Mini - 143

Met een brede grijns op mijn gezicht reed ik uit Veldhoven weg. Joline zat naast me te mopperen. “Waarom in hemelsnaam ben ik verliefd geworden op een vent die me te pas en te onpas wijst op het feit dat ik blond ben? En dat met zo’n toon dat het duidelijk is dat ‘blond’ het equivalent is van ‘dom’? Verdorie…”
Ik legde mijn hand op haar knie, maar die werd er meteen weer afgeveegd. “Niks ervan Kees Jonkman! Jij biedt eerst maar eens je excuses aan!” Ik blééf grijnzen. “Lieve schat, jij luistert wel héél selectief hé? Eerst citeerde ik Theo, en meteen er achteraan zei ik dat je steengoed en heel slim bent.
Mijn opmerking over je haarkleur was alleen maar bedoeld om te accentueren dat je ‘a one of a kind’ bent. In feite dus een enorm compliment. Weliswaar wat verborgen misschien, maar toch een compliment.” Ze keek me schuin aan. “Jaja… Je kletst er weer een leuk verhaal omheen. Ik ga er eens goed over denken wat ik hiervan vind…”

Even was het stil. “Wat ga je doen met mevrouw de Rooij, schat?”, vroeg ze even later. Ik was even verrast door deze overgang van onderwerp en dacht na. “Ik ga mevrouw vertellen dat ik maar een héél klein duwtje nodig heb om haar man en zoontje enorm op hun bek te laten gaan. En dat ik het jammer zou vinden dat zij in die ellende meegezogen zou worden, maar dat ik mijn eigen belangen boven die van haar stel. Ik laat me door niemand bedreigen en/of chanteren. Enfin, daar is ze nu ook wel achter, hoop ik. De vraag is alleen of zij die kennis overtuigend aan haar lieve, op huwelijkse voorwaarden getrouwde, echtgenoot weet over te brengen. Maar dat is háár uitdaging. Niet die van mij.”
Joline legde haar hand op mijn knie. “Kees, op het moment dat ik vermoed dat zij een poging doet om jou te verleiden, gaat ze keihard onderuit. Door mij. Ik wil bij dat gesprek zijn, maar in eerste instantie niet naast je zitten. Ik wil iets verderop zitten, op een plek waar ik jou en haar kan zien en liefst horen. Zouden we dat kunnen regelen?”
Ik dacht even na. “Dat hoeft niet zo moeilijk te zijn. Telefoon in mijn binnenzak, extern microfoontje ergens op mijn kleding en jij iets verderop met oortjes in. Kun je alles feilloos volgen.” Joline knikte. “Dan doen we dat. En op het moment dat mevrouw oneerbare voorstellen doet, kom ik in beeld. Als de dochter van Hare Secretia uit Malden. En op het moment dat ze laat blijken oprecht te zijn, kom ik ook in beeld. Als m’n lieve zelf.”
Ik knikte. “Goed plan. En wil je ook bij het gesprek met pa de Rooij zijn?” Ze schudde het hoofd. “Nee. Want dan wordt hij toch maar afgeleid door mijn charmante blonde verschijning. Zou té makkelijk voor jou zijn…”
Nu was het haar beurt om gemeen te lachen. “Blond krengetje. Waarom word je niet bloedlink als ik dat zeg?” “Omdat ik het als een koosnaampje beschouw. Eerst van Rob, nu van jou. Liefje…” Ze legde haar hand op mijn knie. “Vriendjes?”

Ik knikte. “Vriendjes. Tot na de Bingo in Huize Levensavond.” “Mooi. Zometeen nog een middagje buffelen bij DT, daarna ga ik koken en jij nog even blazen, dan eten en dan vertrek jij naar wachtmeester Greet. Ik ben benieuwd naar haar oordeel over jouw prestaties deze week.” Ik knikte. “Ik ook. Het uur per dag heb ik niet gehaald. Ik denk dat ik strafwerk krijg. Moet ik morgen de dansles maar skippen, vrees ik…”
Ik hoorde een lage, langgerekte grom naast me. “Daar komt niets van in, vriend. Jij gaat dansen tot je er kapot bij neervalt. Met mij en met je zussen. Je gaat geen seconde rust krijgen. Het Korps Commandotroepen zal er een kindercrèche bij lijken, zó gaan we je afknijpen. En als je denkt dat je helemaal gesloopt bent, knoop ik Juanita nog tien minuten aan je vast. Tijdens een chacha. Ik zal je leren, Kees Jonkman!”
Al kibbelend kwamen we bij DT. Op de parkeerplaats gaf Joline me een lange zoen. “En tóch houd ik van je.” We knipoogden over de auto heen naar elkaar en liepen naar binnen, Joline naar het backoffice en ik naar de groepsruimte van de Piraten. Daar zaten alleen nog maar Henry en Rob te kletsen. Ze keken op toen ik binnenkwam. “Én?” Rob keek me nieuwsgierig aan. “De afwas is opgeruimd, maat.” Hij grijnsde. “Wat zijn jullie braaf…”
Henry keek met een vragende blik van de een naar de ander. “Het zal me waarschijnlijk niet aan gaan, maar ik mis de essentie van dit gesprekje.” “Da’s maar goed ook Henry. Nogal platvloers. Maar jij bent vroeg…”

Hij haalde zijn schouders op. “Angelique en ik kwamen vanochtend tot de conclusie dat we om negen uur wel uitgeslapen waren. En toen zijn we maar opgestaan, hebben lekker ontbeten en zijn deze kant maar uitgegaan.” Ik schudde mijn hoofd. “Jij hebt…” Hij knikte. “Sinds deze week verblijf ik bij mijn liefje en haar moeder in Waardenburg. Beter dan op m’n eigen flat. Gezelliger, we koken om beurten, doen samen het huishouden. Stelt Gien ook op prijs, want die komt, ondanks dat ze nu niet meer ’s avonds hoeft te werken, redelijk ‘op’ thuis. En voor An scheelt het ook: is minder tijd kwijt aan het huishouden en kan dus meer studeren. Kortom een echte win-win-situatie.”
Hij knipoogde. “En er zijn wat andere voordelen, maar daar zal ik niet teveel over uitweiden…” Rob en ik grinnikten. “Ik heb géén idee waar je op doelt, maar het zal wel, Henry. Maarre… Toen ik An thuisbracht… Het is best een klein huisje. Lukt dat, met z’n drieën?” Hij zei: “Het is soms wat improviseren. Gien en An zijn van kamer gewisseld; Gien heeft nu An d’r oude kamertje en wij slapen nu in een iets grotere slaapkamer.” Hij grinnikte. “En we hebben de muur tussen beide slaapkamers iets beter geïsoleerd. Werd van beiden zijden wel op prijs gesteld. Voorlopig, als het iedereen goed bevalt, blijven wij in Waardenburg wonen. En over een paar maanden, in de lente, gaan we het huisje wat opknappen en verbouwen. Gien heeft daar nooit geld voor gehad.”
“Als je hulp nodig hebt… Ingenieurs genoeg!” Hij schudde zijn hoofd. “Tekenen kan ik zelf wel. Wat we straks nodig hebben zijn een stelletje bouwvakkers.” Rob wees om zich heen. “Volgens mij hebben we daar ook genoeg van. Dan zetten ze hun ingenieurshersens maar even op ‘uit’ en gaan ze buffelen.” Henry knikte. “Ik zal het in gedachten houden, Rob. Dank voor het aanbod.”

Even later kwamen de andere piraten binnen en na even kletsen over de avond ervoor gingen we aan ’t werk. Tijdens de kleine onderbreking om drie uur kwam Fred grijnzend binnen. “Zo. Is dit het hoofdkwartier van ‘Nightmare on Elmstreet’? “Als je Kees bedoelt… Ja, dat klopt, Fred. Hij zit daar.” Henk wees en Fred z’n grijns werd breder. Kun je even meekomen, Kees?”
We liepen naar mijn kantoor. “Ik heb gisteren wat telefoontjes onderschept. Jullie hebben iemand aardig de stuipen op het lijf gejaagd.” Hij ging zitten, laptop in één hand.
“Rond een uur of tien gisteravond. Telefoontje van zoon naar Pa. “Kan ik thuiskomen?” “Nee, ik heb gezegd dat je het maar uitzoekt.” “Ze hebben me Veldhoven uitgejaagd. Wel dertig man. En iedereen wist wie ik was.” “Nou én? Eigen stomme schuld. Lazer op.” Einde verbinding.
Volgend telefoontje, nu naar stiefma. “Kan ik bij jou slapen?” ”Nee. Kom nooit meer bij me in de buurt.” Einde verbinding.
Vervolgens een aantal telefoontjes naar vriendjes en/of vriendinnetjes: stuk voor stuk negatief. Uiteindelijk heeft meneer ergens op Utrecht CS overnacht; tenminste: mijn log liet me zien dat z’n telefoon vanaf 00:00 tot vanochtend 06:30 op dezelfde plaats was gebleven en hij belde ook niet meer.
Vanmorgen gilde mijn systeem dat er verbinding was tussen Pa en jou. Leuk gesprekje trouwens.
Toen jij met hem klaar was, heeft hij Zomers gebeld. Of ze helemaal van de pot gerukt was om van die tienduizend euro te vertellen? Zomers er tegenin: Nee, dat had zij niet verteld, dat moest van Pa, stiefma of zoon komen. Na wat gevloek over en weer zei Pa: “Ik heb je niet meer nodig. Ik reken zelf wel met die vent af.” Wat toen volgde… Ik kon m’n oren niet geloven. Zomers waarschuwde hem voor jou. Dat je heel gevaarlijk was als je nijdig was… Ik had bijna de neiging om in te breken in het gesprek en te roepen dat ze daar helemaal gelijk in had… Toch maar niet gedaan. Enfin, pa riep nog heel stoer dat ‘ie voor hetere vuren had gestaan en hij niet onder de indruk was van een of andere blaaskaak. Zomers zei nog: ‘ik heb u gewaarschuwd’, en dat was einde gesprek.
Volgend gesprek. Nu met stiefma. Dat verliep eerst nogal stroef: verwijten over en weer; het bekende gedoe van “Jij bent altijd druk” en “Maar jij hebt nooit zin”, maar uiteindelijk kwam meneer tot de kern van de zaak: als mevrouw jou kon overhalen tot het vernietigen van die foto’s, zou de scheiding niet doorgaan.”

Ik stak mijn hand op. “Wacht even Fred… Hoe laat was dat laatste telefoontje?” Hij keek op z’n laptop. “Startte om 11:01 en was om 11:11 afgelopen. Hoezo?” Ik grijnsde breed. “Even later kreeg ik een beleefd mailtje van stiefma waarin ze als laatste zin voorstelde dat ze mij onder vier ogen wilde ontmoeten “om me te overtuigen van haar goede bedoelingen”. Eén een één is drie: trek je conclusies, makker.” Fred keek me aan. “Die wil jou in de koffer hebben, Kees. En vervolgens de rollen omdraaien: zij chanteert jou. En dan hebben ze je klemvast.”
Ik knikte. “Toen ik Joline die mail liet lezen zei ze tegen me: Alleen op drie voorwaarden: op een openbare plaats, ná mijn gesprek met haar vent en Joline wil erbij zijn. Jo en ik hebben afgesproken dat zij ergens in de buurt aan een tafeltje zit, oortjes in en dat ik een losse microfoon op m’n telefoon draag, zodat zij alles kan horen. Als ze avances gaat maken komt Joline als de wrekende gerechtigheid tevoorschijn, als stiefma oprecht zou zijn, komt ze als haar charmante zelf. Ik vrees dat het dus de ‘blonde feeks van Gorinchem wordt…”

Fred knikte. “O, wat heb ik toch een slimme chef… Stiefma gaat het niet makkelijk krijgen…” “Klopt. En dit gehoord hebbende, krijgt ze het van mij óók voor de kiezen. Ergens halverwege het gesprek…” Ik klopte hem op de schouder. “Sjongejonge Fred… Als we jou toch niet hadden…” “En je onderbroek niet, had je hier mooi voor schut gestaan, Kees. Je gulp staat open.” “Wát?” Ik keek omlaag en kreeg meteen een dreun op mijn hoofd. “Sukkel… Je trapt er wéér in!”
Hij liep mijn bureau uit. “Fred van Laar, je blijft een enorme kloothommel!” riep ik hem achterna. Een lage, grommende lach was het antwoord en meteen daarna hoorde ik Marion: “Hé, meneer Jonkman, niet zó over mijn geliefde mentor, hé?” “En ook niet over mijn grote beer!” Angelique deed ook een duit in het zakje. Ik hoorde de voetstappen van Fred terugkomen. “Dank jullie wel,lieve dames, omdat jullie het voor deze arme sloeber opnemen.” Ze giechelden synchroon en ik riep vanuit mijn bureau: “Slijmbal! Donder op naar je bits & bytes. Ga glasvezel begraven of zo.” Hij stak zijn hoofd door mijn deuropening en we grinnikten naar elkaar. “Samen komen we er wel uit, Kees…” “Ja. Dank je wel, maat.”

We gingen weer aan het werk en om half vijf werd ik door Joline opgehaald. “Kom, macho toeteraar, naar huis. Dan kook ik, kun jij nog even studeren, en dan naar Greet.” “Ik blijf nog even hangen, Kees”, zei Rob. “Samen met Henry nog even wat afmaken voor Damen. Jo, je hoeft geen rekening te houden met mij als het om eten gaat; ik knaag hier wel wat. Rond een uur of acht ben ik bij jullie.” We namen afscheid en in de auto vertelde ik wat ik van Fred had gehoord. Joline kneep haar ogen even samen. “Die dame gaat het moeilijk krijgen, Kees. Ik maak appelmoes van haar. En daarna…” Ze keek me aan. “Grijpen we ze allebei bij hun lurven. Geen medelijden, ook niet met de zogenaamd oh zo zielige mevrouw de Rooij. Blijkt dus net zo doortrapt te zijn als haar echtgenoot. Kun jij die foto’s terughalen op je computer?” “Ik niet. Fred met een paar muisklikken wel.”
Joline schoot in de lach. “Lekkere vent ben jij. Gertie en mij laten geloven dat je zo’n goedzak bent en dat je mevrouw stiefma niet in de ellende van zoon en pa wil meesleuren, maar ondertussen wél weten hoe je het spul weer boven water krijgt… Nou ja, ’t is maar goed ook. En anders had je nog altijd die paar foto’s die je ze stuurde.” Ze keek grimmig. “Al die foto’s en het filmpje kopieren we, Kees. Een keer of drie. Op een aparte SD-kaart of USB-stick. En we printen er een stel uit. Full-colour, op A4-formaat. En die gaan we meneer én mevrouw de Rooij laten zien tijdens onze gesprekjes. Eens kijken hoe ze reageren…”

Ze zweeg even. “Oh, Angelique had ook nog nieuws: de deken van de Orde van Advocaten neemt stappen om Zomers uit haar toga te helpen. Dit op aanraden van Angelique’s professor.” Ik knikte. “Mooi. Alleen te hopen dat we dan niet haar vriendjes van het ‘incassobureau’ op de stoep krijgen, want dan hebben we nog steeds gedonder. Ik ben er zo langzamerhand wel klaar mee.” Ze glimlachte. “Jaja… Iets een rustig leven, huisje, boompje, beestje en kinderen krijgen en zo, geloof ik, hé? En wie mag het zware werk doen? Die kinderen baren? Jawel… ondergetekende. Bedankt hoor…” Ze zat met een verongelijkt gezicht naast me. “Hé schat, het vaderschap is ook best een pittige klus, hoor! Weet je de militaire definitie ervan?” Joline schudde haar hoofd. “Nee, maar het zal wel weer iets schunnigs zijn…” Ik haalde m’n schouders op. “Valt wel mee. Let op, hier komt de militaire definitie van het vaderschap: vijf minuten ritmeester, negen maanden wachtmeester en de rest van je leven betaalmeester.”
Ze zuchtte. “Vriendje, als jij het in je hoofd haalt om onze kinderen te willen verwekken met een vluggertje… Als wij serieuze pogingen in die richting gaan doen wil ik héle romantische nachten met jou beleven. Op een hagelwit strand onder een tropische sterrenhemel, kaarsjes om ons heen, het zachte ruisen van de Grote Oceaan op de achtergrond, een fles heerijk bruisend vocht naast me en een minnaar die me de hele nacht gevangen houdt in een eindeloos durend orgasme…” Ze keek me aan. “Zo. De korte omschrijving van onze huwelijksreis naar de Malediven.”
Ik legde een hand op haar been. “Lijkt me heerlijk schat. Maar d’r zijn twee zaken die niet kloppen aan het verhaal: ten eerste zou onze huwelijksreis richting Noorwegen gaan, met een leuk huisje op vier wielen en ten tweede liggen de Malediven in de Indische oceaan, ten zuidoosten van het vasteland van India. En dat eindeloos durende orgasme… Ach, daar kan ik wel voor zorgen. Gewoon wat extra batterijen meenemen.”
Wéér veegde ze mijn hand van haar rok. “Wat ben jij soms een irritante, betweterige rotzak…” Grinnikend kwamen we thuis en Joline gaf met een tik op ‘mn billen. “Húp! Blazen jij. Over een half uurtje is het eten klaar. Veel rauwkost, weinig koolhydraten als tegenhanger van die kleffe hap van gisteren. Tenslotte moeten we in vorm blijven.”
Ik streelde vanaf haar heupen richting haar borsten en zei zachtjes: “En wát voor vorm, liefje…” Onze ogen waren vlak bij elkaar en langzaam leunde ik naar voren tot onze lippen elkaar raakten. Ik drukte mijn tong tegen haar lippen en Joline opende haar mond. We speelden met elkaar. Toen ik haar losliet keken we elkaar aan. “Ik hou van jou, mevrouw Boogers.” “En ik van jou, Kees.” Haar ogen lachten ondeugend. “Waar denk jij aan, schat?” Ze boog zich naar me toe en fluisterde: “Vannacht ligt Rob in de achterste slaapkamer… Zullen wij dan lekker… Daar hoort hij niks.” Ik likte haar lippen. “Ondeugend meisje. Je hoort je arme, eenzame broer te troosten in plaats van te liggen rollebollen met je minnaar.” “Die arme, eenzame broer troost zichzelf maar. En bovendien komt er morgen een roodharige schoonheid om hem bezig te houden. En voor die andere broer ook eentje. Zondagavond zijn ze allebei compleet uitgeput als ik die zusjes van jou een beetje goed inschat.” Ze tikte op mijn neus. “Vanavond gaan wij de liefde vieren, schatje. Jij en Jolientje. En ik zal zorgden dat mevrouw de Rooij niets met jouw mannelijke hormonen doet…” Ik kuste haar kort. “Ik zie ernaar uit, schat. Maar nu ga ik bezig met een ‘blowjob’.” Ze proestte het uit. “Het is maar goed dat ik geen bugel speel…”

Ik ging blazen terwijl Joline, soms meeneuriënd, in de keuken bezig was. Een half uurtje later, tijdens het eten zei ze: “Ik kon horen en zien dat je er weer lol in had, Kees.” “Zién?” Ze knikte. Je ging met je hoofd op en neer op de maat van de muziek. En je had regelmatig je ogen dicht. Keek niet op de bladmuziek, maar zat helemaal in je eigen wereld. Mooi om te zien.” Ze glimlachte lief. “Ik hoop dat mijn strenge docente dat vanavond ook vindt, schat.” Ik keek op m’n horloge. “Maar ik ga die kant uit. Als ik te laat kom… Militaire tijd is vijf minuten voor tijd!”

Ik gaf Joline een kus en reed even later richting Evoluon. Bij de kerk aangekomen liep ik naar binnen, de hal in. Vanuit de kerkzaal hoorde ik orgel al spelen: ‘Entrance of the Queen of Sheba’ van Händel. Ik deed de deur naar de kerkzaal open; alleen het orgel was hoorbaar, geen ander instrument. Dat betekende dat óf Greet alleen achter het orgel zat, óf er een héle goeie leerling bezig was. Nou ja... Gewoon meespelen. Als het een leerling was, had die even een leermomentje.
Even later bleek het inderdaad een leerling te zijn; het orgel haperde en stopte even. Ik hoorde Greet zeggen: “Doorspelen! Moet je straks bij een concert of een kerkdienst ook!” Het orgel ging weer verder en ik speelde rustig mee, tot de laatste maten waar het even ‘forte’ oftewel ‘hard’ ging. Daarna was het even stil in de kerk en toen klonk Greet haar stem: “Bedankt, Kees! We gaan eerst koffie drinken!” Even later kwamen ze naar beneden: Greet en een knul van een jaar of achttien. Greet stelde ons aan elkaar voor: “Dit is Hendrik, mijn neef. Hendrik dit is Kees, sinds vorige week een leerling van me.” We gaven elkaar een hand en liepen richting hal.
Toen we even later aan de koffie zaten viel het kwartje bij mij pas. “Zwart... Zwart… Toevallig uit de bekende organistenfamilie?” Greet knikte. “Yep. Vierde generatie.” We kletsten wat en het klikte wel. Na een kwartiertje zei Hendrik: “Ik ga er vandoor. Als je volgende week weer wat vroeger bent… Gewoon meespelen!” Ik grinnikte. “Da’s goed. Als ik het stuk ken. Zo niet, dan niet!” Even later zaten we weer boven, bij het orgel. Greet had haar eigen bugel meegenomen. “Laat maar eens horen Kees. Ik ben benieuwd…” Voor ik het wist waren we anderhalf uur verder. Een zeer leerzame negentig minuten, waarin Greet me niet spaarde met kritiek, maar soms ook goedkeurend knikte. Uiteindelijk speelden we samen ‘Sound the trumpet’, zij op het orgel en ik als 1e solist op de bugel. “Nog iets meer op de finesses letten, Kees, en dit stuk kun je zo tijdens een concert spelen. En oefeningen doen om je vingers meer souplesse te geven. Die jonkies hebben dat van nature, jij zal écht moeten onderhouden, anders wordt je te langzaam.”
Ik grinnikte. “Ik zal je meer sms-en”, en meteen keek ze afkeurend. “Da’s een ander soort vingervlugheid. Niet in overeenstemming met de ventielen van de bugel.” Ze gaf me een paar internetlinks met goede oefeningen. “Hier óók aan werken. Minimaal een kwartier per dag. En zorg voor warme vingers als je hierheen komt. Scheelt de helft.” Om kwart voor tien namen we afscheid en met een goed gevoel reed ik naar huis.

Toen ik de kamer binnenstapte zat Joline op de bank. Alleen. “Hoi schat…” Ze lachte. “Zo te zien ging het lekker. Je hebt ten minste een tevreden trek op je gezicht.” Ik knikte. “Ja. Greet is veeleisend, maar op een fijne manier. En ze laat het ook merken als er iets wél goed gaat. Ze was niet ontevreden. Maar… waar is mijn stoere zwager?” Joline lachte veelbetekenend. “Die belde om zeven uur. Hij had een appje van Mel gekregen. En ging bij nader inzien vanavond toch maar naar Wageningen, zei hij.” Ze lachte zachtjes. “Die zus van jou oefent wel een héle grote aantrekkingskracht uit op jouw stoere zwager…” Ze stond op. “En dat heeft zo z’n voordelen, meneer. Zij hebben vannacht lol, en wij ook. En we hoeven dat niet geruisloos te doen.”
Ze stond vlak voor me en keek me aan. “Wil mijn minnaar eerst nog wat drinken, of duiken we meteen de koffer in?” Ik keek haar aan. “Wat wil jij?” Ze glimlachte. “Schenk jij maar twee glazen warme melk in en loop je veiligheidsrondje, dan trekt Jolientje iets anders aan.” Ze tikte op m’n neus en vervolgde zachtjes: “Iets wat jij zult waarderen, vriendje van me. En neem wat voorzorgsmaatregelen zodat de bank droog blijft.” Ik knipoogde. “Ik zie er naar uit, schat.” Ik zette de melk op, borg m’n bugel op, deed de deuren op slot en het alarm er op. De melk was daarna klaar en ik schonk de glazen in. De lichten in de kamer deed ik uit, op een schemerlampje bij de bank na en de gordijnen gingen dicht. Een zeil over de bank en daaroverheen de plaid. Ik zette de melk op tafel toen de slaapkamerdeur open ging.

“Klaar, Kees?” “Ja schat…” Ze kwam nog niet binnen, maar zei: “Doe het licht in de kamer nog even uit, als je wilt.” Even later was het pikkedonker in de kamer en hoorde ik haar op haar hakjes binnen komen. “Kleed je uit en ga op de bank zitten, Kees.” Ik gehoorzaamde en ging toen zitten. Ik zag haar niet, hoorde alleen haar ademhaling en rook haar parfum. Heel even zag ik het silhouet voor de lampjes van de afwasmachine: Joline had iets duns en langs aan. “Mag ik op je schoot zitten?” Ik bromde: “Kom maar bij me. Dat lijkt me heerlijk…” Ik hoorde iets ruisen en toen ging ze bij me op schoot zitten. Een lange zoen volgde, een zoen waarbij haar handen mij streelden. “Ik heb er zin in, Kees… Lekker nat vrijen...” Haar handen vonden mijn paal en speelden er mee. “Dit voelt goed… Lekker hard. Ik wil je proeven.” Ze gleed van mijn schoot af en nam mijn paal in haar mond. Haar tong likte over mijn eikel en langs het toompje.
“Jolientje… Dat is heerlijk… Maar als je zo doorgaat, kom ik veel te snel!” Ze nam me nu zo ver mogelijk in haar mond en zoog, terwijl haar handen over mijn ballen gleden. Toen liet ze even los. “Je mag lekker klaarkomen, liefje… Daarna ga je voor een tweede ronde en mag je mij verwennen. Nu lekker genieten van je geile meisje…” Ze begon me weer met haar tong te verwennen. Ik streelde haar schouders. Ze had een heel dunne nachtpon of onderjurk aan; heerlijk glad en sexy. “Schat, het heerlijk wat je doet, maar… Wil je op me komen liggen? Ik wil jou ook graag strelen…” Ze liet mijn paal los en ik hoorde een zacht lachje. “Wil je tussen mijn benen strelen? Dat mag… Ga maar liggen.” Ik ging op de bank liggen en Joline stapte over me heen, één been links en het andere been rechts van mijn hoofd. Ze drapeerde de stof van haar lange gewaad over me heen. “En nu genieten, lieverd. Lekker in mijn mond klaarkomen. Ik wil je proeven…”
En wéér haar lippen die zachtjes over mijn paal gleden. En haar tong, die nat heerlijke dngen deed. Ik rook haar en voelde over haar warme benen. Ze droeg nylons; ik voelde de boorden. Ik trok haar meer naar me toe en voelde toen haar gladde poesje tegen mijn mond: zacht, warm en heerlijk geurend. Toen ik met mijn tong over haar lipjes streelde voelde ik haar even bewegen. Ze wreef haar benen tegen mijn hoofd en duwde haar poesje tegen mijn mond aan. Haar geur bracht me over de rand en terwijl Joline me likte en zoog kwam ik hevig klaar! Ik spoot in haar mond en voelde haar slikken en zuigen. Ze bromde zachtjes, mijn paal nog in haar mond en ik voelde het trillen. Ik bromde tegen haar vochtige poesje aan en Joline verstrakte. “Doe dat nog eens, Kees… Dat voelt heerlijk!” Ik herhaalde het en ze schokte. “Lekker! Doorgaan daarmee… Je…” Ik bromde weer en ze drukte haar natte poes tegen mijn mond. “JA! Nóg eens! Ik ben er…JAAAAHH!!!” Ze gilde het uit en spreidde haar benen; een golf vocht kwam tussen haar lipjes en ik bleef brommen, tot ze even later mijn hoofd wegtrok.

“Ohhhh…. Dat was heftig!” Ik tilde mijn hoofd op en keek in een paar stralende ogen. “Die houden we er in, Kees…” Ik gniffelde. “Ik had er nog helemaal niets in, schat…” Een diepe zucht was haar reactie en toen: “Je bent een vunzig mannetje. Lig jij lekker?” Ik lachte zachtjes. “Wat denk je zelf? Tussen twee heerlijke lange sexy benen, jouw warme, natte kut vlak voor m’n gezicht…” Ze wreef haar benen tegen mijn hoofd aan. “Mooi. Lekker blijven liggen dan. Ik lig ook heerlijk. Even bijkomen, dan gaan we zo meteen opnieuw…” “Lijkt me heerlijk…” Ik likte even over haar gladde lipjes en Joline huiverde. “Even met rust laten, schatje… Ook ik moet even bijkomen. Even uitrusten.” Ik ontspande me en genoot van Joline’s warme lichaam op me. Langzaam doezelde ik weg…

Ik werd wakker van een warm been wat tegen mijn hoofd schoof en een heerlijke geur: Joline’s parfum en iets anders. Hé…? Ik probeerde overeind te komen, maar werd tegengehouden door een warm lichaam bovenop me. Ah… Ik begon haar in haar knieholten te strelen en een zacht brommetje was de reactie. Mijn paal kwam overeind, ik tilde mijn hoofd op en ikte Joline’s lipjes zachtjes. Als reactie spreidde ze haar benen iets en drukte haar poesje tegen mijn mond. “Lekker, Kees…” Mijn tong gleed bij haar naar binnen en ik likte de binnenkant van haar poesje. Toen haar clit. Ze begon met haar heupen te wiegen, teken dat ze opgewonden werd. En dat proefde ik ook: ze werd vochtig en ik proefde het.

“Vinger me, Kees… Zoek mijn lekkere plekje en verwen me!!” Haar tong gleed even over het topje van mijn paal. Ik gleed met twee vingers in haar, en begon haar zachtjes inwendig te strelen. “Lekker… zó lief… Ik wil even genieten schat. zo meteen ben jij aan de beurt. Nu even helemaal ontspannen verwend worden…Ahhhh…” Ik had haar lekkerste plekje gevonden en masseerde haar zachtjes. “Kees… Ik….ohhhh…. ik kom zo meteen vreselijk klaar… Mag ik….” Ik intensiveerde mijn strelingen. “Ja! Lekker klaarkomen, lief meisje! Laat je helemaal gaan, ik geniet ervan!”
Ze kreunde. “Ik word zo nat… Lekker nat… Je maakt me zó geil…” Mijn vingers maakte soppende geluidjes in haar poesje. “Hoor je dat? Hoor je hoe nat je bent, geile Joline?” Ze kreunde en trok haar benen iets op en spreidde ze. Ze lag nu op haar knieën, haar poesje boven mijn hoofd, haar onderlichaam open voor mij. In het bijna duister kon ik de contouren van haar lichaam zien. “Oh Kees… Dit is zo lekker… Ik ga komen, Kees! Lekker klaarkomen, over jou heen! Ik moet spuiten! Lekker nat! Vinger me, hard en snel! Diep in mijn natte geile… kút!”

Ik versnelde mijn bewegingen en Joline’s lichaam spande zich. “Jaaaa…. Het komt, liefje… lekker!” Druppels vielen op mijn hoofd. Druppels die al snel overgingen in een straaltje. Ik hoorde haar stem: laag en verlangend. “Sla me! Sla me op mijn open kut!” Ik trok me uit haar en raakte haar even niet aan. Ze wiebelde met haar heupen op zoek naar een hand.
Plotseling sloeg ik hard op haar poesje. “Hier, geile meid, je krijgt wat je wil!” Ze ademde diep in. “Ik ben zo stout…” Nog een klap volgde en toen liet ze zich op me vallen. “Ik kom!!! Lik mijn geile kút!” Ik boog me naar voren en likte snel over haar clit. Met twee vingers drong ik diep in haar, en toen barstte ze los: Een straal geil spoot uit haar poesje over me heen. Ik kon niets meer zien, alleen maar voelen en proeven.
En ik voelde hoe Joline mijn paal pakte, hem nat maakte in haar mond en me snel begon af te trekken. “Spuit! Lekker tegen me aan spuiten, Kees… Lekker klaarkomen. Geef het me! Spuit over je geile meisje!” Daarna zei ze niets meer; mijn paal zat diep in haar mond en ze zoog en likte terwijl ik nog steeds aan haar clit likte en haar G-spot verwende.
Ik wilde zeggen dat ik bijna kwam, maar dat lukte niet meer: Joline klemde haar benen om mijn hoofd en kwam wéér klaar: een warme stroom liep langs mijn mond. Deels kon ik het oplikken, maar het was gewoon teveel. En toen kwam ik ook klaar: Joline voelde het aankomen en ze boog zich nog dieper over me heen. Ik voelde haar keel en ze slikte: een heerlijk gevoel en ik kwam dan ook meteen klaar: hard spoot in in haar mond en ze hield mijn paal diep in haar mond gevangen.
Haar tong streelde me, ze zoog me helemaal leeg. En ik likte nog steeds over haar harde clit. Even later ontspanden we ons een beetje. Langzaam gleed mijn tong over haar gladde lipjes en ik voelde hoe zij mijn paal aflikte. “Kees…?” “Hmmm?” Heeft iemand wel eens tegen je gezegd dat je lekker zaad hebt?” Ik grinnikte. “Er is nog nooit iemand geweest, behalve jij, die het geproefd heeft, schat…” “Hm. Dan zeg ik het maar. “Kees Jonkman: je hebt lekker zaad.”
Ze giechelde. “Nee, ik zal er geen competitie van maken en er komt geen vergelijkend warenonderzoek. Je moet het maar van me aannemen.” “En jij, schoonheid, hebt een heerlijk poesje waar ook lekker spul uit komt…” Ik likte nog een keer en Joline huiverde. “Nu even stoppen, Kees… Ik ben daar nu héél gevoelig. Zullen we lekker douchen en dan naar bed gaan?” “Met jou naar bed gaan? Lijkt me heerlijk, schat…” Joline kwam overeind. “Even voorzichtig van de bank af komen… het is hier nogal vochtig.” Ik grinnikte. “Overschot van een losbandig leven, schatje.” Ik pakte de overtrek van de bank, nam die mee naar de badkamer en gooide hem in bad. En wij gingen onder de douche.
Joline had nog steeds haar nachtpon aan en haar nylons toen ze onder de douche stapte. “Worden die meteen schoon, schatje…” Even later trok ze haar nachtpon uit en haar nylons volgden. Naakt stond ze ruggelings tegen me aan en ik omhelsde haar. “Jij, mevrouw Boogers, bent het beste wat me ooit is overkomen.” Ze keek me aan met haar mooie blauwe ogen. “Ik ben blij dat ik hier sta, Kees. Samen met jou leven is heerlijk.” Ze giechelde even. “Ondanks de wat … ehh…. kleine oneffenheden die we moeten oplossen.” Ze kuste me. “Ik hou van je.” Toen ze me losliet keek ze ondeugend. “Ik voel weer wat de kop opsteken, daarom laat ik je maar los. Anders liggen we weer te vrijen…”
Ik keek vragend. “En wat is daar mis mee, mevrouw?” “Het kost zoveel slaap. Weet je wel hoe laat het is?” “Ehh…Nee.” Ze lachte nu voluit. “Het is half drie, meneer. Over drie uur moeten we er weer uit.” “Dan hebben we al een paar uurtjes slaap gehad. Kunnen we zo meteen in bed lekker verder vrijen.” Joline draaide de kraan dicht. “Ik wil best lekker tegen je aan liggen en nog wat kroelen, Kees, maar ik denk dat ik héél snel in slaap val…”

We droogden ons af en gingen in bed liggen. Balou vond er wat van. “Zo, ben je daar eindelijk, Jolientje? Je had al lang in bed moeten liggen, oversekst wicht.” Ze giebelde. “Balou, ik heb net al geslapen, hoor. Lekker boven op Kees.” En wat we nog meer gedaan hebben, gaat jouw bruine berenneus niets aan.” Een berenbrom was het antwoord, daarna was het stil in de slaapkamer…