Belofte Maakt Schuld

(een kleine pastiche)

Deze pastiche heb ik met erg veel plezier geschreven. Elke gelijkenis met bestaande figuren en websites die in dit fictieve verhaal voorkomen zijn natuurlijk puur toevallig. Wat dachten jullie nou?
En een winstwaarschuwing voor sommige van jullie: in dit verhaal komt echt heel erg weinig seks voor, als je dat had gehoopt.
Nu het verhaal.

Een paar weken geleden was ik op een grote seksbeurs. Ik werk als vertegenwoordiger bij een bedrijf die veel zaken deed met de organisator van de beurs. Die organisator is de grootste in Nederland. De beurs was in het grote pand van de organisator zelf en duurde vijf dagen, elke dag tot het begin van de avond.

Rond het middaguur kwam ik Patricia tegen. Zij was de directeur van de organisatie, ze had de dagelijkse leiding van het bedrijf een aantal jaar geleden van haar vader overgenomen. Ze was nog jong, rond de 30 jaar. Ze zag er altijd erg goed verzorgd uit en was knap om te zien met kort blond. Ik ken haar al 10 jaar en vond altijd dat ze erg sensuele lippen had. Geheel in stijl van de beurs had ze alleen een topje aan, met daaronder een leren rokje en laarsjes. Ze heeft grote stevige borsten, ik keek even naar ze en vond ze nog steeds als altijd mooi. Ik kletste kort met haar. Ze is een prettige gesprekspartner, intelligent ook, ze had alleen een rare gewoonte door te pas en te onpas oude spreuken en spreekwoorden te gebruiken.

Ze zei me dat ik natuurlijk over een half uur de afspraak had met haar assistent Yvonne over de voorwaarden van de nieuwe overeenkomst. "En ik heb Yvonne gewaarschuwd vooral heel erg voor je op te passen, ik ken je en ik weet dat je een keiharde onderhandelaar bent. Je weet wat ik altijd zeg: in de liefde, in onderhandelingen en bij weddenschappen is immers altijd alles geoorloofd. Daarin mag je zo gemeen als het maar kan zijn. Maar weet wel goed, Jean, dat wij ook hard onderhandelen, maar dat we ons na een afspraak er altijd aan zullen houden, want je weet: 'belofte maakt schuld.' Ook werken we na een afspraak goed samen met in gedachten: voor wat, hoort wat."
Ik lachte om de spreekwoordenwaterval en zei dat alles goed zou komen: "Ik heb ten slotte ook van jou wat geleerd. Jij zegt immers dat je in onderhandelingen altijd wat achter de hand moest hebben, je moet immers niet meteen al je kruit verschieten." Ze lachte en ze zei dat ik haar niet zo moest plagen met haar voorkeur voor spreekwoorden en wenste me nog een fijne beursdag.

Patrcia draaide zich om en liep langzaam weg. Ik zag een paar meter verderop een jong meisje staan. Ze was gekleed in een spannend pakje, had een dienblad in haar handen met kleine glaasjes champagne voor de binnenkomende gasten. Ik zag dat ze op dat moment niet goed werd, ze gilde even en zakte vervolgens in elkaar. Het blad viel uit haar handen. Ik zette snel een paar stappen naar haar toe en kon nog op tijd haar val grotendeels breken en voorkomen dat haar hoofd op de keiharde stenen vloer zou knallen. Het meisje was duidelijk flauwgevallen. Ik hield haar in mijn armen vast.
Patricia had het gehoord en daarna gezien en ze kwam meteen aanhollen. Ze keek om zich heen en vroeg me: "Oh Jean, ik zie nergens een van mijn mensen. Zou je alsjeblieft even willen helpen haar naar mijn kantoor te dragen?" Ik tilde het meisje op, het kantoor van Patricia was 10 meter verderop, even een trappetje van 4 treden op en daarna naar binnen. Terwijl ik met het meisje in mijn armen de trap opliep zag ik dat een toegesnelde schoonmaker al bezig was om de de kapotte glazen en champagne op te ruimen.

In het kantoor van Patricia legde ik het meisje op de bank die in een hoek stond. Aan de andere kant van de kamer stond een groot bureau. Het meisje kwam langzaam bij, we zeiden haar nog even tien minuten stil te blijven liggen. Ik keek even rond. Patricia zag dat en zei: "ja, spannend hè, dit is nu mijn kantoor. Dit is mijn heiligdom. Hier laat ik nooit iemand binnen, behalve een paar medewerkers, dit is alleen voor mij. Je bent de eerste zakelijke partner of klant die hier ooit is binnengeweest. Door overmacht zullen we maar zeggen."
Kort erna kwamen een vrouw binnen. Ze was een van de mensen van Patricia en was de dienstdoende ehbo'er. Ze zorgde voor het meisje, die volgens haar waarschijnlijk door de warmte en te weinig drinken was flauwgevallen. Ze gaf haar wat water te drinken.

Patricia zei: "Dank je wel Jean, dank voor je hulp. Het lukt zo verder wel." Ze deed de deur voor me open en vroeg me waar mijn zo Frans klinkende naam Jean du Prince eigenlijk vandaan kwam. Ik zei dat dit van mijn vader kwam. Hij was Frans-Canadees en wilde dat ik absoluut een franstalige voornaam had. Ik had weliswaar vanaf mijn geboorte altijd in Nederland gewoond, maar via mijn vader had ik ook nog altijd naast de Nederlandse tot op de dag van vandaag de Canadese nationaliteit gehouden.

Halverwege de middag liep ik Patricia weer tegen het lijf. Ik vroeg haar hoe met het serveerstertje ging. Ze zei me gelukkig weer goed ging, na tien minuten was ze weer geheel opgekikkerd. Patricia had haar naar huis gestuurd en gezegd goed uit te rusten. Ze zou voor de volledige dag betaald worden. Dat vond ik netjes van Patricia. Belofte maakt schuld, zei ze daarop. Ik heb beloofd altijd goed voor al mijn mensen te zorgen.
Ze vroeg me daarna hoe het gesprek met Yvonne was gegaan. Ik zei dat het goed was gegaan. Ik had €88.000 geboden en zij had daar €94.000 tegenovergesteld. Vrij snel waren we op €91.000 uitgekomen. Mooi ertussenin. Yvonne had na afloop gezegd dat ze verbaasd was dat het zo makkelijk was gegaan.
Patricia had haar immers gewaarschuwd voor mijn onderhandelingstechnieken. Ik zei daarop lachend dat je in onderhandelingen niet meteen al je kruit moest verschieten. Dat wist ze toch wel?
Ze lachte en vroeg me af of ik zin had in een glas wijn in het restaurant om bij te praten en om me nog een keer te bedanken voor mijn hulp en dat het meisje geen hoofdletsel had. Ik zei natuurlijk ja.

Patricia en ik gingen in het bargedeelte van het restaurant zitten.
Ik vroeg haar hoe het zakelijk en daarnaast hoe met haar vader ging met wie ik vroeger zaken deed. Ze zei dat het heel erg goed ging. Het bedrijf liep goed, natuurlijk wel altijd wat financiële zorgjes de laatste tijd. Ze had de dagelijkse leiding van het bedrijf van haar vader die nu boven de 70 was 6 jaar geleden van hem overgenomen. Hij bemoeide zich nergens meer mee, dat vond ze heerlijk. Hij was niet een betweter die haar elke dag met adviezen overstroomde.
Ze gebruikte hem soms wel als sparringpartner over hoe het bedrijf te runnen. Daarbij stelde hij alleen maar vragen over of ze bij een besluit wel goed alles had meegenomen en overwogen. Inhoudelijk zei hij dan niets over het besluit zelf. Maar 2-3x per jaar zei hij voorzichtig en terloops wel eens, vaak in een bijzin, dat het natuurlijk altijd goed was om ook eens aan dit of dat te denken. Ze wist dat het dan zeer aan te raden was dit dan ook te doen. En de tips klopten ook altijd. In het begin wilde ze hem dan later nog wel eens voor zo'n tip bedanken, maar dan hield hij zich altijd van de domme en deed alsof hij vergeetachtig was en zich daarvan echt niets meer kon herinneren. Dat deed ze dus maar niet meer.
Hij kwam ook nooit meer op het werk, alleen vond hij het nog erg leuk om op beurzen als deze dagelijks twee uurtjes rond te lopen. Met oude contacten die hij al tientallen jaren kende dronk hij dan een kop koffie en dan mopperden ze vrolijk samen dat vroeger in de seksbusiness alles echt veel leuker en gezelliger was. Maar als ook maar iemand dan iets zakelijks over het bedrijf aanstipte, dan kapte hij dat onmiddellijk af en verwees naar haar. Ze was erg tevreden en trots op haar vader.

En natuurlijk deed ze dingen anders. Ze noemde het voorbeeld hoe zij eruit zag. Ze was natuurlijk een vrouw en daar mocht ze natuurlijk wel haar voordeel bij doen. Ze zei me dat zij om goed bij de sfeer van deze beurs te horen ze het strakke topje droeg waarin haar tieten goed zichtbaar waren, en het leren rokje en de korte sexy laarsjes.

"Maar het merendeel van die mannen hier staart soms eindeloos lang naar mijn tieten en willen alleen maar weten hoe ik er zonder dat topje uitzie. En als je met ze praat dan zie je ze naar mijn mond en mijn lippen kijken. Ik zie ze denken dat ze tussen die lippen wel hun stinkende lul zouden willen schuiven en dat ze dan in mijn mond zouden klaarkomen en dat ik die troep nog zou doorslikken ook. Viezerikken zijn het bijna allemaal. Bah. Maar je moet toch met ze praten, het zijn ten slotte zakenpartners of klanten."
Ze zei dat er gelukkig nog een paar goede bij waren en dat ik daar ook bij hoorde. Die respecteerden haar gewoon volledig als zakenpartner.
Natuurlijk merkte ze dat iemand als ik wel eens kort even naar haar tieten keek, maar bij mannen als ik keek ze ten slotte ook altijd even snel of hun kontje er nog even strak bijstond in hun pak. We bleven natuurlijk allemaal menselijk. Maar ze vond het fijn te merken dat mannen als ik haar gewoon 100% respectvol benaderden. Ik bedankte voor dit compliment.

Ik vroeg haar naar haar persoonlijk leven. Ze zei bozig dat ik daar natuurlijk niets mee te maken had. Ze zag me lachen en gaf toe dat ik haar lekker had uitgelokt tot die reactie en ze erin was getrapt. We hadden het er immers wel eens eerder over gehad. Nee, ze had heus wel relaties. Maar nooit nooit nooit binnen de seksbusiness. Meer had ze nooit gedaan, verder dan een hand geven of maximaal twee zoenen op wangen kwam het nooit. Daar lag al haar grens. Nooit geposeerd ook of zo. Nee, binnen de business was ze echt de onschuld zelve. Ze zou ook nooit iets met haar lichaam doen als dat haar bedrijf ten goede kwam. Echt nooit.
Maar ze kwam daarbuiten echt meer dan goed aan haar trekken, met meer dan genoeg echt spannende en heerlijke seks, zei ze met een knipoog.

We hadden het even het het soms erg expliciete in de seksindustrie. Ik zei dat het soms juist spannend was om nog wat te raden over te hebben, dat je een deel met je eigen fantasie kon invullen. Zoals met films waarin je juist niet alles zag of met bv. seksverhalen. Dan wordt een gedeelte aan je fantasie overgelaten. Ze was het met me eens, ze las zelf ook graag seksverhalen.

Maar je had goede en slechte sites. We kwamen erop uit dat er maar een paar goede en erg veel slechte waren. De goede hebben bv. een redactie die goed de verhalen beoordeelden. De schrijvers deden vaak duidelijk hun best op een verhaal met een goede verhaallijn. Soms waren er ook prachtige vervolgverhalen in veel delen. Maar veel verhalen waren soms hemeltergend slecht.
Ik zei dat ik het met haar eens was en vervolgde: "op sommige van die slechte sites is dit ongeveer de verhaallijn: 'Onschuldig naïef blond meisje met mooie grote tieten ziet mysterieuze buitenlandse prins, valt door hem in katzwijm, pijpt hem en slikt al zijn zaad door'. En dat dan in maar liefst negen regels in slecht Nederlands vol taal- en tikfouten uitgewerkt." Patricia lachte en zei: "Die zin moet ik onthouden 'onschuldig naïef blond meisje met mooie grote tieten…'. Die vergeet ik zo snel niet meer!" zei ze terwijl ze de zin een paar keer herhaalde.

We bleken beide enthousiaste lezers van seksverhalen te zijn en kwamen erop uit dat we Opwindend.net allebei het beste vonden (noot van de schrijver: beetje slijmen doet het altijd goed. Toch? Bovendien is dit punt essentieel voor het verdere verhaal. Maar we gaan verder). Ze zei dat het gekke was dat ze in de business altijd wist wie wie was. Wie andere verhalensites had en wie er in hun redactie zat wist ze altijd en kende ze die mensen vaak ook.
Maar bij Opwindend weet ik dat niet. Niet wie de bezitter was en niet wie er in de redactie zaten. "Ach, misschien zijn die redactieleden wel lid van een grote internationale hackersgroep, of een peleton medewerkers van de Chinese regering leken die ons land op deze subtiele wijze probeerden te beïnvloeden en anders bestond de redactie gewoon uit een paar kleine Russische spambots."

We hadden het over de mooiste verhalen en series die we de laatste tijd gelezen hadden. Zoals De Gezusters Santegoed, Esthers Onderdanige Verlangens, Floor, Werkloze Bram, Mini, Huidhonger en Kostbaar Zaad. Dus vaak verhalen met veel delen en mooie verhaallijnen.
We genoten allebei dus van de verhalen waarin meer wat met karakters of omgeving werd gedaan. Ik zei dat het leuk was als iets soms in een ander land speelden, bv. in de bergen. We vonden beiden dat er soms ook wel te veel overdreven werd in verhalen. Patricia zei dat dan te ongeloofwaardig werd. Ik zei: "eens, kijk nu eens wat die bloemenjongen altijd doet, hoe heet hij ook alweer?" Patricia vulde aan: "ja ja, die ken ik, heeft als naam Edelweiss. Schrijft aardig. Ik word alleen soms helemaal niet goed dat die kleurloze Leo alle jonge meisjes die hij wil meteen in bed krijgt, dat die suffe meisjes hem allemaal supergeweldig vinden en het liefst door hem in hun kont genomen worden." Ik beaamde helemaal wat ze zei.

Ik zei vervolgens: "al die verhalen met meer delen, ja soms ook die op Opwindend, zijn soms wel erg voorspelbaar. Ik weet eigenlijk altijd wel wat er de keer erna ongeveer komen gaat. Wie het dan met wie doet, welke nieuwe personages er komen." Patricia keek me ongelovig aan zei dat ze hier niets van geloofde. Dit was echt onzin van me. Toen ik zei dat ik dit echt vond daagde ze me uit om dit te bewijzen: "laten we een verhaallijn nemen waar binnenkort een nieuw deel op de site komt. Jij zegt me wat er precies allemaal gaat gebeuren en als je gelijk hebt dan zal ik doen waarover we wedden. En ik zal me eraan houden, want je kent mijn motto 'belofte maak schuld'."

Ze pakte haar laptopje erbij, opende de site en zei: "meestal komen de nieuwe verhalen rond vier uur 's middags online. Welke nemen we, even kijken?" "Gewoon die van Edelweiss doen, over hem had jij het net 't laatst in ons gesprek", stelde ik voor.

"Dat is een goed voorstel van je, prima ja, deze, we doen deze van Edelweiss. Wat was er de laatste keer. Oh ja. Die verschrikkelijke Leo heeft die twee van die domme alpenhuppelkutjes rond kerst op bezoek. Ze neuken natuurlijk. Als ze wat later in een kroeg zitten, dan komen er twee andere meisjes op hun af. Daar stopt het. Nu, vertel me maar: ik wil van je weten hoe het verhaal verder gaat."
Ik las even de laatste regels van de vorige aflevering door en zei: "die twee meisjes zijn vast studentes en hebben natuurlijk vroeger ook met Leo geneukt. Alleen de langste van de twee gaat met de drie meteen die avond mee naar huis. Ter afwisseling neukt ze die nacht niet eens met Leo - arme Leo toch, verdrietig voor hem - maar heeft ze voor het eerst in haar leven lesbische seks met de oudste van die huppelkutjes, Joline of Jolina heet ze toch? En die studente heeft vast een mooie spannende buitenlandse naam, niet een saaie Nederlandse. Zeg maar een Franse naam. Net als ik die heb, ik heet ten slotte Jean. Nu vraag ik je Patricia, heb ik fantasie of niet? Ik zou toch ook zo een verhaal kunnen schrijven?"

Patricia zei dat mijn idee wel eentje van de miljoen mogelijkheden was, dus dit vond ze prima. Toen vroeg ze waarover we eigenlijk zouden wedden. Ik dacht even na en zei toen dat we als ik het fout had dat we dan de waarde van het contract zouden verhogen tot €125.000, de hoeveelheid handelswaar zou daarin meestijgen. Dat leverde dan een groot voordeel op voor de organisatie van Patricia. Dat vond Patricia een prima idee omdat de organisatie het als eerder gezegd financieel even wat lastig had. Ze mocht in termijnen betalen.

Ze wilde van mij weten wat zij moest beloven om te doen als ik won. Dan moest ik wel echt alles goedhebben. Ik dacht even na en zei toen grinnikend: "oh, dan doe je, wat al die vieze mannetjes hier, waar je zo'n hekel aan hebt, allemaal dolgraag bij hun zouden willen. Dan pijp je mij topless." Ze keek me een seconde verbijsterd aan, begon toen weer hard te lachen en dat ze die weddenschap natuurlijk aannam en dat ze die natuurlijk zeker zou winnen. Ik had nooit al die dingen goed. Dat was gewoon onmogelijk. Ze zei dat ik maar slechte weddenschappen afsloot: "want je weet in liefde, onderhandelingen en weddenschappen is immers alles geoorloofd. Dan mag je zo gemeen zijn als je maar wil."

Ze keek nog even op Opwindend of er al nieuwe verhalen die middag opstonden, maar dat was niet het geval. We stonden op, ze gaf me nog steeds wat lachend een zoen op de wang en zei dat die ene zoen uiteraard het maximale was wat ik van haar zou krijgen, "met je weddenschap die je zeker gaat verliezen."
Ik zei dat ik nog twee gesprekken tot zes uur zou hebben met twee van haar medewerkers en zag dat de eerste al op me stond te wachten.

Het was iets na zessen toen ik na de gesprekken door de beurs liep. Het was een stuk leger met nog maar weinig bezoekers. Ik liep langs het kantoor van Patricia. Ze liep er net uit, het laptopje in de hand. Ze keek me met een rood hoofd aan en legde haar hoofd op haar arm die op leuning lag en zei luid: "Nee nee nee, dit mag toch niet waar zijn." Ik liep het trapje op. Ze deed haar hoofd omhoog en zei zacht dat wat ze net las onmogelijk was.
Het verhaal van Edelweiss was online gekomen en …. alles wat ik had gezegd dat zou gebeuren stond er inderdaad in. Die meisjes waren studentes en hadden inderdaad vroeger met Leo geneukt. Een van de twee (de langste) was meegegaan aan het eind van de avond, en had inderdaad die nacht alleen aan lesbische seks gedaan. En ze had de Franse naam Ghislaine.
Ze keek me aan en zei: "en dat betekent dat jij de weddenschap hebt gewonnen en dat ik dus…. Nee nee nee. Kom even binnen."

We liepen haar kantoortje in. Ze draaide zich om en zei met nog steeds rood hoofd: "Weet je, ik viel hier net zo ongeveer flauw toen ik het las, dat in het verhaal van Edelweiss …. van Edelweiss …."
Ze keek me met open mond aan en zei toen langzaam: "maar oh, niet te geloven, nu snap ik het allemaal, dit is te erg, jij bent natuurlijk Edelweiss." Ik knikte, boog me voorover en zei: "Ik ben inderdaad behalve Jean du Prince ook Edelweiss, en geheel uw dienaar mevrouw."

Patricia zei toen op een zeer boze toon: "maar dit is toch verdomme helemaal niet eerlijk Jean, je hebt gewoon verschrikkelijk vals gespeeld!" Ik zei tegen haar: "maar Patricia, jij zou toch moeten weten, in liefde, bij onderhandelingen…" Patricia maakt mijn zin zuchtend af: "…en bij weddenschappen is alles geoorloofd. Tot op het gemene toe. Oh, dat ik hier in ben getrapt. Alles gebeurde recht voor mijn ogen en ik zag het gewoon niet. Wat naïef van me, wat erg."

Patricia stond achter haar bureau, ik voor de bank. Ze zuchtte dat zij het hogere contract van €125.000 met percentueel dezelfde hoeveelheid handelswaar nog wel zo goed had kunnen gebruiken als zij had gewonnen. Ik keek haar aan. Ik zei: "Ik vind het prima om er alsnog een contract van €125.000 van te maken, zelfs €135.000 is ook prima. Maar dan wel…."
Patricia keek me vragend aan en vroeg: "Ja maar wat dan wel?" Ik keek haar strak aan en zei: "Dus €34.000 meer en daarbovenop €10.000 extra, allemaal voor je bedrijf. Dat krijg je, als jij zodirect mij de prijs voor de gewonnen weddenschap 'uitbetaalt', dat je dan ook al mijn zaad doorslikt." Patricia zag er twee seconden uit of ze kon ontploffen en keek me met open mond aan.

Toen zei ze zacht: "Goed, ik zal zo ook je zaad doorslikken."

"Ik zie nu hoe je onderhandelt, je hebt steeds dingen die ik altijd zeg tegen me gebruikt. En ook de dingen van vandaag. Zonder dat ik het merkte. Wat ben ik toch blond. Jij bent gewoon Edelweiss. Je hebt ervoor gezorgd dat je in je onderhandelingen vandaag inderdaad steeds wat achter de hand had, je moet immers niet meteen al je kruit verschieten. En ik heb alles maar te slikken." Ik keek haar glimlachend aan, ze had duidelijk niet het dubbelzinnige door van wat ze in haar laatste zin zei.

Ze liep naar de deur van het kantoor en deed deze op slot. Toen deed ze haar topje over haar hoofd uit. Ik zag dat ze inderdaad heel erg mooie borsten had. Ze stond nog steeds een paar meter van me af. Ze zei: "nu kan je mijn tieten zien, doe nu ook wat voor mij. Doe nu je broek en slip naar beneden. Je weet: voor wat hoort wat." Ik deed wat ze van me vroeg.
Ze keek naar mijn beste onderdeel, keek toen mij weer aan en zei: "Je bent inderdaad een harde onderhandelaar. Zo te zien een keiharde. En ik denk dat je straks pas al je kruit helemaal zal verschieten."

Ze liep twee stappen naar me toe, toen stond ze plots weer stil. Ze keek me met grote ogen aan en zei toen: "Oh nee nee NEE! 'Onschuldig naïef blond meisje met mooie grote tieten ziet mysterieuze buitenlandse prins, valt door hem in katzwijm, pijpt hem en slikt al zijn zaad door.' Jouw zin! Al die dingen slaan vandaag gewoon echt allemaal op mij. Allemaal. Je hebt me er gewoon echt vreselijk in laten lopen, jij Jean de Prince, jij jij jij bent een ontzettend onaangenaam Canadees nepprinsje!"

Ik glimlachte, maar zei niets. Ik pakte een kussen van de bank en legde die voor me op de grond en wees hier uitnodigend naar. Ze liep naar me toe, ik keek naar haar mooie borsten die mooi zacht heen en weer wiegden. Ze ging met haar knieën op het kussen zitten. Voordat ze mijn inderdaad keiharde pik diep tussen haar mooie sensuele lippen deed zei ze: "jaahaa, ik weet het nu heus echt wel. Nu geldt voor mij de spreuk Belofte Maakt Schuld."