In Naam Van De Hara

Het komt zelden voor dat een situatie volledig om zijn as draait maar hier gebeurde het. Luttele momenten terug hingen we nog aan een touw, nu wordt het koude metaal van een inheemse dildo in mijn kutje opgewarmd. Bruno heeft me vastgeketend aan de boom, links en rechts rinkelen edelstenen tegen de gouden schakels als ik mijn polsen los probeer te wringen. Tevergeefs, ik kan geen kant op en door mijn geworstel draait de gouden fallus alleen maar dieper naar binnen.

Jij staat aan de grond genageld te kijken, ik kan niet zien of je bang of geil bent. Bruno danst om me heen, hij roept dat ik de fallus moet neuken. Ik geef me over en op het ritme uit de jungle laat ik mijn lichaam langs de stam golven. Veel bewegingsruimte heb ik niet, de bast maakt schrammen in mijn rug als ik wilder ga bewegen. Ik wil niet stoppen, de pijn is zo lekker. Diep in mij gloeit een gouden pik, mijn lichaam stroomt vol licht. ‘Ja, ja, ja!’, schreeuw ik terwijl een tsunami door mijn neukspieren trekt in een uiterste poging het gouden wonder voor altijd vast te klemmen.

In een oogwenk staat Bruno bij me en maakt mijn enkels los, hij is eerder gehaast dan liefdevol. Zonder iets te zeggen trekt hij de dildo uit mijn kutje, de stilte wordt verbroken door een zachte plop.

‘Ik wil je bezitten, hier in de Hara bij deze heilige boom. Je draagt de schakels van mijn volk, je hebt mijn voorvaderen net bevredigd. Nu is het mijn beurt, onze samensmelting zal de Wedergeboorte vervolmaken.’

Hij tilt mijn benen onder de knieën op, mijn bekken kantelt uitnodigend naar hem toe.

Dit wordt geen romantisch neukpartijtje, ik hoor hem grommen en vang even zijn verwilderde blik. Zijn enorme erectie zoekt naar de ingang en stoot dan resoluut naar binnen.

Mijn natte kutje ontvangt hem zonder problemen, al lijkt het alsof hij deze keer nog groter is. Mijn armen zitten vast, ik zou willen dat hij die ook had losgemaakt. Bruno grijpt naar mijn billen en duwt me stevig tegen de boom. Zijn pik gaat over de volle lengte in en uit, in de diepte stoot hij kort na. Het heeft een cadans om van in trance te raken, als een stoomtrein die op gang komt. Hij neukt hij me steeds harder en sneller, er sijpelt vocht, waarschijnlijk bloed en zweet, over mijn rug. Ik kan niet protesteren, ik zou niet weten hoe. Bruno vertraagt en begint te mompelen.

‘Ik neem van je en geef je…de Wedergeboorte. Ontvang het zaad van de oervader, de houder van alle leven. Neem het in je, laat het zijn.’ Met een schreeuw richt hij zich op en trekt mij aan mijn heupen zo ver mogelijk over zich heen. Zijn pik klopt vervaarlijk als het zaad in mijn binnenste wordt uitgestort. Bruno, de onstuitbare, zijgt neer aan de voet van de boom en knippert verward met zijn ogen. Hij merkt niet dat jij op me afstormt, je hand woest bewegend om je stijve pik. ‘Ik doe mee’, roep je, ‘ze is ook van mij.’

In mij kookt en woelt het, uiterlijk ben ik onbewogen en niet bij machte iets te doen of zeggen. Jij zit op niemands toestemming te wachten en staat al tussen mijn dijen. Als je pik naar binnen glijdt, komt Bruno bij zijn positieven.

‘Nee, niet doen. Dat mag niet!’ Hij springt op en probeert jou van me af trekken. Het is te laat, ik hoor je welbekende kreun en voel hoe een warme vochtigheid me vult.

‘Godverdomme P., wat flik je me nou! Ik hoop maar dat dit goed afloopt.’

‘Stel je niet zo aan of ben je misschien vergeten wie hier de baas is?’

Jullie hebben weinig oog voor mij en kibbelen door terwijl Bruno me bevrijdt. Ik zwalk op mijn benen, jij merkt het als eerste op.

‘Ach meisje toch, zijn we zo tekeer gegaan?’

Een flauw glimlachje is alles wat je krijgt, ik zal lang moeten douchen voor ik weer kan praten. Bruno gooit mopperend wat kleding in onze richting, de ketting en attributen propt hij terug in de kist. Het hemd plakt aan mijn rug maar het is ten minste iets om me mee te bedekken, snel trek ik ook de broek aan en ga op zoek naar mijn schoenen. Ik wil weg hier. Tijdens onze terugtocht over het reeds gebaande pad horen we enkel het ritselen van gebladerte en het geroep van een of ander beest ergens in de verte. De schemering valt snel, ik zie jullie zwarter wordende silhouetten aan de kist trekken. Het ding is nauwelijks vooruit te krijgen maar moet mee.

Uiteindelijk bereiken we de auto, ik zucht van verlichting, verder blijft het oorverdovend stil. Bruno hijst de kist in de kofferbak en springt achter het stuur. Ik zit op de achterbank, jij kiest voor de bijrijdersstoel. Het is maar goed dat het inmiddels te donker is om ons te zien zitten. Een met felle kleuren beschilderde jongeman, een nors kijkende vijftiger en een lamgeslagen jongedame, met een heuse schatkist in de achterbak.

Ook ik heb op dit moment geen idee waar dit heengaat.