The H@ppening - 1

De wereld is zo saai, wat als je daar iets aan kan doen?
Dit verhaal gaat lang duren, meerdere verhaallijnen zullen ontstaan en uitgebreid worden.
Alles in samenspraak met Jacky. Als jij ook mee wilt doen, stuur een berichtje, suggesties zijn altijd welkom.

8 juli 2019, 16:15, kantooromgeving 'ergens in de randstad'.

‘Alweer niet’ mopper ik.
Voor de zoveelste keer doet het netwerk niet wat ik wil.
‘Verdomme’ grom ik als ik besef dat de ICT-afdeling momenteel niet bezet is.

‘Jimmy?’ hoor ik al iemand vanuit het andere kantoor piepen.
‘Doet bij jou het netwerk het wel?’ vraagt Janneke als ze mijn kantoor binnen komt lopen.
Janneke is een heerlijke blondine die precies weet hoe ze dingen voor elkaar kan krijgen. Met een pruillipje, die heerlijke tietjes die, verpakt in een strak bloesje, vooruitstekend en een te kort rokje zelfs voor een stapavond in de stad.

Al drie keer heeft ze mij zo ver gekregen dat ik werk van haar overnam omdat ze het zogenaamd zo druk had. Maar in werkelijkheid zat ze vervolgens veelal te chatten met haar vriendinnen tijdens kantoortijd. ‘Alsjeblief, Jimmy?’ vraagt ze dan met haar blauwe ogen, ‘Ik zal je dan heel erg dankbaar zijn’ zegt ze met een blik waar je spontaan een stijve van krijgt.

Maar die dankbaarheid is verdwenen zo snel als ze het kantoor verlaten heeft. Ik heb er nog nooit iets van gemerkt behalve als ze een vraag had aan de collega die aan het bureau tegenover mij zit. Dan zorgt ze dat ze zover voorover bukt dat ik direct tegen haar kanten BHtje aan kijk. De prachtige blanke tietjes die daarin verpakt zijn die vragen om gemasseerd, gekneed, gelikt en geneukt te worden.
Natuurlijk kan ik mijn ogen daar niet vanaf houden. Maar hoe slinks ik ook probeer om naar haar tietjes te kijken ze betrapt me iedere keer weer met een duivelse glimlach en schudt ze heel zachtjes haar hoofd heen en weer ‘Nee, vies kereltje, deze zijn niet voor jou’ straalt ze dan uit.

Misschien als ik brutaal genoeg was zou ik haar een keer mee uit vragen.
Als ik heel brutaal was zou ik haar gewoon een keer vol op de mond pakken als ze jarig is.
Wat ik eigenlijk zou willen is haar een lege vergaderruimte intrekken en dat strakke bloesje van haar lijfje aftrekken, haar rokje omhoog hijsen en haar daar ter plekke neuken. DAT zou ik willen. Wraak voor al die keren dat ik met een stijve lul in mijn broek aan tafel zat bij de vergadering omdat ze naast me zat en ik duidelijk zag dat haar hand over haar strakke broek aan het wrijven was daar waar haar broekspijpen elkaar treffen. Ofwel ze zat zichzelf door haar broek te masturberen terwijl ze mij in haar ooghoek in de gaten hield.

Voor die keer dat ze met me mee was naar een vergadering buiten kantoor. Ik had haar, zoals het een galante heer betaamd, voorgelaten door de deur van de gang richting de overlegruimte. Toen we die binnen wilde deed ze net alsof ze de deur niet open kreeg totdat ik vlak achter haar stond en ze heel per ongeluk de deur snel open deed waardoor ze naar achteren moest stappen. Met haar kontje in dat strakke mantelpakje verpakt botste ze ‘oeps’ precies tegen mijn kruis aan. In plaats van direct weer weg te bewegen komt ze, terwijl ze met haar billen tegen mijn stijf wordende pik aan staat te schuren, met haar bovenlijf meer omhoog en draait haar hoofd naar mij om en fluistert ‘Sorry, dom van mij’.

Twee keer heb ik geprobeerd er werk van te maken en al snel kwam de werkelijke aap uit de werkelijke mouw. In de koffiecorner bij diezelfde vergadering kwam ze net weer iets te dicht naast me staan. Haar parfum bedwelmde mij waarschijnlijk want buiten mijn natuur om vroeg ik ‘Janneke, lijkt het je leuk om samen een keertje, nou ja, wat te gaan eten en misschien.. ‘
Ik kon mijn vraag niet eens afmaken.
‘Luister Jimmy, ik vind je een hele lieve man, maar’ begint ze de zin die ik al duizend keer in mijn leven heb gehoord. De rest vang ik niet eens meer op. Ze heeft een ander, ziet mij meer als broer, kan zo goed met mij praten, ziet mij niet als sexueel aantrekkelijk, verwacht dat ik slecht ben in bed enzovoort enzovoort. Het zal wel.

‘Nee, bij mij ook niet’ mopper ik tegen haar ‘waarom kom je naar mij toe? Dat is iets voor de ICT’
‘Misschien wel, maar jij weet het ook altijd zo goed, kun jij niet even kijken naar mijn verbinding?’ Slijmt ze. Het bloed trekt alweer uit mijn hersens richting het zuiden als ik zie dat ze haar prachtige billen op mijn bureau heeft geparkeerd met haar benen iets uit elkaar. In gedachten zit ik met een zaklamp onder haar rokje te schijnen en fantaseer dat ze geen slipje aan heeft en dat je zo tegen haar bijna kaal geschoren kutje aan kijkt. ‘Owkee’ verzucht ik. Gelukkig zijn mijn drie kantoorgenoten er niet want dan zou ik wel weer commentaar hebben gekregen over de zwakte van de mannelijke geest en dergelijke.

Haar kantoortje ligt naast die van mij dus tweemaal rechtsaf en we zijn er. Direct vind ik het eigenlijk wel een goed idee dat ik ben meegelopen. Haar twee kantoorgenootjes zijn Brechtje en Elly. Brechtje is typisch een ‘one-of-the-guys’ sexloze jonge vrouw waar je van kan betwijfelen of die op mannen, vrouwen of überhaupt iets valt. Ze draagt altijd loszittende spijkerbroeken een stevige trui of t-shirt met zo’n demonstrerende tekst er op en make-up heeft ze niet eens in huis waarschijnlijk.

Als ik naar Elly kijk is dat anders. Stiekem ben ik verliefd op haar. Ze is klein van stuk, meer als 1.60 zal ze niet zijn, heeft een hele slanke taille, een schattig klein kontje maar in verhouding best grote tieten. Ik schat een stevige C-cup. Ze heeft een naïviteit en schattigheid van een tiener maar ze kleed zich zo nu en dan als een sexy lady. Daarbij komt dat ze afkomstig is uit Italië dus heeft ze een heerlijk accent waarbij elke ‘i’ als ‘ie’ wordt uitgesproken.

‘Hai Jimmy’ glimlacht ze lief naar me, direct slaat mijn hart een keertje over.
‘Hey’ lach ik terug als ik besef dat ik een beetje bloos.
‘Ja, hallo, hoi en doei’ ramt Janneke er tussendoor, ‘we kwamen hier voor mij toch?’
‘Sorry’ fluistert Elly meteen.
Janneke en Elly zitten niet echt op één lijn. Totdat Elly er was vond iedereen Janneke het mooist van ons kantoor. Met haar losbandige houding heeft Janneke die titel bij de meeste mannen wel gekregen. Maar de charme van naïviteit en haar kleine maar atletische figuur zorgen dat Elly die titel ook zeker wel waard is. Haar mooiste kenmerk is nog haar donkerbruine ogen die eerlijkheid uitstralen. Ze straalt uit dat ze helemaal de mooiste niet hoeft te zijn. Typisch voor vrouwen heeft Janneke het haar doel gemaakt om het Elly zo moeilijk mogelijk te maken in een concurrentiestrijd die alleen bij haar woedt.

Ik ga achter Janneke haar bureau op haar stoel zitten, kijk naar haar laptop en zie dat er een verkeerde instelling is gebruikt.
‘Kijk’ wijs ik aan met de muis ‘Hier staat de instelling op outbound, maar dat moet inbound zijn, net zoals de instructies die in de mail stonden van ICT’. Mompel ik er achteraan.
‘O, nu zie ik het ja’ giegelt ze ‘maar kun je dan de dossiers van gisteren nog terugvinden?’
‘Waarom moet ik die terugvinden?’ probeer ik nog tegengas te geven.
‘Ach toe?’ wrijft ze haar tietjes tegen mijn schouder als ze achter mij staat, ‘Jij doet dat veel sneller dan ikke’.

‘Als ze er nog zijn dan moeten ze in de local map staan’ geef ik al meteen toe. Ik heb geen zin om de discussie aan te gaan en ik geef toe dat het gevoel van haar zachte vlees vlak naast mijn oor tegen mijn schouder wel erg lekker voelt. Een duivels plannetje schiet bij me binnen.
‘Kijk hier´ wijs ik aan in de linkerbovenhoek van het scherm. Omdat Janneke rechts van mij staat moet ze verder naar voren en naar links buigen om het goed te kunnen zien. De druk van haar tietjes op mijn schouder neemt toe. In mijn fantasie voel ik haar stijve tepeltje op mijn huid als ze door haar beweging nog verder richting mijn oor schuift.
‘Maar ik zie mijn dossiers niet’ zegt ze.
Ze wijst met haar rechterhand naar het scherm waardoor ze nu praktisch met beide tietjes op mijn schouder leunt. Ook voel ik haar strakke buik tegen mijn schouderblad drukken.
‘Tja, dan zijn ze niet opgeslagen en zijn ze weg’ verklaar ik de aanwezigheid.
Helaas voor mij wordt ineens al het contact verbroken.
‘Weg?’ roept ze ontsteld terwijl ze Elly aankijkt, ‘dan moeten we alles opnieuw doen?’

‘Hoezo we?’ vraagt Elly.
‘Ja, jullie gaan me toch zeker wel helpen? Anders krijg ik het nooit af! Dan haal ik mijn targets niet en dan moet ik bij de directie komen en word ik ontslagen!’ Piept ze.
Elly kijkt me aan en zucht ‘Wat kunnen we doen dan?’
Van achteren vliegt Janneke mij om m’n nek. ‘O, dank je dank je dank je’ roept ze in mijn oor.
Ik voel haar vochtige lippen op mijn wang gedrukt. Het weinig bloed dat nog in mijn lijf zat zit nu volledig op kruishoogte mijn broek zo strak te maken dat de kwaliteit van de gulp te prijzen valt.

Ik geef de stoel weer terug aan Janneke die meteen met Elly in gesprek gaat om haar te vertellen wat ze allemaal moet doen om de dossiers weer op orde te krijgen. Gelukkig kijken ze even niet naar mij en krijg ik de tijd om me om te draaien zodat de bult voor in mijn broek niet teveel opvalt. Als ik bij de deur ben draai ik mijn hoofd om. Vermoeid kijkt Elly mij aan. Met een glimlach van ‘ach ja, zo is ze’ geef ik weer teveel toe aan Janneke.

Terug achter mijn computer probeer ik me weer te focussen op mijn eigen probleem.
De app die ik probeer te ontwikkelen zorgt voor voornamelijk voor hoofdpijn. Het moet niet moeilijk zijn maar met zo weinig bloed bij mijn hersenen is zelfs koffiedrinken een opgave.
Google is my friend besluit ik uiteindelijk en struin het internet af naar een mogelijke oplossing.
De eerste 3 pagina’s van de zoekopdracht heb ik allemaal al doorgenomen dus ik besluit op de gok eens iene miene mutte te doen met de pagina’s vol zoekresultaten.
‘pagina 13, waarom niet?’ grinnik ik tegen niemand in het bijzonder.

De eerste twee links leiden me naar een niet bestaande website, de derde geeft wel thuis.
Een vreemd uitziende site met een aantal directe koppelingen.
De vierde koppeling van het lijstje heeft een counter achter de link die heet h@ppening.
Die counter loopt terug van 3, naar 2, nieuwsgierig als ik ben klik ik in een flits op de link.
‘Congratulations!’ staat er alleen maar op het scherm.
‘Fijn’ denk ik nog ‘een bogus site’
Maar dan flitst er weer een link in beeld met een teruglopende counter.
Zonder het te beseffen klik ik weer in een flits op de link net voordat deze op ‘0’ staat.
‘Good reaction, you have qualified yourself for the h@ppening!’

Ik word blijkbaar doorgezet naar een andere website met een onmogelijk lange URL.
Geen idee waar ik terecht kom maar ik voel me vreemd genoeg een soort van trots dat ik blijkbaar met mijn reactievermogen me heb gekwalificeerd.
‘Choose between the following statements what you want, but choose wisely’ komt er in beeld.
‘Time or money’ staat er in beeld. Je kan blijkbaar je keuze aanklikken. Ik kies voor ‘Time’
‘Correct’
Er zijn dus blijkbaar ook verkeerde antwoorden.
‘Fame or Happiness’ Ik klik op Happiness, roem kan me gestolen worden
‘Correct’
‘Ego or Serving’. Bijna klik ik automatisch op Serving. Dat doe ik altijd al. Maar wat wil ik?
‘Correct’ is het antwoord als ik op Ego heb geklikt.
‘Final choice: Soothing or Revenge’
Wraak is wat ik wil, maar is het ook het juiste antwoord?
Toch klik ik er op.
‘Correct’ staat er in beeld.
Nog steeds geen idee wat ik heb gewonnen maar ik juich van binnen.
‘You have chosen wisely, you have been granted the H@ppening’

Mijn mobiel geeft een signaal dat er een bericht binnen is gekomen.
Bevreemd pak ik mijn telefoon en zie dat er een nieuwe app is geïnstalleerd.
De installatie is al helemaal afgerond zonder mijn toestemming. Ook vreemd is dat de laptop werkt op mijn kantoor account en mijn mobiel op mijn gmail is geïnstalleerd. Dat is wel erg raar en daarbij is er een nieuw logo verschenen. Een @ met een deels zwart en oranje achtergrond.

Toch benieuwd wat ik dan gewonnen heb druk ik op het logo.
‘Welcome to the h@appening’ verschijnt er in beeld. ‘You are the chosen one and the only one to be able to use this application’.
Beelden van Neo in the Matrix schieten door mijn hoofd. Hoezo de uitverkorenen? Ik heb wat links geklikt en wat keuzes gemaakt. Meer niet bedenk ik me.
‘Yes, but you have chosen wisely’ staat er in beeld.
Wacht eens even? Heeft die app nu zojuist mijn gedachten gelezen? Met een frons op mijn hoofd kijk ik verbaasd naar mijn scherm.
‘Indeed I did’ staat er het antwoord op de niet hardop gestelde vraag.
‘I can read minds and alter everything you desire’.
‘Alles aanpassen wat ik wens’ zeg ik hardop als ik besef dat ik met mijn telefoon in gesprek ben.
‘everything you desire’ staat er als antwoord.

Ik kijk voor een test mijn bureau rond.
Mijn koffie is ondertussen koud geworden. Jammer ik heb nu wel zin in een volle mok warme k..
Nog voordat ik mijn gedachten heb afgemaakt begint de half lege mok zich te vullen en met de damp komt de geur van warme koffie mee.
Mijn ogen worden groot als schoteltjes. ‘De GEK zegttie!’ roep ik hardop.
‘Wat?´ hoor ik de receptie van afstand reageren.
‘Nee, euh, niets, bizar vreemde mail’ roep ik terug. Er moet even niemand binnen komen, bedenk ik me. Prompt valt de deur naar de gang dicht en het slot klikt dicht.

Ik zak terug in mijn stoel en het idee land bij me. Dit is.. te gek!
Duizend en een plannen schieten direct door mijn hoofd. Maar eerst wil ik meer van die app weten.
Op Google zoek ik naar de titel van de app en.. niets.
Zelfs met alle zoektermen kom ik niet verder dan de betekenis van happening en in combinatie met altering en dergelijke kom ik op pagina’s van religies en duistere krachten maar niets van de app.
Ook op de pagina waar het begon is niets meer te vinden dan een 404-verwijzing.

‘Toch raar dat er niets over te vinden is’ mompel ik.
‘I am the only one’ staat er in het scherm te lezen.
‘Oke, dan gaan we maar wat tests uitvoeren voor, laten we zeggen, wetenschappelijke doeleinden’ stel ik voor.
‘What would you like me to do’ komt er direct in het scherm.
Zelfs Google Assistant reageert niet zo scherp.
‘Laten we klein beginnen’ denk ik hardop, ‘Ik zou wat minder dik willen zijn’
Volgens mijn BMI hoort 115 kg niet bij mijn lengte.
‘How much would you like to weigh?’ zegt de app.
‘100 kg, anders valt het te veel op’
‘Shall I remove the weight evenly distributed?’ stelt de app voor.
Ja het zou raar zijn dat alleen mijn benen heel dun worden ineens. Daar had ik nog niet bij stil gestaan. Handig dat de app daar zelf bij stilstaat. ‘Yes please’ ga ik ineens in het Engels praten.

Ik voel een warme golf over mij heen gaan en een paar seconde later voel ik mijn overhemd losser zitten en zakt zowaar mijn broek van mijn kont af. Gelukkig had ik een riem om. Dus nadat ik mijn broek weer heb opgehesen en mijn overhemd weer heb ingestopt kan ik die twee gaatjes strakker aantrekken. Dat voelt goed!
Misschien dan meteen wat meer spieren.
‘Suggested categories: runner, athlete, boxer, bodybuilder or Arnold Schwarzenegger?’ staat er in beeld. Ik moet grinniken om de laatste. In mijn hoofd zie ik me al lopen. Totaal niet opvallend zoiets. Dan ziet natuurlijk iedereen direct dat er iets aan de hand is.
‘You could make people that know you oblivious to all changes’ suggereert de app.
‘Wacht, kan dat?’ vraag ik de stomme vraag.
‘everything you desire’ staat er als antwoord.

‘Verekte handige app’ mompel ik.
‘Thank you’ komt er als reactie.
Aangezien het alweer bijna half 6 is sluit ik mijn computer af en wil naar mijn auto lopen.
‘Wacht, kun jij mij ook teleporteren?’ vraag ik de app.
‘Where do you want to go?’ vraagt de app.
‘Weet ik veel, doe maar Hawaii’ verzin ik ter plekke.
‘You have never been to Hawaii’ reageert de app, ‘You can only teleport to places you can visualise’.
Dat is jammer en omdat ik mijn auto toch niet hier kan laten staan besluit ik maar om gewoon naar huis te rijden. Ik doe mijn telefoon in mijn jaszak, ik loop langs het naastgelegen kantoortje en zie dat Elly opkijkt naar me. ‘Maak het niet te laat’ zeg ik tegen haar met een glimlach. ‘Fijne avond, tot morgen’ zegt ze terug. Kriebels in mijn buik groeien als ik in de grote diepe bruine ogen kijk.

‘Dit zou wel eens het begin kunnen zijn van iets moois’ zeg ik tegen mijn telefoon waar het symbooltje zich aftekent tegen de donkere wall-paper, ‘we gaan het meemaken’.