze nacht wordt ze wakker van het zonlicht op haar gezicht. In één keer is ze klaarwakker. Als de zon bij haar naar binnen schijnt dan is het vast later dan 12.00 uur realiseert ze zich. Met een ruk gaat ze rechtop zitten en daar heeft ze meteen spijt van. Haar lichaam voelt aan alsof ze aan een bootcamp van twee dagen heeft deelgenomen. Ze glimlacht ondanks het stramme en stijve gevoel in haar armen, benen, billen, borst- en buikstreek.

Voorzichtig schuifelt ze naar het toilet en nadat ze geplast heeft, gaat ze stapje voor stapje de trap af naar beneden. Haar handen zoeken steun aan de leuning en de muur. Waar ze normaal de trappen af dendert stapt ze nu weloverwogen omlaag. Haar bilspieren en lage buikspieren protesteren zacht terwijl ze gekleed in haar slaapbroekje en – shirtje tree voor tree naar beneden loopt.

Ze maakt voor haarzelf een uitgebreide brunch met een croissantje, een pistoletje, verse jus en een glas melk. Ze neemt het mee naar buiten de tuin in. Het is er heerlijk en het zonlicht is al zo sterk dat ze zich genoodzaakt ziet haar zonnebril op te zetten. Het is zalig rustig buiten en ze geniet van zachte ruisen van de wind door de struiken en bomen en het zingen van de merels. Een glimlach verschijnt op haar gezicht als ze terugdenkt aan gisteravond. Het is allemaal zo overweldigend geweest. Maar wat is ze trots op zichzelf! Ze heeft de hoofdrol gespeeld en ze heeft het allemaal doorstaan. Ook Max was trots op haar. Ze heeft het aan hem gemerkt toen hij haar naar huis bracht. Hij had haar met respect behandeld en van zijn normaal zo stuurse en norse houding was niet meer zoveel te merken. Wel probeerde hij de normale professionele afstand te bewaren maar dat lukte niet helemaal. Dat zou ook niet echt logisch zijn geweest als je bedenkt wat er gisteren allemaal is gebeurd. Hij heeft haar naakt gezien, haar meest intieme delen aangeraakt en hij had de regie over het verloop van de avond gehad. Hij was tegelijkertijd haar meester en haar mentor geweest.

‘Kate, vrijdag moet je met Max mee. Ik heb een speciaal klusje voor je. Max zal je wel vertellen hoe en wat.’ Meer had haar directeur haar niet verteld. Meestal was hij nogal breedsprakig en was hij erg specifiek als er een klusje gedaan moest worden. Het was trouwens sowieso raar dat hij haar vroeg voor een speciaal klusje. Normaal werkte ze altijd als directie-assistent op kantoor of was ze samen met meneer van Dijk onderweg. Ze had er niet te lang bij stilgestaan. Het was de maandelijkse casual Friday geweest en dan was het vaak toch al wat meer ontspannen op de zaak. Vaak was Kees (meneer van Dijk) dan al op tijd naar huis, of kwam hij juist wat later op de zaak en was er altijd wel wat lekkers geregeld en gingen sommige collega’s na het werk nog wat drinken met elkaar. Kate was daar nooit bij vanwege het simpele feit dat ze er nog nooit voor gevraagd was.

Die vrijdagmiddag had Max voor haar bureau gestaan. Met zijn atletische postuur van twee meter en zijn staalblauwe ogen was hij een imponerende figuur. Of ze nu zat of stond ze moest altijd tegen hem opkijken. Max was de directie-chauffeur en begeleider. Soms leek het erop dat hij meer dan alleen chauffeur was. Max was er altijd. Max zag alles, hoorde alles en wist alles van wat er op de zaak gebeurde. ‘Ben je zover?’ had hij gebromd terwijl hij haar doordringend had aangekeken. Ze had alleen maar geknikt en had snel haar schoudertas mee gegrist om nog net op tijd bij Max in de lift te kunnen springen. Zwijgend waren ze naar beneden gezoefd. Buiten had Max het achterportier van de Maybach voor haar opengehouden. Niemand zat ooit naast Max. Je kreeg er de gelegenheid niet voor en hij zag het waarschijnlijk als zijn professionele plicht om het voor zijn passagiers zo aangenaam mogelijk te maken en te zorgen dat er zoveel mogelijk afstand bleef bestaan tussen hem en zijn passagiers.

Denkend aan Max voelt ze haar borsten verstrakken. Haar tepels verstijven. Een licht schurend gevoel aan haar tepels brengen haar gedachten weer terug naar gisteravond. ‘wie zou die vrouw zijn?’ vraagt ze zich af. Die vrouw die elke keer haar aanwezigheid aan haar kenbaar maakte door haar vingernagels krassend over Kates borst naar haar tepel toe te bewegen en eventjes in haar knopjes te knijpen. Bij de derde keer herkende Kate haar doordat ze iedere keer op dezelfde manier liet blijken dat zij het was die haar aanraakte. Net zoals de man die iedere keer eerst met zijn pik tegen de binnenkant van haar dij tikte vóór hij haar pols vastpakte en haar hand naar zijn geslacht leidde. Een dan was er natuurlijk nog Monsterpik. Deze had geen introductie nodig. De lengte en omvang van zijn geslacht spraken voor zich.

Kate sluit even haar ogen. Ze schaamt zich niet voor gisteravond, hoewel dat wel bij de Kate van gisteren had gepast. Vandaag is ze trots en nieuwsgierig. Wie van haar collega’s zouden het zijn die gisteren bij de orgie aanwezig waren geweest? Zou ze hen herkennen als ze maandag weer op de zaak was? Zou Kate hen herkennen aan hun blikken of aan hun gedrag?. Zou er iemand een opmerking over maken of een hint geven? Weer moet ze in haarzelf glimlachen. Het is ook zo spannend en zo nieuw.

Haar tepels drukken pijnlijk tegen de stof van haar truitje en als ze omlaag kijkt ziet ze hoe hard haar knopjes tegen de stof drukken. ‘Schijt ’ denkt ze en ze trekt haar truitje uit; haar tieten lucht en ruimte gevend. Als de buren vanuit hun slaapkamer haar tuin in kijken… denkt ze ‘so what?’ dan hebben zij ook een fijne dag. Weer glimlacht ze. Ze is binnen 24 uur zó veranderd.

De rit met Max in de limousine had een klein halfuurtje geduurd. Ze waren de stad uitgereden naar het platteland. Uit ervaring wist ze dat het geen nut had om een gesprek met hem aan te knopen er zou toch geen reactie komen en ze had ook geen gespreksstof. Een half uur lang keek ze verzonken in haar eigen gedachten naar buiten zonder echt iets te zien Ze reden tussen de boerderijen door in de richting van een manege waar Kate wel eens langs kwam als ze aan het sporten was. Max had de auto voorbij de paddocks gereden en in een van de garages van het achterste gebouw geparkeerd. Hij had het portier voor haar geopend en was zonder verder iets te zeggen voor haar uit gelopen naar een ruimte die nog het best te omschrijven was als een kantoor in een woonkamer. Max had met zijn hand gebaard dat ze op de bank moest gaan zitten.

‘Wil je wat drinken, Kate?’ had hij gevraagd Kate had met haar hoofd geschud dat ze niks hoefde. ‘Dat komt nog wel’ had Max geantwoord en hij was zelf op de bureaustoel gaan zitten. Hij had zich op de stoel naar haar toe gedraaid. ‘Vandaag is een bijzondere dag Kate’ was hij begonnen. ‘Voor jou betekent het dat je een keuze voor je toekomst moet maken.’ Hij had de vragende en enigszins verschrikte uitdrukking op haar gezicht juist geïnterpreteerd. Het was ook niet de eerste keer dat hij dit gesprek voerde en bij iedereen waren dezelfde emoties te zien geweest. Tot nu toe was het maar één keer gebeurd dat een kandidaat niet op het voorstel was ingegaan. Max kende zijn mensen.

‘Kate’ begon hij opnieuw ‘je werkt nu bijna twee jaar bij ons, bij Keesholding. Je doet het goed.’ Kate had geknikt. Ze was dankbaar voor het compliment. ‘als collega doe je het minder goed. Je hebt geen aandacht voor anderen die op jouw verdieping werken, anders dan alleen voor de mensen met wie je contact moet hebben. Je komt vaak arrogant over en je collega’s weten niet wat ze aan je hebben, wie je privé bent of dat je zelfs een privé leven hebt.’ Ondanks de directheid van Max’ woorden knikte ze. Het klopte dat ze weinig aandacht had voor andere medewerkers en dat ze helemaal op ging in haar eigen werkzaamheden en dit ook het allerbelangrijkste vond. ‘Op je werk is niks aan te merken, maar voor het andere moet je verbetering gaan tonen.’

Waarom was ze niet verbaasd geweest dat Max dit met haar besprak en niet iemand van HR? Vroeg ze zich achteraf af. ‘Over twee maanden loopt jouw contract af. Daarom zijn we nu hier; om over de voorwaarden van je vaste aanstelling te praten.’ Max had zijn hand opgetild om aan te geven dat ze met haar reactie moest wachten. ‘Binnen onze organisatie hebben we een kern van trouwe, loyale en heel betrokken medewerkers. Deze betrokkenheid zouden we ook van jou willen zien. We willen jou graag in onze kern opnemen.’ Kate zat heftig te knikken. Ze wilde niets liever dan voor Kees en de Keesholding blijven werken. Vóór Max haar kon stoppen had ze geroepen dat ze dit graag wilde en dat ze er alles voor over zou hebben om tot het kernteam te horen.
Max had haar met zijn grijsblauwe ogen aangekeken en bedachtzaam geknikt. ‘Wacht met je reactie tot je hebt gehoord wat er van jou wordt verwacht Kate. Als ik uitgesproken ben laat ik je alleen en heb je even tijd om na te denken over het voorstel. Vooraf is er één voorwaarde; alles wat ik hier en nu met jou bespreek blijft vertrouwelijk en komt niet buiten deze kamer. Ik heb je woord nodig.’

‘Dat klinkt ernstig’ had Kate gereageerd en met een lachje had ze naar Max gekregen. Ze had echter alleen zijn staalharde blik terug gekregen en ze begreep dat dit serieus was. Ze had geslikt en geknikt. ‘Ik beloof je dat niets van wat wij nu bespreken buiten deze kamer komt.’

Max had instemmend geknikt. ‘Oké, dan is dat duidelijk… Om echt tot de kern te kunnen behoren moet je laten zien dat je bereid bent om je eigen belang, je eigen ik, ondergeschikt te maken aan het belang van de groep en van de zaak.’ Weer had hij zijn hand opgetild toen ze wilde reageren ‘een keer in de zoveel tijd komen een aantal leden van de kern hier bij elkaar.’ Max had even gepauzeerd en instinctief had Kate geweten dat hij nu zou vertellen waarom ze hier met hem zat. ‘Ze komen hier om te verbinden, verbondenheid te tonen, door seks met elkaar te hebben…. Het is aan jou om daar aan mee te doen …..of niet. Het is ook bepalend of je aanstelling doorgaat of dat je contract over twee maanden afloopt. Als je ervoor kiest om te blijven dan ga je ermee akkoord dat je vanavond en de volgende twee bijeenkomsten ondergeschikt bent aan de wensen van de groep. Je hoeft niet met alles in te stemmen. Vooraf stel ik een lijst met jou op wat je acceptabel vindt en wat niet. Ik zal je begeleiden en jouw grenzen helpen bewaken. Als je akkoord gaat dan wordt jouw contract meteen omgezet naar een vaste aanstelling en wordt je salaris per direct met 50% verhoogd. Als je akkoord gaat dan wordt vanavond je eerste avond met de kern. Je zult geblinddoekt zijn en je zult niet weten met wie je seks hebt gehad. Ik zal voor je zorgen. Als deze avond voorbij is dan zal je er met niemand, zowel thuis als op kantoor of waar dan ook, over praten.’ Even had ze hem aankeken of ze kon reageren maar zijn opgeheven hand belette haar om te praten. ‘Als je niet blijft dan breng ik je naar huis. Je salaris zal gewoon worden doorbetaald tot het einde van je contract maar je komt niet meer terug op de zaak. Eventuele persoonlijke items die nog op kantoor zijn zullen opgestuurd worden. Contact met oud-collega’s is dan niet meer toegestaan. Als er iemand naar zou vragen dan antwoord je dat je het er niet over wilt hebben. Is dat duidelijk, Kate?’

Kate had hem verrast en geschokt aangekeken. Angst had bezit genomen van haar lichaam. Haar hoofd leek wel vol te zitten met watten. Er ging zoveel tegelijk door haar hoofd dat ze niet eens de tijd nam om haar gedachten af te maken. Ze kon niet goed bevatten wat er van haar werd gevraagd. ‘Haal adem, Kate’ had Max gezegd met zijn hand op haar schouder. ‘Adem in en adem uit.’ Even had ze alleen maar zijn zware hand op haar schouder gevoeld. Ze was er blij om omdat het haar het gevoel gaf dat ze er nog was. Het besef dat ze niet alleen was. Na een paar keer diep in- en uitgeademd te hebben werd het wat rustiger in haar hoofd. ‘Jij bepaalt wat je acceptabel vindt. Jij bepaalt hoever je zelf wilt gaan en hoever je met een ander gaat. Jij bepaalt, Kate.’ Ze had weliswaar geknikt maar ze had nog niet duidelijk waarover ze ging bepalen. Ging ze bepalen óf een onbekend iemand haar mocht neuken? ‘ja’ was de gedachte die er meteen achteraan volgde. Of dat ze onbekende mannen zou pijpen? ‘ja’. Beffen of gebeft worden? ‘ja’ Slikken ‘ja, waarschijnlijk’. Geleidelijk voelde ze dat ze controle en overzicht kreeg over waar ze het over gingen hebben. Max had haar worsteling gezien en gevoeld dat ze grip had gekregen over de situatie.

‘Ik laat je nu alleen en kom over een half uur terug. Overdenk alles nog een keer, en nog een keer. Dan zullen we het er over hebben. Wil je nu wel wat drinken?’ Zijn stem was vriendelijk en vol begrip geweest en ze had geknikt. ‘water, als je het hebt, alsjeblieft’ Max had geknikt en een glas voor haar ingeschonken en had haar daarna alleen gelaten.

Het terugdenken aan dat moment bezorgt haar weer even een klomp in haar maag. De beklemming die ze voelde omdat ze twijfelde of ze er goed aan zou doen. Zouden ze haar een slet vinden, of een hoer omdat ze deze weg koos voor een vaste aanstelling? Maar ze wilde het toch ook? Het avontuur van het onzekere. De vervulling van een paar van haar seksuele fantasieën? Ze had toch al zo vaak gefantaseerd over een gangbang en over seks in een darkroom. Dit kwam er dan toch heel dichtbij?

Terwijl ze zo terugdenkt aan het moment voelt ze nu ook weer hoe de steenklomp vloeibaar wordt en omlaag zakt. Weer glimlacht ze als ze voelt hoe haar onderbuik kriebelt en ze onbewust haar benen bij elkaar klemt. Ze raakt weer opgewonden. Het verbaast haar maar toch ook weer niet. ‘ik zal wel voor altijd geil blijven’ denkt ze vrolijk. Ze had het halve uur gebruikt om voor haarzelf te bevestigen dat ze dit wilde. Ze wilde de baan en ze wilde de seks. Bij terugkomst had Max al de bevestiging in haar ogen gezien. Kate had ook de opluchting in Max zijn ogen gezien. De opluchting dat hij de goed inschatting had gemaakt.

‘Mooi’ had hij op haar bevestiging geantwoord. ‘We hebben nog een paar uur voor de gasten komen. Ik zal je helpen je voor te bereiden.’ Hij had haar aangekeken; ‘de avond bestaat uit drie of vier ronden. Dat is afhankelijk van hoe de avond verloopt. In de eerste ronde wordt je geïntroduceerd en zullen de kernleden de gelegenheid krijgen je van dichtbij te bekijken. Ze zullen je aanraken, door je kleren heen. Als jij je na de eerste ronde nog steeds comfortabel voelt dan zal ik je helpen met uitkleden. In deze ronde is iedereen naakt. De kernleden zullen je weer aanraken en je intiem betasten. Ook na deze ronde zal ik je vragen of je door wilt gaan. In de derde ronde zullen de leden zich bij je aanbieden, hun penissen en vagina’s, hun monden en hun borsten. Je kunt dan ook aangeven of ze je mogen penetreren of niet. Als je besluit om ook de vierde ronde mee te beleven dan ga je ermee akkoord dat de leden, binnen de door jou gestelde grenzen, seks met je hebben.’ Weer had hij haar onderzoekend aangekeken om te kijken of ze alles begreep wat hij tegen haar had gezegd. Kate had alleen maar geknikt. De beelden die zijn woorden bij haar hadden opgeroepen maakten dat ze opgewonden was geraakt. Max had geknikt. ‘Had ik je verteld dat je de hele avond geblinddoekt blijft?’ was hij verder gegaan. En zonder haar reactie af te wachten vervolgde hij. ‘Zo meteen ga ik je scheren. De kleren die je nu aan hebt zijn prima. Je ondergoed kun je weg laten. Als we klaar zijn heb ik wat te eten voor je en kun je nog even rusten. Het is trouwens belangrijk dat je goed drinkt. Het is warm vanavond en je zult veel vocht verliezen.’

Kate knijpt haar benen bij elkaar als ze terugdenkt aan Max’ woorden en hoe hij voor haar had gezeten. Hoe hij haar had ingezeept en met het kappersscheermes haar donsje had weggeschoren. Hij moest haar opwinding gezien hebben. ‘Zou hij een stijve hebben gehad?’ Vraagt ze zich af. Ze rilt van opwinding bij de gedachte aan het moment dat ze zich omdraaide om hem haar kontje aan te bieden. Zijn hand op haar bil, haar eigen hand op de andere terwijl hij met de zachte kwast haar sterretje had ingezeept.

Haar telefoon plingt, ze schrikt op uit haar gedachten. ‘Ben je oké?’ vraagt Max in de app. Kate verschiet van kleur. Ze had niet verwacht dat hij nu al van zich zou laten horen en dat ze hem pas maandag op de zaak weer zou zien of spreken. ‘ik voel me raar’ antwoordt ze en ze hoopt dat Max begrijpt dat ze het speels bedoelt. Ze wil er een berichtje achteraan sturen dat ze zich ‘lekker raar’ voelt. Maar vóór ze haar woorden heeft geformuleerd en van een passende emoji heeft voorzien heeft Max al gereageerd; ‘ik sta voor je deur’

Kate springt verschrikt op. Een soort van paniek maakt zich van haar meester. Ze kan Max niet laten wachten en ze loopt naar het huis terug als ze in de spiegeling van het raam ziet dat ze alleen haar broekje aan heeft. Ze draait zich snel om en grist het truitje van de stoel. Onder het lopen trekt ze het over haar hoofd. Daardoor let ze niet goed op stoot ze haar kleine teen tegen de deurpost als ze de keuken binnen stapt. De pijn maakt dat haar ogen tranen maar ze heeft geen tijd om hieraan toe te geven. Ze weet niet wat Max doet als ze hem laat wachten. De pijn verbijtend loopt ze door de gang. Ze ziet Max’ silhouet door het glas van de voordeur.

Het eerste wat Max ziet als ze de deur opent zijn haar betraande ogen. Ze ziet er niet uit. Haar truitje binnenstebuiten en achterstevoren aangetrokken, haar haren zitten door elkaar en het is duidelijk dat ze pijn heeft. Heeft hij zich dan toch zo vergist? Gisteren was hij ervan overtuigd dat Kate boven haarzelf zou gaan uitstijgen. Zelfs toen hij haar naar huis bracht had hij de overtuiging gehad dat zij geen spijt had van deze avond en van de rol die ze hierin gespeeld had. Sterker nog; hij had de indruk dat Kate erg tevreden was met haarzelf en het verloop van de avond.

Zonder iets te zeggen stapt hij over de drempel de koele gang in. Kate heeft een stap naar achteren gedaan en blokkeert, zonder opzet, de doorgang. Met een hand achter zijn rug drukt Max de voordeur in het slot. ‘Het spijt me’ is het eerste wat hij tegen haar kan zeggen. Het spijt hem oprecht dat hij een verkeerde inschatting heeft gemaakt en dat Kate mede door hem nu in de kreukels lijkt te liggen.

Kate zegt niks en draait zich om. Ze wil niet dat hij haar tranen ziet. Terwijl ze hem voorgaat naar de tuin veegt ze onbewust langs haar neus daarmee Max’ schuldgevoel vergrotend. Zwijgend lopen ze naar achteren naar de zithoek. Kate gaat weer op haar plekje zitten terwijl Max blijft staan. Hij kijkt haar intens aan. Ze ziet allerlei emoties in zijn ogen. ‘Het spijt me’ herhaalt hij nog een keer. ‘Als ik een moment had gedacht dat je het niet aan zou kunnen, gisteravond…’ hij haalt adem ‘dan had ik je dit niet aangedaan. Sterker nog; ik had het je niet eens voorgesteld.’

Nu is het aan Kate om haar hand op te steken en Max’ woordenstroom te stoppen. ‘Stop Max. Het is niet zoals je denkt. Ik voel me prima.’ Ze kijkt hem doordringend aan en geeft hem de tijd om haar woorden te laten doordringen. ‘Sterker nog; ik voel me helemaal happy. Uitstekend, blij, trots. Ik kan je niet zeggen hoe goed ik me voel. Maar geloof me maar. Het spijt mij dat ik je op het verkeerde been heb gezet. Ik wilde luchtig overkomen en een grapje maken. Met ‘vreemd’ bedoelde ik te zeggen dat ik me nog nooit zo blij en geil heb gevoeld als vandaag.’ Weer stopt ze even ‘De tranen in mijn ogen kwamen doordat ik mijn voet heb gestoten toen ik naar binnen liep. Mijn truitje zit verkeerd omdat ik het snel van de stoel heb gegrist omdat jij voor de deur stond.’ Ze snift; ‘en nu ga ik huilen omdat ik me zo heerlijk voel. Mijn spieren doen pijn alsof ik een hele dag in de sportschool heb gestaan. Elke beweging herinnert me aan gisteravond en elke gedachte aan gisteravond laat me glimlachen. Ik ben je dankbaar dat je me hebt uitgezocht. En dat je voor me hebt gezorgd. En dat je bezorgd om me bent.’ Haar woorden komen steeds sneller en ze wil nog zoveel meer zeggen maar weet geen woorden meer te vinden om Max te overtuigen van het gelukzalige gevoel dat ze ervaart sinds ze is opgestaan.
Even blijven ze allebei stil. Kate probeert haar gedachten te ordenen terwijl Max overduidelijk bezig is haar woorden te verwerken. Hij haalt diep adem en wil iets zeggen als Kates hand weer omhoog gaat. ‘Voor je iets zegt…. Waarom stond je voor mijn deur, Max?’