Onverwacht - 3

De tijd verstreek langzaam. Het was nog maar 10 uur geworden. Junto dacht aan de woorden die zijn overleden grootmoeder ooit zei: ’De tijd gaat te langzaam voor wie wacht en de tijd gaat te snel voor wie alles voor de wind gaat. Maar voor wie liefheeft, bestaat de tijd niet. Hij kon haast niet wachten tot het middag werd. Hij moest en hij zou Tommy spreken en proberen om hem duidelijk te maken dat gisteren niet zomaar een avontuurtje was. De vlinders in zijn buik waren intens aan het fladderen. Liefde op het eerste gezicht, daar geloofde hij niet in. Het feit dat Tommy tien jaar ouder was, had hem aanvankelijk wat afgeschrikt. Toch was hij sterk gefascineerd door Tommy’s kastanjebruine ogen. Ze leken iets magisch te hebben. Het leken wel toverkristallen. Sinds gisterenavond was hij er helemaal in verdronken. Het was gewoon een toffe kerel!

Tommy had deze ochtend al een aantal nieuwe schetsen gemaakt. Hij was alvast tevreden over zijn productiviteit vandaag. Het werk verliep vlotter dan gebruikelijk. Hij nam even een break. Op vrijdag at hij, zoals gebruikelijk, een appel als tienuurtje. Toen hij de vrucht uit zijn tas nam grapte zijn collega Imke: ‘An apple a day keeps the doctor away.’ Tommy grijnsde. Sinds kort lette hij wat op zijn gewicht. Sindsdien opteerde hij er steevast voor om een stuk fruit te eten in plaats van een gesuikerde koek. En dit had duidelijk effect! Hoe meer kilo's hij verloor, hoe meer aandacht hij kreeg van zowel mannen als vrouwen. Dit was zijn collega’s duidelijk niet ontgaan, waardoor ze af en toe een grapje maakte. Alvorens hij het werk hervatte, haastte hij zich naar het personeelstoilet. Nog even zijn blaas ledigen, dan kon hij er terug tegenaan tot de middag.

De toiletruimte was voorzien van één en al luxe, licht, kleur, design en hightech. Naast de drie toiletten, die individueel afgesloten kunnen worden, waren er aan de rechterwand twee moderne urinoirs bevestigd. De bijpassende keramische scheidingswand had de intentie om nieuwsgierige blikken op afstand te houden. Tommy vond de uitvinding van een scheidingswand maar niets. De laatste jaren waren zo goed als alle openbare toiletten op deze manier uitgerust. Hij keek naar de ingeprente mikvlieg in het midden van het urinoir. De optionele tekening zorgde voor meer trefzekerheid tijdens de kleine boodschap. Dit had hij een oudere man ooit horen zeggen. Hij opende de knoop van zijn broeksband en maakte zijn rits open. Door de gulp plassen vond hij niet evident. Hij hing zijn pik over zijn slip en liet zijn plas stromen. Tommy hield er stiekem van om tijdens het plassen even te gluren bij de buren. Wanneer een andere man naast hem kwam staan, kreeg hij haast altijd een stijve. Op de één of andere manier zorgde dit telkens weer voor een seksuele opwinding. Vermoedelijk was dit een restant van zijn schooltijd. Op school gebeurde het wel vaker dat hij uit nieuwsgierigheid stiekem de pik van een klasgenoot bewonderde. Op deze manier kon hij de grootte van zijn lul vergelijken alsook de hoeveelheid krulhaar die rond zijn vriend was beginnen groeien. Terwijl zijn krachtige straal de contouren van de vlieg duidelijker in beeld bracht, dacht hij terug aan die ene keer met Nick. Het was ergens eind de jaren ’90, tijdens de speeltijd. Hij moest, net zoals nu, hoognodig. Terwijl hij stond te plassen, was zijn klasgenoot naast hem komen staan. Stiekem gluurde hij naar Nick’s plasser. Plots vroeg Nick hem of hij hem duidelijk genoeg kon zien. Tommy werd knalrood. Nick stopte zijn plasser haastig terug in zijn broek en zei: ‘Als je hem goed wil zien, moet je er ook voor uitkomen! Alvorens ik naar buitenstap, ga ik plaatsnemen in het rechter toilet en kleed ik me helemaal uit. Als je me naakt wil zien, kan je de deur stiekem openen en gluren. Je mag me ook even rukken mocht je daar zin in hebben.’ Vervolgens ging Nick naar het toilet in kwestie. Tommy was te verlegen. Hij durfde toen de stap niet te zetten om met een leeftijdsgenoot te experimenteren ook al was zijn nieuwsgierigheid nu helemaal gewekt. Ondertussen had hij zijn blaas volledig leeg geplast. Hij vond het een zalig gevoel om zijn blaasspier te voelen ontspannen. Hij schudde zijn plasser droog en borg hem terug op in zijn bordeaux slip. Vervolgens verliet hij de sanitaire ruimte en ging terug aan het werk.

Junto had zich ondertussen door zijn mails geworsteld. De beelden van gisterenavond bleven op zijn netvlies gebrand. Zijn gedachten leken op een film. Zo één waarvan de rewind-knop automatisch werd ingedrukt, nadat het scenario volledig was afgespeeld. De minuten gleden traag voorbij. De spanning nam toe. Hij had nog even de tijd om zich voor te bereiden op het gesprek. Hopelijk raakte hij makkelijk uit zijn woorden en kreeg hij niet plots een kikker in de keel. Hij voelde zijn benen zachtjes trillen. Het was klokslag 12 uur. Hij was vastberaden. Het was nu of nooit!

Wordt vervolgd