Henk Geniet Van Het Uitzicht - 1

Het was begin september, de scholen zijn weer begonnen. Dit tot genoegen van Henk. Hij woonde precies tussen een middelbare school en een klein winkelcentrum. Elke pauze liepen er een hoop middelbare scholieren langs zijn woning. Hij werd altijd vrolijk als de jongens en meisjes langsliepen. Ze straalden zoveel levensvreugde uit. De jongens en meisjes liepen druk pratend langs zijn huis.

Met mooi weer zat hij altijd buiten in zijn voortuin. De jongens en meisjes begroeten hem vaak, hij begroette hen dan vrolijk terug. Of de scholieren het deden omdat ze beleefd waren of omdat ze het voor de gein deden, dat maakte Henk niet uit. Hij vond het leuk om wat aanspraak te hebben nadat zijn vrouw hem 7 jaar geleden had verlaten. Inmiddels had hij de pensioengerechtigde lijftijd bereikt en genoot van de vrije tijd die hij had. Hij probeerde in goed conditie te blijven. Elke dag liep hij rond het meertje bij hem in de buurt, dat was al gauw 5km per dag. Daarbij deed hij alles per fiets als de auto niet nodig was. Als hij onder de douche stapte was hij best tevreden met wat hij zag in de spiegel. Hij had nog een volle bos grijs haar, een klein netjes bijgehouden baarde, een klein welvaartsbuikje met een volle bos ,inmiddels grijs, borsthaar.

Het was prachtig weer, een echte nazomerdag. De zon scheen volop, geen wolkje aan de hemel, een zacht windje en het was een heerlijke 25 graden. Henk zat zoals altijd met mooi weer in zijn voortuin met een krantje en een vers gezet kopje koffie. Hij keek op zijn horloge en zag dat de eerste pauze van de schooldag op het punt stond van beginnen. Hij bladerde wat ongeïnteresseerd door zijn krant toen hij de eerste opgewonden stemmen hoorde iets verderop. Het afgelopen corona jaar vond hij vreselijk, de scholieren kregen thuis les en als ze op school zaten mochten ze niet van het schoolplein af. Wat was hij blij dat het eindelijk weer bijna normaal was. Hij keek in de richting van de stemmen. De scholieren zouden vanuit de straat recht tegenover zijn voortuin aan komen lopen en dan voor zijn tuin links afslaan naar het winkelcentrum.

Hij zag de eerste scholieren aankomen lopen. Jongens en meisjes in groepjes, druk pratend en lachend. De jongens liepen stoer te praten en de meisjes praten zachter en lachten. Tot zijn genoegen bekeek hij de mooie meiden. De soepele slanke lichamen liepen langs hem. Tot zijn genoegen waren de naveltruitjes weer in. De blote buiken wandelde aan hem voorbij. Sommige herkende hem en zeiden hem gedag, hij zei begroette hen vriendelijk terug. Aan het eind van de stroom liep een meisje, ze liep wel met het laatste groepje meiden mee, maar ze besteden geen aandacht aan haar en ze voegde zichzelf niet in de gesprekken van de meiden.

Van een afstand zag hij dat ze er goed uitzag. Lange bruine haren tot over haar schouders, hoge jukbeenderen, een smal neusje, mooie volle borsten, een slank buikje, ze was niet groot, maar ook niet klein en dat allemaal gestoken in strakke jeans en een wit naveltruitje. Ze was duidelijk bruin door de zon, waardoor het witte topje er nog beter uitzag.

Een paar meiden van het laatste groepje zwaaiden naar hem en hij zwaaide vriendelijk terug. Maar zijn blik bleef gericht op het laatste meisje. Eenmaal langs hem bekeek hij haar. Hij zag een par mooie billen in haar strakke jeans. Hij wist dondersgoed dat hij niet te veel naar de meiden moest kijken, maar hij bewonderde de jonge strakke lijven. Stiekem droomde hij ervan om weer op de middelbare school te zitten.

Henk droomde weg, met de billen van het laatste meisje in gedachte. Ineens, vanuit het niets, kwamen er een stel jongens aan fietsen. Ze riepen wat naar de meiden en de laatste gaf de laatste meid een trap tegen haar rug. Ze kwakte neer op de grond.

De meiden met wie ze liep draaiden zich om, lachten en liepen door. Meteen stond Henk op en liep naar haar toe. Ze lag nog steeds op haar buik toen hij bij haar aankwam. ‘Gaat het een beetje?’ Vroeg hij.

Het meisje zette zich af met haar handen en kwam omhoog. ‘Ja hoor. Het gaat wel.’ Zei ze toen ze hem met betraande ogen aankeek.

Henk stak zijn hand uit waarna hij haar omhoog hielp. Ze had schaafwonden op haar handen en op haar wang. Haar witte shirt zat vol met donkere vegen van de grond. ‘Dat zijn lelijke schaafwonden, kom even mee dan maken we dat even schoon.’ Zei Henk.

‘Nee, dat hoeft niet hoor.’ Zei ze.

‘Ik sta erop. Ga in mijn voortuin zitten dan pak ik wat sterilon om het te ontsmetten.’ Zei hij een beetje steng.

Het meisje twijfelde en keek om zich heen, maar ging toch overstag en liep met Henk mee. Hij gaf aan dat ze in de tuin kon gaan zitten waarna Henk naar binnen liep en terug kwam met een EHBO doos. Henk ging tegenover haar zitten en pakte haar rechterhand beet. ‘Dit kan even prikken.’ Zei hij waarna hij de sterilon op haar hand spoot. Ze siste tussen haar tanden toen het begon te prikken. Daarna pakte hij haar andere hand en spoot daar ook de sterilon op. Ook nu siste ze tussen haar tanden door.

‘Laat me eens kijken naar je wang.’ Zei Henk. Ze draaide haar wang naar hem toe. ‘Gelukkig is het maar een oppervlakkige schaafwond.’ Hij pakte een doekje en maakte de schaafwond schoon. ‘Zo, zo goed als nieuw.’

‘Bedankt.’ Zei het meisje.

‘Graag gedaan meid. Maar waarom deed die jongen dat?’ Zei Henk.

‘Waarschijnlijk omdat ik niet met hem wilde snappen.’ Antwoorde ze.

‘Snappen?’ Vroeg Henk verbaasd. Het meisje legde Henk uit wat het was, maar hij begreep er nog steeds niks van. Hij keek haar niet begrijpend aan.

‘Laat maar zitten. Ik moet weer terug naar school.’ Ze keek naar de stoet scholieren die terug kwam lopen. ‘Nogmaals bedankt.’ Zei ze.

‘Graag gedaan meid. Veel succes op school en laat je niet kisten he.’ Zei Henk.

Ze glimlachte naar hem. ‘Komt goed!’ Zei ze. ’Ik heet Liza trouwens.’

‘Ik ben Henk. Als je nog eens problemen hebt dan ben je hier altijd welkom.’

‘Dank je.’ Liza pakte haar tas en liep terug naar haar school. Ze draaide zich nog 1 keer om en zwaaide naar Henk waarna hij terug zwaaide.

Liza liep door de straat terug naar school. Henk bekeek haar mooie achterste van een afstandje. De stoet scholieren liep weer voorbij. Wederom begroette Henk er een paar.

De dag vorderde gestaag. De volgende pauze ging voorbij, maar Henk zag Liza niet langslopen. In de loop van de middag ging Henk weer naar binnen en zette de tv aan. Hij zapte wat ongeïnteresseerd langs de zenders en doezelde langzaam weg. Ineens werd er op de deur geklopt. Verschrikt werd hij wakker en keek door het raam bij de voordeur. Daar zag hij Liza staan.

Nog duf van het dutje stond hij op en opende de deur. ‘Hallo Liza. Wat leuk je hier weer te zien. Wat kom je hier doen?’

‘Ze hebben mijn banden leeg laten lopen.’ Antwoorde ze.

‘Waarom? Wie?’ Vroeg hij.

‘Waarschijnlijk dezelfde jongen.’ Zei Liza.

‘Wat een lul zeg. Ik heb achter in de schuur een fietspomp. Loop maar om dan open ik het hek voor je.’ Zei Henk.

Liza liep om en Henk opende het hek en liet Liza binnen. Uit de schuur pakte hij de pomp, sloot de slang aan en begon met het op pompen van de banden. Hij voelde aan de banden. ‘Zo, deze zijn hard genoeg. Fiets achter eens een rondje dan kan ik kijken of alles het nog doet.’

Ze liep met de fiets naar buiten en fietste een rondje. Henk hoorde wat piepen en kraken en gebaarde haar terug te komen. Nadat Liza de fiets weer in de tuin had gezet pakte Henk een busje olie, zakte door zijn hurken en spoot wat op de ketting en ketting kast. ‘Dit moet wel voldoende zijn.’ Zei Henk en keek naar boven. Liza stond over hem heen gebogen, hij had perfect zicht op haar volle borsten. ‘Top! Bedankt.’ Zei ze.

‘Geen probleem meid.’ Zei Henk. ‘Tot ziens.’

Ze draaide haar fiets weer om en stapte buiten het hek weer op de fiets. ‘Tot ziens.’ Zei ze toen ze weg fietste. Henk bekeek wederom haar achterste en zwaaide naar haar toen totdat ze om de hoek fietste.

De dagen erna zat Henk elke dag weer in zijn voortuin. Soms zag hij Liza langs lopen en elke keer zwaaide ze naam hem en elke keer zwaaide hij terug. Hij was blij voor haar dat ze nu wel tussen de andere meiden liep en druk aan het praten was met de andere meiden. De jongen die haar schopte, als hij het geintje van de vorige keer wilde herhalen, zag waarschijnlijk geen kans om dit weer te doen. Het was een heerlijke september maand. Het bleef lekker weer en elke pauze genoot Henk weer van de mooie slanke meiden in hun naveltruitjes als ze langsliepen.

Elke middag deed Henk een dutje en hoopte elke keer als hij wakker werd dat Liza er weer stond. Helaas werd hij elke keer teleurgesteld. Hij wist natuurlijk dat dit nooit meer zou gebeuren, maar toch hoopte hij erop.

Ook deze middag deed hij weer een dutje. Hij had al een rondje gelopen, boodschappen gedaan en het huis aan kant gemaakt. Midden in zijn dutje werd hij gewekt door geklop op de deur. Slaperig opende hij zijn ogen, maar was meteen wakker toen hij Liza zag staan. De lucht was donker en het regende hard. Liza stond doorweekt bij hem voor de deur. Snel opende hij de deur en liet Liza binnen. ‘Wat jij hier nou?’ Vroeg hij verbaasd en keek naar buiten. ‘En waar is ze fiets?’

Liza barste in snikken uit. ‘Hij was ineens weg. Ik heb het hele schoolplein af lopen zoeken, maar kon hem nergens vinden. En toen begon het met regenen en ik wist even niet meer wat ik moest doen.’

‘Ach meisje toch. Laat me even een handdoek pakken, blijf hier staan.’ Zei Henk en liet haar druipend staan. Even later kwam hij terug lopen met een handdoek en bekeek Liza. Haar blauwe naveltruitje zat vastgeplakt aan heet slanke lijfje. Hij gaf handdoek aan haar. Liza begon meteen haar gezicht en haren te drogen. Henk vroeg haar of ze een kopje thee wilde om op te warmen, dat wilde ze graag.

Henk kwam terug met een dienblad met de thee en wat koekjes. Liza had zich afgedroogd en de handdoek op de bank gelegd om daarna op de handdoek gaan zitten. Henk zette het dienblad op tafel en ging naast haar zitten. Hij bekeek naar haar. Haar tranen waren inmiddels weg en zag hoe knap ze was. Alles klopte aan deze meid.

‘Ik heb hier nog wel een fiets staan die je kan lenen totdat je je eigen fiets terug hebt of een nieuwe hebt.’ Zei hij.

‘Nee dat kan ik echt niet accepteren.’ Zei ze.

‘Ik wil je ook wel thuis brengen, maar hoe moet je dan morgen naar school?’ Vroeg Henk.

‘Hoeft niet hoor. Ik pak de bus wel.’ Zei Liza.

‘Onzin! ‘Zei Henk.’ De bus is veel te duur. Weet je wat? Als het binnen een uur opdroogt pak je de fiets. Zo niet? Dan breng ik je naar huis. Afgesproken?’

‘Ok, is goed.’ Antwoorde Liza.

‘Goed zo.’ Zei Henk. ‘Maar ik weet alleen je naam. Wat kun je nog meer vertellen over jezelf.’

Liza vertelde dat ze bijna 17 was en dat ze sinds een paar in een dorpje verderop is verhuisd samen met haar moeder en haar 2 kleine zusjes. Meteen vanaf de eerste dag op school hadden een paar jongens de pik op haar. Ze wilden allemaal met haar snappen, iets wat Henk nog steeds niet begreep, maar Liza had daar geen zin in. Gelukkig had ze nu vriendinnen gemaakt en kwamen nu voor haar op in de klas.

Daarna vertelde Henk over zijn gebroken huwelijk en zijn 2 kinderen die aan de andere kant van het land woonden en maar zelden op bezoek kwamen. Eigenlijk vond hij dat wel best, maar dat zei hij maar niet tegen Liza.

Het was gestopt met regenen en de zon scheen weer volop. Liza kreeg de fiets van Henk en fietste ermee naar huis.

Meteen liep Henk naar de school, op zoek naar haar fiets. Hij zocht overal op en rond het schoolplein. Hij wist nog ongeveer hoe de fiets eruit zag en tot zijn stomme verbazing vond hij de fiets vlakbij zijn huis in de bosjes. Buiten het feit dat de fiets nat en vol met bladeren zat was er niks met de fiets gebeurd. Hij hoopte maar dat Liza snel langs zou komen.

En inderdaad de volgende dag, na school, stond Liza bij Henk met zijn fiets in de voortuin. Henk opende de deur. ‘Bedankt voor het terug brengen. Maar heb je je fiets al terug?’

‘Nee, helaas niet. Ik zou ook niet weten wij hij zou moeten zijn. Ik heb net nog even gezocht, maar kan hem niet vinden.’ Antwoorde ze.

‘Dat kan ook wel kloppen. Want hij staat ook bij mij in de schuur.’ Zei Henk met een brede glimlach.

‘Wat! Hoe dan?’ Zei ze verbaasd.

‘Toen je gisteren weg fietste ben ik even gaan zoeken en vond hem hier in de buurt in de bosjes.’ Ze hij.

‘Echt waar?’ Zei Liza.

‘Ja zeker. Ga maar kijken.’ Hij wees naar achteren naar de tuin. Liza liep langs hem naar achteren de tuin in en opende de schuur. Ze gilde bijna van blijdschap en kwam terug rennen. Haar borsten deinden op en neer in haar rode shirtje. Ze omhelsde Henk, hij voelde haar borsten tegen zijn buik aan drukken. ‘Dank je, dank je, dank je.’ Zei ze.

‘Geen dank meid.’ Zij hij en Liza liet hem los.

‘Hoe kan ik je ooit bedanken? Je bent zo lief voor mij.’ Zei ze met een enorme glimlach.

‘Ik hoef niks hoor, ik doe het graag voor je. Je bent een speciale meid.’ Antwoorde Henk.

‘Ik meen het hoor. Hoe kan ik je bedanken?’ Zei Liza weer.

‘Ach ik hoef echt niks. Ik ben al blij dat ik je kon helpen.’

‘Kom op!’ Zei ze vol me blijdschap.

Henk dacht na en bekeek haar van top tot teen. ‘Uhm… Nou….Weet je Liza. Je bent een mooie meid. En…Ja…Hoe moet ik dit zeggen. Zou ik eens aan je borsten mogen voelen. Eventjes maar hoor.’ Hij keek haar aan en er viel een stilte.

‘Ok.’ Zei Liza.

‘Meen je dat?’ Vroeg Henk verbaasd. ‘Weet je het zeker?’

‘Ja hoor. Wil je met of zonder kleren?’ Vroeg ze.

Henk was hier even stil van. Moest hij dit echt doorzetten? ‘Als het kan zonder kleren.’

‘Geen probleem.’ Liza pakte de onderkant van haar shirtje.

‘Wacht even Liza. Dan sluit ik even de gordijnen.’ Snel Sloot Henk de gordijnen en ging op een stoel zitten toen Liza haar shirtje over haar hoofd uit trok. Haar borsten waren verpakt in een prachtige rode bh. Eenmaal haar shirt op haar hoofd keek ze hem aan. Daarna haakte ze haar bh achter haar rug los en liet die over haar armen op de grond glijden. Henk kon zijn blik niet van haar perfecte borsten afhouden.

‘Wauw Liza, alles is mooi aan jouw.’ Zei Henk. Hij voelde dat zijn handen jeukten.

Liza kwam naar hem toe lopen, haar stevige volle borsten bewogen mee op het ritme. Ze stopte voor Henk, haar borsten recht voor zijn gezicht. Langzaam bewoog hij zijn handen naar haar toe. Als ze het toch niet wilde kon ze naar achteren stappen. Maar dat deed ze niet.

Zachtjes wreef hij over de huid van haar borsten. Haar huid voelde zo zacht. Daarna pakte hij zachtjes haar borsten beet. Haar borsten voelden zacht maar toch ook stevig. Te groot voor zijn handen, maar in zijn ogen perfect. ‘Hoe kan het toch zo groeien.’ Zij hij en hij kneep in haar borsten, nu wat steviger. Zachtjes masseerde hij haar mooie volle borsten. In zijn handpalmen voelde hij haar tepels hard worden. Hij pakte haar tepels beet tussen wijsvinger en duim en rolde haar tepels er tussen. Zijn blik was constant op haar borsten gericht, het leek wel een droom. Iets in zijn broek begon zich ook te roeren. Uiteindelijk kwam hij uit zijn trance, keek naar haar op en recht in haar gezicht. Ze glimlachte naar hem. ‘Lekker?’ Vroeg ze.

‘Zeker weten meid. Wat een heerlijke borsten heb jij.’ Henk trok zijn handen terug.

‘Dank je. Waarom haal je nou je handen weg?’ Vroeg ze.

‘Ik dacht dat je er wel genoeg van zou hebben.’ Zei Henk verbaasd.

‘Nee hoor, ik vind het wel fijn.’ Zei Liza.

Dat liet Henk zich 2 keer zeggen. Meteen pakte hij haar borsten weer beet. Zachtjes kneep hij in haar borsten, masseerde ze en nam weer haar tepels tussen duim en wijsvinger. Hierop kreunde Liza zachtjes. Dit was voor Henk een aanmoediging om verder te gaan.

Aan haar tepels trok hij haar naar zich toe en begeleidde haar tepel in zin mond. Zachtjes zoog hij erop en met zijn andere hand verkende hij haar slanke buik. Hij zag dat ze kippenvel had op haar huid toen hij de andere tepel in zijn mond nam.

Zijn kruis begon inmiddels stevig te knellen. Het was ook jaren geleden dat hij een stel borsten in zijn handen had gehad,, laat staan zo’n jong en prachtig exemplaar.

Henk besloot een stapje verder te gaan. Beide handen dwaalden af over haar buikje, langs haar navel naar haar broek. Ze liet het toe. Met zorg opende hij de knoop en rits van haar jeans. Nog steeds liet ze het toe. Hij pakte de band van haar jeans en trok die, over haar heupen, naar beneden. Onder haar jeans had ze een bijpassende rode string aan en hij zich niet vergiste zag hij een klein nat plekje zitten.

Henk trok haar broek uit over haar knieën tot dat die op haar enkels zat. Behendig stapte ze uit haar jeans waarna Henk haar string beet pakte bij de bandjes bij haar heupen. Hij keek omhoog, maar ze hield hem nog steeds niet tegen. Langzaam trok hij haar string naar beneden. Haar kutje kwam tevoorschijn. Ze was perfect geschoren. Geen bultjes of stoppeltjes. Haar lipjes stagen een beetje uit.

Hij liet haar string los en viel op haar enkel. Behendig schopte ze haar string weg. Ze stond nu volledig naakt voor Henk. Hij liet zijn handen over haar heupen gaan naar boven, over haar buik en uiteindelijk weer naar haar borsten. ‘Hoe kan het toch zo groeien.’ Zei Henk weer waarna hij weer haar borsten beet pakte en nu iets harder masseerde. Hij keek omhoog naar Liza’s gezicht, hij zag haar alleen maar glimlachen van genot en plezier.

Zijn rechterhand daalde af naar beneden, over haar buik, langs haar navel, over haar venusheuvel richting haar perfecte kutje. Zachtjes liet hij zijn vingers glijden over haar klitje, langs haar natte lipjes. Met een natte vinger masseerde hij zachtjes haar klitje. Liza kreunde zachtjes.

Henk bleef zachtjes wrijven over haar klitje. Hij keek omhoog. Ze had haar ogen gesloten en kreunde zachtjes. Hij kwam dichterbij met zijn hoofd en rook te geur van een jong kutje. Liza voelde de warme adem tegen haar kutje. Henk stak zijn tong uit en gaf een likje over haar klitje. Hij keek omhoog en zijn blik vond die van Liza. Zij knikte met haar hoofd, Henk zakte op zijn knieën en begon haar te likken.