Een Beeldschone Huisgenote - 3

Straal na straal voelde ik spuiten in mijn broek. Ik hijgde zachtjes, mijn lijf schokte. Ik was verbijsterd dat ik maar bleef spuiten. Uiteindelijk stopte het. Ik hijgde even na, keek angstig opzij naar Mandy. Ik zag dat haar oogleden nog altijd naar beneden waren. Ik legde mijn hand op mijn kruis en voelde het warme zaad in mijn kruis drijven. Ik had mezelf echt helemaal onder gespoten. Het leek wel een zwembad in mijn broek! Ik moest hier weg, dacht ik. De tent in mijn broek was weliswaar gezakt, maar een grote donkere vlek was goed zichtbaar. Met een trillende hand pakte ik Mandy’s hoofd voorzichtig vast en legde haar op het kussen. Haastig liep ik naar de badkamer. ‘’Danny?’’ zei Mandy slaperig. ‘’Waar ga je heen?” Ik stond stokstijf stil en keek niet achterom. ‘’Ik ga naar het toilet,’’ zei ik alleen en liep verder. Bij elke stap voelde ik mijn zaad langs mijn bovenbeen druipen.

Eenmaal in badkamer deed ik de deur op slot en ging voor de wc pot staan. Met mijn broek en onderbroek op mijn enkels keek ik hoeveel ik gespoten had. Ik had nog nooit zo veel gespoten. Ik pakte wc papier en maakte mijn lul schoon. Dat lukte echter niet goed. Ik maakte het alleen maar erger. Ik maakte er een puinhoop van. Mijn zaadsliertjes lagen overal, op mijn benen, op de randen van de wc pot, zelfs op de grond.
‘’Potverdomme,’’ mompelde ik een beetje paniekerig. Ik legde mijn hand op mijn voorhoofd en dacht na. Wat moest ik doen? Ik had geen zin in douchen vandaag. Toen ik mijn hand van mijn voorhoofd weghaalde voelde ik een sliertje op mijn voorhoofd plakken. Zucht… Toch maar gaan douchen. Ik dook vlug onder de douche. Na het afdrogen wilde ik mijn schone onderbroek pakken. Dan realiseerde ik me pas dat die in mijn slaapkamer lag. Oh nee… ik moest langs de woonkamer lopen. Met de handdoek om mijn middel sloop ik de badkamer uit. Eerst stak ik mijn hoofd om de hoek van de woonkamer. Gelukkig sliep Mandy nog vast. Op mijn tenen rende ik naar mijn slaapkamer. Ik haalde opgelucht adem en pakte het schone ondergoed en mijn trainingsbroek.

Ondertussen was het al laat geworden. Ik ging terug naar de woonkamer en maakte Mandy wakker. ‘’Héé Mandy, ga maar lekker naar bed. Dat slaapt fijner dan op de bank.’’ Ze stond moeizaam op en liep slaapdronken naar haar slaapkamer. Ik keek naar haar en grinnikte even hoe ze moeizaam liep. Ik ruimde alles op en ging ook naar bed.

Slapen lukte echter niet. Ik was echt een sukkel vandaag, dacht ik. Op de eerste dag maakte ik er al een puinhoop van. Gelukkig had Mandy niets gemerkt. Maar het mocht niet meer gebeuren, siste ik tegen mezelf. Maar toch moest ik er wel een beetje om lachen. Daarna voelde ik mijn oogleden zwaar worden.

De volgende dag, zondag, stapte ik vroeg uit bed en raapte mijn sportkleding bij elkaar. Daarna at ik een licht ontbijt. Dan liep ik naar de sportschool. Marieke zat achter de balie en begroette me meteen: ‘’Goedemorgen Danny, je bent er vroeg vandaag, het is zondag.’’ Ik haalde mijn schouders op. ‘’ Ik vind het gewoon lekker om vroeg te gaan sporten,’’ zei ik. ‘’En goedemorgen.’’ Ze glimlachte. Ik liep door naar de kleedkamer.

Na zo’n kleine twee uurtjes ging ik weer terug naar huis. Ik at nog wat broodjes. Mandy was er nog niet op. Ik wilde vandaag het centrum even verkennen. Dus ik belde via FaceTime mijn vriend Bram op. Hij nam meteen op. ‘’Hey Danny! Hoe is het met je?” Ik zei: ‘’Hey Bram, het gaat uitstekend. Het bevalt hier goed. Ook al woon ik hier nog maar een paar dagen. Maar wat ik je wilde vragen: Ik wil vandaag Utrecht verkennen, dat is wel handig voor mij als slechtziend.’’ Bram knikte. ‘’Ja, dat hadden we toch afgesproken? Ik wil je heel graag helpen. Maar ik kan vandaag helaas niet. Andere keer doen dan?’’ ‘’Oké, dat is wel jammer dan, want ik heb geen verdere plannen vandaag. Maar goed, dan wordt het een andere keer, Bram.’’ ‘’Sorry kerel, maar ik beloof dat ik een keer langskomt, goed? Ik moet nu echt gaan.’’ Ik knikte en nam afscheid. Ik zuchtte. Dan werd het gamen en verder inlezen voor werk.

Ik draaide me om richting keuken. Ik schrok. Mandy was al op en zat ontbijt in elkaar te zetten.
‘’Goedemorgen slaapkop.’’
Ze moest even glimlachen. ‘’Goedemorgen Danny, goed geslapen?’’
Ik knikte. ‘’Jij ook? Je was goed moe gisteren!’’
‘’Als een roos! Maar ik wil me nergens mee bemoeien maar ik hoorde je praten met je vriend. Je wil Utrecht gaan verkennen? Ik kan je wel helpen als je wilt. Ik ken Utrecht redelijk goed.’’
Ik was verrast. ‘’Oh, echt? Dat zou wel leuk zijn. Dan kunnen we ook meteen elkaar beter leren kennen.’’
Ze vond het ook goed idee. We spraken af dat we ‘s middag op pad gingen. Ik liep naar mijn kamer. Bedankt Bram, dat je niet kon, grinnikte ik in mijn gedachten. Ik dook achter mijn laptop om wat in te lezen voor mijn werk.

Een paar uur later stonden we buiten.
Mandy vroeg aan me: ‘’Wat wil je precies doen?’’
Ik antwoordde: ‘’Ik wil een aantal routes leren. De route naar de supermarkt en de sportschool ken ik al. Maar ik heb de bushalte nog niet gevonden. En ik wil ook weten waar het park is waar je lekker kan wandelen. En misschien naar het centrum? Ik weet niet of het ver is.’’
‘’Oké Danny, ik weet waar een leuk park is en de bushalte. Naar het centrum is wel een eind lopen, maar wel te doen.’’
We liepen eerst naar de bushalte. Mandy merkte dat ik wat langzamer liep en vroeg: ‘’Danny, waarom loop je zo langzaam?’’
Ik lachte. ‘’Dit gebied is nog onbekend voor mij. Ik moet goed opletten dat ik niet tegen een paal bots of over een stoeprand struikel. Want ik heb contrast problemen.’’
‘’Is het handig als je mij even vasthoudt? Hoe kan ik je het beste helpen?’’
Ik zei dan: ‘’Ja, dat zou fijn zijn. En als je mij even aanwijst waar overal palen staan, dan kan ik onthouden waar ze staan.’’
Ze knikte en hief haar arm omhoog. Ik pakte haar arm vast en zo liepen we verder. Mandy vertelde alles wat ze zag. Ik genoot ervan om zo dichtbij naast haar te lopen. Ondertussen wist ik nu de routes naar de bushalte en het park. Ze vroeg me of we naar centrum zouden gaan en ik vond het best.

Het was inderdaad een eindje verder lopen. We besloten om even wat te drinken. We liepen een restaurant binnen. Het was er donker, dus ik vroeg Mandy of ze me wilde helpen. Ik zag bijna niets. Ik vroeg haar of we bij het raam konden gaan zitten. Mandy snapte het en we gingen bij het grote raam zitten. We bestelden ons drinken.
Opeens vroeg ze: ‘’Danny, mag ik je wat vragen?’’
Ik lachte. ‘’Dat heb je zojuist gedaan, maar je mag nog wel een keer een vraag stellen hoor.”
‘’Hoeveel zie je nu eigenlijk?’’ vroeg ze een beetje nerveus.
Ik lachte weer. ‘’Natuurlijk mag je dat vragen. Waarom zou het niet mogen? Maar inderdaad, veel mensen durven het niet meteen te vragen. Nou, hoeveel ik zie? Het is een beetje lastig om te zeggen. Ik heb een erfelijke aandoening. Op jonge leeftijd kon ik nog vrij goed zien, ik kon zelfs fietsen. Nu niet meer. Mijn zicht kan nog verder achteruit gaan. Maar hoe snel het gaat weet niemand. Wat ik nu kan zien? Ik kan overdag redelijk goed zien, alleen contrast is de laatste tijd erg slecht geworden. Kijk, neem bijvoorbeeld de stoep, die is grijs maar de wegen zijn ook grijs. Voor mij zie ik het als één vlak. De palen hebben een beetje dezelfde kleur als de stoep en de weg. Daarom is het lastig voor mij. Maar als ik een gebied goed ken dan is het geen probleem meer.’’
Mandy knikte. ‘’En hoe zit het met televisie kijken of lezen?’’
‘’Televisie kijken is geen probleem. Gelukkig maar. Mijn scherpte is nog goed. Alleen lezen op papier is wat moeilijker. Ik lees liever alles digitaal. Als ik post krijg maak ik altijd eerst een foto, daarna lees ik het op mijn telefoon.’’
Mandy knikte weer. ‘’En in het donker?’’
‘’Nou, dat weet je al denk ik. Ik zie bijna niks in het donker. Ik ben nachtblind. Dus als ik bijvoorbeeld naar een restaurant ga, dan zit ik het liefst bij het raam of buiten op het terras. Ik loop met een blindengeleide stok buiten als het donker is. En communiceren is ook lastiger als het donker is. Communiceren doe ik via mijn gehoor en liplezen. Maar in het donker kan ik dus niet liplezen en moet ik het alleen met mijn gehoor doen. Dat lukt wel als het maar een rustige omgeving is.’’
‘’Heftig Danny, echt een rot ziekte.’’
Ik haalde mijn schouders op. ‘’Niks aan te doen.’’

De ober kwam ons bestelde drinken brengen.
Er viel een tijdje een stilte. Ik zat na te denken wat ik haar kon vragen. Maar vragen of zij een vriendje heeft, durfde ik nog niet.
Ik vroeg haar dan: ‘’Mandy, vertel eens iets over jezelf.’’
Zij glimlachte. ‘’Ik ben dus Mandy en ben twintig jaar, kom uit Haarlem, en studeer voor kledingontwerper. Ik doe aan volleybal, ik train twee keer in de week en op zaterdagen speel ik wedstrijden. Ik ga graag op stap met mijn vriendinnen. Ik hou ook van lekker zonnen, kleding maken en een boek lezen.’’
Ik luisterde aandachtig en juichte inwendig toen ik hoorde dat ze graag aan zonnen deed.
‘’En nu jij, Danny.’’

Ik nam eerst een slokje bier.
‘’Ik ben drieëntwintig jaar, komt uit Enschede. Morgen is voor mij de eerste dag op mijn werk. Ik doe administratief werk, boekhouding, met cijfers spelen en zo. Ik doe aan fitness. Ik zat eerst op voetbal, maar dat gaat nu helaas niet meer. Ik doe ook af en toe gamen, wandelen en met vrienden afspreken. Ik vond vroeger stappen altijd leuk. Nu is het gewoon moeilijk, ik kan gewoon niet meer volgen. Dan is het minder leuk. Ik spreek liever met ze thuis af.’’
‘’Jeetje, wat erg, Danny, dat je niet meer kan voetballen en stappen.’’
‘’Ach joh Mandy, het is niet erg, het is alleen jammer. Maar het is niet anders. Zielig doen heeft geen zin. Gewoon andere dingen verzinnen.’’
‘’Dat is een mooie instelling van je, Danny. En heb je wel een vriendinnetje?’’
Ik schrok even. Ik schudde mijn hoofd.
Uiteindelijk durfde ik het haar te vragen. Ik fluisterde bijna: ‘’En jij?’’
‘’Jazeker, hij komt straks even langs.’’
Er viel een pijnlijke stilte. Ik wist niet wat ik hiermee aan moest. Van binnen baalde ik gruwelijk. Mandy doorbrak de stilte.
‘’Danny, we moeten afspraken maken hoe we het gaan doen met schoonmaken en eten.’’ We spraken af dat we doordeweeks om z’n beurt zouden koken. Mandy op maandag en woensdag en ik dus op dinsdag en donderdag. In het weekend zagen we het vanzelf wel. Schoonmaken taken werden ook verdeeld.

We besloten om naar huis te gaan. Ik rekende af. We besloten met de bus te gaan. Toen we bij de bushalte uitstapten vroeg ik Mandy of ik haar arm mocht vasthouden. Ze knikte. Het was eigenlijk niet nodig, maar ik vond het gewoon fijn om zo dichtbij naast haar te lopen. Ze rook heerlijk. Toen we bij de parkeerplaats kwamen aangelopen zag ik een onbekende man staan te wachten voor de deur.
Mandy riep enthousiast:‘’Mark! Je bent er al!’’ Ik keek naar hem. Hij was lang, behoorlijk gespierd. Dat kon ik goed zien. Zijn shirt was zo strak dat ik de vormen van zijn spieren goed kon zien. Hij had kort donkerblond haar en blauwe ogen. Zijn huid was mooi gebruind. Ik vermoedde dat hij ijdel was met zijn lichaam. Mark liep op ons af. Ik haalde mijn arm weg en stak mijn hand uit. Tot mijn verbazing negeerde hij mijn hand en begon Mandy zomaar klef te zoenen. Ik stond daar verbijsterd bij te kijken. Wat een asociaal figuur, dacht ik.
Na hun heftige zoenpartij keek Mark naar mij. Hij zei iets tegen mij, maar ik kon hem niet verstaan. Hij praatte te snel en zijn stem was redelijk laag. Mandy vertelde hem snel dat ik slechthorend en slechtziend ben. Hij knikte alleen maar. Ik stak dus opnieuw mijn hand uit. Maar hij negeerde me wéér en bromde: ‘’Hoi, ik ben Mark.’’ Ik trok mijn hand terug en mompelde: ’’Hi, Ik ben Danny.’’

Ze gingen naar binnen, ik volgde zwijgend. We namen de trap. ‘’Wat een arrogante kwal!’’ mompelde ik geluidloos tegen mezelf. Wat zag Mandy in hem? Zeker zijn lekker lijf? Ik was diep in de gedachten, lette dus niet op waar ik liep en botste tegen Mark op. Die keek mij arrogant aan. ‘’Kijk eens uit blinde!’’ snauwde hij. Ik schrok even en bood gelijk excuses aan. Hij bleef me arrogant aankijken. Mandy zei gewoon niks en trok hem aan zijn arm mee naar binnen.

Ik ging rechtstreeks naar mijn kamer. Ik was woedend. Wat zag ze nou in hem? vroeg ik me voor de zoveelste keer af. Eeuwig zonde. Ze was zo vriendelijk en verdiende echt beter. Ik schudde mijn hoofd. Dit kon echt niet…. Er werd geklopt op mijn deur. Ik schoot overeind. Mandy kwam binnen. Ik dacht even dat ze excuses wilde aanbieden. Misschien durfde ze dat niet met Mark erbij. Maar mijn mond viel bijna open toen ze vroeg of ik een patatje wilde. Ik knikte en zei dat ik wel patat met mayo en een kipburger wilde. Ze knikte en ging weer weg. Geen excuses…
Ze leek wel een heel andere persoon. Het leek wel of Mark haar betoverde. Ik kon het nog steeds niet geloven. Vanmiddag was ze zo gezellig en aardig. Nu was ze wel aardig maar veel stiller. Ze was gewoon niet zichzelf. Ik snapte er geen reet van. Wat zag ze in godsnaam in hem…

Even later werd er weer geklopt. Mandy’s hoofd kwam naar binnen en zei dat het eten er was. Ik keek even verrast en keek op mijn telefoon. Ik stond hier al bijna 30 minuten te piekeren! Ik liep de keuken binnen. Mark keek mij grijnzend aan. Ik negeerde hem en nam eten mee naar mijn kamer. Ik loog dat ik nog moest inlezen voor mijn werk. Ik wilde gewoon niet bij hen zitten.

De hele avond bleef ik op mijn kamer. Behalve als ik naar het toilet moest. Ik was aan het gamen. Even om mijn hoofd leeg te halen. Na het gamen ging ik even douchen. Uiteraard nam ik deze keer wel schoon ondergoed mee. Toen ik naar de badkamer liep hoorde ik behoorlijk veel herrie. Ik vermoedde dat ze seks hadden. Maar zo overdreven kabaal maken? Moest het van Mark? Of genoten ze gewoon? Ik schudde mijn hoofd en liep verder naar de badkamer. Ik dook onder de douche. Normaal trek ik me altijd af onder de douche. Maar vandaag had ik gewoon geen zin in. Dat kwam door die eikel. Na het afdrogen wilde ik terug gaan naar mijn kamer. Ik opende deur en schrok me een hoedje. Daar stond Mark, bijna naakt, in zijn onderbroek. Hij stonk naar seks en zweet. Dat boeide hem totaal niet. Hij stond gewoon te grijnzen. Achter hem stond Mandy in nachthemd. Haar haren door elkaar, alsof er een bom ontploft was. Ik wilde uit de badkamer lopen, maar Mark stapte eerst binnen, duwde me gewoon opzij. Ik keek een beetje boos naar hem, wat hij niet zag. Daarna liep ik langs Mandy heen. Ik zag haar blik. De blik die wilde zeggen dat het haar speet. Ze zei niets. Ik keek haar niet blij aan en liep weg. Ik ging op tijd naar bed, was moe. En bovendien morgen was de eerste werkdag voor mij.

De volgende ochtend werd ik gewekt door een aardbeving onder mijn kussen. Ik zette de trilwekker snel uit. Aankleden, ontbijten, mijn haren in orde brengen. Mandy was nergens te bekennen. Ik wist wel dat ze al weg was, want haar parfum hing nog in de keuken. De reis naar mijn nieuwe werk liep op rolletjes. Ik was een klein beetje zenuwachtig maar had er wel veel zin in. Leo, mijn persoonlijke begeleider stond al voor de ingang op me te wachten. Hij glimlachte. ‘’Goedemorgen Danny, klaar voor vandaag?’’ Ik gaf hem een hand. ‘’Goedemorgen, ik zal wel moeten he?’’ Hij grinnikte. We gingen eerst naar de koffieautomaat, haalden onze koffie en liepen naar onze kantoor. In de kamer stonden drie andere collega’s. Ze stelden zich netjes voor. Ze heetten Jeffrey, Arno en Chantal. Allemaal aardige mensen. Ik plaatste mij achter mijn bureau. Leo adviseerde me om eerst alle aanpassingen te controleren of het allemaal goed werkte. Dat bleek het geval. Een speciaal toegankelijk programma stond op de computer, het werkte prima. Een scanapparaat stond op de hoek van het bureau. Dan kon ik papieren inscannen en op de computer lezen. Allemaal prima geregeld. Ik vertelde aan Leo dat het allemaal in orde was. Hij gaf mij eerst een makkelijke opdracht om er een beetje in te komen.
Jeffrey zei opeens tegen me: ‘’Danny, heb je last van de radio die daar staat?’’
Ik schudde mijn hoofd. ‘’Nee, ik hoor hem amper, zo zacht staat hij aan. Wat mij betreft mag je er gerust een paar grote boxen bijzetten.’’ Iedereen schoot in de lach.

Aan het eind van de middag kwam ik weer thuis. Ik rook heerlijke geuren uit de keuken. Ik had trek.
‘’Hey Mandy, het ruikt lekker!’’
Ze glimlachte lief. Ik kon zien dat ze een beetje zenuwachtig was. ‘’Danny, het spijt me van gisteren wat Mark deed, hij is soms een beetje gemeen.’’ Ze speelde nerveus met haar vingers. Beetje gemeen? Kom nou zeg, hij was een enorme eikel! Maar dat had ik niet tegen haar gezegd. ‘’Ja, hij was niet echt aardig tegen mij,’’ zei ik alleen. Ik durfde niet te vragen waarom ze nog met hem was, wat ze in hem zag, waarom ze gisteren niet haar excuses aanbood in plaats van vandaag, waarom ze niks deed toen Mark mij abrupt een duw gaf…
‘’Nogmaals sorry,’’ zei ze nerveus. ‘’Eten is over 5 minuten klaar.’’
Ik knikte en liep eerst naar mijn kamer. We aten zwijgend. Mandy was stil vandaag. Ik dacht dat ze zich schuldig voelde.

De hele week gebeurde er weinig bijzonders. Op het werk ging het prima, al was het wel vermoeiend omdat ik aan alles moest wennen. Thuis gebeurde niet zo veel. Mandy en ik gingen onze eigen weg. Ze ging volleyballen, was druk met studeren. Ik ging fitnessen, gamen en facetimen met mijn vrienden. Mark was nog een keer langs geweest. Ik had er dit keer niet veel last van omdat ik in mijn kamer bleef. Alleen hoorde ik wel weer geluiden uit haar kamer. Mandy kletste gelukkig wel weer gezellig met mij. Als Mark er niet was uiteraard.

Het was zondag. Ik was het een beetje zat na een lange week. Het was vandaag voor de eerste keer dit jaar heerlijke weer. Volgens het weerbericht zou het vandaag 25 graden worden. Ik besloot er een rustig dagje van te maken, op het dakterras zitten en een boek lezen op de iPad onder de parasol.
Mandy kwam ook op het dakterras zitten. Ze droeg een zeer korte rok en een strak shirt met redelijke laag hals, waardoor ze een heerlijk decolleté had. Ik was blij dat ik een zonnebril droeg. Ze had ook fraai gevormde benen. Volleybal deed haar goed. Ze ging in de zon zitten.
Ik kon me niet meer concentreren met lezen. Ik keek constant naar haar benen en bleef naar haar decolleté staren. Voordat ik het wist, had ik al een stijve. Ik sloeg mijn ene been over mijn andere been om mijn erectie te verbergen. Toen ik drinken pakte, schoof ik stiekem mijn stoel iets naar achteren. Zo kon ze mijn erectie niet zien omdat de tafel er voor stond.
Even later stond ze op en ging naar binnen. Mijn ogen volgden automatisch haar mooie billen die mooi heupwiegend bewogen. Ik had nog steeds een keiharde stijve. Ik kneep er zachtjes in. Toen plotseling hoorde ik geroezemoes. Ik keek naar de deur. Mijn hart maakte drie sprongen over. Daar kwamen vier vriendinnen van Mandy het dakterras op, alle vier schaars gekleed. Stuk voor stuk waren ze prachtig. En ik stond daar nog steeds met een enorme erectie…