Camperreis Met 24 Uur Per Dag Een Zonnetje - 4

Dit verhaal is een vervolg op campereis met 24 uur per dag een zonneetje. Misschien een idee om de hele serie te lezen, te beginnen met deel 1. Als je wilt reageren, mijn mailadres is: allyouneedis1312@outlook.com.

Ik werd in een heerlijke roes wakker. Ik bedacht me dat ik gisteren Yara had ontmaagd in aanwezigheid en met nadrukkelijke toestemming van haar moeder Jenny. Mijn lijf voelde rozig en ontspannen. Langzaam deed ik mijn ogen open en begon ik mijn lijf weer te voelen. Heel dicht lag Jenny, Yara’s moeder, tegen me aan. Ik voelde dat ik mijn arm onder haar nek had liggen. Mijn andere arm lag om haar naakte lijf. Onze lippen lagen minder dan tien centimeter van elkaar. Ik kon het niet nalaten en gaf haar een innige kus. Jenny opende haar ogen en gaf me een hartveroverende lach. “Vieze man” zei ze met twinkelende ogen. Ik pakte haar nog steviger vast en kuste haar weer. Nu was de kus geen verrassing meer maar een intens spel van twee smachtende lijven. We wisten allebei waar dit zou eindigen. En we verlangden er beiden naar. “Schat, ik ga even naar Caspe naar de supermarkt voor broodjes en zo. Ik ben zo terug. Goed?”. Ze streelde mijn gezicht ” Prima lieverd, tot zo”.

Zo snel als ik kon ging ik naar de supermarkt en haalde alles waarvan ik dacht dat de dames het wel lekker zouden vinden, waaronder veel vers fruit. Op de terugweg ging ik nog even langs het pleintje om 100 liter water mee te nemen in een stel jerrycans. Alles bij elkaar was ik geen 15 minuten geweest. Toen ik de finca op reed zag ik Jenny die met de ontbijttafel bezig was. Ik genoot van haar naaktheid en trok snel de kleren uit die ik zojuist voor mijn vertrek had aangeschoten. Ik liep naar haar toe en nam haar in mijn armen. Onze lippen vonden elkaar weer, onze tongen ook. Ik geloof niet dat ik me ooit zo gelukkig voelde als op dat moment. We hoorden een rits opengaan en twee slaperige koppen verschenen, Claudia en Yara waren ook weer in de werkelijkheid beland. Ik vroeg me af wat ze dachten toen ze Jenny en ik zo innig omstrengeld zagen staan.

“Komen jullie, alles is klaar”. We hebben gegeten, gedronken en genoten. Ik stelde voor om ’s middags naar de meer te gaan. Zogezegd zo gedaan. We ruimde alles op, trokken wat kleren aan en namen handdoeken mee. Met de kampeerbus vertrokken we richting Caspe. Nog even langs de supermarkt voor spullen die we misschien daar nodig hadden. Dan het dorp uit naar een eilandje vlakbij in de rivier de Ebro. Het meer heet Meer van Aragon en is eigenlijk een heel breed meanderend deel van de rivier. Op het eilandje staan schitterende huizen maar er is ook de Club Nautico. We stapten uit en liepen naar het terrasje. Het was doordeweeks dus heel erg rustig. We zaten daar zo heerlijk te genieten van alles om ons heen en van elkaar. “Zullen we zo gaan varen?”. “Ja leuk, hebben jullie daar ook zin in?” vroeg Jenny. Zowel Claudia als Yara knikten. Ik liep naar de verhuurder. De keuze was groot want, zoals gezegd, het was een doordeweekse dag. We namen een boot met voldoende plaats en een groot zonnescherm er overheen. Het meer was heel erg kalm, helemaal geen golfslag. Eigenlijk ook niet te verwachten tussen die bergen. Er was maar een tweetal boten op het meer, zeker een paar kilometer verderop. Vermoedelijk vissers. Het meer stond bekend om de vis die er gevangen kon worden. We waren al behoorlijk uit het zicht van de Club Nautico. Opeens plonsden Claudia en Yara met veel geschater in het water. Jenny en ik trokken onze kleren ook uit en maakten de sprong ook. Gelukkig zat er een trapje aan de boot dus het binnenkomen was makkelijk genoeg. We gingen wat verder naar een verborgen strandje. Ik trok de boot op het strand en we gingen lekker in het zand liggen. Jenny en ik kropen onwillekeurig bij elkaar en tegen elkaar aan. Het was zo heerlijk om haar in mijn armen te houden en te voelen.

We vielen bijna in slaap. Omdat de zon toch wel erg begon te branden smeerde ik Jenny in met zonnebrandolie. Zalig om dat prachtige lijf helemaal met olie te mogen insmeren. Hoe je nut en genot kunt combineren. Yara en Claudia waren elkaar ook aan het insmeren. Ik lag op mijn rug en ik voelde Jenny half over me heen kruipen. Ik zag haar haar ogen sluiten. Ik sloot de mijne ook. Even later vielen we in elkaars armen in slaap. Later hoorde ik dat Yara en Claudia ook in elkaars armen in slaap waren gevallen. Toen we wakker werden was er geen boot meer op het meer te zien. Ik keek op mijn horloge en zag dat het al acht uur was. Dan hadden we nog maar een uurtje want de boten moesten om negen uur binnen zijn. Snel de boot in en naar de overkant. We waren precies op tijd gelukkig. In de Club Nautico konden we gelukkig douchen. We dronken nog wat en zaten na te genieten van deze heerlijke dag. “Zullen we dadelijk uit eten gaan? Er is hier een heel gezellig groot plein met allemaal restaurantjes”. Nadat we onze drankjes op hadden gingen we op pad. Het was maar een paar kilometer. Hoogstens bleek het lastiger dan gedacht. Maar goed, uiteindelijk een goede plek gevonden. Het was maar een paar minuten lopen naar het pleintje. Er was nog een tafeltje vrij. Het was er gezellig druk. Kleine kinderen liepen ook nog rond. Er werd muziek gemaakt. Lampjes in de bomen. Wat was het leven prachtig. Gewoon omdat we er zin in hadden besloten we een drie-gangen menu te nemen. Er kwam van alles op tafel: caracoles (slakken), garnalencocktail, salade nicoise, steak tartare, overheerlijke steak en nog veel meer. Hat was gewoon schandalig lekker. De Rioja vloeide rijkelijk. Gelukkig was het maar een klein stukje naar de Finca (ons stukje landbouwgrond met honderden olijfbomen). Ik was matig met de rode wijn maar of het helemaal verantwoord was weet ik niet. Ondanks dat kon ik niet nalaten om als afsluiting een espresso met een glaasje veterano te nemen. Jenny kende het niet en wilde direct een slokje nemen. Ik moest lachen toen ze na dat slokje een enorm vies gezicht trok. Onmogelijk om na te laten haar een kus te geven. Gelukkig zag ze er toen weer gewoon en dus beeldschoon uit. We zaten lekker na te genieten van onze omgeving. Muziek, dansende mensen en gelach. Fantastisch.

Na even afgerekend te hebben liepen we met zijn allen gearmd terug naar de auto. Er waren al veel auto’s vertrokken dus we konden makkelijk weg in die smalle straatjes. We reden Caspe uit en na zo’n twee kilometer rechtsaf naar ons paradijsje. Aangezien er geen enkele lantarenpaal stond op de rest van het traject was het best even zoeken. Na nog zo’n drie of vier kilometer over steeds smallere paadjes, die allang niet meer waren geasfalteerd, reden we onze Finca op. Hooggelegen tegen een bergwand met een spectaculair uitzicht over het dal. Omdat er in het hele dal geen bewoning was konden we alleen nog maar lichtjes zien aan het einde van het dal, zeker 5 kilometer verder. Wel een flonkerende sterrenhemel en een lachende maan. “Nog even een vuurtje stoken?”. Antwoord af te wachten hoefde ik niet want iedereen was al bezig met het verzamelen van stronken afgevallen olijfboom takken. Het vuurtje brandde even later heerlijk en we genoten van het moment en de aanwezigheid van de ander. We hadden het zo enorm gezellig. Ik schrok ook enorm toen ik tranen in de ogen van Jenny zag. Ik pakte haar gezicht vast en zei: “Wat is er lieve schat?”.

“Eigenlijk niets. Een paar dagen geleden was ik zo verdrietig. Rekeningen die ik niet kon betalen. In mijn hart regende het terwijl de zon scheen. En nu voel ik me zo gelukkig. Gelukkiger dan ik me ooit in mijn leven heb gevoeld. Tranen hoeven niet altijd van verdriet te zijn, deze waren van geluk”. Ik zag een geweldige lach op haar gezicht, de tranen nog over haar wangen. Ik omarmde haar en gaf haar een kus. Claudia en Yara stonden op en gaven Jenny ook een liefdevolle knuffel en een kus. Toen ik die twee heerlijke meiden Jenny zag omarmen en kussen schoot ik ook vol. Eigenlijk heerlijk om je tranen te kunnen laten gaan, ook al is het van geluk.
Het was inmiddels al een uur of twee ’s nachts dus moe waren we eigenlijk wel. Gelukkig had ik ’s ochtends de watervoorraad in de douches al helemaal gevuld dus die douche konden we allemaal nemen. Heerlijk om na zo’n geweldige dag samen in slaap te mogen vallen. Wat kan het leven mooi zijn. Mooier kan immers niet! We wasten elkaar, droogden elkaar af en gingen naar de tent. Als natuurlijk kropen Jenny en ik tegen elkaar aan en Claudia en Yara ook. Als vanzelfsprekend nam ik Jenny in mijn armen, mijn handen over haar rug en haar billen. Ik zag Claudia en Yara hetzelfde doen. We vielen snel in slaap, een goddelijke slaap.

Toen we de volgende ochtend wakker werden ging ik weer snel boodschappen doen. Toen ik terugkwam met verse broodjes en nog andere lekkere dingen waren Jenny, Claudia en Yara druk bezig om het ontbijt voor te bereiden. Weer helemaal naakt zoals gewoonlijk en lachende gezichten gingen we ons weer heerlijk te buiten aan een zalig ontbijt. “Ik moet jullie wat vertellen. Ik wil hier een klein huisje bouwen en vanmiddag komen er mensen die het fundament voor dat huis gaan storten. Ze weten precies wat ze moeten doen dus eigenlijk wil ik met jullie op pad om nog wat andere zaken aan te schaffen”. Verbaasde gezichten. “Ik wil proberen om hier te kunnen leven en zoveel mogelijk in onze behoeften zelf te kunnen voorzien. Dus ik wil vanmiddag bomen en planten kopen en een stel legkippen voor ons dagelijkse eitje. Een grote kippenren heb ik gekocht en die wordt daar in de hoek geplaatst, ook vanmiddag”.
Toen ik in de verte wat kleine camiones (vrachtwagens) zag aankomen trokken we onze kleren weer aan en wachtten af. Het kostte ongeveer een uurtje overleg om alles duidelijk te maken. Ik had de opzichter al eerder gesproken dus het duurde allemaal niet zo lang. Heel benieuwd naar wat we zouden aantreffen bij terugkomst. We gingen eerst naar een land- en tuinbouwwinkel op het industrieterrein van Caspe, Iedereen kwam met ideeën en het merendeel werd ook inderdaad gekocht. We spraken af om ’s avonds tegen negenen langs te komen om alles op te halen. Na de inkopen zijn we weer naar de supermercado gegaan om spullen et halen voor de lunch. Vervolgens op zoek naar een verlaten strandje om lekker te genieten van het meer en elkaar. Claudia en Yara smeerden elkaar in met zonnebrandolie en ik en Jenny smeerden elkaar ook helemaal in. Ik had al lang de illusie opgegeven dat ik mijn opwinding zou kunnen verbergen. Mijn stijve pik was dus inmiddels voor de dames ook gewoon geworden. Wat ik ondertussen heerlijk vond was te merken dat Jenny me, zonder twijfel onbedoeld, enorm bleef opwinden.

Tegen een uur of acht gingen we weg om de spullen op te halen. En dat inclusief een tweetal dozen met daarin 8 legkippen. We waren al snel weer op de finca. Ik was stomverbaasd! Ze hadden gewerkt als paarden. De vloer voor het huisje (casita) was gestort en helemaal glad. Tegels konden er direct op gelegd worden. Er stond een enorme kippenren met een groot nachthok. Een klein schuurtje (prefab) was geplaatst en naar later bleek hadden ze het gereedschap wat ik al eerder had meegenomen erin opgeslagen. Alle blokken (stenen) voor het huisje stonden op pallets en deuren en ramen lagen onder plastic op een stapel. Zelfs voor zo’n klein huisje heb je in Spanje namelijk goedgekeurde tekeningen nodig. De grond was in terrassen opgebouwd omdat het schuin liep. Op het bovenste terras hadden ze al een 1000 liter watertank ingegraven met een slang met kraan naar beneden. We zijn onmiddellijk de kippen hun nieuwe huis gaan geven. De zijkanten van de ren waren een meter diep ingegraven en alles was voorzien van gaas, ook boven. Ik wist namelijk niet of er daar ook belagers vanuit de lucht rondvlogen. Geweldig om te zien hoe die beesten aan de gang gingen met hun nieuwe verblijf en het eten en drinken dat we ze gegeven hadden. Voor de fruitbomen hadden de mannen ’s middags al kuilen gegraven en naast ieder gat lag een bergje vruchtbare grond want het overgrote deel van de finca was rots of zand. De fruitbomen werden er ook direct ingezet. Water geven en genoegzaam rondkijken was het devies. Het was en werd geweldig. We hadden verse stokbroden gekocht voor een typisch Spaanse snack. Ik speelde maar even de “meester kok”. De stokbroden sneed ik over de lengte in tweeën. Op beide kanten wat olijfolie druppelen aan de binnenzijde en daarna gehalveerde tomaten leeg knijpen over de twee helften van het met olie ingesmeerde stokbrood. Dan beleggen met Jamon Serrano en als sluitstuk een beetje aioli. Het smaakte ons, zeker met een heerlijk glas Spaanse wijn heel erg goed.

In het schuurtje vond ik al snel het plankje waar ik de aannemer om had bevraagd. Met wat beitels en gutsen ging ik terug naar mijn stoel en ging aan de slag. Jenny zat tegenover me en vroeg: “Wat ga je doen?”. “Geheimpje schat. Ik vertel het je overmorgen”. Door het geluid keken we beiden naar de tent. Claudia en Yara lagen samen op het grote luchtbed. Dat ze naakt waren was niet ongewoon. Dat waren we immers altijd als er niemand was. Yara lag op haar rug met haar benen opgetrokken en wijd. Claudia was bezig om haar te verwennen. Het was heerlijk om te zien hoe die twee meiden met elkaar bezig waren. Yara begon nu ook Claudia te verwennen. Ze likten elkaars harde tepels; even later lagen ze in standje 69. Met handen, monden en tongen waren ze druk bezig om elkaar een orgasme te laten beleven. Ik pakte Jenny’s hand en we keken naar ze. Het duurde niet lang of ze kwamen beiden, ongeveer op hetzelfde moment klaar. Hun lippen vonden elkaar en er volgde een gepassioneerde kus. Wat was het mooi om dat mee te maken. Na zo’n half uur kwamen ze beiden de tent weer uit met beiden een heerlijk gelukkig gezicht. Ze kusten ons beiden alle twee. We dronken nog wat, kletsen gezellig en gingen daarna ons bekende douche ritueel weer uitvoeren. We wasten elkaar, droogden elkaar af en gingen naar bed.

Ik kroop dicht tegen Jenny aan, Claudia en Yara ook. Mijn gevoel om Jenny te nemen was zo onwaarschijnlijk sterk en toch hield iets me tegen. Mijn lippen lagen op de hare, mijn armen om haar heen geslagen. Haar borsten voelde ik tegen me aandrukken en mijn erectie lag tegen haar venusheuvel. Ik voelde tranen in mijn ogen, mijn hart voelde gezwollen. Toen, eindelijk, begreep ik het. Ik voelde veel en veel meer voor Jenny dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. Was zij de vrouw die ik tientallen jaren te laat had ontmoet? Eigenlijk wist ik het antwoord op die vraag wel. Onze monden en tongen vonden elkaar weer. Ik wist nu zeker hoe het paradijs eruitzag en voelde. We vielen in slaap en voor het eerst in eeuwen droomde ik weer. En die droom ging over Jenny. Ik sliep die nacht een hemelse slaap. ’s Ochtends werden we pas laat wakker; een uur of tien. “Schat, het is al laat, ik ga direct naar het dorp. Heb je nog speciale wensen?”. Jenny schudde nee. Ik hole naar de douche, trok wat kleren aan en vertrok. Snel naar de supermercado en daarna nog een paar dingetjes geregeld. Toen ik terugkwam zei Jenny: “Zo, dat duurde lang”. “Ja, sorry schat, ik moest nog even wat dingen regelen”. Kleren uitgetrokken en aan de ontbijttafel.

We bespraken de plannen voor de dag. Ik zou beginnen met de casita en de dames zouden de planten verder in de grond gaan zetten, de zaden in de grond doen, de kippen controleren en natuurlijk kijken of er al eieren gelegd waren. Ik zou met het metselen beginnen. Heel lang geleden had ik ergens anders in Spanje al een huis gebouwd dus ik wist hoe makkelijk het bouwen met die blokken was. Isolatie was immers niet belangrijk door het klimaat. Wat ik wel gezien had was dat de door mij bestelde houtkachel ook gearriveerd was in plastic ook klaar stond. Zelfs de schoorsteenpijpen waren er al. Alles bleek dus goed opgepikt en uitgevoerd. Ik voelde me blij, heel erg blij. Zoals afgesproken stond er ook een gehuurde (motor)betonmolen, een kruiwagen, cement en zakken zand. Troffels en dergelijke had ik meegenomen en lagen in het schuurtje. Rond twaalf uur kon ik beginnen met metselen en het ging snel, heel snel. Als de voorbereidingen goed zijn gaat zo’n blokkenbouw waanzinnig voortvarend. We hadden afgesproken om door te werken tot drie uur en dan even te “schaften”. Tijdens de “schaft” vertelde ik dat we ’s avonds zouden gaan eten op het pleintje in Caspe en dat het leuk zou zijn als we er netjes uit zouden zien. Verbaasde gezichten maar ik deed net of ik daar niets van merkte. We waren alweer zo’n uur of twee bezig toen ik de hulp van Claudia en Yara inriep. Jenny bleef bezig met zaaien en het poten van plantjes voor onze zelfvoorziening. Sla, tomaten etc. Toen ze bij me stonden begon ik zachtjes. “Ik wil jullie heel graag iets vertellen”. “Dat je bij mijn moeder wil blijven” zei Yara. “Ja, dat je met haar wilt trouwen” zei Claudia. Verbaasd keek ik ze aan. Het kostte me even om weer in staat te zijn om te praten. Er was die meiden weinig ontgaan. Ik kon een lach niet onderdrukken. “Jullie hebben gelijk. Jenny maakt me zo gelukkig. De jongste ben ik niet meer maar ik wil dolgraag de rest van mijn leven met haar doorbrengen”. Claudia ging verder: “Yara en ik hebben het daar ook heel vaak over gehad. Als je dit niet zelf had gezegd hadden we vandaag gevraagd om bij haar te blijven. Jullie zijn een geweldig bij elkaar passend stel”. “Yara, dat klopt toch?”. “Ja, ik heb mijn moeder nog nooit zo ontspannen en gelukkig gezien als sinds ze bij jou is”. “Yara en Claudia, krijg ik toestemming van jullie beiden?”. “Ja, natuurlijk, heel graag zelfs” zei Claudia. “Van mij ook natuurlijk. Ik ben zo blij dat dit mijn moeder gaat overkomen”. We gaven elkaar een dikke knuffel. “Niets zeggen alsjeblieft”. “Nee, natuurlijk niet”. Huppelend gingen Claudia en Yara weer terug naar Jenny om haar verder te helpen.

Ik ging verder met mijn blokken. Het ging snel. Er stonden al een paar deuren en kozijnen. Tegen een uur of half acht was ik al ongeveer anderhalve meter hoog rondom. Meer dan veertig vierkante meter mocht ik toch niet bebouwen. Mooi moment om te stoppen. Mijn specie was op en ik had er ook wel genoeg van. We stonden bij elkaar te kijken naar al het werk dat we hadden gedaan. Ik had mijn arm om Jenny’s schouder geslagen. Het plankje waar ik eerder mee in de weer was geweest had ik aan een muur gemaakt met een doekje erover. Gelukkig stelde niemand er vragen over. Snel even douchen en dan eten. Jenny had zich ook prachtig gekleed. Eenvoudig maar voor mij onwaarschijnlijk mooi, verleidelijk en sensueel. Ik had zelf een lange broek aangedaan (voor het eerst in eeuwen) en een overhemd. Snel op pad en nu maar kijken of al mijn afspraakjes vanochtend tot het gewenste resultaat hadden geleid. We arriveerden op het bekende pleintje en ik keek rond. Het kostte niet veel tijd om onze tafel te vinden. Bijna alle tafels stonden aan de rand van het plein. Er was echter een tafel die iets meer in het midden stond. Die had ik snel gevonden. Er stond een ober naast die me wenkte. Hem had ik vanochtend al gesproken. Hij wenkte me. “Kom, ik zie onze tafel al” zei ik tegen Jenny, Claudia en Yara. Ik liep voorop naar die tafel. Erop stond een enorme bos rode rozen. Ik schoof een stoel aan voor Jenny. Yara en Claudia gingen ook zitten, Yara naast haar moeder. We kregen ongevraagd alle vier een glaasje Spaanse champagne. Jenny keek me vragend aan. “Gezellig toch?” gaf ik als reactie. Ze knikte. Een stel gitaristen kwam naderbij en begonnen te spelen. Er was nauwelijks iets gebeurd maar ik kon met moeite mijn tranen binnenhouden, zo emotioneel was ik van het geluk dat ik voelde.

De bestellingen werden opgenomen. Ondertussen kregen we nog een glas champagne en een amuse. Jenny keek me met haar betoverende lach aan en zei: “Wat heb jij gedaan? Was je daarom zo laat terug met je boodschappen vanochtend?”. “Ja, schat”. Ik stond op en kuste haar. De overheerlijke voorgerechten kwamen en een tijdje later de hoofdgerechten. Het eten was fantastisch. Na het hoofdgerecht en nadat alles was opgeruimd was kwam de over met een roof matje; dat legde hij neer voor onze tafel. Jenny keek stomverbaasd om zich heen. “Wat gebeurt hier?”. Ik stond op en liep naar het kleedje. Ik knielde en pakte haar hand.

“Lieve schat, jij bent het mooiste dat mij ooit is overkomen. Nog nooit heb ik mij door de aanwezigheid van iemand zo volledig gelukkig gevoeld. Zelfs nu denk ik dat wat er gebeurt bijna onmogelijk lijkt. Alleen met jou kan mijn leven compleet zijn. Ik wil je nooit meer verliezen. Van Yara en Claudia heb ik toestemming. Wil je alsjeblieft voor altijd bij me blijven?”.

Alhoewel de andere restaurantbezoekers er geen woord van hadden begrepen wisten ze toch haarfijn wat er gezegd was. Een daverend applaus volgde. De gitaristen stonden weer naast ons en speelden hun romantische muziek. Ik keek haar aan en wachtte slechts op antwoord. Ik zag Jenny’s ogen vochtig worden terwijl ze “Ja” zei. Zowel Jenny als ik stonden op, tranen in onze ogen, en omhelsden elkaar. Alle mensen op het plein applaudisseerden. We werden meegenomen naar het midden van het pleintje en we moesten dansen. Het kostte me geen enkele moeite om haar volledig in mijn armen te nemen. Het leek wel of iedereen begon te dansen. De mooiste avond van mijn leven. “Ja, schat, heel erg graag. Ik wil ook nooit meer bij jou weg. Ik hou van je”. We kregen van iedereen handen en we werden gekust. Het was echt laat toen we teruggingen. Iedereen kende ons inmiddels en ze wisten ook waar we verbleven. We waren deel geworden van de gemeenschap. Toen we bij de camper kwamen bleek die versierd te zijn. “Voel jij je ook zo welkom schat?” zei ik tegen Jenny. Ze knikte met haar hoofd. “Ja absoluut. Heerlijk om zo welkom te zijn”. We klommen in de bus en gingen terug nar de Finca. Terwijl we teruggingen realiseerde ik me hoe zeer ik me met Jenny verbonden voelde. Nog nooit had ik een dergelijk gevoel in die mate ervaren. Toen we aankwamen was het al zo laat geworden dat we gingen douchen en direct naar bed.

Op de grote matras kroop ik dicht tegen Jenny aan. Ik wilde haar strelen, masseren en liefhebben. Niets aan haar goddelijke lichaam liet ik onberoerd. Mijn handen, mijn mond en mijn tong zwierven over haar lijf. Ik proefde haar schaamlippen en drong met mijn tong haar vagina binnen. Schokjes voelde ik door haar lichaam trekken. Ik voelde mijn liefde voor haar zo intens in mijn lijf data het bijna pijn deed. Onder mijn aanrakingen reageerde haar lichaam steeds heftiger. Jenny begon steeds zwaarder te ademen. Ik zag en voelde haar orgasme naderbij komen. Het was zover. Trillend kwam de totale ontlading. Heerlijk om te zien. Jenny drukte me tussen haar benen. Dat mijn pik op knappen stond zal duidelijk zijn. Zo liefdevol als ik kon drong ik met mijn pik haar vagina binnen. Het voelde zo zalig. Mijn grootste liefde ooit te mogen binnendringen. Hemels. Steunend op mijn ellebogen hield ik haar beide handen vast en kuste ik haar terwijl ik op en neer bewoog, diep in haar heerlijke lijf. Wat volgde was de meest intieme kus die ik ooit had ervaren. Werkelijk geen idee hoe lang we zo intens van elkaar lagen te genieten maar ik voelde mijn hele lichaam samentrekken. Mijn zaad voelde ik mijn lijf verlaten en diep in haar spuiten. Toen dat gebeurde voelde ik de tranen komen. Jenny had hetzelfde. We lieten ze de vrije loop. Dit moment was zoveel meer dan samen klaarkomen en dat wisten we alle twee heel goed. Yara en Claudia, die al die tijd ademloos naast ons hadden gezeten en naar ons hadden zitten kijken, beseften dat ook. “Mam, ik ben zo blij voor je”. Jenny en ik voelden vier armen om ons heen slaan. We werden beiden door die meiden gekust. Ze waren oprecht heel erg blij dat we elkaar helemaal gevonden hadden. Gaandeweg sloeg de slaap toch toe. Met mijn armen en benen om Jenny heen viel ik in slaap. Die nacht bleef de zon in mijn hart schijnen. Toen ik weer wakker werd zag ik Jenny nog naast me slapen. Toch kon ik het niet laten om haar te kussen. Met een lach op haar gezicht zag ik haar ogen opengaan. “Liefste, zullen we zo samen even boodschappen gaan doen voor het ontbijt?”. Jenny sprong al op en ik volgde haar. We douchen, kleedden ons aan en we lieten een briefje achter. “We zijn even boodschappen doen. Zijn zo terug. Houden van jullie, heel veel. Liefs, Jenny & Jacob” stond erop.

Gelukkig zat er een automatische versnelling in de camper. Nu kon ik haar hand ten minste vasthouden. Ik wilde haar nooit meer loslaten. En ik zou er ook de rest van mijn leven aan werken, of vechten zelfs. Toen we de supermercado binnen liepen werden onze handen geschud. Blije gezichten. Het hele dorp leek ons te kennen want zelfs bezoekers gaven ons een hand met een glimlach van oor tot oor. We probeerden zo snel als mogelijk onze boodschappen te doen. Voor de overbodige volledigheid besloot ik dat we ook maar een paar flessen Freixenet moesten kopen, de overheerlijke Spaanse champagne. Toen we terugkwamen zagen we vanuit de verte dat de ontbijttafel al helemaal klaar was. Jenny keek mij aan en ik Jenny, ze stonden te springen en te dansen en te gillen. We moesten beiden lachen. War was er nu weer aan de hand? Met de boodschappen in de hand liepen we naar ze toe met zonder twijfel een vragende blik in onze ogen. “We zijn ingeloot, alle twee!!”. Het kwartje moest even vallen maar het werd ons duidelijk. Zowel Claudia als Yara hadden zich na hun eindexamen ingeschreven voor een studie medicijnen. En ze hadden net een mail gekregen dat ze waren ingeloot en in Maastricht konden beginnen. “Geweldig!”. Ze zouden natuurlijk terug moeten naar Nederland om alles te regelen. De komende dagen zouden we gaan bespreken hoe we dat zouden gaan aanpakken. Nadat de gemoederen weer enigszins tot rust waren gekomen gingen we ontbijten, inclusief die heerlijke Freixenet. Op een klaarblijkelijk onverwacht moment stond ik op en ging op mijn knieën voor Jenny zitten. “Lieve schat, ik wil met je trouwen en ik beloof je eeuwige trouw in voor- en tegenspoed”. Ik gaf haar vervolgens een klein pakketje. “Ik met jou lief. Ik wil ook nooit meer bij je weg”. Ze pakte het cadeautje uit. Het was een doosje waar gewoonlijk een ring in zit. Nu zat er een papiertje in. “Lieve schat. We gaan zo naar Barcelona om samen een ring voor ons beiden te kopen. Onze trouwring. Als je wilt natuurlijk”. “Dolgraag schat”.

Die middag gingen naar Barcelona, uiteraard naar de Ramblas. Juweliers genoeg in de omgeving. Eigenlijk al heel snel vonden we een paar mooie ringen. De juwelier vroeg ons of er nog een datum op moet, en namen. Ik gaf hem onze namen en gaf als datum de komende zondag aan. In jet Spaans antwoordde hij: “Morgen om negen uur is alles klaar”. Ik was toen even blij dat ik de enige was die redelijk goed Spaans sprak. Omdat ik er al rekening mee had gehouden dat we zouden moeten wachten had ik al een suite gereserveerd in een hotel aan de haven. Na het bezoek aan de juwelier liepen we nog wat rond en deden nog wat inkopen. Bij het diner bespraken we wat er allemaal moest gebeuren om Claudia en Yara goed aan hun studie te kunnen laten beginnen. We spraken af dat we komende maandag naar Maastricht-Aachen Airport zouden vliegen om alles te gaan regelen. Jenny en ik zouden dan daarna weer teruggaan naar onze Finca. Eenmaal in de suite trokken we onze kleren weer uit en gingen heerlijk met zijn vieren in het enorme bubbelbad zitten. Helemaal rozig klommen we er een uurtje later en een paar flessen Freixenet leger uit het bad. Ik heb die nacht Jenny weer heerlijk bemind. Niet een keer, meerdere keren en het was geweldig. De volgende ochtend ontbeten we en gingen daarna de ringen halen. De laatste paar dagen voor ons vertrek maakten we nog wat zaken af op de Finca, het huis vorderde goed. En zelfs de kippen hadden er zin in. Iedere dag tot dusver kakelverse eieren. Ik sprak met de boer naast af dat hij de kippen zou verzorgen tijdens onze afwezigheid. De laatste dag, zondag gingen we lunchen op het plein in Caspe. Tegen een uur of twee gingen de deuren van het kerkje open. Er liepen wat mensen naar ons toe die ons meenamen naar de kerk. We werden naar plaatsen op de eerste rij gebracht. Tot onze verbazing, misschien beter verbijstering, werden we uitgenodigd om naar voren te komen. In dit kleine kerkje in een heel klein maar prachtig dorpje werden we voor de kerk getrouwd. Klappen in een kerk leek me vrij ongewoon maar geklapt werd er. Ik pakte Jenny in mijn armen en gaf haar de meest intieme kus die ik in de aanbieding had. De dienst was afgelopen en we liepen de kerk uit. Helemaal verbouwereerd gingen we weer terug naar de Finca. Het galgenmaal zou het worden. We hadden een heerlijke avond en een geweldige nacht. Jenny en ik stapelden het ene na het andere hoogtepunt. Yara en Claudia lieten zich samen ook niet onbetuigd. Dit fantastische avontuur was bijna ten einde.

Deze serie verhalen stopt ook. Het zou leuk zijn als je je reactie zou willen achterlaten. Maar het verhaal gaat verder. Alleen onder een andere titel. Binnenkort kun je het vervolg lezen met als titel “De Finca”. Mailen kan: allyouneedis1312@outlook.com