Op Een Onbewoond Eiland

Bart ontwaakt. Zijn oren registreren het geluid van de branding. Hij heeft zijn ogen nog gesloten, maar zijn hersenen beginnen al met werken en de eerste vraag die ze produceren is “waar komt dat geluid vandaan?” Is het een CD met rustgevende geluiden? Staat zijn TV nog aan? Hij opent dan maar zijn ogen; wat hij ziet maakt het vraagteken in zijn hoofd alleen maar groter. Hij kijkt tegen een muur van hout aan. Van die ronde palen die netjes tegen elkaar gezet zijn en met ingewikkelde knopen aan elkaar vastgebonden zijn. Bart sluit zijn ogen opnieuw en als hij ze opent zijn de palen er nog steeds. Hij komt overeind en merkt dat hij in een hut ligt. Echt een stereotype hut zoals Hollywood deze zou verzinnen voor een Hawaïscene of een film dan wel een serie die zich daar op dat paradijselijk eiland afspeelt. Het is vast wel bekend, rieten dak, een bed gemaakt uit meer palen, touw en de bladeren van de lokale planten. Geen moderne apparatuur te bekennen, geen wekker, geen telefoon, geen computer, geen TV, geen radio; niets van dat alles. Just the basics. Een kom met water op een kastje, dat is de enige aankleding die de hut heeft. Het is Bart duidelijk dat de hut echt maar één doel heeft, als slaapvertrek dienen en meer ook niet. Hij is blij dat hij op een doek ligt, want tot zijn verbazing ligt hij er naakt en prikte zijn ochtenderectie in het bed. De temperatuur is in ieder geval aangenaam, niet bloedheet maar warm genoeg. Langzaam staat Bart op, niet bang maar afwachtend en niet begrijpend wat er exact aan de hand is. Zijn geheugen lijkt wel een zwart gat te zijn, hij weet zich niets te herinneren van de vorige avond…of de dag die daar voorafging. Of de dag daar weer voor. Als zijn voet het zand op de grond raakt stijgt het formaat van het vraagteken weer een paar maten. Hij kijkt naar beneden en ziet dat er geen zand op de grond ligt, maar dat de grond zand is. Overal waar hij kijkt ligt zand. Mooi, goudgeel zand…dat weer wel.

Voor de “deur” opening hangt een ander doek; onder de rand komt een straal met zonlicht door want het is net niet lang genoeg op tot de grond te komen zodat het niet met het zand in aanraking komt en het zich ook makkelijk laat verschuiven. Dat gebeurt dan ook als Bart naar buiten wil gaan. Even vreest hij meteen in het volle zonlicht te staan, maar dat valt mee. Zoals Bart nu kan zien staat de hut onder een aantal bomen die hun weelderige bladerdos als een mooi afdak boven de hut hebben gespreid. Hierdoor staat de hut permanent in de schaduw en blijft de hitte beperkt tot het strand dat al in de volle zon baadt. Bij nader inzien is er niet zoveel ochtend aan zijn ochtenderectie. Het is meer gewoon een wakkerworderectie. Het is Bart inmiddels wel duidelijk waar dat geluid van de branding vandaan komt. Nadat hij een paar stappen uit de hut heeft gezet staat hij op het strand en kijkt uit over de blauwe zee. De zon schijnt in al haar felheid, maar doordat Bart nog in de schaduw van de bomen staat merkt hij nog niet veel van de temperatuur, wel voelt hij nu een licht, zacht briesje over zijn lijf glijden. Verbaasd doet hij een paar stappen de schaduw uit en stapt in de volle zon. Tot zijn verbazing is het niet zo heet als hij had verwacht. Wel warmer dan in de schaduw van de bomen, maar als hij moet schatten zou hij de temperatuur in de schaduw op een graadje of 20 zetten en in de zon op 28, maar niet drukkend heet door waarschijnlijk een lage luchtvochtigheid. Als hij het hier zou moeten omschrijven als een paradijs. De eerste hint dat dit echt zo zou zijn is de naakte vrouw die vanaf het strand naar het bos wandelt. Ze lijkt hem in eerste instantie niet te zien en haar pad zou het zijne ook niet kruisen, ze zou voor hem langslopen. Zijn, al niet geringe, verbazing stijgt nog meer als ze in de schaduw van de bomen terecht komt en hij kan beter kan bekijken. De zon knalt nog vol op haar vuurrode haren, maar noch dat, noch haar gebruinde huid, noch haar borsten en noch haar geschoren kutje brengen hem meer van zijn à propos dan haar gezicht als hij haar herkent. Voor hij ook maar iets doet knijpt hij zichzelf even in de arm, om zeker te weten dat hij niet droomt. Daar loopt toch echt zijn oud-klasgenootje Miranda. Naakt. Zonder kleren en gezien de bruine huid loopt ze al een tijdje hier naakt rond want hij kan geen enkel streepje wit ontdekken. Ze kijkt ook naar het prachtige uitzicht, maar als ze haar blik laat dwalen ziet ze Bart staan en haar gezicht begint te stralen. De verbazing over alles wat er om hem heen is, is zo groot bij Bart dat hij er zelfs niet aan denkt om zijn, inmiddels halfstijve, lul te verbergen; al speelt de naaktheid van Miranda ook wel mee. “Goedemorgen, kijk eens wie er ook wakker is!” zegt Miranda tegen hem. Ze ziet de verbaasde blik op zijn gezicht en het hare betrekt. “Hé nee hé. Niet weer.” Bart kijkt haar niet-begrijpend aan. Miranda zet een klein sprintje in, in zoverre als dat door het mulle strandzand wil. Even later staat ze voor hem. “Bart,” zegt ze terwijl Bart bevreemd om zich heen blijft kijken. “Bart, hallo hier ben ik.” Dan kijkt Bart haar aan. “Weet je waar je bent?” vraagt Miranda hem. Hij kijkt haar aan en zwijgt. “Nee dus,” concludeert Miranda. “Weet je hoelang je hier bent?” Weer zwijgt Bart op de vraag van Miranda. Ze bromt, “verdorie, nu weet ik nog niets. Er zit geen ritme in, geen patroon, geen aanleiding. Bah! Ok, Bart, Bart.” Ze legt haar handen op de wangen van Bart, die alweer wegkeek, en draait zijn hoofd weer naar haar gezicht toe. “Bart, je zit op een eiland. We zitten op een eiland. We zitten hier niet vast, we kunnen altijd op korte termijn weg als we dat zouden willen. Alleen willen we dat niet.”

“Miranda…” Bart spreekt nu ook. “Miranda…je bent bloot.” Miranda kijkt even naar beneden naar haar blote lichaam en glimlacht, “ja, dat klopt wel ja. Ik ben bloot, net zo bloot als jij trouwens.” Nu lijkt zijn eigen naaktheid pas tot Bart door te dringen en hij slaat zijn handen voor zijn, inmiddels volledig slappe, lul. Miranda grinnikt, “Bart, dat hoef je niet te doen. Ik ken jouw pik inmiddels wel; ik heb hem al vaak gezien en mogelijk nog vaker in me gevoeld. Je hoeft hem niet te verstoppen, er is niets nieuws te vinden voor me.” Bart snapt niet waar ze het over heeft. “Je hebt mijn … pik …,” hij aarzelt als hij de naam uitspreekt, “al gezien… en in je gevoeld?” Ze knikt. “Bedoel je dat we…”, Bart maakt zijn zin niet af maar Miranda doet dat voor hem, “geneukt hebben? Ja,” en haar glimlach wordt groter als ze eraan denkt, “meerdere keren, veel meerdere keren zelfs. Al mijn gaatjes heb je gehad.” Meer door de verbazing dan echt volgens plan laat Bart zijn armen langs zijn lijf zakken. Hoewel de gedachte dat hij de mooie Miranda al meerdere keren in haar kut, kont en mond geneukt heeft voldoende zou moeten zijn om zijn paal tot volle stijfheid te brengen zitten zijn hersenen nog met een behoorlijke knik en blijft het allemaal rustig tussen zijn benen. Miranda streelt met haar duim over zijn oor. “Oh Bart, weer alles kwijt.” Bart snapt nog steeds niet wat er gaande is. Waar bevindt hij zich? Ja, op een eiland, maar welk eiland en waar ligt het? Hoe komt hij hier? Hoe is Miranda hier gekomen? Waarom is hij hier, waarom is Miranda hier? En hoezo heeft hij al meerdere keren met Miranda geneukt? In kut, kont en mond? De laatste keer dat hij haar zag was op de lagere school en sindsdien hebben ze alleen via mail en Hyves contact gehad. En waarom staan ze hier beiden bloot? En wat zijn haar borsten mooi. Bart snapt het nog steeds niet, maar hij weet wel dat Miranda hier bloot voor hem staat en aarzelend brengt hij zijn hand naar haar borst. “Ach wat,” denkt hij, “dit is een droom of een fantasie. Miranda zou in het echt niet zo makkelijk zijn, daar zou ik geen enkele schijn van een kans bij maken en haar neuken zou al helemaal niet gebeuren, kont, kut of mond. Dus waarom ook niet, even genieten voor ik wakker word. Dan maar een natte droom en het verschonen van mijn bed.” Zachtjes streelt hij haar borsten en hij laat zijn vingers over haar tepel glijden. Miranda kreunt, “Oh, gelukkig weet je dat nog wel. Elke keer als je dit hebt gehad dan ben je weer wat tederder en zachter. Net alsof je bang bent dat je ons pijn zult doen.” Bart vat meer moed en grijpt nu met zijn beide handen haar borsten beet. Met zijn duimen speelt hij met haar tepels en Miranda slaat intussen haar armen om zijn nek. Bart draait haar een kwartslag en zijn handen glijden over haar buik en rug naar beneden. Miranda bijt op haar lip, “Mmmm, Bart ja,” kreunt ze. Hij laat zijn linkerhand rusten op haar billen en zijn rechter schuift over haar schaamheuvel naar haar kutlipjes toe. “Vreemd,” denkt hij, “voor een fantasie of droom voelt dit wel erg echt aan. Al is ze wel erg perfect glad daar…” Zijn vingers spelen over haar schaamlippen en Miranda kreunt weer. “Vinger me Bart, kom maar in me.” Bart voldoet aan haar verzoek en voorzichtig duwt hij zijn wijs- en middelvinger in het warme, natte kutje van Miranda. Hij voelt de gloed in zijn vingers en haar sappen maken het makkelijk om in en uit haar te glijden. Miranda blijft kreunen, “Ja Bart, mmm. Mijn kontje ook…” Bart biedt eerst de middelvinger van zijn linkerhand aan bij haar mond en Miranda slokt het naar binnen toe om zijn vinger nat te maken met haar speeksel. Als ze tevreden is duwt Bart met zijn wijs- en ringvinger haar billen uiteen en plaatst hij zijn middelvinger tegen haar sterretje. Een kleine duw van Miranda met haar bekken zorgt ervoor dat hij voorbij haar kringspier schiet en al snel vingert hij haar in haar kut en kont. Haar sappen lopen langs zijn vingers naar beneden en komen bij haar kontje terecht. Bart smeert een tweede vinger met haar geil en duwt deze ook in haar kontje, om ook in haar kutje een extra vinger te persen. Met zijn duim draait hij cirkels om haar klitje en het duurt niet lang voor ze begint te trillen. “Oh Bart, ga door. Ga door, mmm.” Miranda sluit haar ogen en komt zachtjes kreunend klaar. Ze zakt door haar benen en ze kan zich nog haar arm weer om de nek van Bart slaan om te voorkomen dat ze op het zand terecht komt. “Oh Bart, hoe lukt je dat toch steeds?” kermt ze.

Weer verbaasd over de schijnbare intensiteit van zijn fantasie trekt hij langzaam zijn vingers uit haar lichaam. Voorzichtig, zodat ze niet valt, laat hij haar zakken tot ze op haar knieën op het zand zit. “Oh Bart, dank je,” en ze knijpt even in zijn bovenbeen voor ze met haar handen op de grond zit. “Oh, en dan moet ik nog plassen ook. Mijn kutje is al zo gevoelig als ik klaarkom,” zegt ze, meer tegen zichzelf dan tegen Bart die een stap naar achteren doet. Miranda spreidt haar benen moeizaam en al snel hoort Bart haar plassen. Half lopend en half strompelend loopt hij bij haar weg, weer niet meer begrijpend wat er gebeurt. Hij ruikt aan zijn vingers; de rechterhand ruikt wel heel ernstig echt naar een vagina en vaginale sappen en de linker ruikt …eh…ja…naar een kont. Hij wrijft met zijn vingers over elkaar en loopt verder. Hij kijkt om zich heen en ziet in de verte tussen wat andere bomen een schim van een naakte vrouw. Hij kijkt nog om zich heen en ziet Miranda nog steeds op handen en knieën op het strand plassen, soms ziet hij een spettertje de andere kant op vliegen. De tweede vrouw zit op een soort van stoel en heeft een vertrokken blik op haar gezicht. Bart is te ver bij haar weg om te zien wat ze aan het doen is en wie ze is, dus kijkt hij voor zich en loopt hij verder.

Daar ziet hij een paar palmbomen die verder dan de andere bomen naar de zee toe rijken. Tussen het water en de bomen zit hooguit een paar meter aan strand. Als hij dichterbij komt stijgt zijn verbazing nog weer een maat. Daar ligt iemand. En weer lijkt hij haar te herkennen. Dit kan toch niet! Dit is niet mogelijk! Helemaal naakt ligt ze daar in de zon vlak bij de beschutting van de palmbomen. Haar grote borsten liggen gespreid evenals haar benen en haar ogen zijn gesloten. Hoewel haar haren kort geknipt zijn weet de wind net dat ene plukje te vinden dat langer is om mee te spelen. Tussen haar benen zoekt de wind tevergeefs, net als Miranda is ook bij haar alles keurig weg en kijkt Bart tegen een zonnebruin gekleurde vagina aan. Was Miranda al een belevenis uit zijn wildste dromen, dat Anna hier zou liggen maakt hem duidelijk dat dit eerder een droom dan een fantasie is, want hoewel hij vaak over haar gefantaseerd heeft; en minstens even zo vaak zich met haar in zijn gedachten heeft afgetrokken, heeft hij haar nooit in deze omgeving geplaatst. Hij kijkt nog een keer goed, van haar tenen omhoog, haar scheenbenen, knieën, bovenbenen, haar heupen, haar kutje, haar buikje dat iets opbolt wat ook door haar leeftijd komt, haar volle borsten, haar hals, kin, gezicht, allesbehalve haar blonde haren bruin door de zon en net als bij Miranda nergens een flard of een hint van een witte streep dat erop zou kunnen duiden dat ze recent nog een BH, slip of bikini gedragen heeft. Anna…op dit eiland. Wat doet zij hier? Dat Miranda hier zou kunnen zijn kan Bart al nauwelijks geloven, Miranda zit met haar studie en haar nieuwe woning in de grote stad! Maar Anna? Die heeft haar werk, haar kinderen, haar nieuwe vriend! Wat? Wat? Wat...?

Anna lijkt te voelen dat iemand haar aanstart want ze opent haar ogen. Als ze dat Bart zien begint ze te glimlachen. “Ah Bart, ook wakker?” Ze ziet alleen zijn verbaasde blik in zijn ogen. “Oh, niet weer hé. Ik dacht dat Miranda er intussen achter was wat dit veroorzaakt.” Weer stijgt de verbazing een graad bij Bart. “Sorry,” zegt hij, “ik weet niet of dit echt is of niet, maar als dit een droom is wil ik dat hij doorgaat en wil ik er zoveel mogelijk van genieten. Als je eens wist hoe vaak ik me afgetrokken heb met jou in mijn gedachten. Dat ik fantaseerde dat mijn pik niet in mijn hand maar in jouw kut zat, dat ik mijn zaad niet in het doucheputje maar in jou loosde.” Bart ziet hoe zijn woorden op Anna schijnbaar geen enkel effect lijken te hebben. Ze is niet geschokt door wat hij tegen haar zegt, niet boos, niet bang, maar ook niet opgewonden. Ze knijpt wel haar ogen tot een spleetje en een denkrimpel verschijnt op haar voorhoofd, “hmmm,” bromt ze, “dat moet ik toch Miranda straks vertellen.” Bart weet al niet meer hoe hij het heeft, maar hij is nu op stoom, “Anna, nu kan ik het je toch vragen. Mag ik je beffen? Mag ik je kutje likken en jouw sappen proeven?” Anna grinnikt even, de rimpel trekt weg en ze spreidt haar benen. “Dat heb je al vaker gedaan; je doet dat zo goed, daar kan een meid toch geen nee tegen zeggen. Jammer dat je niet meer weet dat je het niet hoeft te vragen.” Bart ploft op zijn knieën tussen de benen van Anna en duikt op haar kutje. Anna slaakt een gil van plezier die overgaat in een geile kreun als Bart zijn tong over haar schaamlipjes laat glijden. “Mmmm,” denkt Bart, “ze smaakt nog beter dan ik dacht.” Anna trekt met haar handen haar kutlippen uit elkaar zodat Bart er beter bij kan. Hij maakt ook meteen van de gelegenheid gebruik om zijn tong in haar te duwen. Hij duwt zelfs zover dat zijn kin een stukje meekomt. Anna grinnikt geil, “Ja Bart, lik mijn kutje maar. Alsof het de eerste keer is…hahaha!” Ze lacht het uit en Bart houdt zich alleen maar met likken bezig. De sappen stromen loom en langzaam uit haar vagina, maar Bart slaat meteen toe en likt elke druppel en elke streep met smaak op. Hij duwt de wijsvinger van zijn linkerhand in haar en trekt aan de onderkant van haar kut. Met de duim van zijn rechterhand begint hij cirkeltjes te draaien om haar klitje dat inmiddels tussen de schaamlippen door naar buiten kijkt, geholpen doordat Anna haar lippen spreidt. Hoewel Bart zich primair concentreert op het simpelweg opslobberen van Anna’s geil, vind hij tussendoor nog een moment om even met de punt van zijn tong over haar klitje te gaan, wat ook prompt een gilletje van haar ontlokt. “Mmmm, ja heerlijk Bart. Lik mijn kutje schoon…mmm.” Ze sluit haar ogen en laat zich gaan. Bart probeert een nieuwe truc, één die hij net verzonnen heeft. Met zijn duim glijdt hij in haar kutje, maar de wijsvinger neemt het bewerken van het klitje over. Aangezien dat minder makkelijk en minder geoefend gaat wordt Anna op een nieuwe wijze gestimuleerd. “Oeh, heeej, dat is nieuw!” roept ze verbaasd uit. “Ok,” denkt Bart, “hier moet het toch ergens zijn. Die fameuze G-plek. Wat zeggen ze nu altijd? Van boven vinger naar binnen en dan de vinger krommen, dan kom je er.” Terwijl hij het denkt volgt hij zijn eigen aanwijzingen op. “Het zou een zachter plekje moeten zijn…zeggen ze, wie ‘ze’ dan ook mogen zijn” denkt Bart en dan raakt zijn duim na een in het luchtledige gehangen te hebben inderdaad een stukje huid aan de binnenkant van de vagina van Anna. Het voelt wat ribbelig aan, alsof er meer huid is dan dat er ruimte voor is. Het effect op Anna is er in ieder geval wel. Haar handen laten haar huid los, Bart hield haar schaamlippen toch al uit elkaar, en ze drukt zijn hoofd op haar schede. “Oh Bart ja! Lik me, kus me, zuig op mijn klit.” Ergens in Barts hoofd tikt er iets, een stemmetje dat zegt dat het allemaal niet kan kloppen. Anna, die nette Anna, die MILF Anna? Met deze taal? Maar de sappen die uit haar vagina komen, nu dunner en sneller dat de trage stroom van net; die door zijn tong gulzig naar binnen wordt gewerkt, de smaak die hij niet helemaal kan thuisbrengen, ietwat zoet, maar om één of andere reden komt het hem wel heel erg bekend voor. Maar voor zover hij weet is dit de eerste keer, als het echt is ten minste, dat hij Anna mag proeven. Oh, als ze toch eens wist hoe graag hij dat al had willen doen, al zo veel eerder en zoveel vaker dan nu… Anna gromt nu en ze stoot een wolfachtige kreet uit. Ze kromt haar rug en zet haar nagels in Barts hoofd. Hij voelt haar spieren verkrampen, op zijn hoofd, haar benen om zijn schouders en …wel ja; Bart merkt hoe er kleine straaltjes vocht in zijn mond gespoten worden. Gelukkig slikte hij net wat geil door zodat het in één beweging doorgaat, maar anders had hij zich vervelend kunnen verslikken. Anna’s bekken schokt zachtjes mee in het ritme van haar orgasme en langzaam komt ze weer tot rust, met alleen een gierende ademhaling alsof ze net een dubbele marathon gelopen heeft. “Oh Bart. Dat is toch wel het enige goede eraan, je begint elke keer met een nieuw enthousiasme aan ons. Poeh!” Met een zucht ploft ze weer op het zand en haar handen laten hun grip van zijn hoofd los, ze streelt zijn haren als ze haar handen weer bij zich trekt. Wederom verbaasd kijkt Bart omhoog. Anna heeft haar ogen weer gesloten en alleen de natte plek in het zand onder haar kont, de door het zonlicht veroorzaakte glans op haar liezen en het verhoogde tempo waarin haar borsten op en neer gaan herinneren nog aan haar orgasme. Langzaam krabbelt Bart uit zijn niet al te gemakkelijke positie overeind. Hij laat Anna liggen en loopt weer terug richting het bos. Eigenlijk te verbaasd door alles om zich om haar te bekommeren, bovendien lijkt ze ook niet echt ervan onder de indruk te zijn dat Bart wegloopt. Daarnaast denkt Bart, “in een fantasie is het niet nodig op haar te letten. Als ik straks omkijk is ze toch weg, opgelost in de lucht.”

Hij loopt verder richting de bomen, Miranda ziet hij niet meer en de plek waar ze op haar handen en knieën zat te plassen is droog, of is het alweer droog? Hij loopt verder en als hij dichter bij de bomen komt ziet hij aan zijn rechterhand ook “zijn” hut weer waar hij daarstraks wakker is geworden…of waar zijn fantasie of droom is begonnen. Hij loopt door en als hij dichter bij de bomen komt wordt de invloed van de, toch wel felle, zon minder en kan hij meer zien. En hij ziet een keukentje dat gemaakt is van, hoe origineel, palen en bladeren. Volgens dezelfde, consequent doorgevoerde, stijl als de hut ziet hij een trap die met drie treden omhoog leidt naar een gangpad. In dat gangpad ziet hij een vrouw, zo te zien dezelfde vrouw die hij met het vertrokken gezicht zag toen hij van Miranda naar Anna liep. Dat ze net zo naakt is als Miranda en Anna verbaast Bart al niet meer. Dat ze driftig heen en weer loopt met schalen en pannen wel een beetje, maar ze lijkt wel druk bezig met het bereiden van eten. Bart loopt verder en stapt de treden op naar het gangpad. Daar ziet hij dat aan de boskant een keukenblad ligt. Het is duidelijk een modern keukenblad, state of the art; Bribus of Erbi, hij kan het niet echt plaatsen maar aan de andere kant, zoveel weet hij ook weer niet van keukens af. De vrouw was in eerste instantie aan de andere kant van het gangpad bezig, maar ze draait zich om met een schaal in haar handen en loopt richting Bart. Doordat ze nu achter zich kijkt ziet ze hem niet en kan Bart op zijn beurt ook haar gezicht niet zien. Ze lijkt een donkerdere tint in haar huid te hebben dan Anna en Miranda hebben, misschien dat er een deel van geboorte al in zit. Terwijl Bart dit overpeinsd richt de vrouw zich plots tot hem en ze duwt hem de schaal in zijn handen. “Mooi,” zegt ze, “hou vast. Dan kan ik orde in deze chaos creëren.” Ze handelt zo snel dat Bart maar een flits van haar gezicht kan zien, verbouwereerd als hij ook is doordat ze de schaal zo afgeeft. Voor hij haar ook maar iets heeft kunnen vragen of zeggen heeft ze zich alweer omgedraaid en schuift ze potten, pannen en schalen heen en weer. “Zo, die daar,” zegt ze, meer tegen zichzelf dan tegen Bart, terwijl ze een aantal schalen op elkaar stapelt. Met gekletter zet ze wat borden op elkaar en zowaar begint er een open ruimte te ontstaan tussen al het keukengerei. De vrouw zet haar handen in haar zij en bekijkt het keukenblad. “Prima, dat ziet er al beter uit.” Ze lijkt zich nu pas weer te herinneren dat ze Bart een schaal in handen heeft gegeven want een beetje verstrooit draait ze zich om en overbrugt de paar passen naar hem toe. “Dank je,” zegt ze en ze pakt de schaal beet. Bart laat nog niet meteen los en heeft nu pas de mogelijkheid om haar te bekijken. Zijn mond valt open van verbazing en als de vrouw de schaal niet had vastgepakt zou deze nu in stukken op de vloer liggen. “Barbara?” “Ja,” zegt ze. “Barbara,” stamelt Bart weer. “Hallo,” zegt Barbara vrolijk terug terwijl ze zich weer omdraait en de schaal op het aanrechtblad zet. Ze begint met een lepel in de salade in de schaal te roeren. Weer lijkt ze zich wat te realiseren. Ze kijkt rechts omhoog en roept, “Is het weer zover?” Het antwoord van Miranda volgt al snel, “Yep, hij weet weer van niets.” Barbara grinnikt terwijl ze indringend naar de lul van Bart kijkt, “meestal heeft dat toch wel snel effect op hem.” Terwijl ze het zegt begint de lul van Bart zich op te richten, eigenlijk tot verbazing van zijn verbouwereerde eigenaar. Misschien komt het doordat Barbara even wat met haar kontje wiebelt. Bart ziet de volle billen schudden en eindelijk lijkt er weer een connectie te bestaan tussen zijn lul en zijn verstand, hoewel je dat in het algemeen bij mannen al mag betwijfelen. Met een paar stappen staat hij achter Barbara en hij slaat zijn armen om haar heen om haar borsten in zijn handen te sluiten. Ze voelt zijn stijve pik tegen haar billen prikken en ze kreunt, “Ja Bart, neuk me maar. Pomp me maar vol met je zaad. Maar in mijn kutje, niet in mijn kont, ik heb net gepoept.” Ah, denkt Bart, dat was dus de reden van haar vertrokken gezicht, dat poepen kostte een beetje moeite. Zijn hand verlaat haar borst en hij grijpt tussen hun lichamen door naar zijn pik om deze naar het kutje van Barbara te leiden. Ze is dan wel ruim een kop kleiner dan hem en die afstand wordt iets groter nu ze haar benen iets spreidt om hem meer ruimte te geven, maar Bart gaat met graagte door zijn knieën voor haar. Soepel, alsof hij al jaren niet anders doet, plaatst hij zijn eikel tegen haar schaamlippen en drukt hij door. Het schijnbaar kleine zetje die Barbara naar achteren doet met haar heupen is voldoende om hem in één stoot tot zijn ballen in haar te krijgen.

“Mmm,” kreunt Barbara, “altijd een lekker gevoel om door jou opgevuld te worden.” Bart legt zijn hand terug op haar borst en begint nu beiden te masseren, met zijn vingers speelt hij met de stijve tepels en met zijn heupen begint hij te stoten. Barbara reageert door ernstig te kreunen en met haar heupen zijn stoten te beantwoorden. Ze slaakt zelfs een gilletje waardoor Bart meer dan zeker weet dat zijn fantasie een loopje met hem neemt. Dat hij één van zijn ex-klasgenootjes gevingerd heeft was al lastig te geloven; dat hij vervolgens de receptioniste van één van de klanten van zijn baas, waar hij al langer op geilde, heeft kunnen en mogen beffen werd alleen maar moeilijker en dat hij nu in hoog tempo zijn pik in het inmiddels soppende kutje van een andere ex-klasgenoot pompt is te veel voor hem om te geloven. Dit kan niet, dit voelt heerlijk, dit kan alleen een fantasie zijn, zeker omdat ze kreunt als een goedkope pornoactrice die iets te duidelijk aan het faken is. “Tering hé Bart,” kreunt ze terwijl ze zich inmiddels aan het aanrechtblad vasthoudt. “Oh Barbara, wat heb ik jou al vaak willen neuken.” Ondanks de neukhandelingen die haar poesje teisteren weet Barbara even te grinniken, “elke keer weer. En lieg niet, je wilde Anna veel vaker neuken dan mij.” Even golft er verbazing door Bart heen, maar geilheid neemt al snel weer over. Hij verhoogt zijn tempo nog een slag, zeker wetende dat hij in bed ligt te slapen en zo niet in het kutje van Barbara zal klaarkomen, maar in zijn eigen onderbroek; om de rotzooi na het wakker worden toe moeten opruimen. “Oh Barbara…ik kom.” “Damn,” zegt Barbara, “dat meen je niet?” De kreun van Bart en de stralen zaad die in haar vagina gespoten worden bevestigen dat Bart meende wat hij zei. Ze voelt hoe zijn sperma tegen de wanden van haar kut komt, hoe de warme gloed die van haar eigen sappen lijkt te overstijgen. Bart kreunt en steunt en stoot nog wat na om dat zalige gevoel in zijn pik te behouden. Snel grijpt Barbara naar beneden en geroutineerd flitsen haar vingers over haar klitje zodat ze al snel zelf begint te schokken. Bart voelt in zijn slapper wordende pik hoe Barbara ook klaarkomt door de spastische samentrekkingen van haar vaginale spieren. “En?” horen beiden de stem van Miranda. “Jaha! Wacht effen trutje!” roept Barbara terug terwijl ze zich aan het aanrechtblad vastklampt om niet ineen te zakken. Een luid gelach volgt vanuit de hoek van Miranda. Bart pik glipt inmiddels uit de schede van Barbara die toch een klein kreuntje van teleurstelling niet kan onderdrukken. Weer roept Miranda naar de twee, “En?” Barbara roept terug, “zelf gevingerd, maar volle lading.” Bart kijkt niet begrijpend naar het achterhoofd van Barbara en draait zijn hoofd naar de richting van de geluiden van Miranda. Dan ziet hij wat Barbara al zag, Miranda zit een halve verdieping hoger op een stoel achter een modern bureau dat eigenlijk helemaal niet past in deze paradijselijke setting. Ze zit met haar hoofd over wat papieren gebogen. “Hé?!” roept ze uit, “ik snap er helemaal niks van. Gisteren hebben jij, Anna en ik hem helemaal leeggeneukt. Dat heb jij nog gecontroleerd.” “Ja,” zegt Barbara, die haar ademhaling weer onder controle heeft gekregen. “Ik heb hem gisteravond net voor hij naar bed ging gepijpt; geen enkel zaadje meer te bekennen. Er kwam haast niets meer uit, beetje voorvocht, that’s all.” Miranda krabt op haar hoofd, “Maar hoe kan hij je dan nu, na zo’n korte herstelperiode met een volle lading en zo snel al volspuiten?” Barbara grinnikt weer, “Misschien is dat gewoon het effect dat ik op hem heb.” Ze bukt net op tijd op het propje papier te ontwijken dat Miranda naar haar gooit. Bart heeft intussen een stap naar achteren gedaan en kijkt het allemaal met steeds verder stijgende verbazing aan. Niet alleen is hij nog in dit paradijs, maar ook Miranda en Barbara zijn er nog. Hij is niet wakker geworden en … en …Wat is dit?

Barbara grinnikt als ze de verbaasde blik van Bart ziet. “Dit is elke keer weer het leukste, die blik op jouw gezicht als je er helemaal niets meer van snapt.” Ze tikt hem tegen zijn bil, “Kom,” zegt ze, “we gaan eten.” Ze pakt een schaal en duwt hem die in zijn handen, een tweede schaal en wat borden neemt ze zelf mee. “Miranda, dat geldt ook voor jou!” roept ze naar boven, “en neem meteen wat vorken mee!” “Joehoe!” is de bevestigende reactie van Miranda. Schaapachtig loopt Bart achter Barbara aan, ze lijkt duidelijk te weten waar ze heen gaan. De twee verlaten het keukentje en het weelderige bladerdek wordt dunner als ze het strand opstappen. Ze lopen nu meer naar rechts, niet in de richting waar Bart vandaan kwam en waar hij Anna gebeft had. Terwijl hij eraan denkt, proeft hij weer de herinnering aan haar sappen. Een herinnering die verbroken wordt als Barbara op luide toon gilt. “Aaaannaa! Eten!!” Niet veel later zitten ze met hun vieren aan een klein kampvuurtje, nee; rond een kampvuurplek. Gezien de salade en het weer is het vuur volstrekt overbodig, maar het geeft wel een mooie sfeer. Anna, Barbara en Miranda kletsen onderling honderduit en verdelen de salade over de vier borden. Bart zit ietwat verder weg, het tafereel te bekijken, als ware hij een buitenstaander die binnendringt in een hechte groep. Het verhindert niet dat hij van Anna een bord in zijn handen geduwd krijgt. Als de dames allemaal aan het eten zijn wordt het stil, op het geluid van bestek op borden na. Miranda ziet als eerste dat Bart nog steeds zit te zitten. “Kom op joh! Eten,” zegt ze tegen hem, maar ze ziet de blik in zijn ogen en vraagt aan de andere twee vrouwen, “Wie wil het hem deze keer uitleggen? Ik heb het de vorige keer al gedaan.” “Mmm,” Anna mompelt nog wat met haar mond vol met salade en ze steekt een vinger op. Bart kijkt nog steeds met volle verbazing toe, drie bloedmooie vrouwen, in ieder geval bloedmooi in zijn ogen, zitten hier voor hem op een strand. Volledig naakt en zonder enige gêne. Hij ziet hoe de zon van hun bruingebrande borsten kaatst. Bij Anna kan hij, doordat ze wijdbeens in het zachte zand zit, zo in haar kutje kijken. Anna heeft inmiddels haar mond leeggegeten en met haar vingers haalt ze de saus van haar kin om het van haar vingers te likken. “Barb, schat. Je bent iets uitgeschoten met de saus,” zegt ze. “Sorry,” antwoordt Barbara, “ik werd wat afgeleid,” voegt ze er grinnikend aan toe. “Right,” zegt Anna terwijl ze haar handen aan een doekje afveegt. Midden tijdens het vegen stopt ze en kijkt ze Bart aan. “Kom, eet door Bart, je bent nog niet eens begonnen.” Aarzelend begint hij de salade te eten terwijl hij naar het verhaal van Anna luistert.

“Waar beginnen we altijd mee?” vraagt Anna en Miranda antwoordt tussen twee happen door met een kort, “Loterij,” alvorens verder te eten. “Oh ja, da’s waar ook. De loterijwinst,” zegt Anna, “Nou, Bart. Je zult je intussen wel afvragen hoe dit allemaal,” en ze maakt een wijds gebaar met haar armen, “in elkaar steekt en waarom je nu aan een heerlijke salade zit met drie naakte vrouwen om je heen. Vrouwen die je al geruime tijd kent. Dat is ten minste elke keer als we dit moeten uitleggen zo. Zoals Miranda al zei; het beste kunnen we beginnen met de loterij. Je bent een tijd geleden naar Barcelona geweest naar de Formule 1 test aldaar. Je hebt daar toen, in een uitspatting, een lot gekocht in die superloterij daar. Die loterij heb je gewonnen en met dat ene lot ben je in één klap multimiljonair geworden. Nadat je een jaar geracet hebt in de DNRT besloot je wat anders te gaan doen met jouw geld. Je hebt dit,” weet gebaart ze met haar armen, haar volle borsten trillen licht, “subtropisch eiland gekocht en het een beetje verbouwd. Die hut,” ze wijst naar de hut waar Bart in wakker geworden is, “en de drie andere hutten dieper het bos in,” ze wijst naar de keuken dat Bart al gezien had, “een keukentje en erachter een klein semi-kantoortje en een, zeg maar, woonruimte daar weer naast. Douchen en badderen doen we bij de waterval bij het meertje. Zoals je misschien al gezien hebt; plassen doen we gewoon op het strand,” terwijl Anna dit zegt knikt Miranda bevestigend, “en voor de grote boodschap hebben we drie plekken. Die liggen stroomafwaarts of een plek bij de bomen daar, zodat het allemaal in het ondergrondse meer komt, waar de meeste bomen en planten hun voeding vandaan halen. Voor je het gaat vragen, dieren hebben we hier niet zo veel. Vogels, zowel meeuwen als wat andere vogels die we niet herkennen, een paar roofvogels die leven van de muizen en de kleine knaagdieren hier. Tot zover het eiland. Heb je daar nog vragen over? Dus puur het eiland, de verdere uitleg geef ik zo,” zo sluit ze het eerste deel af. “Ehm,” zegt Bart, “Hoe krijgen we hier bevoorrading? Vers eten en drinken enzo?” Anna knikt even goedkeurend, “Dat is een goede vraag, meestal stel je die niet. Bevoorrading gebeurt via een watervliegtuig dat je ook gekocht hebt. Die komt in principe één keer per maand hierheen. We geven via de internetverbinding of de radio aan of hij mag landen of dat het pakket, of de pakketten, per parachute in het water gedropt moet of moeten worden. Als we hier weg willen of moeten dan kunnen we dat ook aangeven. Meestal komt er een basispakket dat we al een tijd geleden hebben samengesteld, maar we kunnen ook aanvullende bestellingen doen. Bij de levering zitten altijd flessen water, kannen van vijf liter en een dozijn losse liters. Uiteraard recyclen we alle verpakkingen want die willen we niet hier in dit paradijs hebben rondzwerven. Eén keer in de zes maanden, of vaker als het nodig is en met het zwerfafval dat soms aanspoelt is dat wel nodig, landt het vliegtuig om het afval, dat we hier niet zelf kunnen verwerken, mee te nemen. Is dat een antwoord op jouw vraag?” Bart knikt.

“Heb je nog meer vragen over het eiland?” vraagt ze. Bart knikt weer, “Hoe heet dit eiland en waar ligt het ergens, waar zijn we?” “Het eiland had geen naam,” zegt Anna, “maar je hebt het Paraiso na Terra genoemd, Portugees voor paradijs op aarde. Dit eiland ligt in de Koraalzee bij Australië. We vallen officiëel onder Nieuw-Caledonië en zitten op 720 kilometer van de hoofdstad van Nieuw-Caledonië, Nouméa, 960 kilometer van Brisbane, Australië en 1650 kilometer van Sydney, uiteraard ook Australië. Beantwoord dit jouw vraag?” zegt ze en ze houdt haar hoofd schuin. “Hoe weet je al die afstanden zo uit jouw hoofd?” vraagt Bart. Ze lacht even, “Als je het maar vaak genoeg zegt en hoort dan blijft het vanzelf wel hangen,” zegt ze en Miranda en Barbara knikken instemmend. “Australië, Nieuw-Caledonië,” zegt Bart, “is dat niet een hoek waar er ook veel bootvluchtelingen rondhangen, onderweg naar Australië?” De dames knikken. “Dat is iets waar jij je ook zorgen over maakte met jouw plan in gedachten,” zegt Anna, “wat jij niet wilde is dat wij hier naakt rondwandelen en wat doen terwijl er vanaf een boot mannen, vrouwen en kinder toekijken of, nog erger, aan land komen en mee gaan doen. Gelukkig zitten we in een hoek waar ze al niet komen én de stroming rond het eiland is vrij sterk. Je moet een best schip hebben om er doorheen te komen, daarom gaat de bevoorrading ook via de lucht. We hebben er dus ook geen last van.” “Ok,” zegt Bart, “dan heb ik geen vragen meer over dit eiland, Paraiso na Terra.” “Dat is mooi,” zegt Anna en ze neemt een slok water uit een flesje, “Zullen we dan maar verder gaan?” Zonder op een antwoord te wachten doet ze dat ook. “Goed, dat is het verhaal van het eiland,” zegt ze, “en nu het belangrijkere en ingewikkeldere deel. Ons drieën,” en ze gebaard met haar hand naar zichzelf en Barbara en Miranda die naast haar zitten en onverstoord dooreten. Bart doet dat inmiddels ook en kauwt rustig verder, met wat geslurp hier en daar vanwege de saus. Deels vanwege het dramatisch effect maar vooral vanwege de honger neemt Anna zelf ook een paar happen. “Smaakt goed hoor, Babs,” zegt Miranda en Barbara bedankt Miranda voor het compliment met een knipoog. “Ok, wij drieën dus,” zegt Anna, “Ik zal maar met mezelf beginnen, elke keer als we dit verhaal vertellen begint de verteller met zichzelf. Je kent me van mijn werk, waar jij regelmatig onderdelen kwam brengen en waar we Hyves-vrienden zijn geworden. Helaas deed ons bedrijf op een gegeven moment geen zaken meer met jouw werkgever zodat wij elkaar een beetje uit het oog verloren. Het eerste wat ik weer van je hoorde, echt hoorde, was dat je een bedrag in een loterij had gewonnen en dat je weer ging racen, in een BMW E30. Je bent toen bij ons, ons bedrijf, geweest en vroeg aan mijn baas of hij wilde sponsoren…” ze houdt haar hoofd afwisselend links en rechts schuin, “nee, je wilde eigenlijk met stickers van ons op de auto rijden en als Bernard wilde betalen dan was dat mooi. Dat deed hij overigens wel. Niet veel, maar iets. Je hebt mij vervolgens uitgenodigd om een keer te komen kijken, nou eigenlijk liep je gewoon te zeuren.” Bart grinnikt even, maar de meiden eten stil door, waardoor hij het idee krijgt dat ze het verhaal inmiddels vaak hebben gehoord. “Om er dan maar vanaf te zijn ben ik een keer komen kijken,” vervolgt Anna haar verhaal, “en, eerlijk is eerlijk, het was erg leuk en erg gezellig. Daarom ben ik ook met mijn kinder en vriend naar de sponsordag en schoonmoederdag geweest. Je hebt ons toen allemaal meegenomen voor een paar rondjes over de baan en met de kinder ben je met het guppenrijden onderweg geweest; ze vonden het prachtig,” en Anna glimlacht bij de herinnering. “Op dat moment had je dit eiland al gekocht en een paar weken na de schoonmoederdag durfde je me te vragen.”

Bart fronst zijn wenkbrauwen, “Wat vroeg ik dan?” “Je was to the point, of ik een tijd met jou zou willen doorbrengen op een subtropisch eiland, dit eiland, en of ik dan, wel eens, met je naar bed zou willen; je durfde toen niet neuken te zeggen, en dat alles tegen een zeer riante vergoeding. Een beetje als Robert Redford in Indecent Proposal, maar dan meer dan één miljoen dollar. En in Euro’s… dat wel.” Bart knikt ongelovig van dit verhaal. “En toen kreeg ik van jou een knal voor mijn kop? Of een knietje in mijn ballen?” zegt hij. Anna schudt haar hoofd. “Nee. Weet je, Bart… iedereen is te koop. Bijna iedereen. Ik heb het in mijn leven nooit echt slecht gehad, maar ook nooit echt heel breed. Met het bedrag dat jij me bood kan ik leven zonder te hoeven werken, hoef ik me financiëel geen zorgen meer te maken, wist ik dat mijn toekomst en die van mijn kinder gebeiteld zou zijn. En een subtropisch eiland is ook niet verkeerd en als ik me dan een paar keer door jou zou moeten laten neuken… ik heb je nooit onaantrekkelijk gevonden, dan viel daar, voor mij, mee te leven. Ik heb toen een lang gesprek met mijn vriend er over gehad, uiteraard zag hij het minder zitten dat ik door een ander geneukt zou worden, en om mijn mijn kinder achter te blijven, maar uiteindelijk ging hij overstag… toen ik beloofde dat ik met hem zou trouwen als het voorbij is, nu over een half jaar. Toen heb ik een lang en moeilijk gesprek met mijn kinder gehad want als zij het niet accoord zouden gaan zou het niet doorgaan. Uiteraard heb ik hen niet verteld dat mama met een andere man zou gaan vrijen, maar wel dat ik een jaar lang weg zou zijn. Ze zagen het niet zitten om hun mama zo lang te moeten missen, maar de gedachte aan onbeperkt speelgoed deed hen al snel omslaan. Al geloof ik dat ze zich toen nog niet realiseerden hoe het zou zijn als mama voor lange tijd weg is. Intussen hebben we het deels opgelost met webcams en de internetverbinding. Elke zaterdagavond hebben we een cammeeting, of wanneer het uitkomt, en dan heb ik wél kleren aan.” Ze schudt haar hoofd even. “Het was wel apart,” zegt ze, “de lange vlucht hierheen, het strand, het eiland dat nog mooier is dan ik had kunnen dromen; maar vooral dat ik voor het eerst mijn kleren voor je uittrok, ze netjes opvouwde en in de kast legde. Dat jij me voor het eerst naakt zag, hoe jij schuchter jouw kleren uittrok, hoe jouw pik knoepershard vooruit stond, maar ook dat je inhield en je niet meteen op me stortte. Dat je me eerst insmeerde met zonnebrand want nu kunnen we ertegen, maar toen, en dat geldt dan niet voor Barbara,” die grinnikt even, “waren we zo wit als… tja, Nederlanders. Ik heb jou toen ingesmeerd en je was zo geil dat toen ik jouw pik aanraakte om die in te smeren, je al klaarkwam. Het hielp wel, je werd wat rustiger en je handen trilden niet meer.”

Miranda is begonnen de lege borden te verzamelen, Bart geeft de zijne netjes aan en Anna vertelt verder. “Als ik je moet gaan vertellen over alle keren dat we het gedaan hebben, dan zitten we hier over een week nog. Ik zal me dus beperken tot de eerste keer. Dat was toen we een paar dagen op het eiland waren. Vanaf de eerste dag zijn we over het eiland gaan wandelen om de boel goed te verkennen. Deze keer hadden we wel schoenen aangedaan in verband met de rotsige ondergrond, de takken en stenen in het bos. Jij liep voorop en ik dan dus achter jou.” Miranda loopt inmiddels met de borden, schalen en rest van de vaat weg. Barbara volgt haar en ze roepen nog iets over de afwas maar Anna en Bart zitten inmiddels zo in het verhaal dat ze het niet horen. “Wat meer in het bos houd jij wat takken voor me weg en ik moet een stukje naar beneden klauteren. Ik glijd weg en je kunt me nog net opvangen. Daarbij komt jouw hand wel vol op mijn borst en je lijkt ervan te schrikken. Jouw pik echter niet want die zie ik dan in hoog tempo hard worden. Je wilt je hand wegtrekken maar intussen is het voor mij ook alweer een paar weken geleden dat ik het gedaan heb, dus ik pak jouw hand en druk hem vaster op mijn borst. Jij ziet en voelt het hen fluistert, “Nu?” Ik knik alleen en je begint mijn borst te masseren. Mijn tepels worden onmiddellijk hard en je reageert door mijn tepel met jouw vinger te strelen. Je trekt me naar je toe en sluit jouw mond om mijn andere tepel. Ik kreun als ik je aan mijn tepel voel zuigen en ik merk hoe mijn kutje langzaam vochtig begint te worden. Mijn hoofd wordt licht en ik begin echt geil te worden. Nu pas realiseer ik me dat ik je wil, in me wil voelen, jouw pik in mijn kut en ik trek je dichter tegen me aan. Zo dicht dat je niet langer met jouw mond met mijn borst bezig kunt en je moet haar loslaten. Ik trek jouw hoofd omhoog en kus je. Je lijkt weer te schrikken, maar accepteert al snel dat ik mijn tong in jouw mond duw. Ik kan merken dat je toen nog geen enkele ervaring had, want het was nogal onbeholpen. Jouw beide handen masseren inmiddels mijn beide borsten en ik voel jouw harde pik tegen mijn buik prikken, je staat iets hoger dan ik. Daarom doe ik een stap naar achteren en staan we op gelijke hoogte. Aangezien we ongeveer even lang zijn hoef ik jouw lul alleen maar een stukje omlaag te duwen en mijn benen iets te spreiden. Ik heb het nog nooit gehad dat mijn geil over mijn benen loopt, maar nu wel. Misschien door jou, misschien door de omgeving, misschien doordat het al lange tijd geleden is sinds de laatste keer, misschien een combinatie van dit alles, maar wat ben ik geil.”

Anna grinnikt even, “En jij trouwens ook,” zegt ze, “Ik leid jouw pik in mijn kutje, nou; alleen de eikel dan want dan stoot jij al door. In één beweging zat je tot jouw ballen in me en eindelijk voel ik weer een pik in me; dat had ik toch wel gemist. Ik had verwacht dat je meteen als een razende zou gaan beuken, maar jij was blijkbaar onder de indruk van het gevoel van een kut om jouw pik te hebben, het was voor jou ook echt de eerste keer. Dat kreunde je in ieder geval wel. Ik moest het ook eerst in jouw oor fluisteren voor je wat deed. Pas toen begon je met stoten en voor een eerste keer deed je het heel goed, je haalde jouw handen van mijn borsten en zette ze op mijn kont zodat je me tegen kon houden. Je duwde me ook steeds dieper op jouw pik en je zucht, kreunt en steunt op mijn schouder. Af en toe slaak ik een gilletje als een stoot van jou echt goed aankomt, maar jouw opwinding is te veel, al snel spuit, ja echt, spuit je mijn kutje vol met stralen zaad; daar zat volgens mij, aardig wat jaren frustratie in opgesloten. Eigenlijk was ik teleurgesteld dat het al zo snel voorbij was, ik dacht al dat jij je uit me zou trekken, maar ik onderschatte jou daar wel in. Je bleef gewoon, wat is gewoon in zo’n situatie, zitten en ging met jouw hand naar mijn kut. Je propte hem tussen onze lichamen door en begint me te vingeren. Toeval of niet, je komt precies bij mijn klitje terecht en dat heb je al snel door. Jouw vingers schieten even langs jouw pik bij me naar binnen en met het mengsel van mijn geil en jouw eigen zaad glijden jouw vingers langzaam over mijn klit. Je negeert mijn kreten en smeekbedes om sneller te gaan en dat is maar goed ook. In plaats van snel klaar te komen, voel ik mijn orgasme nu langzaam aanzwellen. Bijna vanuit mijn tenen lijkt het te komen en als de waterval even verderop neemt het bezit van me. Ik hoop dat je niet te erg van mijn geschrokken bent, je zei van niet en nu weet je het niet meer, maar ik schreeuwde en gilde zo hard dat ze het bijna in Nieuw-Caledonië gehoord moeten hebben. Zo heftig was ik nog nooit klaargekomen en ik schudde en trilde over mijn hele lichaam. Dat ik jouw pik niet fijn geperst heb met mijn kutspieren… man, dat was echt ongelooflijk. Je weet het niet meer, maar toen we terugliepen naar de hut was ik stil en schaamde ik me. Waarom weet ik nu nog niet. Omdat ik me door jou had laten neuken? Ik wist toen ik accoord ging om hierheen te gaan dat zoiets zou kunnen gebeuren, dat was immers het plan. Vanwege de manier waarop ik klaargekomen was? Behalve jij was er niemand die het kon horen. Was het omdat ik mijn vriend nu echt bedrogen had? Omdat ik nu echt een hoer was?” Ze schudt haar hoofd, “Ik weet het nog steeds niet.”

Nu het verhaal is afgelopen komen Bart en Anna uit hun trance. Ze zien en horen hoe Miranda en Barbara druk bezig zijn met de afwas en Anna ziet ook hoe de pik van Bart stijf vooruit staat, wijzende naar haar. Ze voelt met haar hand tussen haar benen en haar vingers glibberen over haar schaamlippen, nat van haar geil. “Het laat je niet koud, dat verhaal van me,” zegt ze tegen Bart die meteen naar beneden kijkt en nu pas lijkt te merken dat hij een stijve heeft. Even flitst het door zijn gedachten zijn handen ervoor te houden, maar zoals uit het verhaal van Anna blijkt heeft ze zijn pik, stijf en slap, al erg veel vaker gezien. Hij overdenkt het verhaal, de situatie en ziet hoe Anna begonnen is zichzelf te vingeren. Hij wijst met zijn hoofd naar haar masserende hand die glimt van de sappen. “Vingeren jullie jezelf nu nog vaak hier?” vraagt hij. Anna kreunt, “Mmm, eigenlijk wel. Zelfs als je bedenkt dat we een zeer gewillige pik binnen bereik hebben. Oeh, toch is er iets op dit eiland of met dit eiland dat ons allemaal zo makkelijk en zo snel zo enorm geil maakt. Maar…” en ze kijkt naar de pik van Bart, “kom eens hier met die paal en neuk me eens.” Ze komt van de zittende positie overeind en gaat op haar rug op het zachte en warme zand liggen. Ze duwt met haar heupen het zand wat aan de kant en spreidt haar benen. Bart springt op en staat al snel voor Anna. Hij laat zich op zijn knieën vallen en duwt zijn heupen naar voren. Anna kreunt als zijn stijve pik langzaam in haar smachtende schede glijdt. “Nog iets dat ik niet helemaal snap,” kermt ze, “elke keer voelt het zo ongelooflijk lekker om die paal in me te voelen, mmm…” Bart kreunt ook, “Gaat het hier altijd zo?” vraagt hij, “’neuk me’ en dan kom ik in actie?” Hij begint in een fors tempo op haar in te beuken. Anna’s borsten schudden door de felle stoten van Bart en haar ademhaling wordt bemoeilijkt, wat praten mede door de sensaties in haar kruis, extra lastig maakt. “Soms... wel… je… pakt… één… van… ons… ook… als… je… geil… bent… oh, mijn hemel.” Ondanks dat hij nog niet zo lang geleden het kutje van Barbara gevuld heeft, voelt hij nu al de bekende tintelingen in zijn ballen. Zand verschuift en Anna schreeuwt het uit van genot, haar kreten vliegen door de bijna verlaten lucht van het eiland en trekt uiteraard de aandacht van Barbara en Miranda die net de afwas afgerond hebben en nu naar het neukende tweetal staan te kijken. Barbara met een geile blik in haar ogen, Miranda met een peinzende blik, ten teken dat ze zich weer dingen afvraagt. “Ik kom, ik kom, ik kom, ik kooooom!” gilt Anna en de verbaasde Bart voelt dat het echt is door het ritmisch samentrekken van haar kutspieren en het schokken van haar lichaam. Het is voldoende om bij hem hetzelfde effect te hebben en met een luide brul spuit hij zijn zaad in het puslerende kutje van Anna. Met een zucht zakt hij voorover en gaat op haar liggen; samen hijgen ze uit.

“Schattig gezicht zo… die twee op elkaar,” grinnikt Barbara die samen met Miranda inmiddels naast de op het strand liggende Bart en Anna staat. “Mmm,’ is de simpele reactie van Miranda die met haar armen over elkaar echt op de twee neerkijkt. Na een paar minuten zijn Bart en Anna weer een beetje bijgekomen en kruipen ze van en onder elkaar vandaan. “Zo,” zegt Miranda, “dat was kort maar heftig. Genoten?” Anna grinnikt terwijl ze met een vinger wat zaad uit haar kutje haalt en het met smaak van haar vingers likt. “Ik wel,” zegt ze. “Bart?” vraagt Miranda en hij knikt alleen maar. Als Anna het meeste van het zand van haar lijf heeft geklopt en net als Bart weer zit durft hij pas te spreken. “Ik dacht altijd dat vrouwen niet zo makkelijk klaarkomen en dat dit alleen in slechte sexverhalen en bedroevende pornofilms gebeurt. Zo’n beetje zoals Anna net, of deed je net alsof?” Anna schudt haar hoofd, “Nee,” zegt ze, “ik kwam heel echt en heel eerlijk, eh eerlijk klaar.” Miranda fronst haar wenkbrauwen, “Dat klopt, Bart,” zegt ze, “volgens onderzoeken komen vrouwen bij ‘gewoon’,” ze maakt met haar vingers even haakjes in de lucht, “neuken in tweederde van de gevallen niet klaar. NIET. Dat is het onbegrijpelijke hier. Hier op Paraiso na Terra zitten wij, Anna, Barbara en ik, boven de negentig procent en het is eerder een uitzondering als we niet klaarkomen. Al reken ik niet mee die schaarse momenten dat we jou pijpen, daar kun je als vrouw niet op klaarkomen, ook Linda Lovelace niet.” Ze schudt haar hoofd, “Ik snap het niet,” gaat ze verder, “als ik naar mijn eigen sexuele verleden kijk, ben ik netjes volgens de gemiddelden klaargekomen bij de kerels die me geneukt hebben,” ze grinnikt even, “mezelf vingeren telt uiteraard niet mee; dan kom ik wel klaar… daar zorg ik wel voor.” Ze zucht. “Maar hier,” zegt ze, “op twee keer na, of zo, ben ik echt elke keer klaargekomen zelf die drie keer dat je me in mijn kont geneukt hebt. Ok, die eerste twee keren vingerde je me, maar de derde keer hield je me bij mijn schouders vast om nog steviger in mijn reet te kunnen stoten; zelfs toen kwam ik klaar.” Anna grinnikt, “Ja, en hoe,” zegt ze, “dat vrouwen spuiten heb ik nu ook met mijn eigen ogen gezien, daar kwam flink wat geil uit jouw kutje zetten; smaakte prima overigens.” Barbara staat te luisteren en knikt bij de woorden van Miranda, minder bij de aanvullingen over de smaak van diens sappen door Anna. “Dat weet ik niet,” zegt ze, “maar wat Miranda zegt over klaarkomen kan ik alleen maar beamen. De eerste drie keer dat je me hier geneukt hebt ben ik niet gekomen, maar sindsdien elke keer, ook die keren dat je mij in mijn kont nam. En dat is veel vaker dan Miranda in haar sterretje genomen is.” Miranda trekt een poging tot een glimlach op haar lippen, maar het is niet van harte. Barbara vervolgt, “Ik heb dan bij mijn man meer geluk dan Miranda bij haar bedpartners; bij hem kom ik ongeveer de helft van de keren klaar als hij me in mijn kutje neukt en de andere keren maakt hij met zijn mond, vingers of beiden het karwei af. Ook als hij me in mijn kont neukt, hij moest wel toen ik zwanger was; mijn kut stond permanent stijf van de spanning… ik kom ook wel dan klaar, maar hier op het eiland is het echt elke keer, of jij me tussendoor vingert, ik het zelf doe of dat Anna of Miranda me likken… Vaginaal of anaal? Ik kom klaar.”

“Toen ik zwanger was,” vertelt Anna, “hebben we de eerste tijd gewoon doorgeneukt; toen dat niet meer ging zijn we overgestapt op handwerk en heb ik hem gepijpt.” Ze grinnikt, “dat beviel hem, geloof ik, wel. Ik heb toen echt liters zaad in mijn buikje gekregen, hoefde bijna niet meer te eten.” Miranda en Barbara grinniken mee. Bart niet. “Maar hoe kan het dan dat Anna net klaarkwam?” vraagt hij, “zo goed ben ik echt niet.” Anna en Miranda halen hun schouders op, maar Miranda zegt, “Ik weet het niet. Het is statistisch zo onwaarschijnlijk. We waren, voor we hier kwamen,” Anna en Barbara grinniken om de onbedoelde woordspeling van Miranda die de twee boos aankijkt. “Echt?” zegt ze, “Elke keer weer?” “Sorry Miranda,” grinniken Anna en Barbara in koor. “In ieder geval,” gaat Miranda verder, “Voor we hier kwamen,” een giftige blik en opgeheven vinger naar de twee gniffelende dames volgt, “waren we geen van drieën frigide, maar hier zijn we vaker dan ooit geil en ook echt geil, met flink natte kutjes tot gevolg.” Ze schudt weer haar hoofd. “Ik dacht eerst dat het door de omgeving komt,” vervolgt ze, “geen werk, geen kinder, geen deadline, geen boodschappen, geen was, geen stress; dus ook echt meer pure tijd om geil te kunnen zijn. Niet een langzaam opkomende bui verstoord door één van de dingend die ik net noemde;” ze schudt haar hoofd weer en zuigt even op haar lip, “Maar dat verklaart het ook niet. Ook niet dat jij zo vaak en zo makkelijk kunt. Gister hebben we je toch aardig leeg gekregen. Toen ben jij ook,” ze kijkt Anna en Barbara even aan, “achttien keer? klaargekomen.” De twee vrouwen knikken. “En de laatste keer, heb ik persoonlijk waargenomen, kwam er echt niets meer uit. Ik heb je toen klaar gepijpt en ik kon voelen dat jouw ballen wel pompten meer er kwam niets meer uit. Helemaal niets.” Ze kijkt boos, maar is het niet. “Verdorie,” moppert ze, “ik kan er niet over uit. Hoe kan dit nu? Iedereen is hier constant zo geil als boter, wat logischerwijs al niet kan, en we komen alle vier makkelijk en massaal klaar.” Miranda zucht. Iedereen is even alleen met zijn of haar eigen gedachten.

Anna en Barbara lopen weer naar de hut toe. Bart kijkt de twee wiegende kontjes na, wat vrijwel meteen effect heeft. Soepel, vloeiend en in één ononderbroken beweging richt zijn lul zich op, de voorhuid trekt zich discreet terug. “Ze zijn best lekker hè, die twee.” Bart was vergeten dat Miranda nog steeds bij hem staat. Hij draait zich naar haar, zijn lul wijst in haar richting. “Jij ook,” zegt hij met het grootst mogelijke cliché. Miranda likt haar lippen af. “Kijk,” hijgt ze, “dat bedoel ik nou. Jij hebt elke vierkante centimeter van onze lichamen al ontdekt en toch heb je binnen no time een stijve lul. Maar wat belangrijker en interessanter is, is dat ik van de blik op die kontjes én jouw pik al nat word. Hoe het kan weet ik niet, maar ik weet wel dat ik jou nu wil.” Binnen een tel staat Miranda tegen Bart aangedrukt, haar borsten geplet door zijn borst, zijn lul tussen hun buiken geklemd. Langzaam glijden zijn handen over haar rug naar haar billen; haar lippen persen zich tegen de zijne en haar tong glijdt soepel naar binnen, niet dat Bart enige tegenstand biedt. Miranda slaat haar armen om zijn nek, wipt omhoog en klemt haar benen om zijn middel. Gelukkig, toeval of toch ergens verwacht; Bart kan haar meteen ondersteunen met zijn beide handen onder haar billen. Even grijpt Miranda tussen hun beider lichamen, leidt zijn eikel tussen haar schaamlippen en laat zich er, onder begeleiding van een diepe zucht, op zakken. Haar getrainde vaginaspieren sluiten zich om de stam van Bart en ze begint hem ritmisch te masseren. Bart kreunt, ziet een mogelijkheid om zijn middelvinger met wat van zijn spuug nat en glibberig te maken en voor de warmte het heeft kunnen verdampen is de vinger al in haar anus gedrongen. “Oh, shit ja, lekker,” gromt ze in zijn mond. Ze maakt haar lippen los van de zijne en legt haar hoofd op zijn schouder. “Douw jouw vinger in mijn kont,” fluistert ze hem toe. Hij voldoet gaarne aan haar verzoek. Zo ver als hij kan perst hij zijn middelvinger in het sterretje van deze mooie meid en begint hij haar daar te vingeren. “Wacht daar even,” fluistert ze hem in zijn oor, “Ik wil even wat uitproberen.” Bart houdt zijn hand stil, de andere ondersteunt haar zachte billen. Vrij makkelijk blijft hij staan.

Miranda sluit haar ogen en begint met haar kutspieren te werken. Het kost haar even tijd, maar al snel weet ze een ritme te vinden waarmee ze hem, met haar kutje, aan het aftrekken is, als deed ze het met haar handen. Bart voelt haar spieren in zijn pik grijpen. “Ow,” kreunt hij verbaasd. “Mmm, lekker?” vraagt ze en hij kermt even. Ze probeert het tempo te verhogen, maar het aansturen van de kleine spiertjes in haar kut valt nog niet mee. Niet dat Bart klaagt. Voor hem is het gevoel hemels. Miranda kreunt, van inspanning, de druppels zweet parelen over haar gezicht. “Ow ja,” kreunt hij. “Gaat het lukken?” vraagt ze. Bart zegt niets maar antwoordt door de inhoud van zijn ballen in haar strakke kutje te spuiten. Zijn benen trillen en hij laat zich op zijn knieën in het zachte zand vallen om vervolgens voorover te vallen, op Miranda die met haar rug op het warme zand landt.

“Is het gelukt?” klinkt de stem van Barbara naast hen. “Uhu,” bevestigd Miranda en ze kreunt als Bart zijn vinger uit haar kont trekt. Langzaam komt hij overeind en glipt zijn pik uit haar schede, wat haar doet huiveren. Hij is nog niet aan de kant of Barbara valt tussen de benen van Miranda. “Ik zie het,” zegt ze als ze wat druppels van zijn sperma op de schaamlippen van Miranda ziet liggen. “Ik ruik het,” vervolgt ze en als ze met haar tong over het kutje van Miranda laat gaan kreunt deze en zegt Barbara, “En ik proef het ook.” Daar stopt ze alleen niet. Ze blijft doorlikken, duwt haar tong in het soppende kutje van Miranda, neemt de klit tussen haar tanden en trekt met haar vingers de kutlippen uit elkaar. Haar kont steekt omhoog en dat maakt Bart alweer hard. Hij ziet de twee vrouwen voor zich. De twee vrouwen die zo lang zijn fantasieën beheersten. Hij snapt het nog steeds niet helemaal, ondanks de grondige uitleg, maar hij begrijpt wel dat hij voor zichzelf een neukparadijs heeft gemaakt en dat deze meiden, nou ja, vrouwen hier vrijwillig zijn en zich graag door hem laten neuken. Hij ziet de omhooggestoken billen van Barbara, haar achterhoofd dat ritmisch beweegt over het kutje van Miranda. Hij ziet hoe Miranda met haar benen gespreid ligt en hoe ze zich zo makkelijk laat beffen. Hij ziet de glimmende dijen van Barbara, nat van haar eigen geil. Hij ziet haar kutlippen, platgedrukt tussen haar benen en hij ziet haar billen soms even wijken door haar bewegingen. Daar knipoogt haar sterretje naar hem, tussen de wat blekere huid. Echt het deel ‘where the sun doesn’t shine’.

Hij ploft op zijn knieën in het zand, schuift zich naar voren en trekt de billen van Barbara uiteen. Ze kreunt even, maar blijft het kutje van Miranda rustig likken. Die kreunt en kermt dat het een lieve lust is en duwt het hoofd van Barbara stevig tegen haar genitaliën aan. Bart spuugt wat speeksel in zijn hand en smeert het over zijn lul. Dan kruipt hij verder en zet hij zijn eikel tegen de sluitspier van Barbara. Net als met zijn vinger in het holletje van Miranda ging het enorm makkelijk, maar zijn lul is uiteraard dikker. Maar wat zei ze daarstraks alweer? “In mijn kutje, niet in mijn kont, ik heb net gepoept.” Dat was een verzoek, geen eis of verplichting. En zei ze net als niet ‘al die keren dat je me in mijn kont nam’? Dus, logisch beredeneerd zal ze er dus geen moeite mee hebben om zijn pik in haar aars te hebben. Voorzichtig begint hij te drukken. Barbara kreunt zacht, maar doet dat met haar mond op het kutje van Miranda, die op haar beurt weer kreunt door de extra trillingen. Bart voelt kort een weerstand en dan glipt zijn pik in de darmen van Barbara. “Dit is lekker strak,” kreunt hij hardop.

“Dat zeg je elke keer weer,” hijgt Anna die inmiddels naast hen is komen zitten. Ook zij heeft haar benen wijd en duwt van één hand drie vingers in haar kutje, de andere hand flitst over haar klit. Ze masturbeert verder, zonder haar blik ook maar één seconde van het neukende trio te halen. Bart laat zich niet afleiden en duwt zijn pik dieper en dieper in de darmen van Barbara. Die kreunt alleen maar goedkeurend en maakt geen enkele beweging, geen enkel gebaar of geluid dat ze dit niet wil. Zijn buik raakt haar billen, verder kan hij niet. Hij grijpt met zijn hand om haar middel, aan de voorkant tussen haar benen. Hij kan er niet genoeg bij om één of meerdere vingers tussen haar schaamlippen te drukken, dus beperkt hij zich tot het met zijn vlakke hand wrijven over haar hele kutje. Ze kreunt en steekt even een opgestoken duim op. Langzaam begint hij in haar te stoten. Als hij het tempo wil opvoeren merkt hij dat zij dan met haar gezicht over het kutje van Miranda schuurt en dat dit voor beide vrouwen minder prettig is. Dus, noodgedwongen, pompt hij op een kalm en rustig tempo in het kontje van Barbara. Hij ziet Miranda sidderen en naast hen slaakt Anna een gil van genot. Een paar druppels geil van haar landen op Barbara en Miranda, maar het mag geen naam hebben. Barbara richt zich iets op en begint nu tegen de stoten van Bart in te duwen. Hij pakt haar heupen beet en stoot nu sneller in haar aars. Ze kreunt en legt haar hoofd op het zand op de plek waar Miranda net nog lag. Met één hand ondersteunt ze haar bovenlichaam, met de ander bewerkt ze haar eigen klit. Zonder moeite, maar met genoegen accepteert ze hoe Bart in haar kont beukt. Ze zucht, Bart voelt hoe de spieren in haar anus aanspannen en met een grom komt ze klaar. Die extra spanning is voor hem te veel en met een kreet van genot spuit hij zijn zaad in haar darmen. Hijgend vallen ze op, op het zachte zand van het strand van dit eiland.

Na vijf minuten glipt de slappe lul van Bart uit de kont van Barbara. Langzaam komen ze overeind, geholpen door Anna en Miranda. Ietwat onvast lopen de vier over het strand naar de hut toe. “Zullen we maar even douchen?” stelt Anna voor. “Goed plan,” zegt Barbara, “ik heb de pik van Bart een verkeerde kleur bruin gegeven.” De dames lachen en leiden Bart naar een aftakking van de waterval. Daar boenen ze zichzelf en elkaar schoon en, vooral, de lul van Bart krijgt veel aandacht. Niet zo vreemd; het zand en het geil spoelt snel weg, maar de overblijfselen uit de kont van Barbara laten zich niet zo simpel verwijderen. Het is verrassend dat Bart, na in korte tijd twee keer gespoten te hebben, toch weer hard wordt, al helpen de zes wassende handen van de vrouwen van zijn dromen (of eerder, fantasieën), daar wel goed aan mee. “Ongelooflijk,” zegt Miranda en neemt kort zijn, schone, eikel in haar mond, “Ik weet nu wel zeker dat er hier op het eiland iets is dat ons niet alleen enorm geil maakt, maar jou ook een enorm uithoudingsvermogen geeft.” Bart kreunt. Anna zet zich naast Miranda op haar knieën en neemt zijn pik van haar over. “Ik wil ook,” grinnikt ze en vriendelijk staat Miranda de harde paal af. “Ik zou alleen zo graag weten wat het dan is dat ons allemaal zo enorm geil maakt,” bromt Barbara terwijl ze naast Anna plaats neemt en Barts pik in haar mond neemt. “Hoezo?” vraagt Anna, “ben je er niet blij mee? Vind je het niet heerlijk om zo vaak zo enorm makkelijk klaar te komen?” Met de lul van Bart in haar mond praat het voor Barbara vrij moeilijk, dus ze stoot een “Mwa woe moe, wa wa oe,” uit, wat niemand begrijpt, al lijkt dit stiekem ook haar bedoeling te zijn.

Miranda en Anna zetten hun hoofden oor aan oor en nemen vlak naast Barbara plaats. Bart, tot nu toe met zijn ogen gesloten aan het genieten, komt al bijna klaar als hij het voor zich ziet. Miranda, Anna en Barbara, op hun knieën die om beurten, netjes op volgorden, hem even kort pijpen. Elk met haar eigen techniek. Miranda zuigt echt. Anna werkt vooral met haar tong en Barbara trekt hem gelijktijdig ook even met haar hand af. Anna hijgt even als ze zijn eikel weer uit haar mond laat glijden en Barbara het overneemt. “Waarschuw je ons als je gaat spuiten?” vraagt ze. Miranda knikt. ‘Dan kun je over onze gezichten klaarkomen,” zegt die. Barbara stopt even met haar handwerk om een opgestoken duim te tonen, ten teken dat ze het er mee eens is. Bart kreunt, veel meer kan hij niet uitbrengen. Zijn pik gaat van mond tot mond. Elke keer voelt hij hoe de warme adem zijn natte paal even koelt alvorens hij in een mondholte verdwijnt. Met een voet geeft Anna een zetje aan zowel Barbara als Miranda. “Gaat hij komen?” vraagt Barbara. “Ow, ik ga komen,” kermt Bart als bevestiging. Rustig laat Anna zijn pik uit haar mond glijden en duwen de vrouwen hun hoofden dicht tegen elkaar. Kalm trekt Barbara hem af. Onder begeleiding van een luide brul begint Bart te trillen en pulseren zijn ballen. Een krachtige en dikke straal spuit uit zijn pik en landt op alle drie de gezichten. De tweede lading heeft minder vaart; Barbara verdeelt de opvolgende kwakjes eerlijk over de gezichten van haar en haar metgezellen. Bart zakt tot op zijn knieën, op gelijke hoogte met de meiden en allen tot hun middel in het koele water. Hijgend kijkt hij naar het slagveld dat hij heeft aangericht. Miranda en Barbara met veel kleine klodders ivoorkleurig sperma op hun gezichten; Anna met één grote vlats die haar ogen, neus en wang bedekt. “Ow, wat geil,” zucht Bart. De meiden lachen alvorens ze het plakkerige spul door de waterval laten wegspoelen.

Als hij weer is bijgekomen, komt hij overeind en volgt hij de vrouwen terug naar het kampement. Die drie keuvelen vrolijk met elkaar, al is het Miranda die zich nog steeds het hoofd breekt over hoe het mogelijk is dat zij allemaal zo geil zijn, zo makkelijk klaarkomen én over hoe Bart zo’n enorm en onwaarschijnlijke potentie heeft. Als zij bij het kampement komen, horen ze gebliep van een computer. “Oh ja!” roept Anna uit, “Vanavond ben ik aan de beurt!” Ze rent naar een hut toe en komt al snel weer naar buiten. Ditmaal niet in haar gebruikelijke naakte nietsie, maar met een normaal T-shirt aan. Niet strak om haar lichaam sluitend, niet grotendeels open om haar bruingebrande borsten te tonen, nee; een gewoon donkerkleurig en net shirt. Dat ze nog in haar blote kont loopt, staat in contrast hiermee. Ze fatsoeneert haar haren en kijkt Barbara even aan. “Zie ik er zo goed uit?” vraagt ze, “Niets te zien.” Barbara bevestigd dat alle sporen van de sexuele uitspatting van zoëven verdwenen zijn. Anna schiet de trap op en neemt plaats achter de computer. Het duurt even maar dan klinkt er uit de speakers, “Mammaaaa!” “Hallo lieverds van me,” zegt Anna glundert in de camera, “Hoe gaat het met jullie?” “Helemaal goed, mam,” klinkt een jongensstem, “ik heb mijn zwemdiploma behaald.” “Ooooohhhh, wat goed!” zegt Anna vol trots.

Bart kijkt toe en ziet hoe Miranda en Barbara vertederd naar boven, naar Anna, kijken die in gesprek is met haar kinder. Even wisselen de twee een blik van verstandshouding uit. Bart ziet hoe er bij Barbara een traantje verschijnt en hoe ze dit met haar hand wegveegt. Miranda slaat haar arm om haar heen en trekt haar tegen zich aan. Ze zegt wat tegen haar, maar door de afstand kan Bart het niet verstaan; natuurlijk ook omdat Miranda het niet te hard wil zeggen anders zou het door de microfoon bij Anna opgepikt kunnen worden. De arm om de schouder verandert in een volle knuffel, met het hoofd van Barbara op de schouder van Miranda. Bart kijkt toe en voelt zich niet zo lekker. Het is niet het gevoel in zijn ballen die meerdere keren achtereen zware arbeid hebben geleverd. Het is een gevoel van leegheid dat door hem heen trekt. Hij ziet hoe Barbara en Miranda hun geliefden missen. Hij hoort aan de stem van Anna hoe blij ze is in contact te zijn met haar kinder, ver weg in het koude Nederland. Langzaam trekt de vermoeidheid over hem heen. “Miranda!” sist hij zo hard hij durft om niet het gesprek van Anna te storen. Pas na de tweede keer hoort ze hem en kijkt ze om. Hij maakt met zijn handen een gebaar dat hij gaat slapen en ze knikt. Hij draait zich om en loopt naar zijn hut. Het mulle zand vertraagt zijn pas. Hij kijkt naar de ondergaande zon die langzaam achter de horizon in zee zakt. Hij zucht. Deze bloedmooie vrouwen die hij al zo lang begeerde. Hij heeft ze naar dit eiland weten te krijgen. Ze neuken hem, hij neukt hen, maar meer dan dat is het ook niet. Eénmaal in de hut veegt hij het grootste deel van het zand van zijn voeten en gaat hij op het bed liggen. Hij zucht. De meiden zitten met hun gedachten bij hun geliefden, hun kinder, de mensen van wie ze zielsveel houden, maar missen omdat ze besloten hebben om voor veel geld met hem op dit eiland te zijn. Ze laten zich door hem nemen en genieten, door een nog niet nader verklaarde reden, er wel van; maar hun hart is er, diep vanbinnen, niet bij. Hij zucht weer. Langzaam zakken zijn oogleden dicht en valt hij in slaap. Het ruisen van de golven en flarden van het gesprek van Anna op de achtergrond.

Bart ontwaakt. Zijn oren registreren het geluid van de branding. Hij heeft zijn ogen nog gesloten, maar zijn hersenen beginnen al met werken en de eerste vraag die ze produceren is “waar komt dat geluid vandaan?” Is het een CD met rustgevende geluiden? Staat zijn TV nog aan? Hij opent dan maar zijn ogen; wat hij ziet maakt het vraagteken in zijn hoofd alleen maar groter. Hij kijkt tegen een muur van hout aan. Van die ronde palen die netjes tegen elkaar gezet zijn en met ingewikkelde knopen aan elkaar vastgebonden zijn. Bart sluit zijn ogen opnieuw en als hij ze opent zijn de palen er nog steeds. Hij komt overeind en merkt dat hij in een hut ligt. Echt een stereotype hut zoals Hollywood deze zou verzinnen voor een Hawaïscene of een film dan wel een serie die zich daar op dat paradijselijk eiland afspeelt. Het is vast wel bekend, rieten dak, een bed gemaakt uit meer palen, touw en de bladeren van de lokale planten. Geen moderne apparatuur te bekennen, geen wekker, geen telefoon, geen computer, geen TV, geen radio; niets van dat alles. Just the basics. Een kom met water op een kastje, dat is de enige aankleding die de hut heeft. Het is Bart duidelijk dat de hut echt maar één doel heeft, als slaapvertrek dienen en meer ook niet. Hij is blij dat hij op een doek ligt, want tot zijn verbazing ligt hij er naakt en prikte zijn ochtenderectie in het bed. De temperatuur is in ieder geval aangenaam, niet bloedheet maar warm genoeg. Langzaam staat Bart op, niet bang maar afwachtend en niet begrijpend wat er exact aan de hand is. Zijn geheugen lijkt wel een zwart gat te zijn, hij weet zich niets te herinneren van de vorige avond…of de dag die daar voorafging. Of de dag daar weer voor. Als zijn voet het zand op de grond raakt stijgt het formaat van het vraagteken weer een paar maten. Hij kijkt naar beneden en ziet dat er geen zand op de grond ligt, maar dat de grond zand is. Overal waar hij kijkt ligt zand. Mooi, goudgeel zand…dat weer wel.

Voor de “deur” opening hangt een ander doek; onder de rand komt een straal met zonlicht door want het is net niet lang genoeg op tot de grond te komen zodat het niet met het zand in aanraking komt en het zich ook makkelijk laat verschuiven. Dat gebeurt dan ook als Bart naar buiten wil gaan. Even vreest hij meteen in het volle zonlicht te staan, maar dat valt mee. Zoals Bart nu kan zien staat de hut onder een aantal bomen die hun weelderige bladerdos als een mooi afdak boven de hut hebben gespreid. Hierdoor staat de hut permanent in de schaduw en blijft de hitte beperkt tot het strand dat al in de volle zon baadt. Bij nader inzien is er niet zoveel ochtend aan zijn ochtenderectie. Het is meer gewoon een wakkerworderectie. Het is Bart inmiddels wel duidelijk waar dat geluid van de branding vandaan komt. Nadat hij een paar stappen uit de hut heeft gezet staat hij op het strand en kijkt uit over de blauwe zee. De zon schijnt in al haar felheid, maar doordat Bart nog in de schaduw van de bomen staat merkt hij nog niet veel van de temperatuur, wel voelt hij nu een licht, zacht briesje over zijn lijf glijden. Verbaasd doet hij een paar stappen de schaduw uit en stapt in de volle zon. Tot zijn verbazing is het niet zo heet als hij had verwacht. Wel warmer dan in de schaduw van de bomen, maar als hij moet schatten zou hij de temperatuur in de schaduw op een graadje of 20 zetten en in de zon op 28, maar niet drukkend heet door waarschijnlijk een lage luchtvochtigheid. Als hij het hier zou moeten omschrijven als een paradijs. Van achter hem klinkt een stem, een stem die hem zo bekend voorkomt. Zo vaak als hij bij die klant kwam hoopte hij steeds dat zij er zou zitten, hij wist zelfs op welke dagen ze werkte en op welke niet; en al die werkdagen waren een stukje prettiger voor hem, als hij wist dat zij daar zou zitten. Soms had hij geluk en hadden ze tijd om wat te kletsen. Op andere dagen had hij meer geluk en had ze een trui of shirt aan met een lage hals en kon hij de aanzet van haar volle, grote borsten zien. Nu is hij meer een kleine-borsten-man, maar voor haar maakt hij heel graag een uitzondering. Dan waren er nog de dagen dat hij pech had en ze alleen kort werk-technisch konden praten. De dagen met veel pech waren wel duidelijk, dat waren de dagen waarop ze niet werkte. Anna…hier? Op dit eiland? Hoe kan dat? Hij draait zich om en kijkt haar verbaasd en niet begrijpend aan. De zon schijnt op haar bruine en vooral erg naakte lichaam. “Ook goedemorgen Bart, heb je goed geslllll…” Anna maakt haar zin niet af als ze zijn blik ziet, “Ah nee hé. Niet weer… Verdomme! En nu al na één dag!”