Liam - 10

Aan het eind van het vorige deel kreeg Liam een foto van Eva vanuit de club waar ze als groepje naartoe gingen voor oud&nieuw. Dit deel begint door de ogen van Eva. Dit gedeelte is cursief. Als de tekst weer normaal staat zijn we terug bij Liam.

Het beloofde een mooie avond te worden. De wisseling van een oud jaar naar een nieuw jaar. Hopelijk een nog beter jaar! We waren met Rory, Denise, Michael en natuurlijk Brent bij mij thuis geweest tot een uur of 10. Daarna waren we naar de club gegaan. We moesten toch een beetje op tijd zijn tijdens oudjaar. Helaas was Mitchell daar ook al. Wat had ik toch een hekel aan die gozer. Ik was zo blij geweest dat hij niet bij mij thuis was. Hier was hij helaas wel. En Liam was er niet. Ik miste mijn beste vriend op deze avond enorm.

Gelukkig kon ik mezelf goed vermaken met de anderen. De drankjes vlogen lekker naar binnen, al wilde ik wel enigszins normaal kunnen blijven nadenken tot in ieder geval 12 uur. Mitchell gaf opvallend veel rondjes. Hij had dan ook geld teveel maar toch, het viel me op. Toen viel het mij ook nog op dat hij zelf helemaal niet zo snel ging met zijn drankjes, hij ging zelfs verdacht langzaam. Daarnaast was hij weer enorm veel met Rory bezig. Oh wat had ik een hekel aan hem. Ik besloot nuchter te blijven zodat ik hem in de gaten kon houden. Ik snap ook echt niet hoe de anderen hem allemaal konden mogen. Of eigenlijk snapte ik het ook wel, hij lachte, maakte grapjes, was aardig en hij kocht veel drankjes. Hij wond iedereen om zijn vinger, net zoals toen. En net zoals toen ging iedereen erin mee. Iedereen behalve Liam en ik, dit keer. Er was niks mis met Mitchell… op het eerste gezicht.

De avond vloog voorbij, iedereen raakte behoorlijk aangeschoten maar Mitchell niet. Ik ook niet. Ik deed net alsof ik mee deed met de shotjes en drankjes maar vaak gaf ik het weg, gooide ik het weg of gaf ik het weg. Wel deed ik mee met de anderen, alsof ik net zo aangeschoten was als zij. Nuchter was het eigenlijk nog gezelliger zo dan wanneer ik ook aangeschoten zou zijn. Rory was al behoorlijk ver heen. Volgens mij had hij de meeste drank op. Rond 23:45 begonnen ze met het uitdelen van champagne in plastic glaasjes. Om 12 uur gingen we los met zijn allen. De drang goten we naar binnen, omdat het het zoveelste drankje was steeg het al snel naar onze bol en was bijna iedereen dronken. Ikzelf voelde hem ook aardig zitten maar probeerde mijn kop erbij te houden. De muziek stond hard, de mensen dicht op elkaar en er werd veel gedanst, geschreeuwd en gelachen. Samen met Brent had ik het enorm naar mijn zin. We waren lekker aan het dansen op de eerste verdieping. Vlakbij de reling waarover je naar beneden kon kijken. Ik keek om me heen . Waar was die krullenbol gebleven? Rory was hier net nog. Waar was Mitchell? Zijn kop zag ik ook niet. Ik maakte me los van een halfdronken Brent en keek om me heen. Ik keek naar beneden, waar waren ze?! Ik zag ze een paar minuten geleden nog!

En toen zag ik ze. Of naja, zag ze. Ik wist dat zij het waren. Mijn adem stokte in mijn keel. Daarbeneden. Midden tussen de massa zag ik Rory’s krullen. Mitchell zijn hand op Rory’s wang. Terwijl ik keek zoenden ze elkaar innig. What the fuck was het enige wat ik kon denken… Hoe dan?! Verstijfd stond ik te kijken. Na een paar seconden pakte ik mijn telefoon, opende de camera, zoomde in en maakte een foto, een beetje wazig maar toch verrassend scherp gezien de afstand en de flitsende lichten. Liam moest dit weten. Ik stuurde de foto via de app. Het zou hem enorm veel pijn doen maar het kon niet anders. Mitchell maakte zich van Rory los. Hij keek naar boven, onze blikken kruisten elkaar. Ik zag een grijns op zijn smoelwerk. Er kwam een enorme woede in me mop. Ik schreeuwde naar Brent maar die was te dronken en reageerde niet. Wat moest ik doen? Ik moest dit stoppen! Zo snel als ik kon haastte ik me door de menigte naar de trap, naar benden. Eenmaal beneden keek ik maar ik zag ze niet meer. Iets later zag ik Mitchell, hij trok Rory mee naar de garderobe, naast de ingang. Ik moest ze inhalen, ik zou Mitchell meteen op zijn smoel slaan als ik hem raken kon. Maar dat lukte niet. Al lang voordat ik bij de garderobe was kwamen Rory en Mitchell er alweer uit, geen wonder ook, het was nog zo vroeg dat er nog niet veel mensen weg gingen. Ik zag ze naar buiten gaan, een halve minuut voordat ik bij de garderobe kwam. Ik krijste naar de jongen daar dat ik mijn jas NU moest hebben en gooide het kaartje naar hem toe. Verschrikt keek hij me aan en verdween. Na wat een eeuwigheid leek te duren kwam hij terug. Ik griste mijn jas uit zijn handen en wankelde naar de uitgang. Blijkbaar was de drank toch behoorlijk naar mijn kop gestegen. Eenmaal buiten keek ik om me heen. Geen Rory, geen Mitchell. Waar waren ze gebleven? Ik keek verder de straat door. Toen zag ik ze, ze zaten al op de fiets! Een fiets slingerend, de ander in een rechte lijn. Waar the fuck gingen ze heen? Ik wist dat Mitchell vlakbij woonde, slechts 5 straten verder, in dezelfde villawijk als Brent. Eenmaal bij mijn fiets bleek die volledig ingebouwd. Kwaad op mezelf omdat ik ze niet beter in de gaten had gehouden gooide ik een aantal fietsen opzij. Ik greep de mijne, haalde het slot eraf en sprong er zo snel op dat ik er bijna weer af knalde. Zo goed als het ging en zo snel als ik kon fietste ik in de richting van Mitchells huis. Ik sloeg de laatste hoek om en zag Rory en Mitchell net door het toegangshek gaan aan het eind van de straat. Ik trapte extra snel op de trappers maar was te laat.

Ik kwam aan bij het huis. De toegangspoort was dicht. Voor de garage zag ik twee fietsen staan. Ze waren binnen. Ik belde aan bij de toegangspoort maar uiteraard werd er niet opgenomen. Ik was boos. Heel boos, op mezelf. Hoe had ik dit kunnen laten gebeuren? Hoe had Rory dit kunnen laten gebeuren? Hoe konden de anderen dit niet gezien hebben? Ik pakte mijn telefoon en zag twee nieuwe berichten in onze groepsapp. Terwijl ik de app opende kwam er nog een nieuw bericht binnen. De eerste twee berichten waren van Liam, hij had mijn foto doorgestuurd in de groepsapp. Mitchell en Rory waren heel duidelijk te zien. Het tweede bericht was kort maar enorm duidelijk. ‘Ik zei jullie dat hij een slang was’, dat was het, verder niks meer. Vier minuten geleden. Totdat ik de app opende dus, het derde bericht was namelijk van Mitchell, die lul moest en zou van Denise en Rory in onze groepsapp. Zijn bericht was alleen een duimpje omhoog. En daaronder het laatste bericht, naja, melding, ‘Mitchell heeft de groep verlaten.’

Ik kon wel schreeuwen van woede maar ik was stil. Ik pakte mijn fiets van de straat, stapte op en reed naar huis. Wat kon ik nog doen?

Ik lag nog steeds met mijn airpods in in bed. Net had ik de anderen duidelijk gemaakt dat Mitchell een slang was die je niet kan vertrouwen. Maar ja, was had het voor zin? Het kwaad was al geschiet. Het enige wat ik gedaan had was de muziek veranderd naar een playlist met muziek over liefdesverdriet, het paste goed bij mijn emoties. Al moet ik zeggen dat dat pas naar boven kwam bij het nummer ‘ik wil niet dat je liegt’ van Paul de Leeuw. Ik kende dat nummer nog helemaal niet. De tranen, die tot dat moment nog niet kwamen stroomden over mijn wangen. Ik had hoofdpijn en niet omdat ik ziek was geweest maar oprechte hoofdpijn van het malen, van alles wat er de afgelopen maanden gebeurd was. Ik gaf mezelf de schuld, ik had het ergens laten liggen… Maar ik kon niet bedenken waar. Daarnaast was ik enorm boos, op mezelf maar ook op Rory, hoe had hij dit kunnen doen? Ik kon me voorstellen dat hij gedronken had maar dan nog, je bent er altijd nog zelf bij. Ik nam het hem ontzettend kwalijk. Zo schoven de minuten voorbij. Inmiddels had ik het nummer van Paul de Leeuw al 8x opnieuw afgespeeld. Een nummer komt nooit volledig overeen met de werkelijkheid maar het kwam dichtbij. Met rood betraande ogen viel ik uiteindelijk in slaap toen de nacht al bijna voorbij was.

Ergens halverwege de middag werd ik wakker van mijn kamerdeur die openvloog. Snelle voetstappen, de gordijnen vlogen open, het licht van een grijze lucht scheen ineens in mijn ogen. Kreunend draaide ik me om in bed, weg van het licht. Iemand kwam op het bed zitten. Ik voelde een kus op mijn wang, ‘gaat het een beetje?’ Het was Eva. De harde realiteit drong tot me door. Een knoop in mijn maag. Gelukkig was de hoofdpijn een stuk minder. ‘Nee, het gaat niet’, zei ik. Ze zuchtte. ‘Ik snap het. Ik moet het alleen nog erger maken.’ Vermoeid draaide ik me om naar haar toe. Haar gezicht stond ernstig. ‘Ik zou niet weten hoe het nog erger kan worden.’

‘Wil je niet weten wat ik gedaan heb nadat ik de foto genomen heb?’ Verwonderd keek ik Eva aan. Daar had ik nog helemaal niet aan gedacht. Mijn gedachten waren gestopt bij het zien van de foto. Eva vertelde haar verhaal. ‘Daarna fietste ik dus als een gek achter ze aan maar ik kon ze niet inhalen. Toen ik aankwam waren ze al binnen in het huis. Er werd niet gereageerd op de intercom.’

Ik liet me terugvallen op mijn kussen. Weer nieuwe tranen voelde ik opkomen. Het was nog veel erger als ik dacht. Rory was zelfs meegegaan naar zijn huis. Hij zou toch niet..? Nee, met mij wilde hij het niet, dan zou hij toch niet met hem?! Nee besloot ik resoluut. Zo erg zou het niet zijn, dat kon gewoon niet.

Eva gaf me een flinke knuffel toen ik nog meer voetstappen op de trap hoorde. Brent, Michael en Denise waren er allemaal. Ik kreeg van allemaal een dikke knuffel en zowel Eva als ik kregen excuses. Zij waren blind geweest. Brent voelde zich er heel slecht over, hij vond dat hij mij onvoldoende had gesteund, vooral omdat we beste vrienden waren. Toen stelde Michael ineens de vraag: ‘heb je al wat van Rory gehoord?’ Verbaasd keek ik hem aan. Iets gehoord? Ook daarover had ik nog helemaal niet nagedacht. Ik was er totaal niet bij met mijn hoofd. Ik pakte mijn telefoon. Blauwe vinkjes in de groepsapp dus hij had mijn berichten daar gelezen. Een uur geleden om precies te zijn. Maar geen bericht, helemaal niks. Verbaasd keek ik ze aan, ‘nee, niks gehoord, terwijl hij de berichten een uur geleden geopend heeft’.

Het volgende stuk is weer cursief en speelt zich af vanuit Rory:

Ik werd langzaam een beetje wakker. Mijn hoofd bonkte. Ik kreunde, wat een verschrikking. Een hele heftige kater. Langzaam opende ik mijn ogen. Er scheen licht van een grijze lucht door de enorme ramen naar binnen. Waar was ik?

Ik kon het me niet goed herinneren. Langzaam kwamen flarden terug van de avond. We waren bij Eva. Daarna de club. Fuck, wat deed mijn hoofd zeer. De drank, de champagne en daarna? Met een schok herinnerde ik me Mitchell. Ik was terug in de club, als een film speelde het zich weer af in mijn hoofd. Mitchell hing de hele avond al om me heen. Niet dat ik dat erg vond, hij was niet normaal knap. Zijn prachtige groene ogen kon in verdrinken. Niet dat ik verliefd op hem was, ik was tot over mijn oren verliefd op Liam. Zo erg dat het wel leek op houden van?

Na het oud&nieuw moment met de champagne wist ik dat ik behoorlijk dronken was. Iets later nam Mitchell me mee naar beneden in de club, en haalde voor ons allebei een paar shotjes. Toen we net het laatste shotje op hadden keek hij me weer doordringend aan met zijn mooie ogen en zijn gezicht kwam steeds dichterbij. Het duizelde me toen hij me begon te zoenen maar ik kon hem niet stoppen. Wist ook niet of ik dat wel wilde. Ik was volledig in verwarring en had het niet verwacht. Ik voelde zijn hand op mijn wang. Was Mitchell verliefd op mij? Wilde ik dit wel?

Toen hij stopte met zoenen vroeg hij in mijn oor of ik met hem mee ging naar zijn huis. Voordat ik de kans had om te reageren trok hij me mee. Daarna werd het allemaal heel wazig. Ik herinnerde me dat ik bijna van mijn fiets viel tijdens het fietsen, het naar binnen zwalken in Mitchells huis. Zijn slaapkamer. Hoe hij mijn kleren uittrok en vervolgens zichzelf uitkleedde. Hij had een mooi lichaam in het zachte licht. Hij zoende me weer. Flarden van de nacht schoten door mijn hoofd. Na het zoenen waren we verder gegaan en toen… Oh nee toch? Dat was toch niet echt gebeurd?

Ik greep naar mijn kont. Gevoelig, alsof het open gescheurd was. Door de kater had ik het niet eerder door. Flarden kwamen terug. Het was ruw gegaan. Hij had me op mijn buik gedraaid en amper voordat ik het door had gehad zijn lul diep in me gestoken. Niet dat ik geprotesteerd had, ik was verdoofd door de alcohol en de schrik. Op een bepaald moment was ik het nog lekker gaan vinden. Alles kwam terug.

Toen dacht ik aan Liam. Ik greep naast me, het nachtkastje waarop mijn telefoon lag. Veel berichten. Ik opende de groepsapp. Ik zag de foto en de berichten, Mitchell was uit de app. De hoofdpijn werd nog erger, het kloppen was verschrikkelijk. Een golf van misselijkheid overspoelde me, ik voelde me vies. Wat had ik gedaan? Kon dit ooit nog goedkomen?

Op dat moment liep Mitchell volledig aangekleed de slaapkamer in. ‘Zo, ben je er nog? Moet je niet is naar huis?’ Verbouwereerd keek ik hem aan. Toen besefte ik me dat ik nog in zijn slaapkamer was en naakt in zijn bed zit. Ik liet mijn hoofd tussen mijn handen zakken. ‘Kan ik niet eerst ff douchen? Ik moet naar Liam toe.’

‘Naar Liam toe?’ Mitchell lachte. ‘Denk je nou echt dat Liam jou wil zien? Je hebt zijn hart gebroken door met mij te zoenen. Eva heeft die foto goed genomen.’ Ik tilde mijn hoofd op, ‘Eva?’

‘Ja, natuurlijk Eva. Liam was toch niet in de club. Dat hij hem erin zet zegt toch niks. Bovendien zag ik Eva hier voor de deur staan toen we net in mijn kamer waren. Zij weet dat je hier was, met mij. Liam weet dat ook hoor, die wil jou echt nooit meer zien. Je hebt zijn hart gebroken.’

Zijn woorden dreunden na in mijn gedachten maar Mitchell was nog niet uitgepraat. ‘Dan wilde je ook nog douchen? Nou dacht het niet.’ Geschokt keek ik hem aan. Zijn blik was hard en koud.

‘Je pakt je spullen maar bij elkaar en daarna kan je vertrekken. Douchen doe je thuis maar.’ Mijn hersenen konden het allemaal niet verwerken in deze staat. ‘Ik dacht dat je zo aardig voor me was omdat je verliefd bent op mij. Is dat niet zo?’

Mitchell lachte weer. ‘Ik? Ik verliefd op jou? Als je niet zo treurig had gekeken had ik nog grappig gevonden ook. Luister, ik haat Liam en Eva. Nou kan ik Eva niet pakken maar Liam wel. En dat heb ik gedaan. Jij bent toevallig zijn vriendje dus raak ik Liam via jou. En het was lekker om je te neuken hoor, dat zeker. Nou, nu alles duidelijk is, spullen pakken en wegwezen. Ik heb mijn zin gehad en heb Liam te pakken.’

Ik was totaal in shock door zijn woorden. Terwijl hij naar me keek deed ik mijn spullen aan, pakte mijn telefoon en vluchtte weg uit zijn huis. De tranen stroomden over mijn wangen terwijl ik naar mijn huis reed. Waar kon ik anders heen? Ik zag er niet uit. Had mijn vriend bedrogen met een ander en hij wist het. Wat kon ik doen? Mensen op straat keken me raar aan, ik moet eruit hebben gezien als een huilende zombie op een fiets.