Kyan - 9

Ze hadden net zo goed een arm of been uit me kunnen rukken. Misschien had ik dit zelfs liever gewild.
Ik huilde niet, gaf geen enkele blijk van emotie of wat dan ook.
Het maakte mam ongerust om haar zoon zo afgevlakt te zien. Ze wilde ineens met me praten, me begrijpen of zoiets.
‘Wanneer ga je eindelijk accepteren dat je zoon homo is?’ Ze wendde haar blik af en zweeg.
Ik kon niet begrijpen dat ze ons dit aan had gedaan. Mam, degene die altijd naar ons luisterde en van ons hield.
Ze had plotseling een deel bij me weggerukt, terwijl ik voor haar ogen dood bloeide, ze vroeg ook nog of ik het zeker wist?
Dat ik, haar zoon homo was?
Tuurlijk wist ik het zeker, wat had ze dan verwacht?
Een eindeloze verdriet zou volgen. Mijn leven en dat van Kyan was totaal ontwricht.


Deel 9,


Ik wilde niet meer te veel herinneringen hebben van die tijd. Maar in mijn hoofd bleven beelden rond dwalen die nooit zouden vervagen.
Kyan zijn gezicht bleek onder het bruin van de zon, zijn gespannen kaakspieren en zijn roodomrande ogen.
Mam, haar ogen leeg verstard om haar hysterie te bedwingen. Ze sprak bijna niet meer tegen ons. Bewaakte ons alleen maar, alsof we voor haar ogen met elkaar zouden neuken.
Ze lette erop dat we niet alleen waren.
Het was alsof “het probleem” boven onze hoofden was uit gestegen en niet langer met ons gepraat kon worden.
Mam was als de dood dat iedereen te horen zou krijgen wat haar twee mooie brave zoons met elkaar gedaan hadden.
Ze had mevrouw kieviets, gesmeekt om dit tussen ons te houden. Waar maakte ze zich druk om?, mw kieviets woonde ver weg.
Maar mam was bang dat haar collega Ingrid van het vakantie huisje alles te horen zou krijgen, van deze roddel dame.
Ylva werd naar huis ontboden.
Mam wilde zelfs hulp inschakelen. Van wat? Eén of andere pannekoek van een psychiater. We waren niet gek. Ik hield van hem, en hij van mij.
Waarom was dit zo ziek in hun ogen?
Ylva hield haar tegen, wat gebeurd was kon niet meer ongedaan worden gemaakt.
Het was ongetwijfeld genoeg om ons voor een hele lange tijd uit elkaar te halen. Ik hoorde zelfs een triompf in haar stem.
Had ze hier niet altijd van gedroomd? Om mij en Kyan uit elkaar te drijven. Ze was immers altijd jaloers geweest op onze hechte band.
Alles hing razend snel.
Kyan en ik hadden amper tijd om uit onze verdovingen te ontwaken en ons te verzetten. Vooral Kyan was haast radeloos geweest.
Hij voelde zich ergens schuldig als grote broer. Hij was verward om zijn eigen gevoelens.
Ik weet niet eens meer wat hij dacht. Hij had een muur om zich heen gebouwd een hele hoge,en dat maakte dat we van elkaar afdreven. Nog meer.

Mam en Ylva hadden hem overtuigt dat dit het beste was. Hij stemde toe. Ik was boos, ontredderd dat hij me niet mee nam, zoals we hadden afgesproken.
Samen ver weg van iedereen.
We hadden die zomer, hangend in de volle zon in de roeiboot die we het water in geduwd hadden. Alles door gesproken. We zouden aankomend jaar na mij laatste schooljaar samen vertrekken op wereld reis.
Gewoon voor een jaartje.
Niemand die ons kende, we leken totaal niet op elkaar dus niemand zou ons beide voor broers aanzien, dat deden ze nu al niet.
We konden sex met elkaar hebben, Elkaar zoenen en lief hebben, gewoon ergens op een plek in de wereld.
Ergens waar we onze gang konden gaan.
Een droom, een fantasie die wreed uit elkaar barsten.
Mam belde onze oom, haar broer die inmiddels al heel wat jaren woonachtig was in een klein plaatsje in Duitsland onder Hamburg.
Hij had een groot goed lopend schildersbedrijf. Hij had al vaker gevraagd of dit niks was voor Kyan, onderdak, werk en een goed betaalde baan. Kyan had dit altijd afgeslagen, nu ging hij akkoord.
Tot mijn verbijstering.
In nog geen twee weken tijd. Vertrok hij.
Voor mijn ogen.
Ik had hem geapt, gesmeekt om niet weg te gaan. Ik dacht dat het gewerkt had... voor even...
Hij keek me vol twijfel aan. ‘Ik heb geen andere keus Raf, dit is niet goed wat we elkaar aandoen jij moet gelukkig worden met een jongen of een man die vol voor je gaat.'
Hij duwde zijn armen om me heen.
Kort, alsof hij me niet meer durfde aan te raken. Bang voor zijn eigen gevoelens. Of misschien wel bang dat mam ons zo betrappen op enige lichamelijke contact.
‘Ik hou van je, dat zal nooit veranderen Raf,' fluisterde hij voordat hij zijn spullen pakte en vertrok.

Al zijn spullen verdwenen. Zijn kamer was leeg, net zo leeg als ik zelf.De schaduw van zijn afwezigheid hing in de hele kamer.
Alsof hij niet meer bestond. Mam wilde het adres in Duitsland niet geven, en ook Kyan vond het beter van niet, anders was ik vertrokken.
Toen mam haar vakantie voorbij was. Wist ik zeker dat hij me stiekem zou opzoeken of wat dan ook. Of me terug zou bellen.
Maar dat deed hij niet.
Ik liep al die afschuwelijke eenzamen avonden alsmaar door het huis heen en weer.
Elke keer als ik de deur van de flat uitliep, zwoer ik nooit meer terug te komen.
Ik wilde niet in dit huis zijn, maar waar moest ik anders heen?

Er kwam niets op de schilder doeken, die eindeloos leeg voor me stonden. Alleen een orkaan wist ik te schilderen een donker monsterachtig orkaan.
Mam keek ernaar.
Ik zweeg, praatte nauwelijks met haar. Ze kwam naast me staan, keek onbeholpen naar het schilderij.
'Misschien moet je eens uit gaan?' Stelde ze voorzichtig voor.
'Met wie?'
'Yente, Ze... jullie waren een mooi stel!'
Ik legde mijn kwast neer en keek haar verbeten aan. 'Ik val niet op haar... dat weet je nu donders goed mam!...
Ze zweeg en draaide haar hoofd van me weg.
"Dat kun je toch niet weten, je hebt meiden gehad ... ja toch?
Ik ging er niet eens meer op in. Het was teleursteledend dat ze alles leek dood te zwijgen.
Mijn relatie met Kyan , mijn gevoelens.
Ze haalde haar hand door mijn haren. 'Kom je eten?'
'Ik heb geen honger.'



Ik had toe gegeven aan Yente dat ik homo was, en daarmee er voor gezorgd dat het in nog geen week tijd de grootste roddel werd.
Het was oprecht wonderbaarlijk dat RTL boulevard nog niet voor de deur had gestaan. Alsof ik de enigste "homo"
In de wijde omstreken was
Iedereen leek er iets van te vinden, zo had ik het in mijn hoofd geprent.

Het was alsof ze vond dat het nodig was ,mijn leven terug in te willen kruipen. Ik was haar totaal vergeten, een maand na het vertrek van Kyan stond ze opeens op de stoep.
Voor de deur van onze flat.
Ik had mijn verdenkingen dat mijn moeder of Ylva,Yente aangespoord hadden om me te troosten of zoiets.
Haast onder dwang liet ik haar binnen.
Ze liep achter me aan.
Toen ik me omdraaide lachte ze wat onzeker. ‘Je bent afgevallen? Is het niet?’
Ik keek naar haar en antwoorden 'ik denk het.'
In mijn simpele joggingbroek en oude kapotte t shirt, Keek ik haar aan. ‘Wat kom je doen? Vroeg ik, simpel weg bot.
Ze streek haar lange rok die over haar knieën hing recht. Ze was net zo kerkelijk en saai als haar ouders waren, waarschijnlijk zag ik dit nu pas.
Mooi was ze wel, maar daar hield het bij op.
Het was een lachertje geweest zij en ik.
Ze pakte mijn hand vast en keek naar me. ‘Mijn ouders vroegen wanneer je weer langs komt?”
‘Waarom? ’vroeg ik haar, ik keek naar haar vingers die zich in mijn vingers krulde.
Ze haalde haar schouders op ‘ze zijn gesteld op je en ik... Nou ik mis je...’
Ik snoof mijn neus, trok mijn hand uit haar hand. ‘Dat denk je maar Yente... Je overleeft het wel zonder mij, zoek een jongen met geloof niet ik.
Ze keek wat verbaasd ‘ik dacht... Je moeder zei...
Ik lachte hardop ergens wist ik het...’Mijn moeder.. Mam heeft je hier alleen heen gehaald omdat ze ergens hoopt dat het niet waar is.’
‘Niet waar is?’vroeg ze.
Mam was net als Yente vroeger met het geloof opgevoed, ze had ons anders opgevoed zonder te veel geloof, misschien had ik daarom gedacht dat mam anders was.


Ik duwde de deur achter haar dicht. ‘Ik val niet op je Yente, nu niet ... Nooit niet... Nooit gedaan trouwens.’
Ik had al mijn frustratie’s naar haar geschreeuwt.
‘Ze bleef haar gods dienstelijke preken op me los vuren.Want god schiep immers de man en de vrouw.
Zeker geen twee mannen.
Ze duwde nog net geen mee gebrachte bijbel in mijn handen. ‘Je zou je tot het geloof moeten keren Raf, God staat je bij en luisterd naar je.’
‘Nou daar is god dan te laat mee, er valt niets meer bij te brengen Yente...waar is god nu dan?wanneer ik hem nodig heb?’ vroeg ik haar sarcastich.
Ik had haar beledigd in haar geloofs overtuiging. Ik wilde haar zeker niet kwetsen maar ze ging te ver.


Ineens haatte ik haar.
Ik zocht ergens steun in mijn pijn,de leegte om Kyan,wilde om gaan met het feit dat ik op jongens viel, ergens had ik gehoopt dat ze het zo begrijpen, net als mam.
Maar ook Yente begreep me niet.
Ze had me later geout. Door aan haar vriendinnen te vertellen waarom ze niet meer met me gezien wilde worden.
Binnen mum van tijd was iedereen op de hoogte.
Ik ontkende ook niet meer.
Ik schaamde me niet eens, het was gewoon eenmaal zo ik was echt niet ineens iemand anders geworden.


In de koele herfst zon zat ik alleen op een bankje op het schoolplein. Het was twee maanden nadat Kyan vertrokken was. Ik dronk net een slok uit mijn flesje water toen ik Ellen op me af zag komen lopen.
‘Mag ik langs je komen zitten?’
Ik haalde mijn rugzak naast me weg en knikte.
Ze glimlachte, zei niets. Leunde achterover en hief haar gezicht in de herfst zon.
Zo zaten we een hele poos, in stilte.
Het schoolplein was één en al leven, anders dan dat wij uit straalde.
‘Ik haat het hier.’Zei ze ineens uit het niets.
Ik keek naar haar, ze zat stil met haar gesloten ogen in het zonnetje. Ze moest Kyan ook missen, misschien wel net zo erg als ik.
Haar hart was net zoals de mijne gebroken.
‘Waarom haat je het het hier? Vroeg ik.
Ze haalde haar schouders op ‘het is druk, lawaaierig, ik heb behoefte aan een rustige omgeving en een fles drank.’
Ik bleef naar haar kijken en glimlachte.
‘Ik weet wel een plek, waar het rustig is met drank.’
Ze opende haar ogen en glimlachte ‘vraag je me op een date?’
‘Ja.. In je dromen!’
Ze lachte en duwde in mijn zij. ‘Het valt toch te proberen... je weet dat ik je knap vind..nou vertel waar is die plek?’
Opeens vond ik haar aardig.
Ik had haar al die tijd met Kyan als een vuil behandeld.
Ze had me niet veroordeelt. Ze wist van mijn geaardheid af ook Ellen had alle roddels gehoord. Het deerde haar niet.
Ze stond op 'Zullen we gaan?'
Ik keek naar haar op 'ik heb nog twee les uren.'
Ze glimlachte 'ik ook, zullen ze ons missen?'
Ik trok mijn schouder op 'geen idee?'
'Nou kom op dan.'


Ze keek op naar het oud bollige café. ‘wat is dit in hemelsnaam, Raf?'
‘Kom.’ ik trok haar naar binnen.
Het was een hele tijd geleden dat ik hier met David had gezetten.
Ik had al die tijd niet meer aan hem gedacht. Na de kus bij hem thuis, hadden we elkaar niet meer gezien of gesproken.
Ineens was hij er weer, in mijn hoofd.
Misschien hoopte ik hem hier te zien. Wat natuurlijk onmogelijk was. Het was vroeg in de middag en David gaf les.
Jan of Jantje, herkende me meteen. En leek blij om me te zien.
Het was nog net zo stil en leeg als alle andere keren.
De vettige ober veegde met een te natte doek over de tafels, wat strepen achterliet

Dikke Jan, boog zich over de bar naar me toe ‘Wie is die schoonheid die naast je zit?’ De oude geile dikzak nam haar helemaal op.
Ik glimlachte en stelde Ellen voor.
Met een oude platen speler op de achtergrond, die het ene oude nummer na het andere draaide, een vol biertje voor me, voelde ik me voor het eerst sinds tijden beter.
We dronken een tijdje wat en met de gezellige Jan achter de bar werd het zelfs voor even gezellig.
Voor het eerst in twee maanden dacht ik niet aan Kyan.
Voelde ik voor even geen verstikt gevoel van ontreddende eenzaamheid. Die me uitgehold had.

Ellen ging nog even naar het toilet voordat we vertrokken. Ik plukte een bierviltje stuk en keek naar Jan die een doekje over de bar haalde, en daarna zijn ongewassen handen in een zak nootjes duwde om deze met de blote handen in het schaaltje te kiepen.
Hij duwde het schaaltje naar me toe, ik bedankte hem vriendelijk.
‘Is David nog eens langs geweest?’
Hij keek naar me op ‘nee Marianne is terug, dus ik denk dat hij genoeg aan haar heeft.’
Ik bleef naar hem kijken ‘kan ik zijn telefoon nummer hebben?’
Hij stopte met het schoonvegen van de bar, waar hij weer mee begonnen was.
‘Waarom?’
Ik haalde mijn schouders op 'gewoon.'
‘Luister, ik ken zijn vrouw niet... David wel.Hij is een goede vent.. Wat hij voor je gedaan heeft had hij niet hoeven te doen... Ik denk dat je het zo moet laten Raf.. En eh... zoek iemand van je eigen leeftijd..'
Hij moest gezien hebben dat er die avond iets hing tussen David en mij. Die oude geile Jan was niet gek.



Ik keek op naar Ellen die klaar was en haar jas pakte. Ik knikte naar Jan ‘Oke bedankt voor de gezeligheid.’
Hij stak zijn hand uit. Sloeg zacht op mijn schouder nadat hij achter de bar vandaan kwam gelopen. ‘Komt gerust nog eens langs en neem dan ook die mooie dame mee.’
Hij gaf een vette knipoog naar Ellen, die voluit lachte.
Ik trok mijn jas aan ‘doen we zeker.’

Ze stak haar arm door mij arm. ‘Wat een gezellig vent?’ Ik knikte.
‘Hoe ben je daar eigenlijk terecht gekomen? Ik bedoel het is niet echt een café voor de jeugd, komt er überhaupt wel,iemand,'
Ik draaide mijn hoofd naar haar en glimlachte ‘Lang verhaal.’
'Nou vertel?'
'Misschien ooit niet nu.'
Ze knikte en liep net als ik op een langzame pas verder.
‘Bedankt.’
Verbaasd keek ze me aan ‘waarvoor?’
‘Voor deze middag ik had het nodig.’ Ze glimlachte ‘ik ook denk ik,’antwoorden ze.
‘Mis je hem?.. Kyan bedoel ik?’
Ik knikte haast onzichtbaar ‘Ik wil er niet over praten oké,' Antwoorden ik toen, Ik zag dat ze verder wilde gaan.
Ze streek haar blonde haar uit haar gezicht en knikte ‘toch blijft het raar dat hij uit het niets vertrokken is.’


Het was tegen vieren, Ellen verdween haar straat in en ik liep verder. Geen idee wat ik zou gaan doen, naar huis zeker niet.
Ik wilde mam en Ylva niet onder ogen komen.
Voor het eerst sinds lange tijd voelde ik een soort van behoefte naar intimiteit. Niet direct om te neuken of zoiets.
Maar gewoon.
Mijn ooit zo opspeeldende geile hormonen hadden al meer dan twee maanden op de ijsvlakte gelegen. Zelfs voor een goede aftrek beurt met mezelf was geen plaats geweest.
Meer dan twee maanden was er geen drup zaad uit mijn pik gekomen, wat ongelooflijk was. Normaal hield ik het nog geen dag vol om mezelf niet te ontladen.
Ik de geile jonge vent, die altijd zin had. Die had weken niet eens bestaan.
Na deze middag kwam langzaam het besef dat ik verder moest.
Verder zonder Kyan.
Wilde ik mezelf nog verder afzonderen?
Langzaam voelde Ik hoe ik steeds meer verlangde naar iemand die me vast zou houden. Die me wellicht begreep en waarbij ik me veilig voelde net zoals Kyan had gedaan.
Ik besefte nu eigenlijk pas hoe eenzaam Ik mezelf had gevoeld.
Er liep een traan over mijn wang,alsof ik eindelijk weer begon te voelen.
Alleen liep ik door de gekleurde herfst bladderen heen.
Het verdriet die ik niet los wilde laten. Om zo niet alle grip op mezelf te verliezen.
I


‘Heey.’ Mijn stem klonk bijna verweg. Hij duwde de auto portier dicht en keek haast geschrokken op met zijn volle tas onder zijn arm.
‘Raf?’
‘Helemaal.’ Antwoorden ik.
Hij liep om zijn auto heen en trok me uitzicht van de buren. ‘Wat kom je hier doen?.. Ik bedoel..?
Ik keek hoe David ongelovig naar me bleef kijken. In haalde mijn schouder op ‘Ik denk.. gewoon dat ik je wilde zien... Hoe is het met je?’
Hij haalde zijn hand haast knullig door zijn haar.
Hij is zeker Kyan niet, maar tocn heeft David is aantrekkelijks, iets eigen.
Met zijn boekentas half over zijn schouder gehangen, lijkt hij nog meer op een keurige jonge leraar.
Hij bekijkt me nu pas goed ‘Je bent dunner geworden Raf constateerd hij bijna onmiddellijk.’
‘Ja het ging niet helemaal lekker, maar ik ben er nog.'
Hij glimlacht 'gelukkig wel.'
‘Wil je binnen komen?’
‘Is je vrouw thuis..?’
Hij schudt zijn hoofd ‘Ze is naar een bedrijfs feest.’


Ineens glimlachte hij ‘Bang dat ze thuis komt?’
‘Misschien... Een beetje.’
‘Ze komt zeker niet voor midden nacht thuis.’
Hij lachte liep voor me uit en opende de voordeur die hij voor me open hield. ‘Ik kan het me amper voorstellen, Raf die ergens bang voor is.’
Ik stond stil en keek hem aan, antwoorden, ‘misschien ken je me dan niet goed genoeg?’
Hij hield stil en kreeg door dat hij de gevoelige snaar had geraakt.
‘Ik heb alle redenen gehad om bang te zijn... voor de toekomst... Nu niet meer er valt niks meer...om bang voor te zijn.’
Hij keek naar me en zweeg een tijdje. ‘Wil je erover praten? Vroeg hij.
Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik wil gewoon dat je me vast pakt.. Heel even maar...
Stil stond hij voor me 'Je ..

‘Ja ik weet dat je een vrouw hebt, heel even maar..’
Hij glimlacht en zonder tegen argument stapt hij naar voren en duwt me tegen hem aan.
Ik ruik zijn geur die ik bijna vergeten was.
Zijn dure heerlijke parfum, gemengd met de geur van wasmiddel die van zijn kleding af komt, eneen vleugje werk zweet.

Hij slaat zijn armen om me heen. ‘Zo goed?...
Ik knik 'meer dan goed.'
Ik ben blij dat je er bent Raf..,’ flusiterd hij.
Ik laat me los en duw hem zacht van me af. ‘Ik ook.’

Mijn lichaam ontwaakt, ik voelde een klein vlammetje die ik tijden niet gevoeld had.
Mijn lichaam, mijn hoofd. Ik had behoefte aan een aanraking.
Nu ik zijn grote mannelijke volwassen lichaam tegen me aan voelde ,moest ik me dan ook inhouden om niet verder te gaan.
David was immers getrouwd en leraar, hoe het de vorige keer afliep weten we ondertussen.
‘Ben je blij dat je vrouw weer thuis is?’ het was een volstrekte onzinnige vraag, het ging me totaal niets aan. Toch vroeg ik het hem.
‘Ik uhm... ‘ hij stond op en keek naar me. ‘Waarom ben je hier eigenlijk?’
Hij was natuurlijk ook niet dom of zoiets.
Ik keek hem recht aan ‘Omdat ik je miste,... Ik weet dat je getrouwd bent enzo..en eigenlijk kan dit helemaal niet...
Hij stond op en keek naar de haard die hij aan stak.
Zijn neus was een beetje gebogen, zijn lippen waren smal, zijn blauwe ogen keken van het vuur naar mij, ‘nee... Eigenlijk kan dit zeker niet... Je bent te jong... Ik ben leraar en getrouwd ...de hel breekt los als iemand hier achter komt.
'Ben je daar bang voor?'
Hij knikte en sloeg zijn blik van me af.
‘Heb je nooit naar jonge jongens gekeken in je klassen?’

‘Boos keek hij naar me ‘Tuurlijk niet...
'Waarom suggereer je dit?'
Ik haalde mijn schouders op 'dat aantrekkings kracht zich niet laat stoppen.'
'En jij weet hier alles van,' vroeg hij.
Ik snoof'meer dan ik had gewild.'

'Als je eens wist hoe graag Ik de laatste keer verder wilde gaan .., je weet wel toen jij... Ik je kuste...Ik voelde hoe ik bezig was om je veel te leuk te gaan vinden... De wil om mijn huwelijk te redden was sterker.begrijp je dat?’
'Dus er is een aantrekkings kracht?'
Hij glimlacht.
Ik stond op en boog voor hem, voor de open haard.
‘Dus wat we doen is verkeert... maar er is wel iets?'
'Hij kijkt op 'nogmaals Raf, het is niet goed... Ik wil je niet kwetsen of wat dan ook.'
'Je kwetst me niet David...ik heb gewoon behoefte aan iemand zoals jij...
Ik stak mijn hand uit en raakte even zijn arm aan. Stond op en keek naar hem ‘sorry.. Ik heb het waarschijnlijk verkeerd ingeschat.

Ondanks dat ik zin in hem had. Besefte ik dat ik dit hem niet aan kon doen.
Ik had niet moeten komen, onwille van mijn eigen behoefte’s.
Ik wist dat niemand Kyan ooit zou kunnen vervangen. Dat wist ik heel goed.
Toch deed David iets met me. Niet alleen geile lust.

Hij stond op en keek naar me, bleef kijken. Of ik het nu wilde voelen of niet de sexuele lading was er. Mijn lichaam ontwaakte meer en meer.
Ik voelde zelfs hoe mijn pik langzaam drukte tegen de rits van mijn spijkerbroek.
Ik zag nu pas dat zijn ogen niet blauw waren, maar blauw grijs.
‘Misschien hebben we een probleem..’ Zei hij zacht.
‘Een probleem?’
‘Ik wil je Raf... Sinds je twee maanden hier vandaan liep, wilde ik je.. Ik kan mijn ogen niet van je afhouden.’
Ik trek mijn mond omhoog ‘tja dat snap ik enigszins wel, zo'n lekker jong ding als ik.
'Dit moet je zo niet zeggen.'

Hij zorgde ervoor dat mijn gevoel voor humor terug aan het komen was. Mijn zwarte soms grove, sarcastische humor die alleen Kyan kon waarderen.
Ik wilde door gaan op mijn humor. Om de spanning te breken, waarschijnlijk.
Hij was me echter voor ... drukte zijn lippen hard op mijn mond.
Snoerde mijn opmerkingen.
Hij kwam tegen me aan staan.
‘Weet je zeker dat je dit wilt... Je hebt een vrouw.. Ik wil niet.. Ik keek hem aan.
'Wil je ophouden over mijn vrouw, niet jou probleem of wel?'
Hij boog opnieuw zijn hoofd.
Als vanzelf ging mijn mond open. Ik ontving zijn tong. Heftig zoende hij me.
Kuste mijn nek en trok mijn trui in een mum van tijd over mijn hoofd. Ik werd door hem naar de bank geduwd. Ik struikelde haast over mijn voeten.
Op zijn grote lichtgrijze woonbank die vol gekleurde kussentjes lag. Ging ik door de knieën en belande op mijn rug tussen de kussentjes in.
Zijn lichaam kwam boven op me terecht. Hij hief zijn hoofd op keek me aan en pulkte aan mijn knoop van mijn spijkerbroek.
Hijgend trok hij mijn knoop en rits open.
Ik keek naar hem. Glimlachte ‘Ik wist niet dat deze leraar zo vurig naar me verlangde had?'
Hij glimlachte ‘Wat had je dan van deze leraar verwacht...? Hij kuste me opnieuw.
Kreunde van opwinding in mijn mond.
‘Je moest eens weten hoe vaak ik gefantaseers heb over dit... Jij en ik.., hijgde hij.

Hij liet zijn beide handen over mijn naakte borstkas gaan. De manier hoe hij naar me keek.
Alles had ik gemist.
Hij boog naar voren, gaf me een lange langzame tongzoen. Hij kon goed zoenen. Heel goed zoenen. Vol passie.
Het was niet een rond draaiende raket of iets in mijn mond.
Hij bleef me zoenen en kussen.
Ik moest toegeven dat niemand me ooit zo heerlijk had gezoend zoals hij nu deed.
Hij legde zijn armen over mijn rug, drukte me tegen zijn gezicht. Likte zacht in mijn hals.
Zijn handen streelde mijn rug en billen, ze deden me gloeien. Alles ontwaakte in me. Hij deed zijn benen iets verder uitelkaar.
Waardoor mijn hand tastend een weg zocht over zijn bovenbeen. Zijn hijgende ademhaling en gesteun maakte me bijna door het dolle heen,toen ik zijn grote stijve lul met mijn hand vast pakte door het stof heen.

Ik had geen gedachtes meer alleen opwinding, alles wat ik voelde en nodig leek te hebben was David.
Hij liet me alle ellende voor nu vergeten.
En dat deze man me wilde, maakt dat ik eindelijk een vlam door mijn lichaam voelde slaan,
Zijn lichaam was zwaar en warm boven op me. We kuste opnieuw gretig, ik duwde mijn hand tussen zijn broek en boxer. Voelde zijn grote stijve kale lul.
Ik keek naar hem.
Hij glimlachte. Ik zette me wat recht op trok mijn hand uit zijn broek en trok zijn broek net als hij bij mij had gedaan open.
Op het moment dat ik zo gezegd op zijn lul wilde duiken.

Hoorde we een geluid dat recht door alles sneed, gerammel van een sleutel bos.
Het moment waarop een sleutel in het slot gestoken werd verbrak alles.
Ze was eerder thuis gekomen.
‘Jezus.’ riep David.