De Intuïtie Van Een Moeder - 2

Freek's sperma druipt stroperig traag langs mijn dijen omlaag. Ik schaam me kapot en durf me niet te bewegen. Hoe konden we zo stom zijn om een donker portiekje in een drukke winkelstraat uit te kiezen om de liefde te bedrijven? Geilheid bedwelmde mijn verstand, maar nu heb ik er spijt van als haren op mijn hoofd. Verstijfd kijk ik over Freek’s schouder naar de schim voor de portiek die ons aandachtig bekijkt. Dan begint de schim te praten. “WHAT THE FUCK ZIJN JULLIE DAAR AAN HET DOEN??” Ik herken de stem. Het is Claire. Ze houdt haar hand geschokt voor haar mond. “Wat doen jullie daar in godsnaam?” herhaalt ze. Ik krimp in elkaar van ellende en pijnig mijn hersenen op zoek naar een goede verklaring voor onze plotselinge geilheid. Nog voor ik een antwoord heb kunnen verzinnen, heeft ze haar conclusie al getrokken.”  

Ze giert het uit van de pret. “Jonathan!!... kom snel kijken” roept ze. “Papa en mama maken een broertje of zusje voor ons!” Boos duw ik Freek van me af en trek snel mijn panty omhoog. “Kan het wat minder jongedame?” sis ik getergd. “Wil je dat de hele straat komt kijken?” Claire antwoord op bitse toon. “Sorry hoor… maar ik moet écht heel nodig plassen en zocht jullie, maar kon jullie nergens vinden." Dan verschijnt er een ondeugende glimlach op haar gezicht. ”Maar jullie moesten kennelijk óók heel nodig hé?” Ze  barst weer in lachen uit. De tranen stromen nu over haar wangen.

“Hahahaha… komt het door die sexy lingerie die we net bekeken hebben in de etalage bij de Hunkemöller?.. worden jullie dáár al geil van?” Ze krimpt in elkaar van het lachen. Jonathan is er inmiddels ook. “Wat is er zo grappig?” Lachend wijst Claire op ons. “Vraag het die twee tortelduifjes maar.” Er verschijnt een grijns van oor tot oor op Jonathan's gezicht. "Papa… mama… foei toch!" zegt hij plagerig, "Jullie mogen nóóit meer in de etalage van de Hunkemöller kijken!" Ook Jonathan barst nu in lachen uit.

Beteuterd kijken Freek en ik elkaar aan. We kunnen onmogelijk vertellen wat de échte aanleiding is van onze plotselinge geilheid. Dat we stiekem genieten van de prille kalverliefde tussen broer en zus. En dat we net afgesproken hebben dat we ze stiekem zullen bespioneren bij het bedrijven van de liefde. Dat we al geil werden bij het idee alleen al. Nee, dát kunnen we onmogelijk opbiechten. (Lees ook deel 1 van dit geile avontuur)

In het bos

“O god!... Nu moet ik écht heel erg pissen mama!!” stamelt Claire en grijpt naar haar buik. "Dat komt door het lachen." Wanhopig kijkt ze me aan.  “Help!! anders pis ik nog in mijn broek.” Ik trek mijn jurk goed en pijnig ondertussen mijn hersenen. "De auto staat aan het begin van het centrum,” denk ik hardop. Claire schudt haar hoofd… “Dat red ik niet… ik moet NU pissen.” Ik zucht en kijk om me heen. Waar kan ze snel naar het toilet? Door de lockdown zijn de cafetaria in het dorp nog steeds gesloten… ergens aanbellen dan maar?... Dan valt mijn oog op het oude dorpslaantje wat naar de rand van het bos leidt.

“Red je het tot aan het bos?” vraag ik “Dat is ongeveer vijf minuten lopen, drie minuten als je rent, dan duik je daar de struiken maar in.” Claire knikt, bedenkt zich geen seconde en sprint de portiek uit, het laantje in. “Waar ga je heen?” roept Jonathan “Pissen!” roept Claire en maakt zich gehaast uit de voeten. Het duurt niet lang of Jonathan volgt zijn zuster in de richting van het bos. “Wij wachtten hier wel.” zegt Freek en drukt me grijnzend weer terug de portiek in. "Nieuwe ronde, nieuwe kansen." roept hij vrolijk. Snel glijdt zijn hand weer tussen mijn benen, maar ik heb geen zin meer. “Geen sprake van! We gaan achter ze aan!” zeg ik beslist. “Ze hebben ons net betrapt Freek!... Denk na!!... Die twee volgen ons voorbeeld zodra ze de bosjes bereikt hebben!” Freek haalt zijn schouders op. “So what?... Dat weten we nu toch?... Laat die twee ook even genieten.” Ik kook van woede, wat een onverschilligheid!! 

“NEE Freek!... We moeten ze behoeden voor een NOG grotere afgang dan WIJ net hadden in die portiek!” Ik moet mijn best doen om niet te schreeuwen. “Stel je toch eens voor dat ze betrapt worden!” vervolg ik op hoge toon, “WIJ zijn netjes getrouwd, om ons zal hoogstens gegniffeld worden in het dorp, maar ZIJ zijn BROER en ZUS hoor!!” Freek wrijft bedachtzaam over zijn kin. Ik dring gelukkig tot hem door. “Hoe lang zal het duren voordat HET HELE DORP weet van onze neukende kinderen?” ga ik fel verder.

Plotseling komt hij in beweging. “Je hebt gelijk Suzie. Laten we er maar snel achteraan gaan en er voor zorgen dat ze niet gesnapt worden." Hij pakt mijn hand en trekt me mee. "Kom, we gaan naar het bos." Opgelucht pak ik zijn hand en samen rennen we het laantje in wat naar de bosrand leidt. 

Mixed emotions

Nauwelijks onderweg, verschijnt er alweer een grijns op zijn gezicht. "We hoeven in ieder geval niet tot vanavond te wachten om onze kids 'in actie' te zien” zegt hij vrolijk. Ik ben sprakeloos. “Freek!... is dát het eerste waar je nu aan denkt?... Bah!” 

Freek kijkt me geschrokken aan. “Jij… jij denkt er toch óók zo over Suzie? Of… of heb ik het me allemaal maar verbeeld?” Ik zucht diep en kijk hem hoofdschuddend aan. “Jij bent écht een hopeloos geval Freek van Dam!” Ik prik hem plagerig in zijn zij. “Natúúrlijk wil ik het ook zien als ze de liefde bedrijven, net als jij… dat weet je nu toch wel gekkie?” Opgelucht drukt hij me tegen zich aan en kust me. “Phoe… gelukkig Suzie… je liet me wel even schrikken hoor.” Ik zet de pas er flink in. “Maar we moeten er in de eerste plaats voor zorgen dat ze niet door wildvreemden gesnapt worden… Dát is nu de eerste prioriteit.” zeg ik gedecideerd.

Freek versnelt zijn pas en loopt weer naast me. “Je hebt helemaal gelijk Suzie, twee keer op één dag wordt de familie van Dam betrapt op sex in het openbaar….. Dan halen we zéker de voorpagina van ons dorpskrantje.” We kijken elkaar een ogenblik aan en barsten tegelijk in lachen uit. Snel lopen we weer door. Claire en Jonathan hebben al een flinke voorsprong op ons en zijn uit het zicht verdwenen. Duizenden gedachten flitsen door mijn hoofd. Mijn buik krimpt in elkaar van de spanning. Het is zo ontzettend fout, maar tegelijkertijd ook zo ongelofelijk spannend en geil! 

We gunnen het ze zo dat ze de geneugten van de liefde bij elkaar ontdekken in plaats van bij een willekeurig vriendje of vriendinnetje. Natuurlijk knaagt mijn geweten… het vertelt me dat ik een slechte moeder ben, eentje die opgewonden en geil wordt van de foute keuzes van haar kinderen. Dan begin ik toch weer te twijfelen. Ik kijk opzij en zoek de blik van Freek… misschien twijfelt hij nu toch ook?...

Freek kijkt opzij en ziet de onrust in mijn ogen. Hij stopt met lopen, drukt me tegen zich aan en zoent me teder. Ik sluit mijn ogen en beantwoord zijn zoen.  “Het is een mooie dag voor de liefde Suzie.” fluistert hij geruststellend. “Wees niet bang.” Zijn tong glijdt mijn mond in, plagerig bijt ik op zijn lip. “Wat zijn we toch aan het doen Freek?” fluister ik en kijk schichtig om me heen. Hij pakt me bij mijn heupen en drukt me weer dicht tegen zich aan. Net als eerder die dag voel ik de bobbel in zijn broek. "Ik weet óók niet precies wat ons overkomt lieverd… maar ik ben nu alweer zo geil als boter… en jij toch ook?" Ik kan het niet ontkennen. Mijn twijfel is er nog steeds, maar toch sta ik hem toe om, midden op het pad, zijn hand weer tussen mijn benen te proppen. Gewillig laat ik hem mijn poesje masseren. “Jaaahh… ik sop mijn panty alweer uit schatje.” hijg ik hees van geilheid.

 Snel kijkt hij om zich heen en scant de omgeving. “Zullen we hier anders maar de bosjes induiken?” hijgt hij terwijl zijn vingers mijn pantybroekje inglijden. Maar juist als ik om me heen kijk om een fijn plaatsje voor ons te spotten, zie ik in de verte Jonathan naar ons zwaaien. Hij staat alleen voor de struiken aan de bosrand. Geen teken van Claire. Ruw trekt Freek zijn hand weer uit mijn pantybroekje. Hij heeft Jonathan ook gezien en loopt gehaast op hem af.

“Moet je niet achter je zus aan?” roept hij nogal plomp als we Jonathan bijna genaderd zijn. Jonathan kijkt verbaasd. "Wat bedoel je pa? ik sta op de uitkijk" Ik voel dat hier wat 'vrouwelijke tact' nodig is om ‘de boodschap’ over te brengen. "Papa bedoelt of je zelf óók niet nodig een plas moet doen Jonathan." zeg ik luchtig.

Hij schudt zijn hoofd. “Ik hoef niet mama." Ik zucht diep. Het muntje is nog niet gevallen.  “JAWEL Jonathan… je moet WEL!” zeg ik op dringende toon. Verbaasd kijkt hij me aan. “We zijn niet blind hoor!” vervolg ik rustig, “We hebben wel door hoe jullie twee al de hele tijd met elkaar flirten.” Jonathan wordt knalrood en richt zijn blik beschaamd op de grond. “Vooruit… ga je mooie zus maar achterna.” Ik geef een vette knipoog. "Papa en ik houden hier wel de wacht." 

Jonathan kijkt of hij water ziet branden. Langzaam dringt tot hem door wat we van hem verwachten. Aarzelend loopt hij in de richting van de bosjes waar Claire zich ergens schuil moet houden. “Vooruit… ga je zuster maar achterna, die ligt vast al voor je klaar.” spoor ik hem vrolijk aan. Vol ongeloof kijkt Jonathan achtereenvolgens naar Freek en dan naar mij. We knikken goedkeurend. Ik lach en wijs naar zijn kruis. “Volgens mij moet jij een flinke lading kwijt” Verward verdwijnt Jonathan de bosjes in.

Freek en ik kijken elkaar aan. Opeens dringt het tot ons door dat we weer een dubieuze grens gepasseerd zijn. Tot nu toe was het onschuldig voyeurisme, maar nu… nu sporen we onze kinderen bewust aan tot sex met elkaar. We wilden toch alleen maar stiekem gluren??... meer niet. Stil overdenken we onze zonden. "Doen we hier wel goed aan Suzie?" fluistert Freek opeens bezorgd.  Ik haal mijn schouders op. "Ik denk niet dat we nu nog door kunnen gaan als het ‘voorbeeld gezinnetje’ van het dorp.” Freek lacht als een boer met kiespijn en schudt zijn hoofd. “Hoe moet het nu verder met ons na vandaag?”

Ik denk na. Aan alle problemen die we gegarandeerd zullen ondervinden met twee losgeslagen pubers. Maar ik voel tegelijkertijd de geile spanning van onze verdorven gezinssituatie. Een rilling trekt langs mijn ruggegraat. Freek ziet het. “Heb je het koud schatje?” vraagt hij bezorgd. Ik moet lachen “Nee gekkie… ik heb het juist gloeiend heet… net als jij… toch?” 

Grommend drukt hij  zich tegen mij aan. “Ik heb zin om je hier ter plaatse helemaal suf te neuken Suzie.” Plagerig geef ik hem een tik op zijn wang. “Jij vuile smeerlap!” fluister ik geamuseerd. "We zijn hier toch om te genieten van onze kinderen?... Laten we nu eerst maar eens kijken hoe Jonathan het er vanaf brengt bij Claire, daar kwamen we toch voor?" Freek grijnst. "Je hebt gelijk, we hebben kaartjes voor de eerste rang."

De open plek in het bos

Freek maakt zich zo klein mogelijk, met zijn vinger voor zijn mond gebaart hij me dat ik stil moet zijn en hem moet volgen. Giechelend volg ik hem de struiken in. "Wat spannend Freek…. stiekem gluren naar onze eigen kinderen.”

Zo zacht als we kunnen, banen we ons een weg door het dichte struikgewas in de richting waar Jonathan net tussen de struiken verdwenen is. Lang hoeven we niet te zoeken, al na een paar minuten voorzichtig schuifelen door het dichte struikgewas horen we Jonathan en Claire met elkaar praten, maar erg romantisch klinkt het niet tussen die twee. Claire is duidelijk boos op Jonathan. We maken ons zo klein mogelijk en proberen zo dicht mogelijk te naderen om het gesprek tussen die twee op te vangen.

"Hoe kom je erbij om mij zomaar te bespringen terwijl ik aan het pissen ben?" zegt Claire boos. "Ben je helemaal gek geworden ofzo?" 

Tussen de struiken door kunnen we een glimp van ze zien. Jonathan staart verslagen naar de grond, zijn broek hangt vormeloos op zijn knieën, zijn pik staat fier overeind, klaar voor de actie. Mijn god!!!... wat een apparaat heeft hij! Met moeite onderdruk ik de neiging om nog dichterbij te kruipen. Freek kijkt me hoofdschuddend aan. “Suzie toch… je hebt je zoon toch wel vaker naakt gezien?” fluistert hij plagerig. Ik besluit maar niet te antwoorden en kruip weer terug de bosjes in.

’Tuurlijk, ik heb Jonathan echt wel vaak naakt gezien, maar zo…. oelala… wat heeft moeder natuur hem royaal bedeeld. Ik kan een opgewonden gilletje maar nauwelijks onderdrukken. Freek lijkt mijn gedachten te raden. "Je geilt toch niet op je eigen zoon hé Suzie??.." fluistert hij ironisch. Ik doe maar net of ik hem niet gehoord heb en houd mijn blik strak gericht op Jonathan's indrukwekkende apparaat.

Een deugdzaam meisje

Maar Claire heeft duidelijk geen belangstelling voor Jonathan's avances en bekijkt zijn ontblote geslachtsdeel met afschuw.  Gehurkt op de grond druppelt ze nog na van haar plas en kijkt boos omhoog. "Hoe haal je het in je hoofd om me zo te besluipen?" sist ze boos.

Freek en ik kijken elkaar angstig aan. Dit gaat niet zoals we verwacht hadden! Wij waren er zó zeker van dat die twee elkaar zouden bespringen zodra ze de kans kregen, dat we er geen moment rekening mee hebben gehouden dat het ook anders zou kunnen lopen.

"Ik wil je Claire… dat weet je toch?… en jij wilt mij toch ook?" vraagt Jonathan vertwijfeld. Ze wrijft wanhopig met haar handen door het haar. "Lieve lieve, domme domme Jonathan toch… Ik ben stom geweest…. Ik… ik heb inderdaad met je geflirt…. en ik vind je ook echt héél leuk…. soms…. soms zou ik willen dat je mijn broer niet was.” 

Haar stem klinkt nu niet boos meer. “Ik zal heel eerlijk tegen je zijn Jonathan. Ik heb inderdaad serieus geprobeerd om…. om je te verleiden….. Zelfs papa en mama zagen het.” Ze schudt meewarig haar hoofd. Een blik van medelijden verschijnt op haar gezicht. “Maar jij… Gelukkig had jij het niet door lief naïef broertje van me!” 

Claire slaakt een diepe zucht voor ze verder gaat. “Na een paar pogingen dacht ik dat je me bewust vermeed…. dat jij gewoon de verstandigste van ons tweeën bent.” Ze lacht een ironisch lachje en schudt haar hoofd weer. “Ik heb me dus kennelijk in je vergist…. maar dat verandert niets, je hebt me wel aan het denken gezet… het is niet goed.” 

Jonathan bukt en slaat zijn handen rond Claire’s nek. “Nee Claire…. niet nadenken!!.. het is WEL goed!... zelfs papa en mama vinden vinden het goed!” fluistert hij opstandig. In de struiken luisteren we met rode oortjes mee naar de intieme discussie tussen broer en zus.

Claire is niet overtuigd. “En waarom zou ik jou moeten geloven?” ze laat een spottend lachje horen en vervolgt “Dat zou je wel willen hé?... dat papa en mama het zouden goedkeuren” Ze lacht haar mooie witte tanden bloot. “Nou… die twee zijn inderdaad wel een beetje in de war de laatste tijd, dat klopt.” Een lach ontsnapt tussen haar lippen. “Ze stonden net zelfs als wilde honden TE WIPPEN in een donker portiekje… midden in het dorp!!... dat heb je toch zelf gezien Jonathan??” Ze zucht. “Ik denk dat jij daar ook een beetje geil van geworden bent, daar hoef je je echt niet voor te schamen.” Ze kijkt Jonathan glimlachend aan en slaat een hand om zijn nek. “Lieve, lieve Jonathan… ik vind je écht het lekkerste ding van het hele dorp, maar je bent óók mijn broer!" Ze schudt haar hoofd, “Wat papa en mama misschien ook vinden…. Ik moest gewoon écht héél erg pissen, meer niet….. Dat is de waarheid Jonathan.” 

Dan staat Claire snel op, trekt haar rokje omhoog en loopt met kittige pasjes weg. Ze draait zich nog even om voor ze in de struiken verdwijnt. “Het spijt me echt Jonathan… " Ze laat weer een diepe zucht horen. "Je zult vast en zeker een gewillig meisje vinden waar je je… snel.. uhhh… lading kwijt kunt.” Een mooie glimlach krult rond haar mond. "Eigenlijk ben ik nu al strontjaloers op dat meisje." Dan verdwijnt ze giechelend de struiken in. “Ik ga lopend naar huis, zeg dat maar tegen mama en papa, ….ik moet alles even op een rijtje zetten.” En weg is ze…. Jonathan zakt ontredderd naar de grond. 

In de dichte struiken kijken Freek en ik elkaar verbluft aan. "Claire heeft meer fatsoen in haar pink dan wij bij elkaar." mompelt Freek. "Dat had ik écht niet van haar gedacht." zeg ik beduusd. “Laten we maar snel teruggaan naar het bospad, dan wachten we daar Jonathan wel op.” vervolgt Freek teleurgesteld. Dan hoor ik Jonathan op de open plek in het bos zachtjes huilen en mijn moederhart breekt. Door ONZE  perverse fantasie ligt er nu een gebroken jongen, kapot van schaamte, op de grond. Nee… ik kan hem zo niet achterlaten.

Ik recht mijn rug en sta op uit de struiken. “We gaan NIET weg Freek!” zeg ik luid. “We moeten naar Jonathan toe! Het is ONZE schuld. We kunnen hem nu niet zomaar aan zijn lot overlaten.” Freek denkt even na. Dan knikt hij instemmend. “Je hebt natuurlijk gelijk Suzie, laten we maar snel naar hem toegaan." 

Jonathan ligt snikkend op het zachte mos en merkt het niet eens nu we de struiken verlaten hebben en voor hem staan. Ik ga op de grond naast hem zitten. Met mijn rug leunend tegen een boom trek ik hem mijn schoot op en sla mijn armen om hem heen, net zoals ik vroeger altijd al deed als hij getroost moest worden.

“Huil maar lieve jongen, laat je tranen nu maar gaan.” fluister ik zacht en druk hem tegen me aan. Verbaasd kijkt hij me met waterige ogen aan. "Waar komen jullie opeens vandaan?" fluistert hij onder het snikken door. “We waren al de hele tijd dichtbij liefje en hebben alles gezien…. en gehoord.” beken ik.

Troost

Zachtjes wieg ik hem heen-en-weer. Ik krijg een flashback van vroeger, toen hij nog een kleine Jonathan was en getroost moest worden als hij weer eens zijn knie bezeerd had in de speeltuin of zo. Ik neurie een slaapliedje voor hem. Langzaam neemt het snikken af en wordt hij iets rustiger. Hij kijkt me hulpeloos aan, dikke tranen drijven nog in zijn waterige ogen. God wat voel ik me schuldig… binnen een paar seconden is zijn zelfvertrouwen volledig de bodem ingeboord door Claire. Ik pijnig mijn hersenen…. Hoe kan ik hem weer in zichzelf laten geloven?

Hij heeft zijn sterke armen rond mijn middel geslagen. In mijn ooghoek zie ik zijn halfslappe knots tegen mijn bovenbenen bungelen. Hij heeft het zelf niet eens door, zo overmand van verdriet is hij. Waar is die bijna volwassen kerel gebleven die vol bravoure de wereld inkeek?...  Nee hij is nu weer eventjes een kleine jongen, eentje die door mama getroost wil worden. 

Zijn ogen zijn vol vertrouwen op mij gericht. “Kruip maar dicht tegen mama aan lieverd, alles komt weer goed.” fluister ik zacht terwijl ik het ene na het andere kinderliedje voor hem neurie. Dan verdwijnt zijn duim in zijn mond. Zachtjes sabbelt hij er aan. Ik weet niet wat ik zie! Hij duimt nog!!... Dat wist ik niet. Ik besluit er nu niets van te zeggen en zoen hem teder op zijn voorhoofd. 

“Duim maar lekker jochie van me… alles komt weer goed… mama en papa maken het allemaal weer goed met je.” fluister ik zacht. Een luide snik klinkt op, gevolgd door een diepe zucht. “Hoe dan?” zegt hij met een snik in zijn stem. Dan sluit hij zijn ogen. Ik voel zijn spieren verslappen. “Jonathan slaapt” fluister ik en kijk Freek glimlachend aan. 

Ik druk mijn grote baby dicht tegen me aan. “Wat hebben wij ons mannetje toch allemaal aangedaan?” fluister ik zacht en kijk Freek aan. Freek spreidt zijn armen. “Sorry liefje… het is allemaal mijn schuld.” zegt hij zacht. Ik schud mijn hoofd heen en weer. “Het is net zo goed mijn schuld Freek…. we hebben ons gewoon vergist in Claire.” 

Freek knikt instemmend. “Waarom moet die trut opeens de deugdzaamheid zelve uithangen?” zegt hij gefrustreerd. Ik moet een beetje lachen om Freek’s misplaatste verontwaardiging. "Freek toch!!... We zouden trots op Claire moeten zijn." Maar daar is hij het niet mee eens. "Ze had gewoon haar benen moeten spreiden voor haar broer! Zo simpel is het! Dat wilde ze toch? Ze zei het zelf!" Ik knik “Nu zitten we met de gebakken peren. Ik denk aan de belofte die ik net heb gedaan. “Hoe gaan we dit oplossen Freek?” Freek schudt teneergeslagen zijn hoofd. “Ik heb geen idee Suzie… echt geen idee” 

Een paar minuten zitten we zwijgzaam, in gedachten verzonken, in het zachte mos. Leunend tegen de grote eik op de open plaats, verscholen tussen de struiken ligt Jonathan, ontspannen slapend op mijn schoot. Freek en ik durven nauwelijks met elkaar te praten, bang om hem te wekken. We luisteren zwijgzaam naar het ruisen van de bomen en het zingen van de vogels. 

Dan zie ik Jonathan alweer ontwaken van zijn hazenslaapje. Voorzichtig opent hij zijn ogen en rekt zich langzaam uit. Ik zoen hem zacht op zijn voorhoofd. “Lekker geslapen liefje?” fluister ik. Hij zucht diep en slaat zijn gespierde armen weer om me heen. Zijn betraande gezicht drukt hij diep weg tussen mijn borsten. Natte tranen dringen door de stof van mijn dunne blouse.

“Claire vindt me nu vast en zeker een zielig rukkertje” zegt hij verbitterd. Zijn woorden snijden door mijn ziel… wat hebben we hem toch aangedaan? “Onzin Jonathan!!... Je bent beslist geen ‘zielig rukkertje’. Papa en ik hebben een inschattingsfout gemaakt…. Jij niet” fluister ik zacht en strijk mijn hand troostend door zijn haren.

Een gewaagd plan

“Kom... laten we maar naar huis gaan en laten we dit maar snel vergeten.” zegt Freek zakelijk. Maar daar voel ik niets voor. In mijn armen ligt een wanhopige puber die zo beschadigd is door ons onverantwoordelijke gedrag dat hij zijn eigen zuster nu niet eens meer onder ogen durft te komen. Hij schaamt zich kapot! Nee… WIJ hebben deze ellende veroorzaakt, WIJ moeten het oplossen en zorgen dat Jonathan zijn verloren zelfvertrouwen weer snel terugvindt. Nog vóór we Claire weer onder ogen krijgen! 

Langzaam vormt zich een plan in mijn hoofd. Het is een gewaagd plan… idioot zelfs...  maar ik heb geen keus. Ik heb ook geen idee of Freek mijn plan goedkeurt en kan het nu ook niet eerst uitgebreid met hem overleggen. Maar ik moet iets proberen!... Ik moet Jonathan zijn zelfvertrouwen weer teruggeven vóór we thuis zijn en Claire weer onder ogen komen, en kan maar op één ding komen om dit heel snel voor elkaar te krijgen.

Het plan

De struiken beschermen ons. Niemand in de hele wereld weet wat zich hier op die open plaats in het bos afspeelt. Ik kijk Freek aan. Zonder woorden probeer ik hem duidelijk te maken dat ik iets van plan ben. Ja!... Ik heb zijn aandacht. Nieuwsgierig kijkt hij me aan. Ik ben bloednerveus. Langzaam beweeg ik mijn trillende hand in de richting van Jonathan's slappe knots. Freek’s ogen worden groot en zijn mond valt open van verbazing als hij doorkrijgt waar ik mijn hand naar toe beweeg. Gelukkig doet hij niets om me te stoppen.

Jonathan voelt mijn vingers over zijn pik strelen. Verward kijkt hij me aan. Vol ongeloof ziet hij zijn piemel in mijn handpalm liggen. "Mama… wat doe je nu?" fluistert hij zacht. Ik glimlach en begin hem voorzichtig af te rukken. "Sssstt… blijf jij maar lekker tegen mama aanliggen en laat mij maar mijn gang gaan." Ik voel een siddering door zijn lichaam trekken op het moment dat mijn vingers vederlicht langs zijn paal glijden. Hij wil weer wat zeggen, maar ik druk snel mijn wijsvinger tegen zijn lippen. “Ssssst… niet praten nu… alleen maar genieten.” fluister ik en geef hem een dikke knipoog.

Binnen een paar tellen zie ik al resultaat van mijn ‘erotische massage’. Onder mijn vingers klotst het bloed als een woest kolkende rivier door de aderen van zijn knots en zie ik zijn apparaat direct de hoogte inschieten. Het is me gelukt!... En sneller dan gedacht! “Jaahh… dat vindt Jonathan wel lekker hé?” fleem ik met geile stem. “Zal mama je even lekker laten klaarkomen? Volgens mij stond je al op knappen bij Claire." 

Jonathan knikt en kijkt gebiologeerd naar mijn vingers die zijn paal omklemmen. Zijn knots is weer keihard geworden en zo dik dat mijn vingers hem nauwelijks kunnen omklemmen. Geconcentreerd kijkt hij toe hoe ik hem aftrek. Met mijn vrije hand streel ik ondertussen zijn overvolle ballen. De arme jongen staat écht op springen.

Behendig glijdt mijn hand over de schacht van zijn heerlijke jonge knots. Ik begin er zowaar plezier in te krijgen! God… wat is zijn huid nog elastisch en zacht. Wat voelt dat heerlijk… héél anders dan bij Freek, daar is de rek er, met zijn veertig plus, toch wel een beetje uit. 

Vederlicht beroeren mijn vingers zijn eikel. Bijna als vanzelf trekt de voorhuid zich terug en komt zijn knalrode eikel tussen mijn vingers tevoorschijn als een ontluikende bloem. Voorvocht druppelt als nectar uit de kleine ovaalvormige opening. Mijn buik krimpt ineen, een warme golf trekt door mijn lichaam. Het is een fysiek signaal van mijn lichaam op mijn erotische massage. 

Het doet me allemaal veel meer dan ik van te voren had gedacht. Ik moet me inhouden om mijn lippen niet over zijn prachtige glimmende eikel te laten glijden. Nee… dat zou totaal verkeerd zijn. Dat gaat me nét een stapje te ver…. nog wel…. 

‘Kom op Suzie… je doet het niet voor jezelf, je doet het voor HEM!’ spreek ik mezelf vermanend toe. Maar hoe ik de perverse gedachten in mijn brein ook probeer te beteugelen, dezelfde onbeschaamde geilheid van eerder die dag neemt weer bezit van me. Ik kan er écht niets aan doen, warme stromen kutsap verlaten mijn spleetje.

Mijn venusheuvel is opgezet en voelt als een doorweekt stempelkussentje. Het schuurt ongemakkelijk tegen de stof van mijn slipje. Ook dat nog…. warm kutvocht druipt uit mijn spleet in mijn toch al doordrenkte slipje. Rode blosjes op mijn wangen... Zou Freek het doorhebben dat ik opgewonden raak?... en zou hij het accepteren dat niet hij, maar Jonathan dit bij mij veroorzaakt?...

Ik maak me druk om niets. Glazig kijkt Freek toe hoe ik Jonathan vakkundig aftrek. Een flauwe geile glimlach krult rond zijn lippen. “Ga door!” commandeert hij hijgerig. “Help Jonathan zijn zelfvertrouwen weer terug te vinden.” Hij bukt en kust me op mijn voorhoofd terwijl hij Jonathan tegelijkertijd teder door de haren strijkt. Onze lippen vinden elkaar en ik sluit mijn ogen als zijn tong brutaal mijn mond inglijdt. "Je doet het fantastisch schatje, ga zo door.” fluistert hij zacht en zoent me weer hartstochtelijk. “Het geeft toch niets dat je er zelf ook van geniet?" Freek’s hoofd voelt bezweet en klam, alsof HIJ en niet Jonathan door mij afgetrokken wordt! 

Dan dringt het pas écht goed tot me door!... Freek geilt er gewoon op om mij met Jonathan bezig te zien! Hij geilt er op om zijn zoon afgetrokken te zien worden door zijn vrouw! Hoe bestaat het!!... Een rilling trekt over mijn rug…. We zijn nu niet meer bezig met het ‘opkrikken’ van Jonathan's gedeukte zelfvertrouwen. Nee, we zijn weer een stapje verder afgegleden in een poel van verderf en pervers genot.

De poel van verderf

Freek en ik zijn heerlijk aan het tongzoenen en ondertussen ruk ik Jonathan stevig af. In mijn linkeroor hoor ik het ingehouden gekreun van Jonathan, in mijn rechteroor het gehijg van Freek. Ondertussen wordt de jeuk tussen mijn benen ondragelijk. Ik ben bloedgeil… iemand moet me snel van die jeuk afhelpen. Ik wil geneukt worden en kijk als eerste naar Freek, die is er, zeker weten, alweer klaar voor. Dan kijk ik naar de viriele jonge knots van Jonathan in mijn handpalm en lik mijn lippen af.

Weer trekt een rilling over mijn rug. Mijn god…. hoe heerlijk zou het zijn om zijn enorme pik tussen mijn benen te voelen. Zou Freek dat ook goedvinden?...  Zou hij het Jonathan toestaan zijn pik in het gleufje te pompen waar hij als baby alweer zeventien jaar geleden uitkroop en het eerste levenslicht zag?

Rillend voel ik een nieuwe lading warm kutsap door de stof van mijn doorweekte slipje en panty heendringen. Alleen al het idee om Jonathan’s jonge viriele paal tussen mijn schaamlippen te voelen doet me sidderen van genot. 

Dan begint Jonathan onrustig te ademen alsof hij weet waar ik aan denk. Schokkerig beweegt hij zijn heupen op en neer, hij is aan het droogneuken. De elastische huid van zijn knots wordt zo tot het uiterste uitgerekt. Toch gaat hij door. In moordend tempo glijdt zijn paal heen en weer tussen mijn handpalmen. Ik hoef mijn handen niet eens te bewegen. Ik hoef alleen zijn paal stevig vast te houden, meer niet.

Jonathan’s ogen zijn samengeknepen tot spleetjes, zijn lippen op elkaar geperst tot dunne streepjes, de vuisten gebald. “Ik…. kom…. klaarrrr mama!!” kreunt hij klagelijk. 

De eruptie

“Nee!... Niet nu!!” jammer ik wanhopig. Net nu ik zover ben dat ik op zijn paal wil klimmen, zie ik mijn geile plannetje direct al in duigen vallen. Dan ontploft zijn vulkaan. Warm sperma spuit als kolkende lava wel dertig centimeter omhoog. Mijn god! Wat een lading! Wat zonde! 

Ik vervloek mezelf dat ik zijn orgasme niet op tijd zag aankomen. Dan was ik wel snel bovenop hem gekropen en had mijn buik nu zijn warme levenssappen opgevangen. Ik had me heerlijk door hem vol laten volspuiten. Maar nu…. nu zit alles in een mum van tijd onder. Zijn sperma druipt omlaag langs mijn handen, het zit zelfs in mijn haren, mijn kleren… zijn kleverige levenssappen zitten echt overal. 

Maar ook Freek is vol geraakt. Verbouwereerd kijkt hij naar de witte stroperige massa op zijn mooie nieuwe trui en trekt een vies gezicht. "Die kan ik niet meer aan." concludeert hij droog. Ik kan gewoon niet anders en barst in lachen uit. 

Jonathan kijkt lichtelijk verbaasd naar het slagveld wat hij net heeft aangericht. Langzaam dringt tot hem door wat er allemaal met hem is gebeurd. Dat hij het middelpunt is geworden van perverse sexspelletjes. Dan begint ook Freek keihard te lachen. Maar Jonathan kan absoluut de humor niet inzien van de gevolgen van zijn explosieve eruptie en kijkt ons vol onbegrip aan. "Jullie lachen me ook al uit! Net als Claire." jammert hij boos. Oeiiii… We zijn weer terug bij af.