Het Elfje En Haar Sterren

Zomer 2019

Er steekt eindelijk een zwak briesje op. Het duingras ritselt zachtjes naast mijn oren terwijl ik haar door mijn zonnebril blijf observeren. Zweet parelt langs mijn hals naar beneden als ze zich opeens op haar rug draait. Door mezelf een beetje te verschuiven, kan ik vanuit de veiligheid van mijn pannetje haar hele lijf weer zien. Zandkorrels kriebelen storend op mijn rug maar ik verroer me niet. Doodstil staar ik naar iets wat ik niet achter mezelf gezocht zou hebben. En dat ‘iets’ is het enige waar ik nu oog voor schijn te hebben.

Ik slik. Mijn mond voelt droog. Te droog om nog langer te ontkennen. Ik pak de halfbevroren fles witte wijn uit de koeltas, en zet hem aan mijn lippen. Gulzig laat ik de ijskoude vloeistof door mijn slokdarm lopen. Samen met het zonnetje wat op mijn bol brandt, levert de alcohol meteen een roesje op. Ik stop de fles terug en kijk weer naar het meisje. Sinds ze daar zo’n tien minuten geleden is gaan zitten, is het alsof er een deel in mij voorgoed veranderd is. Ze is zo mooi dat het bijna eng is. Of, nou ja.. ík vind haar zo mooi dat ík het bijna eng vind.

Ik ben eigenlijk echt een beetje bang, besef ik me. Niet de doorsnee angst die je bij hoogtes, haaien of iets dergelijks ervaart, maar eerder een enorme vloed aan onzekerheid. Zij heeft niets in de gate. Ze leest ongestoord haar boek en heeft van mijn bestaan geen weet. Ik zie haar huid glimmen van waarschijnlijk iets van olie of zonnebrand wat ze thuis heeft opgesmeerd. Ze is helemaal bloot. Een naakte Godin die net spontaan is aangespoeld op het strand. Haar rossige, golvende haren liggen als een waaier om haar hoofd in het zand. Het liefst zou ik die vier meter naar haar toelopen en haar mijn schoot aanbieden om daar haar poppige gezichtje op te laten rusten.

En aan d’r tieten zitten. Je wilt aan d’r geile tieten zitten.

Fuck! Ik schrik me wezenloos van mezelf. Niet eerder heb ik zo’n oprechte drang naar een vrouw gehad. Ik kan het niet helpen en laat mijn handen langs mijn eigen blote borsten gaan en beeld me in hoe het zou zijn als ik ze tegen die van haar zou drukken. Ergens op het pad wat hierachter kronkelt, rennen er spelende kinderen langs. Maar ik zit volledig in mijn eigen wereld. Ze draait zich op haar zij met haar gezicht mijn kant op. Weliswaar nog steeds met haar neus in het boek gedoken. Ik volg haar silhouet, een golvend duinlandschap. Slank maar met volle rondingen waar je uren je hand overheen kan laten wandelen. Stilletjes zet ik mijn zonnebril af.

Haar blanke huid is bezaaid met sproetjes. Ineens houd ik van sproetjes. Ik kan gewoon niet geloven dat ik nooit eerder zo van sproetjes heb gehouden. Ik brand om het aan haar te vertellen. Haar te zeggen hoe ontzettend mooi ik haar sproetjes vind. En haar dan in haar ogen aan te kijken en te weten welke keur ze zijn.

Ik merk dat mijn ademhaling veel hoger is gaan zitten. De opwelling om even te voelen, is te groot. Heel eventjes kan wel, toch? Ik kijk snel om me heen maar zie verder niemand. Nog steeds in een kleermakerszit, trek ik nu mijn benen omhoog naar me toe. Ik laat mijn kin op mijn knieën rusten en leg één arm om mijn opgevouwen benen. Mijn vrije hand wriemel ik tussen mijn billen en enkels door. Zo kan ik er net bij. Alsof ik door het meisje hoogstpersoonlijk ben in geolied, glibberen mijn vingers langs mijn lippen. Het meisje heeft, anders dan ik, op haar bollende venusheuvel een klein plukje haar staan. Het is net zo rossig als de rest. Ik zou wel willen schreeuwen dat ik mijn neus daar eindeloos wil laten rondsnuffelen. En dat ik dan mijn tong zal uitsteken om haar vurige plekje te vinden en te likken totdat ze door de hemel vliegt.

Maar dat slaat natuurlijk nergens op. Ik heb geen idee wat ik zou moeten doen. Mijn vingers wrijven sneller langs mijn gezwollen bobbeltje en ik voel mijn schoot langzaam samenkrimpen. Blijkbaar weet mijn fantasie precies wat ik zou doen. Beelden van onze lijven in elkaar verstrengeld, nemen prachtige vormen aan in mijn hoofd. De arm die ik om mijn benen geslagen had, gebruik ik om mijn mond te bedekken. Ik zet mijn tanden in het gebruinde huidje van mijn onderarm terwijl de golven door mijn buik klotsen.

Er pronkt nu een rondje vlak onder mijn pols. Ik laat een vinger erlangs glijden en voel kleine deukjes zitten waar mijn tanden zich net vastklemden. Hoe zou haar afdruk eruit zien? Ik richt me weer naar het meisje uit mijn sprookjes maar met een daverende klap stort mijn hart omlaag.

Weg meisje.

Haastig krabbel ik op mijn knieën en gluur iets verder over de rand van het pannetje. Eye in eye. Ze moet me letterlijk opvangen. Mijn armen verliezen van schrik hun grip en zo val ik in haar ongeplande omhelzing.

Nee, nee, nee, nee, nee…. Als een betrapte hond deins ik vliegensvlug naar achter en dwing mezelf tot oogcontact.

Ze zijn grijs.

Net als die van mij.

‘Wat doe jij nou!’ Giechelt ze guitig. Ze klinkt precies zoals ze zou moeten klinken. Ik had geen idee hoe ze zou moeten klinken, maar ik kan mij nu niets anders meer voorstellen dan dit. Ze heeft een brede lach met flauwe kuiltjes in haar wangen, en gave, witte tanden. Iedere centimeter van haar lichaam is bedekt met oranje sterretjes.

‘Je bent net het universum.’ Flap ik er zonder rem uit. Stupido.. Wat doe ik nou.. ‘Eh.. verbrand je snel?’ Voeg ik er haastig aan toe. Ik voel mijn ogen machteloos omlaag zakken naar haar tepels. Haar volle, gespikkelde borsten met hun centrale, lichtbruine puntjes, hebben een hypnotische werking op mij. Ver weg hoor ik haar praten en scheur met moeite mijn blik los van haar voorgevel.

‘Ik smeer me goed in hoor! Jij bent anders al lekker bruin.’ Ze rekt zich naar mij uit en gaat met haar hand even langs mijn arm. Langs de deukjes. Ik voel een siddering door mijn ruggengraat lopen.

‘Zit je hier aan lang?’ Ze kijkt me vragend aan en laat zichzelf ondertussen moeiteloos het pannetje in zakken. ‘Wauw, dit is inderdaad een goed plekje.’ Goedkeurend knikt ze terwijl ze op mijn handdoek gaat zitten. Bloot.

Het is alsof alles vastloopt vanbinnen. Geforceerd pers ik er een lachje uit en lukt het mij antwoord te geven. ‘Een tijdje al. Ik kom hier best wel veel.’ Zogenaamd nonchalant haal ik mijn schouders op. Ik buk om de fles wijn uit de koeltas te pakken. Vooral om haar blik te ontwijken.

Weer is de ijzige alcohol een gewaardeerde verlichting. ‘Jaaa! Mag ik ook?’ Klinkt het enthousiast onder me. Ik raap de moed bij elkaar en ga naast haar zitten. Ik overhandig haar de fles die ze aan haar O-gevormde mond zet. Ze houdt haar ogen dicht terwijl ze drinkt. Waarschijnlijk tegen het zonlicht. Onbeschaamd gebruik ik die secondes om haar op mijn netvlies te branden. Vooral het toefje haar tussen haar benen. De dunne, glanzende haartjes vormen een zacht-ogend nestje. Ze draait de dop weer op de fles en bergt hem dan zelf weer op in de koeltas. In alles wat ze doet, lijkt ze een zelfverzekerd persoon. Maar toch zit er geen vleugje arrogantie bij.

‘Jij bent net elfje.’

Niet begrijpend kijk ik haar aan. ‘Wat bedoel je?’

Ze gaat met een hand door mijn haar en schud de bruine, halflange lokken door elkaar. ‘Je bent gewoon schattig. En heel mooi!’ Haar blik is zo oprecht dat ik mezelf erin wil storten. ‘Vind je mij ook mooi?’ Gespeeld brutaal trekt ze haar wenkbrauwen op. Ik staar haar aan. Ze heeft geen flauw idee wat voor een stomme vraag dat is. Of.. weet ze dat juist heel goed? ‘Ik ken niemand die het universum niet mooi vindt.’ Plukkend aan de handdoekrand, weiger ik weg te kijken. Haar plagende lach is verdwenen. Maar niet op een negatieve manier. Het heeft plaatsgemaakt voor iets anders. Iets wat niet als afwijzing voelt.

Ze draait een kwartslag mijn kant op, trekt gracieus haar benen uit de kleermakerszit en zet ze dan opgetrokken aan weerszijden naast zich. In één klap zie ik alles. Haar mond staat een beetje open en haar grijze ogen kijken zo woest als storm op zee. ‘Ik ben Claire, het universum. En wie ben jij?’

Claire. Het past net zo goed als haar stem.

Dit keer kan ik haar echter overtroeven. Met haar eigen woordkeus, notabene. Ik buig mijn hoofd wat dichter naar haar toe en fluister met een lieflijk stemmetje: ‘Ik ben Eva het elfje.’

Geleidelijk gaat haar storm liggen en kijkt ze me verrukt aan. ‘Neeee joh..’ Ze praat traag en uitgerekt. ‘Heb ik nou een Eefje-elfje gevonden?’ Haar ogen zijn net boeken die mij steeds een nieuw hoofdstuk laten lezen. Gevangen in haar verhaal, knik ik bevestigend.

‘Wilt Eva het elfje misschien het universum van Claire ontdekken?’ Ze gaat naar achter liggen en trekt mijn rugtas, die gevuld is met kledingstukken, onder haar hoofd. Uitdagend gluurt ze door haar wimpers. ‘Ik zag je eerder wel kijken hoor.’ In plaats van schaamte, is het hek van de dam en vloeit er een rivier van opluchting door mijn maag.

Ik zak lager in elkaar, vlak voor haar kruis. Haar zoete, ziltige geur inhaleer ik via mijn neus diep mijn longen in. Het donsje loopt langs beide lippen nog een stukje naar beneden. Te midden daarvan een lichtroze, glinsterend spleetje. Haar binnenste lipjes steken een beetje uit en zitten vochtig tussen de bol staande, buitenste lippen ingeklemd. Ik schuif mijn handen onder haar billen en voel ze in mijn palmen rusten. Als in een trance trek ik ze lichtjes uit elkaar waardoor haar gleufje openbreekt. De oranje gloed van haar huid doet haar binnenste nog meer roze lijken. En waar haar lipjes boven samenkomen, vormt zich een mini roosje wat haar pareltje verschuilt. Mijn zelfbeheersing verkruimelt en ik zet mijn mond op het fluweel zachte huidje van haar rozenblaadjes.

Haar heupen geven een kort knikjes omhoog. Ik blijf haar billen stevig vasthouden terwijl mijn lippen zich om haar gevoelige knopje heen vastzuigen. Automatisch likt het puntje van mijn tong ritmisch haar vastgezogen schakelaartje en voel ik schokjes door haar benen lopen.

Overvallen door lust, begraaf ik mezelf tussen haar natte lipjes en laat mijn tong zo diep mogelijk naar binnen glijden. Haar nauwheid klemt zich om mijn smaakpupillen vast. Ik proef de zalige sensatie van een gloeiend heet kutje die ik, meer dan wat dan ook, nu wil laten klaarkomen. Ze knijpt met witte knokkels in de handdoek en laat ondertussen betoverende kreuntjes los. Lange, lage kreuntjes. Haar ogen zijn gesloten alsof ze in een wilde droom zit. Het is geweldig. Gefascineerd aanschouw ik een totaal andere reactie op stimulatie dan dat ik van mezelf ken.

Van onzekerheid is geen sprake meer. Mijn handen laat ik langs haar middel, via haar ribbenkast naar haar borsten glijden. Zachtjes omsluit ik de stevige bollingen. Ze legt haar eigen handen op die van mij, en zo kneden we samen haar waanzinnige tieten. De zon brandt fel op mijn rug maar het kan mij niet deren. Vocht druppelt langs mijn kin naar beneden wanneer ik haar onderlijf krachtig voel aanspannen. Verwoed lik ik stevig in het ritme door waar haar lichaam om smeekt, totdat ze trillend krom trekt en een kreetje slaat.

En dan ineens een herkenbaar gevoel. Alleen is het dit keer niet tussen mijn benen. Voor de eerste keer voel ik het kloppende orgasme van een vrouw in mijn mond. Haar sappen vloeien rijkelijk langs mijn wangen en ik hoor haar hijgende ademhaling weer iets afnemen. Ze ligt met haar armen wijd naast zich. Ik wil nog lang niet klaar zijn en laat haar lichtbruine tepeltjes tussen mijn vingers rollen.

‘Eva.. kijk..’

Ze heeft haar hoofd hoger opgetild en kijkt me net niet aan. Haar blik gaat rakelings langs die van mij en verdwijnt tussen mijn opgevouwen benen. Ik kijk naar beneden en zie mijn geil in lange slierten op het zand druipen. In één snelle beweging, veert ze overeind. Ik volg haar voorbeeld zodat we nu beide op onze knieën tegenover elkaar staan. Ze legt geruststellend een hand op mijn onderrug en de ander laat ze via mijn buik omlaag zakken. Als een op maat gemaakt kommetje, omhelst haar hand mijn smachtende kutje. Traag aait haar middelvinger langs mijn kletsnatte lipjes. Ze heeft lange, slanke vingers die mij doen denken aan iemand die piano speelt. Ik maak een notitie in mijn hoofd om dat later aan haar te vragen. Ineens glijdt ze haar vinger bij me naar binnen. Gek genoeg voel ik mij meer onwetend dan net.

‘Het is oké. Niemand hoort je, alleen ik.’ Ze klinkt zo akelig lief, dat ik inderdaad niets anders kan dan mezelf laten gaan. Hoge toontjes verlaten mijn keel terwijl ze doelgericht mijn gangetje bewerkt. Het is bizar hoe ze aanvoelt waar ik haar hebben wil. ‘Je klínkt zelfs als een elfje, Eefje..’ Ze vlijt hijgend haar hoofd op mijn schouder en voert het tempo een beetje op. De stroming in mijn onderbuik versnelt als ik mijn spieren voel samenkrimpen en gutsend in haar hand klaarkom.

Haar vingers soppen langs mijn lippen. Ik geef haar vluchtig een kus wat eigenlijk een volle tongzoen had moeten zijn. Ik kus haar nog eens en gretig antwoordt ze dit keer door haar tong mijn mond in te duwen. Ze is zo zacht dat ik bijna over haar heen smelt. Omgevingsgeluiden komen langzaam weer tot ons. Behendig leunt ze naar achter en vist mijn telefoon uit één van mijn ballerina’s. Met een stoute blik pakt ze mijn hand en gebruikt mijn vinger om het scherm van het slot te halen. Dan komt ze op haar knieën weer wat dichter tegen me aan staan. Onze tepels raken elkaar net. Ze plaatst de telefoon laag tussen ons in en maakt zo van onderaf een foto. Snel tikt ze iets wat ik vanuit mijn positie niet kan lezen. Geheimzinnig zet ze het scherm weer uit en gooit het ding voorzichtig op de handdoek.

‘Ik moet gaan, ja.’ Ze staat op en schudt wat zand uit haar haren. Nog even geeft ze me een stralende lach voordat ze als een rode panter uit mijn pannetje klautert.

Weg meisje. Weg Claire.

Pas wanneer ik weer thuis ben, neem ik rustig de tijd om de foto te openen. Mijn adem stokt als ik haarscherp onze gezwollen kutjes aan weerskanten van het scherm tevoorschijn zie komen. In het midden zie je lijven tot waar onze borsten tegen elkaar samenkomen. Met oranje letters heeft ze in de linkerbovenhoek een adres getikt. Afgesloten met het infinity teken. Ik vind haar gevatheid vermakelijk.

In een nieuw tabblad zoek ik het, voor mij onbekende, adres op. Ik kom uit bij een dansschool niet ver hier vandaan. Omdat ik verwacht dat ze lesgeeft, scrol ik langs de verschillende dansleraren en leraressen. Geen Claire. Net als ik de conclusie wil trekken dat ze hier dus gewoon lessen volgt, valt mijn blik op één van de laatste foto’s. Ze zit op een krukje, haar haren mooi opgestoken, met een harp tussen haar benen.

Voldaan en rozig weet ik nu hoe ze mij zo goed heeft kunnen bespelen. En dromend over het oneindige universum, bedenk ik me dat dansen misschien wel wat voor mij is.