Ivo - 5

Het is niemand minder dan Monique. Hij duwt haar van zich af, springt uit bed en roept; wat doe jij hier, waar is Ymke, hoe kom je hier binnen, wat heb je gedaan? Woedend kijkt hij haar aan. Vervolgens kijkt hij naar beneden en ziet hoe zijn pik in sterkte afneemt. Jij, zegt hij zich tot Monique wendend, heb jij mij geneukt terwijl ik lag te slapen?

Monique kijkt hem liefdevol aan, het was heerlijk, zo lekker nog beter dan ik in mijn dromen had verwacht. Je bent gestoord, gek niet helemaal goed in je bovenkamer. Als hij langs haar heen wil stappen richting de douche houdt ze hem tegen en drukt haar lijf tegen het zijne. We zijn zo goed samen Ivo, anders was je nooit in me klaargekomen. Wat, zegt hij opnieuw tegen haar, ben ik in je klaargekomen. Hij duwt haar opnieuw van zich af. Hoe moet hij dit uitleggen aan Ymke, hoe moet hij dat doen, ze ziet hem al aankomen. Ik wil dat jij je spullen pakt en verdwijnt, zegt hij zich woedend richtend tot Monique.

Het is echter al te laat, de terrasdeuren zwaaien open en Ymke komt verhit door het hardlopen de kamer binnen gestapt. Ze kijkt van de één na de ander. Wat moet dit voorstellen, richt ze zich tot Ivo, wat doet zij hier en waarom is ze naakt?

Ik heb hem lekker geneukt, laat Monique Ymke weten, kijk maar, ze opent haar benen iets en op dat moment valt er een kwakje zaad met vermengt kutsap op de tegels in de slaapkamer vloer. Hij was opgewonden en jij was er niet, lacht ze naar Ymke.

Heb je haar binnen gelaten, richt ze zich opnieuw tot Ivo die er een beetje lullig bij staat. Nee, ik heb haar niet binnen gelaten. Ik lag in bed, ik sliep, ik droomde dat jij mij aan het bereiden was Ymke, ik zweer het en toen ik klaar kwam, opende ik mijn ogen en zag dat niet jij, maar zij bovenop me zat tot mijn grote schrik. Ymke, weet zoals ze iedere ochtend Ivo wakker maakt op de manier die Monique nu voor haar heeft gedaan dat Ivo een vaste slaper is en pas op het moment wakker wordt als hij zijn zaad heeft verschoten. Hoe komt zij dan binnen, vraagt ze opnieuw aan Ivo. Daar wilde ik ook net achter komen, toen jij binnen kwam.

Kleed je aan, briest ze tegen Monique. We gaan praten in de woonkamer. Jij gaat je douchen en in de tussentijd denk ik na. Monique trekt al lachend haar kleren aan. Ymke kan er echter niet om lachen. Binnen vijf minuten heeft Ivo zich gedoucht en is hij aangekleed. Ik bel de politie, zegt hij tegen Ymke, ze heeft ingebroken en me aangerand of misschien wel verkracht zonder dat ik er weet van had, zegt hij tegen Ymke. Monique zit inmiddels aangekleed op de bank in de woonkamer en heeft niet door wat Ivo bespreekt met Ymke. Ik ga even snel douchen, blijf jij maar even hier, ik vertrouw die vrouw voor geen meter. Jou vertrouw ik Ivo en ze kust hem snel op zijn mond, ik weet dat je een vaste slaper bent, wat zij gedaan heeft kan gewoon niet. Kan inderdaad niet. Terwijl Ymke staat te douchen pakt hij de telefoon en belt naar het politie bureau. Degene aan de telefoon belooft iemand te sturen. Ymke is ook snel klaar met douchen en als ze de slaapkamer binnen komt ziet ze Ivo zitten met zijn hoofd in zijn handen. Als hij zijn hoofd op tilt ziet ze hoe de tranen in zijn ogen staan. Ik wist het niet Ymke, als ik eerder wakker was geworden had ik haar eerder van me afgeduwd. Ik wist het gewoon niet. Ze neemt Ivo in haar armen, het is niet jou fout zegt ze zachtjes, bij dat mens zit gewoon een steekje los in haar hoofd.

Een korte klop op de terrasdeur haalt hen beide uit hun gedachten. Er staan twee agenten bij de deur. Na hun binnen gelaten te hebben, verteld eerst Ivo zijn deel van het verhaal wat hem is overkomen, vervolgens verteld Ymke wat ze aantrof toen ze terug kwam van het hard lopen. Waar is de mevrouw nu waar het om gaat vraagt één van de agenten. In de woonkamer, zeggen beide gelijktijdig. Zij weet echter niet dat we u hebben gebeld, zegt Ymke er haastig achteraan.

Geen probleem mevrouw, gaat u voor. Ymke loopt samen met Ivo en de twee agenten naar de woonkamer, waar ze Monique aantreffen die plaats heeft genomen op de bank.

Monique schrikt enorm als ze de twee agenten ziet. Is dit nu echt nodig Ivo, vraagt ze voorzichtig. Jij hebt er toch ook van genoten. Je vond het net zo lekker als ik. Mevrouw het is beter dat u meegaat naar het bureau, hoort ze één van de agenten tegen haar zeggen.

Voordat Monique wordt afgevoerd, zegt Ivo tegen haar; als ik tegen jou zeg, dat ik je nooit meer wil zien en niks meer met je te maken willen hebben, dan meen ik dat ook. Wat jij nu hebt gedaan is onvergeeflijk. Hoop van harte dat je hier ook voor wordt gestraft.

Als de politiemannen door lopen met Monique komen op dat moment juist Joy en Bram thuis. Wat is hier aan de hand vraagt Bram als hij de deur achter zich sluit. Ik denk dat die meneer u dat wel uit zal leggen. Komt u later vandaag nog even naar het bureau om aangifte te doen, richt één van de agenten zich tot Ivo. Komt voor elkaar, dan laat hij de agenten uit en sluit de terrasdeuren. Terug in de woonkamer komt Bram op hem afgelopen. Wie was die vrouw en wat heeft ze gedaan dat zo erg is dat er politie bij moet komen. Ik zal het zo zeggen, zegt hij. En het is echt erg.
Hij ploft naast Ymke op de bank en hij kijkt haar dankbaar aan als ze een arm om hem heen slaat. Hij is er nog altijd kapot van, dat Monique blijkbaar tot zoiets in staat is geweest.

Langzaam begint hij tegen Joy en Bram te vertellen wat hem is overkomen. Jij wordt pas wakker aan het einde, mooi is dat. Hij geeft zijn jongere broer een knipoog. Dit zal ook wel niet een alledaagse zaak zijn voor de politie, maar het is inderdaad wel goed dat je ze hebt gebeld. Ze heeft hier niks te zoeken, doet Joy ook nog een schepje erbovenop. Ze is niet uitgenodigd, dus in feite is het al huisvredebreuk wat ze heeft gedaan. Hoe ze dat van jou persoonlijk benaderen weet ik niet. Het lijkt wel of die vrouw geobsedeerd is door jou Ivo. Wees blij dat je van haar af bent en een schat van een nieuwe vriendin door hebt gekregen. Ymke past duizend maal beter bij jou, dan dat getikte mens op het politie bureau.

Later die dag zijn hij en Ymke langs het politie bureau gegaan, inmiddels was Monique tot het besef gekomen wat ze had gedaan en had haar excuses gemaakt bij zowel Ymke als Ivo. Ze had hun beide verteld dat ze niet wist waar ze mee bezig was. Beide hadden er echter niet zoveel mee, uiteindelijk heeft Ymke, Ivo overgehaald geen aangifte te doen, wel was er het dringende verzoek dat ze zich zou laten behandelen door een therapeut om zulk gedrag in de toekomst de doen voorkomen.

Terug bij Joy en Bram, vroegen zij op hun beurt hoe het was verlopen op het politiebureau. Je bent veel te goed, voor deze wereld Ymke, had Bram tegen haar gezegd. Het was omdat ik zag hoeveel spijt ze had gehad van haar actie. Anders had ik Ivo nooit overgehaald. Zal Ford en Nissan in het vervolg hier voor de deur neerzetten had Ymke gezegd met een lach rond haar mond, kunnen ze jou beter beschermen Ivo. Ivo kon er niet zo om lachen en daardoor waren geen van allen op het gesprek door gegaan.

Wel hadden ze gezamenlijk het bed afgenomen en heel de kamer gesopt, omdat ze niet meer herinnerd wilden worden aan wat er die ochtend was gebeurd. ‘s Avonds in bed, nestelt Ymke zich tegen Ivo aan, ze valt gelijk in slaap. Ivo niet, hij denkt nog eens goed na over wat die dag allemaal is gebeurd. Heeft hij er wel goed aangedaan, om geen aangifte te doen. Stel je voor dat ze over een tijdje weer voor zijn neus staat, hij heeft daar weinig trek in. Hij glijdt het bed uit, loopt naar de terrasdeuren en voelt of deze op slot zitten. Voor de zekerheid zet hij nog een stoel onder de klink zodat deze sowieso niet open kan. Dan laat hij zich terug in bed glijden en ligt hij nog lang wakker voor hij in slaap valt.

Ymke wordt wakker. Normaal zou ze altijd gaan hardlopen, maar vandaag niet Ivo heeft de hele nacht lopen draaien en woelen. Ze besluit de fitness apparatuur van Bram maar eens uit te testen. Als ze het licht in de badkamer aan doet, ziet ze hoe Ivo nog een stoel heeft geplaatst onder de klink van de terrasdeur. Het zit hem echt nog niet lekker. Als ze haar sporttenue heeft aangetrokken loopt ze naar de slaapkamer deur en opent deze zachtjes. Ga je sporten, hoort ze een stem vragen. Ja, ik blijf vandaag maar een dagje hier. Laat de deur maar open Ymke, misschien kom ik zo ook wel even stoom afblazen.

Ymke wandelt door de gang en gaat de sportkamer binnen. Zij is blijkbaar niet de enige wat ze ziet Bram al op de roeimachine zitten. Goedemorgen, zegt ze zachtjes. Goedemorgen antwoord hij haar lachend aankijkend. Niet hardlopen deze morgen. Beter van niet, zegt Ymke zachtjes. Hij heeft zelfs nog een extra stoel onder de klink gezet. Ik dacht al zoiets, vandaar dat ik mijn vader gisterenavond maar even heb gebeld dat hij deze ochtend zelf de honden maar moet uitlaten. Wat zei hij, hij vond het niet erg, hij loopt nog altijd graag met zijn honden. Dat bedoelde ik niet lacht Ymke. Hij vond het raar en niet kunnen wat Monique heeft gedaan, maar het is gebeurd en we kunnen het helaas niet terug draaien. Nee, dat kunnen we inderdaad niet, horen ze Ivo zeggen tot hun stomme verbazing. Ymke kijkt eens goed naar hem, veel geslapen heeft hij blijkbaar niet, want er staan dikke kringen onder zijn ogen. Praat rustig verder, zegt hij kijkend van de één na de ander. Doe net alsof ik er niet ben. Hij zet de lopende band aan en begint aan een rustig tempo wat hij al snel opvoert.

Badend van het zweet stapt hij na een half uurtje van het apparaat, ik ga douchen, zegt hij tegen niemand in het bijzonder en daarna ben ik even weg. Zal ik meegaan, vraagt Ymke hem. Waarom, om me handje vast te houden, antwoord hij geprikkeld. Ik kan heel goed alleen douchen, vervolgt hij snel. Ymke blijft geschokt staan kijken.

Ook Bram is het snauwerige antwoord wat hij Ymke toe wierp niet ontgaan. Trek het je maar niet aan, lacht hij haar toe, ik denk dat hij het even moet verwerken op zijn eigen manier. Misschien, zegt ze zachtjes, maar ik wil hem alleen maar helpen. Denk dat ik toch nog maar even ga rennen over het strand, zegt ze zachtjes tegen Bram. Vind je het goed als ik via de voordeur ga, dan hoef ik niet langs de badkamer, heb geen zin om hem nu tegen het lijf te lopen, dan denkt hij waarschijnlijk dat ik hem loop te controleren. Is goed Ymke, maar echt trek het je niet aan. Hij kan soms een beetje nukkig zijn. Dat zijn we allemaal wel eens, daarom moet ik even gaan rennen even het hoofd leeg maken.

Ivo staat onder de douche, hij heeft slecht geslapen bijna niet, onmogelijk was het. Iedere keer als hij zijn ogen sloot, was hij bang als hij ze weer open zou slaan Monique aan te treffen. En net in de sportkamer was hij ook niet echt vriendelijk geweest tegen Ymke. Hij bedoelde het niet zo, dadelijk maar even zijn excuus aanbieden. Hij moet straks nog wat regelen voor hun officiële uitje. Hij wil er iets bijzonders van maken. Door de douche is hij al iets opgewekter dan even daarvoor. Als hij aangekleed en al is, loopt hij terug naar de sportkamer. Verbaasd treft hij alleen zijn broer daar aan, die net de gewichten terug legt. Waar is Ymke, vraagt hij belangstellend. Weg, zegt Bram zonder zich om te draaien naar zijn jongere broer. Als je iemand afsnauwt, gaat hij echter verder, doe dat dan niet bij de mensen om wie je geeft Ivo. Het enige wat ze wil doen is je helpen, zeker na dat akkefietje van gisteren. Die vrouw houdt zielsveel van jou, vervolgens snauw je haar af. Het was niet mijn bedoeling dat wilde ik nu ook komen zeggen. Weet je ook waar ze heen is. Ja, ze is hardlopen op het strand, ze is via de voordeur weggegaan, omdat ze jou dan niet tegen zou komen. Wat je dan misschien weer zou opvatten als controleren of het wel zo goed met je ging.

Soms ben ik echt een idioot Bram, zegt hij. Ik heb vannacht niet tot nauwelijks geslapen, ja ik was geprikkeld en had het niet op jullie af mogen reageren. Dat wilde ik ook komen zeggen. Ik ga even langs papa en mama. Is goed, leg het haar straks uit, zorg niet dat ze van je vervreemd, het is een top wijf. Doe ik, komt goed Bram ik beloof het plechtig bij dezen.

Bij zijn ouders aangekomen is het er vrij rustig zijn moeder zit aan de keukentafel de krant te lezen als hij binnenkomt. Zijn vader is in geen velden of wegen te bekennen en Ford en Diesel zijn er ook niet. Hé mama, roept hij uit, nog iets leuks te melden in de krant. Ivo, het is goed dat je er bent, zegt ze, ik denk dat we even moeten praten. Nou moet dat echt, zegt hij met enige tegenzin. Ja, hoort hij zijn moeder zeggen, dat moet. Hij laat zich op de stoel naast die van zijn moeder zakken. Koffie, vraagt ze. Lekker is zijn antwoord. Ze schenkt hem een kop koffie in. Ik hoorde van je vader wat er gisteren is gebeurd. Ja, dat zal wel gaat hij verder. Het is niet niks en hij voelt hoe ze hem aandachtig zit op te nemen. Nee, het is zeker niet niks en dan heb ik ook nog Ymke vanochtend afgesnauwd. Ja, dat weet ik, zegt zijn moeder. Hoe, hoe kan jij dat nu weten, vraagt hij haar. Ze was hier vanochtend in tranen, ze kwam toch de honden halen om te gaan lopen. Je vader stond net op het punt ze zelf uit te laten. Ohh…is het enige wat hij kan uitbrengen. Ivo, zegt zijn moeder weer, misschien moet je niet snauwen naar mensen die om je geven. Jeetje, dat heeft Bram me vanochtend ook al gezegd en hij kijkt met tranen in zijn ogen zijn moeder aan. Het was niet mijn bedoeling haar af te snauwen, ik ben gewoon een beetje geïrriteerd vanwege het gedoe van gisteren, plus nog het feit dat ik bijna niet heb geslapen. Ja, jongen dat snap ik allemaal wel, maar zij wil ook alleen maar behulpzaam zijn naar jou toe, die vrouw die houdt van je. Dat weet ik mama, ik hou ook van haar.

Bert komt de keuken ingestormd op de voet gevolgd door Diesel en Ford. Ik kan haar niet vinden Will, ik weet niet waar ze is. Dan ziet hij Ivo. Jongen, zegt hij. Wat een vervelende ervaring heb je meegemaakt gisteren. Ja, pa dat kan je wel stellen. Wie kan je niet vinden, vraagt hij nieuwsgierig.

Bert rolt met zijn ogen naar zijn vrouw. Hij had niet verwacht dat zijn jongste zoon aan de keukentafel zou zitten bij zijn moeder. Will had hem na één uur op pad gestuurd om Ymke te gaan zoeken. Ze was te overstuur, om zolang weg te blijven. Hij vond echter wel zijn honden die dartelend over het zand op hem af kwamen gestoven, maar Ymke had hij niet gevonden. Hij had haar naam geroepen, maar ze had niet geantwoord.

Waar is Ymke, vraagt hij zijn vader. Diesel en Ford zijn hier, zij was toch met ze hardlopen op het strand. Zijn vader weet dat hij er niet onderuit kan. Hij weet ook dat zijn honden niet voor niets op de terug weg waren naar huis. Er moest iets zijn gebeurd, maar wat.

Ik kan haar niet vinden jongen, ik weet niet waar ze is. Diesel en Ford blijven altijd bij haar. Nu kwam ik ze tegen op het strand. Ivo staat op, we moeten gaan zoeken. Straks is er iets gebeurd, is ze gevallen, zit ze ergens vast. Dat laatste schiet door zijn gedachten en aan die gedachten kleeft een naam, de naam Monique.

Ymke zit op de grond van een oude val of put, ze weet het niet zo goed, ze was wat aan het stoeien met de honden en lette niet goed op waar ze liep. Als ze probeert te staan voelt ze een scherpe pijn in haar voet en gaat snel weer zitten. Die zal wel verstuikt zijn of gebroken denkt ze. Ze kijkt om zich heen, ze kan hier met geen mogelijkheid uit. Ford en Diesel hadden aan de rand gejankt en geblaft naar haar. Ze had hun netjes toegesproken en gezegd dat ze hulp moesten gaan halen. Het duurde een hele tijd voor ze uiteindelijk bij haar weggingen, maar uiteindelijk gingen ze toch.

Ze begint het koud te krijgen en wrijft met haar handen over haar armen. Waarom moest ze juist vandaag een ander pad nemen, een pad wat ze niet eerder had gelopen. Ja, ze weet het al om even haar hoofd leeg te maken. Ze denkt aan Ivo, ze had misschien een beetje te overdreven gereageerd, maar ze is ook maar een mens. Op haar horloge kijkend ziet ze dat er al bijna drie uur zijn verstreken sinds ze hier in dit gat terecht is gekomen. Hopelijk komt er snel iemand, want ik heb het echt koud.

Bert loopt onrustig heen en weer, Bram is onderweg laat Will weten. Dan kunnen jullie zo met zijn drieën gaan zoeken. Bert, roept Will vanuit de keuken, kun je nou niet zorgen dat Diesel en Ford zich een beetje gedragen, ik word helemaal gek van hun. Diesel loopt met een kleed in zijn bek en hij wil terug naar buiten, ook Ford staat aan de deur te janken. Jongens plaats, roept Bert de hele tijd, maar de honden wijken niet van de deur. Waarom loopt hij toch met dat kleed van hem te zeulen Bert, hoort hij zijn vrouw vragen, dat doet hij anders nooit. Ik weet het niet Will, ik krijg ze ook niet rustig, misschien hebben ze wel in de gaten dat wij zo druk zijn. Bert pakt het kleed van Diesel en vouwt dit netjes op, zo beter jongen, zegt hij hem liefdevol aankijkend. Dankbaar pakt Diesel het opgevouwen kleed beet. Als Bram binnenkomt en de deur openzwaait zien Diesel en Ford hun kans en stuiven de twee ervan door. Dieselllll, Forddddd, roept Bert hen tevergeefs achterna. Joy die achter Bram aanloopt naar binnen ziet de honden sierlijk over het tuinhekje springen en het vervolgens op een lopen zetten.

Binnen hoort ze haar schoonvader tegen zijn vrouw zeggen, dat kan er ook nog wel bij. Wat kan er ook nog wel bij, vraagt Joy nieuwsgierig. Die twee dolle herders, zucht Will, ze waren niet te stuiten. Joy hoort Will aan, zoals jij het beschrijft, zegt ze zachtjes tegen haar schoonmoeder, zijn terug op weg naar Ymke, met een kleed dat betekend dat ze ergens zit waar het koud is. Jullie moeten naar het strand, kijken of je ze vindt roept Will opgewonden. Wat Joy hier zegt, is nog niet eens een verkeerde gedachte.

Haastig maken de drie mannen zich gereed en rennen vervolgens naar het strand, ze gaan het duinpad op, roept Ivo verhit uit. Daar loopt ze normaal niet, hijgt zijn vader. Gaan jullie maar, ik volg in een iets rustiger tempo. Als ze het duinpad op rennen zijn Diesel en Ford in geen velden of wegen meer te bekennen. Shit en nu, roept Ivo uit, waar moeten we heen? Ik weet het niet, zegt Bram. Kijkend naar de grond lopen er allerlei sporen in elkaar over, daar hebben ze dus ook niks aan. Hoe moeilijk het ook is, zegt Bram ik denk dat we hier moeten wachten tot één van hen terug komt.