Verboden Verliefdheid - 3

Het is nog licht buiten. De zomer warmte hangt om me heen. Hoewel ik weet dat ik een helm op zal moeten zetten, heb ik mijn haren in een strak model gekamd.
Onrustig kijk ik de straat door.
Stel je voor dat op dit moment toevallig een van mijn vrienden langs komt, of erger Ellinor. Dat ze Adrian wijs gemaakt heeft dat ze naar haar oma zal vertrekken, maar zich bedenkt en steun bij mij zoekt.
Stel je voor dat ik Adrians en mijn eigen leven verknal? , alleen maar dat ik ja heb gezegd tegen een stiekem ritje bij hem achter op de motor.
Tuurlijk is het raar, ondanks dat we elkaar al een hele tijd kennen zouden we dit niet eens stiekem hoeven te doen. En toch doen we het zonder er iemand over te vertellen.
Dat zegt iets over ons.
Er is niemand te zien en ik kijk op de grote kerk klok die van ver te zien is tussen de hoge huizen in. Zo lang sta ik er niet eens als ik het geluid van de motor dichterbij hoor komen. Vlak daarna komt hij de hoek om rijden en stopt vlak langs de stoeprand.
Hij zet zijn zwart glimmende helm af en glimlacht. Zijn donkere haren zitten door de war.
'Hoi.'
Ik kan niet eens antwoorden. Het gaat amper en ik voel me een onzeker verlegen jongentje worden. Ik baal daarvan, nu hij voor me staat met zijn haren door de war en zijn helm in zijn hand met zijn bruingroene ogen op me gericht.
Ik loop naar hem toe en kijk hoe hij een helm in mijn hand drukt, samen met een oud bruin leren Jack.
'Trek dit maar aan het is kouder dan je denkt.'
Met een totaal onwerkelijk gevoel trek ik zijn oude bruin leren jas aan en zet de helm op. Daarna klim ik wat onhandig achter Adrian op de langwerpige zitting.
Die aan de achterkant omhoog loopt, en duwt me als het ware naar hem toe, zodat Ik dicht tegen hem aan kom te zitten, terwijl ik toch probeer om wat ruimte tussen ons in te laten.
'Klaar?' vraagt hij.
'Ja,' mompel ik nog steeds wat overrompeld. Meer door het feit dat ik opnieuw alleen met hem ben.
Ik ruik opnieuw zijn geur die ik bij het ophangen van het kastje ook rook. Zoet en mannelijk. Zijn strak leren zwarte Jack laat zijn brede schouders zien, en ik voel zijn rug tegen me aan.
Hij start de motor en begint te rijden. Ik zet mijn handen vast aan het achter stuk van de motor.
'Je moet meegaan in de bochten,' zegt hij. 'Niet proberen om tegen te hangen door de andere kant op te leunen, oké?'
'Oké.'
Dan maakt hij meer vaart. We gaan steeds harder, waardoor ik mijn handen wel om hem heen moet slaan. Opnieuw ben ik dichtbij, heel dicht bij hem.

Na ruim een uur stuurt Adrian de motor op een parkeerplaats naast een natuurbad en stopt. Naast de ingang staat een felle straatlantaarn, die zorgt voor een glinstering van licht over het water.
Het is bijna schokkend stil als Adrian de motor afzet.
'Kom, ' zegt hij ' Even een paar minuutjes de benen strekken en dan gaan we weer naar huis.'
Ik knik en zet mijn helm af.
Ik strek eerst mijn benen voordat ik mijn ene been over de achterkant van de motor afzwaai, om af te stappen.
Adrian klapt de standard uit en ik zie hem het zelfde doen als ik zelf, zijn benen strekken. We glimlachen naar elkaar als onze ogen elkaar ontmoeten.
Zijn ogen die me keer op keer verlegen maken.
'Kom.'
Ik loop achter hem aan en volg hem naar het uiterste puntje van de steiger, die meters uit loopt over het water.
Hij loopt voor me uit, het water kabbelt onder onze voeten, het hout kraakt en de stalen ringen maken een piepend geluid om de palen heen die de steiger op zijn plaats houden.
Hij gaat op zijn knieën zitten en voelt in het water.'Jezus, wat koud...'
Er rijdt een auto langs over de weg.
De licht bundel zet ons een paar seconde in het volle licht. Ik voel me opeens onbeschut. Een bekende hoeft ons hier maar te zien, en er zullen vragen komen.
Ik loop over de steiger terug het strand op. Adrian komt me achterna. Ik weet niet goed wat hij wil. Zijn twijfelende houding om me heen maakt het er niet beter op.
Het is zo stil dat ik zelfs heel ver weg mensen kan horen. Samen staan we vlak naast elkaar zwijgend,in het donker.
'Het is raar om hier zo alleen met jou te staan,' zeg ik dan eindelijk.
Hij kijkt me vluchtig aan en knikt. Zijn bruingroene ogen lijken bijna zwart in het donker.
Opnieuw glimlach ik haast verlegen naar hem terug en eigenlijk weet ik totaal niet wat ik moet doen of zeggen. Hij is zo ontzettend knap, dat wist ik natuurlijk al heel lang. Waardoor een ongemakkelijkheid bij me opkomt.
'Zou je boos worden als ik je zou kussen?' vraagt hij ineens.
Het bloed schiet door mijn aderen en mijn hart gaat wild te keer.
Ik kijk naar hem bijna verbaasd en verrommpeld door zijn vraag. 'Boos? Zou jij boos worden als ik zou zeggen dat ik het zou willen?' antwoord ik voorzichtig terug.
Hij glimlacht 'razend. Want daarna zou ik me gek verlangen naar alles wat ik niet kan krijgen. Die omhelzing bij jou in het halletje was al genoeg Sam.'
Ik draai mijn hoofd naar hem toe en hij moet mijn verbazing opgemerkt hebben.
Hij haalt zijn schouders op' ik weet het niet Sam, ik weet niet wat er met me is maar alles voelt zo vreselijk verwarrend, met jou ik kan het niet anders omschrijven.
Ik probeer rustig te blijven, maar mijn lichaam lijkt al het bloed in rot gang mijn lichaam in te pompen.
'Dan doen we het maar niet... Ik bedoel.. Jij en Ellinor ...' mompel ik.
Hij schudt zijn hoofd.'Dat is denk ik het beste. Ik wilde... Alleen maar zeggen dat ik het wel wíl,' zijn glimlach sterft weg op zijn mooie gezicht.
'Ik ook alleen... ik zwijg.


Hij laat de motor weer zachtjes lopen, ik zit opnieuw tegen hem aangedrukt. Hij bood zich aan en ik sloeg hem af. Niet dat ik dit wilde, verre van.
Ik wens dat deze weg terug oneindig zal duren, maar dat doet hij natuurlijk niet. We naderen als snel onverbiddelijk mijn voordeur.
Van binnen gloei ik en alles in me protesteerde van verlangen en opwinding. Ik zet mijn helm af en trek mijn Jack uit en geeft het aan hem terug.
'Bedankt voor het ritje,' zeg ik.
'Graag gedaan,' zegt hij. Zijn gezicht staat verbeten als hij afscheid van me neemt, hij kijkt niet meer om als hij zacht de straat uit rijdt.
Ik loop de vier trappen omhoog. Het is al bijna twaalf uur en ik kan onmogelijk gaan slapen. Ik drink een glas water en loop heen en weer. Ik kan me zelf voor mijn hoofd slaan.
Dan ga ik opnieuw achter de computer zitten. Verwijder oude mailtjes en wacht. Nog geen kwartier later krijgt ik opnieuw een mail van hem. Ik wist het.
Het was een soort stilzwijgende overeenkomst.


- Ik weet het niet Sam, maar Shitt ik kan niet meer stoppen om aan je te denken. Ik weet niet wat het is, ik ben volkomen in de war, maar... ik wil je!

Overbluft door zijn maar ook mijn gevoelens, kan ik niet eens meer nadenken. Adrian de knapste jongen die ik ken, wil met je zoenen en god weet wat nog meer.
Met een gewone jongen zoals ik. Adrian die zo ongeveer elke vrouw kan krijgen en waarschijnlijk ook elke jongen!
Een bloedmooie vriendin heeft, wil mij!!
Als ik verstandig zou zijn, zou ik moeten zorgen om uit zijn buurt te blijven. Hij is namelijk de vriend van mijn beste vriendinnetje, een duidelijke no go.
Maar ik lijk niet eens meer te kunnen nadenken, misschien wil ik dit ook niet meer. Mijn verlangens en drang naar hem is volkomen aanwezig.

- Ik wil jou ook Adrian, misschien nog wel meer dan je denkt. Zo ontzettend graag! Maar het kan niet ...jij hebt Ellinor en ik?
Ik moet gewoon iemand anders gaan zoeken, punt.
Het kan gewoon niet anders.

Hij reageerd,

- Ik weet het! Sam... het scheelde een haartje dat ik je bijna had gevraagd of ik mee naar boven mocht komen...

Zijn woorden branden helder op mijn scherm, het inmiddels al nacht en ik lees alles woord voor woord, voordat ik na een poosje opnieuw iets schrijf.

- Heb je eerder deze gevoelens gehad?... Ik bedoel voor een jongen?

- Ben je weg? Adriaan.

Na een poosje reageerd hij,

-Nee, ik weet alleen niet wat ik moet schrijven. Misschien... Misschien heb ik ooit gevoelens gehad voor een jongen ik weet het niet zo goed.
Maakt dat iets uit dat ik het niet precies weet?
Sam... Er komen op dit moment alleen maar dingen in mijn hoofd die ik niet mag denken na vanavond. Ik denk dat ik beter een ijskoude douche kan pakken en dan naar bed gaan.

Ik reageer terug,

- ik neem aan dat Ellinor terug is en in bed ligt, dus je hoeft niet te lijden.

Meteen dat ik op de enter knop gedrukt heb, heb ik spijt van mijn opmerking, maar het is te laat.
Het was de bedoeling dat het wat plagerig zou klinken, nu lijkt het alleen maar cynisch, gefrustreerd.

Adriaan zegt,

- Het gaat me helemaal niet om makkelijke sex. Ik ben echt niet van plan om bij wijze van troost met haar naar bed te gaan. Dat snap je toch wel.
Ik vind je leuk Sam, en ben ergens blij dat jij hetzelfde voelt.
Ik voel nog steeds je lichaam dicht tegen me aan, ik ga douchen Sam, voordat ik gek word. Slaap lekker.

Ik kijk nog een poosje naar zijn laatste mail en besef pas laat dat er niets meer vanuit zijn kant gaat komen. Misschien staat hij wel onder een ijskoude douche. Naakt, zichzelf proberen af te laten koelen.
Wat ik ook zou moeten doen.
Ik heb hem vaak genoeg alleen in een zwembroek gezien, dus ik weet hoe goed zijn lichaam eruit ziet net al hij zelf.
'Jeetje Sam, waar ben je mee bezig, zeg ik hardop,ik schrik van mijn eigen stem.
Ik ben bezig om stapel verlieft te worden. En als dat nog niet het ergst is, dan zijn het mijn gedachte's wel, wat ik allemaal met hem zou willen doen.
Pff.
Ik sluit mijn Computer af.
Ik wil nu douchen. Tewijl ik weet dat hij net als ik naakt onder het stromend water staat. Ik kan me alleen niet er tot toe zetten om onder een ijskoude douche te gaan staat. In plaats daarvan laat ik mijn kleine badkamertje vol dampende stoom stromen.
Mijn huid word rood van de hitte.
Als ik klaar ben, is de onrust in mijn lijf nog steeds zo hevig als daarvoor. Ik kruip in bed en sluit mijn ogen. Ik probeer in slaap te vallen, maar ben nog nooit zo wakker geweest van de opwinding.
Wie maak ik wijs dat ik hem niet wil? Omdat hij bezet is?

Hoe kan het zijn dat een ander persoon je lichaam binnen sluipt en alles van je in bezit neemt?
Dat je een aantrekkings kracht voelt die niet te stoppen is? Dat je overvallen word door een gekwelde begeerte voor iemand die in je omgeving opduikt.
Dat is niet raar.
Maar dat iemand zoals Adriaan me helemaal in bezit heeft genomen, vind ik onbegrijpelijk.
Hij is best lang in mijn leven, ik kom hem regelmatig tegen en wist altijd dat hij voor mij in de categorie 'aantrekkelijke jongens' viel.
Maar bezet en behoorlijk hetero, althans ik had nooit de indruk van hem gekregen dat dit anders was.
Voorheen bracht hij af en toe een prikkelend bezoekje, maar sinds ons motor ritje van gisteravond heeft hij zich in mijn hoofd genesteld.
Waarom heb ik hem niet gekust? Ik had één kans, één verdomme kans en ik sla hem af.
Ik ben gewoon verlieft dat is duidelijk.
Na een korte nacht sta ik op, over een uur moet ik aan het werk. Het is vakantietijd, school zit er voor nu op dus werk ik bijna dagelijks in de lunch salon.
Voordat ik vertrek kijk ik nog één maal op mijn mail. Om 3.15 heeft hij nog een mail gestuurd. Waarschijnlijk na zijn ijskoude douche.

- Sorry Sam dat ik er zo'n puinhoop van heb gemaakt. Voor mij is het ook een grote rotzooi, als dat een troost is. Ik had je niet moeten mee sleuren in dit. Afstand van je moeten nemen toen ik merkte dat je iets met me begon te doen.
Ik ben volkomen in de war.
Het spijt me.

Die middag is het eindelijk rustig in de lunch room, na een drukke hectische ochtend en een drukke middag uur vanwege de lunch is de rust weer weder gekeer.
Eigenlijk vond ik de hectiek prima, het gaf me geen tijd om na te denken of te piekeren.
Toch is de rust maar voor even. Want als ik het café terug inloop, staan Ellinor en Adrian voor de toonbank. Ik ben totaal niet voorbereid om ze samen voor me te zien, dat ik me bijna omdraai en terug de personeelruimte in ren. Ik klem mijn kiezen op elkaar en weet me te beheersen. Eén seconde ontmoet ik Adrians donkere blik en zie ik dat het absoluut niet zijn idee was om hier naar toe te komen. Mijn eigen ontwijkend gedrag word weerspiegeld in zijn ogen.
Ellinor lacht echter vrolijk naa me. 'Hoi Sam! Hoe gaat het?
'Ja prima... 'antwoord ik met een onvaste stem.
Ellinor kijkt naar Adrian en vraagt 'wat zullen we nemen?'
'Ik ... Hoef alleen maar wat koffie geen trek,' zegt hij stijfjes.
'Heb je geen trek?' vraagt ze hem verbaasd.'Nou ik wel.'
Mijn handen trillen als ik hun bestelling klaar maak, en bijna slaat de paniek binnen omdat ik geloof dat iedereen kan zien hoe raar en zenuwachtig ik reageer op dit bezoekje.
Ze pakt met een grote glimlach het dienblad aan en ik wens dat ze zo ver mogelijk van me vandaan gaan zitten. Ellinor kijkt de lege ruimte in. 'Het ziet er rustig uit, heb je even tijd om bij ons te gaan zitten?
De ongemakkelijkheid hangt als een sluier om ons heen. Ik zie hoe hij naar me kijkt. 'Eh..' ik probeer een uitvlucht te vinden om er onder uit te komen.
Ik wist dat het moeilijk zou worden om ze samen te zien. Ik weet niet waar ik moet kijken als ik bij ze samen aan tafel schuif.
Ik kan ze niet negeren. En elk woord wat ik wissel met Ellinor word overschaduwd door waar Adrian en ik mee bezig zijn, al is er nog niets tussen ons gebeurd.
Ik voel me schuldig.
Nu ik hem weer zo voor me zie kan ik gewoon niet ontkennen wat hij met me doet. Ik luister half naar haar verhaal en probeer uit alle macht zijn aanwezigheid te negeren, wat alleen maar erger lijkt te worden als hij naar het toilet gaat en bij terug komst me recht aan kijkt. Alsof hij ook niet meer weet wat hij moet doen om dit gevoel te negeren.
Het bestaat en hangt om ons heen.


Om elf uur s'avonds zit ik op de bank. Er zijn een aantal dagen voorbij gekropen waarin ik Adrian niet meer gezien heb. Geweldig zou je denken, maar ons mail contact is niet verminderd. Net zoals onze gevoelens en onze gedachte's.
De regen kletterd hard op het raam. Dan word er aangebeld.
Ik kijk verbaasd op. Markus misschien?
Ik strek mijn benen en loop naar het halletje en kijk door het kijk gaatje. Ik voel hoe mijn hart wild tekeergaat in mijn borstkas.
Ik open de deur en kijk recht in zijn bruingroene ogen.
'Sorry.' zegt hij. 'Maar ik moest je zien. Hij gaat dicht voor me staan. En ik voel hoe nat hij is van de regen.
Ik ruik zijn bekende zoete geur.
Ik sla mijn armen om zijn nek en trek hem nog dichter tegen hem aan. Het water uit zijn kleren trekt door de mijne.
Zijn mond zoek de mijne. Voor de eerste keer voel ik zijn tong voorzichtig en zoekend de mijne raken. Ik proef zijn smaak, een vleugje mint.
Mijn verstand brokkelt langzaam af. Op de tast laat ik mijn hand uitstreken om de voordeur dicht te trekken.
Hij valt hard achter ons dicht, tegelijk voel ik zijn warme adem in mijn haren en zijn handen die langs mijn rug omhoog gaan en mijn schouders vast pakken.
'Sam.' mompelt hij, ' ik weet niet... Of ik krankzinnig verliefd op je ben of dat ik gewoon ontzetten graag sex met je wil hebben of... Ik weet niet wat het is Sam... Ik word er gek van... Ik kan niet eens meer normaal nadenken of slapen hierdoor.
'We denken later wel,' adem ik tegen zijn natte wang. De regendruppels lopen vanuit zijn haren over zijn gezicht. Ik trek hem de slaapkamer in die vlak achter de voordeur ligt.
'Ik wil jou geen verdriet doen Sam, ik weet niet meer wat ik wil.'
'Daar zijn we allebei toch even verantwoordelijk voor?' antwoord ik met een vastberaden stem.
Dan kust hij me weer. Voor mijn bed voel ik opnieuw hoe hij me kust. Dit keer vastberadener.
Ik duw mijn handen onder zijn natte zwarte strakke t - shirt. Ik voel een kloppende zwaarte in mijn onderlijf. Zijn lippen zakken af en kussen mijn nek.
'Sorry, ik maak je helemaal nat...'
Ik kijk hem grijnzend aan 'je moest eens weten,' antwoord ik.
Nu vloeit het laatste spoortje aarzeling uit hem weg en alles om ons heen, alles wat ons tegen zou moeten houden word onbelangrijk.
Ik laat mezelf zoenend op het bed zakken en trek hem met me mee.