Monique & Carla - 17

’s Avonds zat Monique met haar zusje Cindy in spanning op de komst van haar moeder te wachten. Toen die aanbelde, renden ze allebei naar de voordeur om open te maken. Al knuffelend, liepen ze met hun drieën de huiskamer in. Monique schonk een glas rode wijn voor haar in en Cindy pakte een zak zoutjes uit de kast. Ze kletsten gezellig een uur lang bij en daarna legde Monique haar probleem voor. Ze vertelde dat ze met een aantal meiden iets gehad had en dat haar dit niet echt gelukkig maakte.
‘En nu weet ik niet voor wie ik moet kiezen, mam. Ik vind ze allemaal leuk
en vanmiddag kwam ik na de hockeywedstrijd een meisje tegen dat sprekend op Carla leek. Wat moet ik daar nu mee?’
Carmen keek haar dochter begripvol aan en antwoordde: ‘Ik begrijp dat je je na de dood van Carla alleen voelt, schat, maar om telkens iets met een ander meisje te beginnen, helpt niet. Dit wekt ook verwachtingen bij hen die jij vervolgens niet waarmaakt.’
‘Ja, dat weet ik, mam, maar die Amanda vond ik zo leuk. Ik zou haar graag nog eens willen zien. Dat kan toch geen kwaad?’
‘Nee, natuurlijk niet, maar weet je waar ze woont of heb je haar nummer?’
‘Eh… nee, dat weet ik niet.’ Monique trok een pruillip en besefte dat het nu moeilijk werd om nog eens met dit meisje in contact te komen.
Cindy, die mee had zitten luisteren vroeg: ‘Wat weet je wel allemaal van haar?’ Monique keek haar zusje een beetje wantrouwend aan, maar antwoordde toch: ‘Ze heet Amanda en zei dat ze op handballen zit.’
‘Handballen?’
‘Ja, maar wat heb ik daaraan?’
Cindy pakte haar gsm en googelde naar handbalclubs bij hen in de buurt.
‘Voilà, er zitten zelfs twee handbalclubs in de buurt. Had ze geen trainingspak of zoiets aan met de naam van de club erop?’
Monique schudde met het hoofd, maar toen viel haar iets in: ‘Ze had een sporttas op de bagagedrager met een naam op. Iets met He en nog wat.’
‘Helios, handbalclub Helios moet het dan zijn.’ Monique ging naast haar zusje zitten en keek belangstellend op haar gsm mee. Carmen zag het geamuseerd aan en liet ze even met hun tweetjes alleen. Ze liep de keuken in om met hun stiefvader, die daar bezig was, te praten.
Cindy zocht naar de website van Helios en kwam na enig zoekwerk op een pagina met teamfoto’s terecht.
‘Daar staat ze!’ riep Monique enthousiast en ze wees naar een foto waar ze Amanda op zag staan. Cindy klikte op de foto en scrolde naar beneden. Ze las het wedstrijdprogramma van het team en zei: ‘Volgende week zaterdag spelen ze om 10.00 uur een uitwedstijd in sporthal De Berk.’
‘Dat is niet ver van hier. Ik denk nog geen tien minuten fietsen.’
‘Dan ga je toch naar de wedstrijd kijken!’ vond Cindy.
‘Ik hoop dat ik dan vrij ben. Effe checken.’ Monique pakte haar eigen gsm en bekeek de rooster van de supermarkt waar ze werkte.
‘Yes, die zaterdag ben ik vrij en ik hoef ’s middags pas om 15.00 uur te hockeyen.’
Carmen kwam de huiskamer weer in en reageerde lachend: ‘Nou, ik heb het idee dat je dat meisje volgende week weer ziet. Maar doe het rustig aan, schat. Je weet per slot van rekening nog niets van haar en misschien heeft ze wel een vriendje.’
Monique haalde haar schouders op en reageerde: ‘Dat maakt mij niks uit.’
Vanbinnen brandde ze echter bij de gedachte aan Amanda. Ze kreeg dat meisje de rest van de avond niet meer uit haar hoofd gezet en bekeek regelmatig de teamfoto waar ze opstond. Het leek erop dat ze verliefd was geworden en keek erna uit om haar weer te zien.

Op zaterdagochtend zat ze om 10.00 uur in Sporthal de Berk op de tribune om de handbalwedstrijd tussen Helios en Blauw-Rood te zien. Hoewel, eigenlijk zat ze daar om Amanda te zien. Toen beide teams de zaal betraden, zag ze Amanda en haar adem stokte. Wat een leuk meisje, dacht ze en wat lijkt ze sprekend op Carla. De wedstrijd begon en bij elk doelpunt dat Amanda maakte, klapte Monique haar handen zowat stuk. Dit viel bij de andere toeschouwers op en met een schuin oog keken ze naar die knappe blondine. Er zaten ook jongens op de tribune die hun ogen niet van Monique konden afhouden. Die negeerde die blikken en keek uitsluitend naar Amanda. Helios won de wedstrijd met 12-7 en beide teams verlieten de zaal. Naar de kantine dan maar, dacht Monique, daar zal ze ook wel naartoe komen wanneer ze omgekleed is. Monique zat bijna vijfentwintig minuten in de kantine toen ze Amanda binnen zag komen. Het meisje ging met twee teamgenoten aan de bar zitten en bestelde een chocomel. Wat nu, dacht Monique twijfelend. Hoe kom ik weer in contact met haar? Maar dat probleem werd snel opgelost, want Amanda had haar tijdens de wedstrijd al zien zitten. Ze keek rond en zag Monique alleen aan een tafeltje zitten. Ze zei wat tegen haar teamgenoten en stond op. Lachend liep ze naar Monique toe en groette: ‘Hoi, wat leuk dat ik jou weer zie. Mag ik erbij komen zitten?’ Ietsjes verlegen antwoordde Monique: ‘Ja, ja natuurlijk. Ik heb de wedstrijd gezien en vond je goed spelen.’
‘Dank je, ben je speciaal voor mij komen kijken, want ik heb je hier nog niet eerder gezien?’ Monique keek Amanda in haar felgroene ogen aan en bekende dat dit inderdaad het geval was. Daarna viel ze stil, want ze besefte dat ze zich al behoorlijk bloot had gegeven.
‘Maar, waarom dan, Monique? Wil je dan ook op handbal komen, in plaats van hockey?’
Monique haalde haar schouders op en durfde niet te zeggen dat ze Amanda leuk vond, omdat ze veel op Carla leek. Ze kreeg het warm en haar hartslag steeg. ‘Ik wilde jou nog eens zien.’
Amanda beet op haar onderlip en dronk van haar chocomel. Je zag dat ze nadacht en bekende: ‘Ik moet bekennen dat ik verrast was, toen ik je in de zaal zag zitten, want ik vind je een knappe meid.’ Ze keken elkaar aan en wisten toen allebei niet meer wat ze moesten zeggen. Monique besefte dat ze nog niet eens wist of Amanda op meisjes of op jongens viel. Amanda ging ervanuit dat Monique wel een vriend zou hebben. Opeens kreeg Monique een inval: ‘Heb je zin om vanmiddag naar mij als ik moet hockeyen te komen kijken? Dan praten na de wedstrijd weer verder.’
‘Ja, leuk,’ antwoordde Amanda opgelucht, ‘hoe laat moet je spelen en waar is dat?’ Monique vertelde haar dit en stond daarna op. ‘Dan zie ik je straks, goed?’ Amanda knikte en Monique liep naar de deur. Tegelijkertijd draaiden ze hun hoofd om en keken ze elkaar nog eens aan, toen Monique de kantine verliet. Dit moet toch iets betekenen, dachten ze beiden en ze verheugden zich op de middag wanneer ze elkaar weer zagen.

Na de hockeywedstrijd spraken ze af om ‘s avonds in de stad iets te gaan drinken. Amanda hoorde tijdens de wedstrijd al van een ander meisje dat Monique lesbisch was en haar hart maakte een vreugdesprongetje. Dus toch, dacht ze en dan heeft ze dus beslist geen vriendje. Zelf was ze er nog niet helemaal uit of ze op meisjes of op jongens viel. Bij het zien van Monique leek dit voor haar beantwoord. Stel je voor, dacht ze, dat deze knappe, blondine mijn vriendin wordt. Ze kon het bijna niet geloven. Monique had haar tijdens de wedstrijd langs de kant zien staan en enkele malen naar haar gekeken. Ze vond haar steeds leuker en hoopte dat ze ook op meisjes viel.

‘s Avonds zaten ze in een gezellig café iets te drinken en of het toeval was of niet, allebei droegen ze een kort, zwart rokje en een strakke blouse. Monique een koraal roze en Amanda een bordeauxrode blouse. Amanda die zich wat opgemaakt had, zag er verleidelijk uit, iets wat Monique helemaal gek maakte. Amanda op haar beurt smolt weg wanneer ze Monique in haar prachtige blauwe ogen keek. Toen ze allebei bekend hadden dat ze op meisjes vielen, wisten ze zich even geen houding te geven. Monique zweeg over Carla, maar hoorde wel van Amanda dat ze nog nooit een vriendin gehad had. Oeps, dacht ze, ik zal het rustig aan met haar moeten doen. Na enkele glazen rode wijn gedronken te hebben, werden ze iets losser naar elkaar. Ze stonden op en gingen achter in het café op een leren bank zitten. In dit gedeelte was het iets donkerder en vrij rustig. De muziek was er niet zo luid en toen ze elkaar eens diep in de ogen aan hadden gekeken, legde Monique een hand op die van Amanda en bekende: ‘Ik vind je leuk, Amanda!’ Het rode meisje slikte en reageerde schor: ‘Ik jou ook, Monique.’ Ergens in het café viel een glas stuk en een nieuwe plaat werd door de dj aangekondigd. Monique boog het hoofd naar Amanda en zoende haar op de mond. Het meisje keek haar verrast aan en vroeg lachend: ‘Wil je dat nog eens doen, Monique?’
‘Natuurlijk!’
Weer zoende Monique haar en hield haar lippen ruim tien seconden tegen die van Amanda.
‘Wauw, dat is lekker. Mijn eerste keer zoenen met een meid.’ Monique keek rond, maar er was niemand die op hen lette. Ze zoende Amanda nog eens en wilde haar tong gebruiken, maar het meisje hield haar mond dicht. ‘Open je mond een beetje!’ Amanda deed dit en voelde Monique haar lange, warme tong haar mond binnendringen. Ze genoot van deze eerste tongzoen en haar hartslag steeg met de seconde. Monique voelde dat ze nat werd en haar tepels werden keihard.
‘Moet je die twee daar zien!’ klonk het opeens en verschrikt keken ze alle twee op. Twee jongens stonden grijnzend voor hen en eentje vroeg: ‘Mogen we meedoen, dames of mogen wij alleen maar toekijken?’ Beschaamd keken Amanda en Monique naar de jongens die grinnikend wegliepen.
‘Laten we maar ergens anders naartoe gaan,’ stelde Monique voor, ‘zo meteen staan hier nog meerdere jongens toe te kijken.’ Amanda knikte en ze verlieten nagestaard door een aantal jongens het café.
‘Er is een park hier in de buurt. Laten we daarheen gaan.’
‘Is goed, Monique, Daar zal het om deze tijd wel rustig zijn.’ In het park, waar vrijwel niemand was, namen ze plaats op een bank die een beetje uit het zicht lag. Ze keken elkaar aan en begonnen aan een minutenlange tongzoen die hen op een gegeven moment naar adem deed happen.
‘Wauw, Monique, wat smaakt jouw tong lekker zeg!’
‘Ja hè, die van jou smaakt ook niet verkeerd.’ Ze gingen verder met tongzoenen en Monique schoof haar hand onder Amanda’s rokje in en begon haar kutje te strelen.
Ze schrok daarvan en stopte met zoenen. ‘Oh sorry dat ik schrok, maar dit heeft nog nooit iemand bij mij gedaan.’ Monique besefte dat ze te ver was gegaan en trok haar hand terug. Vragend keek ze Amanda aan, maar die gaf
aan het wel te willen. ‘Jij bent dan de eerste die dit bij me doet.’
Ze zoenden verder en Monique schoof haar hand weer onder Amanda’s rokje in. Ze stond op het punt om haar onderbroekje in te gaan, toen opeens iemand riep: ‘Moet je die twee daar zien, Ellen. Die blonde zit met haar hand tussen de benen van die rooie!’ Monique en Amanda keken verschrikt op en zagen twee meiden op een afstand afkeurend naar hen kijken.
‘Gaat het lekker, dames?’ riep Ellen spottend, ‘Gaan jullie elkaar ook beffen?’
‘Vergeet jullie beflapje dan niet te gebruiken,’ riep de andere meid en gierend van het lachen liepen ze verder.
‘Vieze potten!’ werd er nog geroepen en even later was het weer stil in het park. De meiden keken elkaar aan en beseften dat ze beter ergens naartoe konden gaan waar ze wat privacy hadden. Maar waar? Monique krabde haar neus en stond op. ‘Kom mee! Ik weet een plak waar we naartoe kunnen gaan.’
‘Waar dan?’
‘Dat zul je zo meteen zien.’
Ze liepen door het park en Monique droomde er al van Amanda’s kutje te likken.