Rosalie Krijgt Een Beurt - 4

Verteld door Rosalie

Ik stond te trillen op mijn benen van zowel angst als genot. In mijn ene hand hield ik een schaar, in mijn andere mijn slipje die zojuist kapot geknipt was door Julia. Het was daarnet allemaal zo snel gegaan. Mijn hart zat in mijn keel en mijn ademhaling was zwaar. In een vlaag van verstandsverbijstering had ik ineens in de gaten dat ik in mijn blote kont stond en dat er elk moment iemand binnen kon komen. Schuifelend snelde ik me naar een hokje, deed de deur achter me dicht en ging op de wc zitten. Ik staarde een tijdje naar de deur en probeerde mijn gedachtes en gevoelens op een rijtje te krijgen.

Wat was er zojuist precies gebeurd? Wat moest ik nu doen?

Ik keek naar het slipje in mijn hand, die kon ik ook wel weggooien. Ik had niet verwacht dat ze me er echt aan zou houden. Ik dacht dat het een grapje was. Zojuist was door een leerlinge, hier op school mijn broek naar beneden getrokken, mijn slipje doorgeknipt en onder me uitgehaald. Ik zweette en mijn lichaam tintelde. Was dit normaal? Was het normaal dat ik me zo opgewonden voelde toen ze me tegen de deur aan duwde? Was het normaal dat ik meer wenste?

Ik was me doodgeschrokken toen Julia de leraren-wc binnen was gekomen. Ik had haar bang geprobeerd te maken met strafcorvee maar daar deinsde ze niet voor terug. Ook had ik haar uitgedaagd en daar had ze gretig gebruik van gemaakt. Ik had de schaar niet gezien en ook niet eens gevoeld dat ze geknipt had, ze hield gewoon ineens mijn slipje omhoog. Het gevoel wat ik toen kreeg had ik nog nooit eerder meegemaakt. Niet alleen voelde ik schaamte en paniek maar ook bewondering en verlangen.

Met wc papier veegde ik mijn vagina en been schoon. Was ik even blij dat ik geen jurkje of rok aangedaan had vandaag. Ineens kreeg ik de slappe lach en ik leek niet meer te kunnen stoppen. Die meid was zo gek als een deur!

Het was een raar gevoel toen ik de rest van de dag zonder slipje in mijn spijkerbroek op school rond liep. Ik voelde me bloot maar toch ook bevrijd. Op de fiets naar huis drukte mijn vagina tegen de harde spijkerstof en ik voelde me vochtig worden. Shit! Zou je die vlekken nog wel uit je broek kunnen wassen?

Thuis ging ik gelijk een onderbroek en een schone broek aan doen. Daarna liet ik Hector uit en probeerde ik nog even wat in de tuin te werken. Ik zat op mijn hurken de aarde om te harken en wat onkruid te wieden. Mijn gedachten dwaalde af. Ik zag weer de donkergroene ogen voor me die uitdagend en speels naar me keken. Mijn slipje, die ze triomfantelijk in haar hand hield. Haar warme lichaam tegen de mijne aangedrukt. Haar lippen… Ik beet op mijn onderlip.

Mijn mobiel, die ik binnen op de vensterbank had gelegd, ging af. “Shit” zei ik per ongeluk hardop. Ik kwam overeind, liep naar de schuifdeur en nam mijn mobieltje in de hand. Ik blies een pluk haar uit mijn gezicht en nam op.

“Paula, wat leuk dat je belt. Hoe is het met jou? En met Paul en de kids?”

“Heej, ja hier gaat alles goed hoor. Jordi heeft zijn zwemdiploma gehaald, Max krijgt al tandjes en Naomi zit sinds kort op karate. Met Paul en mij gaat het ook goed. Hoe is het met jou?”

Ik kende Paula al vanaf de basisschool waar we al heel snel hele dikke vriendinnen werden. Zij en Paul waren toen al een stelletje en ik was stiekem jaloers op hun liefde. Ik voelde me altijd een beetje het derde wiel. Helemaal als we een middagje weg gingen. Ze hadden drie prachtige kinderen. Naomi was de oudste met acht jaar, dan kwam Jordi die was zes en dan was er Max, die was bijna één. Paula was twee jaar ouder dan dat ik was en ze was ook een docente op een middelbare school. Zij gaf aardrijkskunde en ze hield erg van reizen terwijl ik meer een huismus was.

“Wat goed dat Jordi zijn zwemdiploma heeft gehaald. Met mij gaat het ook goed. Druk met werk enzo.”

“Jij bent altijd druk met je werk. Doe je ook nog wat aan ontspanning of niet?”

“Ja, ja, ik ben nu net in de tuin bezig. Heerlijk in het zonnetje. Nog wel wat frisjes maar ik klaag niet.” Zei ik met een lachje.

“Heb je die bon al gebruikt die ik je had gegeven?”

Ik wist even niet zo goed wat ik daarop moest zeggen.

“Je weet wel, die voor een paar spannende uurtjes thuis met iemand.”

“Ja, ja ik weet welke je bedoeld. Ehum…” Ik zuchtte. “Ja, die heb ik gebruikt.” Zei ik ietwat ongemakkelijk.

“AAAH, ECHT?” Gilde ze zo hard dat ik mijn mobieltje bij mijn oor vandaan moest houden om niet doof te worden.

“Vertel! Hoe was het! En ik wil alle details horen meid! Oh, wacht even, dan ga ik even op de slaapkamer zitten.” Ik hoorde haar door de kamer lopen en de trap op gaan.

“Nee, dat kun je niet eten haal es uit je mond. Weet ik niet, vraag maar aan papa. Nee mama zit even aan de telefoon. Met Rosalie. Je krijgt de groetjes van Naomi. Zo, ik ben er. Spill it sister!”

“Nou, ik weet niet…..”

“Ah, kom op Rosalie. Niet zo preuts, dat was je hopelijk ook niet toen die man bij je kwam.” Dat laatste stukje, over die man, zei ze met een zwoele stem.

Ik zuchtte hoorbaar. “Kom op, ik vertel jou ook altijd alles.” Zei ze bijna boos.

Dat was waar maar niet alles hoefde ik eigenlijk te weten van haar. Ik vroeg er ook nooit naar, dat vertelde altijd uit zichzelf.

“Ene Charlotte kwam bij me.” Zei ik stug.

“Een vrouw?” Het was even stil aan de andere kant.

“Geil zeg. Hoe was dat?”

“Niet zo fijn om eerlijk te zijn. Ze kwam in een pikant leren pakje binnen, bond me op bed vast en deed me pijn. Ik heb haar gezegd dat ze moest stoppen en toen zei ze dat het niet ging werken tussen ons. Waar ik het volledig mee eens was.”

“Wacht even, ze bond je vast op bed?”

“Ja.”

“Klinkt wel spannend. Met wat? Hoe?”

“Met een speciaal soort boeien, mijn armen aan mijn hoofdeind en mijn benen aan het voeteneind. Ik heb er echt last van gehad, was er helemaal ondersteboven van. Ik heb me de volgende dag op mijn werk na de ochtend zelfs ziek door gemeld, Paula.” Het huilen stond me nader dan het lachen.

“Jeezus. Ik bedoel, het moest opwindend zijn, niet een onprettige ervaring. Heb je een klacht ingediend? Want anders ga ik ze even opbellen hoor! Dat was niet de bedoeling dan wil ik mijn geld terug en krijg je gewoon iets anders om te ontspannen. Een dagje sauna of zo.”

“Nee, dat hoeft niet ik heb ze inderdaad gezegd dat ik het niet fijn vond.”

“En toen?”

Ik staarde naar een lieveheersbeestje die over het raam liep. Ik kon zijn pootjes tellen, of misschien was het wel een zij. Hoe zou je dat kunnen zien bij lieveheersbeestjes?

“Hallo? Rosalie?”

“Hè wat?”

“Wat hebben ze gezegd toen je een klacht hebt ingediend? Kreeg je geld terug?”

“Ze vond het heel vervelend dat het zo gegaan was.”

“Ja en terecht. Onze ervaring was heel anders. Paul en ik hebben lekker….”

“Dat hoef ik niet te weten Paula….” Zei ik iets norser dan dat ik het bedoelde.

“Oké, dan niet. Maar goed en toen?”

Ik slikte even en schraapte mijn keel. “Toen hebben ze iemand anders gestuurd.”

“Hopelijk een leuke knappe man!”

“Nee, een vrouw. Een jonge vrouw.”

“Hoe oud? En was dat wel wat?”

Julia had gezegd dat ik het mijn vriendinnen mocht vertellen als ik maar niet haar naam zou noemen. Ik vroeg me even af waarom niet, dit was toch iets wat ze vaker had gedaan? Dan was het toch niet erg als ze daardoor misschien meer klanten zou krijgen om te helpen?

“Aarde aan Rosalie!”

“Ja, sorry ik was even in gedachten.”

“Oeoeh.”

“Niks oe hoe, ze was zesentwintig en heel aardig.”

“Bond ze je ook vast?”

“Nee, we hebben samen gepraat en daarna in de tuin gewerkt.”

“In de tuin gewerkt? Wat is dat voor theemutsengedoe?”

Ik moest lachen.

“Theemutsengedoe?”

“Ja, saai en slap gedoe. Zo braaf. Ik had juist gehoopt dat je een beetje los gemaakt zou worden. Ik dacht dat die mensen daar in getraind waren. Op de website stond niks over samen de tuin doen. Dat klinkt eerder als een vrijwilligster voor bejaarden. Is dat echt alles wat jullie hebben gedaan?”

“Eh…” Ik voelde mijn wangen rood worden.

“Rosalie….. ZEG OP!”

“Oké, oké.” Ik haalde diep adem en keek naar het lieveheersbeestje dat zijn of haar vleugeltjes aan het wassen was.

“Het was heel gezellig samen en toen begon het te regenen. We hebben nog even een tijdje doorgewerkt maar het begon steeds harder te regenen. Ze gleed een paar keer uit terwijl ze de bramenstruik op de schutting onder handen aan het nemen was, waardoor ze onder de modder en het zand zat. Ik was ook vies geworden. We gingen snel naar binnen en ik zei dat ze anders wel even mocht douchen en wat kleding van mij mocht lenen.”

“Wat vond ze daarvan?”

“Prima, ze zei dat ze eerst even iemand moest bellen en dat ik wel als eerste mocht gaan douchen…. Ik had net mijn haar uitgespoeld toen ze ineens bij me in de douche stond.”

“NIET? Was ze naakt?”

“Nee, met haar natte kleren aan. Wat denk je zelf, tuurlijk was ze naakt.”

“Was ze knap? Mocht je haar aanraken? Hebben jullie gezoend?”

“Ze was mooi om te zien. En we hebben gedanst nieuwsgierig aagje.”

“Gedanst? Onder de douche?”

“Ja.”

“Had ze muziek opgezet dan?”

“Nee.”

“Maar hoe kun je dan dansen?”

“Gewoon, bewegen. Met de regenfunctie aan.”

“En toen?”

Ik wilde niet verder in detail gaan, dat vond ik te privé. Het lieveheersbeestje was inmiddels halverwege het raam gelopen. Dat leek me best een eind voor die kleine pootjes.

“Laten we zeggen dat het erg gezellig en lekker was, oké. Meer wil ik er niet over kwijt.”

“Ah, waarom niet? Nou laat je juist het spannendste deel weg.”

Paula kon soms heel goed doordrammen. Ze zou het niet slecht hebben gedaan als verkoopster. Met haar gedram, geslijm en overtuigende woorden zou ze alles kunnen verkopen. Zelfs theemutsen.

“Dat is iets tussen haar en mij.”

“Maar ze was dus beter dan die Charlotte?”

“Ja.”

“Hoe heet ze?”

“Dat ga ik niet zeggen.”

“Waarom niet? Misschien wil ik ook wel dansen met haar onder de douche.”

Mijn hart begon ineens sneller te kloppen en mijn oren suisde. Het idee dat Julia met Paula onder de douche zou staan vond ik misselijkmakend. Niet dat ik het Paula niet gunde, maar gewoon niet met Julia.

“Dat wil ze niet. Dans jij maar met Paul.”

“Paul kan niet dansen, schat. Maar ik kan toch gewoon die firma bellen en zeggen dat ik een jonge meid van zesentwintig wil die danst onder de douche?” Grapte ze.

Ik kon er niet om lachen.

“Ze werkt daar eigenlijk niet en doet het alleen op aanvraag.”

“Oh, jammer.” Zei ze teleurgesteld.

Het lieveheersbeestje was nog steeds dapper bezig om naar de top van het raam te lopen. Ik vroeg me af waarom.

“En heb je nog iets afgesproken?”

“Hmmm.” Zei ik met mijn lippen strak opeen.

“Wanneer zie je haar weer?”

“Weet ik niet.”

“Heb je geen vervolgafspraak gemaakt? Of komt zij maar één keer bij iemand?”

“Nee, ze is nog een keer geweest.”

“Wanneer?”

“Vorige week toen ik met mijn gekneusde voet op de bank lag.”

“Dat je haar niet afgebeld had dan.”

“Was ik vergeten.”

“Wat hebben jullie toen gedaan?”

“We hebben een spelletje gedaan en daarna heeft ze de hond uitgelaten voor me.”

In mijn gedachten voelde ik Julia haar vingers over mijn ribben glijden. Haar mond op de mijne en haar tong die zo heerlijk had gespeeld.

“Klinkt toch echt als een bejaardenvrijwilligster. Gaan jullie volgende keer bingo doen ofzo?”

“Nee, ik heb nog niks afgesproken met haar verder.”

“Dat snap ik, klinkt niet echt heel spannend maar goed.”

Ik liet Paula lekker in die waan. Zelf wist ik wel beter, het was het heel gezellig geweest met Julia. Dat had zij vast niet met haar man Paul.

“Waarom heb je eigenlijk voor een vrouw gekozen? Ik dacht dat jij op mannen viel.”

“Ik weet niet… Het leek me gewoon veiliger of zo. Maar ik val inderdaad op mannen.”

“Veiliger? Was je bang dat zo’n man je zou verkrachten Rosalie? Dat zijn professionals hoor!” Ze lachte me uit.

“Ja, nou. Misschien wel. Ik had er ook niet echt inspraak in. En ik dacht…… Ja ik weet eigenlijk niet wat ik dacht.”

“Maakt ook niet uit hoor, ieder z’n ding. Ik had het alleen niet achter jou gezocht.

Oh, ik moet ophangen Roos, Max huilt en Jordi loopt Naomi te pesten. Naomi kent al wat karatemoves en ik heb geen zin om straks naar de eerste hulp te moeten gaan dus ik moet even ingrijpen. Binnenkort maar weer eens afspreken? Misschien kunnen we weer eens uit gaan met z’n tweeën? Of je komt hier gezellig eten bij Paul en mij.”

“Ja dat is goed. We appen wel. Sterkte met de kids, groetjes aan Paul.”

“Dank je wel, zal ik doen! Doeg!”

Het lieveheersbeestje had de bovenkant van het raam bereikt, spreidde zijn of haar vleugeltjes en vloog weg. Waarom zou je zoveel moeite doen om helemaal naar boven te lopen als je gewoon weg kon vliegen?

Toen ik honger begon te krijgen ging ik eten koken. Na het eten nam ik plaats op de bank. Het verslag wat Julia mij de eerste keer had gegeven lag nog op de salontafel en leek daar naar me te lonken. Met enige tegenzin pakte ik het van de tafel en legde het op mijn benen. De voorkant was helemaal zwart met een uit gestanst oogmasker die wit kleurde door de pagina eronder. Erin stond de tekst: “Angst zit in je hoofd, zo ook de moed om die te overwinnen.”

“Wat mooi.” Fluisterde ik hardop.

Ik sloeg de eerste twee pagina’s om en kwam bij de index. Julia had er duidelijk veel werk van gemaakt. Het boekwerk telde maar liefst vierendertig pagina’s en was heel uitgebreid. Het begon met een stukje geschiedenis en de verschillende vormen van bdsm en natuurlijk de uitleg van het woord BDSM, wat ze mij al verteld had. Daarna de regels waaronder R5V wat stond voor: Respect, Vertrouwen , Veiligheid, Verantwoordelijkheid, Voorzichtigheid en Vrijwilligheid.

Ook stond er in beschreven welke risico’s het met zich meebracht. Zo werd het gevaar op Soa’s genoemd en waren sommige spelvormen alleen voor experts, zoals breathplay waarbij de dominante persoon controle had over de ademhaling van de sub. Ik vroeg me af of Julia een expert was. Niet dat ik breathplay wilde doen, dat leek me erg gevaarlijk en bovendien niet fijn.

Er stond uitleg in over de verschillende “speeltjes” die gebruikt konden worden samen met een lijst waar ze te koop waren, zowel online als fysieke winkels. Zo werden halsbanden, ballgags, blinddoeken, handboeien, touwen, tepelklemmen, dildo’s, penisringen, een zweep en een peniskooi genoemd en uitgelegd met foto’s.

Maar ook “apparaten” die er in BDSM studio’s vinden waren. Bij elk foto van het betreffende apparaat stond uitleg alsmede ook een foto van iemand die het apparaat gebruikte. Bij sommige plaatjes werd ik misselijk en vroeg ik me af waarom iemand dat in godsnaam zou doen. Een vrouw die vastgebonden boven de grond hing in een soort ingewikkeld uitziende touwconstructie. En eentje die op een tafel geboeid lag met haar borsten afgebonden zodat ze helemaal opgezwollen en paars waren. Een man die met zijn hoofd tussen stangen vastzat, wijdbeens stond, met wat leek een soort leren onderbroek terwijl zijn rug met hete wax was bewerkt en eentje die een peniskooi omhad en dubbelgevouwen op zijn rug lag over een driehoekig blok.

Er was ook een lijst met BDSM studio’s of verenigingen. De grootste hier in Nederland was de VSSM die bijeenkomst hield waar je naar toe gaan. Ik zag dat er ook eentje in mijn provincie was, dat had ik nooit geweten.

Er kwam zoveel informatie op me af en niet alles vond ik even prettig om te weten of te zien.

Een uitgebreide woordenlijst met uitleg sloot het geheel. Het duizelde toen ik het allemaal gelezen had. Ik moest even bijkomen. Mijn hartslag was sneller en ik voelde me opgelaten. Ik liep naar de keuken en schonk een wijntje in. Met een paar grote teugen dronk ik mijn glas leeg om hem daarna nog een keer te vullen. Ik ging weer op de bank zitten met mijn wijnglas in mijn hand.

Julia had gezegd dat ik er goed over na moest denken. Ik wreef met mijn hand over mijn ogen. “Hector waar ben ik aan begonnen?” Kreunde ik. Hij sprong bij me op de bank en keek me aan. Ik aaide hem over z’n kop. Ik had eigenlijk geen vragen maar vooral twijfels. Voor zover als ik het zag was het een martelpraktijk op vrijwillige basis en waarom?.

Ik pakte mijn mobieltje om Julia te appen. Ik had nog niets besloten maar vond het wel zo netjes om haar dat te laten weten.

- Goedenavond Julia, ik heb je verslag gelezen, wat je mooi en uitgebreid hebt geschreven trouwens. Voor nu heb ik echt geen vragen. Ik denk er nog even over na. –

- Julia is aan het typen…… -

Mijn hart ging om de een of andere reden te keer.

- Goedenavond Rosalie, dank voor je compliment. Fijn dat alles duidelijk was. Mocht je toch vannacht nog iets te binnen schieten, schroom dat niet om te appen. Neem alle tijd die je nodig hebt. Hoe is het met je? –

- Dank je wel. Met mij gaat het goed hoor. En met jou? –

- Mooi zo. Met mij gaat het prima. Ik kan alleen niet winnen. –

- Winnen? –

Ze stuurde een foto van haarzelf met twee jongens die ik niet kende. Ze waren Keer op Keer aan het spelen. Ik moest lachen. Ze had dat spelletje van mij geleerd toen ze hier de allereerste keer was, nog voor de bdsm toestand.

- Je kunt niet altijd winnen Julia. –

- Dat klopt. En gelukkig kun je ook niet altijd verliezen. Bovendien gaat het om het spel en de gezelligheid. –

- Daarom –

- Rosalie, mag ik je wat vragen? –

- Ja natuurlijk. –

- Is het goed tussen ons? Ik bedoel, ben je niet teveel geschrokken na vanmiddag? –

Mijn vingers bleven boven mijn telefoon zweven. Natuurlijk was het goed tussen ons.

- Ja Julia, niks aan de hand hoor. Ik kan wel tegen een stootje. 😉 –

- Gelukkig, fijn om te horen. Slaap lekker Rosalie. -

- Slaap lekker Julia. –

Ik dronk mijn wijnglas leeg en besloot dat het genoeg was voor vanavond. Ik liep naar boven de trap op om mijn tanden te gaat poetsen en naar bed te gaan.

Ik lag te draaien in mijn bed en kon niet in slaap komen. De heftige foto’s uit het boekwerk van Julia bleef ik voor me zien als ik mijn ogen dicht deed. De wekkerradio gaf aan dat het bijna drie uur was. Ik knipte het lampje bij mijn bed aan. Misschien kon ik maar beter een boek gaan lezen om mijn gedachtes af te leiden. Mijn boek lag naast mijn wekkerradio samen met mijn mobieltje. Ik keek even naar de foto van mijn vader die ook op het nachtkastje stond. Wat zou hij van dat bdsm gebeuren hadden gevonden? Zijn huwelijk met mijn moeder was niet bepaald goed te noemen geweest. Mijn moeder was een kille, afstandelijke vrouw. Ik was echt een vaderskind, ik heb hem zelfs een keertje gevraagd om samen met mij weg te rennen. Hij had toen gezegd dat we toch niet zomaar mijn moeder en broer konden achterlaten. Ik zei hem: “waarom niet? Die hebben elkaar dan toch”? Ik kon het namelijk helemaal niet goed met mijn broer vinden. Hij was een grote egoïst en wilde altijd alles hebben. Na de dood van mijn ouders heeft hij een deel van de erfenis gestolen en vergokt. Sindsdien praatte ik niet meer met hem en had ik hem al minstens tien jaar niet gezien.

Ik wilde net mijn boek oppakken toen ik een bekend geluidje hoorde. Ik keek op mijn mobiel, het was een appje van Julia.

- Waar ben je bang voor? –

Vroeg ze me. Het verbaasde me dat ze ook wakker was. Misschien kon ze ook wel niet slapen. Ik dacht na, waar was ik bang voor? Ik schaamde me: voor mijn lichaam, voor mijn verlangen naar iets anders, voor het feit dat ik opgewonden van haar werd, voor het feit dat ik haar docente was en ik me had laten verleiden terwijl ik misschien beter had moeten weten. Nu voelde het alsof ik haar hiertoe gedwongen had ook al was dat misschien niet zo.

- Ik weet het niet… -

- Wat spookt er door je hoofd? –

Een naar gevoel bekroop me. Durfde ik eerlijk tegen haar zijn? Zij was ook heel eerlijk tegen mij geweest. Vertrouwen was een van de V’s.

- Ik schaam me denk ik. –

- Waar schaam je je voor? –

- Dat ik opgewonden werd van je vanmiddag, dat ik verlang naar meer, dat ik je docente ben en juist voor jou moet zorgen, dat ik het gevoel heb dat ik je hiertoe gedwongen heb, dat ik kriebels in mijn buik krijg als ik je zie, Julia. –

Ik had tranen in mijn ogen en stortte mijn hart uit.

- En tegelijkertijd word ik bang, als ik die afgebonden borsten zie. En bij de aanblik van het zien van die vrouwen die vastgebonden boven de grond hangen en waarvan van alles mee gebeurd, waarvan de billen helemaal rood geslagen zijn en ze bezweet met hun hoofd naar beneden kijken. Of die niks meer kunnen zeggen omdat ze een masker op hebben…. -

- Julia is aan het typen…… -

Ik liet mijn mobieltje in mijn schoot op de dekens vallen en met mijn hoofd leunde ik tegen het hoofdeinde. De tranen liepen over mijn wangen. Mijn gevoel zat in de knoop.

- Laat ik even heel duidelijk zijn Rosalie, je hebt me hier absoluut niet tot gedwongen. Ik herkende je adres gelijk toen ik het van Nadia doorgemaild kreeg. Dus ik wist wie je was. En zoals ik al eerder zei: ik doe dingen anders. Ik kan me voorstellen dat die afbeeldingen jou misschien afschrikken. Maar laat je dat absoluut niet de kans om je eigen verlangens te laten vervullen in de weg staan. –

Nadat ik mijn ogen droog had gewreven keek ik naar haar berichtje. Dat ze dingen anders deed dat had ze al gezegd, maar wat betekende dat?

- Wat bedoel je precies met je doet dingen anders, Julia? –

- Ik kijk naar wat iemand nodig heeft, waar behoefte aan is. –

- En wat heb ik volgens jou nodig dan? –

- Julia is aan het typen…… –

- Ik denk, maar verbeter me als ik het fout heb want alleen jij weet hoe je je zelf voelt. Maar ik denk dat jij je soms eenzaam voelt, dat je daardoor veel piekert. Ik denk dat het goed voor je zou zijn om je angsten en je gepieker uit je hoofd te hebben zodat je meer kunt genieten zonder gelijk in de stress te schieten. Zodat je je wat vrijer voelt. –

Haar berichtje bezorgde een pijnscheut in mijn borst. Was dat echt zo? Was ik eenzaam? Vergat ik om te genieten?

- Julia is aan het typen…… –

- Hoe voelde het zonder onderbroek? –

Een klein lachje ontsnapte me.

- Raar. Bloot. Bevrijdend. –

- Was je niet bang dat je broek vies zou worden? –

- Jawel, heel erg! –

- Waarom? –

- Omdat ik die vlekken er misschien niet meer met wassen uit zou krijgen. –

- Dus? –

- Dan kan ik die broek weggooien, dat vind ik zonde! –

- Julia is aan het typen…… –

- Hoezo weggooien? Als het je zo bevrijdend gevoel gaf, waarom dan niet vaker met je billen bloot? Maak er een “blotebillenbroek” van die vies mag worden. Niemand weet het, niemand ziet het. En jij kunt vrij zijn. –

Met verbazing las ik haar berichtje en moest toen hardop lachen. Ergens had ze wel een punt.

- Omdenken heet dat, Rosalie. Niet piekeren. –

- Was alles maar zo simpel Julia. –

- Het meeste in het leven is ook simpel, zolang je zelf niet moeilijk doet. –

- Julia? –

- Wat is er Rosalie? –

- Waarom ben jij eigenlijk nog wakker? –

- Ik ben achterban en werd net gebeld. –

- Oh ja, was het ernstig? En ben je dan niet morgen heel moe op school? –

- Nee, viel gelukkig mee. En nee, ik zal niet in je les gaan liggen slapen, komt goed. 😉 –

- Julia is aan het typen…… –

Ik staarde naar het scherm. Het leek wel een eeuwigheid te duren voor ik het berichtje kreeg.

- Rosalie ik zal je absoluut niet dwingen. En als je me niet meer wilt zien, anders dan op school is dat natuurlijk prima. Dat is jouw keuze en dat mag. Daar is niks mis mee. Maar voordat je die beslissing neemt wil ik je wel even dit zeggen: je mag me altijd alles vragen en het is goed dat je je grenzen aangeeft. Maar soms kan het ook spannend zijn om je grenzen te verleggen en dat hoef je echt niet alleen te doen lieverd, dat doe je samen met mij. Ik ben er om jou grenzen ook in de gaten te houden. Om ze stapje voor stapje met jou samen te verkennen en te verleggen. En ook dat doe ik niet alleen en ook heus niet van niks naar alles. Denk niet: waarom zou ik dit doen? Maar denk vooral: waarom probeer ik het niet gewoon? –

- Dat is lief van je Julia. Maar is het niet raar? –

- Vind je mij raar Rosalie? –

Ik was even geschrokken en bang dat ik haar beledigd had.

- Nee! –

- Julia is aan het typen…… –

- Ik jou ook niet. En wat anderen denken dat moeten ze helemaal zelf denken maar je kunt niet een mening vormen puur en alleen omdat je denkt te weten dat iemand raar is, of omdat je denk te weten dat het ordinair of vies zou zijn totdat je echt weet wat het inhoud of je het zelf hebt meegemaakt. Dus de vooroordelen van anderen moet je gewoon negeren. Dat kan soms moeilijk zijn, ook al is het simpel. Het wordt vaak moeilijk gemaakt door een ander. –

- Mag ik je vragen waarom je na de eerste keer besloot je gele colbertje aan te doen? –

Ik begon het warm te krijgen en voelde me stiekem betrapt.

- Omdat ik me gelukkig voelde en ik zag het eigenlijk als een spelletje om je verzoek in te willigen. –

- Dat is fijn om te horen. Het is ook een spel wat we spelen maar wij bepalen samen de regels. Daar heb jij gewoon inspraak in. –

- Oké, ik wil het wel proberen denk ik. –

- Nee daar heb ik niks aan, je moet het echt willen Rosalie. –

- En als er iets is wat ik niet wil? -

- Dan moet je een goede reden hebben en dan doe ik het niet. –

- Een goede reden? –

- Julia is aan het typen…… –

- Angst is geen goede reden, lieve Rosalie. Dat zit gewoon in je hoofd en dat is een drempel waar je overheen moet. Een goede reden is als je ergens allergisch voor bent of het niet mogelijk is door beperkingen van je lichaam of als je weet dat het schadelijk voor je is. -

- Je kunt ook vooraf opschrijven wat je niet wilt en wat je wel wilt. Of je kunt vertrouwen in mij hebben. –

- Ik vertrouw je Julia.–

- Rosalie, je bent veilig en je bent geliefd. Ik heb je mooie prinses en ik laat je echt niet vallen. –

Haar lieve woorden gaven me een warm gevoel in mijn buik. Ik begon bijna weer te huilen. Misschien was ik inderdaad eenzaam. Ik verlangde naar twee sterke armen om me heen, naar een kus op mijn wang, naar twee donkergroene ogen.

- Zie ik je volgende week donderdag? –

- Julia is aan het typen…… –

- Weet je het zeker? –

- Ja, ik weet het heel zeker. –

- Prima. –

- Mag ik wel weten wat we dan gaan doen? –

- Boodschappen. –

- Boodschappen? –

- We gaan boodschappen doen. Dus neem vooral je boodschappenlijstje maar mee. –

Ik staarde even voor me uit. Gingen we boodschappen doen? Misschien durfde ze niks meer te doen met me omdat ik zo getwijfeld had. Dat zou ik jammer hebben gevonden. Of misschien wilde ze het gewoon rustiger aan doen. Boodschappen, dat leek me zo gewoontjes. Theemutsengedoe, zoals Paula zou zeggen. Ik moest het denk ik maar gewoon afwachten.

- Slaap lekker Julia. –

- Slaap lekker Rosalie. Niet piekeren hè! –

Ik moest lachen.

- Ik zal mijn best doen. –

- Meer kun je niet doen. –

Ik legde mijn mobieltje op het nachtkastje, knipte het lampje bij mijn bed weer uit en ging onder de dekens liggen. Ik viel al snel in slaap. In mijn droom rende ik in slow motion door de school heen. Gillend werd ik achterna gezeten en moest ik rennen voor mijn leven. Ik keek achterom om te zien of ik nog achtervolgd werd, net toen ik dacht dat ik veilig was grepen twee sterke armen me vast en trokken me een lokaal in. Ik werd tegen het digibord geduwd en kon geen kant meer op. “Ik heb je!” Twee donkergroene ogen staarde me fonkelend aan. Ik lachte: “Oh jeej, en nu?”

“Nu, prinses, gaat deze heks je opeten.”

“Opeten?”

“Opeten.”

“Waarom?”

“Waarom niet?”

“Omdat ik echt niet te eten ben hoor, ik smaak heel vies.”

“Oh ja? Is dat zo? Laat me eens proeven dan.”

Ze beet me zachtjes in mijn nek. Mijn broek werd losgemaakt en ik had geen onderbroek aan. Ze zakte op haar hurken en begon in mijn been te bijten. Ik voelde geen pijn, ik voelde alleen het tintelen van mijn schaamlippen. Ze likte mijn venusheuvel en een rilling ging door mijn hele lichaam. Ik kreunde zachtjes.

“Je hebt gelogen! Je bent een heerlijke prinses. Omdat je gelogen hebt zal ik je moeten straffen!”

“En wat is die straf dan?”

“Voor straf eet ik je niet op maar neem ik je mee naar mijn huis, diep in het bos waar geen mens je ooit zal vinden.”

“Ooooh, maar er zijn vast prinsen op witte paarden die me wel zullen vinden en komen redden.” Zei ik stoer.

“Ha! Denk jij dat ik bang ben voor zo’n prinsje? Laat me niet lachen! Wat een naïef prinsesje ben je toch. Ik lust die prinsen van jou rauw. En waarom zou je wachten op een prins? Ik kan je iets geven wat zij niet hebben.”

“Oh, ja? En dat is?”

Ze bracht haar mond bij mijn oor en ik voelde het verlangen branden in mijn vagina. Ze fluisterde: “De zon, de maan en de sterren.”