Kai - 7

'Ga je nog mee wat drinken of...? Ik duw mijn vuile voetbal kleren in mijn tas, rits deze dicht en pak hem van de grond.
Ik schud mijn hoofd.
We hebben net een belangrijke wedstrijd gespeeld. Ik heb mijn ballen uit mijn broek gelopen letterlijk en figuurlijk.
Ik laat mezelf er niet onder krijgen, probeer langzaam op te krabbelen.
Voetbal is mijn leven en dat laat ik door niemand afnemen! Er is een invaller voor Kai geregeld een jongen die een elftal lager zit.
'Dennis..! Daan loopt achter me aan terwijl hij zijn tas over zijn schouder duwt. De deur valt met een klap achter ons dicht.
'Ik moet zo bij de trainer komen?'
'Ga je het hem vertellen? Vraagt Daan.
'Wat vertellen?'
Er verlaat een zucht uit zijn mond. 'Dennis... Je bent jezelf niet en dat komt niet alleen door Kai!'
Ik stop met lopen en kijk hem recht aan 'Wat wil je dat ik tegen hem zeg Daan? Dat ik op mijn knieën een team genoot zijn pik afgezogen heb? Rob is zijn spil, ...trouwens hij word geselecteerd voor een hoger elftal dus waarschijnlijk zie ik hem niet meer na dit seizoen.'
'Dus...je laat hem er mee weg komen? hij heeft iets...hij heeft je gedwongen... Een soort van.'
'Ja, en ik ben er over heen het is gebeurd Daan ik kan er niets meer mee. Wat denk je?.. Dat iemand mij gaat geloven na alle verhalen rondom mezelf en Kai? ik weet niet eens of ik hier nog wil blijven!'
'Heb je hem gesproken Kai?'
'Hij reageerd nergens op Daan! Dus hoe wil ik hem spreken? ik weet niet eens waar hij gebleven is?
'Vraagt het aan de trainer? Die weet vast waar hij is!'

Het gesprek stopt abrupt, Michel komt naar ons toe gelopen. Iets is veranderd in zijn gedrag hij lijkt me meer te ontwijken.
Tuurlijk heb ik hem niets verteld. Hij en Rob, ze zijn steeds closer geworden, feesten nu elk weekend in club 22 en de verhalen die ik erover mee krijg! Ik wil ze niet eens meer horen.
'Pff net bij de trainer geweest weer dat gezeik over Kai, ik heb er niets mee van doen.' Michel leunt tegen de muur en steekt een sigaret op. Hij blaast de rook naast me af en kijkt van ons weg.
'Wat heb je gezegt?' vraagt Daan.
'Gewoon... Niets er valt niets te vertellen of wel soms?'
Daan richt zijn blik op mij, ik zie hoe hij naar me kijkt.
Ik trek mijn tas verder over mijn schouder 'ik ga oké moet me melden bij de trainer.'
Daan knikt alleen maar en Michel neemt opnieuw een flinke hijs, 'zien we jullie vanavond? Vraagt hij.
Ik draai me om 'waar?'
'Club 22 er komt een vette Dj en... Ik schud mijn hoofd 'ik heb al iets.' zonder zijn reactie af te wachten loop ik richting het kantoor van de trainer.
Ik hoor hem iets zeggen tegen Daan, maar versta niet wat.

'Heey Dennis ga zitten, ik had je niet gezien.' hij draait zich om en kijkt naar me. 'Ga even zitten.' hij loopt om me heen en schuift een stoel onder mijn billen.
Ik laat mijn tas op de grond vallen en schuif mezelf naar achter.
Ik heb geen zin om met hem te praten zeker niet als het weer over al het gedoe om Kai gaat.
Hij gaat voor me zitten en kijkt me aan. 'Mooie wedstrijd gespeeld? Je was weer als van ouds in vorm.
Ik knik.
'Misschien kan ik maar beter meteen met de deur in huis vallen 'ze hebben een aantal jongens geselecteerd uit de elftal... Dennis hun oog is ook op jou gevallen heb ik uit een bron vernomen.'
Ik kijk hem aan. Het dringt niet echt door omdat ik dacht dat ik voor iets anders zou moeten komen.
'Oke.'
Hij kijkt me onderzoekend aan 'ik dacht dat je blij zou zijn.'
'Ik... Ik had dit niet helemaal verwacht.' zeg ik.
Enthousiast zoals hij is veert hij op 'Dennis als je met zo'n leeftijd al opvalt dan kan je alleen maar trots op jezelf zijn.je hebt het verdient.
Ik glimlach kort 'Ja dat ben ik ook wel.'
Hij klapt in zijn handen 'het doet me een genoegen dat ik zulke goede spelers in mijn elftal heb zitten, het is nog niet zeker .Maar ik heb er een goed gevoel bij. Ik wilde je vast inlichten... Maar mondje dicht tegen de rest.'
Ik knik 'en Kai? Waar is hij gebleven?
'Kai ... Ik weet dat hij naar België is vertrokken, je weet wat er allemaal gebeurd is.. Waarschijnlijk is het beter zo.'
'Voor wie? Vraag ik.
Hij staat op en gaat voor me staan. 'Kai wilde zelf weg, jammer hij had veel talent!' zijn keuze Dennis.'
'Misschien had hij geen...
De deur vliegt open de trainer word aangesproken door een man, een trainer uit een ander elftal komt met veel rumoer binnen.
Ik sta op en pak mijn tas. Voordat ik de deur uit loopt draai ik mezelf om. 'Weet je toevallig bij welke club hij speelt?ik zou namelijk hem graag nog eens willen spreken.'
De trainer kijkt op.
'Hij pakt afwezig en druk pratend een papier onder uit de stapel. 'Ik geloof dat ik het hier ergens heb opgeschreven.'
'Hier.'
Hij reikt me een klad geschreven papiertje aan. 'Doe hem de groeten, wil je.' zonder mijn knik op te merken focus hij zich opnieuw op de andere man in het kantoor.

Ik kijk ernaar. Op mijn bed lig ik. Met mijn kussen onder mijn hoofd.
Het slordig geschreven klad blaadje in mijn hand. Hoe lang is het geleden dat ik hem gesproken heb? of überhaupt gezien?
Het moet zeker twee maanden geleden zijn.
Het voelt nog steeds als een doffe leegte. Ik pak mijn telefoon erbij en Google de voetbal club. Moeilijk te vinden is het niet.
Google maps geeft aan dat het zeker twee en een half uur hier vandaan is.
Wil hij me nog wel zien na alles?
Ik heb zijn voicemail zeker tien keer ingesproken, de laatste keren haast wanhopig.
'Ga je mee wat drinken?'
Het is mijn zus die in de deur opening staat. 'Ik heb andere plannen.' ze loopt de kamer in. 'Dat heb je wel vaker de laatste weken.' ze knipoogd.
'Heb je iemand? Een vriendje ofzo?'
Ik ga rechter op zitten en duw het briefje in mijn broekzak. 'Tuurlijk niet.'
'Waarom sneak je dan regelmatig s'nachts het huis in, Onder dat pap en mam dit weten? ze glimlacht. Ik haal mijn schouders op 'Dus dat mag ookal niet.'
Ze komt naast me op bed zitten 'ik zou het alleen leuk vinden als je een keer mee gaat met mij en dave zoals voorheen.'
Ik knik 'Binnenkort maar niet vanavond, ik heb al iets.'

Het was een éénmalig iets. Die nacht na club 22. Hij was te oud maar ergens leek ik bij hem mijn eenzaamheid te vergeten.
Mike.
Ik wist inmiddels dat hij een rijke zakenman was. Met een groot huis. Ik had er niets meer op tegen om sex met hem te hebben.
Op Daan na wist niemand iets. Ik hield ook dit verborgen.
Hij was attent. Kocht soms kado's en wilde me al te graag zien.
En ik?
Die kado's hoefde niet echt. Ik voelde niets voor hem.
Toch was ik er vanavond weer. In zijn appartement zoals vele avonden.
Ik zat vol hormonen en verlangens. Ergens was ik vereerd dat deze man sexueel voor me viel.
Dus stond ik voor de derde keer die week in zijn woonkamer.

Ik duwde zijn hoofd tussen mijn benen. Nadat hij bijna wanhopig mijn broek naar beneden sjorden.
Meer dan een trainingsbroek trok ik niet meer aan.
Ten eerste was het makkelijk om deze omlaag te trekken, zonder moeite. En ten tweede leek hij er op te kicken. Dat ik voor hem zat in mijn trainingsbroek met daaronder niets aan.
'Je kan er geen genoeg van krijgen of wel, geile donder.' hij sprak me toe terwijl hij zijn tong over mijn geschoren ballen liet gaan.
'Je smaakt zo lekker.'
Ik pakte zijn hoofd vast en duwde mijn pik zijn mond in. Neukte zijn bek en liet hem het ritme bepalen.
Hij was waarschijnlijk dol op mijn jonge stijve pik.
'Lekker? vroeg hij opnieuw terwijl zijn mond nat van mijn pik was en zijn speeksel.
'Mmm.' kreunde ik.
Ik had geen zin in zijn gelul, ik wilde gepijpt worden.
Duwde zijn hoofd opnieuw ver tussen mijn benen. Ik snakte alleen nog maar naar sex en misschien nog wel meer naar liefde en erkenning.
Het was niet fout waar ik naar verlangde dat wist ik vanaf het eerste moment dat ik Kai zag. Ik was die homo in het elftal, nou en?
Toch bleef ik mijn wereldje geheim houden. Bang om alles te verliezen in het voetbal.
Alleen Daan wist waar ik mee rond liep en mijn zus.. Nou ja voor de helft dan?
Ze zou het waarschijnlijk volkomen verkeerd vinden dat ik sex had met een volwassen man.
Ik hoorde hoe hij tussen mijn benen kokhalste toen ik in de gaten kreeg dat ik mijn lul nu wel erg diep en snel zijn mond in duwde. Mijn bekken bewogen ritmisch mee.
Ik greep zijn grote fauteuil steeds steviger vast.
Ik kreunde steeds harder.
'Spuit mijn mond vol Dennis.' mompelde hij.
Dat deed ik terwijl ik zijn mond en keel helemaal vol duwde met lul. Onbeheersbaar kreunde ik het uit, vooral nadat hij twee vingers in mijn kontgat stak en deze liet meebewegen. Hij vingerde me ruw terwijl hij me pijpte.
Ik hijgde liet alles zijn mond in gaan en zag hoe hij me gulzig leeg dronk.

'Wanneer blijf je slapen?' vroeg hij. Nadat hij me na zijn geweldige pijpbeurt geneukt had. Hij trok het volle condoom van zijn lul.
Ik haalde mijn schouders op 'ik vind het zo prima.'
Hijgend stond hij voor me.
'Dus je wilt niet...?
Ik schudde mijn hoofd en trok mijn training broek over mijn benen omhoog. Even bleef ik naar hem kijken voordat ik me van hem afdraaide en naar buiten keek.
Zijn grote raam liet een enorme tuin zien. 'Je bent echt rijk of niet?'
Hij trok zijn broek aan en kwam half achter me staan. 'Wat is rijk?'
'Geen idee.' antwoord ik. 'Mijn ouders wonen in een gewoon huis niet bijzonders.'
'Ze zijn waarschijnlijk gelukkig met elkaar of niet?'
Ik knik zonder nog naar hem te kijken.
'En jij heb jij iemand?'
Hij schud zijn hoofd.
'Jij?'
'Dat weet je toch! Antwoord ik.
'Ik moet gaan.' antwoord ik.
'Nu al.'
'Je ziet me snel oké.' ik trek mijn kleren aan en verlaat Ijn woning.

Ik pak opnieuw het briefje uit mijn broek zak. Type het adres in mijn telefoon en loop naar beneden.
Niemand thuis, ik stuur een app naar mijn moeder dat ik vanavond niet mee eet.
Ze is liever op tijd op de hoogte of ik mee eet of niet.
Ik heb een besluit genomen. In mijn strakke jeans met daarover een sportief t shirt verlaat ik de woning. Het is een eind ik weet het.
Misschien is alles voor niets en wil hij me echt niet meer zien. Maar het verlangen naar hem maakt me bijna gek. Ik mis hem.
Kai.
Ik heb op een wedstrijd schema kunnen achter halen dat hij vandaag op eigen terrein voetbalt. Ook heb ik zijn elftal kunnen achterhalen. Internet doet soms wonderen.
Het duurt een tijdje voordat ik uitgevogeld heb welke trein en bus ik moet hebben.
Ik heb besloten om vroeg te vertrekken want ik kan niet te laat aankomen, dan is alles voor niets geweest.

Een twijfel slaat toch toe, ik was de hele dag al wat nerveus maar hoe dichter ik bij de ingang ben hoe harder mijn hart in mijn borst slaat.
Waar moet ik beginnen? Ik weet niet eens waar ik heen moet?
Ergens ben ik bang dat hij me eerder opmerkt dan ik hem.
Mijn handen zijn klam.
Is dit een wanhopige poging om hem te zien? Terug in mijn leven te krijgen. En dan?
Wat wil ik dan?
Ik duw een kauwgom in mijn mond, mijn vingers trillen en even wil ik alles afblazen en terug naar de bus rennen.
Ik zie heel veel mensen. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Hem hier te overvallen!
Ik hou na lang aarzelen dan eindelijk een jongen aan. Ik vraag hem naar zijn elftal.
Eerst versta ik hem amper, hij heeft nogal een belgisch dialect. Ik maak op dat hij op het grote veld moet zijn bij een rode tribune.
Op nog geen aantal meters van me vandaan zie ik de tribune, hij valt moeilijk over het hoofd te zien. Zo rood.
Ik was dichterbij dan ik zelf wist.
Weer een twijfel.
Ik besluit naar de tribune te gaan en te gaan zitten. Niet in zicht, dat zeker niet.
Mijn ogen scannen het veld over. Geen Kai.
Het volledige elftal staat er maar van hem geen spoor.
Misschien was het adres helemaal niet kloppend!
Na een half uur weet ik dat het zinloos is. Hij is er niet. Geen spoor.
Het dringt langzaam tot me door dat ik hem waarschijnlijk nooit meer ga zien. Ik vraag nog eens voor de zekerheid na of dit het elftal is waar hij in zou moeten zitten.
Keer op keer word het bevestigd.

Hoe voelt het als je misschien op dat moment je grote liefde kwijt bent. Het voelt eenzaam gevoelloos ...ik kan het niet eens beschrijven.

De frustratie bouwt op.

De trainig loopt op zijn einde, het is dinsdag avond. Een gewone normale dinsdag avond. Ik ben er maar ook niet.
Gefrustreerd knal ik bal naar bal het net in.
Loopt ik zonder wat te zeggen de kleedruimte in. Daan ziet het.
Hij ziet hoe ik reageer. Hij ziet aan me dat ik op probeer te krabbelen wat zinloos lijkt.
Hij probeerd me te temperen. Maar niets lijkt me rustig te kunnen maken.
'Man man man, wat is er met jou? Michel kijkt me aan.
Daan kijkt op. Rob kijkt op.
'Gaat dit nu echt om die bal die ik van je afspeelde?' zijn stem, ik kan het niet eens meer verdragen. 'Je kunt het gewoon niet hebben dat ze mij geselecteerd hebben en jou niet! Het is opnieuw de stem van Rob.
Hij zet me te kakken waar iedereen bij staat.
We hebben aan het begin van de training te horen gekregen dat Rob en Twan beide geselecteerd zijn, ik was nog even een twijfel maar uiteindelijk wilde ze nog een jaartje wachten en dan opnieuw bekijken,
Ik trek mijn schoenen aan en kijk naar hem op. 'Denk je nu echt dat het me iets kan schelen Rob? Denk je nu echt dat ik nog met jou in 1 team wil zitten? Donder toch op!'
Hij kijkt me aan.
'Wat kijk je nou? Wees blij dat ik mijn bek hou! Ze zouden eens moeten weten wat jij allemaal uitvreet!!'
Hij is stil.
Heel het team kijkt naar ons.
'Dennis! ... Je kunt beter gaan! Niet hier... Daan duwt me bij Rob weg. 'Ga naar de trainer maar niet hier!' fluisterd hij.
Ik pak mijn tas loop de deur uit en gooi met een kracht de deur achter me dicht.


Ik loop de woonkamer binnen. Mijn ouders zitten buiten samen met gezelschap.
Ik wil recht door naar boven lopen. Mijn moeder loopt naar binnen met een dienblad vol legen wijnglazen.
'Heey Dennis hoe was het?
'Ik kijk half naar buiten.'
'Je wist toch dat we bezoek hadden? Klanten van je vader, hij kon er niet onderuit belangrijke zaken deal.'
'Hier thuis?
Mijn moeder knikt 'je vader vond dit een goed idee.'
'Ik haal mijn schouders op 'ik ga naar boven.'
Mijn moeder kijkt me aan 'gaat het Dennis?'
Ik knik.
'Zeker.' een onderzoekende blik.
'Ja, ik heb hard getraind ben moe waarom?'
'Niets ik dacht alleen! Nou ja ... Kom je zo jezelf nog even laten zien je vader heeft opgeschept over zijn talent volle zoon', ze knipoogt.
Ik zucht 'Moet dat? ik heb niet echt...
Ik kijk hoe mijn vader met twee mannen naar binnen stapt.
'Aah daar zal je hem hebben 'mijn talent volle zoon, voetbal is zijn leven en...nou ja oordeel zelf...
Ik verstijf. Luister niet eens meer wat mijn vader brabbelt.
Ik kijk naar de man naast hem. In een dure strakke pantalon.
Een man die ik wel heel goed ken. Niet persoonlijk maar wel op een andere manier.
Ik wil weg.
Verdwijnen.
Pieter.. Mike. Dit is mijn zoon Dennis. Alsof alles nog niet genoeg is kijk ik Mike recht aan.
Ik zie zijn glimlach verdwijnen.