De Magie Van Verlangens

Nerveus drukte Cathy op het beeldscherm in haar auto dat haar verbond met Willem toen ze de file in reed. Ze zag er tegenop dat ze later was, terwijl het haar tegelijk opwond. Dit was toch haar maandelijkse uitspatting met Willem, die alles in haar op scherp zette en die eraan bijdroeg dat ze weer lekker in haar vel zat. Ze had veel eerder een minnaar moeten nemen als ze eraan terugdacht. Ze had haar verlangens veel te lang geparkeerd en als te extreem en abnormaal bestempeld. Iets in haar, waar ze niet aan toe mocht geven. Het was de reden dat ze met haar man Jos een verstandshuwelijk had. Ze lagen eigenlijk al jaren beddendood naast elkaar in bed. Langs elkaar heen levend met een futloos seksleven. Financiële zorgen hadden ze niet door haar en zijn inkomen. Misschien dat al die materiële voorspoed haar had verdoofd. Als het recht op en neer neuken met Kees al een ritme had, dan was het jaarlijks met kerst, waar tijdens ze met veel vingerwerk nog een orgasme kreeg en Kees vervolgens als een blok in slaap viel.

Het voelde eenzaam en als vanzelf was ze als ze alleen was seksspeeltjes gaan gebruiken. Eerst het gebruikelijke werk, vervolgens attributen waarmee ze zichzelf pijn deed. Op internet zocht en vond ze steeds extremere porno, iets wat haar telkens bleef trekken uit niet te stoppen nieuwsgierigheid, maar iets wat ze ook weer parkeerde als iets voor anderen om te doen. Ze hield zich voor dat het wat haar zelf betreft bij fantasie kon blijven. Als het om pijn ging, hield ze het bij tepelklemmen, knijpers, kaarsvet en soms ijsblokjes of velpon op haar huid. De sensatie om iets te voelen. Het waren rituelen om zichzelf te straffen als compensatie voor het werk wat ze deed, had ze ontdekt. Interim human resourcemanager, de personeelszaken regelend voor bedrijven die haar inhuurden. Meestal pas als ze diep in de problemen zaten. Dat was niet haar doel geweest toen ze ermee was begonnen, ze wilde bedrijven steunen die te weinig budget hadden voor personeelsbeleid. Maar meestal betekende het dat ze alleen gevraagd werd als er mensen ontslagen moesten worden. En als je dat zelf niet durft of kunt te vertellen aan je personeel, dan besteed je het uit. Alle goede voornemens om humaan en menselijk personeelsbeleid te begeleiden waren naïef geweest. Ze werd ingehuurd als nare bitch die orde op zaken moest stellen om te overleven. Rationeel klopte het meestal wel als er ontslagen moesten vallen. Gevoelsmatig deed het zeer, want het was pijnlijk en soms hardvochtig werk, maar daardoor verdiende het ook uitstekend. Ze kon er wel omheen praten, het geld stroomde binnen en voelde als de waardering die ze vroeger nooit had gekregen. Zo was ze in haar werk een afstandelijke ijspegel geworden. Tissues stonden klaar, een of twee maandsalarissen en soms nog wat meer, of mensen maar even wilden tekenen. Koel en zakelijk, want ze kon zich beter afsluiten dan medeleven tonen. Dat laatste werd bovendien toch als ongeloofwaardig gezien en een doekje voor het bloeden.

Maar zo afstandelijk als ze op die momenten ook voordeed, het knaagde ook aan haar. Door haar besluiten ruïneerde ze soms de toekomst van mensen. Net een huis gekocht, eerste kind, of eind vijftig en daardoor eigenlijk weinig kans op nieuw werk, en dan zette Cathy je op straat.

Ze had vaak een knoop in haar buik, zowel voor als na zo’n emotioneel slopende werkdag waarin mensen de wacht werd aangezegd.

Maar iemand moest het doen, zo rationaliseerde ze telkens haar twijfels weg. En ze kon toneelspelen als de beste. Want je gewelddadige neerbuigende vader weerstaan, een gefrustreerde weduwnaar, vroeg om overlevingsstrategieën die ze met schade en schande had geleerd. Zijn intimidaties kregen op het laatst geen vat meer op haar. Onbewogen weerstond ze hem. Zijn woede die ze opwekte werd telkens haar triomf. Zij was in haar hoofd uiteindelijk altijd de sterkste ondanks zijn geweld. In de eenzaamheid na weer een willekeurige bestraffing beloonde ze zichzelf met heftige orgasmes. Pijn en lust, ze waren in haar systeem verbonden geraakt.

Toen ze ging studeren hoopte ze eindelijk een normaal leven te kunnen leiden in haar beelden van wat normaal was, want wat haar met het extreme geweld gevormd had, voelde niet als normaal. Ze had zichzelf lang ontkend in haar zoektocht naar liefde en tederheid. Ze ontmoette Kees, alles ging aanvankelijk op rolletjes, maar ze miste met hem wel de spanning, het verlangen dat diep in haar zat verborgen. Maar materieel ging het hun voor de wind, dat had haar verdoofd.

Uit onzekerheid had ze die extreme spanning waarnaar ze verlangde heel lang weggestopt.

En zo strafte ze zichzelf ’s avonds na een zware werkdag met tal van ontslagen alleen op haar studeerkamer met pijn in combinatie met genot, als vorm van compensatie voor de pijn die ze in haar werk anderen had aangedaan. BDSM was voor anderen en ze deed het af als een fantasie die ze voor zich hield. Want stel je voor dat duidelijk zou worden dat ze een bedrijvensaneerder met masochistische verlangens was! Als dat uit zou lekken zou de imagoschade niet te repareren zijn. De zaak ging voor het stille verlangen.

Maar het leven heeft geen scenario dat je van tevoren bedenkt. Bij toeval was ze Willem haar meester tegengekomen. Na een heftige dag op weg naar huis had ze autopech gehad, op een verlaten plek. Ze had een lekke band en stond wanhopig en vloekend te stuntelen met een krik, want de hulpdienst kon nog anderhalf uur op zich laten wachten. Een voorbijganger stopte en vroeg of hij haar kon helpen. Hij had haar wanhoop en stress gezien. Ze knikte nee en zei dat het niet nodig was. Maar hij negeerde haar afwijzing en was uitgestapt. Een vrijbuiter, dat zag je meteen. In een mum van tijd had hij de wielen verwisseld. Ze was opgelucht.


‘Ben ik u iets schuldig? Had ze gevraagd.

‘Als je nog even tijd hebt, iets verderop staat mijn loods waar ik aan auto’s sleutel. Dan repareer ik tegelijk even je lekke band. Je moet niet te lang rijden met zo’n thuiskomer. Zeg het maar. Bovendien ben ik wel toe aan een kop koffie met een leuke vrouw.’

Ze kon niet ontkennen dat ze er goed uitzag. Grote tieten, een wespentaille en een kont die het predicaat kont eer aan deed: Stevig en rond.

Willem was direct geweest. Schrandere ruige kop op een mooi afgetraind lijf. Groot en sterk, staalblauwe ogen. Hij had iets vanzelfsprekend dwingends en overweldigends. Een kerel met natuurlijk overwicht en zelfvertrouwen, die zijn ogen beslist niet in zijn zak had en die haar lichaam schaamteloos en goedkeurend had gescand. ‘Sorry, ik heb geen tijd’, had ze gezegd, ‘maar dank voor het aanbod.’

‘Oké’ had hij gezegd. ‘Ik snap het wel. Het was me een genoegen om je te helpen. Maar laat die band snel repareren, zo’n thuiskomer is niet echt veilig. Niet te hard rijden.’


Hij zwaaide en liep rustig naar zijn auto. In een flits had ze het getatoeëerde symbool aan de binnenkant van zijn arm gezien. Het BDSM symbool! Dat ze maar al te goed kende van haar zwerftochten op internet, in stilte op zoek naar bevrediging

Een schok trok door haar buik. Misschien kwam het door het onverwachte moment dat ze even geen controle over de situatie had, want In plaats van dat ze de gedachten eraan wegdrukte, was haar kut meteen aangeslagen en priemden haar tepels van verlangen keihard naar voren.

‘Wacht’ hoorde ze zichzelf ineens roepen. ‘Ik ben toch al veel te laat op mijn volgende afspraak. Duurt het lang, mijn band repareren? Haar stem sloeg iets over van opwinding. Hij draaide zich om en keek haar goedkeurend en geamuseerd aan en taxeerde haar.

‘Kwartier, half uur, hooguit.’

‘Dan lust ik wel een kop koffie.’

Ze had meteen spijt. Hoe kon ze ineens zo impulsief zijn! Hij had haar uitgekleed met zijn ogen.’

Maar nu was er geen weg terug.

‘Oké, rijd maar achter me aan.’

Hij startte zijn zwarte geblindeerde pick-up met grote wielen. Een auto die perfect bij hem paste, vond ze.

Na een kilometer sloegen ze af een bospad in. Ze twijfelde ineens weer aan zichzelf, want ze ging met een vreemde vent mee. Lichte paniek, maar haar nieuwsgierigheid was groter geweest dan haar angst, en draaien op dat weggetje was bovendien onmogelijk geweest.

Na vijfhonderd meter kwamen ze aan bij een oude romneyloods. Ertegenaan stonden allerlei auto-onderdelen. Willem stapte uit en zwaaide de deuren open en wenkte haar om naar binnen te rijden. Op een brug stond een oude golfplaten bestelbus met het logo van Citroën erop. Langs de kant allerlei apparatuur en achterin stonden stalen stellages of meubels.

‘Als jij nu even koffie zet, dan repareer ik even je band’, had hij gezegd. Hij wees naar de werkbank waar een koffiezetapparaat stond. Naast de werkbank hing een spoelbak met daarboven een koudwaterkraan. Ze vulde het koffiezetapparaat met water, deed een nieuw filter in de trechter en schudde het vol met koffie. Heel anders dan ze inmiddels gewend was, met haar volautomatische espressomachine thuis. Maar op een of andere manier voelde het vertrouwd.

Niet veel later was de band gemaakt en wisselde hij de wielen weer om van haar auto.

‘Dit was de boosdoener’ zei Willem en liet haar een kromme geroeste spijker zien die in haar band was geslagen. Ze keken elkaar even recht in de ogen. Ze wendde haar blik af, bijna onderdanig, waar ze in haar werk zichzelf had aangeleerd andere mensen met haar koele blik te intimideren. Maar hij was sterker dan zij. Evenwichtig en in balans. Niets ontziend en niets ontging hem leek het wel.

Hij waste zijn handen en draaide zich om.

‘Ik zal me even voorstellen. Willem.’

‘Cathy’ antwoordde ze.

‘Mooie Engelse naam, ben je Engels, vroeg hij belangstellend.

‘Half, mijn moeder was Iers.’

Hij pakte twee oude metalen terrasstoelen en zette ze neer voor de werkbank en schonk de koffie in. ‘Ik heb helaas geen melk en suiker, voor als je dat wilt.’

‘Zwart is prima’ antwoordde ze.

‘Goeie koffie’ zei Willem.

‘Dank je, is lang geleden, een koffiefilter ik ben het niet verleerd, merk ik.’

‘Je komt uit de randstad, wat bracht je hier als ik vragen mag?’

‘Ik ben personeelsconsultant. Ik had hier verderop een afspraak bij de machinefabriek.’

‘Dan ben jij vast diegene die hier is om de mensen de laan uit te sturen?’ ‘Kutbaan zeg.’

Cathy kreeg en rood hoofd. Het bloed stuwde omhoog. Ze wist niet goed wat te zeggen.

‘Helaas soms wel, ik probeer het wel zo gemakkelijk mogelijk te maken voor mensen, maar dat lukt lang niet altijd.’

‘Zeg maar niks, bijna nooit. Het draait allemaal om de centen.’

Cathy zweeg en voelde zich ongemakkelijk.

‘Iemand moet het doen’ zei ze lafjes en vond ze zelf.

‘Mij maakt het niet uit, ik ben belegger. Als ik de wereld op mijn schouders neem, dan verdien ik geen rooie cent. Zulke mensen als jij zijn helaas nodig.’

‘Ik denk het wel’ zei ze zo neutraal mogelijk.

Zo te zien aan je doe je werk dat je zelf niet helemaal oké vindt, maar het betaalt vast goed, zo’n dikke Lexus, die betaal je niet van een krantenwijk.’

‘Is dit je werkplek?’ probeerde ze het gesprek een andere draai te geven. Ze sloeg haar benen over elkaar. Hij glimlachte. Haar blik gleed weer snel langs zijn onderarm.

‘Nee, dit is wat ze nu een mancave noemen. Ik hoef niet meer te werken. Mijn geld werkt voor mij als belegger. Ik knap voor de lol klassiekers op, en ik bouw op bestelling bijzonder meubilair.

‘Wat voor meubilair?’ had Cathy argeloos gevraagd.

Hij twijfelde even, maar zei toen rechtuit. ‘Ik ben actief in de BDSM scene. Ik bouw SM meubilair en stellages.’

Van schrik bij dit antwoord maakte haar arm een reflex en morste ze koffie op haar rok.

‘Kut!’ Ze stond op. ‘Heb je een doekje?’

Willem pakte een handdoek uit een kastje en maakte het nat onder de kraan.

‘Je hoeft er niet van te schrikken hoor. Het is een spel met regels en met goede afspraken. Sommige mensen zijn nu eenmaal op zoek naar spanning en extreme ervaringen. Ik weet niet wat je denkt, maar maak je geen zorgen, ik heb respect voor vrouwen. Ik heb je gewoon geholpen met je lekke band.’

‘Sorry, ik ben nogal gespannen de laatste tijd, dit zag ik even niet aankomen. Bijzonder.’ Het klonk geforceerd neutraal waar ze in feite bloednieuwsgierig was.

Wil je het zien, of is dat een brug te ver?’

‘Ik moest maar eens gaan, zei ze, dankjewel, dat je me hebt geholpen. Het was leuk om kennis te maken. Ben ik je echt niets schuldig?’

Maar daarmee kwam ze niet weg.

‘Ik ben eigenlijk wel nieuwsgierig’ zei Willem. ‘Volgens mij bedacht je je op het laatste moment om toch mee te gaan. Het was niet vanwege de band. Mag ik vragen waarom?’

‘Omdat ik erover fantaseer dat een vent als jij je me er eens flink van langs geeft en dan keihard de les leest en me dan vervolgens keihard neemt als een onderdanige slet om me te straffen. Een kerel die afrekent met mijn ingestudeerde toneelstukjes, maar die me op mijn plaats zet door mij te gebruiken. Een vent die orde in mijn hoofd aanbrengt.’

Cathy slikte, het was de 1e gedachte die die door haar hoofd schoot, maar die ze natuurlijk niet uitsprak.

Ze slikte, en de aderen zwollen op in haar hals.

Hij pakte rustig haar onderarm even vast en schoof de boord van haar bloesje omhoog. Hij had de oneffenheden van haar littekens op haar onderarm door zelfmutilatie met een scheermesje in haar pubertijd gezien!’ Hij wreef er even over terwijl hij haar aankeek.

Niets was hem kennelijk ontgaan.

‘Zo te zien heb jij het best moeilijk gehad en je heel eenzaam gevoeld. Ik den dat je zelf ook SM-gevoelens hebt? Ik zit er niet ver naast denk ik toch?’

Ze trok haar arm terug uit de aanraking met zijn eelthand.

‘Ik denk dat ik beter op kan stappen’ zei Cathy, ineens het huilen nader dan het lachen.

Maar Willem ging onverstoorbaar door.

‘Laat me raden. Jij zag wat er op mijn arm stond.‘ Hij draaide zijn onderarm naar haar toe.

‘Was het zo duidelijk?’ zei ze ineens bijna wanhopig. ‘Sorry, ik moet nu echt gaan.’

‘Ik houd je niet tegen. Maar schaam je niet, ik weet niet wat je denkt of voelt, maar het is heel normaal.’

‘Ben je op zoek en wil je, maar durf je niet?’

Ze slikte en keek hem wanhopig aan.

‘Mijn man ziet me aankomen, sorry ik praat hier niet graag over.’

‘Natuurlijk, je moet alleen doen wat goed voelt. Het zijn mijn zaken natuurlijk niet, maar ik heb de indruk dat je niet zo goed in je vel zit. Je keek heel ongemakkelijk weg toen ik je naar je werk vroeg.’

‘Het spijt me, maar ik heb geen zin om daar over te praten. Ben ik je echt niks schuldig?’ Ze probeerde koel en afstandelijk te kijken, maar dat lukte niet. Ze voelde zich ineens kwetsbaar.

Willem greep naar zijn broekzak en pakte zijn portemonnee en haalde er een visitekaartje uit en gaf het aan Cathy.

‘Kijk maar op mijn website en stuur me maar een mailtje als je je bedenkt en er met iemand over wilt praten. Je lijkt me een leuke vrouw.’

‘Ik weet het niet, had ze gezegd, ik ben bang dat als ik eraan toegeef dat ik alles in de waagschaal stel.’

Ze had haar nieuwsgierigheid nauwelijks kunnen bedwingen en vluchtig langs hem gekeken naar de metalen stellages en meubilair die achter in de loods stonden.

‘Ik begrijp het, daar ben je echt niet uniek in. Die worsteling hebben we allemaal wel eens.

Nou goede reis, mocht je je bedenken, of mee willen weten laat maar weten.’

Willem zwaaide de deuren open en ze bemerkte dat ze zich teleurgesteld had gevoeld dat hij het hierbij had gelaten. Ze had gedraald en hij had haar de kans geboden om te praten over wat haar bezig hield. Ze had het niet gedurfd.

‘Wacht’ zei Willem. Hij liep naar een kast naast de werkbank. En pakte er iets uit.

Hij stapte op haar af en duwde het in haar handen.

‘echt leuk dat ik je ontmoet heb’ zei Willem. Je bent wel mijn type ‘Hier heb je wat voor thuis.’

Het waren twee verchroomde tepelklemmen met daaraan gewichtjes.

‘Als je me mailt, doe je ze even op, afgesproken?’

Het was een overdonderende buitensporig directe opdracht, verpakt in een vraag.

‘Ik vind je wel leuk en volgens mij is dat geheel wederzijds. Denk maar eens na over mijn voorstel. Dan geef ik je volgende keer wel een rondleiding, want je snakt ernaar zie ik. Houd jezelf niet langer voor de gek.’

Ze was sprakeloos geweest, niet goed wetend wat te doen.

Hij deed het portier van haar auto open en liet haar instappen.

‘Ik ben direct, maar dat had je al wel door. Aan jou of je er wat mee wilt. Goede reis en wie weet, tot spreeks. Hij schudde haar hand, en ze had wanhopig, tot ziens gezegd.’

Ze was nat geweest. Kletsnat van opwinding. Het leek of er een storm in haar lichaam woedde. Ze stopte op de snelweg bij een pompstation en ging het toilet in en vingerde zich, wat heet vingeren, ze had zichzelf met drie vingers klaargeneukt

Ze had een man ontmoet die als een orkaan haar ziel naar binnen was gestormd en die haar blokkades had gezien en ze ontleedde. Een man die exact wist wat ze dacht en nodig had. Met respect voor haar, maar tegelijkertijd geen omtrekkende bewegingen over zijn eigen wensen en gedachten. Ze reed naar huis en hield de tepelklemmen in haar hand. Het liefst had ze ze meteen opgedaan als symbool van haar bevrijding. Want ze voelde dat die zo uit het niets nabij was. Ze voelde geen stress, maar opwinding, energie die ineens door haar aderen stroomde.

Jos, was die week op pad met studenten in Berlijn. Gelukkig, want ze wist niet hoe ze wat haar was overkomen kon verbergen. Ze had de auto in de garage geplaatst.

Eten lukte amper. De woorden, de blik van Willem namen al haar gedachten in beslag.

Ze was naar boven gegaan en ze had zichzelf uitgekleed. Haar geheime kistje met martelspullen van zolder gehaald. Dit was zo’n moment dat ze in stilte zichzelf durfde en kon zijn. Ze snoerde zichzelf strak in, in het leren harnas van zwart glimmend tuigleer dat ze voor zichzelf had gekocht, de ketting ervan strak gespannen onderlangs door haar kut en haar tieten strak ingesnoerd in de leren bandjes. Zwaar hijgend bij iedere stap die pijn moest veroorzaken. De knijpers in een rijtje in haar zij op haar huid gezet. Het touwtje erdoor geregen zoals ze op internet had gezien. Ze had de klemmen op haar schaamlippen gezet met de gewichtjes eraan. Ze had de nieuwe tepelklemmen die ze van Willem had gekregen, vloekend van de pijn strak vastgedraaid. Tergend langzaam liet ze het prikwiel over haar huid rollen alsof iedere zenuw op scherp moest worden gezet. Ze liet zich niet kennen. Ze was onkwetsbaar. Zo trok haar haren strak naar achteren in een knot. Ze stiftte haar lippen zwart en maakte ook haar ogen op met donkere mascara. Dit was de Cathy, zoals ze wilde zijn. Zo stond ze opgewonden van zichzelf voor de spiegel. Ze tilde haar tieten op, gleed met haar vingers langs de ketting door haar kut en likte die af. Dit was haar ware ik. Ze reide met haar kont tegen over de knop heen van de poot aan het voeteneind van haar bed. De gewichtjes die bungelden aan haar kut ketsten tegen elkaar. Ze keek zichzelf trots aan en likte wellustig met haar tong over het glas van de spiegel, zichzelf geil en in extase aankijkend en haar ware ik accepterend. Die Willem had haar meteen op waarde geschat. Ze had zich naakt gevoeld, machteloos tegen zijn persoonlijkheid die haar gedachten kon lezen.

Ze trok de stalen schakels van de ketting nog strakker in haar kut, vingerde haar clit en liet zich haar lichaam spannend gaan en kwam voor de eerste keer heftig klaar. Na dit orgasme ging ze naar haar kantoor op zolder en bekeek achter haar bureau zittend Willems website. Dat was altijd de volgende stap in haar ritueel. Het voorspel in de slaapkamer, dan de beloning met een bezoek aan de duistere krachten op internet. Nu was het geen bezoek aan Fetlife, mar las ze de blog van Willem over SM, foto’s van zijn meubilair met daarop vastgebonden willoze vrouwen die gebruikt werden met geblurde gezichten.

Het voelde als thuiskomen en gaf een inkijkje in de donkere kamer van haar eigen ziel. Ze ging de stap wagen, had ze besloten. Dit was een del van haar leven dat ze niet langer mocht ontkennen. Ze projecteerde haarverlangens volkomen op Willem, die haar een spiegel had voorgehouden.

Hij had zijn laatste blog vanavond pas gepost.

‘Ik heb vandaag bij toeval, misschien wel mijn nieuwe slavin ontmoet. Er was meteen onuitgesproken synergie. Heel bijzonder. Een mooie kwetsbare vrouw, ongelukkig met zichzelf. Het vonkte, ze had verlangende ogen, van de stress en de worsteling met zichzelf. Op weg om de pijn te accepteren waarnaar ze verlangde en om die als normaal te beschouwen.

Een kwestie van geduld nu en haar de ruimte geven om te erkennen en besluiten dat ze dit echt wil. Dat ik, die bij toeval in haar leven kwam haar richting ga geven en dat ze dienstbaar aan mij zal zijn. Ik heb haar een huiswerkopdracht gegeven. Ze was niet geschokt, eerder verlangend. Ik denk dat ze die vandaag uit gaat voeren. Toen ze weg was deed ik de mijne vast ;-)

Geduld nu, ze gaat me bellen. Ik weet het zeker. Ze verlangt naar me en ik naar haar. Daar zijn geen woorden voor nodig. De magie van verlangens die samenvallen.

Terwijl ze dat las was Cathy voor het eerst alleen haar lichaam geweest. Al haar zintuigen stonden nu op scherp, haar lijf strak van de spanning en de opwinding. Ze hijgde, hyperventileerde bijna, hij had zich afgetrokken op haar worsteling met zichzelf. Hij wist vrijwel zeker dat ze voor hem zou vallen. Hij was sterker, bij hem wilde ze, durfde ze zwak te zijn. Die blik, die vastberadenheid, dat vanzelfsprekende, zijn mooie kop en lichaam. Zijn lul die ze wilde proeven en voelen in al haar holtes.

Ze schreeuwde, ze vloekte ze schold in extase uit, toen ze heftig soppend en vingerend oorverdovend in het schemergebied van lust en pijn klaarkwam terwijl ze met een ruk aan het touwtje de knijpers lostrok en in haar fantasie Willem voor zich zag die haar hard en ruw bestraffend overal had genomen, terwijl ze vastgeketend zat aan een van zijn stellages.

Ze had gehuild, van geluk, van extase, van angst, van de pijn die ze zichzelf had aangedaan: Even helemaal opgesloten in zichzelf en het bevrijdende gevoel dat de echte Cathy de weg naar huis in zichzelf weer had gevonden.

Haar mail die ze aan Willem had gestuurd had hij vrijwel per omgaande beantwoord.

‘Ben je echt zo’n arrogante klootzak die mij denkt te dresseren? Daar is meer voor nodig.’

Het spel was begonnen.

Zijn antwoord was kort en bondig.

‘Ja.’

Even later zaten ze te bellen met elkaar.

‘Heb je nu tijd?’ had Willem gezegd.

‘Ja’ had ze gezegd. Tot vrijdag ben ik vrij.

‘Dan kom je nu naar me toe.’ Een half uur later zat ze weer in de auto. Helemaal terug op weg naar de man die haar meester zou worden en die het in feite al was.

Er was geen weg meer terug. Ze had een leermeester. Een meester die haar leiding gaf. Die haar ging gebruiken. Die haar sterker maakte. Die haar hielp om zichzelf zo te nemen zoals ze was. Een meester die voor haar dacht en die haar demonen en stress uit haar lijf zou geselen en daarna genot en liefde zou schenken.

Ze moest even onbedaarlijk huilen toen ze zich in zijn armen stortte. De opluchting dat ze eindelijk had gevonden wat ze zo lang had ontkend.

Ze had een meester, die haar die nacht alleen tederheid had gegeven. Die haar wild geneukt en genomen had uit liefde en wederzijds verlangen.

‘Ik zag je staan stuntelen langs de weg. Je keek me aan en ik was flabbergasted. Ik wist bijna meteen dat wij voor elkaar geschapen waren.’ Had hij gezegd.

Gebroken was ze thuisgekomen. In een andere staat van zijn. Haar lichaam voelde pijnlijk maar bood haar ook genot van de helende krachten die als vanzelf waren geactiveerd.

Het gesprek met Jos was eenvoudiger gebleken dan ze had gedacht. Openlijk had ze over haar verlangens gesproken en met wie ze die deelde. De scheiding verliep soepel en aansluitend werd ze Willems slavin in een latrelatie. Want hij wilde zijn vrijheid niet opgeven en zij was haar vrijheid aan het ontdekken. Op feesten, op vakanties en met en via Willem opgenomen in haar eigen BDSM inner circle. Dit was de beste oplossing.

Ze had het huis alleen. De zolder werd haar speelkamer. Ze had inmiddels ook een relatie met een van de exen van Willem. Tijdens haar werk ontmoette ze een gothic vrouw Jes, met in en oorlel het BDSM symbool. Geraffineerd liet ze het hare zien dat aan een kettinkje om haar pols had gehangen. Ze hadden afgesproken en als SM duo Jes & Cat gaven ze mannen tegen betaling les in onderdanigheid.

In haar bovengrondse werk, was geen twijfel meer. Ze was hard maar rechtvaardig. Ze hield mensen voor niet te somberen en vooruit te kijken. ‘Maak verdomme iets van je leven. Van tegenslag word je sterker. Het viel lang niet altijd goed dat ze zo reageerde. Maar het raakte haar niet meer.

De sessies met Willem hielpen.

‘Ik ben onderweg, een enorme file’, zei ze tegen Willem toen hij opnam.

‘Ik heb een nieuwe schandpaal. Speciaal voor jou.’

‘Mag ik je eerst pijpen, ik heb je zo gemist,’

‘Eerst de zweep‘ zei Willem op ontstemde toon. ‘Je bent veel te laat.’

Ze was nat. Kletsnat van wat ze wist wat komen ging. Ze stopte haar vinger in haar kut en likte hem af.

Drie kwartier later parkeerde ze de auto en liep naar de loods. Haar benen voelden van elastiek. Haar buik onrustig, haar lichaam tintelde van wat komen ging.

Ze kusten elkaar innig. Toen ging de slavenhalsband om haar nek en begon hun spel en was Willem haar meester.

Vastgeketend aan de nieuwe schandpaal, onder de striemen ging hij eindelijk op haar los. Geen gedachten die haar af konden leiden. De lust en de pijn, en even niet meer dan een kut voor haar meester, die haar telkens dan weer in de hel en dan weer in de hemel bracht. Ze raakte langzaam in subspace, even losgezongen van het hier en nu. Het maakte haar bijna altijd zen, geen weerstand meer, maar lijdzaamheid. Leizerig pratend vanuit een andere werkelijkheid vertrouwd en behoedzaam en teder liet Willem haar weer landen op aarde

Ze lagen ineengestrengeld op een matras in de citroen traction bestelbus, die hun plek voor intimiteit was geworden.

In elkaars armen.

Je was zo onstuimig vandaag’, zei Cathy. ‘Is er iets?’

‘Ik heb je gemist en ik was bang dat je niet zou komen. Veel geld verloren ook. Chagrijnig daardoor.’

‘Dus je kunt niet zonder me, je houdt echt van me.’

‘Dat weet je toch.’

En toen pas mocht ze Willem pijpen. Diep, sensueel, in alles onderdanig en gericht op het schenken van genot aan zijn enorme lul die nu alleen van haar was.

Hij streelde haar hoofd terwijl hij in trance naar haar keek als ze hem aankeek en haar tong en mond met zijn eikel speelde. En toen liet hij zich gaan en kwam de zachtheid in zijn blik en spoot hij schokkend haar mond en gezicht vol met zijn zaad.

‘ik hou zo van je’, kreunde hij terwijl hij eindelijk tot rust gekomen.

Cathy kroop omhoog en tongde hem met zijn warme zaad. Toen was het haar beurt en ging ze over zijn hoofd heen zitten en was Willem voor even haar slaaf.