Evelyn

Voor een stoere cowgirl. Jihaaaaaaaa!


Zodra Fred de hoofdstraat van Memory Town inreed, wist hij dat het hommeles was. Het anders zo drukke stadje was helemaal verlaten. Geen winkelende dames die hem strak in het corset toewuifden met hun wapperende decolletés. Geen spelende kinderen die joelend wegliepen voor de tierende winkelier die hen net weer had betrapt op het stelen van enkele appels. Zelfs de twee oude mannen die hun schommelstoelen op de houten veranda enkel verlieten om te gaan slapen, waren spoorloos.
Fred spitste zijn oren. De enige geluiden waren die van zijn trouwe paard Johnny, die stapvoets en licht briesend na een lange tocht zijn hoeven op het mulle zand liet neerkomen, en die van de wind die lichtjes gierend door de kerktoren waaide.

Voor de saloon stopte hij. Hij stapte af en bond zijn trouwe viervoeter vast naast de waterbak. Gulzig dronk Johnny zijn dorst weg. Fred ging behoedzaam naar het midden van de straat. Langzaam tuurde hij in het rond, op zoek naar enig teken van leven. Dat was er niet.
Pas op het moment dat hij zijn rug naar de saloon zelf had gekeerd, hoorde hij achter zich klapdeuren. Vliegensvlug draaide hij zich om, zijn wapen reeds in zijn hand geklemd. Midden in het deurgat zag hij Eddy staan, de stoere baas van het saloon. Hij hield zijn armen recht de lucht in. Zijn blik toonde niet de onverzettelijke grijns die Fred van hem gewoon was. Hij zag daarentegen een afgrijselijke angst.
Mocht hij een burger geweest zijn, dan zou Fred zijn paard de sporen hebben gegeven en als een lafaard het hazenpad hebben gekozen. Fred was echter niets van dit alles.
Het hele gebeuren intrigeerde hem enkel. Wie was de schurk die dit voor elkaar kreeg? Was het Billy The Kid? Het laatste dat hij had gehoord, was dat die veilig in de gevangenis zat. Er waren echter geen zekerheden in het Wilde Westen.

Plots klonken er schoten. Tussen de benen van Eddy vlogen houtsplinters de lucht in. Gillend als een varken dat geslacht werd, liep de barman weg. Na enkele seconden werd hij in het onderbeen geraakt. Hij viel neer en kroop bloedend over de grond naar de dichtstbijzijnde steeg.

“Kom tevoorschijn!” Freds onverstoorbare stem echode tussen de houten huizen.
Een schim verscheen uit de duistere saloon. Enkel een donkerbruine cowboyhoed kwam boven de klapdeuren uit. Wie dit individu ook mocht zijn, groot was hij niet, dacht Fred.
Zijn zenuwen stonden strakgespannen. Hij was op het ergste voorbereid en zou in een oogwenk kunnen vuren.

De deuren klapten open, de booswicht verscheen. En Freds hart sloeg een slag over. Even, slechts enkele luttele seconden, maar lang genoeg om het onderspit te delven mocht de ander beginnen schieten, stond hij pal. Dit had hij nooit verwacht. Hij verwenste zich om zijn onoplettendheid en probeerde terug grip op zichzelf te krijgen.
“Ben jij hier de sheriff?” Een zwoele, hese stem deed de haren op Freds armen rechtstaan.

De figuur voor hem was de mooiste vrouw die hij in zijn leven mocht aanschouwen. Zijn blik gleed over haar goddelijke figuur. Boven de cowboylaarzen en de leren broek met bijhorende brede riem was de vrouw helemaal naakt. Ze hield haar hoofd dreigend naar onderen gericht waardoor hij haar ogen niet kon zien achter de hoedrand, maar haar stem had al verraden dat die een grote dreiging zouden uitstralen. Haar rechterarm was versierd met een grote tatoeage, maar het enige waar hij oog voor had, waren de heerlijk bolle borsten die hem uitdagend aanstaarden.
Kon dit heerlijke wezen voor zoveel angst zorgen? Het enige wat hij voelde, was lust en begeerte.

Zoals steeds behield hij zijn cool. Hij had zijn functie niet gekregen door zich snel van de wijs te laten brengen. Met zijn wijsvinger tikte hij zachtjes tegen de metalen ster die ter hoogte van zijn linkerborst op zijn hemd zat gespeld. “Dat ben ik inderdaad, dame!”
Haar antwoord kwam als een donderslag bij heldere hemel. “Wie had dat ooit durven denken? Fredje als sheriff!” Haar stem klonk licht spottend, maar het had toch een warme ondertoon.
Een schok ging door Fred heen. Er was maar één iemand die hem ooit Fredje had genoemd. Beelden uit zijn jeugd doemden in zijn hoofd op. Het warme gevoel van vriendschap en een flard van een langdurend gemis vulden zijn wezen.

De vrouw tilde haar hoofd op en keek hem recht in de ogen. Nu wist hij het zeker. Dit was Evelyn, zijn vroegere bondgenoot in kattenkwaad. Ze waren samen opgegroeid. Waren ze beste vrienden geweest? Waarschijnlijk wel.
Evelyn was nooit een meisjesmeisje geweest. Poppen waren niet aan haar besteed. Wel was ze een echte tomboy geweest die mee ravotte en in bomen klom. Als er in het spel indianen dienden te worden verschalkt, was zij steeds degene die het voortouw nam. Eén keer was zij, zeer tegen haar zin, de indiaan geweest. Die dag werd de geschiedenis herschreven en werden de blanken van het Amerikaanse continent van hun speeldomein verdreven. Fred grinnikte bij de herinnering.
Buiten de priemende en immer fonkelende ogen bleef er van de magere spring-in-‘t-veld uit het verleden niet veel meer over. Toch herkende hij haar meteen.
Onverhoeds liet hij zijn ogen weer over haar lichaam glijden. Zijn vriendje van vroeger was veranderd in een verrukkelijke jonge vrouw.

“Ik ben hierboven.” De woorden klonken kort en scherp. Ze trokken hem los uit zijn mijmeringen en deden hem beseffen dat hij ongegeneerd naar de prachtige borsten van Evelyn stond te staren.
Ogenblikkelijk focuste hij zich weer op haar gezicht. Ook dat was vrouwelijker geworden. Vooral haar lippen leken wat voller geworden.
“Mannen!” Evelyn schudde meewarig met haar hoofd. “Ze zien een stel uiers en onmiddellijk gedragen ze zich als een kudde runderen. Wat is dat toch met jullie? Dit zijn maar tieten, hoor! En in dit geval stellen ze zelfs niet al te veel voor.”
Hoewel Evelyn het helemaal bij het rechte eind had wat zijn onbetamelijke objectiverende gedrag betrof, vergiste ze zich echter compleet wat haar eigen heuveltjes betrof. Veel vrouwen leefden in de veronderstelling dat mannen enkel wild werden van uit de kluiten gewassen exemplaren waar ze zich volledig in konden verliezen. Het tegendeel was echter waar.

Voor de meeste mannen, Fred zelf incluis, maakte het niet uit welke grootte of vorm vrouwelijke borsten hadden. Het ging vooral om de verleiding van de zachte welving die doorheen verhullende kleding schemerde, het aantrekkelijke van een decolleté waar de aanzet of net iets meer van de gave ronding werd getoond als een proevertje dat doet hunkeren naar meer. De zachtheid van een vrouwenborst was onovertroffen, zeker als het strelen van vingertoppen ervoor zorgden dat de tepels verstijfden en een contrast boden dat deed twijfelen tussen het liefdevol kneden van de kadetjes, groot of klein, of het kussen, likken en zuigen van de speentjes die zich als een oase temidden van de heerlijk glooiende vlaktes opwierpen.

Het was de tijd noch de plaats om Evelyn hiervan te overtuigen. Feit was nog steeds dat ze net de barman van zijn schijnbaar verlaten stadje had neergeschoten, en dat in half ontklede toestand.
“Waarom loop je er zo bij, Evelyn? Heb ik het laatste nieuws over de nieuwe modetrends uit de oude wereld gemist?”
Een grijns verscheen op Evelyns mond. “Nog steeds ad rem, zo te horen.” Onmiddellijk betrok haar gezicht. “Ik kwam mijn zus bezoeken. Je weet dat Kathalena en mijn zwager William op de oude baan naar Hope Town wonen?”
Fred knikte. Hij had altijd een goed contact gehad met de hardwerkende familieleden van Evelyn.
“Ik kwam snel wat drinken in de saloon. Helaas botste ik er op de bully’s die Memory Town na al die jaren nog altijd onveilig lijken te maken.”
Fred slaakte een diepe kreun. Ondanks verwoede pogingen was hij er nooit in geslaagd om de twee pestkoppen die het stadje sinds hun jeugd terroriseerden, op andere, meer volwassen gedachten te brengen.
“Zodra ik binnenkwam, kwam Ludovic als een vervelende mot rond me fladderen met zijn gladde praatjes. Het was duidelijk dat hij me niet herkende. Geloof me, ik heb hem heel duidelijk gemaakt dat hij op moest rotten. Maar toen dook ook zijn vriendje Ralph op. Je weet dat die cynicus veel erger is. Plots omsingelden ze me en trokken ze mijn bovenkleding uit met hun vieze tentakels. Ik gok dat ze dachten dat ik het nieuwe stadshoertje was. Maar je kent me, ik laat me niet doen.”

Fred kon zich het hele gebeuren zo voorstellen. Het was niet de eerste keer dat de twee mannen vrouwen lastigvielen. Dit keer hadden ze echter de verkeerde vrouw getroffen.
“Waarom heb je Eddy dan in zijn been geschoten?”
Evelyn draaide met haar ogen. “Hij was niet tussenbeide gekomen. Klantvriendelijkheid is anders.”
Bedenkelijk keek Fred om zich heen. “En de rest van de stad?”
Heel even reageerde ze niet. Toen haalde Evelyn haar schouders op. “Die hebben zich in hun huizen verschanst toen ik dat olijke duo een lesje leerde?”
Een onbehaaglijk gevoel bekroop Fred. De inwoners van zijn stad waren geen doetjes. Ze zouden zich niet zomaar in hun huizen opsluiten. Hij liep langs Evelyn heen de saloon in.

De saloon leek verlaten en vredevol. Het aroma van kruitdampen hing echter nog tastbaar in de lucht. Het enige wat de serene sfeer verder doorbrak, was een zacht onderdrukt gekreun. Fred stapte op het geluid af.
Zodra Fred een blik achter de toog had geworpen, wendde hij direct zijn ogen af. Een lichte onpasselijkheid overmeesterde hem. Op de houten vloer lagen Ludovic en Ralph kermend te zieltogen. Hun broeken waren op de plaats van hun kruis doorweekt van het bloed. Een walgelijke stank walmde boven hen uit. Het was de geur van verrotting.
“Op het moment dat dat zielige wezeltje me langs achter in bedwang nam en die grote vetzak zijn walgelijke lul bovenhaalde, heb ik het recht in eigen handen genomen. Een welgemikte trap op zijn kloten en een achterwaartse kopstoot haalden hen uit hun evenwicht. De rest was een vanzelfsprekende rechtvaardige keuze waar veel vrouwen blij om zullen zijn.”
Zichtbaar aangedaan keek Fred naar Evelyn die naast hem was komen staan. Ze vertelde op het eerste gezicht emotieloos wat er was gebeurd. Ze keek hem aan en trok een wenkbrauw op. “Niet akkoord? Jij had toch altijd al een groot rechtvaardigheidsgevoel?”
Los van het gruwelijke tafereel moest Fred haar wel gelijk geven. Het had hem steeds verbaasd dat die twee nog niet eerder onder handen waren genomen door de slachtoffers van hun streken.

“Fwet? Doe ietf. Awwesteew haaw!”
Ralph hief zijn hoofd lichtjes en keek met een getormenteerd gezicht vol pijn naar hem op.
Fred stapte op hem af. Hij bukte wat voorover. “Wat zeg je? Ik versta je niet goed.” Ineens schoot zijn laars uit en trapte in het verbrijzelde kruis van de grootste man. Een afgrijswekkende kreet schalde door de saloon. “oeps! Sorry!”
Hij wandelde in de richting van de uitgang, gevolgd door Evelyn. Halverwege bukte hij zich. Hij raapte het witte hemdje van Evelyn op en reikte het haar aan.
Ze nam echter niet haar kledingstuk maar wel zijn hand vast. Zacht trok ze hem dichterbij tot hun hoofden zich op enkele centimeters van elkaar bevonden. De blik in Evelyns ogen was veranderd. De hardheid was er even uit weg. Het had plaats gemaakt voor iets anders. Iets dat verdrongen herinneringen uit zijn geheugen opdiepte.

***

Fred en Evelyn waren beide 16. Het was een hete zomer en ze waren naar de nabije kreek gewandeld om even af te koelen. In hun ondergoed dompelden ze zich even in het frisse water onder. Het friste hen helemaal op. Nadien klom Fred uit het meertje. Hij wenkte Evelyn. Ze pakte zijn uitgestoken hand vast en hij trok haar uit het water. Plots verloor hij zijn evenwicht en Evelyn viel over hem heen.
Lachend keek hij haar aan. Plots zag hij haar anders. Haar onderhemd en lange onderbroek plakten aan haar huid. Ze was veranderd. Hij zag plots borsten met in het midden twee harde uitstulpingen die hem leken aan te staren. Zijn ogen gleden verder naar beneden. Ze volgden geen rechte maar een gebogen lijn. Via haar heupen en haar dijen belandden zijn visuele handen aan het driehoekje dat zich op het kruispunt van haar benen bevond. Hij had geslikt. De natte stof was tussen haar gleufje ingekropen waardoor hij de kutlipjes van Evelyn heel duidelijk kon onderscheiden.
Voor hij het besefte, had zijn opwinding zich in zijn eigen slip onmiskenbaar afgetekend.

Evelyn had het gemerkt. Haar ogen hadden hun eigen weg afgelegd. Ze wist wat de grote harde paal betekende die nog net niet uit Freds slip wist te ontsnappen. Fred, haar trouwe Fredje, was geil geworden van haar. Hij vond haar mooi. Hij wilde haar neuken. In zijn ogen zag ze al wel de waas van zijn verlangen die hem het denken ontnam. De gretigheid die ze bij andere jongens en mannen soms zag, was er echter niet. Nog niet.
Waarschijnlijk dacht hij er nog niet aan om die harde pik van hem in haar grotje te laten afdalen, maar het eerste zaadje van zijn seksuele ontdekkingsreis was geplant.
Doordat haar eigen kutje van deze gedachten begon te tintelen, liet ze zich meeslepen in het zalige gevoel dat haar overmande. Ze liet zich verder op Freds lichaam zakken. Haar prille borstjes duwden zichzelf plat op zijn borstkas. Haar mond daalde neer tot ze zijn lippen net niet raakte.
Ze drukte haar schoot tegen de stijve afdruk tussen zijn benen. Ze voelde hoe haar lipjes zich opensplijten en zijn hardheid omarmden.
Ze kende het lustige gevoel dat zich doorheen haar lichaam verspreidde. Het was niet de eerste keer dat ze de natheid tussen haar lipjes voelde opwellen als ze merkte dat haar verschijning opwinding veroorzaakte bij een man.
Nu was het echter anders. Dit was Fred, haar maatje. Zijn onschuld leek plots verdwenen. Ook hij was in de ban van haar lichaam gekomen.

En toen was er plots die twijfel. Zou ze haar beste vriend kwijtraken als ze zich nu aan haar verlangen overgaf? Wilde ze wel meer met Fred? Haar lichaam zei van wel, maar haar hoofd kon ze niet uitschakelen. Zonder iets te zeggen, stond ze op en liep weg, Fred in volle verwarring achterlatend.
Er werd nooit meer over het voorval gesproken. Er was wel iets veranderd. Het onuitgesprokene hing als een zwaard van Damocles boven hun hoofd. Beiden waren bang om hun diepste gevoelens te uiten en zo groeiden ze langzaam maar zeker uit elkaar.

Toen Evelyn enkele jaren later wegtrok uit Memory Town om haar geluk elders te beproeven, zag Fred haar met stille tranen in zijn ogen wegrijden. Via haar zus vernam hij geregeld hoe het haar verging. Ze was beginnen werken voor een bedrijf dat goederen met huifkarren doorheen het westen vervoerde.
Ze was echter nooit uit zijn hoofd weggegaan. Talloze meiden hadden geprobeerd hem te versieren. Hij had wel van hun sappige vruchten geproefd, maar ze hadden nooit zijn hart weten te veroveren. Steeds weer zag hij haar gezicht voor zich als hij zijn ogen sloot bij het zoenen.

***

En nu keek ze hem weer in de ogen, met dezelfde blik die hij ook had gezien aan de kreek zoveel jaren eerder. Ook ditmaal moest hij slikken.
Evelyn had nog steeds Freds hand vast. Ze legde hem op haar borst. Een rilling schoot door Freds ruggengraat. Hij wist wat dit betekende. Ze gaf hem toestemming om dat te doen wat zich al jaren in zijn hoofd had afgespeeld. Talloze keren had hij zich eenzaam in zijn kamer sufgerukt terwijl zijn fantasie afmaakte wat er aan de kreek had kunnen gebeuren.
Op hetzelfde moment openden hun monden zich. Voor de eerste keer proefden ze elkaar. Hun lippen voelden elkaars zachtheid. Hun speeksel vermengde zich tot een symbiose van genot. Hun ademhaling ging langzaam over in een hijgen dat hun gemoedsgesteldheid weerspiegelde.
En toen startten hun tongen een tango die hun passie voor elkaar verraadde.

Fred liet zijn handen over alle rondingen van Evelyns lichaam glijden. Toen hij haar billen bereikte, drukte hij haar stevig tegen zich aan. Voor de eerste keer in zoveel jaren voelde ze weer de harde druk tegen haar kutje drukken waar ze zo vaak aan had teruggedacht. Telkens had ze spijt gevoeld.
Evelyn rukte zich los en begon Freds riem los te maken. Hij hield haar tegen. Hij gebruikte zijn laatste heldere moment. “Wacht!”
Evelyn keek hem met grote ogen aan. Even was ze bang dat hij haar zou afwijzen.
“Niet hier! Kom je mee?”

Even later zaten Fred en Evelyn op de rug van Johnny. Ze drukte haar hoofd tegen zijn rug en had haar armen om zijn lichaam geslagen alsof ze hem nooit meer los zou laten.
Het had geen zin om te vragen waar hij haar naartoe bracht. Het was dudielijk. Ze gingen terug naar de plaats waar alles begon.
Geen woord werd er gezegd. Dat hoefde ook niet. Ze wisten wat er ging gebeuren. Het verlangen dat ooit op deze plaats was ontstaan en dat sluimerend in kracht was toegenomen, zou ten volle worden beleefd.

Evelyn stond aan de boord van het water. Ze keek naar Fred op. Hij was iets groter dan haar. Ooit was het anders geweest.
Wat ook anders was, was dat haar stoere houding verdwenen was. Het kwam door Fred. Hij keek haar aan zoals een man een vrouw hoort aan te kijken. Zijn blik gleed over haar lichaam. Bewonderend streelde hij haar met zijn ogen. Evelyn werd er als het ware een beetje verlegen van, een gevoel dat ze zelden meemaakte.
Plots voelde ze zich ook op en top vrouw. Ze werd zich ervan bewust dat haar houding veranderde alsof hij met een toverstaf een spreuk op haar losliet. Haar heupen, haar middel, haar borsten, allemaal eisten ze hun deel van Freds aandacht op. Hij merkte het en luisterde naar hun lokroep.
Hij zette een kleine stap dichterbij. Zijn ogen priemden in de hare en hij leek tot in het diepste van haar ziel te kunnen kijken. Voorzichtig nam hij het hemdje van Evelyn vast en trok het over haar hoofd heen. Welwillend hief ze haar armen de lucht in. Haar borsten volgden de beweging en leken zich naar hem uit te strekken.

Fred zag het gebeuren en voelde de drang om haar vast te pakken, op te tillen en haar borsten te kussen. Hij wilde de tepels in zijn mond zuigen en er kleine likjes op geven, hopend dat er honderden elektrische stroompjes door haar heerlijke lichaam zouden schieten die haar in vuur en vlam zouden zetten.
Hij had echter geleerd dat het beter was om genot langzaam op te bouwen, om de honger te laten toenemen totdat het bijna ondraaglijk was.
Hij legde zijn hand op haar wang en liet hem zakken. Zijn vingertoppen gleden langs haar hals naar haar borsten.
Evelyn hield haar adem in. Ze hoopte dat hij haar tietjes vast zou nemen en haar zou laten voelen hoe erg hij naar haar snakte. Een kleine zucht van teleurstelling volgde toen de hand tussen haar tweeling verder naar onder gleed.
Bij haar buik hield hij halt. Traag liep Fred om haar heen. Zijn vingers bleven haar huid beroeren en volgden langs haar zij naar haar rug en weer naar voren.
In haar hoofd schreeuwde ze hem toe dat hij moest voortmaken, dat hij moest stoppen met haar te teasen, dat ze lang genoeg gewacht had.
Weer zag ze hem echter verdwijnen. Ditmaal stopte hij achter haar. Zijn handen namen haar heupen vast. Ze voelde hoe hij tegen haar aan kwam staan. Zijn hoofd vlak bij het hare.
“Vertrouw me.” Hij fluisterde het in haar oor.
Het was niet nodig. Natuurlijk vertrouwde ze hem. Dat had ze altijd al gedaan. Toch voelde ze de spanning in haar toenemen. Dat hij dit zei, betekende dat hij eindelijk in actie zou schieten.

Zijn handen gleden langs haar riem naar de gesp. Traag werd die losgemaakt. Vervolgens voelde ze twee duimen haar broek inschuiven en die naar beneden duwen. Ze stond nu nog enkel in haar ondergoed voor hem.
“Doe je laarzen uit!”
Evelyn was geen vrouw die zich graag liet commanderen. Nu deed het fluisterende bevel haar echter stilletjes giechelen, nog iets dat ze zelden deed. Maar het was sterker dan haar. Ze wou hem gewoon ter wille zijn omdat ze wist dat hij er alles aan zou doen om haar te laten genieten.
Toch zou ze geen tam lammetje zijn. Zij kon hem evengoed zijn hoofd op hol brengen. Soepel leunde ze met gestrekte benen voorover en maakte de gespjes van haar laarzen los. Haar billen drukten daardoor tegen Fred aan. Ze voelde zijn opgewonden lid. Zachtjes duwde ze haar kontje verder tegen hem aan. Terwijl ze haar laarzen uittrok, schuurde ze telkens over zijn pik.

Evelyns gretigheid maakte hem gek. Als ze hem zo zou blijven uitdagen, wist hij niet hoe lang hij het hoofd koel zou kunnen houden. Zodra haar laarzen uit waren, pakte hij haar daarom in zijn armen en gooide hij haar het water in. Ze had het niet zien aankomen en gilde het uit.
Alle erotische spanning was eensklaps verdwenen. Hoewel ze het stiekem supergrappig vond, was ze tegelijk razend. Ze had zich kwetsbaar voor hem opengesteld. Er was enkel tederheid geweest. En dan moest hij de eikel uithangen.
Snel klauterde ze de kant op. Ze zag hem even verderop. Hij was zich aan het uitkleden en keek haar met een grijns op zijn gelaat aan. Evelyn spurtte op hem af en duwde hem met grote kracht tegen de grond. Hij viel achterover. Nog voor hij weer recht kon kruipen, was ze al boven op zijn buik komen zitten.
“Vond je dat grappig? Hè? Kon je niet gewoon toegeven aan onze lust? Is het nu zo moeilijk om…”
Fred duwde zichzelf recht. Evelyn gleed naar zijn schoot en belandde met haar kutje recht langs zijn omhooggerichte mast. Enkel twee dunne lapjes stof scheidden hun hongerige genotsorganen van elkaar.
“Ooooh!” De harde vorm was tussen haar lipjes doorgeschoven. Het was een mildering van de jeuk die ze nu pas voelde. De natte stof van haar onderbroek maakt het schurende gevoel groter. De kriebel kwam des te sneller terug.

Fred sloeg zijn armen om Evelyn heen en begon haar te zoenen. Ditmaal was er geen langzame opbouw. Hun monden versmolten zich. Al die jaren aan gemis moesten worden ingehaald.
Ondertussen bleef Evelyn met haar heupen bewegen, haar kutje tegen hem aanwrijvend. Maar het was niet genoeg. Ze wilde meer. Ze wilde hem in haar. Eindelijk!
Ze liet zich voorover tegen Fred vallen waardoor hij zijn evenwicht weer verloor. Zijn armen trokken haar met zich mee. Ze bevonden zich nu in dezelfde positie als jaren ervoor. Ze beseften het allebei. Heel even bewogen ze niet meer. Ze staarden in elkaars ogen en ze zagen dat het goed was. Dit moment was voorbestemd.
Met Evelyn nog in zijn armen rolde Fred zich om zijn as. Zij lag nu op haar rug in het gras met hem bovenop haar. Ogenblikkelijk duwde hij zichzelf van haar af. Hij stroopte haar natte broek af. Evelyn liet het zich welbevallen en opende haar benen voor hem, terwijl Fred ook zichzelf verder ontblootte.

Hij zat op zijn knieën aan haar voeten en keek naar de schat die op hem lag te wachten. Tussen haar lippen kronkelden haar kutlipjes als bloemblaadjes door elkaar. Een lichte dauw verraadde de geilheid die ze op dit moment moest voelen.
“Kom maar. Ik ben er klaar voor!” Evelyn wist niet zeker of ze die woorden had uitsproken of gedacht. In elk geval reageerde Fred niet. Ze spreidde haar benen nog verder en toen dook Fred op haar af.
Het was echter niet zijn pal staande pik die haar kutje benaderde, maar wel zijn hoofd. Zodra hij ter hoogte van haar dijen kwam, begon hij haar huid te bestoken met kusjes en likjes, steeds dichter bij haar schatkamer komend. Haar ademhaling werd tegelijk onrustiger.

Eén keer eerder, tijdens een dronken nacht waarop ze met een vriendin in bed was beland, had ze het genoegen mogen smaken om verwend te mogen worden door een mond. Ze herinnerde zich vooral hoe het genot haar had overweldigd. Later was ze geen enkele man tegen gekomen dit haar dit had gegund. De meeste venten waren egoïstische klootzakken als het op seks aankwam.

De eerste lik langs de buitenkant van haar lipjes deed haar kreunen. Dit was zalig! En het werd enkel beter. Met lange trage halen doorploegde zijn natte tong haar vulva. Af en toe gooide hij er een kusje tussen. Evelyn kronkelde met haar benen, haar heupen, haar hele lichaam en gaf zich over aan het genot dat haar werd gegund. Net toen ze dacht dat het niet intenser kon, zoog hij zich vast aan haar klitje. Hij klemde haar knobbeltje tussen zijn lippen en met korte snelle likjes maakte hij het helemaal vochtig.
Evelyns mond vloog open. Ze hapte naar zuurstof. De twee vingers van Fred die plots in haar kutje werden gestoken, hadden hier zeker iets mee te maken. Niet dat ze zich nog maar iets afvroeg.
Haar eigen handen had ze om haar borsten geslagen. Ze masseerde ze. Af en toe gaf ze kleine kneepjes in haar tepels, wat haar geilheid enkel vergrootte.
Het duurde niet lang voor Fred merkte dat het lichaam van Evelyn begon te trillen. Zodra hij voelde hoe haar kutje krampachtig in zijn in- en uitbewegende vingers begon te knijpen, wist hij dat het tijd was om haar even te laten bekomen.

Een kriebelend gevoel in haar korte haren was het eerste dat Evelyn opmerkte toen ze zich weer bewust was van het hier en nu. Ze deed haar ogen open en zag de blauwe lucht boven haar.
“Je kan niet geloven hoe erg ik je al die jaren heb gemist.” Freds stem klonk zacht.
Ze draaide haar hoofd. Fred lag op zijn zij naast haar. Met één vinger streelde hij door haar haren.
“ik weet het. Elke keer als je bij mijn zus kwam, vroeg je naar mij. Waarom zocht je me niet op?”
“Jij was weggelopen. Twee keer. Ik dacht je me niet wilde.”
Evelyn keek weer naar de lucht. “Ik wist niet wat ik wilde… Nee, ik wist het wel, maar ik was bang dat onze vriendschap erdoor weg zou gaan.”
“Wat uiteindelijk toch gebeurde.”
“Ja.”

Er viel een stilte. Het was niet ongemakkelijk, eerder berustend. Beiden dachten aan hetzelfde. Aan de gemiste kansen, aan het zalige gevoel bij elkaar te zijn, aan de toekomst.
“En nu?” Het was Fred die als eerste de vraag stelde die ook Evelyn bezighield.
“Ik heb ontslag genomen. Als vrouw heb je niets te zeggen. Ik zat aan mijn plafond. Dat lieten ze me duidelijk merken. Ik stelde het bestuur voor een keuze. Ze hebben gekozen. Daarom was ik dus op weg naar mijn zus. Ik kon misschien een tijdje bij hen logeren terwijl ik op zoek ging naar iets dat me aanstond.”
“Ik weet misschien iets.” Fred klonk weifelend. “Ik ben al een tijdje op zoek naar een hulpsheriff. Iemand die niet met zich laat sollen. Iemand met het hart op de goede plaats. Of eigenlijk gewoon iemand met een hart, maar die toch kloten aan zijn lijf heeft. Je hebt vandaag laten zien dat jij dat wel degelijk hebt.”
Weer draaide Evelyn haar hoofd naar Fred. Ze keek hem vragend en licht achterdochtig aan. “Zijn er geen andere kandidaten?”
Fred begon te lachen. Zijn ogen vulden zich met fonkelende sterretjes. “Die waren er, ja. Twee zelfs. Maar die zijn vandaag door de concurrentie uitgeschakeld. Niet erg, ik vond hen toch al niet zo geschikt voor de job.”

Evelyn draaide zich verder op haar zij. Ernstig keek ze Fred aan. “Is het wel een goed idee?”
“Ik weet het niet. We kunnen het proberen. Als het niets is, is het zo.”
“En dan word jij mijn baas?”
Fred reageerde direct. “Nee, we zullen een team zijn.”
“Maar jij staat wel boven mij!”
Fred schudde zachtjes zijn hoofd. En toen begon hij weer te lachen. “Nee, hoor. Ik beloof het je. Ik beloof dat ik enkel af en toe boven je zal ‘liggen’!”
Evelyn draaide met haar ogen, maar kon ook haar lach niet inhouden. “No way, Fredje. Laat dat maar aan mij over. Plots duwde ze Fred op zijn rug en ging weer op hem zitten, ditmaal onmiddellijk met haar kutje op zijn pik die direct weer begon op te zwellen. Ze voelde hoe zijn eikel al snel tegen de ingang van haar kutje drukte. Ze pakte hem vast, drukte zichzelf wat naar boven en liet zich toen over de vlezen revolver van Fred heen zakken. Ze voelde hoe hij haar helemaal opvulde. Langzaam begon ze op en neer te bewegen. Steeds weer voelde ze zijn stevige paal in haar komen.
“Betekent dit dat je het doet?”

De hete natheid van Evelyns kutje voelde voor Fred als thuiskomen. De warmte vulde zijn hele wezen. Het verspreidde zich en werd enkel intenser. In zijn onderbuik voelde hij al snel een kolkende energie bruisen die aan hetzelfde tempo van haar bewegingen erger werd. Hij had geen controle, dus kon hij niet ingrijpen. Dat wou hij ook niet. Wat ze met hem deed, was hemels.
Evelyn zelf voelde al snel zijn orgasme opkomen. Ze kende het gevoel van een pik die zich klaarmaakt om te spuiten. Het nog net iets langer, dikker en harder worden. Op het moment dat ze het hete zaad van Fred in haar voelde schieten, zwierde ze één arm in de lucht. Ze schreeuwde het uit. “Jihaaaaaaaa!”