De Luierregeling Voor Juf Manon Met Verregaande Consequenties

Manon had thuis denkend aan het betrapt worden, en haar luier hebben moeten tonen, vele malen zichzelf klaar gewreven, vaak hield zij de luier daarbij aan. De hele week was ze zenuwachtig, de leerlingen merkten het aan haar. Ze had ook vaak rode wangen van de opwinding, en altijd een niet erg dikke luier aan, die niet zo opviel. Althans dat dacht ze. Ze had een telefoontje gekregen van een de moeder van Eva. Die drong erop aan snel iets te bespreken wat ze niet over de telefoon wilde doen. Aan het einde van de les merkte ze haar oplopende spanning. Ze had een lichte zomerjurk aan met daaronder een vochtig geworden luier. Ze dacht dat het niet opviel, het leek net alsof ze te makkelijk dacht daarover, alsof ze het eigenlijk diep in haar hart graag wilde dat men het zag?

De moeder van Eva was een struis type dat geen tegenspraak duldde, ze had haar al eerder gesproken en dat gemerkt. Ze had mooie grote borsten en vaak een laag uitgesneden topje zodat die goed naar voren kwamen. Ze had haar ogen er niet vanaf houden en had opeens een sneer uit de pan gehad. “Wat zit je nu naar mijn tieten te staren, nooit zoiets gezien? Ben je soms lesbisch, je kunt het mij gerust vertellen, en vind dat helemaal niet erg, integendeel zelfs!” Ze was er toen niet op ingegaan, en had wat gestotterd, maar ze voelde toen ook wat opwinding.

“Komt u binnen Mevrouw de Boer. “Ach zeg toch Inge!” Ze liet haar binnen. Even later zaten ze tegenover elkaar.

“Nou ik zal maar met de deur in huis vallen. Van Eva hoorde ik het volgende. Ze merkt dat u vaak rode wangen heeft, en dat u soms naar urine ruikt, en een keer scheen de zon in het lokaal en meende ze te zien dat u onder uw jurk een luier draagt. Is dat waar of niet? En ik wil de waarheid en geen lariekoek.”

Eva kleurde van oor tot oor. Oh, mijn god, wat kon ze hiertegen inbrengen? Ze begon te stotteren en te stamelen. Inge nam weer het woord. “Nou niet gaan tegenstribbelen, ik wil dat je nu opstaat en je jurk optil als het niet zo is, gaan we weer gewoon verder en zoja dan hebben we iets te bespreken. Toe, opstaan meid!”

Manon voelde zich weer een klein kind, ze kon niets anders doen dan gehoorzamen, de luier was al wat natter geworden van de spanning, en begon zwaar te worden.

“Oh, meisje, daar sta je dan, Eva had dus gelijk! Trek je jurk eens uit dan kan ik het beter zien. Vooruit schiet op!”

Ze stond met schaamrood in haar witte bh en natte luier voor Inge. Die stond op en draaide om haar heen en greep even later naar haar luier. “Oh, oh, oh, meisje je bent ook nog nat,” en ze greep haar ook even in het kruis door even hard te knijpen, een scheut van wellust ging door Manon heen. “Nou geeft niets Juf, Inge vindt u zelfs veel liever in luier. We gaan het volgende doen. Zoals je weet kom ik elke dag toezicht houden op de kinderen die overblijven en hun lunch gezamenlijk eten. Dan is een mooi moment om even jou een schone luier te geven en ik heb ook thuis goede plastic broekjes die je beschermen. En ’s avond kom ik Eva niet meer ophalen, want jij brengt haar naar mijn huis. Daar wordt je door mij geluierd en tot speelkameraadje gemaakt van Eva. Ik heb ook al gesproken met de teamleider en die vindt het een prima idee!”

Manon zakte zowat door de grond. Mijn god wat ging er nu allemaal gebeuren, haar geheim lag op straat. OMG! Tegelijkertijd voelde zij een vreemde opwinding bezit van haar nemen. Ze voelde zich in haar gezelschap al een baby die niets anders kon dat wat stamelen en jaja zeggen als in echte babytaal. Inge stapte met haar grote borsten vooruit op haar af. “Ach meisje kom maar even bij Mamma, want vanaf nu noem je mij mamma is dat begrepen? Ook in bijzijn van de kinderen en anderen!” ”Ja, eh Ja goed mamma, “ stamelde Manon. Ze voelde zich kleiner en kleiner worden. “Nou pak je spullen maar, want het gaat nu al in. Je gaat mee naar mijn huis.” Manon pakte als in een droom haar spullen, ze moest weer plassen, en wilde weglopen naar het toilet, maar Mamma Inge hield haar tegen. “Waar gaan we naartoe baby Manon?” Eh, ik moet nog meer plassen Mamma. “Maar baby’s plassen in luiers, dus dat ga je doen! Thuis gaat mamma in bijzijn van Eva jou verschonen, je wassen en een nieuwe krakende luier aan doen. Begrepen?!” Manon knikte gedwee van ja.

In de auto voelde zij haar luier nog natter worden, want ze haar plas niet meer kunnen ophouden. Gelukkig had Mamma haar een plastic broekje aangedaan voor dat zij de auto was ingestapt, gewoon aan de straat dat iedereen het kon zien en ze had haar jurk moeten optillen en behendig in het broekje moeten stappen dat mamma lekker strak had opgehesen en nog even extra lang had laten duren. Een auto had getoeterd en gelach had zij gehoord! Nu vulde ze haar luier nog meer die zwaar begon te wegen. Welk een schande haar nog meer te wachten stond?

“Oh meisje, nog meer in je luier! Mamma gaat jou lekker verschonen, ik heb Eva al geappt en ze heeft alles al klaar gezet.” Even later trok ze haar uit de auto, en in de deuropening stond al een lachende eva, die met haar phone in de aanslag al foto’s van haar maakte. Even later lag ze in een vertrek dat helemaal als babykamer was ingericht. Een mooi rose bed, een grote kinderbox, overal knuffels en ook stapels luiers en toebehoren. Mamma had haar jurk al uitgetrokken en nu lag ze in haar luier op wat een grote kommode leek en ze stonk een uur in de wind door de vele plas. “Nou gaat Mamma jou lekker verschonen, en wassen,” terwijl ze haar luier uitdeed, hoorde ze het geklik van de foto’s die tot haar schrik Eva maakte. Nu lag ze helemaal naakt. “Kijk zei Mamma Inge tegen Eva, “zie je dat Juf Manon net zo glad is als jou? En dat ze al op een baby lijkt?” Oh ja mamma, ook een gleufje, en mooi glad hoor. “Zo nu gaat baby manon onder de douche, dan zal mamma haar eens goed schrobben.” Onder de douche staand werd zij stevig door Mamma die zich helemaal had uitgekleed ingezeept en daarna geschrobd, haar huid begon te gloeien. Toen voelde ze haar hand over haar kutje gaan en een vinger naar binnen gaan, en nog een. “Zo mamma maakte je daar ook even goed schoon hoor.” Manon begon te steunen, maar kreeg toen een klap op haar kont, en nog een paar. “Nee, nee, geen spielerij, en zelf mag je niet meer daar aankomen hoor je dat? Alleen mamma mag je daar aanraken. Als mamma je betrapt met een vinger in je kutje zal je zwaar gestraft worden en zal je billen dieprood kleuren! Zo draai je nu om en buk voorover.” Toen voelde ze hoe Mamma een vinger in haar kontje wurmde en later nog een daarbij hoewel dat pijnlijk voelde. “Ook daar moet je schoon zijn en mamma gaat je daar nog soepeler maken, maar dat ga je nog wel merken!” Dat merkte ze al snel toen ze een buttplug erin kreeg die even pijnlijk was maar daarna werd het minder. Daarna werd kreeg ze een dikke luier aan, plastic broekje, geen bh, maar wel leuk topje met de letters baby erop. Nu nog leuke sokjes en daarna werd ze op de grond gezet en mocht ze samen met Eva met poppen spelen, want mamma ging eten voorbereiden.

Ze werd in een grote babyzitstoel gezet door mamma. “Mondje open Manon,” ze kreeg olvarit uit het potje gevoerd en ze had ook slabbetje voor. “Ja, goed zo lieve baby.” Mamma schepte nog even een restje op haar kin weg. “Oh wat een goede baby, zo wordt jij een grote meid hoor! Als baby heel lief is mag ze ook nog even aan mamma’s borsten sabbelen.” Manon kreeg een kleur toen ze dat hoorde, maar ook een diep verlangen dat ze voelde in haar buik. Na het eten werd ze in de box gezet waar ze even mocht spelen of een dutje doen. Ze weet niet wat er in het eten zat, maar ze doezelde al snel weg en met haar duim in haar mond viel ze in slaap. Nooit had ze zich zo gelukkig gevoeld, had ze gedacht voordat ze in slaap viel. Ze merkte daarom niet hoe allerlei moeders van school het vertrek binnen kwamen, hun hand voor hun mond sloegen, toen ze haar zo zagen liggen, en vervolgens druk begonnen te kwebbelen. Inge zei tegen hen toen ze er allemaal waren, dat Manon gewoon Juf bleef, maar dat ze wel hulp nodig had om te checken of haar luier verschoond moest worden, en dat ook de leerlingen uitgelegd moesten krijgen dat Juf Manon luiers droeg, omdat ze haar plas niet kon ophouden, en dat ze daar niets aan kon doen, maar soms hulp nodig had. Ook mochten de leerlingen knuffels voor haar meebrengen of leuke babydingen als fopspeen of poppen. Ze mochten ook vragen haar jurk op te tillen om haar luier te laten zien, en aan te voelen of die al nat was, dat moesten ze dan doorgeven op de App, waarmee dan iemand van het personeel of een moeder zou komen om haar te verschonen. Zo gezegd zo gedaan. Manon sliep vredig en wist nog niets van haar nieuwe leven dat weldra zou beginnen.