De Killer En De Hoer

1.

Las Vegas, het Holmax-hotel, 17 uur.

Aan de glimmende toog van de smaakvol ingerichte bar zat een man. Een ober zette een glas Glenlivet voor hem neer; net op dat moment vertelde zijn Samsung S7 hem dat een sms binnenkwam. Eerst een slokje, dacht hij. Het amberkleurige vocht verwarmde zijn ingewanden op weg naar beneden - niet dat dat in juli in Vegas echt nodig was. Dan opende hij zijn WhatsApp. Shit, dacht hij toen hij de inhoud las. Hij had een afspraak met ene Albert Jackson - als dat zijn echte naam was - maar er was op de weg van LA naar Las Vegas, de I-15 N, een zeer zwaar ongeval gebeurd, waarbij meerdere trucks betrokken waren. De hele weg zat potdicht en de man kon onmogelijk op tijd komen.

Hij nam een slok van zijn whisky. Niks aan te veranderen. Wat ging hij nu doen? Eerste vlucht naar huis boeken?

Dan kwam een tweede WhatsAppje binnen. Jackson stelde voor dat hij op hem wachtte, met vergoeding, uiteraard. Hij had zijn diensten echt nodig, stond in het berichtje.

Blake kon zich wel vinden in dat voorstel. De man moest wel wanhopig op zoek zijn naar iemand met zijn talenten, bedacht hij, terwijl hij terugstuurde dat hij akkoord ging.

Een paar berichtjes en het was afgesproken. Jackson zou Blake laten weten wanneer hij toekwam - waarschijnlijk rond middernacht. Blake was er wel zeker van dat hij zich tot dan kon bezighouden in een stad die 24/7 maar één ding voor ogen: ervoor zorgen dat haar bezoekers zich amuseerden.

Dan was er aan het einde van de bar iemand die blijkbaar ook een shit-moment beleefde. Behalve dat zij het luidop zei - hard genoeg dat het tot bij hem geraakte. Het was een blondine, met lang haar, slank figuur, gekleed in een zwart kleedje dat haar armen bloot liet en zo te zien niet te veel van haar benen bedekte. Ze mikte haar gsm met een gebaar waaruit pure frustratie sprak in haar handtasje. ‘Jij ook?’ zei Blake.

‘Huh?’

De jonge vrouw keek in zijn richting. Ze begreep niet waarop hij doelde. ‘Ik heb ook net een appje gehad dat me zo deed reageren als jij net nu.’ Hij besloot het erop te wagen. Hij kwam, glas in de hand, van zijn kruk, stapte naar haar toe-

‘Mag ik?’

Schouderophalend ‘Waarom niet?’

-en nam plaats op die naast haar. ‘Blake,’ zei hij en stak zijn hand uit.

‘Amanda.’ Ze schudde zijn hand.

Een vonk sprong over.

'En wat is jouw frustratie?' Voor de zekerheid keek hij in de richting van haar tasje.

'Ik heb hier vanavond een afspraak met iemand, maar die zit vast op de I-15 N. Zwaar verkeersongeval, blijkbaar.’

'Dat meen je niet,' reageerde Blake.

'Hoezo?'

De man legde uit dat ook hij met iemand afgesproken had, om 21 uur, maar dat dat om exact dezelfde reden verschoven zou worden naar later op de avond. ‘Hij zal wel rond twaalf uur hier zijn. Nu ja, dat heeft hij me ge-sms-t. En jouw afspraakje?’

Amanda haalde haar schouders op. ‘Ik zal wel horen wanneer hij er is.’

‘Dus zitten we in hetzelfde schuitje. Een afspraak, en tussen nu en dan niks gepland. Wat zouden we kunnen doen met die tijd?’

De jonge vrouw stak ongegeneerd haar hand uit naar het kruis van deze knappe, donkerharige man. Een beetje ontspanning voor het werk, daar was toch niks mis mee? ‘Ik veronderstel dat we wel iets kunnen verzinnen. We zijn toch niet voor niets in Sin City?'

2.

Tien minuten later waren ze in haar kamer.

Blake zat op de sofa die in de hoek van de kamer stond, in zijn blootje, met een knoert van een stijve.

Amanda had enkel haar hoge hakken en haar juwelen nog aan. Ze zat op haar knieën tussen de gespreide dijen van de man en had zijn aan zijn lul vastgezogen. Toen de man - als laatste kledingstuk - zijn broek liet zakken en zijn pik omhoog wipte, waren haar benen week geworden. Het was lang geleden dat ze zich met zo’n prachtexemplaar in één kamer bevonden had. Veel van de mannen waarmee ze te maken kreeg, waren van een heel ander kaliber. Onverzorgd. Vadsig. Ook op het vlak van persoonlijkheid stak hij er met kop en nek bovenuit. Hij was grappig, charmant, attent. Een gentleman, met andere woorden. Geen grofgebekte bruut die haar niet ernstig nam omdat zij “maar” een vrouw was.

‘Hmmmm,’ deed Blake. Ze wist wel van wanten, deze vrouw. En hij had ervaring met blow jobs! Hij streelde haar lange, zachte blonde haar. Dan duwde ze zijn stam tegen zijn buik en likte zijn ballen. Extra punten voor haar.

De warmte van zijn lul, de strakheid van zijn zak, de tevreden geluidjes die hij maakte… Het miste zijn uitwerking niet op het poesje van Amanda. Haar kleine schaamlippen waren bloeddoorlopen en duwde haar grote lippen open. Haar linkerhand verhuisde van Blake’s pik naar haar spleetje. Snel haalde ze haar middel- en ringvinger door haar kut; de man stelde haar niet teleur toen ze ze naar zijn mond bracht. Hij nam haar hand vast en likte het geil van haar vingers.

Blake aanbad deze smaak. Het maakte dat hij er meer van wilde, rechtstreeks van de bron. Hij greep de jonge vrouw bij haar bovenarmen en manoeuvreerde haar op de sofa. Zijn beurt om op zijn knieën tussen haar gespreide benen plaats te nemen. Hij kuste haar borsten, haar buik, haar venusheuvel, haar gladgeschoren vagina. Dan haalde hij zijn tong door haar spleet. Nectar, dat was het enige wat hij kon verzinnen voor de smaak die op zijn tong achterbleef.

Amanda voelde zich steeds beter. Gebeft worden maakte liters van het gelukshormoon in haar los. En als het dan nog ’ns zo goed gedaan werd als nu, kon ze alleen maar dankbaar zijn voor het feit dat ze een meisje was. ’t Was trouwens eerder zeldzaam dat een man erin slaagde om haar op deze manier over het randje te duwen. Meisjes en vrouwen waren hier meestal veel beter in. ‘Nggggg.’ Ze greep twee handenvol haar vast en kwam klaar. Tegelijk sloot ze haar dijen om zijn hoofd op zijn plaats te houden.

Blake wachtte rustig af tot haar verkrampte lichaam zich ontspande. Na een halve minuut liet ze zijn hoofd los. ‘En kon mevrouw het waarderen?’ vroeg hij spot-plechtig.

De jonge vrouw barstte uit in lachen. Ze had zich niet verwacht aan een “James”-imitatie. ‘Haha, ja hoor.’ Ze legde haar handen tegen zijn wangen en boog naar voor om Blake te kussen. Om zichzelf te proeven op zijn tong. ‘En weet je wat mevrouw nog meer zou kunnen waarderen?’ Ontkennend hoofd schudden. Yeah right, alsof ik dat geloof, makker. Maar ze speelde het spel mee. ‘Dat je haar nu het licht uit de ogen neukt.’

‘Daar kan ik wel voor zorgen, denk ik, mevrouw.’

Het volgende ogenblik lagen ze op het bed. Amanda nam de meest sletterige der vrouwelijke houdingen aan - niet toevallig de houding die het vaakst naar succes leidde: plat op haar rug, met haar benen open, klaar om een wildvreemde in haar kut te ontvangen. Het volgende ogenblik werd haar slanke lichaam bedekt door het krachtige, gebronsde, heerlijk geurende lijf van Blake. De jonge vrouw nam zijn lul beet en leidde hem bij zich naar binnen. Een genotskreetje ontsnapte aan haar mond toen zijn eikel haar schaamlippen uit elkaar duwde en naar binnen glipte. Oh God, opgevuld te worden door een lul, daar diende een kut toch voor?

Blake dacht daar precies zo over. Een pik moest in een gat steken. En een poesje was zijn geprefereerde opening. Glad, warm, en als de vrouw opgewonden en vaardig genoeg was, kneep het zo lekker in een lul. Hij had het idee dat deze dame behoorlijk vaardig was… Rustig begon hij haar te naaien.

Het duurde niet lang voordat het poesje van Amanda zo nat was dat de kamer zich vulde met soppende geluiden. Tijd om steviger geneukt te worden, vond de jonge vrouw. Ze moedigde Blake dan ook in die zin aan. Ze sloeg haar benen rond zijn middel om hem dieper in zich te trekken. ‘Harder, schat, neuk me harder. Ik heb het zo nodig…’

Blake wou graag aan haar verzoek voldoen. Daarom maakte hij zich los uit haar omarming; op zijn hielen gezeten tussen haar gespreide dijen, dreef hij het tempo op. Van rustig neuken ging het via stevig naaien naar keihard beuken. Hierbij gebruikte hij haar brede heupen voor houvast. Het zweet vloeide in beken over zijn lichaam. Dit was beter dan een work-out van enkele uren in de gymzaal.

‘Ah-ah-ah.’ Iedere keer als de man naar voren stootte, ontsnapte een kreet aan de lippen van Amanda. Ook zij was kletsnat, van haar transpiratie, van haar kutsap.

De man hield dit geweld een tweetal minuten vol. Dan trok hij zich uit Amanda terug en liet zich hijgend naast haar neer zakken.

Amanda vond dit gevoel van plotselinge leegte niet leuk. Dus kroop ze over zijn benen. Zijn pik had een beetje van zijn stijfheid verloren. Snel nam ze hem dus in haar mond en pijpte hem opnieuw stijf. Toen het wapen klaar was voor deel twee van de strijd, richtte zij hem omhoog en positioneerde haar naar verlossing smachtende poesje er net boven. Dan liet ze zich zakken; een paar tranen van geluk ontsnapte aan haar ogen toen de pik haar opnieuw zo compleet opvulde. Haar weer op en top vrouw liet voelen.

Blake stak zijn handen omhoog en omvatte haar perfecte tieten. De man genoot van de manier waarop zij hem begon te berijden. Als een losgeslagen amazone. Haar blonde haren golfden rond haar engelengezicht. Of hoerengezicht? ging door zijn hoofd. Zijn zak begon samen te trekken - hij had geen tijd om er verder over te mijmeren. Trouwens, engel of hoer, voor hem was het verschil toch verwaarloosbaar klein. ‘Ik… kom…’ perste hij over zijn lippen alvorens zijn zaad uit zijn ballen geperst werd. Kwestie van een gentleman te blijven en de dame de kans te geven van hem af te gaan als ze zijn sperma niet graag in haar vagina ontving.

Amanda had er helemaal geen probleem mee. Ze liet zich naar voor vallen zodat Blake haar kon omarmen terwijl hij zelf de laatste opwaartse bekkenstoten gaf.

‘Graaaahhhggggaaa! Aaaa! Aaaargghhhh…’ Het zaad wisselde van lichaam. Blake hield de opwaartse druk zolang aan als hij voelde dat zijn levensvocht stroomde.

De jonge vrouw genoot van het gevoel hoe haar kut overspoeld werd door het sperma van haar gelegenheidsvriendje. ‘Mmmmmm,’ deed ze gelukzalig. Ze voelde zijn ademhaling in haar linkeroor. Voelde hoe zijn hart tegen haar rechterborst bonsde. Ze hoopte alleen dat hij zijn werk zou afmaken.

Blake draaide Amanda op haar rug. Zijn hand duwde hij tegen haar volgespoten kut. Dat het een kliederboel was, kon hem niet schelen. Terwijl hij haar kuste, verwende hij haar clitje, vingerde hij haar poesje. Het zou hem verwonderen dat ze het nog lang zou trekken.

De jonge vrouw beantwoordde de tongzoen met al de passie die ze in haar ranke lijf had. Ze streelde met haar linkerhand door zijn donker haar. Volgde met de lichtroze gelakte nagels van haar rechterhand zijn ruggengraat. Duwde haar vagina omhoog, tegen zijn hand. Haar ademhaling ging steeds sneller; haar hele lichaam begon te tintelen en het epicentrum was haar kletsnatte poesje. ‘Ja-ja-ja-jaaaaa…’ Met een wegstervende stem liet ze hem weten dat hij zijn werk prima gedaan had. Ze duwde haar hoofd tegen zijn schouder en bleef rillend liggen terwijl hij haar teder omarmde.

Vijf minuten later stonden ze onder de douche. Ze wasten elkaar en Blake trakteerde Amanda op nog wat orale seks, waarbij ze nogmaals heerlijk klaar kwam. Vreemd genoeg wees hij haar - zacht, maar toch vastberaden - af toen ze hem wou pijpen. Faalangst? Neen, dat leek haar niet het geval te zijn. De seks was heerlijk geweest, dus besloot ze niet aan te dringen. Hij zou zijn redenen wel hebben.

Ze kleedden zich terug aan. Terwijl Amanda haar make up aangebracht, vroeg Blake de verkeersinformatie op. Het probleem op de I-15 N was opgelost. De man besloot de jonge vrouw op een etentje te trakteren. Het was acht uur. Hij veronderstelde dat ze nog wel de tijd zouden hebben om iets te eten voordat de personen met wie ze afgesproken hadden, Las Vegas zouden bereiken. Tot zijn voldoening stemde Amanda in.

3.

Het Holmax hotel stond ervoor bekend dat het een uitstekend restaurant had. Ze bestelden allebei het vismenu van de dag en werden niet teleurgesteld. Ook de witte wijn die de ober voorstelde, was van uitstekende kwaliteit. Ze keuvelden over van alles en nog wat - sport, films, muziek, TV-shows, mode… - maar stelden elkaar geen persoonlijke vragen. Waarom trouwens? Ze zouden elkaar toch nooit meer zien. Dus wat had je eraan te weten wat voor problemen de ander had op zijn of haar werk, of met zijn of haar gezin en/of familie?

Blake slaagde er meermaals in haar aan het lachen te brengen en genoot dan van de heldere klank van haar lach.

Zij was vooral gecharmeerd door zijn savoir-faire.

Om half elf namen ze afscheid. Een omhelzing waaruit gemeende affectie sprak, een kus - en het pad van het tweetal scheidde zich. Blake ging haar het casino om er een gokje te wagen in afwachting van zijn afspraak; Amanda ging naar haar kamer om zich voor te bereiden op die van haar.

4.

Half twaalf. Amanda lag op haar bed en wachtte af. Er werd aangebeld. Ze kwam van het bed af en ging naar de deur. Ze opende die op een kier. De hotelbediende die voor haar stond, overhandigde haar een omslag, zonder één woord te zeggen. Het was duidelijk dat hij wist wat er hier gaande was en er zo weinig mogelijk mee te maken wilde hebben. Amanda sloot de deur opnieuw, ging op de rand van het bed zitten en scheurde de omslag open. Er zaten een briefje en een keycard in.

Kamer 34-16, klant en 2de man, las ze. Ze verscheurde het papiertje. Dubbel werk. Dat ging extra kosten. Op het nachtkastje lag haar tasje. Ze nam het onder haar arm. Alvorens de kamer te verlaten, keek ze in de spiegel tegen de deur van haar kleerkast. Enkele lokken haar waren van hun plaats geraakt; ze legde ze terug goed. Dan streek ze de - veelal denkbeeldige - plooien uit haar donkere rok, die bijna tot aan enkels kwam en bij iedere stap die ze zette openwaaide dankzij de split die tot halverwege haar rechterdij kwam. Voorts droge ze een witte bloes, die hoog rond haar hals sloot, maar haar armen bloot liet. De armsgaten waren zo groot, dat je vanuit de juiste hoek een mooi zicht had op de zijkant van haar borsten. Ze zag er goed uit, vond ze, en verliet haar kamer.

Aan het einde van de gang bevond zich de lift. Die bracht haar zacht zoevend van de 18de naar de 34ste verdieping. Kamer 16 was halverwege de gang, die, buiten haar, er volledig verlaten bij lag. Iedereen was aan het gokken, aan het eten, of “oeh" en “ah” aan het roepen bij een show. De jonge vrouw gebruikte de keycard en glipte de kamer binnen.

Ze bevond zich in het gangetje dat de badkamer en de walk-in kleerkast bevatte, links ten opzichte van de deur waardoor ze binnengekomen was. Vanwaar ze stond had ze, recht voor zich, zicht op het rechterdeel van het kamerbrede raam, waarachter miljoenen lichtjes vrolijk brandden, en op het voeteinde van het bed. Wat ze ook zag, waren twee naakte mannenbenen. Wat ze hoorde, waren uitingen van seksuele opwinding. Zo, dacht ze, de heren zijn al aan het feesten. Niet dat ze het anders verwacht had.

Terwijl ze verder de kamer instapte - zo meteen zou ze om de hoek kunnen kijken en gans het bed zien - opende ze haar handtas. Van de twee voorwerpen die er in zaten, maakte ze, blindelings en in een handomdraai, één. Een laatste stap en dan draaide ze naar links. Twee mannen op het bed; de ene lag op zijn rug, de andere had zich anaal op diens lul vastgepind.

Het verschrikte gezicht haar doelwit - de man bovenop - draaide in haar richting. Niet te geloven dat hij in een periode als deze aan neuken denkt, ging door het hoofd van de blondine, terwijl ze het pistool richtte. Ze vuurde. De geluidsdemper herleidde het schot van een knal in een ‘pfwup’. De kogel vernietigde de hersenpan van de man en smeerde de inhoud uit tegen het grote raam en het donkere gordijn dat bijeen geschoven was in de linkerhoek. Het levenloze lichaam van de man volgde het traject van zijn hersenen, maar geraakte maar tot aan de rand van het bed. Dan bonsde het zwaar op het dikpolige tapijt.

Onmiddellijk na het schot, had Amanda haar pistool op de tweede man gericht. Geen getuigen, dat was de regel in haar vak. Een ogenblik lang haakte hun blik in elkaar.

‘Blake?’

De ogen van de hoer stonden groot van angst. Met zijn handen maakte hij een afwerend gebaar. ‘Nee… Alsjeblieft… Amanda…’

Dan: ‘Sorry’ - en de killer vuurde opnieuw.

Met een hart als een ijsklomp - die in de loop van de avond eventjes gesmolten was - verliet ze de kamer. Op de gang nam ze haar gsm. Ze stuurde het gecodeerde bericht dat haar opdrachtgever gerust moest stellen. Het doelwit zou geen informant voor de anti-maffiacel van het FBI worden.