Kyan - 13

Bedankt voor jullie geweldige reacties!



Als je gerouwd hebt om een geliefd persoon alsof hij niet meer bestaat en je hem nooit meer zult zien, en je hoort op een dag dat hij niet meer dan een busritje van twintig minuten bij je vandaan is, dan is dat enigszins een overweldigende ervaring.
De dagen na zijn telefoontje voelde ik me als versteend en onwerkelijk, alsof ik rondliep in mijn eigen slechte droom.
Zeven maanden lijken misschien niet zo lang maar als je in elke opzicht zulke intense band met elkaar opbouwd, zoals Kyan en ik hadden gedaan dan is elke gemiste dag een onmenselijk gemis.
Ik zat zo vol gevoelens dat ik dacht dat er geen plaats meer was voor de werkelijkheid die mijn leven nu liet zien.
Hoe anders zou het geweest zijn als we niet betrapt waren geweest in het bos? Dat mam niks te horen was gekomen? Waarschijnlijk hadden we alle kansen benut om maar met elkaar te kunnen neuken en elkaar lief te hebben.
Daarom was dit zo verkeerd geweest. Nu ik Kyan opnieuw sprak na al die maanden wist ik het zeker.
We zouden nooit zelf gestopt zijn. Ik niet en hij niet.



Deel 12,

Nadat ik uit de bus stapte bij het grauwe bus station, op een steenkoude februari zondag. Zag ik hem vrijwel meteen staan.
Hij keek onrustig om zich heen.Droeg een gewatteerde spijkerjas met een hoge kraag die hij opgetrokken had.
Mij had hij nog niet opgemerkt.
Toen hij me in het oog kreeg,was hij nog maar een paar meter van me vandaan. Hij bleef staan en we keken elkaar enkele lange seconde’s aan.
Met moeite slikte ik de ontstaande brok weg in mijn droge keel. Hij kwam langzaam op me af, er zat een grote rode schram op zijn rechter wang, die amper te missen was.
Hij keek naar me.
‘Je hebt je haar laten knippen.’was het eerste wat hij zei.
Ik knikte.
‘Zo is het ook mooi,’zei hij. Voorzichtig verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht.
Ik keek lang en zwijgend naar hem. ‘Wie heeft je zo toegetakeld? Vroeg ik uiteindelijk.
‘Toegetakeld?’
‘Je wang,’ vulde ik aan.
‘Oja, dat .. Ja.’
Zijn hand wreef over zijn gezicht, ‘De kat van oom Ben. Ze heeft vorige week jongen gekregen en wilde niet dat ik ze bekeek.’
We keken elkaar opnieuw aan.
‘Je bent magerder geworden,’ zei hij zacht.
Ik knikte bijna onzichtbaar, toen ik voelde dat ik op het punt stond om een potje te janken, ik voelde de tranen achter mijn vermoeide ogen branden.
Ik wilde het niet eens, toch kon ik het niet tegen houden.
Hij stapte naar voren en pakte me vast. Omhelste me strak tegen hem aan,tegen zijn grote lichaam. In de ijskoude februari wind.
Zijn geur doortrok tot diep diep in mij en ik wilde hem niet los laten.
Maar hij maakte zich los en droogde met de mouw van zijn jas zijn ogen droog. Toen glimlachte hij met zijn mooie brede volle mond.
Wat had ik hem enorm gemist, veel meer dan ik ooit had kunnen bedenken.
‘Kom,’zei hij, we gaan ergens wat warms drinken, ik vries hier haast dood.’
Ik knikte en liep langzaam naast hem op de smalle stoep, overmand door zoveel verschillende emoties.


Het viel me nu pas op dat zijn wangen waren ingevallen. En zijn haren zaten anders. Korter.
Maar die donkerblauwe ogen, en die prachtige mond van hem, die bleven onwaarschijnlijk mooi.
Hij zat tegenover me aan het wankelende cafétafeltje.
Ik voelde zijn lange benen onder de tafel schuiven.
Ik zat zo vol met gevoelens dat ik nog steeds bij moest komen,ook nadat we al ruim tien minuten tegen over elkaar zaten en de bestelling door hadden gegeven.
Voor eerst keken we elkaar minuten lang recht aan.
Het lijkt ...een eeuwigheid geleden!, zei ik ten slotte terwijl ik de warme koffie vast pakte die op het tafeltje gezet werd, om mijn gevoeloze vingers maar warm te laten worden.
Hij knikte, keek naar mijn verkleumde vingers die haast blauw zagen van de kou.
‘Wanneer ben je aangekomen?’
‘Gister al, ik heb een grote klus in de buurt. Dus ik verblijf een tijdje bij een kennis van ome Ben. Hij heeft een flinke boerderij hier vlakbij dus ruimte genoeg voor mij alleen.’
We zwegen even en ik moest de hele tijd naar hem kijken zodat hij niet weer plotseling zou verdwijnen. Bij me weg gerukt zou worden.
Maar dat deed hij niet.
Ik stak mijn hand uit en raakte kort zijn vingers aan. Hij keek naar me.
Glimlachte kort.
‘Hoe is het met je?’
Hij nam een slok van zijn bestelde warme koffie en haalde zijn schouders op, ‘Ik heb mijn diploma en een baan dus..


Ik onderbrak hem terwijl ik met mijn rug tegen de harde houten stoel aan ging zitten. ‘ja ik hoorde het van mam...’
Hij keek me recht aan en zweeg.
‘Sorry ...sorry...ik wilde niet meteen over mam beginnen... Ik...
In zijn ogen zag ik een pijn. Hij moest haar vreselijk missen.
Mam en Kyan waren twee handen op één buik geweest. Waarom weet ik niet maar mam leek in hem nog het meest teleurgesteld te zijn geweest.
Toch had ik haar soms alleen, eenzaam op zijn kamer zien zitten. Ze waren beide koppig, bouwde een muur om zich heen die bijna niet af te brokkelen was.
In dat opzicht leek Kyan in alle opzichten het meest op mam.
‘Hoe is het met jou? Vroeg hij me.
Zijn intense ogen zorgde ervoor dat ik wederom stil viel, omdat ik niet goed wist wat ik hier op moest zeggen.
‘Uuhm.. Ik.. voor het eerst trok ik mijn ogen van hem af en zweeg... ‘Ja wel goed. Of eigenlijk... Ja goed.’
Het bleef opnieuw stil.
‘Het is dus menens tussen jou en Pepijn?’
Verbaasd keek hem aan ‘hoe ...weet je...dit?...Ik zweeg direct.
‘Van hem zelf,’antwoorden hij.
‘Van Pepijn?... huh?...Hij zei zelf dat hij je nog amper gesproken had...?’
Hij haalde zijn schouders op.
‘Ik had hem laten beloven om je niets te vertellen,... Ik had hem een soort van doen beloven om op je te letten.’
Verbaasd bleef ik naar hem kijken.
‘Dus ...hij weet van ons?’Vroeg ik.
Hij schudde zijn hoofd ‘Natuurlijk niet!! alleen door hem hoorde ik soms hoe het met je ging! Mam wilde niet veel los laten.. Dus...’
Pepijn had zijn verwondering dus alleen maar gespeeld, hij wist dat Kyan zou bellen.
Hij zag hoe ik nadacht.
‘Neem hem niks kwalijk Raf’ hij heeft alleen gedaan wat niemand anders deed, voor je zorgen...ik had alleen niet kunnen weten dat hij voor je zou vallen.’
Het viel opnieuw stil.
Zo stonden de zaken er nu voor. Ik had Pepijn.
Zijn ogen stonden intens, ik sloeg mijn blik van hem af. Pruste aan mijn roerstokje die in de koffie had gestaan.
Binnen twee tellen was het roerstokje door tweeën gebroken. Ik staarde naar het stokje die ik tussen mijn vinger nog verder liet breken.
‘Het is niet zoals ...zoals het tussen jou en mij is geweest,’ ik hief mijn hoofd op en keek hem recht aan.
‘Hoe dan wel?’vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op.
‘Rustig... Fijn.. Alsof ik niets meer hoef te verzwijgen... Omdat... het mag!’ ik keek Kyan aan ‘... Ik kan eindelijk mezelf zijn en dat geeft zoveel rust.’
‘Met jou was het intens...zo intens ...dat het ons beide heeft gebroken, het kan gewoon niet Kyan! Het is niet toegestaan om zo iets te doen.. Denk ik... Of zo word er over gedacht.’
Hij slikte en keek even weg.
Zwijgend zag ik hoe hij snel zijn blik weer op me terug richten.
‘Ik heb je zo verschrikkelijk gemist, Raf..! Hij trok zijn beide armen over het tafeltje, raakte me aan.’
‘Het zijn zeven afschuwelijke maanden geweest.. Maar ik moest ... ik moest mezelf ruimte geven en onder ogen komen wat we samen gedaan hebben.’
‘Ik moest weg Raf.. Ik kon mezelf niet meer onder ogen komen, mam niet en jou niet. Ik schaamde me, mijn gevoelens ik kon ze niet plaatsen, ze sloegen alle kanten op.’
‘En dan kom ik hier...en weet ik sinds kort dat je samen bent met één van mijn beste vrienden en je me nauwelijks wil zien, toen ik je belde! Shitt, hoe denk je dat ik me voel?’
Zijn ogen deden alles in me opborrelen. Al mijn pijn en verlangens, al mijn teleurstellingen dat hij niets van zich liet horen, helemaal niets.
Ik keek hem aan ‘Denk je dat het voor mij leuk was om hier alleen te zitten? en geen ene moer van je te horen. Niets helemaal niets!’
‘Je had toch wel één keer kunnen bellen? Of reageren op mijn berichtjes? Je wist verdomme waar ik was? Bij mam die ik wel onder ogen moest komen! Ik heb zitten wachten ...Kyan!...en zitten wachten totdat ik dacht dat ik zo langzamerhand gek aan het worden was. Maar jij... Jij belde niet Kyan!
We keken elkaar aan.
‘Het spijt me,’ zijn stem sloeg over. Ik hield mijn mond en keek zwijgend naar hem.





Zacht duwde ik de voordeur achter me dicht. Mam zat in de woonkamer en keek met een glimlach naar me op. Precies dezelfde gereserveerde glimlach als Kyan, dat zag ik nu pas.
Ik pakte een glas water en ging zwijgend in de stoel voor haar zitten. Keek afwezig door het raam. Mijn vingers voelde nog steeds ijskoud.
Eigenlijk voelde alles koud van binnen.
‘Hoe was je feestje gister, met Pepijn?’ vroeg mam.
Ik besefte dat er iets gezegd werd, toen mam naar me bleef kijken.
‘Mmh.. Ik keek haar aan had niet gehoord wat ze vroeg.
‘Je feestje met Pepijn?’
‘Het feestje? Ja dat was wel gezellig.’
Ze glimlachte opnieuw.
‘Wil je wat warme chocomel? Je ziet er verkleumd uit of zoiets? mam lachte hardop.
Ik keek haar zwijgend aan.
‘Chocomel?’herhaalde mam opnieuw.
‘Ik had je wel gehoord, nee dank je,’Antwoorden ik rusteloos.
Ze voelde steeds meer aan dat ik afwezig was.
Ze bleef naar me kijken. Haar mond trok wat onrustig omhoog. ‘Is er iets Raf?’
Ik keek bedenkelijk naar haar,schudde mijn hoofd..keek van het raam opnieuw naar mam. ‘Of eigenlijk er is wel wat ...mam ...ik hem Kyan gezien en gesproken...nu pas!...Hij is hier vlakbij in de buurt.’
We keken elkaar recht aan.
Ze zweeg. Trok haar handen over haar broek.
De stilte overheerste. We zeiden beide niets meer.
Ik stond op en liep naar haar toe ‘hij is hier vlakbij en hij wil je graag zien, mam! Ik denk dat jullie moeten praten, hij mist je verschrikkelijk!’
Ze hief haar hoofd op en keek me recht aan. Wat had ik weinig weg van haar, ik moest gewoon veel op mijn vader lijken. Niets van hoe ik eruit zag deed me aan mam denken. Waardoor het gemis van mijn vader soms hevig kwam boven drijven.
‘Het is aan jou of je dit wilt?’
Ze knikte.
Ik pakte mijn jas opnieuw van de kapstok en trok deze aan. Ik liep naar haar toe gaf haar een kus op haar voorhoofd ‘Wil je er over nadenken?’
Ze knikte.
‘Ik ga mam, ik moet even weg oké?’
Misschien had ik het niet moeten doen, maar iemand moest de eerste stap zetten!


Opnieuw liep ik door de kou. Ik wist dat Pepijn thuis was, ik had hem geappt. Ik moest hem gewoon zien.
Zijn huis was een vrijstaand oud huis. Het had iets knus, geborgenheid.
Ik liep over het grindpad, voelde zelfs de kou door mijn gympen trekken. Lang hoefde ik niet aan te bellen. Vrij snel werd de voordeur door hem zelf open gemaakt. Zijn oprechte glimlach liet bij mij een eveneens oprechte glimlach zien. In zijn joggings broek en een simpel t shirt stond hij voor me op zijn blote voeten.
Ik moest lachen toen ik dit zag, ik liep namelijk al mijn hele leven het liefst op mijn blote voeten rond in huis, zelfs in de winter.
‘Ik had niet gedacht je zo snel weer terug te zien!’ Hij glimlachte breed, zijn altijd vrolijke glimlach.
Ik haalde mijn schouderd op ‘vind je het een probleem dan?’
Hij glimlachte opnieuw en keek me aan ‘alles behalve dat.’
Ik bleef naar hem kijken, en glimlachte. Wat er voor zorgde dat hij een soort van verlegen van me werd.
Ik pakte zijn hand vast die langs zijn smalle lichaam bungelde. Trok hem zacht naar me toe en gaf hem een kus recht op zijn mond.
Verlegen sloeg hij zijn ogen van me af. We keken elkaar aan.
‘Wat ben je aan het doen? Vroeg ik om de sfeer wat gemakkelijker te maken.
‘Ik was bezig met nieuwe teksten te schrijven,wil je ze zien?’
Ik knikte en liep achter hem aan ‘alleen als deze over mij gaan!’
‘Wat?’
Ik lachte ‘De liedjes die je schrijft.’
Ik hoorde hoe hij lachte.
Ik ging naast hem op zijn rommelige bed zitten. Het bed waarin ik hem afgelopen nacht ontmaagd had. En las de teksten door die hij me één voor één liet zien.
Ik glimlachte ‘Wauw ik ben opnieuw onder de indruk.’
Mijn ogen bleven op hem hangen toen hij opstond. Hij pakte nog meer papieren. Ik keek er naar.
‘Het zijn er nog veel meer... Ik denk niet dat je ze allemaal wil lezen.’
Ik pakte het pakketje papieren van hem aan en legde deze naast me. Ik moest het hem vragen.
‘Pepijn...?
Hij keek naar me ‘ja.’
‘Waarom heb je al die tijd gedaan alsof je geen contact meer had met Kyan?”
Hij stond voor me en keek naar me.
‘Omdat hij dit van me vroeg, ik moest het hem beloven ...daarom.’
‘Je had toch op zijn minst kunnen zeggen dat jij hem wel sprak, hoe denk je hoe ik me nu voel?’
‘Zo vaak sprak ik hem nu ook weer niet...
‘Maar je sprak hem wel?’
Hij knikte. ‘Het spijt me, maar ik had hem beloofd om niks te zeggen, hij vroeg alleen om een beetje op je te letten meer niet.’
‘Het was niet dat ik hem dagelijks sprak Raf... Echt niet.’
Ik knikte ‘Oké.’
Hij kwam naast me zitten.’Hoe was het met hem?’
Ik haalde mijn schouders op ‘ik heb geen flauw idee?.. eigenlijk.’
‘Hebben jullie niet gepraat?’
Ik knikte ‘Jawel...Alleen...pffff... Ik weet het niet.’Ik ontweek zijn blik.
Haalde mijn hand door mijn donkere haren en schoof mezelf tegen het hoofdeinde van zijn bed aan.
Stil keek ik naar hem.
‘Is er iets? Je maakt me ongerust!’ hij bleef onrustig naar me kijken.
Ik schudde mijn hoofd en glimlachte ‘er is niets, ik ben gewoon wat moe, het was heftig om hem te zien.. '
Hij knikte.
Schoof zich naar me toe, en leunde net als ik tegen het hoofdeinde aan.

Ik schoof mijn hand over zijn boven been, streelde deze zacht. Keek naar hem,hoe mooi hij eigenlijk was. Ik was gekomen om mijn hoofd leeg te maken. Niet om alles honderd keer te over denken. Kyan had al zo lang mijn leven beheerst, het moest een keer klaar zijn.
‘Een beetje bijgekomen van je eerste keer? Vroeg ik, terwijl mijn vingers hem bleven strelen.
Hij keek naar me en lachte. ‘ik denk het... Of eigenlijk nog niet ...Het.. Het was fijn Raf, ik bedoel... Echt geweldig!
Ik ving zijn glimlach op.
‘Wacht, ik heb iets voor je.’
Hij keek hoe ik een opgevouwen papier uit mijn broekzak trok.
‘Voor jou!’
Hij vouwde het papiertje open en keek ernaar met een grote glimlach.’
‘Wanneer heb je dit...?’
Ik onderbrak hem ‘Toen je sliep’ en keek hoe ik hem slapend, onschuldig, mooi en half naakt op een gevonden papiertje in zijn kamer had getekend.
Hij keek me met zijn grijs/ groene ogen aan. ‘Heb je niet geslapen dan?’
Wat kon ik zeggen? De heerlijke sex had me niet genoeg uitgeput. Uren had ik naar hem gekeken, hoe hij uitgeteld met haast een glimlach op zijn gezicht rustig naast me sliep. Ik was rusteloos geweest.
Er zat een diepe angst van binnen.
Hij streelde mijn armen, langzaam zag ik hoe mijn huid samen trok onder zijn aanrakingen.
Ik keek naar hem hoe hij zich zittend op me trok. Zijn handen streelde me omhoog naar mijn gezicht. ‘Je kunt me alles zeggen Raf!ook als het nog zo erg is.Ik ben er voor je oké?’
Ik keek hem recht aan in zijn ogen.
Knikte.
Pakte zijn smalle heupen vast. Trok hem naar me toe.
Hij sloeg zijn armen op me heen. Hield me tegen hem aan.
‘Weet je Raf... Ik vond het zo fantatisch ... Dat ik aan niets anders meer kan denken...het was zo ontzettend lekker’ fluisterde hij in mij oor.
Ik glimlachte en duwde mijn vingers door zijn haren, keek hier naar voordat ik hem terug recht aankeek.
‘Mooi, dan kunnen we het vast herhalen?’
Hij kuste me, midden op mijn mond. Hij boog zich zittend op me tegen me aan. Met zijn tong duwde hij mijn lippen uit elkaar. Ik voelde hoe zijn tong zoekend rustig om de mijne heen draaide.

Ik schrok enigszins op van zijn hand die mijn broek in gleed. Ik glimlachte in zijn mond, zonder te stoppen bleef ik innig met hem tongzoenen.
Zijn vingers raakte mijn blote naakte huid, onder mijn boxer. Zijn vingers die zich gedeeltelijk over mijn lul vouwde.
Het kietelde.
Zacht trok hij mijn lul op en neer. Onder het stof van mijn boxer. Hij liet mijn mond los. Kuste me langzaam in mijn nek.
Ik keek hoe hij rustig bijna beheerst zijn hoofd naar beneden liet zakken.
‘Doe je trui uit!,’ fluisterde hij.
Ik glimlachte ‘En je ouders dan? die zitten keurig een verdieping onder ons, dadelijk komen zij of je broertje hier binnen... en als ik eenmaal los ga...
Hij keek naar me en antwoorden ‘dat doe ze niet! Ze weten dat je hier bent.’
‘Dus dit vinden ze goed?’
Hij keek me aan ‘ze weten van ons, dus het is echt geen probleem mijn ouders zijn gelukkig vrij modern.’
Ik trok mijn mondhoek omhoog ‘Oké.’ ik lachte breed naar hem.
Zonder nog iets te zeggen, liet hij mijn lul nog steeds zacht op en neer gaan.
Ik wilde opnieuw op gaan in Pepijn.
Aan niets meer denken.
Ik kwam naar voren en trok in één beweging mijn adidas trui over mijn hoofd, snel gevolgd door nog een t shirt.
‘Wat heb je toch allemaal aan? Grinnikte hij.
‘Ik had het koud,’ glimlachte ik. Mijn hoofd boog naar voren en ik pakte hem stevig op zijn mond. Zijn hand kneep harder in mijn lul. Ik kreunde, we kuste nu wilder met elkaar.
Hijgend liet hij me los, begon me overal te kussen. Hebberig, zuigend en likkend. Hij kroop van mijn schoot af.
Trok de knoop van mijn spijkerbroek los en begon aan mijn spijkerbroek te sjorren alsof hij verwachte dat ik binnen een minuut zou opstaan, om hem te verlaten.
Mijn eigen hand schoof over mijn blote buik naar beneden. Zittend keek ik hoe hij mijn lul in zijn mond pakte die ik met mijn hand vast hield en bij hem naar binnen drukte.
Mijn ogen sloten.
Voelde hoe mijn pik zijn warme mond in gleed. Zacht kreunde ik van opwinding.

Al snel had hij zelf besloten dat het allemaal sneller moest. Ik opende mijn ogen en keek hijgend hoe mijn dikke lul in en uit zijn mond bleef gaan.
Ik keek naar hem, glimlachte. Liet mijn hand door zijn haren gaan.
Net zolang totdat mijn pik op maximale sterkte was.
Met beide handen pakte ik zijn hoofd stevig vast, en duwde zijn mond nog meer om mijn lul. Hij bleef met zijn ogen open kijken hoe ik hijgend genoot.
Na enkele minuten van genot stopte ik hem. Hij keek naar me, afwachtend.
‘Trek al je kleren uit!’
Hij grijnste ‘Oké,’
Ik keek hoe hij voor me alles één voor één uittrok. Zijn kleren vielen naast ons op de grond
Stukje voor stukje kwam zijn naakte lichaam te voorschijn. Zijn strakke jongensachtige lichaam. Haarloos net als ik.
Zijn harde pik stond stijf tussen zijn smalle boven benen.
Ik pakte zijn hand vast en trok hem boven op me. Ik kuste hem, proefde mijn eigen geil van mijn lul in zijn mond.
Trok zijn billen uit elkaar en duwde mijn pik tegen zijn opengesperde billen aan.
‘Zal ik je opnieuw neuken?’ hijgde ik fluisterend.
Hij knikte alleen maar terwijl zijn opgewonden blik op me bleef hangen.
Na een tijdje mijn pik tussen zijn billen te hebben laten glijden,schoof ik deze recht naar binnen. Ik voelde hoe hij ging verzitten.
Hij verbeet de heftigheid waarmee mijn lul diep bij hem naar binnen gleed.
‘Shiittt... Dit is heftig!’hij beet hard op zijn onderlip, voelde zijn dichtgeknepen knokkels langs mijn heupen.
Hij keek me aan. Intens, hijgend waarschijnlijk vol ongeloof dat ik helemaal in hem zat.
Hij duwde zijn hoofd in mijn nek.
En liet zich helemaal gaan.
Ik neukte hem. Ik neukte al mijn gevoelens hard in hem. Intens met gevoel en genot.
Ik bleef maar naar hem kijken, hoe hij zelf steeds meer op mijn lul begon te rijen.
De kamer om ons heen vulde zich met zacht gehijg en gekreun. Ik keek hoe zijn gezicht vertrok, voelde hoe mijn pik strak samen geknepen werd. Door zijn ontlading.



‘Vinden je ouders goed als ik blijf? Ik kan ook naar huis gaan?’
Hij veegde het zaad van zijn warme bezweette lichaam, en keek naar me op. Glimlachte ‘’Tuurlijk! Of wil je liever naar huis?’
Ik schudde mijn hoofd. ‘Ik blijf liever bij jou als dit mag?’
Hij knikte, liet zich van het bed glijden en stond op. Ik keek naar zijn strakke kont, waar ik nog geen vijf minuten Geleden diep in zat. Hij liep naar zijn kast en trok er een schone boxer uit voordat hij opnieuw naast me kwam liggen.
Hij grijnste hardop.
Vragend met een glimlach keek ik hem aan ‘Is er iets?’
‘Wie had er ooit gedacht dat wij samen nog eens in bed zouden belanden?.. ik niet in ieder geval, jij?
Hij keek naar me.
Ik strekte me languit uit in zijn bed en sloot mijn ogen nadat ik mijn hoofd schudde ‘niet echt nee.’
Ik voelde hoe hij tegen mijn blote lichaam aan kroop en de warme deken over ons beide heen sloot.
Ik voelde hoe uitgeput ik was, mij ogen hield ik nog amper open. Pepijn hield me vast en fluisterde vele lieve woordjes. Ik hoorde ze nog amper.
Mijn dromen waren opnieuw ergens anders.



We zien elkaar toch nog wel? Ik ben hier vlak bij Raf! 'Ik zou het fijn vinden als je langs kwam?’
Ik knikte en keek hoe Kyan voor me stond.
Ik wilde met hem mee.
Voor mijn gevoel waren we nog lang niet uit gepraat. Ik had nog steeds niet kunnen achter halen hoe het nu precies met hem was? Eigenlijk wist ik niets.
Alles was zo fragiel tussen ons gebleven, alsof we wisten dat we beter niet over onze gevoelens moesten praten. Om alle lelijke wonden dicht te laten.
Ik wilde hem niet opnieuw laten verdwijnen.
Hij keek naar me, dat bleef hij de hele tijd doen.
We stonden na ruim twee uur buiten tegen over elkaar, opnieuw in de ijskoude wind.
‘We kunnen elkaar toch wel omhelsen?’ je bent ten slotte mijn broer, dat kunnen broers toch? Vroeg hij voorzichtig.
Ik keek naar hem en knikte ' tuurlijk kunnen we dit!'
Ik stapte naar voren op mijn tenen om hem te omhelzen. Opnieuw wilde ik hem niet los laten.
Hij moest gewoon weer mee naar ons huis, naar zijn kamer, naar mam. Ik wilde dat hij weer midden in mijn kamer een boek las, terwijl ik schilderde.
Ik wilde dat alles zoals vroeger zou worden.

Hij liet me los en bleef me van dichtbij aankijken. Zijn blauwe ogen, zijn mond vlak bij de mijne.
Ik voelde zijn warme adem.
Ik had hem kunnen kussen, na al die maanden waarin ik bijna een moord had gedaan om hem te mogen kussen.
Mijn hart klopte hard in mijn keel.
Ik zette een stap naar achter.
‘Ik kom snel langs Kyan,met Pepijn.. Hij wil je ook graag zien, ik bedoel...als dit goed is?’
Hij knikte langzaam keek naar me ‘ja...oké, tot snel.’
‘Tot snel.’
Hij draaide zich van me af en liep alleen door de kou van me vandaan.
Ik keek hem helemaal na, totdat ik niets meer van hem zag.