Het Bijgerecht - 9

Het was een rare tijd. Ik was netjes naar het huis van haar ouders gegaan om m'n excuses aan te bieden dat ik hun dochter weg had gestuurd, maar ik kon nog enigszins op sympathie rekenen. Niet dat ze wisten wat ze gedaan had, maar ze hadden denk ik wel een vermoeden. Ze kenden hun dochter, al denk ik niet dat ze ervan uitgingen dat ze vreemdgegaan was, of hoe je het ook wilt noemen. Nee, ze wisten dat we het al vaker moeilijk hadden. Ze was verwend, en ik was anders. We scheelden veel in leeftijd en nog meer in interesses. We hadden wel altijd interesse in elkaar, maar dat leek nu niet meer op te gaan.
'Het is jammer van de zaak.' zei ik haar vader nog. Maar die wilde van niks weten.
'Wat ga je doen dan? Terug naar Texel? We hebben juist net iets moois opgebouwd.' Hij vond dat ik moest blijven en het leek hem ook niet echt te kunnen schelen of ik dan wel of niet met zijn dochter zou gaan. Dat leek hem überhaupt helemaal niks te kunnen schelen, wat ik minstens zo bizar vond als deze hele situatie. 'Je blijft gewoon hier. We gaan iets moois opbouwen.' klonk hij nog enthousiast. Ergens wel fijn dat ik nu wist dat ik niet meteen hoefde te vertrekken. Toen Lindsay's moeder van de trap kwam afgelopen, suste hij zichzelf snel. Ik had nog niks gezegd op zijn plan, maar haar moeder mocht het niet horen. Die had ook vanzelfsprekend meer haar kant gekozen al was ook zij mild voor mij.
'Ze voelt zich niet lekker, nog' zei ze met een lieve, wat bezorgde stem. Het was de ochtend na wat zo'n spannende avond moest worden. Spannend was het misschien ook wel geworden, maar niet in de zin die we voor ogen hadden.
'Ik geef haar tijd.' zei ik rustig. 'Als ze wil praten, weet ze me te vinden. Ik hoop dat het nog wat wordt.' zei ik voorzichtig. Dat hoopte ik echt, maar zo zag het er nu niet uit. Ik had afgelopen nacht wel wat liggen piekeren. Overdreef ik misschien een beetje? Ik heb het toch ook altijd geil gevonden dat ze wat had met een mooi meisje, en nu werd ik opeens boos. Blijkbaar waren er grenzen, die we niet hadden aangegeven en dus niet konden zien. Ik was terecht boos, al dacht zij er misschien anders over, nu. Of niet? Ik wist het niet. Ze wilde niet praten. Niet nu. En de komende weken ook niet. Dit was echt serieus. Mijn leven ging verder. Hier in Limburg, maar dan zonder Lindsay. Echt bizar. Haar vader zag ik elke dag en elke dag vroeg ik wel even naar haar. Hij wist me altijd wel gerust te stellen, en ook al zei hij het niet, wist ik dat zij ook naar mij vroeg. Maar ze vroeg niks aan mij. Ook ik wilde haar geen berichtje sturen of bellen. Dit moest face-to-face uitgesproken worden. Alleen duurde het wel lang... Ik had haar weer te veel tijd gegeven en op een gegeven moment leek het alsof het er nooit van zou komen. Zo kan een relatie ook aan zijn einde komen...
-
Het duurde ruim drie weken voordat we elkaar weer zouden zien. In de tussentijd kwam ze ook geen spullen ophalen, en leefde ik alleen in die riante vakantiewoning op het karige vakantiepark, wat het nog altijd was in deze koude maanden. Het was best eenzaam. Ik zag haar vader dan nog wel bijna elke dag, maar voor de rest kende ik niemand hier. Ik had hier nog geen vrienden gemaakt. Mijn kennissen waren allemaal mensen uit de kringen van Lindsay. En die ging ik niet opzoeken. Eigenlijk had ik drie weken moeten wachten op weer wat fatsoenlijk contact. Maar als mensen uit haar kringen mij begonnen op te zoeken, werd het een ander verhaal. Een tweetal ontmoetingen zou ertoe leiden dat ik en Lindsay elkaar weer zouden zien.
-
De eerste kwam al na een paar dagen en was minder impactvol als de tweede. Op een koude avond ging rond een uur of negen de bel. Ik was toen net boven met de was bezig en keek even uit het raampje naar de poort waar ik twee silhouetten zag staan van twee jonge meiden. De één zwaaide, de ander niet. Ik liep naar de intercom en deed open voor ze. Het waren Jess en Amber. Jess had toch gelijk gehad, zou je kunnen zeggen. Niet dat ze daarvoor was gekomen, om me dat in te wrijven. Maar waarom wel? Het bleek lief bedoeld te zijn. Ze durfde vast niet alleen, en daarom was Amber erbij. Zo'n zelfde soort meisje uit de categorie leuk om naar te kijken, minder leuk om mee om te gaan. Zij toonde verder ook geen interesse terwijl Jess weer oprecht vroeg hoe het met me ging. Ik liet ze binnen en in de keuken namen we even plaats en vroeg ik eerst maar even naar Lindsay, en hoe het met haar ging. Beiden vertelden ze om de beurt wat ze gehoord hadden wat er was gebeurd en dat Lindsay zich wel staande wist te houden. Ze wisten natuurlijk niet precies wat er gebeurd was. Dat moest ook zo blijven. Ik bood de twee nog wat te drinken aan, want zo was ik opgevoed, maar vond het stiekem ook wel weer even fijn om in het gezelschap te zijn van aantrekkelijke, jonge meiden. Ik had niet voor niets verkering met Lindsay...
-
Amber hoefde niks. Dat vond Jess vervelend. Amber wilde ook alweer gaan, wat me ook meer dan logisch leek. Jess wilde nog even blijven. Het werd een beetje ongemakkelijk. Je kon aan alles merken dat Amber met tegenzin was meegekomen.
'Ander keertje dan.' lachte ik uiteindelijk maar omdat beiden fel hun punt wilden doordrukken. Het was echt even heel ongemakkelijk. Jess had zich al eerder in ons geïnteresseerd. En nu begon ik te denken dat het haar meer om mij te doen was dan om Lindsay of onze relatie. En ergens vond ik dat niet eens erg. Ik was dan wel een rustige jongen, maar ook ik hield wel van een gezonde dosis aandacht, zeker in deze vorm. Jess ging met Amber mee al wist ze me wel heel stiekem haar nummer te geven op een papiertje, wat ze duidelijk al eerder had opgeschreven.
'Als je een keer wilt praten, of zo.' zei ze nog lief toen Amber al buitenstond en dit niet kon horen. Het was nu duidelijk waarom Jess hier was en wat Amber daarvan vond. Als het al uit was tussen mij en Lindsay, was dat nog maar voor drie dagen. Dan is het gek dat een vriendin zich meteen zo begint op te dringen. Maar niet vervelend.
-
Lindsay was ook vreemdgegaan, dacht ik nog toen ik in bed lag en Jess een berichtje stuurde waarin ik haar bedankte voor haar 'oprechte' zorgen. Dit voelde voor mij al als vreemdgaan. Vooral omdat we daarna nog twee uurtjes doorgingen waarin zij probeerde uit te leggen dat ze Lindsay niet kon volgen door mij achter te laten. Ze wist dan ook niet alles. Maar dan nog, was het apart dat ze mijn kant koos. Ze wilde wat van mij. Dat was al snel duidelijk. En ik ging daar even in mee. Vandaar het gevoel dat ik nu aan het vreemdgaan was. Vergelijken met wat Lindsay had gedaan, valt het natuurlijk wel mee. Maar het was met een vriendin van haar. Ik lette dan ook goed op elk woord wat ik stuurde. Zo nu en dan een 'knipoog' of een 'kusmondje' vaak na een onschuldige flirt. Ik was alleen en daardoor dacht ik dat ik er ook mee weg kon komen.
-
Dat veranderde toen ze de volgende dag vroeg of ik tijd had om wat te gaan doen.
'Dan ben je er weer een keer uit.' had ze er slim van gemaakt. Het was nog steeds maar een paar dagen geleden en zo eenzaam was ik ook weer niet. Ik zat naast Lindsay's vader en voelde me toen toch wel schuldig. We hadden het net nog over Linday. Ik was bang betrapt te worden. Door haar vader of door Lindsay zelf. Het zou toch raar zijn als ik opeens gezien werd met Jess. Ik had toen zeker nog hoop dat het met een paar dagen opgelost zou zijn. En toch ging ik akkoord. Maar dan wel op een wat afgelegen plek waar niemand ons zou zien. Eigenlijk gaf ik zo toe dat ik op de hoogte was van eventuele gevoelens die zij voor mij had, en door mijn gedrag zou zij hetzelfde kunnen vermoeden.
-
Ik had de fiets gepakt. Binnen vijftien minuten zat je in Duitsland. Je fietste de grens over voordat je het wist. Daar hadden we niet afgesproken, maar het maakte wel deel uit van m'n route. Je had hier veel bos en mooie parken met looproutes langs en door de bossen en stukjes hei die er te vinden waren. Bij één van de ingangen zette ik mijn fiets op slot en liep ik tegenovergesteld de richting het pad af en ontmoette ik halverwege Jess. Zei was akkoord gegaan met mijn voorzichtigheid. Ook zij wist dat dit eigenlijk niet hoorde. Lindsay was een vriendin van haar, en eerlijk gezegd voelde dit als een stiekeme date. Zo behandelde ik het ook. En zij dus ook. Dit was dus gewoon een date. Ik kon wel doen van niet, maar toen ze me daar ter plekke nog een keer vroeg waarom het allemaal zo stiekem moest, kon ik niet liegen. Jess was waanzinnig aantrekkelijk. Haar lieve woorden en aandacht waren precies wat ik nodig had. Al na een paar dagen... Ik was ook maar een man. En zij slechts een ontzettend knap en leuk meisje. En niemand mocht het weten. Want ik had nog hoop op Lindsay. Ook dat zei ik tegen Jess. Ik ging niet tegen haar liegen. Dit was geen afspraakje zodat ik met m'n problemen bij haar kwijt kon, ik was oprecht geïnteresseerd in Jess als persoon. Ik wilde haar beter leren kennen. Dan kende ik in ieder geval nog één iemand hier, mocht het niet meer lukken met Lindsay. Zij zei me al snel mij een tijdje leuk te vinden en ze wilde niet wachten, bang dat ik alweer bezet zou zijn. Zo'n charmeur was ik niet, maar zo zag ze me wel. En aan de andere kant zat ik hier wel alweer met het volgende knappe meisje, dus ja... In ieder geval vond ik het erg vleiend, al ging het allemaal ook erg snel. Ik benadrukte nog dat ik echt uit was op een hereniging met Lindsay, en Jess zei me simpel dat we tot die tijd toch best wat plezier konden maken. Alles aan deze situatie had me compleet verrast. Ik had geen idee dat zij me überhaupt leuk vond, laat staan dat ze zo makkelijk was over of het wel of niet serieus moest zijn. Niet dus. Het was een andere generatie, zal ik maar zeggen.
-
En dat was ze ook echt. Zij was nog jonger dan Lindsay. En waar ik al een beetje moeite had met het leeftijdsverschil van mijn dertig en Lindsay's nu 22, waren de achttien jaren van Jess helemaal schrikken. Dat is wel echt te jong, toch? Ja, ze was oud genoeg, maar het was wel heel jong. Ik had het niet gedacht. Ik dacht dat iedereen even oud was, maar ik kende niemand dan ook echt goed. Jess studeerde net, dit jaar begonnen. Een slimme meid die op de uni in Maastricht zat. En ondanks het leeftijdsverschil, konden we goed met elkaar opschieten op deze 'date'. Te goed.
-
Jess had heel mooi, lang, bijna zwart, glanzend haar. Ze was ook geen Nederlandse. Ik heb haar wel eens Portugees horen praten als ze een beetje wilde opscheppen na een paar drankjes met het stappen, of iemand wilde uitschelden... Ik had het wel door. Portugees was ze echter ook niet. Haar vader was een Braziliaan. En haar moeder een Nederlandse. Een kleurtje had ze niet. Wel dat mooie, donkere haar en de donkere ogen die Zuid-Europeanen kunnen hebben, waar zij vast van afstamde. Ze had een heerlijk lijf, en ook al had het koude, waterige weer haar in een hoop kleding gejaagd, zag je het er nog aan af. Ze had ook style. Alles matchte. Van haar wanten tot aan haar muts en hoe ze haar haar erbij droeg. Ze was echt een verschrikkelijk indrukwekkende verschijning, en ik mocht in m'n handen wrijven dat dit jonge ding mij zag zitten. En toen ik haar wees op ons leeftijdsverschil hield ze simpel haar schouders op.
'Was je veertig en ik 28 zou niemand ernaar omkijken.' zelfs dan zou ik er denk ik nog moeite mee hebben, maar haar instelling beviel me wel. Los van haar jonge uiterlijk en het feit dat ze nog maar achttien lentes had meegemaakt, had ik niet het idee dat we zo heel veel scheelden. Het was net als met Lindsay. Gedroegen hun zich dan allemaal zo veel ouder of was ik nog erg jong van geest? Ik hoopte dat eerste, maar waarschijnlijk was het het tweede. En dat baarde me ook wel een beetje zorgen. Niet dat het onze date verpestte.
-
Het was zelfs heel leuk. Even wilde ze zich laten gelden en viel ze me min of meer aan dat ik in de alcoholverkoop zat. Ook duidelijk een generatieverschil. 'Het is niet meer van deze tijd.' had ze gezegd. Alcohol was populairder dan ooit. Niet dat dat goed was. Ik heb vaak genoeg gezien wat het met mensen kon doen. Over de jaren heen had ik mensen langzaam zien afsterven met elke fles jenever, rum of wodka die ze dagelijks kwamen halen. Dat vond ik vreselijk. Toen kraaide ze ook wel een ander liedje. Ik meende het ook. Maar krijgen ze het niet bij mij, dan wel bij een ander of in het illegale circuit. En wie weet wat er dan allemaal inzit? Daarnaast wees ik haar nog goedlachs op het feit dat ik haar ook al een aantal keer behoorlijk teut had gezien. En dat voor iemand die net achttien was... Toen had ze natuurlijk helemaal geen poot meer op te staan en gaf ze toe het ook wel lekker te vinden, zo nu en dan. Mij ging het meer om de kunst erachter. Maar daar wilde ik haar niet mee vervelen. We liepen samen door het bos en na een kwartiertje leerde ik haar pas echt kennen, toen ik wat meer begon door te vragen. Dat ze nu al aan m'n arm hing, was niet eens erg. Het voelde heel natuurlijk. En dat was lang geleden. Langer dan vier dagen.
-
Een tweede date volgde. Zij bleek wel fan te zijn van tweedehandswinkels. Ik ook. Vond oude spullen interessant. Vooral boeken, kaarten en oude huishoudapparaten zoals koffiemolens of oude strijkijzers. Ik kocht het dan niet. Ik keek er gewoon graag naar en stelde me de tijd voor waarin het gebruikt werd. Jess vond dat ook cool. Maar zij neusde het liefst door de kledingafdeling. Zij maakte wel gebruik van de kringloop. Al geloofde ik zo dat ze alles nieuw had gekocht in een of andere hippe winkel. Deels kwam het dus uit de kringloopwinkels. Dat kon ik wel waarderen. Ze was creatief. Alhoewel ook Jess ouders had met geld, leek ze absoluut niet zo verwend als Lindsay. Die zou hier nooit komen, laat staan tweedehands kleding kopen. Ik bleef Jess maar met Lindsay vergelijken.
'
Dat deed ik niet toen er binnen een week nog een derde date plaatsvond. Ze had de auto van haar moeder en wilde een stukje gaan rijden. Ik liet mezelf niet graag rijden, zeker niet als ik met een vrouw was. Puur uit hoffelijkheid. Ik vond dat de man moest rijden ten behoeve van de vrouw. Ouderwets, maar goed bedoeld. Ze keek ervan op, maar glimlachend stond ze het wel toe. Kon me voorstellen dat een beetje hoffelijkheid bij de jongens van de jeugd van tegenwoordig ver te zoeken was. Zo kon ik me toch nog onderscheiden en was ik misschien op die manier wel interessant voor typjes als Jess en Lindsay. We reden de grens over naar een oude bruinkoolmijn en ik kende daar een plekje waar je de auto mooi langs een kanaal kon zetten en daar hoefden we echt niet bang te zijn ontdekt te worden. De vorige keer in die winkel was ik daar toch minder gerust op. Jess was dit keer zelf ook een stuk vrolijker maar nadat ik na twee uurtjes kletsen voorstelde weer naar huis te gaan, werd ze wat serieuzer.
-
'Zie je dit nog wel als een date?' Wilde ze nog weten en ik stelde de terugreis uit. Het was erg gezellig tussen ons en misschien wilde ze nu liever vrienden zijn. Kon ook. Misschien wel beter ook. Maar ik had het wel als een date gezien. Of is daten tegenwoordig ook ouderwets? Netflix en Chill was natuurlijk het nieuwe daten. Ik had niet eens Netflix...
'Ja, eigenlijk wel, maar als jij...'
'Nee, okay. Wel vreemd.' onderbrak ze me. 'Je geeft me niet het idee dat je me leuk vindt.' zei ze wat stellig en plots kwam er een hele onzekere kant in haar naar boven.
'Niet? Volgens mij hebben we het best naar ons zin. Ik wel. Met jou. Het klikt, toch?' Zij zag het dus wel als een date en verwachtte zelfs meer.
'Het is al de derde keer. In een week tijd. En je hebt niet eens geprobeerd me te zoenen. Dus ik vind het moeilijk te geloven.' zei ze dan alleen en keek boos de duisternis in, de andere kant op.
'Zoenen? Op de derde date al?' speelde ik nu expres wat ouderwets. 'Vroeger deed je dat pas als je ging trouwen.' kreeg ik haar wel aan het lachen en ze keek me weer aan.
-
'Je weet dat Lindsay nog in m'n hart zit. Het is nu precies een week geleden.' vond ik het toch even moeilijk dat te constateren. Ze leek me wel te begrijpen.
'Ik weet dat ik pas op de plaats moet maken voor haar, als ze je weer wil. Maar tot die tijd zouden we toch een beetje lol maken. Dan kan dat toch wel.' doelde ze alweer op het zoenen. Het wond me wel op. Maar het was ook fout. 'Of wil je iets anders? Meer?' insinueerde ze daarna, waar ik het helemaal warm van kreeg. Ook dit was misschien wel de jongere generatie. Die deden niet zo moeilijk meer. In mijn tijd op Texel ging dat er toch heel anders aan toe. Wel in mijn kringen.
'Nee.' zei ik eerst, wat ze ook als een afwijzing zag. 'Ja, dat zou ik wel willen, bedoel ik.' corrigeerde ik mezelf. 'Maar zo zie ik je niet. Ik bedoel: ik wil je niet kwetsen of zo. Ik zie je niet als zomaar een tussendoortje en wil je ook zo niet behandelen. Dat snap je toch wel?' probeerde ik door te dringen. Dit ging me allemaal wat te snel. Wat bedoelde ze nou eigenlijk met "meer"?
'Sorry.' zei ze daarna al snel. 'Ik zou ook niet weten hoe. Zoenen wel, maar...' dat vond ik eigenlijk wel fijn om te horen. Ze was te leuk om een sletje te zijn op die leeftijd, geloof me.
'Al goed. Maar wil je dus best zoenen. Maar je niet kwetsen. Dus...' liet ik het een beetje in het midden. Ik denk niet dat ze dit ooit zou verwachten op het moment dat ze zich zo zou aanbieden bij welke man dan ook. En ik had nooit verwacht dat juist mijn reactie haar alleen maar gekker op mij zou maken.
'Ik wil gewoon dat je me zoent.' hijgde ze namelijk plots opgewonden.
-
We begonnen rustig. Ik ging makkelijk overstag na haar woorden en zoals ze naar me keek. Haar hand vond m'n wang en ik bewoog me naar haar toe en de eerste kus was gelijk raak. Ik zoog m'n longen vol met lucht en onze lippen drukten een klein minuutje tegen elkaar zonder enkele beweging. We lieten elkaar los en keken elkaar aan. Ik kon m'n lach niet inhouden, en zij beantwoorde die met de meest verlegen en onschuldige lach die ik ooit gezien had. Ik vond dit leuker dan gedacht. En zij ook. We gingen dan ook snel door. Kussend. Langzaam. Maar steeds wat onrustiger. Ik hoorde haar ook snuiven. Al dat andere kon ze misschien dan niet, maar dit wel. Haar zachte, volle lippen voelde hemels aan en haar tong... Toen ik haar tong voelde, was ik echt verloren. Toen was ik Lindsay vergeten. Ik begon me ook langzaamaan Jess te vergrijpen. Een hand op haar knie en even later ook een onder haar open jas op haar borst. Het mocht. Ik voelde alleen een beetje en in haar borst kneep ik zachtjes totdat ik kreuntje hoorde. Dat wilde ik heel graag uit haar mond horen. Zij nam het daarna over door op m'n schoot te klimmen. Toen twijfelde ik nergens meer over. Ze gooide haar benen over me heen en zoenend bewoog ze heel langzaam over m'n schoot heen. Droogneuken kon je het niet eens noemen. Maar lekker was het wel. Haar tong vooral...
-
Dit hielden we met gemak nog een uurtje uit. Handen gingen niet onder kleding, meer dan getongd werd er niet. Het was pas de derde date... In ieder geval was nu zeker duidelijk dat ik iets voor haar voelde. Ook mij was dat nu goed duidelijk. Daar schrok ik ook wel een beetje van. Maar pas toen we weer naar Nederland reden en zij me de hele weg een beetje dromerig had zitten aanstaren, verscholen tegen de portier van de auto. Ik kon niet verliefd op haar worden. Dat was ik ook niet. En zij mocht niet verliefd op mij worden. Maar dat was ze al... Dit was vragen om problemen, hoe fijn vanavond en de twee eerdere keren wel niet waren. Jess was een bijzondere meid. En zo'n iemand had ik wel even nodig. Maar ik had andere dingen aan m'n kop.
-
Voor nu zou er abrupt een einde aan komen. Er kwam iets tussen. Iets wat er altijd al tussen had gezeten. Ik legde Jess uit dat het niet zou werken op deze manier, met alles wat er speelde. Natuurlijk begreep ze dat wel wist ze dat al, maar toch reageerde ze in eerste instantie verbitterd. Ze had toch op meer gehoopt, misschien wel op dat zij mij Lindsay zou doen vergeten. Veel had het niet gescheeld. Ik had er een einde aangemaakt doordat ik juist aan Lindsay werd herinnerd. Zeker toen Nicola uit het niets contact zocht. Jess was kansloos tegen die twee. Nicola wilde praten. Ik was wel benieuwd wat ze te melden had. Ze was dus alweer in Nederland. Steeds vaker leek het wel. Vast voor Lindsay. Maar dit keer stond ze voor mijn deur. Ik moest wel stoppen met Jess. Dit was de tweede ontmoeting. Eén die een veel grotere impact zou hebben op mijn relatie met Lindsay. Misschien wel een te grote impact.
-